1967...1968...1969....AKEVLER 42 YILDIR ÇALIŞIYOR....2007...2008...2009

BİZLER ÇALIŞIYOR VE YENİ İSLÂM MEDENİYETİ’Nİ KURUYORUZ...

SİZLERİ DE ÇALIŞMALARIMIZA DÂVET EDİYORUZ; BUYURUN, BİRLİKTE ÇALIŞALIM...

ADİL DÜNYA DÜZENİ 538

“BİZE DÜŞEN SADECE MÜBÎN/AÇIK TEBLİĞDİR.” (KUR’AN; Yâsin Sûresi, 36/17)

“ADİL DÜNYA DÜZENİ, III. BİN YIL MEDENİYETİ PROJESİDİR.”

Haftalık Seminer Dergisi             05 Aralık 2009                      Fiyatı: www.akevler.org’a tıklamak!

BU DERGİYİ HER HAFTA OKUTABİLİR... ÇOĞALTABİLİR... DAĞITABİLİRSİNİZ...

*KUR’AN VE İLİM SEMİNERLERİ; 538. SEMİNER

“HİÇ BİLENLER İLE BİLMEYENLER BİR OLUR MU?” (KUR’AN; Zümer Sûresi, 39/9)

“İ L İ M  TALEP ETMEK HER MÜSLÜMANIN ÜZERİNE FARZDIR.” (Hadis)

Adres: AKEVLER İSTANBUL KOOPERATİFLERİ MERKEZİ,  Zafer Mah. Coşarsu Sk. No: 29 YENİBOSNA/ İSTANBUL    Tel: (0212) 452 76 51

Bu dersin tamamı Yenibosna’da C.tesi günü 18.00-21.00 saatleri arasında okunacak ve tartışılacaktır...

Gayemiz ve Hedefimiz; Bu “SEMİNER NOTLARI”nın İstanbul, Türkiye ve bütün dünyada okunması, değerlendirilmesi, anlaşılması ve uygulanmasıdır.    Süleyman KARAGÜLLE, Reşat Nuri EROL

***

*“ADİL DÜZEN” DERSLERİ/YORUMLARI;

ÇÖZÜM YOK!

ALBAYIN TAHLİYESİ

Meslek kuruluşlarını inceleyen Köşk'ten çarpıcı rapor ve

BİZİM ÇÖZÜM ÖNERİLERİMİZ…

***

*İŞLETME SEMİNERLERİ; 88. SEMİNER

Her Hafta PERŞEMBE akşamları; Adres: EMİNEVİM,  Kısıklı Cad. No: 36  Altunizade - Üsküdar / İSTANBUL  Tel: (0216) 444 36 46

Genel Hizmet Kooperatifi Ana Sözleşme Çalışmaları - 4

***

Ekmek partisi! - 1

Ekmek partisi! - 2

Reşat Nuri EROL

***

AHZÂB SÛRESİ TEFSİRİ - 10

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

َِياأَيُّهَا النَّبِيُّ اتَّقِ اللَّهَ وَلَا تُطِعْ الْكَافِرِينَ وَالْمُنَافِقِينَ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمًا(1) وَاتَّبِعْ مَا يُوحَى إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ إِنَّ اللَّهَ كَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرًا(2) وَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ وَكَفَى بِاللَّهِ وَكِيلًا(3) مَا جَعَلَ اللَّهُ لِرَجُلٍ مِنْ قَلْبَيْنِ فِي جَوْفِهِ وَمَا جَعَلَ أَزْوَاجَكُمْ اللَّائِي تُظَاهِرُونَ مِنْهُنَّ أُمَّهَاتِكُمْ وَمَا جَعَلَ أَدْعِيَاءَكُمْ أَبْنَاءَكُمْ ذَلِكُمْ قَوْلُكُمْ بِأَفْوَاهِكُمْ وَاللَّهُ يَقُولُ الْحَقَّ وَهُوَ يَهْدِي السَّبِيلَ(4) ادْعُوهُمْ لِآبَائِهِمْ هُوَ أَقْسَطُ عِنْدَ اللَّهِ فَإِنْ لَمْ تَعْلَمُوا آبَاءَهُمْ فَإِخْوَانُكُمْ فِي الدِّينِ وَمَوَالِيكُمْ وَلَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ فِيمَا أَخْطَأْتُمْ بِهِ وَلَكِنْ مَا تَعَمَّدَتْ قُلُوبُكُمْ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا(5) النَّبِيُّ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ وَأَزْوَاجُهُ أُمَّهَاتُهُمْ وَأُولُو الْأَرْحَامِ بَعْضُهُمْ أَوْلَى بِبَعْضٍ فِي كِتَابِ اللَّهِ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُهَاجِرِينَ إِلَّا أَنْ تَفْعَلُوا إِلَى أَوْلِيَائِكُمْ مَعْرُوفًا كَانَ ذَلِكَ فِي الْكِتَابِ مَسْطُورًا(6) وَإِذْ أَخَذْنَا مِنَ النَّبِيِّينَ مِيثَاقَهُمْ وَمِنْكَ وَمِنْ نُوحٍ وَإِبْرَاهِيمَ وَمُوسَى وَعِيسَى بْنِ مَرْيَمَ وَأَخَذْنَا مِنْهُمْ مِيثَاقًا غَلِيظًا(7) لِيَسْأَلَ الصَّادِقِينَ عَنْ صِدْقِهِمْ وَأَعَدَّ لِلْكَافِرِينَ عَذَابًا أَلِيمًا(8) يَاأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اذْكُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ جَاءَتْكُمْ جُنُودٌ فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِيحًا وَجُنُودًا لَمْ تَرَوْهَا وَكَانَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرًا (9) إِذْ جَاءُوكُمْ مِنْ فَوْقِكُمْ وَمِنْ أَسْفَلَ مِنْكُمْ وَإِذْ زَاغَتِ الْأَبْصَارُ وَبَلَغَتِ الْقُلُوبُ الْحَنَاجِرَ وَتَظُنُّونَ بِاللَّهِ الظُّنُونَا (10) هُنَالِكَ ابْتُلِيَ الْمُؤْمِنُونَ وَزُلْزِلُوا زِلْزَالًا شَدِيدًا (11) وَإِذْ يَقُولُ الْمُنَافِقُونَ وَالَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ مَا وَعَدَنَا اللَّهُ وَرَسُولُهُ إِلَّا غُرُورًا (12) وَإِذْ قَالَتْ طَائِفَةٌ مِنْهُمْ يَاأَهْلَ يَثْرِبَ لَا مُقَامَ لَكُمْ فَارْجِعُوا وَيَسْتَأْذِنُ فَرِيقٌ مِنْهُمْ النَّبِيَّ يَقُولُونَ إِنَّ بُيُوتَنَا عَوْرَةٌ وَمَا هِيَ بِعَوْرَةٍ إِنْ يُرِيدُونَ إِلَّا فِرَارًا(13) وَلَوْ دُخِلَتْ عَلَيْهِمْ مِنْ أَقْطَارِهَا ثُمَّ سُئِلُوا الْفِتْنَةَ لَآتَوْهَا وَمَا تَلَبَّثُوا بِهَا إِلَّا يَسِيرًا(14) وَلَقَدْ كَانُوا عَاهَدُوا اللَّهَ مِنْ قَبْلُ لَا يُوَلُّونَ الْأَدْبَارَ وَكَانَ عَهْدُ اللَّهِ مَسْئُولًا(15) قُلْ لَنْ يَنْفَعَكُمْ الْفِرَارُ إِنْ فَرَرْتُمْ مِنْ الْمَوْتِ أَوْ الْقَتْلِ وَإِذًا لَا تُمَتَّعُونَ إِلَّا قَلِيلًا(16) قُلْ مَنْ ذَا الَّذِي يَعْصِمُكُمْ مِنْ اللَّهِ إِنْ أَرَادَ بِكُمْ سُوءًا أَوْ أَرَادَ بِكُمْ رَحْمَةً وَلَا يَجِدُونَ لَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلِيًّا وَلَا نَصِيرًا(17) قَدْ يَعْلَمُ اللَّهُ الْمُعَوِّقِينَ مِنْكُمْ وَالْقَائِلِينَ لِإِخْوَانِهِمْ هَلُمَّ إِلَيْنَا وَلَا يَأْتُونَ الْبَأْسَ إِلَّا قَلِيلًا(18) أَشِحَّةً عَلَيْكُمْ فَإِذَا جَاءَ الْخَوْفُ رَأَيْتَهُمْ يَنْظُرُونَ إِلَيْكَ تَدُورُ أَعْيُنُهُمْ كَالَّذِي يُغْشَى عَلَيْهِ مِنَ الْمَوْتِ فَإِذَا ذَهَبَ الْخَوْفُ سَلَقُوكُمْ بِأَلْسِنَةٍ حِدَادٍ أَشِحَّةً عَلَى الْخَيْرِ أُولَئِكَ لَمْ يُؤْمِنُوا فَأَحْبَطَ اللَّهُ أَعْمَالَهُمْ وَكَانَ ذَلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرًا(19) يَحْسَبُونَ الْأَحْزَابَ لَمْ يَذْهَبُوا وَإِنْ يَأْتِ الْأَحْزَابُ يَوَدُّوا لَوْ أَنَّهُمْ بَادُونَ فِي الْأَعْرَابِ يَسْأَلُونَ عَنْ أَنْبَائِكُمْ وَلَوْ كَانُوا فِيكُمْ مَا قَاتَلُوا إِلَّا قَلِيلًا(20) لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ كَانَ يَرْجُو اللَّهَ وَالْيَوْمَ الْآخِرَ وَذَكَرَ اللَّهَ كَثِيرًا(21) وَلَمَّا رَأَى الْمُؤْمِنُونَ الْأَحْزَابَ قَالُوا هَذَا مَا وَعَدَنَا اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَصَدَقَ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَمَا زَادَهُمْ إِلَّا إِيمَانًا وَتَسْلِيمًا(22) مِنْ الْمُؤْمِنِينَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَيْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضَى نَحْبَهُ وَمِنْهُمْ مَنْ يَنْتَظِرُ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِيلًا(23) لِيَجْزِيَ اللَّهُ الصَّادِقِينَ بِصِدْقِهِمْ وَيُعَذِّبَ الْمُنَافِقِينَ إِنْ شَاءَ أَوْ يَتُوبَ عَلَيْهِمْ إِنَّ اللَّهَ كَانَ غَفُورًا رَحِيمًا(24) وَرَدَّ اللَّهُ الَّذِينَ كَفَرُوا بِغَيْظِهِمْ لَمْ يَنَالُوا خَيْرًا وَكَفَى اللَّهُ الْمُؤْمِنِينَ الْقِتَالَ وَكَانَ اللَّهُ قَوِيًّا عَزِيزًا(25) وَأَنْزَلَ الَّذِينَ ظَاهَرُوهُمْ مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ مِنْ صَيَاصِيهِمْ وَقَذَفَ فِي قُلُوبِهِمْ الرُّعْبَ فَرِيقًا تَقْتُلُونَ وَتَأْسِرُونَ فَرِيقًا(26) وَأَوْرَثَكُمْ أَرْضَهُمْ وَدِيَارَهُمْ وَأَمْوَالَهُمْ وَأَرْضًا لَمْ تَطَئُوهَا وَكَانَ اللَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرًا(27) يَاأَيُّهَا النَّبِيُّ قُلْ لِأَزْوَاجِكَ إِنْ كُنْتُنَّ تُرِدْنَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا وَزِينَتَهَا فَتَعَالَيْنَ أُمَتِّعْكُنَّ وَأُسَرِّحْكُنَّ سَرَاحًا جَمِيلًا(28) وَإِنْ كُنْتُنَّ تُرِدْنَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَالدَّارَ الْآخِرَةَ فَإِنَّ اللَّهَ أَعَدَّ لِلْمُحْسِنَاتِ مِنْكُنَّ أَجْرًا عَظِيمًا(29) يَانِسَاءَ النَّبِيِّ مَنْ يَأْتِ مِنْكُنَّ بِفَاحِشَةٍ مُبَيِّنَةٍ يُضَاعَفْ لَهَا الْعَذَابُ ضِعْفَيْنِ وَكَانَ ذَلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرًا(30) وَمَنْ يَقْنُتْ مِنْكُنَّ لِلَّهِ وَرَسُولِهِ وَتَعْمَلْ صَالِحًا نُؤْتِهَا أَجْرَهَا مَرَّتَيْنِ وَأَعْتَدْنَا لَهَا رِزْقًا كَرِيمًا(31) يَانِسَاءَ النَّبِيِّ لَسْتُنَّ كَأَحَدٍ مِنْ النِّسَاءِ إِنْ اتَّقَيْتُنَّ فَلَا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَيَطْمَعَ الَّذِي فِي قَلْبِهِ مَرَضٌ وَقُلْنَ قَوْلًا مَعْرُوفًا(32) وَقَرْنَ فِي بُيُوتِكُنَّ وَلَا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجَاهِلِيَّةِ الْأُولَى وَأَقِمْنَ الصَّلَاةَ وَآتِينَ الزَّكَاةَ وَأَطِعْنَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمْ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا(33) وَاذْكُرْنَ مَا يُتْلَى فِي بُيُوتِكُنَّ مِنْ آيَاتِ اللَّهِ وَالْحِكْمَةِ إِنَّ اللَّهَ كَانَ لَطِيفًا خَبِيرًا(34) إِنَّ الْمُسْلِمِينَ وَالْمُسْلِمَاتِ وَالْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَالْقَانِتِينَ وَالْقَانِتَاتِ وَالصَّادِقِينَ وَالصَّادِقَاتِ وَالصَّابِرِينَ وَالصَّابِرَاتِ  وَالْخَاشِعِينَ وَالْخَاشِعَاتِ وَالْمُتَصَدِّقِينَ وَالْمُتَصَدِّقَاتِ وَالصَّائِمِينَ وَالصَّائِمَاتِ وَالْحَافِظِينَ فُرُوجَهُمْ وَالْحَافِظَاتِ وَالذَّاكِرِينَ اللَّهَ كَثِيرًا وَالذَّاكِرَاتِ أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ مَغْفِرَةً وَأَجْرًا عَظِيمًا(35)

