1967...1968...1969....AKEVLER 44 YILDIR ÇALIŞIYOR....2008...2009...2010

BİZLER ÇALIŞIYOR VE YENİ İSLÂM MEDENİYETİ’Nİ KURUYORUZ...

SİZLERİ DE ÇALIŞMALARIMIZA DÂVET EDİYORUZ; BUYURUN, BİRLİKTE ÇALIŞALIM...

ADİL DÜNYA DÜZENİ 577

“ADİL DÜNYA DÜZENİ III. BİN YIL MEDENİYETİ PROJESİDİR.”

“BİZE DÜŞEN SADECE MÜBÎN/AÇIK TEBLİĞDİR.” (KUR’AN; Yâsin Sûresi, 36/17)

Haftalık Seminer Dergisi; 577. Hafta         18 Eylül 2010         Fiyatı: www.akevler.org’a tıklamak!

BU DERGİYİ HER HAFTA OKUTABİLİR... ÇOĞALTABİLİR... DAĞITABİLİRSİNİZ...

“ADİL DÜZEN” UYGULAMALARI YAPMAK İÇİN BİZLERE DANIŞABİLİRSİNİZ...

*KUR’AN VE İLİM SEMİNERLERİ; 577. SEMİNER

“HİÇ BİLENLER İLE BİLMEYENLER BİR OLUR MU?” (KUR’AN; Zümer Sûresi, 39/9)

“İ L İ M  TALEP ETMEK HER MÜSLÜMANIN ÜZERİNE FARZDIR.” (Hadis)

Adres: AKEVLER İSTANBUL KOOPERATİFLERİ MERKEZİ,  Zafer Mah. Coşarsu Sk. No: 29 YENİBOSNA/ İSTANBUL    Tel: (0212) 452 76 51

Bu dersin tamamı Yenibosna’da C.tesi günü 18.00-21.00 saatleri arasında okunacak ve tartışılacaktır...

Gayemiz ve Hedefimiz: Bu “SEMİNER NOTLARI”nın İstanbul, Türkiye ve bütün dünyada okunması, değerlendirilmesi, anlaşılması ve uygulanmasıdır.    Süleyman KARAGÜLLE, Reşat Nuri EROL

***

*“ADİL DÜZEN” DERSLERİ/YORUMLARI;

BOR ÜZERİNDE ARAŞTIRMA

“ADİL  DÜZEN”

İKTİDARDAN NE İSTİYOR?

***

*ÜSKÜDAR SEMİNERLERİ; 127. SEMİNER

Her Hafta PERŞEMBE akşamı; Adres: EMİNEVİM,  Kısıklı Cad. No: 36  Altunizade - Üsküdar / İSTANBUL  Tel: (0216) 444 36 46

