1967...1968...1969....AKEVLER 44 YILDIR ÇALIŞIYOR....2008...2009...2010

BİZLER ÇALIŞIYOR VE YENİ İSLÂM MEDENİYETİ’Nİ KURUYORUZ...

SİZLERİ DE ÇALIŞMALARIMIZA DÂVET EDİYORUZ; BUYURUN, BİRLİKTE ÇALIŞALIM...

ADİL DÜNYA DÜZENİ 579

“ADİL DÜNYA DÜZENİ III. BİN YIL MEDENİYETİ PROJESİDİR.”

“BİZE DÜŞEN SADECE MÜBÎN/AÇIK TEBLİĞDİR.” (KUR’AN; Yâsin Sûresi, 36/17)

Haftalık Seminer Dergisi; 579. Hafta         02 Ekim 2010         Fiyatı: www.akevler.org’a tıklamak!

BU DERGİYİ HER HAFTA OKUTABİLİR... ÇOĞALTABİLİR... DAĞITABİLİRSİNİZ...

“ADİL DÜZEN” UYGULAMALARI YAPMAK İÇİN BİZLERE DANIŞABİLİRSİNİZ...

*KUR’AN VE İLİM SEMİNERLERİ; 579. SEMİNER

“HİÇ BİLENLER İLE BİLMEYENLER BİR OLUR MU?” (KUR’AN; Zümer Sûresi, 39/9)

“İ L İ M  TALEP ETMEK HER MÜSLÜMANIN ÜZERİNE FARZDIR.” (Hadis)

Adres: AKEVLER İSTANBUL KOOPERATİFLERİ MERKEZİ,  Zafer Mah. Coşarsu Sk. No: 29 YENİBOSNA/ İSTANBUL    Tel: (0212) 452 76 51

Bu dersin tamamı Yenibosna’da C.tesi günü 18.00-21.00 saatleri arasında okunacak ve tartışılacaktır...

Gayemiz ve Hedefimiz: Bu “SEMİNER NOTLARI”nın İstanbul, Türkiye ve bütün dünyada okunması, değerlendirilmesi, anlaşılması ve uygulanmasıdır.    Süleyman KARAGÜLLE, Reşat Nuri EROL

***

*“ADİL DÜZEN” DERSLERİ/YORUMLARI;

ORGANİZE OLMAK

-İŞÇİLİK SİSTEMİNDEN ORTAKLIK SİSTEMİNE GEÇMEK İÇİN ORGANİZE OLMAK-

HENÜZ VAKİT GELMEDİ Mİ?

-BİZE DÜŞEN “ADİL DÜZEN”İ ORTAYA KOYMADIR, MUCİZEMİZİ GÖSTERMEDİR-

***

*ÜSKÜDAR SEMİNERLERİ; 129. SEMİNER

Her Hafta PERŞEMBE akşamı; Adres: EMİNEVİM,  Kısıklı Cad. No: 36  Altunizade - Üsküdar / İSTANBUL  Tel: (0216) 444 36 46