وَمَا كَانَ لِمُؤْمِنٍ وَلاَ مُؤْمِنَةٍ إِذَا قَضَى اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَمْرًا أَنْ يَكُونَ لَهُمْ الْخِيَرَةُ مِنْ أَمْرِهِمْ وَمَنْ يَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ ضَلَّ ضَلاَلاً مُبِينًا(36) وَإِذْ تَقُولُ لِلَّذِي أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِ وَأَنْعَمْتَ عَلَيْهِ أَمْسِكْ عَلَيْكَ زَوْجَكَ وَاتَّقِ اللَّهَ وَتُخْفِي فِي نَفْسِكَ مَا اللَّهُ مُبْدِيهِ وَتَخْشَى النَّاسَ وَاللَّهُ أَحَقُّ أَنْ تَخْشَاهُ فَلَمَّا قَضَى زَيْدٌ مِنْهَا وَطَرًا زَوَّجْنَاكَهَا لِكَيْ لاَ يَكُونَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ حَرَجٌ فِي أَزْوَاجِ أَدْعِيَائِهِمْ إِذَا قَضَوْا مِنْهُنَّ وَطَرًا وَكَانَ أَمْرُ اللَّهِ مَفْعُولًا(37)

وَ   (Va)  “Ve”

“Ve” harfi burada “Kâne”nin ismini ve haberini “İnne’l-Müslimine”ye atfetmektedir.

“İnne” ile başlayan cümleye nâkıs “Kâne” ile başlayan cümle atfedilebilir. “İnne” ile “Kâne” yakın mânâlar taşımaktadır.

Bir aşirette kadınlarla erkeklere yüklenmiş olan görevde genel hüküm hakemlerin kararlarına uymadır. Mü’min erkek ve kadından bahsetti. Burada işaret edilen farklı görev yüklenen erkek ve kadındır, sadece karı koca değildir. Aile içinde anne çocukları doğurup büyütmekle, baba ise nafaka temin etmek ve savunmakla yükümlüdür. Aile içinde tam işbölümü vardır. Bu işbölümünde anne yoksa, onun yerine annenin kadın akrabaları, anneden kız kardeşi geçer, kızı geçer. Baba yoksa, babanın erkek akrabaları yer alır. Babanın babası, amcası, oğlu geçerler. Böylece çocuğun anadan kadın akrabaları ayrı grup, babadan erkek akrabaları ayrı grup oluştururlar. Bu husus aile içinde yer aldığı gibi aşiret içinde de yer alır.

Beş vakit namazı birlikte kılan aşiret mensupları nöbet tutarlar. Gece nöbetlerini erkekler, gündüz nöbetlerini kadınlar tutarlar. Temizlik işlerini kadınlar, tamir işlerini erkekler yaparlar. Aşiret içinde kadınların ayrı görevleri ve yetkileri vardır, erkeklerin de ayrı görev ve yetkileri vardır.

Bu âyetler kişilerin aşiret içindeki görev ve yetkilerinden bahsetmektedir. Aşirette on görev vardır. Kadınlar ayrı erkekler ayrı görev görürler. On aileden müteşekkil olan aşirette her aile bir görev yüklenmiş olur. Sayıları fazla ise bir görev iki aileye verilir, biri yardımcı aile olur. Sayıları ondan aşağı ise görevler birleştirilerek bir aileye iki görev verilmiş olur.

مَا كَانَ (MAv KAvNa)

“Olmadı.”

“MâKâne” ikisi birden “İnne”nin menfisidir. “İnne” kelimesi de “Kâne” kelimesinden oluşmuştur. “K” harfi “N”ye dönüşmüş, Arapçada kelimenin başına iki harf gelmediği için başına “İ” getirilmiştir. Menfisi ise “MâKâne” olmuştur.

“MâKâne” olmadı, böyle yazılmadı, böyle bir kural konmadı anlamındadır.

Bu olmayan kural doğa kanunu olabildiği gibi Allah’ın emrettiği şeriat da olabilir. Burada şeriat söz konusudur. İlâhi hüküm böyledir. Ne erkeğin ne de kadının Allah’ın verdiği hükümde seçenekleri yoktur, uymak zorundadırlar. Topluluklarda sosyal evlilikler olmaktadır. Oradaki örf ve âdetler onları adeta nikâhlar.

a)      Bir adamın erkek çocuğu yoksa, kızını erkek kardeşinin oğluna verirler, böylece mirasın dağılmasını önlerler. Kadınlara topraktan miras vermezler.

b)      Bir kardeş ölürse, kardeşi de bekârsa, gelinlerini sağ kalan oğula verirler, aileler arasındaki dostluğu devam ettirirler.

c)      Kan davası varsa, barış sağlanacaksa, mağdura katilin kızını veya kardeşini verir, böylece kan davasını sona erdirirler.

d)     Eğer evlilik dışı cinsi ilişkiler olmuşsa, bunu yapanları birbirleriyle evlenmeye zorlarlar.

Bu örf, Artvin’in Borçka kazası, Camili köylerinin örfüdür. Bu nikah topluluk tarafından yapılmaktadır. Eğer bir bucağın kendi yaptığı kanunlarda böyle zorunlu evlenme sözkonusu ise, o evliliğe hakemler karar verir ve hakemlerin kararına uyma zorunluluğu vardır demektir.

Burada karı ile koca mü’mine ve mü’min olarak zikredilmektedir. Çünkü henüz karı koca değildirler. Eğer erkek o bucak kanununa uymayacaksa bucağı terk edip gider. Kadın da aynı şekilde terk edip gider.

لِمُؤْمِنٍ وَلَا مُؤْمِنَةٍ

(Li MüEMiNin Va Lav MüEmiNaTin)

“Ne mü’min ne de mü’mine için hiyere yoktur.”

Burada mü’min ve mü’mine zikredilmiştir, müslim ve müslime zikredilmemiştir. Mefhumu muhalefetle onların böyle mükellefiyeti yok demektir. Kıyasla onların da böyle mükellefiyeti var demektir. İllet varsa kıyas yapılır, illet yoksa asla gidilir. Yani bu âyet olmasaydı ne hüküm olacaksa yine o olur demektir.

Bir insanın kadın veya erkek olma bakımından aile içinde ve aşiret içinde farklı görevleri vardır, dolayısıyla farklı yetkileri, sorumlulukları ve hakları vardır demektir.

Böylece kadın erkek farklılığı ve bu sebeple doğan hak ve görevler ocak seviyesinde halledilmiştir.

Bucaklarda merkez ocakları vardır. Bunlar bucak âlimleri tarafından oluşturulmuştur. Bu merkez aşiret bucakların aynı zamanda bakanlar kuruludur demektir.

Buradan bakan eşleri de bakanlıkta görevli ve söz sahibidirler anlamı çıkmaktadır.

Yani, topluluk yönetilirken kişiler değil aileler yönetirler. Bir göreve biri atanırken eşiyle birlikte atanır. Yani çiftler görevli olurlar.

Kaymakam o ilçenin yöneticisi ise eşi veya eşleri de o ilçenin yöneticileridir demektir.

İşte, bazen öyle durumlar olur ki, zorunlu evlendirmeler olur. Çok kabiliyetli bir kadın kaymakamın karısı olacaksa, topluluk tarafından bunların evlenmeleri sağlanır demektir. Kadınlara da boşanma hakkı tanınmışsa, böyle kabiliyetli kadın kocasından mihri iade ederek ayrılır ve yöneticinin eşi olur. Buna topluluk karar verebilir, hakemler karar verebilir. Davayı uygun görenler açar. Başkanın ve evlenecek olanın ihtiyarı ortadan kalkar.

إِذَا قَضَى اللَّهُ وَرَسُولُهُ

(EiÜAv QaWay elLAHu ve RaSUvLuHUv)

“Allah ve resulü kaza ettikten sonra.”

Yani hakemler karar verdikten sonra.

Bir topluluğun, bir ocağın varlığı devletin varlığından önemlidir. Çünkü devletler yıkılır, yenileri kurulur. Ama ocak sürüp gider. Dolayısıyla kişinim hukuku elbette önemlidir. Sonra ocakların, sonra bucakların, sonra illerin, sonra ülkelerin ve en sonunda insanlığın birliği önemlidir. Bununla beraber bunların hepsinin merkez ocakları ve bucakları vardır. Merkez ocak ve bucağın devam etmesi o topluluğun da devam etmesidir.

Eğer bir kadın evli ise ve kocası da başkan veya bakan değilse, o kadının topluluk içinde bir görevi yoktur demektir. Bu kadının önce o kocasından ayrılması ve boşanmış hâle gelmesi gerekir. Bundan sonra eğer bu kadın kabiliyetliyse, başkanın veya bakanın eşi olmaya liyakati varsa, işte o zaman hakemlere gidilir.

Hakemlere kim gider?

Başkan veya bakan gider. Bizzat kadının kendisi gidebilir. Yahut dayanışma ortaklık sorumlularından biri gider. Hakemler karar verirlerse hakem nikahı olmuş olur.

Bir başkanın karısını boşayıp mihir verme yetkisi yoktur. Ama karılarından isteyenler mihir alarak boşanabilirler. Mihirleri kamu bütçesinden verilir. Bir başkan mihir vererek istediği kimse ile evlenemez. Ancak mahkeme kararı ile evlenebilirler. Mihirsiz evlenenler ayrılsalar da mihir almazlar. Mihir alıp ayrılma hakkı eski karılara tanınmış bulunmaktadır.

Burada “hüküm” kelimesi kullanılmayıp “kaza” kelimesinin kullanılması göstermektedir ki, sonunda başkanın da muvafakati gerekmektedir demektir.

Nasıl aile çok önemli ise ve ailenin oluşması şer’î kurallara bağlı ise; aşiretin oluşması da böylesine önemlidir, şer’î kurallara bağlıdır demektir. Yeni bir aşiret kurmak isteyen kişi sözleşme yapacaktır. Bu sözleşmede eşlerinin de adlarına yer verecektir. Onun aşiretini kabul edenler aynı zamanda eşlerini de kabul etmiş olurlar.

İslâm şeriatı modalarla değil de hayatla ilgilenir. Allah çocuğu çocuk, kadını kadın, erkeği erkek, sağlamı sağlam, hastayı hasta yaratmıştır. Sağlıklı topluluğun sürmesi için ne gerekiyorsa o hükümler konmuştur. Ayrıca kişinin da hakları korunmuştur.

أَمْرًا (EaMRan)

“Bir emri.”

“Emr” burada müfreddir, tekildir. Oysa “emreyni” (ikil) olması gerekirdi, yahut “evamire” veya “umure” (yani çoğul) olabilirdi.

Burada anlatılan nedir?

Eşler arasında veya kadın erkek arasında ortak olan bir işten bahsetmektedir. Yani erkek ve kadın arasında çıkacak bir nizada hakemler bir karar verirlerse demek olmuş olur. Bunun böyle mânâ taşıdığını bu “emr” kelimesinin müfret ve nekre olmasından anlıyoruz.