SOHBET…  SEMİNER…  SORULAR-CEVAPLAR…

***

Çatışmadan ‘çare’ye

Sorunları kavramak

Refah ve saadet

Reşat Nuri EROL

***

YUSUF SÛRESİ TEFSİRİ - 30

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

الر تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْمُبِينِ(1) إِنَّا أَنزَلْنَاهُ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ(2) نَحْنُ نَقُصُّ عَلَيْكَ أَحْسَنَ الْقَصَصِ بِمَا أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ هَذَا الْقُرْآنَ وَإِنْ كُنتَ مِنْ قَبْلِهِ لَمِنْ الْغَافِلِينَ(3) إِذْ قَالَ يُوسُفُ لِأَبِيهِ يَاأَبَتِ إِنِّي رَأَيْتُ أَحَدَ عَشَرَ كَوْكَبًا وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ رَأَيْتُهُمْ لِي سَاجِدِينَ(4) قَالَ يَابُنَيَّ لَاتَقْصُصْ رُؤْيَاكَ عَلَى إِخْوَتِكَ فَيَكِيدُوا لَكَ كَيْدًا إِنَّ الشَّيْطَانَ لِلْإِنسَانِ عَدُوٌّ مُبِينٌ(5) وَكَذَلِكَ يَجْتَبِيكَ رَبُّكَ وَيُعَلِّمُكَ مِنْ تَأْوِيلِ الْأَحَادِيثِ وَيُتِمُّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكَ وَعَلَى آلِ يَعْقُوبَ كَمَا أَتَمَّهَا عَلَى أَبَوَيْكَ مِنْ قَبْلُ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْحَاقَ إِنَّ رَبَّكَ عَلِيمٌ حَكِيمٌ(6) لَقَدْ كَانَ فِي يُوسُفَ وَإِخْوَتِهِ آيَاتٌ لِلسَّائِلِينَ(7) إِذْ قَالُوا لَيُوسُفُ وَأَخُوهُ أَحَبُّ إِلَى أَبِينَا مِنَّا وَنَحْنُ عُصْبَةٌ إِنَّ أَبَانَا لَفِي ضَلَالٍ مُبِينٍ(8) اقْتُلُوا يُوسُفَ أَوْ اطْرَحُوهُ أَرْضًا يَخْلُ لَكُمْ وَجْهُ أَبِيكُمْ وَتَكُونُوا مِنْ بَعْدِهِ قَوْمًا صَالِحِينَ(9) قَالَ قَائِلٌ مِنْهُمْ لَا تَقْتُلُوا يُوسُفَ وَأَلْقُوهُ فِي غَيَابَةِ الْجُبِّ يَلْتَقِطْهُ بَعْضُ السَّيَّارَةِ إِنْ كُنتُمْ فَاعِلِينَ(10) قَالُوا يَاأَبَانَا مَا لَكَ لَا تَأْمَنَّا عَلَى يُوسُفَ وَإِنَّا لَهُ لَنَاصِحُونَ(11) أَرْسِلْهُ مَعَنَا غَدًا يَرْتَعْ وَيَلْعَبْ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ(12) قَالَ إِنِّي لَيَحْزُنُنِي أَنْ تَذْهَبُوا بِهِ وَأَخَافُ أَنْ يَأْكُلَهُ الذِّئْبُ وَأَنْتُمْ عَنْهُ غَافِلُونَ(13) قَالُوا لَئِنْ أَكَلَهُ الذِّئْبُ وَنَحْنُ عُصْبَةٌ إِنَّا إِذًا لَخَاسِرُونَ(14) فَلَمَّا ذَهَبُوا بِهِ وَأَجْمَعُوا أَنْ يَجْعَلُوهُ فِي غَيَابَةِ الْجُبِّ وَأَوْحَيْنَا إِلَيْهِ لَتُنَبِّئَنَّهُمْ بِأَمْرِهِمْ هَذَا وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ(15) وَجَاءُوا أَبَاهُمْ عِشَاءً يَبْكُونَ(16) قَالُوا يَاأَبَانَا إِنَّا ذَهَبْنَا نَسْتَبِقُ وَتَرَكْنَا يُوسُفَ عِنْدَ مَتَاعِنَا فَأَكَلَهُ الذِّئْبُ وَمَا أَنْتَ بِمُؤْمِنٍ لَنَا وَلَوْ كُنَّا صَادِقِينَ(17) وَجَاءُوا عَلَى قَمِيصِهِ بِدَمٍ كَذِبٍ قَالَ بَلْ سَوَّلَتْ لَكُمْ أَنفُسُكُمْ أَمْرًا فَصَبْرٌ جَمِيلٌ وَاللَّهُ الْمُسْتَعَانُ عَلَى مَا تَصِفُونَ(18) وَجَاءَتْ سَيَّارَةٌ فَأَرْسَلُوا وَارِدَهُمْ فَأَدْلَى دَلْوَهُ قَالَ يَابُشْرَى هَذَا غُلَامٌ وَأَسَرُّوهُ بِضَاعَةً وَاللَّهُ عَلِيمٌ بِمَا يَعْمَلُونَ(19) وَشَرَوْهُ بِثَمَنٍ بَخْسٍ دَرَاهِمَ مَعْدُودَةٍ وَكَانُوا فِيهِ مِنْ الزَّاهِدِينَ(20) وَقَالَ الَّذِي اشْتَرَاهُ مِنْ مِصْرَ لِامْرَأَتِهِ أَكْرِمِي مَثْوَاهُ عَسَى أَنْ يَنفَعَنَا أَوْ نَتَّخِذَهُ وَلَدًا وَكَذَلِكَ مَكَّنَّا لِيُوسُفَ فِي الْأَرْضِ وَلِنُعَلِّمَهُ مِنْ تَأْوِيلِ الْأَحَادِيثِ وَاللَّهُ غَالِبٌ عَلَى أَمْرِهِ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ(21) وَلَمَّا بَلَغَ أَشُدَّهُ آتَيْنَاهُ حُكْمًا وَعِلْمًا وَكَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ(22) وَرَاوَدَتْهُ الَّتِي هُوَ فِي بَيْتِهَا عَنْ نَفْسِهِ وَغَلَّقَتْ الْأَبْوَابَ وَقَالَتْ هَيْتَ لَكَ قَالَ مَعَاذَ اللَّهِ إِنَّهُ رَبِّي أَحْسَنَ مَثْوَايَ إِنَّهُ لَا يُفْلِحُ الظَّالِمُونَ(23) وَلَقَدْ هَمَّتْ بِهِ وَهَمَّ بِهَا لَوْلَا أَنْ رَأَى بُرْهَانَ رَبِّهِ كَذَلِكَ لِنَصْرِفَ عَنْهُ السُّوءَ وَالْفَحْشَاءَ إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُخْلَصِينَ(24) وَاسْتَبَقَا الْبَابَ وَقَدَّتْ قَمِيصَهُ مِنْ دُبُرٍ وَأَلْفَيَا سَيِّدَهَا لَدَى الْبَابِ قَالَتْ مَا جَزَاءُ مَنْ أَرَادَ بِأَهْلِكَ سُوءًا إِلَّا أَنْ يُسْجَنَ أَوْ عَذَابٌ أَلِيمٌ(25) قَالَ هِيَ رَاوَدَتْنِي عَنْ نَفْسِي وَشَهِدَ شَاهِدٌ مِنْ أَهْلِهَا إِنْ كَانَ قَمِيصُهُ قُدَّ مِنْ قُبُلٍ فَصَدَقَتْ وَهُوَ مِنْ الْكَاذِبِينَ(26) وَإِنْ كَانَ قَمِيصُهُ قُدَّ مِنْ دُبُرٍ فَكَذَبَتْ وَهُوَ مِنْ الصَّادِقِينَ(27) فَلَمَّا رَأَى قَمِيصَهُ قُدَّ مِنْ دُبُرٍ قَالَ إِنَّهُ مِنْ كَيْدِكُنَّ إِنَّ كَيْدَكُنَّ عَظِيمٌ(28) يُوسُفُ أَعْرِضْ عَنْ هَذَا وَاسْتَغْفِرِي لِذَنْبِكِ إِنَّكِ كُنتِ مِنْ الْخَاطِئِينَ(29) وَقَالَ نِسْوَةٌ فِي الْمَدِينَةِ امْرَأَةُ الْعَزِيزِ تُرَاوِدُ فَتَاهَا عَنْ نَفْسِهِ قَدْ شَغَفَهَا حُبًّا إِنَّا لَنَرَاهَا فِي ضَلَالٍ مُبِينٍ(30) فَلَمَّا سَمِعَتْ بِمَكْرِهِنَّ أَرْسَلَتْ إِلَيْهِنَّ وَأَعْتَدَتْ لَهُنَّ مُتَّكَأً وَآتَتْ كُلَّ وَاحِدَةٍ مِنْهُنَّ سِكِّينًا وَقَالَتْ اخْرُجْ عَلَيْهِنَّ فَلَمَّا رَأَيْنَهُ أَكْبَرْنَهُ وَقَطَّعْنَ أَيْدِيَهُنَّ وَقُلْنَ حَاشَ لِلَّهِ مَا هَذَا بَشَرًا إِنْ هَذَا إِلَّا مَلَكٌ كَرِيمٌ(31) قَالَتْ فَذَلِكُنَّ الَّذِي لُمْتُنَّنِي فِيهِ وَلَقَدْ رَاوَدتُّهُ عَنْ نَفْسِهِ فَاسْتَعْصَمَ وَلَئِنْ لَمْ يَفْعَلْ مَا آمُرُهُ لَيُسْجَنَنَّ وَلَيَكُونَ مِنَ الصَّاغِرِينَ(32) قَالَ رَبِّ السِّجْنُ أَحَبُّ إِلَيَّ مِمَّا يَدْعُونَنِي إِلَيْهِ وَإِلَّا تَصْرِفْ عَنِّي كَيْدَهُنَّ أَصْبُ إِلَيْهِنَّ وَأَكُنْ مِنْ الْجَاهِلِينَ(33) فَاسْتَجَابَ لَهُ رَبُّهُ فَصَرَفَ عَنْهُ كَيْدَهُنَّ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ(34) ثُمَّ بَدَا لَهُمْ مِنْ بَعْدِ مَا رَأَوْا الْآيَاتِ لَيَسْجُنُنَّهُ حَتَّى حِينٍ(35) وَدَخَلَ مَعَهُ السِّجْنَ فَتَيَانِ قَالَ أَحَدُهُمَا إِنِّي أَرَانِي أَعْصِرُ خَمْرًا وَقَالَ الْآخَرُ إِنِّي أَرَانِي أَحْمِلُ فَوْقَ رَأْسِي خُبْزًا تَأْكُلُ الطَّيْرُ مِنْهُ نَبِّئْنَا بِتَأْوِيلِهِ إِنَّا نَرَاكَ مِنْ الْمُحْسِنِينَ(36) قَالَ لَا يَأْتِيكُمَا طَعَامٌ تُرْزَقَانِهِ إِلَّا نَبَّأْتُكُمَا بِتَأْوِيلِهِ قَبْلَ أَنْ يَأْتِيَكُمَا ذَلِكُمَا مِمَّا عَلَّمَنِي رَبِّي إِنِّي تَرَكْتُ مِلَّةَ قَوْمٍ لَا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَهُمْ بِالْآخِرَةِ هُمْ كَافِرُونَ(37) وَاتَّبَعْتُ مِلَّةَ آبَائِي إِبْرَاهِيمَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ مَا كَانَ لَنَا أَنْ نُشْرِكَ بِاللَّهِمِنْ شَيْءٍ ذَلِكَ مِنْ فَضْلِ اللَّهِ عَلَيْنَا وَعَلَى النَّاسِ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَشْكُرُونَ(38) يَاصَاحِبَيِ السِّجْنِ أَأَرْبَابٌ مُتَفَرِّقُونَ خَيْرٌ أَمْ اللَّهُ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ(39) مَا تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِهِ إِلَّا أَسْمَاءً سَمَّيْتُمُوهَا أَنْتُمْ وَآبَاؤُكُمْ مَا أَنزَلَ اللَّهُ بِهَا مِنْ سُلْطَانٍ إِنْ الْحُكْمُ إِلَّا لِلَّهِ أَمَرَ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا إِيَّاهُ ذَلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ(40) يَاصَاحِبَيِ السِّجْنِ أَمَّا أَحَدُكُمَا فَيَسْقِي رَبَّهُ خَمْرًا وَأَمَّا الْآخَرُ فَيُصْلَبُ فَتَأْكُلُ الطَّيْرُ مِنْ رَأْسِهِ قُضِيَ الْأَمْرُ الَّذِي فِيهِ تَسْتَفْتِيَانِ(41) وَقَالَ لِلَّذِي ظَنَّ أَنَّهُ نَاجٍ مِنْهُمَا اذْكُرْنِي عِنْدَ رَبِّكَ فَأَنسَاهُ الشَّيْطَانُ ذِكْرَ رَبِّهِ فَلَبِثَ فِي السِّجْنِ بِضْعَ سِنِينَ(42) وَقَالَ الْمَلِكُ إِنِّي أَرَى سَبْعَ بَقَرَاتٍ سِمَانٍ يَأْكُلُهُنَّ سَبْعٌ عِجَافٌ وَسَبْعَ سُنْبُلَاتٍ خُضْرٍ وَأُخَرَ يَابِسَاتٍ يَاأَيُّهَا الْمَلَأُ أَفْتُونِي فِي رُؤْيَاي إِنْ كُنتُمْ لِلرُّؤْيَا تَعْبُرُونَ(43) قَالُوا أَضْغَاثُ أَحْلَامٍ وَمَا نَحْنُ بِتَأْوِيلِ الْأَحْلَامِ بِعَالِمِينَ(44) وَقَالَ الَّذِي نَجَا مِنْهُمَا وَاِدَّكَرَ بَعْدَ أُمَّةٍ أَنَا أُنَبِّئُكُمْ بِتَأْوِيلِهِ فَأَرْسِلُونِي(45) يُوسُفُ أَيُّهَا الصِّدِّيقُ أَفْتِنَا فِي سَبْعِ بَقَرَاتٍ سِمَانٍ يَأْكُلُهُنَّ سَبْعٌ عِجَافٌ وَسَبْعِ سُنْبُلَاتٍ خُضْرٍ وَأُخَرَ يَابِسَاتٍ لَعَلِّي أَرْجِعُ إِلَى النَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَعْلَمُونَ(46) قَالَ تَزْرَعُونَ سَبْعَ سِنِينَ دَأَبًا فَمَا حَصَدْتُمْ فَذَرُوهُ فِي سُنْبُلِهِ إِلَّا قَلِيلًا مِمَّا تَأْكُلُونَ(47) ثُمَّ يَأْتِي مِنْ بَعْدِ ذَلِكَ سَبْعٌ شِدَادٌ يَأْكُلْنَ مَا قَدَّمْتُمْ لَهُنَّ إِلَّا قَلِيلًا مِمَّا تُحْصِنُونَ(48) ثُمَّ يَأْتِي مِنْ بَعْدِ ذَلِكَ عَامٌ فِيهِ يُغَاثُ النَّاسُ وَفِيهِ يَعْصِرُونَ(49) وَقَالَ الْمَلِكُ ائْتُونِي بِهِ فَلَمَّا جَاءَهُ الرَّسُولُ قَالَ ارْجِعْ إِلَى رَبِّكَ فَاسْأَلْهُ مَا بَالُ النِّسْوَةِ اللَّاتِي قَطَّعْنَ أَيْدِيَهُنَّ إِنَّ رَبِّي بِكَيْدِهِنَّ عَلِيمٌ(50) قَالَ مَا خَطْبُكُنَّ إِذْ رَاوَدتُّنَّ يُوسُفَ عَنْ نَفْسِهِ قُلْنَ حَاشَ لِلَّهِ مَا عَلِمْنَا عَلَيْهِ مِنْ سُوءٍ قَالَتْ امْرَأَةُ الْعَزِيزِ الْآنَ حَصْحَصَ الْحَقُّ أَنَا رَاوَدتُّهُ عَنْ نَفْسِهِ وَإِنَّهُ لَمِنْ الصَّادِقِينَ(51) ذَلِكَ لِيَعْلَمَ أَنِّي لَمْ أَخُنْهُ بِالْغَيْبِ وَأَنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي كَيْدَ الْخَائِنِينَ(52) وَمَا أُبَرِّئُ نَفْسِي إِنَّ النَّفْسَ لَأَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلَّا مَا رَحِمَ رَبِّي إِنَّ رَبِّي غَفُورٌ رَحِيمٌ(53) وَقَالَ الْمَلِكُ ائْتُونِي بِهِ أَسْتَخْلِصْهُ لِنَفْسِي فَلَمَّا كَلَّمَهُ قَالَ إِنَّكَ الْيَوْمَ لَدَيْنَا مَكِينٌ أَمِينٌ(54) قَالَ اجْعَلْنِي عَلَى خَزَائِنِ الْأَرْضِ إِنِّي حَفِيظٌ عَلِيمٌ(55) وَكَذَلِكَ مَكَّنَّا لِيُوسُفَ فِي الْأَرْضِ يَتَبَوَّأُ مِنْهَا حَيْثُ يَشَاءُ نُصِيبُ بِرَحْمَتِنَا مَنْ نَشَاءُ وَلَا نُضِيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِينَ(56) وَلَأَجْرُ الْآخِرَةِ خَيْرٌ لِلَّذِينَ آمَنُوا وَكَانُوا يَتَّقُونَ(57) وَجَاءَ إِخْوَةُ يُوسُفَ فَدَخَلُوا عَلَيْهِ فَعَرَفَهُمْ وَهُمْ لَهُ مُنكِرُونَ(58) وَلَمَّا جَهَّزَهُمْ بِجَهَازِهِمْ قَالَ ائْتُونِي بِأَخٍ لَكُمْ مِنْ أَبِيكُمْ أَلَا تَرَوْنَ أَنِّي أُوفِي الْكَيْلَ وَأَنَا خَيْرُ الْمُنزِلِينَ(59) فَإِنْ لَمْ تَأْتُونِي بِهِ فَلَا كَيْلَ لَكُمْ عِندِي وَلَا تَقْرَبُونِي(60) قَالُوا سَنُرَاوِدُ عَنْهُ أَبَاهُ وَإِنَّا لَفَاعِلُونَ(61) وَقَالَ لِفِتْيَانِهِ اجْعَلُوا بِضَاعَتَهُمْ فِي رِحَالِهِمْ لَعَلَّهُمْ يَعْرِفُونَهَا