SOHBET…  SEMİNER…  SORULAR-CEVAPLAR…

***

Batan Batı’nın peşinde…

Pembe tablo aldatmacası

Akıl tutulması ve FİYASKO

Dünya, Türkiye ve benim hayalim

Dünya arayışta…

Reşat Nuri EROL

***

YUSUF SÛRESİ TEFSİRİ - 32

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

الر تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْمُبِينِ(1) إِنَّا أَنزَلْنَاهُ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ(2) نَحْنُ نَقُصُّ عَلَيْكَ أَحْسَنَ الْقَصَصِ بِمَا أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ هَذَا الْقُرْآنَ وَإِنْ كُنتَ مِنْ قَبْلِهِ لَمِنْ الْغَافِلِينَ(3) إِذْ قَالَ يُوسُفُ لِأَبِيهِ يَاأَبَتِ إِنِّي رَأَيْتُ أَحَدَ عَشَرَ كَوْكَبًا وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ رَأَيْتُهُمْ لِي سَاجِدِينَ(4) قَالَ يَابُنَيَّ لَاتَقْصُصْ رُؤْيَاكَ عَلَى إِخْوَتِكَ فَيَكِيدُوا لَكَ كَيْدًا إِنَّ الشَّيْطَانَ لِلْإِنسَانِ عَدُوٌّ مُبِينٌ(5) وَكَذَلِكَ يَجْتَبِيكَ رَبُّكَ وَيُعَلِّمُكَ مِنْ تَأْوِيلِ الْأَحَادِيثِ وَيُتِمُّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكَ وَعَلَى آلِ يَعْقُوبَ كَمَا أَتَمَّهَا عَلَى أَبَوَيْكَ مِنْ قَبْلُ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْحَاقَ إِنَّ رَبَّكَ عَلِيمٌ حَكِيمٌ(6) لَقَدْ كَانَ فِي يُوسُفَ وَإِخْوَتِهِ آيَاتٌ لِلسَّائِلِينَ(7) إِذْ قَالُوا لَيُوسُفُ وَأَخُوهُ أَحَبُّ إِلَى أَبِينَا مِنَّا وَنَحْنُ عُصْبَةٌ إِنَّ أَبَانَا لَفِي ضَلَالٍ مُبِينٍ(8) اقْتُلُوا يُوسُفَ أَوْ اطْرَحُوهُ أَرْضًا يَخْلُ لَكُمْ وَجْهُ أَبِيكُمْ وَتَكُونُوا مِنْ بَعْدِهِ قَوْمًا صَالِحِينَ(9) قَالَ قَائِلٌ مِنْهُمْ لَا تَقْتُلُوا يُوسُفَ وَأَلْقُوهُ فِي غَيَابَةِ الْجُبِّ يَلْتَقِطْهُ بَعْضُ السَّيَّارَةِ إِنْ كُنتُمْ فَاعِلِينَ(10) قَالُوا يَاأَبَانَا مَا لَكَ لَا تَأْمَنَّا عَلَى يُوسُفَ وَإِنَّا لَهُ لَنَاصِحُونَ(11) أَرْسِلْهُ مَعَنَا غَدًا يَرْتَعْ وَيَلْعَبْ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ(12) قَالَ إِنِّي لَيَحْزُنُنِي أَنْ تَذْهَبُوا بِهِ وَأَخَافُ أَنْ يَأْكُلَهُ الذِّئْبُ وَأَنْتُمْ عَنْهُ غَافِلُونَ(13) قَالُوا لَئِنْ أَكَلَهُ الذِّئْبُ وَنَحْنُ عُصْبَةٌ إِنَّا إِذًا لَخَاسِرُونَ(14) فَلَمَّا ذَهَبُوا بِهِ وَأَجْمَعُوا أَنْ يَجْعَلُوهُ فِي غَيَابَةِ الْجُبِّ وَأَوْحَيْنَا إِلَيْهِ لَتُنَبِّئَنَّهُمْ بِأَمْرِهِمْ هَذَا وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ(15) وَجَاءُوا أَبَاهُمْ عِشَاءً يَبْكُونَ(16) قَالُوا يَاأَبَانَا إِنَّا ذَهَبْنَا نَسْتَبِقُ وَتَرَكْنَا يُوسُفَ عِنْدَ مَتَاعِنَا فَأَكَلَهُ الذِّئْبُ وَمَا أَنْتَ بِمُؤْمِنٍ لَنَا وَلَوْ كُنَّا صَادِقِينَ(17) وَجَاءُوا عَلَى قَمِيصِهِ بِدَمٍ كَذِبٍ قَالَ بَلْ سَوَّلَتْ لَكُمْ أَنفُسُكُمْ أَمْرًا فَصَبْرٌ جَمِيلٌ وَاللَّهُ الْمُسْتَعَانُ عَلَى مَا تَصِفُونَ(18) وَجَاءَتْ سَيَّارَةٌ فَأَرْسَلُوا وَارِدَهُمْ فَأَدْلَى دَلْوَهُ قَالَ يَابُشْرَى هَذَا غُلَامٌ وَأَسَرُّوهُ بِضَاعَةً وَاللَّهُ عَلِيمٌ بِمَا يَعْمَلُونَ(19) وَشَرَوْهُ بِثَمَنٍ بَخْسٍ دَرَاهِمَ مَعْدُودَةٍ وَكَانُوا فِيهِ مِنْ الزَّاهِدِينَ(20) وَقَالَ الَّذِي اشْتَرَاهُ مِنْ مِصْرَ لِامْرَأَتِهِ أَكْرِمِي مَثْوَاهُ عَسَى أَنْ يَنفَعَنَا أَوْ نَتَّخِذَهُ وَلَدًا وَكَذَلِكَ مَكَّنَّا لِيُوسُفَ فِي الْأَرْضِ وَلِنُعَلِّمَهُ مِنْ تَأْوِيلِ الْأَحَادِيثِ وَاللَّهُ غَالِبٌ عَلَى أَمْرِهِ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ(21) وَلَمَّا بَلَغَ أَشُدَّهُ آتَيْنَاهُ حُكْمًا وَعِلْمًا وَكَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ(22) وَرَاوَدَتْهُ الَّتِي هُوَ فِي بَيْتِهَا عَنْ نَفْسِهِ وَغَلَّقَتْ الْأَبْوَابَ وَقَالَتْ هَيْتَ لَكَ قَالَ مَعَاذَ اللَّهِ إِنَّهُ رَبِّي أَحْسَنَ مَثْوَايَ إِنَّهُ لَا يُفْلِحُ الظَّالِمُونَ(23) وَلَقَدْ هَمَّتْ بِهِ وَهَمَّ بِهَا لَوْلَا أَنْ رَأَى بُرْهَانَ رَبِّهِ كَذَلِكَ لِنَصْرِفَ عَنْهُ السُّوءَ وَالْفَحْشَاءَ إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُخْلَصِينَ(24) وَاسْتَبَقَا الْبَابَ وَقَدَّتْ قَمِيصَهُ مِنْ دُبُرٍ وَأَلْفَيَا سَيِّدَهَا لَدَى الْبَابِ قَالَتْ مَا جَزَاءُ مَنْ أَرَادَ بِأَهْلِكَ سُوءًا إِلَّا أَنْ يُسْجَنَ أَوْ عَذَابٌ أَلِيمٌ(25) قَالَ هِيَ رَاوَدَتْنِي عَنْ نَفْسِي وَشَهِدَ شَاهِدٌ مِنْ أَهْلِهَا إِنْ كَانَ قَمِيصُهُ قُدَّ مِنْ قُبُلٍ فَصَدَقَتْ وَهُوَ مِنْ الْكَاذِبِينَ(26) وَإِنْ كَانَ قَمِيصُهُ قُدَّ مِنْ دُبُرٍ فَكَذَبَتْ وَهُوَ مِنْ الصَّادِقِينَ(27) فَلَمَّا رَأَى قَمِيصَهُ قُدَّ مِنْ دُبُرٍ قَالَ إِنَّهُ مِنْ كَيْدِكُنَّ إِنَّ كَيْدَكُنَّ عَظِيمٌ(28) يُوسُفُ أَعْرِضْ عَنْ هَذَا وَاسْتَغْفِرِي لِذَنْبِكِ إِنَّكِ كُنتِ مِنْ الْخَاطِئِينَ(29) وَقَالَ نِسْوَةٌ فِي الْمَدِينَةِ امْرَأَةُ الْعَزِيزِ تُرَاوِدُ فَتَاهَا عَنْ نَفْسِهِ قَدْ شَغَفَهَا حُبًّا إِنَّا لَنَرَاهَا فِي ضَلَالٍ مُبِينٍ(30) فَلَمَّا سَمِعَتْ بِمَكْرِهِنَّ أَرْسَلَتْ إِلَيْهِنَّ وَأَعْتَدَتْ لَهُنَّ مُتَّكَأً وَآتَتْ كُلَّ وَاحِدَةٍ مِنْهُنَّ سِكِّينًا وَقَالَتْ اخْرُجْ عَلَيْهِنَّ فَلَمَّا رَأَيْنَهُ أَكْبَرْنَهُ وَقَطَّعْنَ أَيْدِيَهُنَّ وَقُلْنَ حَاشَ لِلَّهِ مَا هَذَا بَشَرًا إِنْ هَذَا إِلَّا مَلَكٌ كَرِيمٌ(31) قَالَتْ فَذَلِكُنَّ الَّذِي لُمْتُنَّنِي فِيهِ وَلَقَدْ رَاوَدتُّهُ عَنْ نَفْسِهِ فَاسْتَعْصَمَ وَلَئِنْ لَمْ يَفْعَلْ مَا آمُرُهُ لَيُسْجَنَنَّ وَلَيَكُونَ مِنَ الصَّاغِرِينَ(32) قَالَ رَبِّ السِّجْنُ أَحَبُّ إِلَيَّ مِمَّا يَدْعُونَنِي إِلَيْهِ وَإِلَّا تَصْرِفْ عَنِّي كَيْدَهُنَّ أَصْبُ إِلَيْهِنَّ وَأَكُنْ مِنْ الْجَاهِلِينَ(33) فَاسْتَجَابَ لَهُ رَبُّهُ فَصَرَفَ عَنْهُ كَيْدَهُنَّ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ(34) ثُمَّ بَدَا لَهُمْ مِنْ بَعْدِ مَا رَأَوْا الْآيَاتِ لَيَسْجُنُنَّهُ حَتَّى حِينٍ(35) وَدَخَلَ مَعَهُ السِّجْنَ فَتَيَانِ قَالَ أَحَدُهُمَا إِنِّي أَرَانِي أَعْصِرُ خَمْرًا وَقَالَ الْآخَرُ إِنِّي أَرَانِي أَحْمِلُ فَوْقَ رَأْسِي خُبْزًا تَأْكُلُ الطَّيْرُ مِنْهُ نَبِّئْنَا بِتَأْوِيلِهِ إِنَّا نَرَاكَ مِنْ الْمُحْسِنِينَ(36) قَالَ لَا يَأْتِيكُمَا طَعَامٌ تُرْزَقَانِهِ إِلَّا نَبَّأْتُكُمَا بِتَأْوِيلِهِ قَبْلَ أَنْ يَأْتِيَكُمَا ذَلِكُمَا مِمَّا عَلَّمَنِي رَبِّي إِنِّي تَرَكْتُ مِلَّةَ قَوْمٍ لَا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَهُمْ بِالْآخِرَةِ هُمْ كَافِرُونَ(37) وَاتَّبَعْتُ مِلَّةَ آبَائِي إِبْرَاهِيمَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ مَا كَانَ لَنَا أَنْ نُشْرِكَ بِاللَّهِمِنْ شَيْءٍ ذَلِكَ مِنْ فَضْلِ اللَّهِ عَلَيْنَا وَعَلَى النَّاسِ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَشْكُرُونَ(38) يَاصَاحِبَيِ السِّجْنِ أَأَرْبَابٌ مُتَفَرِّقُونَ خَيْرٌ أَمْ اللَّهُ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ(39) مَا تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِهِ إِلَّا أَسْمَاءً سَمَّيْتُمُوهَا أَنْتُمْ وَآبَاؤُكُمْ مَا أَنزَلَ اللَّهُ بِهَا مِنْ سُلْطَانٍ إِنْ الْحُكْمُ إِلَّا لِلَّهِ أَمَرَ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا إِيَّاهُ ذَلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ(40) يَاصَاحِبَيِ السِّجْنِ أَمَّا أَحَدُكُمَا فَيَسْقِي رَبَّهُ خَمْرًا وَأَمَّا الْآخَرُ فَيُصْلَبُ فَتَأْكُلُ الطَّيْرُ مِنْ رَأْسِهِ قُضِيَ الْأَمْرُ الَّذِي فِيهِ تَسْتَفْتِيَانِ(41) وَقَالَ لِلَّذِي ظَنَّ أَنَّهُ نَاجٍ مِنْهُمَا اذْكُرْنِي عِنْدَ رَبِّكَ فَأَنسَاهُ الشَّيْطَانُ ذِكْرَ رَبِّهِ فَلَبِثَ فِي السِّجْنِ بِضْعَ سِنِينَ(42) وَقَالَ الْمَلِكُ إِنِّي أَرَى سَبْعَ بَقَرَاتٍ سِمَانٍ يَأْكُلُهُنَّ سَبْعٌ عِجَافٌ وَسَبْعَ سُنْبُلَاتٍ خُضْرٍ وَأُخَرَ يَابِسَاتٍ يَاأَيُّهَا الْمَلَأُ أَفْتُونِي فِي رُؤْيَاي إِنْ كُنتُمْ لِلرُّؤْيَا تَعْبُرُونَ(43) قَالُوا أَضْغَاثُ أَحْلَامٍ وَمَا نَحْنُ بِتَأْوِيلِ الْأَحْلَامِ بِعَالِمِينَ(44) وَقَالَ الَّذِي نَجَا مِنْهُمَا وَاِدَّكَرَ بَعْدَ أُمَّةٍ أَنَا أُنَبِّئُكُمْ بِتَأْوِيلِهِ فَأَرْسِلُونِي(45) يُوسُفُ أَيُّهَا الصِّدِّيقُ أَفْتِنَا فِي سَبْعِ بَقَرَاتٍ سِمَانٍ يَأْكُلُهُنَّ سَبْعٌ عِجَافٌ وَسَبْعِ سُنْبُلَاتٍ خُضْرٍ وَأُخَرَ يَابِسَاتٍ لَعَلِّي أَرْجِعُ إِلَى النَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَعْلَمُونَ(46) قَالَ تَزْرَعُونَ سَبْعَ سِنِينَ دَأَبًا فَمَا حَصَدْتُمْ فَذَرُوهُ فِي سُنْبُلِهِ إِلَّا قَلِيلًا مِمَّا تَأْكُلُونَ(47) ثُمَّ يَأْتِي مِنْ بَعْدِ ذَلِكَ سَبْعٌ شِدَادٌ يَأْكُلْنَ مَا قَدَّمْتُمْ لَهُنَّ إِلَّا قَلِيلًا مِمَّا تُحْصِنُونَ(48) ثُمَّ يَأْتِي مِنْ بَعْدِ ذَلِكَ عَامٌ فِيهِ يُغَاثُ النَّاسُ وَفِيهِ يَعْصِرُونَ(49) وَقَالَ الْمَلِكُ ائْتُونِي بِهِ فَلَمَّا جَاءَهُ الرَّسُولُ قَالَ ارْجِعْ إِلَى رَبِّكَ فَاسْأَلْهُ مَا بَالُ النِّسْوَةِ اللَّاتِي قَطَّعْنَ أَيْدِيَهُنَّ إِنَّ رَبِّي بِكَيْدِهِنَّ عَلِيمٌ(50) قَالَ مَا خَطْبُكُنَّ إِذْ رَاوَدتُّنَّ يُوسُفَ عَنْ نَفْسِهِ قُلْنَ حَاشَ لِلَّهِ مَا عَلِمْنَا عَلَيْهِ مِنْ سُوءٍ قَالَتْ امْرَأَةُ الْعَزِيزِ الْآنَ حَصْحَصَ الْحَقُّ أَنَا رَاوَدتُّهُ عَنْ نَفْسِهِ وَإِنَّهُ لَمِنْ الصَّادِقِينَ(51) ذَلِكَ لِيَعْلَمَ أَنِّي لَمْ أَخُنْهُ بِالْغَيْبِ وَأَنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي كَيْدَ الْخَائِنِينَ(52) وَمَا أُبَرِّئُ نَفْسِي إِنَّ النَّفْسَ لَأَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلَّا مَا رَحِمَ رَبِّي إِنَّ رَبِّي غَفُورٌ رَحِيمٌ(53) وَقَالَ الْمَلِكُ ائْتُونِي بِهِ أَسْتَخْلِصْهُ لِنَفْسِي فَلَمَّا كَلَّمَهُ قَالَ إِنَّكَ الْيَوْمَ لَدَيْنَا مَكِينٌ أَمِينٌ(54) قَالَ اجْعَلْنِي عَلَى خَزَائِنِ الْأَرْضِ إِنِّي حَفِيظٌ عَلِيمٌ(55) وَكَذَلِكَ مَكَّنَّا لِيُوسُفَ فِي الْأَرْضِ يَتَبَوَّأُ مِنْهَا حَيْثُ يَشَاءُ نُصِيبُ بِرَحْمَتِنَا مَنْ نَشَاءُ وَلَا نُضِيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِينَ(56) وَلَأَجْرُ الْآخِرَةِ خَيْرٌ لِلَّذِينَ آمَنُوا وَكَانُوا يَتَّقُونَ(57) وَجَاءَ إِخْوَةُ يُوسُفَ فَدَخَلُوا عَلَيْهِ فَعَرَفَهُمْ وَهُمْ لَهُ مُنكِرُونَ(58) وَلَمَّا جَهَّزَهُمْ بِجَهَازِهِمْ قَالَ ائْتُونِي بِأَخٍ لَكُمْ مِنْ أَبِيكُمْ أَلَا تَرَوْنَ أَنِّي أُوفِي الْكَيْلَ وَأَنَا خَيْرُ الْمُنزِلِينَ(59) فَإِنْ لَمْ تَأْتُونِي بِهِ فَلَا كَيْلَ لَكُمْ عِندِي وَلَا تَقْرَبُونِي(60) قَالُوا سَنُرَاوِدُ عَنْهُ أَبَاهُ وَإِنَّا لَفَاعِلُونَ(61) وَقَالَ لِفِتْيَانِهِ اجْعَلُوا بِضَاعَتَهُمْ فِي رِحَالِهِمْ لَعَلَّهُمْ يَعْرِفُونَهَا إِذَا انقَلَبُوا إِلَى أَهْلِهِمْ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ(62) فَلَمَّا رَجَعُوا إِلَى أَبِيهِمْ قَالُوا يَاأَبَانَا مُنِعَ مِنَّا الْكَيْلُ فَأَرْسِلْ مَعَنَا أَخَانَا نَكْتَلْ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ(63) قَالَ هَلْ آمَنُكُمْ عَلَيْهِ إِلَّا كَمَا أَمِنتُكُمْ عَلَى أَخِيهِ مِنْ قَبْلُ فَاللَّهُ خَيْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ(64) وَلَمَّا فَتَحُوا مَتَاعَهُمْ وَجَدُوا بِضَاعَتَهُمْ رُدَّتْ إِلَيْهِمْ قَالُوا يَاأَبَانَا مَا نَبْغِي هَذِهِ بِضَاعَتُنَا رُدَّتْ إِلَيْنَا وَنَمِيرُ أَهْلَنَا وَنَحْفَظُ أَخَانَا وَنَزْدَادُ كَيْلَ بَعِيرٍ ذَلِكَ كَيْلٌ يَسِيرٌ(65) قَالَ لَنْ أُرْسِلَهُ مَعَكُمْ حَتَّى تُؤْتُونِي مَوْثِقًا مِنْ اللَّهِ لَتَأْتُونَنِي بِهِ إِلَّا أَنْ يُحَاطَ بِكُمْ فَلَمَّا آتَوْهُ مَوْثِقَهُمْ قَالَ اللَّهُ عَلَى مَا نَقُولُ وَكِيلٌ(66) وَقَالَ يَابَنِيَّ لَا تَدْخُلُوا مِنْ بَابٍ وَاحِدٍ وَادْخُلُوا مِنْ أَبْوَابٍ مُتَفَرِّقَةٍ وَمَا أُغْنِي عَنكُمْ مِنْ اللَّهِ مِنْ شَيْءٍ إِنْ الْحُكْمُ إِلَّا لِلَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَعَلَيْهِ فَلْيَتَوَكَّلْ الْمُتَوَكِّلُونَ(67) وَلَمَّا دَخَلُوا مِنْ حَيْثُ أَمَرَهُمْ أَبُوهُمْ مَا كَانَ يُغْنِي عَنْهُمْ مِنْ اللَّهِ مِنْ شَيْءٍ إِلَّا حَاجَةً فِي نَفْسِ يَعْقُوبَ قَضَاهَا وَإِنَّهُ لَذُو عِلْمٍ لِمَا عَلَّمْنَاهُ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ(68) وَلَمَّا دَخَلُوا عَلَى يُوسُفَ آوَى إِلَيْهِ أَخَاهُ قَالَ إِنِّي أَنَا أَخُوكَ فَلَا تَبْتَئِسْ بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (69) فَلَمَّا جَهَّزَهُمْ بِجَهَازِهِمْ جَعَلَ السِّقَايَةَ فِي رَحْلِ أَخِيهِ ثُمَّ أَذَّنَ مُؤَذِّنٌ أَيَّتُهَا الْعِيرُ إِنَّكُمْ لَسَارِقُونَ(70) قَالُوا وَأَقْبَلُوا عَلَيْهِمْ مَاذَا تَفْقِدُونَ(71) قَالُوا نَفْقِدُ صُوَاعَ الْمَلِكِ وَلِمَنْ جَاءَ بِهِ حِمْلُ بَعِيرٍ وَأَنَا بِهِ زَعِيمٌ(72) قَالُوا تَاللَّهِ لَقَدْ عَلِمْتُمْ مَا جِئْنَا لِنُفْسِدَ فِي الْأَرْضِ وَمَا كُنَّا سَارِقِينَ(73) قَالُوا فَمَا جَزَاؤُهُ إِنْ كُنتُمْ كَاذِبِينَ(74) قَالُوا جَزَاؤُهُ مَنْ وُجِدَ فِي رَحْلِهِ فَهُوَ جَزَاؤُهُ كَذَلِكَ نَجْزِي الظَّالِمِينَ(75) فَبَدَأَ بِأَوْعِيَتِهِمْ قَبْلَ وِعَاءِ أَخِيهِ ثُمَّ اسْتَخْرَجَهَا مِنْ وِعَاءِ أَخِيهِ كَذَلِكَ كِدْنَا لِيُوسُفَ مَا كَانَ لِيَأْخُذَ أَخَاهُ فِي دِينِ الْمَلِكِ إِلَّا أَنْ يَشَاءَ اللَّهُ نَرْفَعُ دَرَجَاتٍ مَنْ نَشَاءُ وَفَوْقَ كُلِّ ذِي عِلْمٍ عَلِيمٌ(76) قَالُوا إِنْ يَسْرِقْ فَقَدْ سَرَقَ أَخٌ لَهُ مِنْ قَبْلُ فَأَسَرَّهَا يُوسُفُ فِي نَفْسِهِ وَلَمْ يُبْدِهَا لَهُمْ قَالَ أَنْتُمْ شَرٌّ مَكَانًا وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا تَصِفُونَ(77) قَالُوا يَاأَيُّهَا الْعَزِيزُ إِنَّ لَهُ أَبًا شَيْخًا كَبِيرًا فَخُذْ أَحَدَنَا مَكَانَهُ إِنَّا نَرَاكَ مِنْ الْمُحْسِنِينَ(78) قَالَ مَعَاذَ اللَّهِ أَنْ نَأْخُذَ إِلَّا مَنْ وَجَدْنَا مَتَاعَنَا عِنْدَهُ إِنَّا إِذًا لَظَالِمُونَ(79) فَلَمَّا اسْتَيْئَسُوا مِنْهُ خَلَصُوا نَجِيًّا قَالَ كَبِيرُهُمْ أَلَمْ تَعْلَمُوا أَنَّ أَبَاكُمْ قَدْ أَخَذَ عَلَيْكُمْ مَوْثِقًا مِنْ اللَّهِ وَمِنْ قَبْلُ مَا فَرَّطتُمْ فِي يُوسُفَ فَلَنْ أَبْرَحَ الْأَرْضَ حَتَّى يَأْذَنَ لِي أَبِي أَوْ يَحْكُمَ اللَّهُ لِي وَهُوَ خَيْرُ الْحَاكِمِينَ (80) ارْجِعُوا إِلَى أَبِيكُمْ فَقُولُوا يَاأَبَانَا إِنَّ ابْنَكَ سَرَقَ وَمَا شَهِدْنَا إِلَّا بِمَا عَلِمْنَا وَمَا كُنَّا لِلْغَيْبِ حافِظِينَ (81) وَاسْأَلْ الْقَرْيَةَ الَّتِي كُنَّا فِيهَا وَالْعِيرَ الَّتِي أَقْبَلْنَا فِيهَا وَإِنَّا لَصَادِقُونَ (82) قَالَ بَلْ سَوَّلَتْ لَكُمْ أَنفُسُكُمْ أَمْرًا فَصَبْرٌ جَمِيلٌ عَسَى اللَّهُ أَنْ يَأْتِيَنِي بِهِمْ جَمِيعًا إِنَّهُ هُوَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ (83) وَتَوَلَّى عَنْهُمْ وَقَالَ يَاأَسَفَى عَلَى يُوسُفَ وَابْيَضَّتْ عَيْنَاهُ مِنَ الْحُزْنِ فَهُوَ كَظِيمٌ (84) قَالُوا تَاللَّهِ تَفْتَأُ تَذْكُرُ يُوسُفَ حَتَّى تَكُونَ حَرَضًا أَوْ تَكُونَ مِنْ الْهَالِكِينَ (85) قَالَ إِنَّمَا أَشْكُو بَثِّي وَحُزْنِي إِلَى اللَّهِ وَأَعْلَمُ مِنْ اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ (86)يَابَنِيَّ اذْهَبُوا فَتَحَسَّسُوا مِنْ يُوسُفَ وَأَخِيهِ وَلاَ تَيْئَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِنَّهُ لاَ يَيْئَسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِلاَّ الْقَوْمُ الكَافِرُونَ (87) فَلَمَّا دَخَلُوا عَلَيْهِ قَالُوا يَاأَيُّهَا الْعَزِيزُ مَسَّنَا وَأَهْلَنَا الضُّرُّ وَجِئْنَا بِبِضَاعَةٍ مُزْجَاةٍ فَأَوْفِ لَنَا الْكَيْلَ وَتَصَدَّقْ عَلَيْنَا إِنَّ اللَّهَ يَجْزِي الْمُتَصَدِّقِينَ (88) قَالَ هَلْ عَلِمْتُمْ مَا فَعَلْتُمْ بِيُوسُفَ وَأَخِيهِ إِذْ أَنْتُمْ جَاهِلُونَ (89) قَالُوا أَئِنَّكَ لَأَنْتَ يُوسُفُ قَالَ أَنَا يُوسُفُ وَهذَا أَخِي قَدْ مَنَّ اللَّهُ عَلَيْنَا إِنَّهُ مَنْ يَتَّقِ وَيَصْبِرْ فَإِنَّ اللَّهَ لَا يُضِيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِينَ (90)قَالُوا تَاللَّهِ لَقَدْ آثَرَكَ اللَّهُ عَلَيْنَا وَإِنْ كُنَّا لَخَاطِئِينَ (91) قَالَ لاَ تَثْرِيبَ عَلَيْكُمْ الْيَوْمَ يَغْفِرُ اللَّهُ لَكُمْ وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ (92) اذْهَبُوا بِقَمِيصِي هَذَا فَأَلْقُوهُ عَلَى وَجْهِ أَبِي يَأْتِ بَصِيرًا وَأْتُونِي بِأَهْلِكُمْ أَجْمَعِينَ (93) وَلَمَّا فَصَلَتْ الْعِيرُ قَالَ أَبُوهُمْ إِنِّي لَأَجِدُ رِيحَ يُوسُفَ لَوْلَا أَنْ تُفَنِّدُونِي (94) قَالُوا تَاللَّهِ إِنَّكَ لَفِي ضَلَالِكَ الْقَدِيمِ (95) فَلَمَّا أَنْ جَاءَ الْبَشِيرُ أَلْقَاهُ عَلَى وَجْهِهِ فَارْتَدَّ بَصِيرًا قَالَ أَلَمْ أَقُلْ لَكُمْ إِنِّي أَعْلَمُ مِنْ اللَّهِ مَا لاَ تَعْلَمُونَ (96) قَالُوا يَاأَبَانَا اسْتَغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا إِنَّا كُنَّا خَاطِئِينَ (97) قَالَ سَوْفَ أَسْتَغْفِرُ لَكُمْ رَبِّي إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ (98)فَلَمَّا دَخَلُوا عَلَى يُوسُفَ آوَى إِلَيْهِ أَبَوَيْهِ وَقَالَ ادْخُلُوا مِصْرَ إِنْ شَاءَ اللَّهُ آمِنِينَ (99) وَرَفَعَ أَبَوَيْهِ عَلَى الْعَرْشِ وَخَرُّوا لَهُ سُجَّدًا وَقَالَ يَاأَبَتِ هَذَا تَأْوِيلُ رُؤْيَاي مِنْ قَبْلُ قَدْ جَعَلَهَا رَبِّي حَقًّا وَقَدْ أَحْسَنَ بِي إِذْ أَخْرَجَنِي مِنْ السِّجْنِ وَجَاءَ بِكُمْ مِنْ الْبَدْوِ مِنْ بَعْدِ أَنْ نَزَغَ الشَّيْطَانُ بَيْنِي وَبَيْنَ إِخْوَتِي إِنَّ رَبِّي لَطِيفٌ لِمَا يَشَاءُ إِنَّهُ هُوَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ (100) رَبِّ قَدْ آتَيْتَنِي مِنْ الْمُلْكِ وَعَلَّمْتَنِي مِنْ تَأْوِيلِ الْأَحَادِيثِ فَاطِرَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ أَنْتَ وَلِيِّ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ تَوَفَّنِي مُسْلِمًا وَأَلْحِقْنِي بِالصَّالِحِينَ (101) ذَلِكَ مِنْ أَنْبَاءِ الْغَيْبِ نُوحِيهِ إِلَيْكَ وَمَا كُنتَ لَدَيْهِمْ إِذْ أَجْمَعُوا أَمْرَهُمْ وَهُمْ يَمْكُرُونَ(102) وَمَا أَكْثَرُ النَّاسِ وَلَوْ حَرَصْتَ بِمُؤْمِنِينَ(103) وَمَا تَسْأَلُهُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِلْعَالَمِينَ(104) وَكَأَيِّنْ مِنْ آيَةٍ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ يَمُرُّونَ عَلَيْهَا وَهُمْ عَنْهَا مُعْرِضُونَ(105) وَمَا يُؤْمِنُ أَكْثَرُهُمْ بِاللَّهِ إِلَّا وَهُمْ مُشْرِكُونَ(106) أَفَأَمِنُوا أَنْ تَأْتِيَهُمْ غَاشِيَةٌ مِنْ عَذَابِ اللَّهِ أَوْ تَأْتِيَهُمْ السَّاعَةُ بَغْتَةً وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ(107) قُلْ هَذِهِ سَبِيلِي أَدْعُو إِلَى اللَّهِ عَلَى بَصِيرَةٍ أَنَا وَمَنْ اتَّبَعَنِي وَسُبْحَانَ اللَّهِ وَمَا أَنَا مِنْ الْمُشْرِكِينَ(108) وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِكَ إِلَّا رِجَالًا نُوحِي إِلَيْهِمْ مِنْ أَهْلِ الْقُرَى أَفَلَمْ يَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَيَنْظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَلَدَارُ الْآخِرَةِ خَيْرٌ لِلَّذِينَ اتَّقَوْا أَفَلَا تَعْقِلُونَ(109) حَتَّى إِذَا اسْتَيْئَسَ الرُّسُلُ وَظَنُّوا أَنَّهُمْ قَدْ كُذِبُوا جَاءَهُمْ نَصْرُنَا فَنُجِّيَ مَنْ نَشَاءُ وَلَا يُرَدُّ بَأْسُنَا عَنْ الْقَوْمِ الْمُجْرِمِينَ(110)

لَقَدْ كَانَ فِي قَصَصِهِمْ عِبْرَةٌ لِأُوْلِي الْأَلْبَابِ مَا كَانَ حَدِيثًا يُفْتَرَى وَلَكِنْ تَصْدِيقَ الَّذِي بَيْنَ يَدَيْهِ وَتَفْصِيلَ كُلِّ شَيْءٍ وَهُدًى وَرَحْمَةً لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (111)

لَقَدْ

(LaQaD)

“Kesinlikle”

“Le” tekit harfidir. “Kad” mazinin üzerine geldiği zaman oluşun devam ettiğini ifade eder. Nâkıs “Kâne” fiili zaten devamlılığı ifade eder. O takdirde “Kad” tekit harfi olur.

Bu sûrede iki yerde “LeKad” geçmektedir. Biri sûrenin başında aynı kelimenin başına gelmektedir. Böylece sûre baştan bu kelimeyle başlamış, son âyet de onunla bitmiştir.

لَقَدْ كَانَ فِي يُوسُفَ وَإِخْوَتِهِ آيَاتٌ لِلسَّائِلِينَ (7)

“Yusuf ve kardeşlerinde sailler için âyetler vardır.”

“Sail” demek, soran veya isteyen demektir. Burada soran anlamındadır. Ama sadece soran değil araştıran anlamına da gelir. Yani gerçekleri öğrenmek isteyenlere âyetler vardır, yani köşe taşları vardır.

Allah’a inanan insanlar ortaya çıkan olayların takdir-i İlâhi ile olduğunu, tümünün hayır olduğunu, Allah’ın takdirinde şer olmadığını bilirler. Biz eğer bu dünyada eziyet görüyorsak, bu eziyet günahlarımızın keffareti olmakta, sabrımızdan dolayı derecemizin yükseleceğini bilmekteyiz. Her halükârda yine hayırdır. Hattâ günah işleyenler cehenneme gidecek, azap çekecek ama sonunda kurtulacak ve onlar için o azab da hayır olacaktır.

Allah insanları onlara kötülük edeyim diye yaratmadı. Onları yüceltti, adeta tanrılıktan pay verdi. Kendisine halife kıldı. Yeryüzüne onları eğitmek için gönderdi. Kendilerinden öğretmenler atadı. Kur’an’ı indirdi ve onlara öğretmenlerinin kıssalarını orada hikâye etti. Onlar okunursa, üzerinde düşünülürse, orada hep çok kaynaklar bulunacak ve çözümler üretilecektir.

Tarihte ilk uygarlık Hz. Nuh aleyhisselâm ile başlamıştır. İlk örnek uygarlık o dönemde oluşturuldu. O uygarlığın kuvvete dönüşmüş şekli Mısır’da gelişti. Hz. İbrahim aleyhisselâm ikinci Hak uygarlığı oluşturmak üzere görevlendirildi. Mekke’ye gitti ve oğlu İsmail ile Kâbe’nin temellerini attı. Mısır’a gitti ve dolaştı. Filistin’e oğlu İshak’ı yerleştirdi. Üçüncü hanımı Katura’dan olan dört oğlunu doğuya Hindistan’a gönderdi. Böylece Hz. Nuh’un Mezopotamya’da oluşturmaya başladığı uygarlık, Hz. İbrahim tarafından beşeri uygarlığa dönüştürülmek üzere onun zamanında yeni uygarlığın temeli atıldı.

Hz. Yusuf Mısır’a gitti ve kardeşleri ile yeni uygarlığı oluşturacak bir ulusun temelini attı. Bu ulus Hz. Musa zamanında Mısır’dan hicret etti ve İbrani uygarlığını getirecek İsrail kavmini ortaya çıkardı. Hz. Yusuf İbrani ulusunu oluşturdu, Hz. Musa ise İbrani uygarlığını getirecek İsrail oğullarının topluluğunu eğitti. Hz. Davut ve Hz. Süleyman bunları uyguladılar. Bu uygarlık da sonunda kuvvet uygarlığına dönüştü. Dor’ların istilası ile Atina’dan kaçan İyonyalılar Batı Anadolu’da Ege Denizi kıyılarında siteler kurdular, Tevrat’ı oralarda öğrendiler. O zaman oraları İran’ın satraflığında idi. Tevrat’ı Yunanca’ya aktardılar ve geliştirdiler. Böylece İbrani uygarlığının kuvvet medeniyetini kurdular.

Sonra Hazreti İsa geldi ve İbrani uygarlığını beşerileştirdi, tüm insanlığın dini/düzeni hâline getirdi. Bu arada Kıbrıslı Zenon Tevrat’ı lâikleştirdi ve beşeri hukuk yaptı. Romalılar bunu benimsediler ve imparatorluklarını meydana getirdiler. Bu uygarlıkların sentezi ile Bizans uygarlığı doğdu. Roma ve Bizans Hıristiyan olmakla beraber, uygarlıkları kuvvet uygarlığı olmuştur.

Bundan sonra Hazreti İbrahim’in başlattığı inkılâbı tamamlayan Hazreti Muhammed geldi ve Kur’an’ı getirdi. Arapların başlattığı Kur’an uygarlığına sonradan Persler ve Türkler katıldı. İslâm uygarlığı doğdu. Bugünkü Avrupa-Batı uygarlığı, Haçlı Seferleri ile başlayan uygarlıklar arasındaki ilişki sonunda kuvvet uygarlığı olarak çağımızdaki çok ileri bir uygarlık olarak ortaya çıktı.

İbrahimî gelişmeler henüz tamamlanmamıştır. “Adil Düzen” uygulaması ile insanlık gelişmiş uygarlığın gerektirdiği ihtiyaçlarını ilim yoluyla çözecek ve beşeriyet artık rüştüne ermiş olacaktır.

Bugünkü uygarlık, uygarlık taşlarından birisinin onarılmasından başka bir şey değildir; yeni uygarlık değildir. Mezopotamya, İbrani, Hıristiyanlık ve Birinci Kur’an uygarlıkları yeni uygarlıklardır. Üst üste oluşmuş apartman katlarıdır. Oysa Mısır, Yunan, Roma ve bugünkü Avrupa ise yeni bina değildir; hattâ asıl binanın ayrı katları da değildir. Bugünkü Avrupa-Batı Uygarlığı, eskidiği için harap olan Birinci Kur’an Uygarlığı’nın onarılmış hâlidir. Şimdi ise biz “Adil Düzen”le yeni uygarlığa başlıyoruz. Bu uygarlık yeni apartman değildir. Mezopotamya, İbrani, Hıristiyanlık ve Birinci Kur’an Uygarlığı’nı oluşturan uygarlıklar apartmanının üzerinde kurulacak yeni kattır.

كَانَ

(KAvNa)

“Oldu”

“Kâne” vardır anlamındadır. “Kâne” nakıs fiil olarak kullanıldığında fail almaz, mübteda gelir. Buna isim denmektedir. “Kâne” fiil olduğu zaman yeniden oluşu gösterir. “Sare”dan farkı, “Sare”de bir başka şeyin bir şeye dönüşmesidir. “Kâne”de yeniden oluşmadır. Fiili mazidir. Oysa nakıs fiil olduğu zaman devamlılığı ifade eder. Burada nakıs fiildir, devamlı vardır demektir. Bunun başlangıcının olması devamlılık mânâsına zarar getirmez.

Anlatılmak istenen; onun şimdi de hakim durumunu koruduğu, bizim için âyet olduğu beyan edilmiştir. Fıkıhçılar nass ve kıyas diye ikiye ayırmaktadırlar. Onlara göre nass ikidir; biri Kur’an, biri hadistir. Buralardan elde edilecek bilgi âyettir. Yani Kur’an “nass” kelimesi yerine “âyet” kelimesini kullanır ve asıl delil Kur’an’dır. Sünnet ise Kur’an’ı bize öğreten, lafzını ve mânâsını yani lugatini bize öğretendir. Sünnete şiddetle ihtiyacımız vardır. Çünkü biz Kur’an’ın lafzını ve mânâsını sünnetten öğreniyoruz. Ne var ki biz hükümleri Kur’an’dan istidlâl ediyoruz. Hadisler âyet değildir. Âyet Kur’an’dır. Şimdi dünya Kur’an’ı bozmak ve değiştirmek için uğraşmaktadır. Oysa sünnet olmazsa biz Kur’an’ın ne lafzını ne de mânâsını bilebiliriz. Sünnet de yetmemektedir. Kur’an ve sünnete dayanarak içtihat yaparız ve sorunumuzu onunla çözeriz. Ne var ki bizim içtihadımız her zaman hatalı olabildiği için amelî değeri vardır, ilmî değeri yoktur. Kimse kendi içtihadının kesin doğru olduğunu iddia edemez. Kur’an kesin delildir. Ama anlamadığımız mânâ kesin değildir. Biz hata etmiş oluruz. Eğer Kur’an’ın mânâsı üzerinde icma varsa o zaman o kesindir. Artık ona aykırı içtihat yapmayız. Sahabelerin icmaı âyet gibidir. Eğer Kur’an’ın mânâsında icma ettilerse, artık onların âyete dayanarak icmaları âyet gibidir. İnkâr eden Kur’an’ı inkâr etmiş olur, kâfir olur.

Bugün bazı nevzuhur diplomalı cahiller vardır, gaflet ve dalâlet içinde icmaı inkâr etmektedirler. Adil Düzen Çalışanları böyle gafletlere elbette düşmezler. Onların dini/düzeni onların olsun, bizim dinimiz/düzenimiz Ehli Sünnet yoludur.        

فِي قَصَصِهِمْ عِبْرَةٌ

(FIy QaÖaÖıHıM GıBRaTün)

Onların kıssalarında ibret vardır.”

“Kussı” kardeş demektir, amcaoğlu demektir, birbirini izleyenler demektir. Batı dillerindeki “kuzen” kelimesi buradan gelmektedir.

“Kasas” birbirini izleyen olaylar demektir. Sebep-sonuç ilişkileri ile bağlı bulunan hikâyelerdir. Peygamberlerin hayatları silsile-i mütesaddikîn olduğu için onların hayatları kasastır. Bunun için ‘kıssadan hisse’ derler.

Bir insanın hayatı kıssa olduğu gibi bir devletin tarihi de kıssadır. Çünkü geçmişte yaşananların sonucu olarak gelecek inşa edilir. Birinin yaptığını diğeri tamamlarsa bu kıssa olur. Herkes işe yeniden başlarsa o kıssa olmaz.

Bu sebepledir ki AK Parti’nin Millî Görüş gömleğini çıkarması tutarsızlıktır; “Adil Düzen”e karşı olmak tutarsızlıktır. “Adil Düzen”de eksiklik olabilir, yanlışlık olabilir ama bir defa ona başlanmıştır. O halde yeni gelenlerin “Adil Düzen”e karşı olmaları değil, onun yanlışlarını düzeltmeleri ve eksikliklerini tamamlamaları gerekir. Numan Kurtulmuş taraftarları da Erbakan’ın başlattığı “Adil Düzen ve Millî Görüş”ü bırakarak bir şey yapacaklarını sanıyorlar. Oysa bir İstanbul âliminin sözünü hatırlatmak isterim: Filozofların silsile-i mükezzibindir, peygamberler silsile-i müsaddikindir. O sebepledir ki peygamberlerin hayatları kasas olarak anlatılmaktadır, nebe (haber) olarak anlatılmamaktadır.

Buradaki zamir Hazreti Yusuf ve kardeşlerine değil, bütün peygamberlere gitmektedir. Onun için “Ve” harfi getirilmemiştir. Hazreti Yusuf ve kardeşleri için “âyât” kullanılmış ve “onlarda” denmiş, oysa burada peygamberlerin kıssalarında ibret vardır denmektedir. Onların kendilerinde âyetler vardır. Peygamberlerin ise hikâyelerinde ibret vardır denmektedir.