“Emr” iki mânâya gelir, iş veya buyruk anlamına gelir.

Bize göre burada “hükmen” anlamına gelir. Hükmen kelimesini kullanmayıp “ermen” kelimesini kullanmış olması, buradaki hükmün geçmişte olan olaylar hakkında verilen hüküm olmamasıdır. Gelecek hakkında alınan bir karardır. Oysa hükümler geçmişte cereyan eden fiiller hakkında alınan kararları ifade eder. Yahut aksi mânâdadır. Mahkemeler bir iş üzerinde karar verirler. Davaları birleştiremezler. Bu ifade onu da teyit ediyor.

أَنْ يَكُونَ لَهُمْ

(EaN YaKUvNa LaHuM)

“Onlar için olması yoktur.”

“Yekûne” “Te” ile yani “Tekûne” şeklinde gelmesi gerekirdi. Çünkü fail “hiyere”dir. Ancak masdarlar mânâ itibariyle müzekker oldukları için burada “Yekûne” gelmiştir. “Tekûne” kıraati de vardır. Her ikisinin cevazlığını ifade eder.

“Lehum” kelimesi üzerinde müfessirler çok durmuşlardır. Nefyden sonra gelen nekre tamim için olur. O zaman çoğul zamiri gönderilir. “Mâ raeytu reculen, hum filkıtali/ ben hiçbir erkek görmedim, onlar savaştalar” dediğimiz zaman doğru söylemiş oluruz.

Burada da böyle bir durum vardır. “Ev” gelseydi sorun olmazdı. Ama “Ve” gelmiştir. Buradaki “Ve” ikisini bir çift saymış, müfret hükmünde ifade ettiği için “Lehum” gelmiştir. Bununla beraber topluluğun da yargı kararlarına karşı gelmesi sözkonusu olmayacaktır. Hakemlerin kararı karardır. Herkes itaat etmelidir.

الْخِيَرَةُ  (elPıYaRaTun)

“Hiyera”

“Hiyera” masdardır. Tahayyur anlamındadır. “Tiyer” de böyle masdardır. Arapçada bundan başka bu vezinde bir masdar yoktur. Seçenek yoktur demektir. Kararda seçenek olduğu için marife gelmiştir. Uyup uymama serbesttir. Seçenek bellidir. Cümle “İzâ” ile gelmiştir. “İn” ile gelmemiştir. “İzâ”da hükmetme zorunluluğu vardır.

Başkan müslimlerin davasını çevirebilir de, mü’minlerin davasını çeviremez. Mü’minler onun hakemliğini kabul etmek zorundadır. O da aralarındaki ihtilafları halletmekle yükümlüdür. Evet, başkanın başkanlığını mü’min olarak kabul ettin mi kararlarını da dinleyeceksin. Yoksa o bucağı veya ocağı terk edip gidersin.

Bugün sayıları 10000’lere varan bucakları aynı kanunla idare ediyorlar. Merkezden atanmış hakimlerle idare ediyorlar. Orada askeri kurallar içinde itaat istenemez.

Oysa İslâmiyet ocak ve bucak seviyesinde başkanları başkan saymaktadır. Askeri disiplinle itaat edeceksiniz ama bucağınızı her zaman terk edebilirsiniz. O zaman itaat mükellefiyeti ortadan kalkar. İslâmiyet’te “ekseriyet demokrasisi” yoktur, heyet yönetimi yoktur; “hicret demokrasisi” vardır, hizmetliyi seçme hürriyeti vardır. Başkanı seçtikten sonra, onun başkanlığına rıza gösterdiğin müddetçe ona uymak zorundasın.

مِنْ أَمْرِهِمْ

(MiN EMRiHiM)

“Emirlerinden.”

Buradaki zamir “Lehum”daki zamirin aynısına gitmektedir. Yahut her iki zamir de müslimlere gitmektedir. “Emir” burada müfreddir. Böylece davanın tek konu içereceği ifade edilmiştir. Her konu için ayrı dava açılacak ve ayrı hükme bağlanacaktır. Davaların tevhidi geçerli değildir. Birindeki gecikme diğerinin de gecikmesine sebep olur.

Sonra her davanın şahitleri başkadır. Hakemleri de başka olabilir.

Menfiden sonra gelen nekre umumiliği ifade eder. Burada “Ve” ile gelmesi umumiliği kaldırır ancak eğer “Ve” ile kasıt birleştirme ise yani birleşik ifade ise o zaman müfret hükmüne girer ve umumluk ifade eder.

Burada mü’min ve mü’mine çift anlamındadır. Yalnız karı koca değil, aynı görevi yüklenen diğer yakınlar da olabilir. Kardeşler, ana, oğul, baba, kız gibi.

وَمَنْ يَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ

(Va MaN YaGÖı elLAHa Va ReSUvLaHUv)

“Allah ve resulüne kim isyan ederse.”

Hakemlerin verdiği kararlar infaz edilir. Herkes hakem kararlarına uyar. Bu karar idam da olsa kişiler giderler ve sehpada kendi iradeleri ile canlarını verirler. Çünkü onlar mü’mindir. Cennet karşılığı mallarını ve canlarını Allah’a satmışlardır.

İşe baştan başlayalım. Önce biz yaratılmışız; yoktuk, var olduk. O halde bizi var eden vardır. Hayır, biz kendi kendimizden var olduk, anne babamız bizi var etti gibi saçma düşünceler inandırıcı değildir. Anne baba kendilerini var etmedi. Çocuklar uzuvlarını kendileri var etmedi. Sadece onları harekete geçirdi.

Anahtarı çevirdiğiniz zaman lambalar yanar. Elektriği siz var etmediniz. Elektrik vardı. Siz sadece yol verdiniz. O elektriği oraya kim getirdi?

Kaldı ki, bundan 100 bin sene önce insan yoktu. Bundan bir milyar yıl önce memeli yoktu. Bundan üç milyar yıl önce canlı yoktu. Bundan 13,7 milyar yıl önce kâinat yoktu. O halde önce beni ve seni yaratan biri vardır. Bunlardan sonra Kur’an’ı bize O indirmiştir.

Bunun için 250 tür delili/mucizeyi gösterdiğimiz kitap yazdık. Okuyabilirsiniz.

O kitapta âhiretten bahsetmektedir. İnsanlar ölecek ve tekrar hep birlikte dirilecekler. Bu dünyada yaptıklarının hesabını verecekler. İyiler cennete, kötüler cehenneme gidecekler. Bunu bizi var eden Allah Kur’an’da ısrarla söylemektedir.

İşte bunlara inanan mü’minler İslâm yönetimini oluştururlar. Bunlar savaşta ölmeyi bir nimet bildikleri gibi hakemlerin kararlarına uymayı da aynı derecede nimet bilirler. Çünkü haksız yere öldürülenler şehittirler. Haklı yere öldürülenler de dünyanın günahlarını dünyada bırakmaktadırlar.

فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا مُبِينًا(36)

(FaQaD WalLa WaLALan MuBIyNan)

“Mübin dalaletle dalalet etmişlerdir.”

“MeN” şart edatıdır. Kendisinden sonra gelen fiilleri gelecek zamana çevirir. Ama cevap cümlesi “KaD” ile gelirse maziyi mazide bırakır. Burada da bunu yapanlar delalet etmişlerdir demektir. Mazi sigası tahkik için gelir. Gelecekte olanı mazi sigası ile söylersek kesinliği ifade etmiş oluruz. Karşı tarafı tehdit ederken ‘sen öldün’ denir; yani kesin olarak öleceksin demektir. Mazi ifadesi ile istikbal kastedilir. Kesinliği ifade edilmiş oluyor.

Burada zıddiyet alakası vardır.

“Dalalet” şaşırma, yol kaybetmedir. “Mübin şaşırma”da açıklık vardır. Hem şaşırma hem açıklık. Doğru yolda olmadığını kesin olarak bilirsin ama doğru yolun ne olduğunu da bilmezsin; buna “mübin dalalet” denmektedir.

Hakemlerin kararlarına uymayan kimseler şaşkınlık içindedirler.

Ne yapılacaktır?

Eğer karar hukuki ise borcunu eda etmeyene verilen ceza verilecektir. Borçlanma ehliyeti elinden alınacaktır. Kişiliği kısıtlanacaktır. Eğer cezayı üstlenmezse o zaman da kolunu vermeyip canını verir duruma düşecektir. İdam sehpasına gelmeyenin kanı hederdir. Herkes onu öldürebilir. Malları ganimettir. Beşte birini ile verir, kalanı kendisine kalır. İslâm mezarlığına gömülmez, çukura atılır. Malları miras kalmaz. Adı İslâm kayıtlarından çıkarılır.

“Mübin dalalet”in mânâsı budur.

Hakemleri sen seçiyorsun, verdikleri kararlara dayanman gerekir.

İnfazla görevli olan bucak başkanıdır. Kısasa karar verildiği halde infazı geciktirebilir. Bu arada affedilebilir. Yahut hakemlere gidilerek hakemlerin yanlış karar verdikleri ispat edilebilir. Bu takdirde kısas diyete dönüşür. Mahkumun âkilesi diyeti öder. Sonra hakemlerin ve soruşturmacıların âkilelerinden veya kendilerinden tahsil eder. Hakemlerin kararı iptal edilemez. Diyet şeklinde olsa da kesin olarak infaz edilir. Başkanlar infazı geciktirince mağdur edenler affedebilir. Diyete dönüştürürler, yahut beklerler.

***

وَإِذْ تَقُولُ

(Va EiÜ TaQUvLu)

“Hani sen diyordun.”

“İz” muzaride mazi yapar. Şöyle ki, “geçmişte diyordun” derseniz, muzari sigası istimrarı ifade eder. Yani birkaç defa söylenmesini ifade eder.

Mazi sigası bir defa yapıldığını;

Muzari sigası ise defalarca tekrar edildiğini ifade eder.

“İzâ Câe” gelecekte bir defa gelirse anlamı çıkar;

“İzâ Yeciu” gelecekte birkaç defa gelirse anlamı çıkar.

Zeyd ile Zeynep arasında geçimsizlik vardı. Bir türlü anlaşmıyorlardı. Zeyd Zeyneb’i boşayacağını söylüyor, o da sabretmesini tavsiye ediyordu. Demek ki çevredeki insanların eşler arasındaki anlaşmazlıkları yatıştırmaları gerekir.

لِلَّذِي أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِ

(LilLaÜIy EaNGaMa elLAvHu GaLaYHi)

“Allah’ın kendisine inam ettiği kimseye söylüyordun.”

İslâmiyet insanlar arasında doğuştan var olan farklılığı kaldırmıştır. Köle azat edildikten sonra diğer vatandaşlardan hiçbir farkı olmaz hâle geliyordu.

İşte buna örnek olmak üzere Hazreti Muhammed kendi yakını olan Zeyneb’i yine kendi azatlısı olan Zeyd’e nikahlamıştır. Taraflar bunu Hazreti Muhammed’in isteği ile kabul etmişlerdir.

Allah Zeyd’e ne in’am etmişti?

Müslüman olup İslâmiyet’le onurlanması Allah’ın ona en büyük nimeti olmuştur.

وَأَنْعَمْتَ عَلَيْهِ

(Va EaNGamTa GaLaYHi)

“Ve sen in’am etmiştin.”

Hazreti Muhammed’in Zeyd’e in’amı ise onu azat etmesidir. Burada azat etmeyi in’am olarak belirtmektedir. Azatlı ile azad eden arasında bir yakınlık oluşmaktadır.

İslâmiyet’te evlat edinme yoktur. Ama bir kimse bir köleyi azad ederse, artık o azat edenin akrabası hâline gelir. Onlar arasında evlilik meşru değildir. Esirler bölüşüldüğünde azad edip eş olarak alınabilir. Cariye yapılabilir veya akraba hâline getirilip köle olarak bırakılır. Bu takdirde başkası ile evlendirilir. Azat ettiği zaman da hür olarak akraba kalır. Bunun akrabalığı sıhri akrabalık gibidir. Nasıl bir kardeş karısını boşadığında diğer kardeş alabiliyorsa veya bir kimse eski karısının kız kardeşini alabiliyorsa, azatlının karısı ile de evlenmek caizdir. Bu evlilikle kutsiyet kazanılmıştır. Hâlâ böyledir.