إِذَا انقَلَبُوا إِلَى أَهْلِهِمْ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ(62) فَلَمَّا رَجَعُوا إِلَى أَبِيهِمْ قَالُوا يَاأَبَانَا مُنِعَ مِنَّا الْكَيْلُ فَأَرْسِلْ مَعَنَا أَخَانَا نَكْتَلْ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ(63) قَالَ هَلْ آمَنُكُمْ عَلَيْهِ إِلَّا كَمَا أَمِنتُكُمْ عَلَى أَخِيهِ مِنْ قَبْلُ فَاللَّهُ خَيْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ(64) وَلَمَّا فَتَحُوا مَتَاعَهُمْ وَجَدُوا بِضَاعَتَهُمْ رُدَّتْ إِلَيْهِمْ قَالُوا يَاأَبَانَا مَا نَبْغِي هَذِهِ بِضَاعَتُنَا رُدَّتْ إِلَيْنَا وَنَمِيرُ أَهْلَنَا وَنَحْفَظُ أَخَانَا وَنَزْدَادُ كَيْلَ بَعِيرٍ ذَلِكَ كَيْلٌ يَسِيرٌ(65) قَالَ لَنْ أُرْسِلَهُ مَعَكُمْ حَتَّى تُؤْتُونِي مَوْثِقًا مِنْ اللَّهِ لَتَأْتُونَنِي بِهِ إِلَّا أَنْ يُحَاطَ بِكُمْ فَلَمَّا آتَوْهُ مَوْثِقَهُمْ قَالَ اللَّهُ عَلَى مَا نَقُولُ وَكِيلٌ(66) وَقَالَ يَابَنِيَّ لَا تَدْخُلُوا مِنْ بَابٍ وَاحِدٍ وَادْخُلُوا مِنْ أَبْوَابٍ مُتَفَرِّقَةٍ وَمَا أُغْنِي عَنكُمْ مِنْ اللَّهِ مِنْ شَيْءٍ إِنْ الْحُكْمُ إِلَّا لِلَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَعَلَيْهِ فَلْيَتَوَكَّلْ الْمُتَوَكِّلُونَ(67) وَلَمَّا دَخَلُوا مِنْ حَيْثُ أَمَرَهُمْ أَبُوهُمْ مَا كَانَ يُغْنِي عَنْهُمْ مِنْ اللَّهِ مِنْ شَيْءٍ إِلَّا حَاجَةً فِي نَفْسِ يَعْقُوبَ قَضَاهَا وَإِنَّهُ لَذُو عِلْمٍ لِمَا عَلَّمْنَاهُ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ(68) وَلَمَّا دَخَلُوا عَلَى يُوسُفَ آوَى إِلَيْهِ أَخَاهُ قَالَ إِنِّي أَنَا أَخُوكَ فَلَا تَبْتَئِسْ بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (69) فَلَمَّا جَهَّزَهُمْ بِجَهَازِهِمْ جَعَلَ السِّقَايَةَ فِي رَحْلِ أَخِيهِ ثُمَّ أَذَّنَ مُؤَذِّنٌ أَيَّتُهَا الْعِيرُ إِنَّكُمْ لَسَارِقُونَ(70) قَالُوا وَأَقْبَلُوا عَلَيْهِمْ مَاذَا تَفْقِدُونَ(71) قَالُوا نَفْقِدُ صُوَاعَ الْمَلِكِ وَلِمَنْ جَاءَ بِهِ حِمْلُ بَعِيرٍ وَأَنَا بِهِ زَعِيمٌ(72) قَالُوا تَاللَّهِ لَقَدْ عَلِمْتُمْ مَا جِئْنَا لِنُفْسِدَ فِي الْأَرْضِ وَمَا كُنَّا سَارِقِينَ(73) قَالُوا فَمَا جَزَاؤُهُ إِنْ كُنتُمْ كَاذِبِينَ(74) قَالُوا جَزَاؤُهُ مَنْ وُجِدَ فِي رَحْلِهِ فَهُوَ جَزَاؤُهُ كَذَلِكَ نَجْزِي الظَّالِمِينَ(75) فَبَدَأَ بِأَوْعِيَتِهِمْ قَبْلَ وِعَاءِ أَخِيهِ ثُمَّ اسْتَخْرَجَهَا مِنْ وِعَاءِ أَخِيهِ كَذَلِكَ كِدْنَا لِيُوسُفَ مَا كَانَ لِيَأْخُذَ أَخَاهُ فِي دِينِ الْمَلِكِ إِلَّا أَنْ يَشَاءَ اللَّهُ نَرْفَعُ دَرَجَاتٍ مَنْ نَشَاءُ وَفَوْقَ كُلِّ ذِي عِلْمٍ عَلِيمٌ(76) قَالُوا إِنْ يَسْرِقْ فَقَدْ سَرَقَ أَخٌ لَهُ مِنْ قَبْلُ فَأَسَرَّهَا يُوسُفُ فِي نَفْسِهِ وَلَمْ يُبْدِهَا لَهُمْ قَالَ أَنْتُمْ شَرٌّ مَكَانًا وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا تَصِفُونَ(77) قَالُوا يَاأَيُّهَا الْعَزِيزُ إِنَّ لَهُ أَبًا شَيْخًا كَبِيرًا فَخُذْ أَحَدَنَا مَكَانَهُ إِنَّا نَرَاكَ مِنْ الْمُحْسِنِينَ(78) قَالَ مَعَاذَ اللَّهِ أَنْ نَأْخُذَ إِلَّا مَنْ وَجَدْنَا مَتَاعَنَا عِنْدَهُ إِنَّا إِذًا لَظَالِمُونَ(79) فَلَمَّا اسْتَيْئَسُوا مِنْهُ خَلَصُوا نَجِيًّا قَالَ كَبِيرُهُمْ أَلَمْ تَعْلَمُوا أَنَّ أَبَاكُمْ قَدْ أَخَذَ عَلَيْكُمْ مَوْثِقًا مِنْ اللَّهِ وَمِنْ قَبْلُ مَا فَرَّطتُمْ فِي يُوسُفَ فَلَنْ أَبْرَحَ الْأَرْضَ حَتَّى يَأْذَنَ لِي أَبِي أَوْ يَحْكُمَ اللَّهُ لِي وَهُوَ خَيْرُ الْحَاكِمِينَ (80) ارْجِعُوا إِلَى أَبِيكُمْ فَقُولُوا