Burada bir hususa dikkat edilmelidir. Tarihte peygamberler geldi geçti. Onlara kitaplar verildi. Peygamberlerin hikâyeleri bize kadar kısmen geldi. Bize ne kadar gerekiyorsa o kadarı geldi. Kur’an dışındaki kitaplar da bize tam olarak gelmedi, bize lazım olduğu kadarı ulaştı. Kur’an ise lafzı ve mânâsı ile günümüze kadar ulaştı. Sünnetten bize gerektiği kadarı geldi. Hadisler zayıf rivayetlerle ulaştı. Bu sebepledir ki biz bugün Kur’an’ı anlamak için sünnetten ve eski kitaplardan yararlanırız ama onlara uymak zorunda değiliz. Biz Kur’an’dan yapacağımız istidlallere uymakla yükümlüyüz. Diğer deliller hep Kur’an’ı anlamamız içindir.

“İbret” âyet karşılığı getirilmiştir. Fıkıhçılar nassla veya kıyasla derler, Kur’an ise âyetle veya ibare ile demektedir. “Ubur etmek” demek, akan derede görünen taşlara basa basa karşı yakaya geçmek demektir. Nassla veya icma ile sabit olan hükümlere dayanarak onun benzerinde de o hükmü görmek demektir.

Domuz eti haramdır. Çünkü domuz meyvecil hayvandır. İnsan da meyvecildir. Besinleri aynı olan canlılar birbirine besin olmazlar. O halde maymunun eti de haramdır.

Ne yaptık?

İllet taşına basarak domuzda olan hükmü maymuna geçirdik. Demek ki domuz etinin haramlığı âyetle sabittir. Maymunun eti ise ibretle sabittir.

İşte, kıyas da böylece dördüncü delil olarak ortaya çıkar.

Kur’an ve sünnetten sonra icma ve kıyas gelir.

Yine İslâm dinini bozmak isteyenler, kendi akılları ile anlamadan heva ve heves içinde ahkâm kesiyorlar. Kur’an ve sünnetten sonra içtihadı delil olarak getirmişler. Zavallı cahiller; belki hainler, belki de satılmışlar. İçtihat delil değil hüküm çıkarmadır. İcma da içtihatla sabit olan hükümlerdir. Ama bunlar icma ile sabit olduğu için delildir. Çünkü hüküm uygulamada olur. Dördüncü delil içtihat değil kıyastır. Kıyas da Kur’an’la sabit olan delildir. Kıyasla sabit olanlar da Kur’an’la sabit olmuşlardır.

İspat mı istiyorsunuz?

Kur’an’da, ben bana bildirilenlerin içinde domuz etinden başka haram bulamadım diyor. Oysa üzüm şarabı da haramdır. Çalınmış olan mal da haramdır. Zina da haramdır. Kumar da haramdır. Öyleyse burada anlatılmak istenen kıyasla sabit olan da vahiy ile sabittir ve Kur’an’da vardır.  

“Sigara Kur’an’da yoktur, o halde haram olmaz, mekruh olur” sözü de son derece yanlıştır. Biz sigarada altı illet buluyoruz. Önce zararlıdır. İcma ile sabit pek çok haram vardır. Domuz eti böyledir. Sigara alışkanlık yapar. Şanslı oyunlar gibi alışkanlık yapar. Ezlamın (kura çekmenin) haramlığı âyetle sabittir. Tarım arazilerinde buğday yerine tütün yetiştiriyoruz, zehir yetiştiriyoruz. İsraftır. Zenginlere de haramdır. Tağyir-i halkillahtır. Ciğerler sadece oksijen almak için yaratılmıştır. Başka şey için kullanmak tağyirdir (değiştirmedir). İçmeyenlere ezadır ve zarardır. Eşe ve çocuklara zulümdür.

Şimdi yukarıda saydığımız altı illetin bir tanesi de olsa icma ile sabitse ve o vasfın onda olduğunda icma varsa, sigaranın haramlığı da icma ile sabit olur. Eğer illette icma yoksa veya illette icma vardır ama o vasfın sigarada olduğunda ihtilaf varsa, o zaman içtihatla sabit olur. Kişi kendisi içtihat eder ve haram sayar. Yoksa saymaz.

Peki, mekruh nedir?

Kimilerine göre haramlığı icma ile sabit olmayanlar mekruhtur. Bize göre ise haramlığı icma ile sabit olmayanlar için görüşlerine göre haram haram kabul edenlere haramdır. Sadece yasak değildir. Ceza verilemez. Bucak içinde icma ile haramlığı sabit olanların hukuki hükmüne göre hukuk onları korumaz. İçtihatla haram olanlara mekruh gözü ile bakılabilir.

لِأُوْلِي الْأَلْبَابِ

(Li EuLIy eLBABı)

“Loblar sahipleri için”

Kıssada herkes için âyetler vardır. Sail olan, soran, araştırmacı olan için âyetler vardır. Âlim olmaları gerekmez. Müçtehit olmaları gerekmez.

Oysa ibret alabilmek yani kıyas yapabilmek için lüb sahibi olunması gerekir.

Allah insanları değişik şekilde yaratmıştır.

Kiminin sanata eli yatkındır. Kimi tüccardır. Kimi âlimdir. Kimi kâşiftir.

Bunları tasnif edebilmemiz için Kur’an’da zikredilen kelimeleri tasnif ediyoruz.

Orada tip insanlar ortaya çıkar.

Kur’an’da içtihat için lüb sahiplerinden bahsedilmektedir.

“Elbab” kelimesi Kur’an’da 16 defa geçmektedir.

16 sayısı ikili sayıdır.

Hepsi de “ulu’l-elbab” şeklinde geçmektedir.

E 2, L 3, B 2 , A1  sekiz defa geçmektedir.

16’nın yarısıdır.

L:3*30 + B:2*2 + E:2=96=6*16 + Av:6=102=7*16

Harflerin sayısı Med harfi sayılmazsa 16’nın altı katı ve Med harfi V’den dönüşmüş olduğu için 6 sayılırsa 16’nın 7 katı olmaktadır.

Demek ki burada sayılar dört defa özel sayılar olarak geçmektedir.

Olasılık hesaplarıyla dördünün de ikili sistemden gelmesi, ikili sistem diğer sistemler içinde 1/2 alınabilir. 1/8’in gelmesi de 1/2 ihtimaldir. 3 1/16’nın gelmesi ile ihtimal (1/16*1/16*1/16*1/16)*2 şeklinde yazabiliriz. 32768’de birdir.

“Lüb” kelimesi ceviz içindeki kırışıklardır. Leblebi de ona benzemektedir. Bunlara benzer kırışıklar insan beyninde bulunmaktadır. İnsandaki içtihat kabiliyeti burada ortaya çıkmaktadır. Bilgi sahibi olmak, hafıza sahibi olmak demektir. Muhakemede iyi düşünmek, düşünmede ve hesapta hata yapmamak demektir.

“Uli –l Elbab” zeki olanlar demektir. Zeki insan melekelerini iyi kullanmaktadır. İnsana has bir olgudur. 

Bir örnek verelim. Muhaddisler değişik hadisleri ravilerle tartışıyorlarmış. Bir sail bunlara gelmiş ve; ‘Hayızlı kadın cenazeyi yıkayabilir mi?’ diye sormuş. Herkes susmuş, kimse buna dair bir hadis bilmiyormuş. Orada bir fakih varmış; ‘Evet, yıkar’ demiş. ‘Kafadan atma’ demişler. ‘Hayır, sünnete göre fetva veriyorum. Hazreti Aişe hayızlı iken Peygamber’in başını yıkamış. Diriyi yıkayan ölüyü haydi haydi yıkar.’ demiş. 

İşte “lüb” budur.

Dereceleri vardır.

Zikir derecesi vardır. Bilinen kuralların uygulama yerlerine karar vermektir.

Fıkıh derecesi, olaylara uygulanacak kuralları belirlemektir.

Rüsuh derecesi ise kuralları ortaya koyma derecesidir.

Rasihler planın nasıl yapılacağını tesbit ederler.

Fakihler onlara dayanarak plan yaparlar.

Ehli zikrler planı uygulatırlar.

Bunların hepsi lüb sahipleridir.

“Ulu’l-elbab” daha çok “müzakere” kelimesi ile geçmektedir. Sonra “takva” kelimesi ile geçmektedir. Ayrıca “âyet” kelimesi ile geçmektedir. İçtihadın kimler tarafından nasıl yapılacağını anlatan âyette şöyle geçer: “Onlar her söze kulak verir ve en iyisine uyarlar.” Bu âyet içtihadın temel dayanağıdır. (39/18) 

İçtihat ne demektir?

Bir konu ile ilgili delilleri toplamaktır. Bunun için herkesle istişare edilmelidir. Bu mümkün olmadığına göre bir istişare mekanizması kurulmalıdır. Rasihler kendilerine tâbi olan fakihlere danışmalıdır. Onlar da kendilerine tâbi ehl-i zikre danışmalıdır. Böylece müçtehit kendisine tâbi olanların tamamına danışmış olur.

Bunların sayısı 100 kadardır. Ayrıca, bir ülkede mevcut 10’a yakın mezhep vardır, onlara da danışmalıdırlar. Bunlardan ilgilenenler görüşlerini bildirirler. Kendilerine gönderdiği mail ile cevap istenir. Kendilerine cevap verenler kitap göstermezler, yazımı okuyun diyemezler. Yüz yüze veya telefonda görüşürler. Kim görüşmek isterse onu dinleme zorunluluğu vardır. Böylece bütün insanlarla görüşmüş olur.

Burada “her söze” dendiğine göre ancak yaşayanlarla istişare etme zorunluluğu vardır. Şifahi görüşmeye zaman ayıranlarla görüşme yapma mükellefiyeti vardır.

Bundan sonra bu hususta araştırma yapma, varsayımın doğru olup olmadığını ortaya koyma ise muhakemedir. Tahkiktir.

Âyetleri okuyan ulu’l-elbaba Allah böyle varsayımları ilham eder.

“Elbab” kelimesi burada çoğuldur. Demek ki tek başına değil de, birlikte çalışarak varsayımlar ortaya konabilir ve tahkik edilebilir.

مَا كَانَ حَدِيثًا

(MAv KAvNa XaDIyÇan)

“Bir hadis değildir.”

“Kâne” “Mâ” ile geldiğinde nâkıs fiildir. Olmamak, bir oluş olmadığı için “sare” mânâsında olmamaktadır. Kur’an’da yokluk kavramını ifade eden bir kelime yoktur. Arapçada “adem” kelimesi bu mânâdadır ama Kur’an’da geçmemektedir. Yokluk bir varlık olmadığı için bir isimle adlandırılmıyor, menfi deyimlerle ifade ediliyor.

Bunun anlamı şudur. Yokluğu Allah var etmemiştir, kendiliğinden vardır. Oysa Allah’tan başla hiçbir şey kendiliğinden olamaz. O zaman vacibu’l-vücut birden fazla olur, tanrılar çoğalırdı. Dolayısıyla yokluk diye bir şey aslında yoktur. Negatif sayılar yok olan sayılar değildir. Var olanlarla birleştiklerinde sıfır yapan sayılardır. -5 ile +5’in toplamı sıfırdır. Sıfır yok olan bir şey değildir. Sıfır çok güçlü sayıdır. Herhangi bir sayı ile çarpıldığında onu kendisine benzetir yani sıfır yapar.

“Hadis” kelimesi söz demektir.

Kur’an’da; anlatmak, söz, olaylar, Musa’nın hadisi, muhdes zikir, onları ehadis kıldık, hadisin lehvi, tahdis için müstenis, hadisin ahseni, Allah ve âyetlerinden sonra hangi hadise, Kur’an misli hadis, emri ihdas etmek, nimeti tahdis et, haberleri tahdis şeklinde geçmektedir.

“Kavl” kelimesinde mukavele, sözleşme vardır.

“Hadis”de ise olayların anlatımı vardır veya sadece sohbet mânâsı vardır. 

“Hudus etmek” ortaya çıkmak anlamındadır.

“Allah ve âyetlerinden sonra hangi hadise inanacaklar” diyor.

“Hadis” müfret, “Allah ve âyetleri” ise vav ile cem olmuştur. Yani Allah’ın kendisi ve O’nun var ettiği kâinat ve gönderdiği kitaplardan sonra demektir.

Biz Allah’ı ancak O’nun kâinatta yaptıkları ve gönderdiği kitapları ile bilebiliriz.

Kur’an kâinatın bir haritasıdır. Aynı zamanda hükümleri de içerir.

Bir adam birine tokat attı; bu olaydır. Bunun filmini çekebilirsiniz. Zaten geçmişin filmi orada duruyor ama orada hüküm yoktur. Tokat atana kısas yapılırsa hükümdür. Bu hükmün filmini çekemezsiniz. Bu ancak sözlerle ifade edilir.

İşte Allah’ın kâinatı ve âyetleri de hükümleri ifade eder.

Demek ki “hadis” hükümleri de içeren olayları anlatan ifadelerdir.

يُفْتَرَى

(YuFTARAy)

“İftira edilmiş.”

“Fery” başın saçla örtülü kısmıdır. Sonra kürk şeklindeki elbiselere benzetilmiştir. Kuklalara giydirilen elbiselerdir. Bir şeyi başka türlü göstermek, olduğundan farklı göstermek için iktisap ettiğin iş veya sözdür. İftira edilmiş bir söz değildir. Yani kendisinin söylediğidir ama ‘başkası söyledi’ diyorsa iftiradır.

Kur’an da iftira edilmemiştir. Kur’an Allah’ın sözüdür. Burada anlatılanlar gerçekten olmuş olaylardır ve onların gerçek hükümleridir. Kıssalar ve hükümler uydurulmuş sözler değildir. Kur’an yeryüzündeki insanlara hidayet olsun diye oluşturulmuş bir kitaptır. Allah’ın ses ve çizgilerden olmayan bir kelamıdır. Muhdes değildir, yani sonradan oluşmuş değildir. Allah’la beraber kadimdir. Ondan başkası değildir. Aynısı da değildir.

Bu Allah’ın kelamı Cebrail ve melekler tarafından Arapçaya tercüme edilmiştir. Yeryüzünün mütercimi bunlardır. Diğer yıldızlardaki gezegenlerde de bu Allah’ın kelamından onların dillerine çevrilmiştir.

Demek ki Allah’ın kelamı olan Kitap bütün kâinat için aynıdır, birdir. Onun tercümeleri gezegenlerde değişmektedir. Biz bir yıldıza gidip orada insanı bulsak onların da Kur’an’ı olacaktır ama Arapça olmayacaktır. Cebrail ve arkadaşları bu kitabı tercüme ettiler. Hazreti Muhammed ve onun arkadaşları bu kitabı ulaştırdılar. Biz de şimdi onu okuyoruz. Bu kitap onun sahte baskısı değildir. Gerçek, aslına uygun ve müellifin emri ile basılmıştır.

وَلَكِنْ

(Va LAKiN)

“Velakin”

“Lakin” kelimesi kendisinden önce gelen ifadeyi iptal eder.

“Bel” ise kendisinden önce gelen ifadeyi iptal etmez, düzeltir, yeni şekliyle söyler.

‘Ahmet geldi bel Mehmet geldi’ derse; yanlış söyledim, Mehmet geldi denmiş olur. Ayrıca Ahmet gelmiş olabilir. Oysa ‘Ahmet geldi lakin bize uğramadı’ veya ‘Ahmet gelmedi lakin mektup gönderdi’ diyebiliriz.