Örf birtakım yasaklar ortaya koyar. Aile müessesi bu örfler nedeniyle bozulmaya başlamıştır. Yirminci yüzyılın Avrupa uygarlığı bunun tipik örneğidir. Kur’an çok ince çizgiler çizmiştir. Bu çizgiler üzerinde hassas olarak durmak gerekir.

Bugünkü Müslimlerin aile anlayışı da Kur’an aile anlayışına uymamaktadır. Bu sebepledir ki namaz kılan ailelerde dahi diğerlerindeki kadar boşanmalar söz konusudur.

Gittikçe aile müessesesi çökmektedir. Artık evlilik dışı ilişkiler meşru hâle getirilmiştir. Bazı evliliği zorlaştıran âdetler insanları bu ahlâksızlığa götürmektedir.

İşte Kur’an’da bu sebeple Zeyd ile Zeynep arasında geçen olay bize örnek olsun diye anlatılmaktadır. Evlendirmiş olması da Hazreti Muhammed’in Zeyd’e in’amı olarak değerlendirilebilir.

أَمْسِكْ عَلَيْكَ زَوْجَكَ

(EaMSiK GaLaYKa ZaVCaKa)

“Zevcini kendine imsak et.”

Zeynep Mekke’de en şerefli bir aileye mensuptu. Zeyneb’in annesi Hazreti Muhammed’in halası idi. Zeyd ise azatlı kölesi idi. Resul onu onunla evlendirmiştir. Bu evlilikle yapmak istediği İslâmiyet’te sınıflaşma olmadığına dair örnek vermekti. Bundan dolayı âyetin Zeyd ile Zeyneb’in evlenmeleri için nâzil olduğu rivayet edilmektedir.

Topluluklarda bu tür siyasi evlilikler çok olmaktadır. Hazreti Peygamberin onları evlendirmesi ve bu evliliği Allah’ın teyit etmesi İlâhi takdir iledir. Peygamberlik zamanında geçen 23 senedeki olaylar İslâmiyet’in kolay anlaşılması için hazırlanmış sahnelerdir. Yani Kur’an önce hazırlanmıştır. Sonra öyle olaylar cereyan etmiştir ki, Kur’an’daki o âyetler o olay üzerinden indirilmiştir. Yani olaylara göre Kur’an indirilmemiştir, Kur’an’a göre olaylar meydana gelmiştir. Baştan evlendirilmiş, sonra boşatılmıştır. Hazreti Muhammed ilk aldığı emre uyarak imsak et demiştir. Allah Hazreti Muhammed’e emir verirken gelecekte olacakları bildirmemiştir. O emre uymuştur. Olan olmuştur. Bir asilzadenin kızı küfüv olmayan bir kölenin karısı olmuştur. Zeyd’in başka karıları da vardır. Şimdi ondan boşanacaktır. Hazreti Peygamber ile evlendirilecektir. Zeyd Hazreti Muhammed’in evlatlığıdır.

Hazreti Hatice’nin yeğeni köleler pazarında köleler satın almıştır. Zeyd de bunların arasındadır. Köleler gittikleri yerlerde rahat ettikleri için fazla direnmezler, kaderlerine razı olurlardı. Hatice’nin yeğeni kölelerden birini halasına vermek istemiş, o da Zeyd’i almış ve Hazreti Muhammed’e vermiştir. Hazreti Muhammed onu köle olarak istihdam etmiştir. Son derece kabiliyetli ve iyi bir insan olan Zeyd ile Hazreti Muhammed çok iyi geçinmişlerdir. Zeyd satıldığı zaman on beş yaşına gelmemiş ama ona yakın yaşlarda idi. Sonra pazarda gezerken hemşerilerine rastlamış. Onlar bunu tanımış, o da onları tanımıştır. Ülkelerine dönünce babalarına haber vermişler. Amcası ile babası almaya gelmişler, para da getirmişlerdi. Hazreti Muhammed Zeyd’i çağırıp ona gelenleri tanıyıp tanımadığını sorunca, o da ‘babam ve amcam’ demiş. ‘İstersen gidebilirsin’ demiş. Zeyd gitmek istememiş, Hazreti Muhammed’in yanında kalmayı tercih etmiştir. Babası ve amcası da rahat olduğunu görünce onu orada bırakmışlardır. ‘Gidebilirsin’ demekle, ben seni azat ettim demiş oldu. Zeyd artık köle olarak kalamazdı. Hazreti Muhammed Ukaz’a gider ve ilan eder; Zeyd’i azat ettim ve evlatlığımdır der.  İşte bundan sonradır ki onu halasının kızı ile evlendirmek ister.

Yukarıda gelen âyetin o zaman geldiği doğru ise bu evliliği teyit eder.

Böylece azatlı ile hür arasında bir fark olmadığı ifade edilmiş oluyor.

وَاتَّقِ اللَّهَ

(EitTaQi elLAvHa)

“Allah’a ittika et.”

“Allah’a ittika et” diyor. Boşanma her zaman iyi karşılanmamıştır. Boşanma olması istenmemiştir. Allah’tan ittika et, topluluğundan ittika et denmiş olur.

Evlilik olayı yalnız kadın ve erkek arasında cereyan eden bir olay değildir. Biri diğerine eş olduğu zaman, toplulukta yepyeni bir statü ortaya çıkmaktadır. Doğacak olan çocuk iki aileye mensup olacaktır. İki ailenin ortak torunları olacaktır. Bunun anlamı, iki aile artık birbirine bağlanmış olacaktır. Torunlarını üzmemek ve zor durumda bırakmamak için iki aile birbirlerine karşı saygılı olacaklardır. İki aile birbirleri ile yakın ilişki kuran kimseler olacaktır. Bucak aşiretindeki aile başka bucakta bulunan aşirettekilerle evlendiği takdirde bucaklar arası yakınlık doğar. İller arasındaki bağlılık da böyledir, devletler arası da böyledir. Saltanat yoktur. Babadan oğula intikal eden başkanlık yoktur.

Bununla beraber oluşmuş merkez aşiretleri olacaktır. Bu aşiret ilmî dayanışma ortaklarından oluşur. İlmî dayanışma sorumluları halkın onları kendilerine müçtehit kabul etmesiyle başlar. Eğer dayanışma ortaklıklarında çocuklar veya damatlar ehilse, onlar babalarının veya kayınpederlerinin yerine kendileri geçerler. Eski başkanlar da aşiretteki yerlerini korurlar. Sorumlular da yerlerini korurlar. Yani, merkez aşiretlerin oluşması biat usulü ile olmaktadır. Halk ehil olmak şartıyla eski sorumluların vârislerini onların yerlerine getirir. Kabiliyetli olan âlim halkı kendisine bağlar ve yeni dayanışma ortaklığı kurabilir. Âlim olup yerine çocuk veya damat bırakmazsa, yani bunlardan âlim olmazsa, o zaman o dayanışma ortaklığı dağılmış olur. Yani dayanışma ortaklığının sorumluluğu babadan oğluna geçer ama o dayanışma ortaklığı varlığını koruyamaz. Yeniden âlimlik diplomasını alan eğer bulursa o da dayanışma ortaklığını kurabilir. Başkan ise sıralama usulü ile seçilir. Merkez aşiretini bu dayanışma ortakları oluşturur. İstenen, evliliklerin merkez aşiretleri arasında olmasıdır. Başkan başka bucağın aşiretlerine ait kızları alsın. Başkanın kızları da başka aşiretlere gelin gitsin. Böylece ülkeler arası, iller arası ilişkiler olsun.

Soy tamamen yok edilmiyor.

Soya bağlılık da tamamen sürdürülmüyor.

Bu mekanizma çok iyi anlaşılmalı ve iyi kavranmalıdır.

وَتُخْفِي فِي نَفْسِكَ

(Va TuPFIy FIy NaFSıKa)

“Nefsinde hafyediyordun.”

Allah, Zeyd  boşadıktan sonra Zeynep’le kendisinin evlenmesini emretmiştir. Âyet gelmeden evvel Cebrail gelmiş ve evlenmesini Hazreti Peygambere bildirmiştir. Hazreti Peygamber ise bu emri söylemekten çekinmiş, Zeyd’den evliliği sürdürmesini istemiştir. İşte Kur’an ‘bu emri nefsinde gizlemiştin’ diyor. Çünkü evlatlığın boşadığı kimseyi peygamberin eş olarak alması sosyal söylentilere sebep olacaktır.

Bu tür söylentilerden dolayı evlilik müessesesinde büyük sarsıntılar olmaktadır. İşte bu sebeple sınırlar çizilmiş ve halkın ayıplayacağı işler olmuştur. Çok sevdiği ve saydığı Zeyd’in boşadığı birini kendisi almıştır. Böylece boşanmış olan kadının başkası tarafından nikahlanmasını ayıp olmaktan çıkarmıştır.

Evlilik hususunda halk arasında yaygın olan âdetler değil, şeriat hakim olmalıdır. Geçmişte evlilikle ilgili pek çok örf gelişmiştir. Ancak bunlar zamanla ortadan kalkacak ve insanlık sonunda şeriatın koyduğu yere gelecektir.

a)      Evlilik dışı cinsi ilişkiler kesinlikle yasak olacaktır. Gizli beraberlikler evlilik sayılmayacaktır. Yakın akraba arasında evlilik olmayacaktır. Yani usul ve füru  kardeşler, usulün kardeşleri ve kardeşlerin füruu arasında evlilik olmayacaktır. Birbiriyle evlenemeyecek, neseb hısımları bir erkekle evlenemeyeceklerdir. Sadece nikahla da olsa eşin usulü ile boşanma ve ölümden sonra da evlenilemeyecek. Birleşme olan eşin çocukları ile de evlenilemez. Sütten neseb yakınları ile evlenilemez. Azat edilen köleler arasında da akrabalıklar doğar. Süt ve azatlıktan doğan akrabalıktan dolayı sıhri akrabalık doğmaz. Yani onlardan evlenip boşananlar nikahlanabildiği gibi süt kardeşlerle evlenmek caizdir. Aynı şekilde birbirleri ile süt veya azatlıktan dolayı evlenemeyen yakınlarla çok evlilik yapma caizdir. Burada konan hükümler bunlardır.

b)      Burada anlatılmak istenen, haram olanların dışında yapılan evlilikler ayıplanamaz, yasaklanamaz. Mesela amca kızı veya teyze kızı ile evlenmeler bazı topluluklarda hoş görülmez. Bu husus Kur’an tarafından kaldırılmıştır. Bazı topluluklarda evlatlıkların veya kardeşlerin boşadıkları ile evlenmek de hoş karşılanmaz. Bu da Kur’an tarafından kaldırılmıştır.

c)      Bir de genel olarak birisi boşadı mı, onunla başkalarının evlenmesi hoş karşılanmaz. O ayrıldı, ben ne diye onu alacağım denir. Oysa karı kocanın geçinememesi aralarındaki kötülükten olmayabilir. Sadece uyuşmazlıktan ileri gelebilir. Birisiyle geçinemeyen kimse başkasıyla geçinebilir. Dolayısıyla boşanmış olan kimselere kötü gözle bakılmaması gerekir.

d)     Burada asıl anlatılan şey topluluğun uygun gördüğü evliliktir. Evlenen çiftlerin sadece kendilerini değil, evlilik sonuca doğan birliğin toplulukta oluşturacağı bağları da hesaba katmaları gerekir. Bazen hakemlerin kararı ile evlilikler gerçekleşebilir. Yani hakemlerin başka konularda karar verdiği gibi boşanmaya ve evlenmeye de karar verme yetkileri vardır. Bu kararlara da uyulması gerekir. Burada tarafların rızası aranmaksızın da hakemler kararı ile zorunlu olan evlilikler olabilir demektir. Nikahta ve biatta rıza şartı yoktur.

Demek ki, bu âyet ve olaylar basit olaylar değildir. 1400 sene içinde bile insanlığın kolay kolay anlayamadığı ama toplulukta yaşanan olayları meşrulaştırmaktadır.

مَا اللَّهُ مُبْدِيهِ

(MAv EalLAHu MüBDIyHi)

“Allah’ın ibda edeceğini sen sadrında gizliyordun.”

Daha Kur’an’ın bu âyetleri gelmeden Hazreti Peygambere Allah bunu emretmiştir. Ama bunu söyleyemiyordu. Bu da aslında normal bir olaydır. Bize göre bundan önceki âyette bu husus anlatılmaktadır. Hakemlerin kararlarına uyulması gerekir.

Toplulukta Allah nasıl ibda edecektir?

Bir müessese olması gerekir. O müessese bazı hususlarda karar verecektir.

“Mâ” ism-i mevsuldür, “Tuhfî”nin mef’ulüdür. Allah bu sûreyi indirerek ibda etmiştir.