يَاأَبَانَا إِنَّ ابْنَكَ سَرَقَ وَمَا شَهِدْنَا إِلَّا بِمَا عَلِمْنَا وَمَا كُنَّا لِلْغَيْبِ حافِظِينَ (81) وَاسْأَلْ الْقَرْيَةَ الَّتِي كُنَّا فِيهَا وَالْعِيرَ الَّتِي أَقْبَلْنَا فِيهَا وَإِنَّا لَصَادِقُونَ (82) قَالَ بَلْ سَوَّلَتْ لَكُمْ أَنفُسُكُمْ أَمْرًا فَصَبْرٌ جَمِيلٌ عَسَى اللَّهُ أَنْ يَأْتِيَنِي بِهِمْ جَمِيعًا إِنَّهُ هُوَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ (83) وَتَوَلَّى عَنْهُمْ وَقَالَ يَاأَسَفَى عَلَى يُوسُفَ وَابْيَضَّتْ عَيْنَاهُ مِنَ الْحُزْنِ فَهُوَ كَظِيمٌ (84) قَالُوا تَاللَّهِ تَفْتَأُ تَذْكُرُ يُوسُفَ حَتَّى تَكُونَ حَرَضًا أَوْ تَكُونَ مِنْ الْهَالِكِينَ (85) قَالَ إِنَّمَا أَشْكُو بَثِّي وَحُزْنِي إِلَى اللَّهِ وَأَعْلَمُ مِنْ اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ (86)يَابَنِيَّ اذْهَبُوا فَتَحَسَّسُوا مِنْ يُوسُفَ وَأَخِيهِ وَلاَ تَيْئَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِنَّهُ لاَ يَيْئَسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِلاَّ الْقَوْمُ الكَافِرُونَ (87) فَلَمَّا دَخَلُوا عَلَيْهِ قَالُوا يَاأَيُّهَا الْعَزِيزُ مَسَّنَا وَأَهْلَنَا الضُّرُّ وَجِئْنَا بِبِضَاعَةٍ مُزْجَاةٍ فَأَوْفِ لَنَا الْكَيْلَ وَتَصَدَّقْ عَلَيْنَا إِنَّ اللَّهَ يَجْزِي الْمُتَصَدِّقِينَ (88) قَالَ هَلْ عَلِمْتُمْ مَا فَعَلْتُمْ بِيُوسُفَ وَأَخِيهِ إِذْ أَنْتُمْ جَاهِلُونَ (89) قَالُوا أَئِنَّكَ لَأَنْتَ يُوسُفُ قَالَ أَنَا يُوسُفُ وَهذَا أَخِي قَدْ مَنَّ اللَّهُ عَلَيْنَا إِنَّهُ مَنْ يَتَّقِ وَيَصْبِرْ فَإِنَّ اللَّهَ لَا يُضِيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِينَ (90)قَالُوا تَاللَّهِ لَقَدْ آثَرَكَ اللَّهُ عَلَيْنَا وَإِنْ كُنَّا لَخَاطِئِينَ (91) قَالَ لاَ تَثْرِيبَ عَلَيْكُمْ الْيَوْمَ يَغْفِرُ اللَّهُ لَكُمْ وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ (92) اذْهَبُوا بِقَمِيصِي هَذَا فَأَلْقُوهُ عَلَى وَجْهِ أَبِي يَأْتِ بَصِيرًا وَأْتُونِي بِأَهْلِكُمْ أَجْمَعِينَ (93) وَلَمَّا فَصَلَتْ الْعِيرُ قَالَ أَبُوهُمْ إِنِّي لَأَجِدُ رِيحَ يُوسُفَ لَوْلَا أَنْ تُفَنِّدُونِي (94) قَالُوا تَاللَّهِ إِنَّكَ لَفِي ضَلَالِكَ الْقَدِيمِ (95) فَلَمَّا أَنْ جَاءَ الْبَشِيرُ أَلْقَاهُ عَلَى وَجْهِهِ فَارْتَدَّ بَصِيرًا قَالَ أَلَمْ أَقُلْ لَكُمْ إِنِّي أَعْلَمُ مِنْ اللَّهِ مَا لاَ تَعْلَمُونَ (96) قَالُوا يَاأَبَانَا اسْتَغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا إِنَّا كُنَّا خَاطِئِينَ (97) قَالَ سَوْفَ أَسْتَغْفِرُ لَكُمْ رَبِّي إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ (98)فَلَمَّا دَخَلُوا عَلَى يُوسُفَ آوَى إِلَيْهِ أَبَوَيْهِ وَقَالَ ادْخُلُوا مِصْرَ إِنْ شَاءَ اللَّهُ آمِنِينَ (99) وَرَفَعَ أَبَوَيْهِ عَلَى الْعَرْشِ وَخَرُّوا لَهُ سُجَّدًا وَقَالَ يَاأَبَتِ هَذَا تَأْوِيلُ رُؤْيَاي مِنْ قَبْلُ قَدْ جَعَلَهَا رَبِّي حَقًّا وَقَدْ أَحْسَنَ بِي إِذْ أَخْرَجَنِي مِنْ السِّجْنِ وَجَاءَ بِكُمْ مِنْ الْبَدْوِ مِنْ بَعْدِ أَنْ نَزَغَ الشَّيْطَانُ بَيْنِي وَبَيْنَ إِخْوَتِي إِنَّ رَبِّي لَطِيفٌ لِمَا يَشَاءُ إِنَّهُ هُوَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ (100) رَبِّ قَدْ آتَيْتَنِي مِنْ الْمُلْكِ وَعَلَّمْتَنِي مِنْ تَأْوِيلِ الْأَحَادِيثِ فَاطِرَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ أَنْتَ وَلِيِّ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ تَوَفَّنِي مُسْلِمًا وَأَلْحِقْنِي بِالصَّالِحِينَ (101)