“Lakin” bir de “Ve” ile getirilir. Eski söylenen tasdik edilir ama yeni bir şey daha söylenir. Yenisi eskisinin menfisidir. Bu uydurulmuş söz değildir ama şu şudur denir. Uydurulmuş olmadığı doğrudur. Ve fazla olarak da şu vasıflar vardır demektir. Uydurulmuş olmaz da hidayet de olmayabilir.

Yeni hükümler içerdiği için “Ve” harfi ile atfedilmiştir.

Buradaki “Ve” mahzuf bir ifadeye atıf olarak düşünülebilir.

Uydurulmuş değildir. Vahy edilmiştir.

Genellikle Kur’an’ı mealleri ile öğrenenler Kur’an’ın İlâhi söz olduğunu inkâr etmezler. Ne var ki Kur’an’a ait sözleri Hz. Muhammed’in söylediğini kabul ederler mânâsında itirazları yoktur ama sözler üzerinde itirazları vardır. Evet, Kur’an’ın lafızları Allah’ın lafızları değil mahlukudur ama bu tercüme Hz. Muhammed tarafından değil, Cebrail ve arkadaşları tarafından yapılmıştır, Allah da tasdik etmiştir.

Bu kitabın dört özelliği vardır, bu âyetlerde bunlar zikrediliyor.

a)       Anlattıklarını tasdik etmek içindir. ‘Hz. Musa böyle yaptı’ dediği zaman, onun yaptığını tasdik etmek içindir. Yani bizden önceki şeriatların bize de şeriat olduğu ifade edilmektedir.

b)      Her şeyin tafsilidir. Bütün ilimleri ve oluşları ile hükümleri anlatmaktadır.

c)       Hidayettir, yol gösterendir.

d)      Ve inanmış kavme rahmettir.

تَصْدِيقَ الَّذِي بَيْنَ يَدَيْهِ

(TaÖDıQa elLaÜI BaYNa YaDaYHı)

“Yedeyinde olanı tasdiktir.”

Eğer siz duruyor, kafile size doğru geliyorsa, o zaman gelmiş olanlar arkanızda kalır, gelecekler öndedirler. Yok eğer kafile olarak yürüyorsanız, önünüzdekiler daha önce gelip geçmişlerdir, siz onların arkasındasınız demektir.

Burada bizden önce gelenler öne alınmıştır. Bizim önümüzdedirler. Biz dört boyutlu uzayda kafile hâlinde seyahat ediyoruz. Film seyretmiyoruz, film yapıyoruz. Bu sebeple bizden önce gelenler önümüzdedirler. Biz onların yollarını izliyoruz, onların arkasından gidiyoruz. Tarih bize gelmiyor, biz tarihin içinde ilerliyoruz.

İşte “Beyne Yedeyhi” kelimesi bunu ifade ediyor.

“Ellezî” kelimesi müfreddir. Yani kafile tektir. Hz. Adem’den kıyamete kadar giden kafiledir. Fatiha’daki “Sırata’l-lezî En’amte Aleyhim” gibi burada da aynı ifade getirilmiştir. Tek olan müstakim sıratta bizden önde gidenleri takip ediyoruz.

“Ellezi”de “el” harfi ahd için ise manası böyledir.

Bütün hak dinlerin tek İslâm dini olduğu ifade edilmektedir. İslâmiyet tektir. Barıştır. Oysa savaş tekte olmaz. Hz. Adem’den başlamış, Hz. Muhammed’de kemale ermiş, kıyamete kadar gelişerek insanlığı âhirete taşıyacak din tektir.

Bununla beraber “ellezî”deki harfi tarif cins için olabilir.

Bu takdirde İslâmiyet tektir ama onun uygulaması farklıdır. Her kavim onu ayrı ayrı şekilde uygular. Aslı ise birdir. Mesela elma, elma olarak tektir, cins olarak özellikleri bellidir, genetiği aynıdır ama şartlara göre her elma ağacı ayrıdır. Yerleri ayrıdır, ömürleri ayrıdır, tatları ayrıdır. Dalların şekli ayrıdır.

Kur’an da böyledir. Kendisi lafzı ile birdir. Tektir ama mânâsı ve uygulaması ile farklı farklıdır. Çünkü orada insan da görev almaktadır. Kabiliyet ve çalışkanlıkta farklılık arz eder. Bunun için mezhepler farklıdır. Hak dinler farklıdır.

Günümüz İslâmiyet’i ile Osmanlı İslâmiyet’i farklıdır.

İran İslâmiyet’i ile Türkiye İslâmiyet’i ayrıdır.

Ama bunların hepsi İslâmiyet’tir.

Kelimeye cins mânâsını verdiğimiz zaman bu mânâ çıkar.

“Tasdik” ise iki şekilde olur. Biri size bir şey anlatır, siz de onun anlattıklarını onaylarsınız, bu tasdiktir. Türkçede daha çok bu mânâda kullanılmaktadır.

Kur’an eski kitaplar ve resulleri tasdik etmektedir. O dine mensup olanlar bundan hoşlanıp hamd edeceklerine Kur’an’a düşmanlık yapıyorlar. Bir tarafta Tevrat ve İncil, diğer tarafta Hinduların ve Budistlerin Furkan’ı; bunların müntesipleri bu kitapların İlâhi kitap olduklarını iddia ediyorlar ama ispat edemiyorlar. Onların en büyük delili Kur’an’dır; Kur’an onların İlâhi kitap olduğunu onaylamaktadır.

“Tasdik”in diğer mânâsı ise onların haber verdiklerini uygulamak, gerçekleştirmektir.

Diyelim ki, İncil; ‘Benden sonra biri gelecek, o dünyaya düzeni getirecektir’ diyor. Kur’an geldi ve Tevrat’tan sonra ilk şeriat kitabı olarak bunu haber verdi. Şimdi İncil ehli bundan sevinecektir. Çünkü İncil’de bildirilen gerçekleşmiştir. Söyledikleri hak olmuştur. Bunlar ise bunu inkâr ederek Hazreti İsa’nın dirilmesini bekliyorlar!

İşte bu ikinci tasdik, geçmişte başlanan işleri bugün biz tamamlıyorsak bu tasdiktir.

Cumhuriyeti kuranları biz tasdik ediyoruz. Çünkü onu yaşatmaya çalışıyoruz. Bizim görevimiz budur. “Adil Düzen”i kabul etmediği için belki de birinci cumhuriyet yıkılacaktır. Ama biz cumhuriyeti yaşatmağa çalışırız. Biz musaddıkız. Hattâ yıkılırsa, yıkıldıktan sonra da ikinci cumhuriyeti biz kurarız.

Biz nerden biliyoruz?

Biz neyin musaddıkıyız?

Biz şimdi İslâm uygarlığı ile Batı uygarlığını sentez ediyoruz; onların başlattıkları işleri tamamlıyoruz. Bunlar bellidir.

-Demokrasiyi yani şeriatı,

-Lâikliği yani İslâmiyet’i,

-Liberalliği yani adaleti,

-Sosyalliği yani hakkı getirmeyi başlattılar;

*Biz şimdi onları tasdik ediyoruz, onların mekanizmasını kuruyoruz. Onları sahtelerinden ayırıp hakikilerini getiriyoruz. Yani, biz bizden öncekilerin musaddıkıyız.

*Biz Osmanlıların ve Bizanslıların vârisiyiz; biz onların başlattıkları uygarlığı devam ettirmeye çalışıyoruz.

*Biz Osmanlıların, Selçukluların, Karahanlıların, Göktürklerin, Hunların ve İskitlerin vârisiyiz; onların başlattıkları uygarlaşmaları sürdürüyoruz.

*Biz Osmanlıların Selçukluların, Abbasilerin, Emevilerin, Dört Halifenin, Hazreti İsa’nın, Hazreti Musa’nın, Hazreti İbrahim’in ve Hazreti Nuh’un başlattıkları uygarlaşmanın sıkı takipçisiyiz.

*Biz Kuran’ın, Tevrat’ın, İncilin, Furkan’ın musaddıkıyız.

Kur’an bize bunları öğretiyor.

Yani, biz yıkmaya değil yapmaya memuruz.

YENİ UYGARLIĞIN TEMELLERİ VE İLKELERİ NELERDİR?

a)      Birinci ilke ‘yerinden yönetim’ ilkesidir. Herkes kendi içtihadı ile ilzam olunacaktır. Kendi şir’asını kendisi koyacaktır Sonra Hazreti Yusuf peygamberin aşireti gibi herkesin aşireti olacak ve kendi aşiretinin düzenini kendisi kuracaktır. Başkalarına zarar vermemek üzere istediklerini kendileri yapacaklardır. Kendileri ister cehenneme ister cennete gidecekler. Merkezden dayatmayacağız. Bucaklar öyle, iller öyle, insanlık içinde ülkeler öyle.

b)     İkinci ilke ‘savaş’ değil ‘barış’ içinde olmaktır. Yeni uygarlık mensupları aralarında çıkan ihtilafları hakemlerle çözecekler. Birbirlerine karşı zor ve dayatma kullanmayacaklardır. “Adil Düzen” esas düzendir.

c)      Üçüncüsü; birlikte yaşayacaklar ama serbestçe iş yapacaklar. Adalet içinde herkes yaptığının ve ürettiğinin karşılığını alacak. Fiyatlara ve ücretlere müdahale edilmeyecek ama herkes emeğinin hakkını alacak. Liberal düzen olacaktır.

d)     Dördüncüsü; çalışmayanların, çalışamayanların da yaşama hakları vardır. Yeryüzü hepimizindir. Çalışamayanlar yeryüzünün kirasından pay alırlar. ‘Patronlar ve çalışanlar yaşarlar; diğerlerinin canı cehenneme!’ anlayışı ve uygulaması olmayacaktır.

İşte “ADİL DÜZEN” budur.

İnsanlık hep bunları elde etmek için savaş vermiştir.

Biz de bu savaşa gönüllü olarak katılıyoruz.

Tarihte daima Adil Düzenciler galip gelmiştir. Biz de galip geleceğiz. “Adil Düzen”e karşı olanlar ise sonunda mağlup olacaklar ve cehennemde haşrolacaklardır.

وَتَفْصِيلَ كُلِّ شَيْءٍ

(Va TaFÖIyLa KulLi ŞaYEın)

“Ve her şeyin tafsilidir.”

“Fasıla” bitişik olduğu halde ayrı olan şeydir. Dirsek, bilek böyledir; bunlara “mafsal” denmektedir. Kâinat tamamen böyle oluşmuştur. Yahut biz öyle yaparız.

Âlem var, âlim var. Âlemde alâmetler var, âlimde ise ilim var. Âlem cüzlerden ve mevclerden (dalgalardan) oluşur. Cüzler nebat hâlinde oluşmuştur. Mevcler ise hayvanlar hâlinde oluşmuştur.

Nefis var, ümmet var. Nefisler eğitilerek ümmete uyum sağlarlar. Ümmetler örgütlenerek kişileri birleştirirler.

Mekan, zaman, madde ve enerji, vardır.

Dil, sanat, teknik ve hukuk vardır.

Kurallar vardır. İrade vardır. Evrim vardır. Bozulma vardır.

Böylece kâinat tafsil edilmiştir. Her şey böyle 24’lü cüzlere ayrılmaktadır.

Kur’an bunları bize nasıl öğretmektedir?

Kur’an’da kullanılan kelimeleri tasnif ettiğimiz zaman kâinatın tasnifi oraya çıkar.

وَلَقَدْ جِئْنَاهُمْ بِكِتَابٍ فَصَّلْنَاهُ عَلَى عِلْمٍ هُدًى وَرَحْمَةً لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (52)

وَلِتَعْلَمُوا عَدَدَ السِّنِينَ وَالْحِسَابَ وَكُلَّ شَيْءٍ فَصَّلْنَاهُ تَفْصِيلًا (12)

“Onlara bir kitab getirdik, onu ilim üzerine tafsil ettik. Hidayettir, iman eden kavim için rahmettir.” Kur’an ilimle tafsil edilmektedir. Konunuz olan âyette ise her şeyin tafsili yapılmaktadır. “Senelerin adedini ve hesabı bilesiniz diye” kâinat böyle yaratılmıştır. “Ve biz her şeyi tafsil ettik.” deniyor.

İşte, Kur’an bize diyor ki; eğer siz sekiz yüzlü üzerinde ilim yaparsanız, Kur’an’ın kelimelerini sınıflandırırsanız, tüm kâinat sınıflanmış olur. “Üçüncü Bin Yıl Uygarlığı” böyle doğacaktır. Kur’an’ın kelimeleri ve cümleleri sınıflandırılacaktır.

Bir insan böyle bir sınıflama yapmak için yetmemektedir.

Tüm insanlar bu çalışmalara katılmalıdırlar.

NASIL KATILACAKLAR?

İşte, İstanbul’da Akevler Adil Düzen Çalışanları, M. Lütfi Hocaoğlu’nun öğretiminde “Ruhu’l-Kur’an” adıyla program hazırlamaktadırlar.

Bilgisayarın tuşuna bastığınızda ekrana hemen gelecektir. Onun üzerinde düşünecek, sen de kendi bilgisayarında eklemeler yapabileceksin.

Sonra ikili çalışma yapılacak ve bilgiler birleştirilecektir. Önce çalışanların hepsi ikişer ikişer çalışır ve ortak metin meydana getirirler. İhtilaf ederlerse iki görüş de yazılır. Sonra onların temsilcileri bir araya gelir ve onlar metinlerini birleştirirler. Sonunda bütün çalışmalar birleştirilmiş olur.

Kur’an’daki kelimeler tasnif edilecek, ifadeler tasnif edilecek…

Kâinat tasnif edilecek, oradaki olaylar tasnif edilecek…

Ve Kur’an ile kâinat arasındaki münasebet ortaya konacaktır.

İşte Kur’an burada buna işaret etmektedir.

Basit bir örnek verelim.

Fatiha’da geçen kelimeleri ele alalım:

) الْحَمْدُ الرَّحِيمِ)( الدِّينِ الصِّرَاطَ(      ) الْعَالَمِينَ الضَّالِّين) (الْمُسْتَقِيمَ  الْمَغْضُوبِ( (                )نَعْبُدُ نَسْتَعِينُ( ) اهْدِنَا أَنْعَمْتَ(

الرَّحْمَن صِرَاطَ الَّذِينَ لِلَّهِ           ِإِيَّاك إِيَّاكَ                                   عَلَيْهِمْ عَلَيْهِمْ                        وَ وَلَا

“Hamd” ile “rahmet” arasında karşılıklı ilişki vardır. Allah rahmet eder, insanlar da hamd ederler.

“Din” ile “sırat” arasında ilişki vardır, ikisi de yoldur.

“Âlemler” topluluk demektir. İnsanoğlu “dalâlet” eder. Diğer canlılarda dalâlet yoktur.

“İstikamet” ve “gadab”; istikamet insanı gadaba uğramaktan kurtarır.

“İbadet” ve “istiane”; İbadet hizmet etmektir. İstiane ise yardım istemektir.

“Hidayet” ve “in’am”; İkisi de insana yapılan lütuftur.

Şimdi siz bu 16 kökü alarak ikişer ikişer tasnif ediniz.

Sonra onları birleştiriniz.

İşte tüm Kur’an bu yolla tasnif edilirse, Kur’an tafsil edilmiş olur.

Kâinat da ona paralel olarak tasnif edilmiş olur.

وَهُدًى

(Va HuDan)

“Ve hidayet oldu.”

“Tasdik edici olarak” ve “tafsil eden olarak” dedikten sonra, “hidayet olarak” ifade edilmektedir.

“Hidayet” nedir?

Yola götürmek veya yol göstermektir.

Geçmişte olanlar tasdik edilecektir. Ondan sonra ilim yapılacaktır. Kendi çağımızdaki ilimleri tasnif etmemiz gerekir. Kur’an bu tasnifte bize yardımcı olacaktır.