Şimdi Allah nasıl ibda edecektir?

İbda etmektedir. Başında gizlemekte olduğu şeyi Allah ibda etmektedir. Hazreti Muhammed’in Zeynep’te gözü olduğunu ama bunu ortaya koyamadığını; böylece Allah açıkladı diyerek açıkladığını söyleyenler, bunu sorun yapanlar vardır. Hazreti Muhammed aleyhisselâm da beşerdir. Kendisinin elinde olmayan hislere kapılabilir. Asıl sorun ona göre hareket etmemektir. Bununla beraber âyette buna dair küçük bir işaret bile yoktur. Hazreti Peygamber aleyhisselâmın gizlediği şey, onun boşandıktan sonra Zeyneb’le evlenmesidir. Arap örfüne göre yanlış bir iş yapıyordu. Allah’ın emri olduğu halde onunla evlenmekten çekiniyordu. Gizlediği bu idi. Yoksa Zeyd’in eşi iken Zeyneb’e bir meyli olduğu hakkında bir işaret Kur’an’da yoktur.

وَتَخْشَى النَّاسَ

(Va TaPŞay enNAvSa)

“Nâstan haşyet ediyordun.”

“Haşyet etmek” demek, çekinmek demektir, saygılı olmak demektir; saygısızlık etmekten korkmak demektir.

Buradaki “Nâs” Medine halkıdır, halkın söylentileridir.

Halk topluluğun kurallarını tartışmasız kabul eder. Ona aykırı davrananlara da saldırır. Eğer insanların vahyi ve ilmi olmasaydı topluluk böyle kendi kendisini yönetirdi. Bugün birçok modalar vardır ki halk onları tartışmasız doğru kabul eder. Onlar ağıza alınmaz, kimse ağzına alıp tartışmaz. Nitekim geçmişteki kavimlerde de böyle putlar icat edilmiştir.

Hattâ büyük imparatorluklar ve krallıklar bunun üzerine kurulmuştur. Hanedanın otoritesini kimse tartışmaz. Altı asırdan fazla süren Osmanlı hanedanı asla tartışılmamıştır. Kimse ağzını açıp onlara karşı bir şey söylenmesini denememiştir. Padişahlar indirilmiş ve öldürülmüş ama hanedan yine hanedan olarak kalmıştır. Bugün de ülkemizde Atatürkçülük böyle oluşturulmaktadır. Bu sosyal baskı o kadar büyük bir güçtür ki, işte peygamber bile kendisini bundan kurtaramamıştır. Toplulukları geri bırakan, hattâ yıkan bu baskılar olmaktadır. Bunlardan kötü olanlarını bertaraf etmek topluluktaki inkılapçıların görevleridir.

وَاللَّهُ أَحَقُّ أَنْ تَخْشَاهُ

(Va elLAvHu EaXaqQu EaN TaPŞAvHu)

“Oysa Allah’a haşyet etmek daha ehaktır.”

Topluluğun Allah’ın halifesi olduğunu ve Allah’ın haklarının topluluğun hakları olduğunu sık sık tekrar ediyoruz. Bu âyette toplulukla halkın farklı olduğu ifade edilmektedir. Birincisi, müslimlerle mü’minler ayrılmaktadır. Mü’minler topluluğu düşündükleri halde müslimler kendilerini düşünürler. O halde müslimlerin istekleri Allah’ın isteği değildir. Mü’minlerin istekleri de halk isteği olarak bir şey ifade etmez.

Topluluğun aldığı kararın Allah’ın kararı olması için onun meşru karar usulleri ile alınması gerekir. O da ekseriyet kararı değildir. Başkan önce semt başkanlarına istişare edeceği hususları bildirir. Semt yöneticileri aşiret başkanlarına bildirirler. Aşiret başkanları da aşiret halkına bucak başkanının istişare konusunu bildirir. Ocak halkının dayanışma ortaklık sorumluları vardır. İlmî dayanışma ortaklık sorumlularına görüşlerini bildirir. Böylece konu tüm bucak halkına götürülmüş ve danışılmış olur. Sonra başkan şûrada konuyu dayanışma sorumlularıyla istişare eder, onların görüşlerini alır. Oraya halkın hevesleri değil, şûra üyelerinin süzgecinden geçmiş görüşler gelir. Başkan bunların görüşlerine dayanarak kendi görüşünü ortaya koyar. Buna “istişarî karar” diyoruz.

Böyle alınmış karar da tam değildir. Bu karara karşı şûra üyeleri hakemlere gidebilirler. Hakemlerden birini davacı şûra üyesi seçer, diğerini bucak başkanı seçer. İki hakem baş hakemi seçerler. Hakemlerin aldığı karar kesinleşince işte o karar “topluluğun kararı” olur. O karar Allah ve resulünün aldığı karardır.

Yoksa halkın sokaktaki söylentileri yahut sandığa atılan oy pusulalarıyla tesbit edilenler Allah ve resulünün kararı değildir.

İşte Batı demokrasisi ile İslâm demokrasisi arasındaki en büyük fark budur.

Batı, sokak söylentilerine uyulmasını demokrasi kabul ediyor. Bunun mümkün olmadığını görünce de dört-beş senede bir seçim yaparak geçiştiriyor.

فَلَمَّا قَضَى زَيْدٌ مِنْهَا وَطَرًا

(FaLamMAv QaWAy ZaYWun MiNHAv WaOaRan)

“Zeyd ondan vetaran kaza ettiğinde.”

“Vetar” kelimesi “Fetar” kelimesi ile akrabadır. Kesin olarak anlamındadır. Mihrini ödemesi ve iddetin dolması gerekmektedir. Yani evlilik kesin olarak sona ermelidir. Bu erkeğin isteği ile olabilir. Bu kadının isteği ile de olabilir. Kadın istiyorsa mihri iade etmesi gerekir. Hakemlerin kararı ile evlilikler olabilir, hakemler kararı ile boşanma da olabilir.

İslâmiyet’te evlenme ve boşanma kolaylaştırılmıştır. Ancak ciddiliği korunmaktadır. Evlilik dışında cinsi ilişki kesinlikle yasaklanmıştır. Sonra da evliler arasında tarafların rızasına bağlı olmayan hükümler konmuştur. Zeyd ile Zeyneb geçinememiş ve anlaşarak ayrılmışlardır. Zeyd’in başka eşleri de vardır. Mağdur olan Zeyd değil Zeynep’ti.

İşte Zeyneb’in mağduriyetini gidermek için Nebi’nin eşi olarak Allah nikahlamıştır.

Böyle durumlarda uygun olanı topluluk yapacaktır, hakemler yapacaktır. Yalnız bu kesin boşanmadan sonra düşünülecektir. Zeyd burada isimle anılmaktadır. Dolayısıyla “Ke”deki hitap Hazreti Muhammed’edir.

زَوَّجْنَاكَهَا

(ZavVaCNAvKaHAv)

“Biz seni onunla tezvic ettik.”

Zeyneb çok ileri seviyeli bir kadındı, Hazreti Ayşe’nin bile takdirini kazanmıştı. Onun İslâm topluluğunda yapacağı görevler vardı. Onun başkanın eşi olması uygun olurdu. Zeyd’den ayrıldıktan sonra onun Nebi’nin eşleri arasına girmesine topluluğun karar vermesi gerekirdi. Henüz vahiy bitmemiş olduğu için hakemlerle değil, Allah vahiy ile hükmü bildirmiştir. Allah bize örnek hüküm koymuştur.

Vahye dayanan olay olduğu için burada Zeyd’in adını zikretmiştir.

Kur’an’da özel adıyla zikredilen iki kişi vardır. Biri Hazreti Muhammed, biri de Hazreti Zeyd’dir. Onun dışında hiçbir sahabe özel adıyla Kur’an’da zikredilmemiştir. Yalnız sahabeler değil, o dönemde yaşayanlardan hiçbiri Kur’an’da yer almamıştır.

Kur’an’ın bir devrin hikayesi olmadığı buradan bellidir.

Kur’an’da peygamberlerin hikayeleri anlatılmaktadır; onlar bize örnek olsun diye anlatılmaktadır. Kur’an’da yer olarak da Mekke ve Medine’den bahsedilmektedir. Böylece bize o sitelerin oluşması örnek olarak gösterilmektedir. Kur’an eğer ilk uygulaması olarak ele alınacaksa o devri ele almalıyız. Sünnet budur. Bizim Kur’an’ı doğru anlamamız için 23 senelik nüzul zamanındaki olayları çok iyi bilmemiz gerekmektedir. Bununla beraber Kur’an bugün bize nâzil oluyor. Şimdi Allah bizimle konuşuyor. O devreleri de bize anlatıyor. Yoksa onlarla konuşuluyor da biz yararlanıyor durumda değiliz.

لِكَيْ لاَ يَكُونَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ حَرَجٌ

(LiKaY LAv YaKUvNa GaLay eLMuEMiNIyNa XaRaCun)

“Mü’minlere harac olmasın diye bu evliliği yaptık.”

İnsanlık var edilmiş ve baştan peygamberler gönderilmiştir. Bunlar insanlığı yetiştirmişlerdir. İnsanlık büluğ çağına erdikten sonra vahiy kesilmiş, yeni peygamber gönderilmemiştir. Uygarlaşmada aile büyük evrimler geçirmiş, son ideal aile tipi kalmıştır. Aileler aşiretler içinde yer almıştır. On kadar aile bir aşireti oluşturmaktadır. Aile küçülmüştür. Bir aile, karı-koca ile çocuklardan oluşmaktadır. Ancak ailenin yanında aşiret ortaya çıkmıştır. On aileden müteşekkil aşiret insanların yaşama hayatının çekirdeğini oluşturmuştur. Bu sûre bize aşireti anlatmaktadır. Aşiret demek, yalız taşra aşiretleri değildir. Bucak ve semt merkez aşiretleri, il ve ülke merkez aşiretleri bunları yönetenlerdir.

Bir canlıyı düşünelim; hücrelerden oluşur. Hücreleri yöneten de çekirdeklerdir, DNA’lardır. Topluluğun hücreleri bucaklardır. Çekirdekleri de aşiretlerdir. Aşiretin yapısı sağlam olarak oturduğu zaman tüm topluluk sağlam olarak oturur. Aşiretin sağlam yapısı da ailenin sağlam yapısına bağlıdır. Avcılık, çobanlık ve tarım dönemlerinden kalma birtakım örfler artık kalkmalıdır. Kur’an’ın çizdiği çizgiler içinde kalınmalıdır.

Evli iken başka erkeklerle görüşmeyi bile yasaklayan Kur’an, bir kız veya kadını birisi isterken başkasının araya girmemesi gerektiğini beyan eden sünnet, boşandıktan sonra başkaları ile evlenmeyi de o derece serbest bırakmaktadır. Başkanın yardımcısı olacak bir kadının boşanıp başkanla evlenmesinde hakkı olduğu belirtilmektedir.

فِي أَزْوَاجِ أَدْعِيَائِهِمْ

(FIy EaZVACı EaDGıYAEıHıM)

“Ed’iyalarının ezvacında bir harac olmasın diye bunu yaptık.”

Evliliğin haram olduğu ilk akrabalık ise neseb akrabalığıdır. Usulle olan akrabalık ve füru’ ile olan akrabalık birinci derecededir. Sonra kardeşlerle, kardeş çocukları ile ve usulün kardeşleri ile olan akrabalık evliliğe mânidir. Bunlar arasında nikah olsa bile nikah bâtıldır. Neseb de sahih değildir. Mihir de gerekmez. Bilerek yapılmışsa zinadır.

Bundan sonra sıhri akrabalık doğar. Ebu Hanife’ye göre zina yapsa dahi sıhri akrabalık doğar. Eşin usulü ve füruu kişiye müebbeden haram olur. Boşanma olsa veya ölse bile artık eşin usulü ve füruu kişiye haram olur. Haramlık için usul ile nikahlı olmak da yeterlidir. Eşin füruu işin duhul şartı vardır.

Bundan sonra süt kardeşlik de evlilik için haram olma sebebidir.