ذَلِكَ مِنْ أَنْبَاءِ الْغَيْبِ نُوحِيهِ إِلَيْكَ وَمَا كُنتَ لَدَيْهِمْ إِذْ أَجْمَعُوا أَمْرَهُمْ وَهُمْ يَمْكُرُونَ(102) وَمَا أَكْثَرُ النَّاسِ وَلَوْ حَرَصْتَ بِمُؤْمِنِينَ(103) وَمَا تَسْأَلُهُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِلْعَالَمِينَ(104) وَكَأَيِّنْ مِنْ آيَةٍ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ يَمُرُّونَ عَلَيْهَا وَهُمْ عَنْهَا مُعْرِضُونَ(105) وَمَا يُؤْمِنُ أَكْثَرُهُمْ بِاللَّهِ إِلَّا وَهُمْ مُشْرِكُونَ(106) أَفَأَمِنُوا أَنْ تَأْتِيَهُمْ غَاشِيَةٌ مِنْ عَذَابِ اللَّهِ أَوْ تَأْتِيَهُمْ السَّاعَةُ بَغْتَةً وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ(107)

ذَلِكَ

(ÜAvLiKa)

“Bu”

Burada işaret edilen sûrenin başında başlanan “Ahsen” sözüdür, kasasın (kıssaların) ahsenidir. Bu sûre ve tüm Kur’an kıssaların en ahsenini anlatmaktadır. Bugün mânâları tam anlaşılamamış olabilir. Ama kıyamete kadar bu kıssalar okunacak ve onlardan çok derin ibretler alınacaktır.

Yusuf Sûresi’ni okuduk ve tefsir ettik. Bizden öncekilerin farkına varmadıkları birçok incelikleri gördük. Bunları şöyle özetleyebiliriz.

a)      Hazreti Yusuf’un Mısır’a götürülmesi takdir-i İlâhidir. Doğu uygarlığı ile Batı uygarlığını sentez edip yeni uygarlığın oluşması için takdir-i İlâhi idi.

b)     Bir oluşum bir aşiretin oluşumu ile başlar. Hazreti Yakub’un çocukları bir aşiret hâline getirilmiştir. Bu sayede büyük uygarlık için başlangıç oluşturulmuştur. Bu vesileyle bize aşiret hukuku da anlatılmaktadır.

c)      İslâm Düzeni gelmeden önce İslâm için yapılacak hazırlık zamanında mevcut düzenle ilişkilerimiz nasıl olmalıdır? Orada resmi görevler alabilir miyiz?

d)     Emekliler ile görevliler arasında kurulacak denge nasıl olmalıdır?

Bu sûreyi okuduğumuzda ve tefsir ettiğimizde bunları öğrendik. Oysa bu tesbitlerimizin hiçbirisi daha önceki tefsirlerde görülmez.

Şimdi yeniden Yusuf Sûresi’ni yorumlamaya başlasak, Allah yine oralarda bize yeni şeyler ilham edecektir.

Demek ki bizim işimiz Kur’an’ın tamamını tefsir edip bitirme değil, kolayımıza gelenleri devamlı okuyup anlamak ve ona göre yaşamak bizim usulümüz olmalıdır.

a)      Kur’an bugün bize nâzil olmaktadır, ona göre okumalıyız.

b)     Kur’an’ı geçmişteki fukahanın metotları ile yorumlamalıyız.

c)      Kur’an’ı zamanımızın ilimleri yardımıyla anlamaya çalışmalıyız.

d)     Kur’an’ı mutlaka cemaat hâlinde okuyup anlamaya çalışmalıyız.

مِنْ أَنْبَاءِ الْغَيْبِ

(MiN EaNBAEi elĞaYBı)

“Gaybın nebe’lerindendir.”

Kur’an geçmiş hikâyeleri anlatmaktadır, Tevrat’taki kıssaları zikretmektedir.

İnsanlık bu kıssalardan habersiz bir şekilde okuyordu. Yirminci yüzyıla kadar bunları birer masal kabul ediyorlardı. Kur’an’ın ve Tevrat’ın anlattıklarından bu kıssaların birer gerçek tarih olduğu, on dokuzuncu asırda başlayan ve yirminci yüzyılda ancak ortaya çıkan kazılardan sonra öğreniyoruz. Tevrat’ta adları sayılan kentler bir bir bulunmuştur.