Kur’an aynı zamanda hidayettir.

Geçmiş peygamberlerin kıssalarının ve bugün yaşadığımız kâinatın bilinmesinden sonra bizim görevimiz nedir, ne yapmalıyız?

İşte, Kur’an bu yönü ile hidayettir. Görevlerimizi bize anlatır. Doğduğumuz günden öleceğimiz güne kadar nasıl davranacağımızı bize haber verir. Topluluğun oluşması ve düzgün bir şekilde yaşaması için gerekli bilgileri içerir.

Fatiha Sûresi’nde hidayet istiyoruz.

Bakara Sûresi de, “bu Kur’an muttakilere hidayettir” diyerek, Kur’an’ın ne olduğunu tarif etmektedir.

İşte tasnif budur.

İnsanlığın tarihini bilmek, kâinatı bilmek, bunlara dayanarak görevlerimizi ve kurtuluşumuzu bilmektir.

İşte Adil Düzen” budur.

Kur’an’dan peygamberlerin kıssalarını öğreneceğiz.

Yine Kur’an’dan müsbet ilimleri öğreneceğiz.

Kimileri, Kur’an fizik kitabı değildir diyerek, bizim Kur’an’ı ilmen yorumlamamızla istihza ediyorlar. Oysa Kur’an her şeyin tafsilidir; ilmin de tafsilidir. Daha doğrusu ilim tafsildir; onu da Kur’an öğretmektedir.

Kur’an’ın tafsiline nasıl başlayacağız?

Her şeyin zahiri var batını var. Önce zahirle batını ayırırız. Diyelim ki 5000 kelime vardır. Biz kelimeleri dörde ayırırız, zahir batın, hem zahir hem batın, ne zahir ne batın. Dört sınıfa ayrılmıştır.

Hamd batındır. Rab batındır. Alem batındır. Rahmet batındır. Mülk zahirdir. Yevm zahirdir. Din batındır. İbadet zahirdir. Avn zahirdir. Hidayet batındır. Sırat burada batındır. İstikamet batındır. Nimet zahirdir. Gayr zahirdir. Gadab zahirdir. Dalalet batındır.

Bakalım kaçı zahir kaçı batındır?

Hamd batındır. Rahmet batındır. Rab batındır. Din batındır. Alem batındır. Sırat burada batındır. Dalalet batındır. Hidayet batındır. İstikamet batındır.

Mülk zahirdir. Yevm zahirdir. İbadet zahirdir. Avn zahirdir. Nimet zahirdir. Gayr zahirdir. Gadab zahirdir.

Bir hata yaptık. Alemi batın saydık; Alem zahirdir.

Demek ki Fatiha’daki kelimeleri ikiye ayırdık. Sonra tekrar böyle ayırmaya devam edilir. Kur’an’ın kelimelerini böyle tasnif edersek Kâinatı da tasnif etmiş oluruz.

Önce dörde ayıracağız. Kasas, tafsilat, hidayet ve rahmet.

Bu şekildeki çalışmalara III. bin yılın başında İstanbul Akevler başlamıştır.

Prof. Dr. Necmettin Erbakan Türkiye ve dünyaya duyurmuştur.

III. bin yıl uygarlığı bunun üzerine oturacaktır.

وَرَحْمَةً لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (111)

(Va RaXMaTin Lı QaVMın YuEMıNUvNa)

“İman eden kavm için rahmettir.”

“Kasas”, “tafsil” ve “hidayet”ten sonra “rahmet”tir, yani emeğimden fazla lütuftur. Çalışırsın, ücretini alırsın Hem de işçiliği o ister, seni çalıştırır. Ama çalışmadan verdikleri rahmettir (Rahman sıfatıyla). Çalışana verirse o da rahmettir (Rahim sıfatıyla).

Kur’an mü’minlere rahmettir.

Kur’an mü’minlere neden rahmettir?

Kur’an bütün insanlara hidayettir, onlara doğru yolu gösterir ama mü’minlere ise Kur’an özel olarak hitap eder. Şöyle ki, bütün insanlar Kur’an’dan yararlanma hakkına sahiptirler ama kimse onları bu konuda zorlamaz. Ne yapacaklarını kendileri bilir, hesabı Allah’a verirler. İsteyenler onun hidayetinden yararlanırlar.

Mü’minlere ise görev verilmiştir; Kur’an düzenini yeryüzünde tesis etmekle görevlidirler. Bu görevi yerine getirenler Allah’ın rahmetine uğrarlar. Yani askerlik yapıp yeryüzüne barış getirenler için rahmettir.

Kur’an “Ey İman Edenler” diye bunlara hitap eder;

“Ey Nâs” diyerek bütün insanlara hitap eder.

Mü’minler demek devlet kuranlar demektir, askerlik yapanlar demektir. Adaleti dağıtanlar demektir. İşte bu kitap onlara rahmettir.

Burada bir sual sorulabilir:

Türkiye Cumhuriyeti’nin ordusu ve orada askerlik yapanlar bu tanıma girer mi?

Niyete bağlıdır. İlâhi adaletin bekçisi olduklarının şuurunda olanlar elbette girer, dünya ve âhiret ecirlerini alırlar. Sırf makam almak için veya hükmetmek için askerlik yapanlar günah işlemiş olmazlar ama “mü’min” de olmazlar, sadece “müslim” olurlar.

Türkiye Cumhuriyeti Devleti adil olursa, kararlarında tarafsızlığını korur da hakkın yanında yer alırsa, o takdirde Türkiye mü’min devlet olmuş olur.

Burada dikkat edeceğimiz başka bir husus vardır.

“Kavim” kelimesi nekredir.

“Mü’minler” kelimesi de nekredir.

Dolayısıyla kastedilen yalnız peygamber ve arkadaşları değildir.

Kıyamete kadar kavimler geleceklerdir. Ülkeleri içinde adaleti tesis edecekler ve Allah’ın rahmetine ulaşacaklardır. İç güvenliği sağlayacaklar, ayrıca yeryüzünde adalet olması için çalışacaklardır.

Türkiye Irak savaşında ABD’nin yanında yer almadı. Meclis tezkereyi reddetti.

Şimdi de tarafsızlığını sürdürüyor.

İşte bu kavim mü’min kavimdir.

“Adil Düzen” geldiği zaman bu mü’min kavmin imanı onaylanmış olacaktır.

Burada dikkat edilecek başka bir şey daha vardır; “inanan millet” demiyor, “inanan nâs” demiyor, “inanan kavim” diyor. Yani rahmet ulus devletlere aittir.

Devletlerin orduları olacaktır. İllerdeki güvenlik kuvvetleri yalnız kendi illerinden sorumludurlar. Oysa devletlerin orduları iller arası güvenliği sağlamakla görevli oldukları gibi uluslar arası güvenliği de sağlarlar.

İran eğer atom bombası yapıyorsa, uluslar arası hakemler heyeti onu mahkum etmişse; o zaman Türk ordusu İran’a saldırır ve onun zulmünü def eder. Ama İran’a saldıranlar hakem kararı alınmadan kendi kendilerine gelin güvey olup yeryüzünden ‘ben sorumluyum’ diyorsa; İran hakemlere gider ve zulme uğradığına karar alırsa, o zaman Türk ordusu İran’ın yanında yer alır ve İsrail’i işgal eder.

Gelecekte bu gibi bir durum olacaktır.

İşte, ulus devletin iki görevinden biri iç güvenliği sağlamak ve ülkeyi savunmak, diğeri ise uluslar arası zulme karşı durmaktır.

Buradaki âyet buna “kavm” kelimesi ile işaret etmektedir.

Bize, “Adil Düzene göre İnsanlık Anayasası’nın İslâmî değeri nedir?” diyorlar.

Bu seminerleri takip edenler bu delilleri burada bulacaklardır.

Yarın tefsir usulünü öğrenirlerse, onlar da birçok hükümleri bulacaklardır. Anayasamızda hatalar varsa, eksikler varsa düzeltecekler ve tamamlayacaklardır.

Yusuf Sûresi Kur’an’ın içerdiği konuları ve bu konuların hükümlerini bildirmekle sona ermektedir. Sûre ile ilgili tefsir ve yorumlarımızı bitirmiş oluyoruz.

Siz değerli okuyucularımdan ricam;

Ben bu sûre tefsirlerimizi [YUSUF SÛRESİ TEFSİRİ],

“KUR’AN MUCİZELERİ” ve “ADİL DÜZEN ANAYASASI” kitaplarımıza göre basmak istiyorum. Basılacak hâle gelmesi için yardımcı olunmasını istiyorum.

İşbölümü yapıp herkese bir görev vereceğim.

İnşaallah, arkadaşlarımız bu konularda yardımcı olacaklardır.

SÜLEYMAN KARAGÜLLE

Yay. Haz.: REŞAT NURİ EROL

www.akevler.org      (0532) 246 68 92

KUR’AN VE İLİM SEMİNERLERİ-579/ADİL DÜZEN DERSLERİ-409      02 Ekim 2010

ORGANİZE OLMAK

-İŞÇİLİK SİSTEMİNDEN ORTAKLIK SİSTEMİNE GEÇMEK İÇİN ORGANİZE OLMAK-

Çağımız öz üretimden toplu üretime geçmiştir.

Kimse ürettiğini tüketmiyor. Herkes bir veya birkaç çeşit mal üretiyor, onu satıyor ve yüzlerce, belki de binlerce mal alarak yaşıyor.

Daha da ileri gidilmiştir. Artık kimse kendi işyerinde çalışmıyor. Başkalarının işyerlerinde işçi olarak çalışıyor, ücret alıyor ve onunla tüm ihtiyaçlarını gideriyor.

İşçilik sistemi sorunları çözmüyor.

İşçilik sistemi terk edilecek, ortaklık sistemine geçilecektir.

Halk kooperatifleri içinde oluşturulacak işletme ortaklıkları ile yeni düzene geçilecektir. Bu husus artık anlaşılmış olmalıdır.

Ama acaba bu geçişi nasıl organize edeceğiz?

Topluluğu ortaklık sistemine kim geçirecek?

HALKI KİM ORGANİZE EDECEK?

a)       Bir sermayedar çıkar, sermayesini faizsiz sistemde değerlendirir, böylece “halk işletmelerini” oluşturur. O sermayedar sermayesini faizde değil de ticarette değerlendirir.  Bu sayede sömürü kalkar ama sermayenin hizmeti devam edebilir. Bunu Müslim tüccarlardan bekleyebiliriz. Ama şimdilik böyle bir niyet görülmüyor. Yarın bir Yahudi sermayedarın bu işi yapacağını bekleyebilirsiniz. Ondan sonra da Yahudilere kızmaya devam edersiniz.

b)       Devletin bu değişimi yapması beklenebilir. Bugün AK Parti iktidardadır. Halkı organize edebilir. Ortaklıkları kurdurabilir. Ama şimdilik böyle bir aydınlık ufuk da görülmüyor. İran bu işi yapabilir, ancak orada da AK Parti zihniyeti iktidarda. Mollalar bizim ordumuz gibi kenarda duruyor.

Bu tür değişimleri sermaye veya iktidardan beklemek yanlıştır.

Halk değişmelidir. Halk organize olmalıdır.

Halkı kim organize edebilir?

a)       Akevler harekete geçerek ülkenin ortaklık sistemine geçmesini sağlar. Bunun için Akevler’i kuruluşundan itibaren yeniden gözden geçirir. Uygulamaları değerlendirebilir.  Şimdilik İzmir Akevler’de böyle bir hareket görülmüyor. İstanbul Akevler’de hazırlık vardır. İleride bunlar birlikte harekete geçebilirler.

b)       Saadet Partisi de böyle bir organizasyona geçme gücüne sahiptir. Ancak Saadet mensuplarının kendi başlarına bunu yapma bilgileri yoktur. Akevler ile işbirliği yaparak halkı ortaklık düzenine kısa zamanda geçirebilirler. Bu imkan BBP, MHP, CHP ve BDP için de mevcuttur. Yahut  diğer partiler de Akevler ile ortaklık kurarak yeniden organize olabilirler.

c)       Risale-i Nur şakirtleri ve Gülen grubu da bunu çok kolay yapabilir. Bunun için bunlar Akevler ile birleşmelidirler. Çünkü Akevler dışında bunu bilen herhangi bir yer yoktur. Öğrenmeleri için kırk sene gerekmektedir.

d)       TÜSİAD, MÜSİAD, ASKON gibi kuruluşlar, hattâ odalar da Akevler ile işbirliği yaparak bu sorunu çözebilirler, işsizliği sona erdirebilirler.

Şurası unutulmamalıdır. Bugünkü işsizlik sorununu Kur’an’dan başka hiçbir yer çözmez. Bugün Kur’an’dan bunları istidlâl eden Akevler’den başka bir yer yoktur. Dünyada yoktur. Biz bilmiyoruz ama birileri varsa, onlara katılmaya hazırız.

Yukarıda söylediklerimizden hiçbirisi bu işe el atmazsa, o zaman tek çözüm kalır. Ordunun müdahalesi ile bu iş yapılacaktır demektir. Ordu da Akevler ile işbirliği yapmak zorundadır. Bu işe şimdiden başlanmalıdır. Harp akademilerinde “Adil Düzen” tedris edilmelidir. Akademi Akevler’den yararlanmalıdır. Yarın çökecek olan devleti kurtarmak için hazırlıklı olunmalıdır. Ordu muhtemel saldırılara karşı hazırlıklı olur. Bunu Millî Güvenlik Kurulu aracılığı ile silahsız yapabilir.

Ordu da sözlerimize kulak vermez, hazırlık yapmazsa; o zaman sonuç olarak ikinci 1918 gelir, ikinci Sevr ile karşı karşıya geliriz.

İşte o zaman, Akevler Adil Düzen Çalışanları içinde bulundukları ahval ve şeraiti düşünmeyerek harekete geçecekler ikinci cumhuriyeti kuracaklardır.

Her ne suretle olursa olsun, yük Adil Düzen Çalışanlarının üzerindedir.

Akevler, “Adil Düzen” dışındaki bütün önerilere ve yardımlaşmalara hayır demek durumundadır. Kim olursa olsun, hangi parti veya kuruluştan gelirse gelsin, sadece “Adil Düzen” üzerinde yardımlaşma isterlerse ‘evet’ demelidirler. Bu arada kendileri de hiç aksamadan, hiç ara vermeden, sabır ve sebatla “Adil Düzen” üzerinde çalışmaya devam etmelidirler.

SÜLEYMAN KARAGÜLLE

Yay. Haz.: REŞAT NURİ EROL

www.akevler.org      (0532) 246 68 92

KUR’AN VE İLİM SEMİNERLERİ-579/ADİL DÜZEN DERSLERİ-409      02 Kasım 2010

HENÜZ VAKİT GELMEDİ Mİ?

-BİZE DÜŞEN “ADİL DÜZEN”İ ORTAYA KOYMADIR, MUCİZEMİZİ GÖSTERMEDİR-

Arkadaşlarınızın bir kısmı Erbakan’ı yüceltmekle “Adil Düzen”in geleceğini sanıyorlar, Mehdilik müessesesine sığınıyorlar. Adı ne olursa olsun, Allah’ın sünneti değişmez. Hiçbir peygamberin elinde insanları zorla yola getiren bir güç olmamıştır. Onlar kitaplar veya sahifeler  getirdiler, haklı olduklarını ispatlamak için mucizeler gösterdiler. Ama hiçbir zaman halkla savaşıp zorla Allah’ın dinini onlara kabul ettirmediler. Hazreti peygamber savunma savaşlarını yaptı; o savaşları da sadece savaş hukukunu insanlara öğretmek için yaptı. Uygarlığı ise Kur’an’la kurdu.

Bize düşen “Adil Düzen”i ortaya koymadır, mucizemizi göstermedir.