Dördüncü haramlığın kaynağı ise köleliktir. Esir alındığı zaman kişi ya serbest bırakılır, zimmi olursa bedel öder, yahut toprakları da kendisine iade edilir, veyahut esirler köle hâline getirilir. Köle erkek, sahibi erkek olduğunda veya köle kadın, sahibi kadın olduğunda aralarında akrabalık doğar. Biri kadın diğeri erkek ise köleleştirmeden evvel azat edilirse hür hâle gelir, aralarında bir akrabalık doğmaz. Ama köleleştirildiği takdirde artık köle sahibinin akrabasıdır. Erkek onu cariye olarak eş yapabilir. Cariyenin diğer kadınlardan farkı; cariyeler çalışırlar ve efendilerine aynı zamanda iş yaparlar. Cariyesini satma hakkı vardır. Sattığı zaman artık eski sahibi ile akrabalığı biter. Eğer cariye olarak bırakmazsa veya sahibi olan kadınsa, onlar arasında akrabalık doğar, bir daha cinsi ilişki kuramazlar, evlenemezler de.

İşte bu akrabalık da Mevla akrabalığıdır.

Neseb akrabalarının usul ve füruunun eşleri devamlı akrabalık durumundadır. Ayrılmaları hâlinde dahi bu akrabalık bitmez. Oysa süt veya velayette sıhri akrabalık doğmaz. Yani süt kardeşinin eşi senin akraban olmaz.

İşte bu sınırı tesbit eden asıl azatlının eşidir. Haram değildir. Onunla evlenilebilir. Kur’an burada bu sınırı kesin olarak koymaktadır.

Diğer taraftan boşandıktan sonra evlenmenin de hiçbir zaman kötü görülmemesi gerekir. Hazreti Muhammed Zeyneb’i isterken elçi olarak eski kocası Zeyd’i elçi yapmıştır. Böylece evli veya ayrı olma demek, birbirine düşman olmak demek değildir.

Kur’an bu konuda çok açık uygulamayı getirerek ilerdeki aşiret ve aile müessesesinin dayanacağı temelleri ortaya koymuştur.

إِذَا قَضَوْا مِنْهُنَّ وَطَرًا

(EiÜAv QaWaV MiNHunNa VaĞarAn)

“Onlardan vetaran kaza ettiklerinden.”

Burada boşadıklarında demiyor da, vetaran kaza ettiklerinde deniyor. Hakemler kararı ile boşanma tamamlanmış olur. Boşanmanın erkek tarafından gelmiş olması şartı yoktur. Ancak hakemler kararı ile kesinleşmesi gerekir. Boşanma erkek veya kadından gelebilir. Eğer bu kadın tarafından geliyorsa mihri iade etmesi gerekir.

Evlenme kadar boşanma da İslâmiyet’te doğal sayılmıştır.

Boşanmadaki zorluklar evlenmeleri zorlaştırır. Birçok kimse evlenmekten korkar, çekinir. Oysa, eğer boşanma kolay olacaksa, o zaman evlenmeyi herkes dener. Başarılı olursa aileyi devam ettirirler. Başarılı olmazsa ayrılırlar. Çocukların hukuku da korunur. 7 yaşına kadar anasının yanında kalır. Ancak boşananlar arasında hasımlık oluşmayacağı için çocukları görmek her zaman mümkün olur. 7 yaşından sonra anasının veya babasının yanında kalabilir. Çocuğun arzusuna bağlı olur. 15 yaşından sonra kız veya erkek kendi başlarına olma hakkına ererler. Ondan sonra muhatap olan topluluktur.

Kadın boşayacaksa aldığı mihri iade eder.

Erkek boşayacaksa mihri geri isteyemez.

Bununla beraber eğer karşı taraf kusurlu ise mihri alarak ayrılabilir. Yahut mihri geri alarak boşanabilir. Bu hususta kararı hakemler verirler.

وَكَانَ أَمْرُ اللَّهِ مَفْعُولًا(37)

(Va KaNa EaMRu elLAvHı MeFGUvLan)

“Allah’ın emri yerine getirilir hükmü vardır.”

Evlilik müessesesi karı koca hukukunu içermez. Karı koca evlenerek ortak çocuk yaparlar. Ne var ki bu çocuk artık iki ailenin ortak çocuğudur. Akrabaların onun üzerinde hak ve görevleri vardır. Onun da akrabaları üzerinde hak ve görevleri vardır. Dolayısıyla evlenme ve boşanma zannedildiği gibi tarafların keyfine ve zevkine göre bir iş değildir. Evlilik çağına gelen kız ve erkek küfüv iseler evlenmek zorundadırlar. Çünkü onların bekar kalması topluluğa karşı olan görevlerini yerine getirmemeleri demektir. Onları topluluk büyütmüştür, anne babaları büyütmüştür. Onlara karşı borçludurlar. Şimdi evlenecekler. Onlar da çocuk yetiştirecekler ve büyütecekler. Böylece borçlarını ödeyecekler. Dolayısıyla ne kadın ne erkek ‘ben evlenmiyorum’ diyemez. Allah’ın evlendirin emrini yerine getirmek zorundadırlar. Hele kadınlar kesin olarak kocasız kalmamalıdırlar. Çünkü erkek karısız kalırsa nüfusun artmasında bir eksiklik olmaz ama kadın kocasız kalırsa boş bir rahim heder olmuş olur.

Şimdi burada itiraz yapılır: Nüfus artarsa nasıl geçinilecektir, denge nasıl oluşacaktır?

Nüfusun dengelenmesi için Allah çeşitli denge kanunları ortaya koymuştur.

a) Birincisi hastalıktır. Gıdasızlık ölümlere sebep olur. Sağlam yapılılar yaşar, zayıf yapılılar ölür. Zayıf yapılılar ölünce sağlan yapılılar iyice beslenirler. Böylece devamlı olarak daha üst yapılı nesil kalır. Böyle yapmaz da evlenmez, çocuk yapmazsak, haplarla doğum kontrolü yaparsak nesil dejenere olur.

b) İkincisi savaştır. İnsanlar arasında meşru savaşlar çıkar, savaşta galip gelenler sağlam nesil oluştururlar ve yaşarlar. Bozuk nesil ise mağlup olur ve elenir. Böylece doğal seleksiyon oluşur.

c) Mihir meselesi. Nüfus kontrolünün başka bir yolu da asgari mihrin bulunmasıdır. Mihir yüksek tutulursa birçok erkek onu bulamadığı için evlenemez. Böylece o erkeği bekleyen kadın da geç evlenmiş olur. Geç evlilik nüfusun dengelenmesini sağlar. Böylece nişanlı dönemler uzamış olabilir.

d) Uygarlığın gelişmesi. Nüfusu sınırlı tutma yerine daha fazla nüfusu yaşatacak hâle getirme yoluyla nüfus sorununu çözmedir. Uygarlık bunu sağlamaktadır. Teknolojideki keşifler yeryüzünde daha çok insanın yaşamasına imkan vermektedir. Başta sera tekniği olmak üzere pek çok etken daha çok üretimi gerçekleştirecektir.

-Karalar bugünkü nüfusun birkaç mislini besleyecektir...

-Karalar dolduktan sonra kara uygarlığından deniz uygarlığına geçeceğiz...

-Sonra gök uygarlığına geçecek ve güneşin ışığını daha çok kullanır hâle geleceğiz...

-Daha sonra da uzaya açılıp boşluktaki hidrojeni kullanacağız...

Dolayısıyla nüfusu sınırlı tutma yerine, nüfusa yeni beslenme imkanlarını bulmaya çalışmalıyız. Bu suretle evlenme müessesesini teşvik edip nüfusun artmasını hedeflemeliyiz.

SÜLEYMAN KARAGÜLLE

Yay. Haz.: REŞAT NURİ EROL

www.akevler.org      (0532) 246 68 92

KUR’AN VE İLİM SEMİNERLERİ-538/ADİL DÜZEN DERSLERİ-368   05 Aralık 2009

CIA-MİT ve PKK;

ÇÖZÜM YOK!

PKK’yı kim oluşturdu?

CIA’nın emriyle MİT oluşturdu.

Gayesi ne idi?

Kürtleri organize edip devletimize sorun çıkarmak. Bu yolla Türkiye, İran ve Irak arasında çatışmayı alevlendirmek, bu devletleri parçalayıp küçük devletler hâline getirmek ve İsrail imparatorluğuna eyalet yapmak. Otuz yıldır bu amaca ulaşmak için ne gerekiyorsa yapılmıştır. Ne var ki sermayenin bu hedefine ulaşması imkansız hâle gelmiştir.

a)      İsrail’de adil bir devlet yönetimi oluşturulamamış, İsrail imparatorluğunu yönetecek bir düzen oluşturulamamıştır.

b)      İsrail’in Yahudi nüfusu on milyonu bile bulamamıştır.

c)      ABD’deki Yahudi nüfuzu etkisiz hâle gelmiştir.

d)     İran, Türkiye, Irak ve İsrail arasında istenen boğuşma sağlanamamıştır.

Bu durum karşısında PKK artık işe yaramaz hâle gelmiş bulunmaktadır. Tasfiye edilecektir. Önce Öcalan kurtarılmış, Türkiye’ye teslim edilerek hapishane köşküne yerleştirilmiştir. Şimdi de PKK tasfiye edilip cezalanmadan Türkiye’ye dönme yolları aranmaktadır. Yani Batı diyor ki; Biz PKK’yı tasfiye edeceğiz ama onların cezalandırılmasını istemiyoruz, onların işsiz güçsüz kalmasını istemiyoruz.

Şimdi biz Türkiye olarak ne yapmalıyız?

Henüz PKK’yı yenmiş değiliz. Şimdi onları affedin, biz de tasfiye edelim diyorlar. Ak Parti bunu yapıyor. Aldığı teklifi uygulamak için kendine göre zemin hazırlıyor. “Açılım” falan yok. Kimse ne Kürtleri ne de demokrasiyi düşünmüyor. Bugünkü çatışma tamamen ve sadece ‘sen niye yapıyorsun da ben yapmıyorum’ çatışmasından ibarettir. Öcalan’ı kabul eden zihniyetin ikinci uygulamasıdır. Bahçeli neye itiraz ediyor?!.

Ak Parti: Ben bir öneri aldım, PKK’lıları affedeceğim ama savaş da bitecek dese, bu benim siyasi tercihimdir dese; kimse sesini çıkarmaz, kararını saygıyla karşılar. Ama bizi aptal kabul edip ‘açılım/maçılım’ diyor! Böyle oyalaması beni ve milletimi sıkıyor.

Ak Parti gerçekten çözüm arıyorsa, ilk baş vuracağı merci “Adil Düzen”dir. Yani Kur’an’dır. Ama o bunu yapmıyor da; eski solcu yazarları toplayıp onlardan medet umuyor!!!

PKK’lıları affedeceksiniz. Kendi isteğinizle değil de, dışarıdan gelen isteğe uyacaksınız. Bu korumalı haktan yararlanacak PKK’lılar Türkiye’de ne yapacaklar? Rahat ve konforlu hayat isteyecekler. Vermezseniz organize olup bağımsız eşkıyalığa başlayacaklardır. Yanı çıban dağılmış ve vücuda yayılmış olacaktır.

Batı PKK’yı tasfiye ederken gayesinden vazgeçmiş ve teslim olmuş değildir. PKK yerine başka güçler oluşturacak ve o hedefine doğru yürümeye devem edecektir. O da öyle yapmak zorundadır. Başka türlü hayat şansı yoktur. Canı çıkıncıya kadar mücadelesini sürdürecektir. O halde Öcalan’ı köşke yerleştirmek, onu asmayalım diye idamları kaldırmak sorunu çözmemiştir. PKK’lıları affetmek de sorunları çözmeyecektir. Yarayı kaşımak yarayı iyileştirmez.

O halde ne yapılmalıdır?

Yapılacak işleri Kur’an göstermiştir. Çözüm çok basittir. Ama kulak veren var mı? Gerçekten bu sağırlığı, körlüğü ve suskunluğu anlamayı sadece takdiri İlâhi ile açıklayabiliriz. Uçuruma doğru giderken bizim onu durdurma gücümüz yoktur.

Çözüm için neler yapılacak?

a) Ocaklar, bucaklar ve iller kanunu çıkarılacaktır. Yerel yönetim sağlanacak. İç güvenlik illere verilecek. Kendi illerinde istedikleri dilleri konuşacaklar. Lise tahsilini kendi il dilleri ile yapacaklar. İsteyen askere alınacak, isteyen bedel verecek.

b) Hakimlik sistemi yerine hakemlik sistemi getirilecektir. Hakemlerden birini bir taraf, diğerini diğer taraf seçecek; baş hakemi hakemler seçecek. Onların kararları kesin olacaktır. Hükümet de, meclis de, parlamento da, ordu da ona uyacak.

c) Çalışana faizsiz kredi sistemi getirilecek. İşveren borçlandırılacak, çalışana ödenecek. Ham madde bedeli ödenecek. Mamul ambara konacak. Sattıkça kredi tasfiye edilecek. Böylece herkese iş bulunmuş olacak. PKK’lılara ve herkese.

d) PKK mensubu benzer suça bir daha katıldığında eski suçların da cezası çektirilecektir. Yani afv edilmeden önce muhakeme edilecek ve cezasının ne olduğu belirlenecek, sadece infaz edilmeyecektir. Suçlarını itiraf etmeyenler affedilmeyecektir.

Değil bir ülke ve bir memleket, basit ve küçük bir işletme bile başkasının talimatı ile yönetilemez. Yönetici olanlar herkesi ama bu arada başta bizi yani “Adil Düzen”i dinleyecek. Kırk senedir verdiğimiz mücadele sonunda onlar bugün iktidardadır. Sırtımıza basa basa oraya geldiler. Halkımızdan oy alarak orada oturuyorlar. Bize ve halkımıza kulak tıkayıp oyalama hareketleri ile bir yere varamazlar.

Meclis görüşmesinde herkes Başbakan R. Tayyip Erdoğan’ın ne çözüm önereceğini beklerken, o yaptıklarını anlattı. Oysa seçimlere daha çok var.

SÜLEYMAN KARAGÜLLE

Yay. Haz.: REŞAT NURİ EROL

www.akevler.org      (0532) 246 68 92

KUR’AN VE İLİM SEMİNERLERİ-538/ADİL DÜZEN DERSLERİ-368   05 Aralık 2009

ALBAYIN TAHLİYESİ

Tekel sermaye Ergenekoncuları organize etti ve suç teşkil edecek hareketler yaptırdı. Sonra belgeleri polise ve savcılara verdi. Suç gerçekten işlenmişti. Ergenekon çatışmasını başlattı. Hiç alakası olmadığı halde bu çatışmayı AK Parti-Ordu çatışmasına döndürdü. Albay Çiçek güya AK Parti tarafından tutuklandı. AK Partililer; oh iyi oldu dediler. Sonra da tahliye edildi; bu sefer de askerler oh iyi oldu dediler.

Önce bu sorun kökünden yanlıştır. AK Parti ile ordunun arası açılmamalıdır. Bunun hem AK Partiye hem de orduya çok büyük zararı vardır. Ne var ki biz bunu önleyemiyoruz. AK Partililerin gafilliği sonunda bu çatışma zorunlu hâle gelmiş, durduramıyoruz.

Bu durumda ne tarafta olmalıyız? Ordu tarafı mı, AK Parti tarafı mı?

Ordumuz bir tanedir. Yenildiği takdirde devletimiz yok olur. Galip gelmesi hâlinde AK Parti yok olur. Ama biz yeni partiyi kolay kurarız.

O halde biz ordu tarafı olmaya mecburuz.

Albay Çiçek tutuklandığında çok üzüldüm...

Tahliye edilince de çok sevindim…

Ordu yenilmemelidir. Suçlu da olsa galip gelmelidir. Albay Çiçek cezalandırılacaksa askeri yargı ve komutanları tarafından cezalandırılmalıdır, sivil mahkemelerce cezalandırılmamalıdır. Ordu hep böyle yapıyor. Siz istediğiniz kanunu çıkarın, sonunda ben ne dersem onu yapacaksınız diyor. Bu metot askeri bakımdan doğru olabilir. Ama hukuk devleti bakımından çok tehlikelidir.

Biz AK Parti’ye tavsiyede bulunduk. Askerleri sivillere muhakeme ettirmeyin dedik. Duyuramadık bile. Şimdi de duamız askerlerin mağlup olmamasıdır.

Biz bunları yazarken; millî iradenin tecellisi olan iktidar partisinin askeri müdahalelerle gitmesine rıza gösterdiğimiz zannedilmesin. Bu çok hatalıdır ve sonu ordunun yıpranması demektir. Ne var ki, biz bunun suçunu orduya yıkmıyoruz. AK Parti’yi suçlu kabul ediyoruz. Dışarıdan gelen telkinlerle kanunları değiştirmesin. Devletimizin varlığı ve bekası için ne gerekiyorsa onu yapsın.

Evet, devletimiz içinde hak ve hürriyetlerimizin korunmasını istiyoruz. Devletimiz bunun için vardır. Devletimizi düzeltmeliyiz ama onu yıkmamalıyız.

Ordunun hatası varsa düzeltmeliyiz. Kendi içinde Albay Çiçek problemi varsa suçu da varsa, suçlu cezalandırılmalıdır. Ama ordumuzu düzeltemiyoruz diye onu yıkalım mantığı sadece aptallıktır.

Albay Çiçek böyle bir rapor hazırlıyor. Şimdi de bu rapor orada burada geziyor. Bunu anlamak kolay değildir. Bu olayın çözümü normal yargı sistemi değildir. Askerden istediğimiz askerliğidir. Albay suçludur. Bu raporu tanzim ettiği için değil, nasıl oluyor da bu rapor ayağa düşüyor? Bu nasıl kurmay albaydır? Cezalandırılması gerekir. Ama bunu hakimler değil komutanlar cezalandırırlar.

Her devlet ordusuna dayanarak devlet olur. Ordusuz devlet, devlet değil ancak oyuncak olur. Türkiye devleti dışındaki devletlerde ordu belki ikinci, dördüncü, onuncu derecede öneme haizdir. Türklerde ve Türkiye’de ise bir numaralı müessese ordudur. Biz devletimizi ordumuz sayesinde kurduk. Kanla Lozan’ı yazdık. Masa başında kurulan devlet değiliz. Ülkemiz dünyanın merkezindedir. Herkesin gözü İstanbul’dadır. En küçük zafiyet Anadolu halkının yapısını değiştirir. Millî ordumuz İstiklâl Savaşı’nı kazanmasaydı şimdi Türkiye’nin yüzde 99’u Hıristiyan olacaktı; Müslüman  Türk olamayacaktı.

Dün ülkemizden çıkardıklarımız yok olmuş değildirler Yunanistan ve Ermenistan devletleri vardır. Amerika’nın en büyük sermaye sahipleri Yunan ve Ermeni asıllı olanlardır. Tüm kapitalist ülkeler Yunanlıların arkasındadır. Tüm eski Sovyet ülkeleri Ermenilerin arkasındadır. Bizim aramızda İslâm âlemi bile yok. Bizi hep satmışlardır. Bizim arkamızda tek güç vardır, o da ordudur. Ordunun yenilmesi demek, Türkiye’de büyük bir katliamın olması ve Türk halkının soykırımına uğramasıdır.

Bazı şaşkınlar vardır. Savaşların bittiğini, insanların artık askeri metotlarla değil, insanî metotlarla yaşadığını sanmaktadır. Bu akılsızlara şunu derim: İnsanlar savaştan vazgeçtilerse, neden milyonlarca orduları besliyorlar? Bütçelerinin üçte birinden fazlasını onlar harcıyorlar. Evet, biz ordumuzu tatil edelim de, çevremizdeki hangi devlet ordusuz?

Evet, acıdır. Belki de Albay Çiçek kötü adamdır, belki idamlıktır ama albaydır. Kötüyse, kendisine değil ama albaylığına saygı göstertmek zorundayız. Cephede bizim için canlarını vermeye hazır olanların bazı dikenli davranışlarına katlanmak zorundayız.

Hâsılı, albayın tahliye edildiğine sevindim...

SÜLEYMAN KARAGÜLLE

Yay. Haz.: REŞAT NURİ EROL

www.akevler.org      (0532) 246 68 92

KUR’AN VE İLİM SEMİNERLERİ-538/ADİL DÜZEN DERSLERİ-368   05 Aralık 2009

Meslek kuruluşlarını inceleyen Köşk'ten çarpıcı rapor ve

BİZİM ÇÖZÜM ÖNERİLERİMİZ…

Çankaya Köşkü, 'kamu kurulu' niteliğindeki meslek kuruluşlarında önemli eksiklikler tespit etti. Bazı meslek kuruluşlarının kamusal ve parasal güç peşinde koştuğunu belirleyen Cumhurbaşkanlığı Devlet Denetleme Kurulu (DDK), örgüt içi demokrasi eksikliği bulunduğunun altını çizdi. Katılım kanallarının tıkalı olduğu ve şeffaflığın bulunmadığına da işaret etti. / Cumhurbaşkanlığı Devlet Denetleme Kurulu (DDK), geçen sene başlattığı kamu kurumu niteliğindeki meslek kuruluşlarında, teşkilat, mali yapılar, denetim faaliyetleri ve yönetim organlarının seçimine ilişkin yaptığı incelemeyi tamamladı. Köşk, aralarında Türkiye Odalar ve Borsalar Birliği (TOBB), Türkiye Barolar Birliği, Türkiye Esnaf ve Sanatkârlar Konfederasyonu, Türkiye Mimarlar ve Mühendisler Odalar Birliği, Türkiye Bankalar Birliği, Türk Tabipler Birliği gibi 18 farklı meslek grubu ile 5 bine yakın meslek kuruluşu ve üst kuruluşu ayrıntılı biçimde inceledi. Ortaya, eklerle birlikte 2 bin sayfalık bir rapor çıktı. Raporda, kamu niteliğindeki meslek kuruluşlarının işleyişine ilişkin önemli tespitler yapıldı. / DDK, kamu kurumu niteliğindeki meslek kuruluşları ile ilgili sorunların 'idare' içinde yapılandırılmış ve devlet teşkilatının bir parçası olmalarından kaynaklandığını savundu. Çankaya, söz konusu kuruluşlarda, amaca uygun olmayan faaliyetlerin yaygınlaştığını ortaya koydu. Bu durumun, 'tekelci yapı'yı pekiştirdiğine dikkat çekilirken "Sorunlar, idare teşkilatı içindeki yerlerinin 'kamu kurumu niteliğindeki meslek kuruluşu' şeklinde mahiyeti belirsiz ve muğlak bir şekilde tanımlanması ve kamu kurumu veya kuruluşu olmadıkları halde, bunlara kamu tüzel kişiliği tanınmasından doğmaktadır. Bu kuruluşların üyelerinin birey veya topluluk olarak sivil topluma dâhil olması, meslek kuruluşlarını ve bunların organlarını sivil toplum kuruluşu olarak kabul etmeye yetmemektedir." görüşü dile getirildi. / DDK, meslek kuruluşlarının ve üst kuruluşların birçoğunda eşitlik, katılımcılık, çoğulculuk, hizmet odaklı yönetim, hesap verebilirlik, şeffaflık gibi gelişmiş demokrasi uygulamalarının hayata geçirilmediğine dikkat çekti. Kurul, söz konusu kuruluşların 'merkeziyetçi ve katı yönetim anlayışları'nı eleştirdi. İncelenen kuruluşlarda, örgüt içi demokrasinin sağlanamadığı, katılım kanallarının tıkandığı, şeffaf ve hesap verebilir bir yönetim tarzının da geliştirilemediği tespit edildi.

İŞTE DDK'NIN ÖNERİLERİ

'Kamu kurumu niteliğindeki meslek kuruluşu' statüsü yeniden irdelenmeli. Bu doğrultuda Anayasa'nın 135. maddesi yeniden düzenlensin.

Örgüt faaliyetlerine aktif katılımın sağlanması ve demokratik bir yapının tesisi amacıyla organların teşkili ve üyelikle ilgili kurallar yeniden ele alınmalı.

Birliklerin, odalar üzerindeki idari vesayet yetkisi sınırlandırılmalı.

Siyasi görevlere seçilen yönetim organlarında görev alanların, meslek kuruluşlarındaki görevleri kendiliğinden sona ersin.

Meslek kuruluşlarında, doğrudan üyelerin katıldığı seçimler dört yılda bir aynı tarihte yapılsın. Postayla veya internet üzerinden oy verme imkânı getirilsin.

Meslek kuruluşlarının mevzuata uygun olmayan harcamaları ile ilgili olarak şahsi mali sorumluluk uygulaması getirilerek özel yaptırımlar uygulansın. (Gazete/ler)  

Bir yerde bozukluk varsa, işler iyi gitmiyorsa iki sebebi olabilir. Ya sistem bozulmuştur, ya da çalışanları beceriksizdir. Araba düzgün gitmiyorsa ya eskimiş olabilir veya şoför acemi olur. Teşhisi doğru koymaz da bozuk arabayı yenileme yerine şoför azarlanır veya şoför değiştirilirse sonuç elde edilemez ve sonunda araba devrilir. Siz de arabanın içinde iseniz siz de gidersiniz.

Muhterem Cumhurbaşkanı sivil kuruluşları denetlettirmiş.

Raporlar iyi değil.