Bugün insanlık işsizlik belası içinde kıvranmaktadır.

İşsizliğe çare bulan Kur’an’ın mucizesini göstermiş olur.

İstanbul Akevler Çalışmasının dört önemli girişimi vardır.

1) Ahşap Evler Projesi. Şimdilik uykudadır.

2) Bahşayış Sera Projesi. Şimdilik uykudadır.

3) Yenibosna Market Projesi. Şimdilik uykudadır.

4) Nihayet, Askılık ve Ayakkabılık Dolabı Projesi. Hâlen faaliyettedir.

Bunun faal hâle gelmesinden sonra, bakkal/market faal hâle gelecek; sonra ahşap evler faal hâle gelecek; en sonunda sera faal hâle gelecektir. Biri bitmeden diğerine geçilmemesi kararı alınmıştır.

Farz edelim ki askı dolabı faaliyetimiz semere verdi. İşletme “Adil Düzen”e göre çalışmaktadır. İnsanlar gelip işletmemizi görüyorlar. İşletmenin kriz korkusu yok, işletmenin sermaye derdi yok, işletmenin pazar derdi yok. Ortakların icra derdi yok, işsiz kalma endişeleri yok. Belki birkaç kişi ile kurulacak durumdadır. Faaliyete geçtiğimizde sizlere kimlerin katkısı ile faaliyete geçtiğimizi duyuracağım. Az kaldı. İnşaallah faaliyete geçeceğiz.

İşte böyle bir işletmenin kurulması Kur’an’ın mucizesi olacaktır. Düşünün ki kışın ortasında zemheri soğukta bir sera yaptınız, domates, biber, patlıcan üretiyorsunuz. Bu mesela yüz sene evvel bir mucize idi, kışın sebze yetiştirme. Biz de şimdi faizin zifiri karanlığında Kur’an’ın manevi nuru ile işletme kuruyoruz. Başardığımızda Kur’an’ın mucizesini göstermiş olacağız. Şimdiye kadar gösteremedik. Bunun iki sebebi vardır. Biri bizim  cehaletimiz, diğeri ise günün gelmiş olmamasıdır.

Bunun dışında “Adil Düzen” edebiyatı yapanlar serap peşinde koşmaktadırlar. Gerçekten “Adil Düzen”e inanan varsa bize katılacak. Gelecek, Yenibosna’da yerleşecek, askı dolabı üretiminde yer alacak. Kur’an mucizesinin gösterilmesinde yardımcı olacaktır.

Bediüzzaman risaleleri ile Kur’an mucizesini gösterdi. Başarıya ulaştı. Ne var ki “Adil Düzen” içinde değil, cari düzende başarıya ulaştı. Bundan dolayı inandırıcı olamadı. Çünkü günün problemlerini çözemediler. Millî Görüş için de bunu söyleyebiliriz. Millî Görüş ekolünden gelenler bugün anayasa ekseriyeti ile iktidardadır. Gülen Cemaati dünyada etkin hâle gelmiştir. Hiç şüphe etmiyorum ki bunlar serap peşinde koşmaktadırlar. Eğer bunların başarısı mucize ise bu Batı’nın faizci düzeninin mucizesidir. İki taraf da “sosyal tufan”ı beklemektedir.

Daha önce insanlık tarım döneminde kendi çalışıp kendisi üretiyordu. O zaman toprak sorunu vardı. O günkü savaşalar toprak elde etmek için yapılıyordu. Toprağı olan zengin devletti. Bugünkü savaşlar ise sömürü savaşlarıdır. Petrol senin toprağında çıkmış, bir şey ifade etmez. Sömüren ülke senden alacak, başkasına satacak. İstediği fiyattan alır, istediği fiyattan satar. Aslında tarım ülkesi en avantajlı ülkedir. Neye yarar ki, sermaye senin portakalını veya domatesini yolda çürütür.

İşte, “sömürü düzeni” yerine “Adil Düzen” gelirse, “faizli düzen” yerine “zekâtlı düzen” gelirse, o zaman sermayenin zulmü ortadan kalkar, insanlık saadet içinde uygarlıkta yol alır. Basit olarak şöyle izah edebiliriz. Uçağa binin ve Anadolu’nun üzerinden uçun. Göreceğiniz manzara şudur: Yamalar hâlinde tarlalar var, Anadolu’nun geri kalanı boştur! Yahut ormandır, insanlar yararlanamıyorlar.

Ülkemizin topraklarından sadece yüzde yirmi civarında yararlanıyor, 75 milyon nüfusu besliyoruz. Yüzde seksen yararlansak, o zaman 300 milyon nüfusu besleyebiliriz. Yararlanmamız için hiçbir engel yoktur. Suyumuz var, güneşimiz var. Kullanımını geliştirirsek en az iki misli nüfus besleyebilir. Bu 600 milyon eder. İleri teknoloji ile bu bir milyara ulaşır. Görülüyor ki, bugünkü sorunumuz toprak sorunu değildir. Sorun düzen sorunudur; sömürü düzeninden çıkıp “Adil Düzen”e geçme sorunudur.

Yeryüzü, hele İslâm ülkelerinin toprakları tamamen boştur. Anadolu ve İran yaylalarında oluşan sularla Arabistan’ı bahçelikler hâline getirebiliriz.

İşte bu sorun işsizlik sorununu çözmekle çözülür. Bunu iktidarlar çözmez, çözemez. Sömürü sermayesi tepelerine biner ve iktidardan indirir. Bu sorun halkın organizesi ile çözülür. Halk kooperatifler kurarak dayanışma içinde kendi üretimini gerçekleştirmelidir. Kendi nüfusunu besleyecek ürün üretmeli, komşu ülkelerle gıda alışverişinde bulunmalıdır.

SÜLEYMAN KARAGÜLLE

Yay. Haz.: REŞAT NURİ EROL

www.akevler.org      (0532) 246 68 92

Pembe tablo aldatmacası

Reşat Nuri EROL

Referandum neden yapıldı, gerçek bir anayasa yapmak varken, ‘birkaç göz boyayıcı maddenin yanında içinde çok tehlikeli maddeler barındıran referandum neden yapıldı’ diye hep düşünmeye devam edelim… Bundan sonra yaşanacak olan çok yönlü süreçleri dikkatlice izlemeyi sürdürelim… Malum olduğu üzere, gizlenen gerçeklerin zamanla ortaya çıkma gibi özellikleri vardır ve halkımızdan değişik varyasyonlarla gizlenenler elbette günü gelince ortaya çıkacak, gerçekler anlaşılacaktır; o zamana kadar gelişmeleri dikkatle izlemeye ve feraset üzere uyanık olmaya devam…

Bu hatırlatmam hep aklınızda olsun; zaman zaman lazım olacak!

Referandum meselesi bir yana, biz yine klasik ekonomi gündemimize dönelim.

***

Pembe tablonun özeti şöyle: Türkiye büyüyor işsizlik azalıyor… Ekonomide yılın ilk yarısında sağlanan yüzde 11’lik büyüme, istihdama da yansıdı. İşsizlik, Haziran ayında yüzde 10,5’e geriledi. 2009’un aynı ayına göre işsiz sayısı 518 bin kişi azalırken, bir yılda 1 milyon 541 bin kişi de yeni iş buldu. İş dünyası, büyümenin devam etmesi hâlinde işsizlik oranının tek haneye düşebileceğini belirtiyor.

Bir kısım çalışma arkadaşlarımızla oluşturduğumuz ‘ekonomik konular grubumuz’ var, özellikle ekonomi ile ilgili çok yönlü meseleleri aramızda paylaşıyoruz. İsmail K. arkadaşımız son gelişmeleri şöyle değerlendirmiş: Hükümet üst üste ekonomik verileri açıklıyor; işsizlikte ciddi bir düşüş var, GSMH’da artış var, büyüme beklenenden yüksek çıktı, bütçe açığında azalma var.. vs vs. Bütün bunlar neyi gösteriyor; yine pembe tablolarla mı karşı karşıyayız, yalan rüzgarları mı esiyor?..

Referandum kavgası bittikten sonra, şimdi sıra normalleşmede diyor, Yaşar Süngü (Yeni Şafak): İş dünyası ve siyaset gerçek gündeme dönmeli; yani, ekonomiye, üretime ve işsizliğe... Moralleri yükselten veriler şöyle: Yüzde 10,3 büyüme ile dünya üçüncülüğü, Haziran’da yüzde 10,3’e düşen işsizlik, sanayide 463 bin kişinin iş bulması, bütçe açığının yüzde 54’e gerilemesi, vergi gelirleriyle görülen iç talepteki canlılık, sanayi üretiminde yedi ayda yüzde 14,3 büyüme, ihracatçı sektörlerde üretimin 2007’deki seviyeye ulaşması, reel kesim güven endeksinin 2008 Haziran ayı seviyelerine çıkması ve enflasyondaki düşüş eğilimi. Sadece biz değil, hükümet yanlısı Yaşar Süngü bile, bu aldatıcı pembe tablonun kalıcı olması ve sürdürülebilmesi için de aşağıdaki risklerin bertaraf edilmesi gerektiğini hatırlattıktan sonra, ekonomideki riskleri şöyle sıralıyor: -Sanayi üretimi Temmuz’da tek haneye düştü. -Çift haneli büyüme yılın ikinci yarısında sürmeyebilir. -Cari açık hızlı yükseliyor. -İthalattaki yüksek artış ihracatın ithalatı karşılama oranını düşürüyor. -Son bir yılda her 100 kişiden sadece 36’sı iş bulabildi. -Doğrudan yabancı yatırım yılın ilk yarısında yarı yarıya azaldı. -Bir yıldan az bir süre kalan seçim öncesinde mali disiplinin sürüp sürmeyeceği. -İşsizlik hâlâ hem dünyanın hem de Türkiye’nin en büyük sorunu olmaya devam ediyor.

***

Küreselleşen ve küçülen dünyada küresel krizlerden ve gelişmelerden etkilenmemek mümkün değil. Pembe rakamlar Türkiye’de 6 milyon işsiz olduğunu söylüyor; biz ise daha önceki işsizlik yazılarımızda hatırlattığımız üzere, çalışabilen nüfusumuzun yarısının yani yaklaşık 16 milyonun işsiz olduğunu yazdık. Sadece Türkiye’de değil, dünyada da durum hiç de pembe görünmüyor. Yine bize göre gerçek olmasa da, uluslar arası bir resmi rakam örneği verelim. Uluslararası Çalışma Örgütü (ILO) açıklama yaptı: 2007 yılında etkisini göstermeye başlayan küresel ekonomik kriz sürecinde işsiz sayısı 34 milyon kişi arttı. Dünya genelinde şu anda 210 milyon kişi işsiz bulunuyor.

Kapitalist sistemde işsizlik hep artıyorsa, pembe yalanların hiçbir değeri yoktur.

Akıl tutulması ve FİYASKO

Reşat Nuri EROL

Dünya etrafında cereyan eden düzende veya güneş sisteminde ‘güneş tutulması’ veya ‘ay tutulması’ olduğu gibi; insanlarda da ‘akıl tutulması’ olabiliyor.

Batmakta olan Batı Medeniyeti’nin veya sürekli olarak ‘sosyoekonomik krizler’ hem de ‘küresel seviyede krizler’ üretmekte olan ‘kapitalizm’in peşinden gitmek; şu anda çökmekte olan ve bir müddet sonra tamamen çöküp yıkılacak olan AB ve ABD’nin peşine takılıp onların BM, NATO, IMF, DB (Dünya Bankası) vs kurumlarından medet ummak, ‘akıl tutulması’ndan başka ne ile izah edilebilir ki?!.

Hele hele ‘Millî Görüş Gömleği’ni çıkararak, ‘Adil Düzen / Adil Ekonomik Düzen’i ise tamamen ‘inkâr ederek’ yapılmaya çalışılan diyaloglar, görüşmeler, birliktelikler, eş başkanlıklar ve hepsinden daha önemlisi Irak, Filistin, Afganistan, Pakistan ve diğer ülkelerdeki ‘vahşi katliamlar’ ile birlikte durmamacasına sürdürülen ‘faizli vampir kapitalist sistemin sömürüleri’ ile nereye kadar; nereye kadar?!.

Bütün bu politikalar ve uygulamalar tek kelimeyle ‘FİYASKO’ değil midir?

***

En yakın geçmişe bakalım, daha doğrusu dibimizdeki komşumuz Irak’ta son birkaç yılda yaşananlara bir göz atalım: ‘Irak’ta kitle imha silahları var’ yalanı ve ‘Irak’a demokrasi getiriyoruz’ palavrası ile bir milyondan fazla Müslümanın vahşice katledilmesi… Haksız bir şekilde başlatılan ve vahşice sürdürülen ‘işgal ve savaş’ sebebiyle birkaç milyon Iraklının ülke içine veya ülke dışına ‘göç etmek’ zorunda bırakılması… Geride kalanlara yapılan insanlık dışı muamelelerle tecavüz edilmesi, haksızca hapsedilmesi, şimdiye kadar akla gelmeyen işkenceler yapılması, yaşayan birkaç neslin mahvedilmesi ve asgari insanlık haklarından bile mahrum edilmesi… ‘Dünyanın en zengin ülkelerinden biri olması gereken bir ülke’nin, küresel sömürü sermayesinin taşeronları tarafından en fakir ülkelerden biri hâline getirilmesi, ekonomisinin çökertilmesi, hâlen de vahşice/vampirce kanının ve de petrolünün son damlasına kadar sömürülmesi… İnsanlığın ilk medeniyeti olan Mezopotamya Medeniyeti’nin kurulduğu topraklarda, çağdaş medeniyeti temsil ettiğini iddia eden ‘çağdaş vahşiler’ tarafından bütün maddî ve manevî medeniyet değerlerinin çok yönlü talan edilmesi…

Irak’taki vahşi katliamlar ve vampir sömürürler ile ilgili olarak yazılacak ve hatırlatılacak daha pek çok şey var ama; ‘akıl tutulması’ belasına müptela olmayan ‘salim akıl sahipleri’ için bu kadar ‘hatırlatma’ da yeter!

***

İşte Irak’a yapılan bu zulüm ve katliamlara ortak olmak için Türkiye Büyük Millet Meclisi’ne “1 Mart (2003) Teskeresi” vermek ‘akıl tutulması’ değil miydi?

Adana’daki İncirlik Üssü’nden kalkan uçakların yaptıkları binlerce sortilerle yani saldırılarla Irak’taki milyonlarca Müslüman kardeşimizin katledilmesine veya yaralanmasına karşılık üç maymunları oynayanlara yazacak tek kelime bulamıyor; o kelime veya kelimeleri de siz değerli okuyucularımın mü’min ferasetine bırakıyorum. Filistinli kardeşlerimiz için güya feryat edenler, Iraklı kardeşlerimize yapılanlar karşısında neden suskun; neden?!.

Bu durumu sadece ‘akıl tutulması’ veya ‘FİYASKO’ kelime ve kavramları ile dile getirip hatırlatmak yetmeyecektir. Daha başka kelimeler kullanmak gerek ama benim dilim/kalemim onları söylemeye ve yazmaya varmıyor.

Bu sabah aslında başka şeyler yazmak üzere bilgisayarımın başına oturmuştum ama olmadı. 12 Eylül 1980 mağduru olarak ülke dışına çıkmak zorunda kaldığım dönemde, yedi yıl aralarında yaşadığım Müslüman Arap kardeşlerimin mağduriyet ve mazlumiyetleri aklıma gelince, bu gerçekleri bir kere daha hatırlatmalıydım; ibret ve gereği için hatırlattım...