Tavsiyelerde bulunulmuş.

“Anayasa değişsin” denmiş ama ne yapılsın? Orası meçhul!

KAMU HİZMETLERİ GÖREN SİVİL KURULUŞLAR

Madde A1- Kamu hizmeti gören sivil kuruluşlar mesleki kuruluşlardan oluşur. Mesleki kuruluşlar Bakanlar Kurulu kararı ile kurulur, Bakanlar Kurulu kararı ile kaldırılır.

Madde A2- Yönetim kurulu üyeleri T.B.M. Meclisi tarafından sıralama usulü ile seçilir. Her partiden yüzde 2,5 oy için bir aday gösterilir. Kırk adaydan 20’si seçilir.

Madde A3- İllerdeki kuruluşların yönetim kurulu üyelerini il meclisleri seçerler.

Madde A4- Meslek kuruluşları kongreler yapar, mesleki kararlar alır. Yönetim kurulunun mahkemeye verilmesine karar alabilir. Kongrenin karar almadığı hususlarda savcılar yönetim kurullarına dava açamaz.

a)      Halk siyasi partiler şeklinde organize olmuştur. Halkla ilişkiler için ayrı kuruluş kurma yerine, siyasi partilerle ilişki kurmak gerekir. Partilerin temsilcileri bu işi yaparlar.

b)      İl odaları meclisleri ile bağımsız olacaklardır. Merkezler yönetime etki edemezler. Meclis kararları merkez kararlarına uymak zorunda değildir. Yargı dışında bir denetim yoktur.

c)      Milletvekilleri de yönetim kurullarında üye olurlarsa demokratik etki artar. Milletvekillerinin odalarda görev alma yasağı yanlıştır.

d)     Meslek kuruluşlarının meclislerine seçilecek delegeler meslek mensupları tarafından temsilci yoluyla seçilsin. Yılda bir temsilcisini değiştirebilsin. Gizli oylama seçimi kaldırılsın. Mesleki faaliyet gösteren kimselerin mahkemeye verilmesi yönetim kurulu üyeleri tarafından olmalıdır. Hakem kararları ile mahkum edilmelidir. Meslek kuruluşları üyelerinin cezalandırma yetkileri olmamalıdır.

e)      Harcamalar demokratik yoldan denetlenebilir. Üyelerin hakemlere gitmesi yoluyla olur.

Görülüyor ki sorun “yöneticiler sorunu” değildir, sorun “sistem sorunu”dur.

Saltanattan tek parti yönetimine geçilmiş; şimdi de çok parti dönemine geçilmiştir...

Odaların yönetim şekli saltanattan kalmadır. Sorun buradadır. İlkel yönetim sisteminden ileri gelmektedir. Bir sınıfın temsilcilerinden oluşan yönetim kuruluna kamu yetkisi verilmesi antidemokratik uygulamadır. Bugünkü odaların halk ve meslek mensupları üzerinde yaptırım yapması demokratik değildir.

SÜLEYMAN KARAGÜLLE

Yay. Haz.: REŞAT NURİ EROL

www.akevler.org      (0532) 246 68 92

Ekmek partisi! - 1

Reşat Nuri EROL

Zaman zaman sohbet, seminer ve konferans davetleri alıyorum… İşlerimin ve İstanbul’daki periyodik ilmî çalışmalarımın yoğunluğu sebebiyle çoğuna olumsuz cevap veriyor, sadece İstanbul ve yakınındaki bazı davetleri kısmen karşılayabiliyorum…

Geçenlerde yine böyle bir davet aldım: “Reşat bey, …. Saadet Partisi Gençlik Kolları Başkanlığı görevini ifa etmeye çalışmaktayım. Halkımızı partimize üye yapma çalışmalarımızda ortak bir cümle açığa çıkıyor; BİZ EKMEK PARTİSİNDENİZ… Bu noktadan hareketle Millî Görüş’ün ekmeğe dair politikalarını EKONOMİK KRİZE ÇÖZÜM ÖNERİLERİ adı altında bir konferansla açıklamak istiyoruz. Zatı alinizin uzmanlık alanı olan bu konuda konuşma yapmak için davet etsek…”

Davet kısaca böyle ve bir şey çok dikkat çekici: Ekmek! Ekmek partisi! Halkımızın derdi ne? Ekmek! Halkımız ne diyor? ‘Biz ekmek partisindeniz!’ Çağımızın, insanlığın ve halkımızın en önemli sorunu ‘ekmek/aş ve iş sorunu’dur.

***

Türkiye dünyanın en verimli topraklarına sahiptir. Dünyanın en güzel coğrafyası, yeter derecede yağışı ve yeraltı suları olan bir ülkedir. Orta kuşaktadır. Üç tarafı denizlerle çevrilidir. Dağları, ovaları, ormanları, madenleri ile dünyanın en zengin ülkelerindendir.

Türkiye öyle bir ülkedir ki; petrolü azdır ama buna mukabil enerji üretilebilecek bol akarsuları, rüzgarı, güneşi, kömür yatakları ve daha başka kaynakları vardır.

Türkiye tarım bakımından Hollanda’dan çok daha verimli bir ülkedir. Hollanda’nın nüfus yoğunluğunda olsak 500 milyon nüfusa sahip oluruz. Yani Türkiye değil yetmiş milyonu, bunun yedi misli daha fazla nüfusu bile yaşatabilir.

Türk halkı kör müdür, sakat mıdır, aptal mıdır, cahil midir, hasta mıdır? Neden, ne diye ve nasıl; bu kadar bol imkanlara sahip olduğumuz halde “ekmek” yani “aş ve iş” derdine düşmüş bulunuyoruz?

Türk halkının beceriksiz olmadığı, gittiği dünya ülkelerindeki başarıları ile bellidir. Avrupa ekonomisi Türk işçisi ile ayaktadır. İşçiliğin ötesinde, bugünkü Avrupa ülkelerinde yüz binlere varan Türk firmaları yani Türk müteşebbisleri faaliyettedir…

***

Verimli coğrafyamız var, bereketli topraklarımız var... Bir taraftan yeteri kadar nüfusumuz, diğer taraftan becerikli yetişmiş halkımız var...

O halde halkımız ne diye hâlâ “ekmek partisi”nden olmak zorundadır?

Türk halkı bunu iyi öğrenmeli, bilmeli, kavramalı ve değerlendirmelidir.

Bunun iki sebebi vardır.

BİR: Türkiye’nin birinci sorunu “işsizlik sorunu”dur.

Türk halkının üçte ikisi işsizdir. Kadınlarımızın yarısı çalışmaz. Erkeklerimiz ortalama olarak 25 yaşına kadar okuma ve askerlik derdindedir, iş yapmaz. 50 yaşında emekli olur. Hâsılı, halkımızın yarısı iş aramayan işsizdir. İş arayan işsizlerle gizli işsizler de hesaba katılırsa, bu miktar üçte ikiye çıkar. Türkiye’de bir aile iş yapıyor, üç aile geçiniyor. O halde Türkiye’nin ekmek sorununu çözmek demek, işsizlik sorununu çözmek demektir. 

İKİ: Türkiye’nin ikinci sorunu “faiz sorunu”dur.

600 kuruşluk ekmeğin 200 kuruşu faiz, 200 kuruşu vergidir; yani üçte biri faiz, üçte biri de vergidir. Kâr ve işçilik dahil geri kalan 200 kuruştur. Başka bir şekilde ifade edersek; biz üç ekmek parası veriyor ama sadece bir ekmek alabiliyoruz. Devlete verilen 200 kuruşun yarısı da yine dışarıya faiz olarak gitmektedir. Yani biz ürettiğimizin yarısını tekel sömürü sermayesine faiz olarak ödüyoruz.

Sonuç olarak: Üçte bir çalışıyoruz, onun da yarısı faize gidiyor! Etti altıda bir. Onunla da -geçinebiliyorsak- geçiniyoruz! Borçlanarak yaşıyoruz! Her gün borcumuz artıyor da artıyor...  Ülke ve devlet olarak adım adım ölüme doğru yol alıyoruz...

Ekmek partisi! - 2

Reşat Nuri EROL

Biz kırk senedir “Millî Görüş” dedik, “Adil Düzen” dedik, “Adil Ekonomik Düzen” dedik ve çözümleri anlattık... “Bizi bu hâle getiren faizdir” dedik… “Faizden kurtulmamız gerekir” dedik... “Dış borçlar mutlaka ödenmelidir” dedik…

Bu sorunların çözümlerini ve çıkış yollarını gösterdik...

Ne oldu? Tüm partiler birleşti ve bize saldırdı! Bizzat bazı sözde veya gömlek çıkaran Millî Görüşçüler bile bize karşı cephe aldılar ve bu gerçekleri söyletmediler! Televizyonlar ve gazeteler başta olmak üzere her türlü medya bize kapatıldı! Halkımız da maalesef bizi susturan o partilere oy vermektedir!

Şimdi de bazı seçmenler utanıp sıkılmadan ‘Biz ekmek partisindeniz’ diyorlar!

Şaşkınlar...

Ekmeğinizi, işinizi ve aşınızı sizi sömürenlerin talimatı ile hareket eden partiler değil, “Adil Ekonomik Düzen”i uygulayanlar temin edecektir.

Faizi meşru gören ve uygulayan partilerin peşinden gitmeyeceksiniz; “Adil Düzen”i, “Adil Ekonomik Düzen”i kabul eden partinin peşinden gideceksiniz.

***

“Adil Düzen” halkımıza ekmeği nasıl verecek? Yarım sayfalık yazıda ekmeğin yani aş ve işin nasıl elde edileceğini anlatacağım. Biri çıksın da desin ki; sizin söylediğiniz hayal. Buyursun desin ve cevabını alsın. Ama diyemez, çünkü ağzı ve dili tutulur.

Türkiye’nin birinci sorunu işsizliktir dedik. Önce işsizliği nasıl çözeceğimizi anlatalım. Merkez Bankası’na emir vereceğiz; parayı bas ve bankalara ‘faizsiz kredi’ olarak ver. Bankalara da; işletmelerle anlaş, cirodan masraflarını al, krediyi faizsiz olarak ver diyeceğiz. Şöyle ki; işletmede çalışan işçinin resmi ücretini banka ödüyor. Aldığı ham maddenin bedelini de resmi fiyattan banka ödüyor. Mamul ambara konuyor. Ambarın iki kilidi ve iki anahtarı var; biri işletmede, biri de bankada duruyor. İşletme ürettiği mamulü istediği fiyatla satıyor. Banka verdiği krediyi tahsil ediyor ve kalan işletmeye kâr kalıyor. Kredinin günü doldu, ödeyemedi. İcra gelsin, haciz gelsin diye bir şey yok. İşletme üretilen malı ne zaman satarsa banka alacağını o zaman tahsil ediyor. Banka faiz almıyor, satılan mamulden bir defaya mahsus olmak üzere hizmet payını alıyor. Ambarda duran mal faiz sebebiyle pahalanmıyor. Dolayısıyla her zaman satılma şansı vardır. İşçi bulamayan işletme ham madde kredisini de alamıyor. İşletme ise sermayem yok, pazarım yok diye işletmesini durdurmuyor. Sermaye faizsiz olarak istediğin kadar var. Pazarın yoksa ücret ve stok yap. Nasılsa faiz ödemiyorsun. Enflasyon da olmuyor. Çünkü piyasada ne kadar para çoğalmışsa ambarlarda da o kadar satılık mal çoğalmıştır.

İkinci temel sorun dış borçlardır. Dış borçları kapatıp faizsiz hâle getirmek için dış borç iç borca çevrilecek, para borcu mal borcuna çevrilecek, borç iştirake çevrilecek ve faizli borç kredileşme borcuna çevrilecek...

***

Bunların hepsini daha önce çok kere açıkladık. Böylece ülkemiz ve halkımız faizden kurtulacak, çalışanın geliri üç misli artacak, dedik. Ayrıca mallara faiz yükü yüklenmeyeceği için üretilen mallar yarı yarıya ucuzlayacaktır, dedik.

Yani; sevgili vatandaşım, işte o zaman altı misli daha zengin olacaksın...

Bunun gerçekleşmesi için bu modeli, bu sistemi kabul eden partiye gideceksin.

İşte o zaman; al sana ekmek partisi!

AKP, CHP, MHP, DTP veya diğerlerine oy verirken, onlar ‘ekmek partisi’ olmadığı halde oy veriyorsun! Oysa aradığın ‘ekmek partisi’ belli ama sen görmüyorsun. Artık gözlerini aç, aklını kullan ve daha fazla gecikmeden Saadet’e yönel…