“Sen hatırlat, hatırlatma mü’minlere fayda verir.” (Kur’an âyeti)

Batan Batı’nın peşinde…

Reşat Nuri EROL

Son iki yazımda ne dedim? ‘Pembe tablo aldatmacası’ dedim; ‘Akıl tutulması ve FİYASKO’ dedim ve kendimce gerekçelerimi yazdım. Aslında bu gerekçeleri sadece ben değil, aklıselim sahibi pek çok yazar da görüyor ve yazıyor. Bugün o yazarlardan sadece ikisinden örnekler vereceğim ki ikisi de hükümet yanlısı yayın yapan gazetelerden.

‘Amerika Osmanlı gibi mi batacak?’ yazısında (Yeni Şafak, 16.9.2010), Sonbahar mevsimine de girilmiş olması vesilesiyle, İbrahim Karagül anlayanlara önemli ve vurucu hatırlatmalarda bulundu: “Sonbahar’da çöküş” korkusu gerçek mi oluyor? ABD ve Avrupa’dan gelen son işaretler, aslında ertelenmeye ve örtbas edilmeye çalışılan o korkunun ne kadar gerçek ve yakın olduğunu bir kez daha gösterdi. Yunanistan, Portekiz, İtalya, İspanya gibi Güney Avrupa ülkelerini vuran krizin bu sonbaharda çok daha şiddetli hissedileceği, Merkez ve Kuzey Avrupa’yı da etkisi altına alacağı, sadece şirketlerin değil devletlerin batışının bile muhtemel olduğu gerçeği, son birkaç ayda maharetle gündemden uzaklaştırıldı. 2009’da ABD’yi vuran krizin üstesinden gelindiği gibi gerçeklikten uzak söyleme de aynı maharetli çalışmayla inandırıldık. Oysa gelişmeler bunun tam tersiydi ve bu artık gizlenemez boyuta ulaştı... / ABD’nin bu yılki bütçe açığı 1.3 trilyon dolar. Geçtiğimiz 1.41 trilyon dolar idi. Gelecek yıl ise 1.42 trilyon dolar olması bekleniyor. ABD’nin borcu resmi rakamlara göre 13.3 trilyon dolar. 2018 yılında borcun gayri safi millî hasılanın yüzde doksanına ulaşması bekleniyor… / Boston Üniversitesi’nden ekonomi profesörü Laurence Kotlikof inanılmaz vahim bir tablo koyuyor ortaya. “Resmi borç miktarını boş verin, gerçek borç 202 trilyon dolardır” ve gerçek borcun söylenenin 15 katı olduğunu iddia ediyor. ABD’nin bu kadar borcu ödemesi için hiç olmadığı kadar para basmak zorunda kalacağını ve arkasından 1. Dünya Savaşı sonrası Waimar Almanya’sı gibi olağanüstü enflasyonla yüzleşeceğini söylüyor... / Önümüzdeki on yıla bütçeyi dengeleyecek bir planla giremezse Amerikan gücünün çökebileceği söyleniyor. Bu tür hesapları yapanlar, bugünkü ABD yönetiminin içinde bulunduğu şartları Habsburg ve Osmanlı imparatorluklarının ekonomik çöküşüyle kıyaslıyor. Daha doğrusu bugünler imparatorlukların (İngiliz, Fransız, İspanya ve Osmanlı) çöküş hikâyeleriyle birlikte tartışılıyor... / Geçtiğimiz yıl ABD’deki krizden sonraki iyimser tahminlerin yanıltıcı olduğunu ısrarla vurguladık. Bu yılın sonbahar, kış aylarında Avrupa’nın çok ciddi sarsıntılar geçireceğine işaret ettik... / ABD ve Avrupa, küresel ekonomik kriz konusunda hiçbir ciddi adım atmadı, krizi sadece erteleme yolunu tercih etti...

Türkiye, işte bu ABD ve AB’nin peşinde kuyruk, batan bu Batı’yı örnek alıyor!!!

ASKON Başkanı Mustafa Koca geçen gün önemli bir uyarı yaptı: “Bizim dikkat çektiğimiz özel bir konu var. O da rehavete kapılarak, sadece olumlu taraflara odaklanarak müzmin sorunlarımızı görmezden gelmek gibi bir hataya düşülmemesidir. Örnek olarak söylemek gerekirse, CARİ AÇIK geçen yılın aynı dönemine göre üç kat artmıştır…”

İbrahim Öztürk ise bugünkü ‘Cari açık-1’ yazısında (Zaman, 20.9.2010), işte bu meseleye açıklık getiriyor: Hükümet birtakım konularda ikiye ayrılmış. Biri iktidardaki hükümet, diğeri de muhalefetteki hükümet. Kur ve CARİ AÇIK bunlardan biri… / Hükümetin finansal yakın iki bakanı ‘kurlara dokundurmayız, tartışmayız bile’ derken, üretim ve ihracata yakın diğer iki bakanı ise adeta kurlara ateş püskürüyor. Hükümette bu konuda vizyon birliği olmayınca, bu sefer başka sektörlerde ilgili paydaşlar birbirini günah keçisi ilan ediyor ve gereksiz bir tansiyon oluşuyor, birilerini toplumun önüne atıyor. TİM-TCMB tartışması bunun en somut alanlarında. TİM bastırdı, TCMB ile buluştu, isteklerde ve verilen cevaplarda batı cephesinde yeni bir şey yok. Eski tas, eski hamam… / Ocak-temmuzda cari açık, yani Türkiye’nin dış âleme karşı verdiği döviz açığının toplamı, 24 milyar doları aştı. Geçen sene kriz nedeniyle bu miktar 7,8 milyar dolarda kalmıştı. Üç kat artış var…

Dünya, Türkiye ve benim hayalim

Reşat Nuri EROL

Dünya ülkelerinin liderleri bugünlerde Amerika’da, New York’ta, BM toplantılarında; Türkiye Cumhurbaşkanı da orada… Bundan önceki son yazımın başlığı neydi: Batan Batı’nın peşinde… Sadece Batı değil bütün Dünya batma tehlikesi ile karşı karşıya…

Batı ülkeleriyle birlikte medeniyet, sistem, düzen, ekonomi, ahlâk, aile vs değerleri ile batıyorken; diğer Dünya ülkeleri de perişan durumda… İnsanlık bizim ‘Sosyal Tufan’ olarak tanımladığımız bu büyük âfet karşısında yeni bir çıkış, kurtuluş, hareket, huruç arıyor; çağımızın ‘Nuhun Gemisi’ni bekliyor… Yine bize göre o gemi ‘ADİL DÜZEN’dir.

Türk tekerlemesi neydi: Aş, iş, eş… Bunlardan ilk ikisi yoksa, yani ‘aş ve iş’ yoksa ‘eş ve aile’ de yok; istisnasız her yerde ‘açlık ve işsizlik’ varsa insanlığın geleceği yoktur!..

Vahşi kapitalizme dayalı emperyalist Batı dünya düzeni önce kendi içinde ‘açlık ve işsizlik’ üretiyor, sonra bunu bütün Dünya ülkelerine ihraç ediyor!.. Açlık ve işsizliğe bir de ‘ahlâksızlık ve fahiş faiz sistemi’ eklenince, geriye ‘eş ve aile ve ekonomi’ diye bir şey kalmıyor, bunların devamı olan ‘devlet ve düzen’ çöküp gidiyor… Dünya, Hazreti Adem ile Havva’dan beri insanlığın en bu en önemli birikim ve değerlerini kaybediliyor…

Soruyorum: Binlerce yılın birikimi ve bizi bu çağa kadar taşıyan bu değerleri de kaybettiğimizde, geriye ne kalacak ya da yaşanası bir Dünya kalacak mı?!.

Kazanmak zor, kaybetmek kolay. Kaybetmemek için aman dikkat!

***

Birleşmiş Milletler bugünlerde toplanıyor ya; bakalım ana gündemlerinde ne var?

‘Bin Yıl Kalkınma Hedefleri Zirvesi’ adı altında 125 dünya lideri insanlığın ana sorunlarını tartışıyor. Dünya nüfusu ne kadar? Yedi milyar. Yukarıda ‘aş, iş ve açlık’ dedim. Peki, çağımız dünyasında BM verilerine göre kaç insanın ‘AÇ’ olduğunu biliyor musunuz? Onlarca milyon mu, yüzlerce milyon mu; yoksa tam bir milyar mı? Evet, tam bir milyar; yani dünyadaki her yedi kişiden biri aç! Ve ister istemez bir soru daha akla geliyor: Acaba her gün bu aç insanların kaçı açlıktan ölüyor?

‘Bin Yıl Kalkınma Hedefleri Zirvesi’nin gündeminde yoksulluk, açlık, hastalık ve eğitim sorunlarıyla mücadele varmış... Yeni eğitim yılı başladı; ülkemizdeki sorunları hatırlasanıza!.. BM’ye üye 189 ülkenin devlet ve hükümet başkanları bundan 10 yıl önce, 2000 yılında, yoksulluğun 1990 yılına oranla 2015 yılına kadar yarı yarıya azaltılması yönünde bir dizi hedef belirlemişti... Bu hedefler arasında açlık çekenlerin, anne ve çocuk ölümlerinin ve ayrıca eğitim sorununun yarı yarıya azaltılması bulunuyordu...

Sonuç: Geçmiş on yılda yani şimdiye kadar sağlanan ilerleme beklenen düzeyde değil; bu nedenle zirveye katılan liderlerin yeni bir eylem planı ile açlıkla mücadele çabalarına hız vermesi bekleniyormuş... BM Genel Sekreteri Ban Ki Moon zirve öncesi yaptığı açıklamada hedeflere ulaşmak için geriye sadece beş yıl kaldığına dikkat çekerek liderlerin çabalarını artırmasını istemiş...

Geriye sadece beş yıl kalmış! Kaybedilen on yıl ve kalan beş yıl!

***

Bir an için şöyle bir hayale kapıldım: Türkiye ve Türk milleti kadir kıymet bilseydi de kırk yıldan beri Millî Görüş Lideri Necmettin Erbakan’a her seçimde sahip çıksaydı… Türkiye’deki düzen 12 Eylül ve 28 Şubat darbeleri ile O’nun önünü kesmeseydi… Önce birkaç on yıl ‘başbakan’ olsaydı ve ‘Adil Düzen, Adil Ekonomik Düzen’ ile Türkiye’yi çağımız dünyasına örnek olacak bir ‘süper güç’ yapsaydı… Ve bugünlerde, III. Bin Yılın başından beri ülkenin başındaki ‘Türkiye Cumhuriyeti Cumhurbaşkanı Necmettin Erbakan’ olarak, insanlığı ‘Sosyal Tufan’dan kurtaracak ‘Nuhun Gemisi ADİL DÜZEN’i  BM toplantısının ‘Bin Yıl Kalkınma Hedefleri Zirvesi’nde anlatsaydı…

Benimki de bir hayal işte… 

Ve geriye beş yıl kalmış…

Dünya arayışta…

Reşat Nuri EROL

Evet, Dünya arayışta... Dünya çok yönlü her türlü sorunlarına ‘çözüm’ arıyor... Dünya sürekli olarak ‘kriz’ üreten ve çöken ‘faizli ekonomi düzeni’ne alternatif arıyor… Dünya, insanlığın binlerce yılda oluşturduğu her türlü ‘maddî ve manevî değerlerini’ kemiren ve giderek yok eden gidişata ‘dur’ diyecek bir ‘uyarıcı önder lider’ arıyor… Dünya çağdaş Batı medeniyetinin sebebiyet verdiği ‘hukuki, siyasi, sosyal ve ekonomik hastalıklara’  karşı bir anda kurtuluşu gerçekleştirecek ‘mucize devayı’ arıyor…

Dünyanın iki önemli meselesi, sorunu, arayışı ve beklentisi var.

Birincisi: Bin yıllık ‘medeniyet’ sorunu, bin yıllık ömrü olan ‘medeniyet’ meselesi. Çağımızda kuvvet medeniyeti, Batı medeniyeti zirvede; yapacağını yaptı, vereceğini verdi, artık sadece ‘sorun, kriz, çatışma ve savaş’ üretiyor. ‘Hakka dayalı yeni ve çağdaş medeniyetin, kuvvete dayalı barış medeniyetinin’ alternatif olarak gelme zamanı geldi de geçiyor. Dünya işte o medeniyeti arıyor ve bekliyor…

İkincisi: Binlerce yıllık ‘hukuk’ sorunu. Birinci sorunun anlaşılması kolay, ikincisini anlamak biraz zor. Açmaya ve açıklamaya çalışayım. Hani ‘Nuh Nebi’den kalma’ deriz ya; işte onun benzeri değil, tam da öyle bir ‘hukuk düzeni’ yani Hazreti Nuh döneminin ‘tarım hukuku’ ile sanayi, bilgi, bilgisayar çağını yönetmeye kalkışıyoruz ve olmuyor, olmuyor! Sadece olmamakla kalsa ve mevcut ‘tarım dönemi hukuk sistemi’ ile çağımızın sorunlarını çözebilsek yine iyi ama olmuyor, olmuyor! Dünyada ve ülkemizde ‘kişisel ve anayasal hukuki sorunlar’ çözülemiyor, dünyada ve ülkemizde bir ‘ANAYASA’ bile üretilemiyor! 

Dünya ve Türkiye, yani bütün insanlık arayışta…

***

Bugüne kadar binlerce yıldan beri bu ‘yeni medeniyet’ ve ‘yeni hukuk’ sorunlar, daima ulu’l-azm yani azimet sahibi ‘PEYGAMBERLER’ ile ‘KİTAPLAR’ tarafından çözülmüş. Artık yeni peygamber ve yeni kitap gelmeyeceğine göre; iş başa kaldı demektir, kendi sorunumuzu kendimiz çözeceğiz demektir, eldekilerle iktifa etmek zorundayız demektir. Önce peygamber meselesi: Yeni peygamber gelmeyeceğine göre; onların vârisleri yani ‘peygamberlerin vârisleri âlimler’ ile (siyasiler, iş adamları, din adamları vs değil, ‘âlimler’ ile) bu ihtiyacımızı gidereceğiz. Sonra kitap meselesi: Yeni kitap da gelmeyeceğine göre; elimizde ‘tahrif edilmemiş tek kitap olan Kur’an’dan yararlanacağız.

Demek ki, ‘yeni medeniyet’ ve ‘yeni hukuk’ sorunlarımızın çözüm kaynakları kimlermiş ve neredeymiş?

-Peygamberlerin vârisleri ÂLİMLER.

-Tahrif edilmemiş tek kitap KUR’AN.

***

Birleşmiş Milletler bugünlerde toplanıyor ve 125 dünya lideri insanlığın ana sorunlarını tartışıyor ya; bu yazı işte bu vesile ile yazıldı... Dünya arayışta ama deha neyi arayacağını bile bilmiyor, bilemiyor!.. ‘Bin Yıl Kalkınma Hedefleri Zirvesi’nin gündeminde sadece yoksulluk, açlık, hastalık ve eğitim sorunlarıyla mücadele varmış...

Yani çağımızdaki kuvvete dayalı medeniyetin yerini alması gereken ‘Hakka dayalı bin yıllık yeni medeniyet meselesi’ ile Nuh Nebi’den kalma tarım hukukuna alternatif ‘binlerce yıllık hukuk meselesi’ maalesef BM’nin gündeminde yokmuş!

‘Dünya, Türkiye ve benim hayalim’ başlıklı önceki yazımda, insanlığın işte bu önemli meselesine giriş yaptım. Dünya daha neyi arayacağını bilemezken, liderler sorunları daha tam olarak kavramamışken; Dünyada bu meseleyi tek bir liderin, Millî Görüş Lideri Necmettin Erbakan’ın ‘TEŞHİS ve TEDAV’ boyutlarını da ihtiva edecek şekilde “ADİL DÜZEN PROJESİ” olarak Dünyaya ve bütün insanlığa takdim ettiğini hatırlatalım.

Meselenin daha geniş ne daha önemli boyutları üzerinde durmaya devam edeceğim…