Sûrenin başında; “Bundan önce sen gafildin, şimdi sana anlatıyoruz” denmektedir.

Burada da “Bunlar gayb haberleridir” deniyor.

İnsanlığın tarihi ancak yazı ile başlar. Yazılı en eski metin Tevrat’tır, İbrahim’in sahifeleridir. Onlar da zamanla tahrif olmuşlardır. Kur’an onları teyit ve tashih etmektedir. Asıl kaynak Kur’an’dır. Gelecekte insanlık tarihi yazılırken ancak Kur’an’la teyit edilenler iskelet teşkil edecektir. En doğru kâinat anlayışı müsbet ilimlerce ortaya konan ve Kur’an’la teyid edilen anlayış olacaktır. Bu anlayış bu dünyanın gelişini gösterdiği gibi bu dünyanın gidişini gösterecektir.

نُوحِيهِ إِلَيْكَ

(NUvXıHIy EiLaYKa)

“Sana vahyediyoruz.”

Buradaki “sana” zamiri Hazreti Muhammed’e gönderilmektedir. Kur’an’ın lafzı ilk olarak ona gelmiştir. Bu doğurdur. Ama ona da Cebrail getirmiştir. Biz ise Kur’an’ı Hazreti Muhammed’den öğrenenlerden öğrendik. Sahabeler dinlediler, hıfzettiler, yazdılar. Sonra Hazreti Osman zamanında cem oldu, toplandı ve bugünkü kitap hâline geldi. Ondan sonra okunuyor, yazılıyor ve bize mütevatir olarak ulaşıyor.

Şimdi ben onu okuyor ve anlıyorum. Lafız bana mütevatiren vahyolunmuştur. Mânâsını ise şimdi ben anlıyorum. Bana ve tek tek bütün mü’minlere vahyolunmaktadır. Dolayısıyla buradaki “Ke/sana” harfi, Kur’an’ı mânâsıyla veya mealen okuyan, yorumları üzerinde düşünen herkestir. Kur’an’ı anlamak için okuyan herkes bu “Ke” hitabı içindedir.

Beşikten başlayacak mezara kadar vakti olduğu ve gücü yettiği kadar Kur’an’ı öğrenmeye ve anlamaya çalışacaktır. Bu çalışma esnasında Allah kendisi ile ilgili âyetlerin mânâlarını kendisi için vahyedecektir. Birlikte okumanın, birlikte çalışmanın anlamı budur. Birlikte okuma insanları ortak yere getirir. Ortak dil ve anlayış ortaya çıkarır. Tarihte mezhepler böyle doğdu. Yunanistan’da felsefe, Roma’da hukuk ekolleri aynı zamanda cemaatleri oluşturdu. İbranilerin Tevrat’ı, Müslümanların Kur’an’ı cemaatleri oluşturdu. Bediüzzaman’ın risaleleri onları birlikte okuyanları yüceltti.

Her namazda ikişer sahife mealle beraber Kur’an okunacaktır. Namazın içinde meal okunmaz. Namazdan önce veya sonra iki sahife meal okunmalıdır. Kur’an birlikte okunmalıdır. Böylece günde on sahife okunacaktır. İki ayda Kur’an namazlarda hatmedilmiş olacaktır. Beşikteki çocuklar da bu okunuşu dinlemelidir. Bu sayede mezara varıncaya kadar insan her gün yeniden gayb haberlerini öğrenecektir.

“Adil Düzen”i kurmak isteyenler aşiretlerini oluşturmalıdırlar ve beş vakit namazlarını birlikte tüm aile fertlerinin katıldığı bir şekilde kılmalıdırlar. Kundaktaki çocuklar da mescide gelmelidir.

Biz İzmir Akevler’de böyle bir cemaati oluşturmak için toplu konut sitesi kurduk, apartmanlar inşa ettik, en üstlerinde mescitler yaptık. Ama böyle bir aşireti kuramadık. Çünkü biz önce madde ile başladık. Oysa peygamberler önce insanları buldu, sonra aşiretlerini ve kabilelerini kurdular. Bizim hatamızı siz işlemeyin. Önce insanları bir araya getireceksiniz.

Bunu nasıl sağlayacaksınız?

Hazreti Yusuf aleyhisselâmın kıssasından daha sonra bazı zorlamalara da ihtiyaç olduğunu öğreniyoruz. Neler yapılacaktır?

a)      Bir inşaat ortaklığı kurulacaktır. Yüz dairelik apartman yapılacaktır. Apartmanın alt katları aynı zamanda iş yerleri olmalıdır. 200 kişi burada çalışmalıdır. Bu şirketin sermayesi ortaklar arasından temin edilecektir. Bir dairenin yüz bin TL’ye mâl olduğunu kabul edelim. Yüz dairelik apartman için beş dönüm yeri bir belediyeden iştirak olarak almalıyız. Altyapısını da o belediye yapsın, sonra apartmanın beşte biri onun olsun; merkezî yerde ise yüzde kırkı onun olsun. Doksan ortak bulup daireler satılsın, onların parası ile apartman yapılsın. Bir kat da inşaat şirketi ortaklığına ait olsun.

b)     Sonra yüz dairelik apartmanın on dairesi “Adil Düzen” için ayrılsın. Buraya gelip yerleşenler Apartmanın diğer katlarında daire sahibi olabilirler. İsteyenler oradaki dairelerini kiraya verir ve bu kata gelip otururlar. İstedikleri zaman da ayrılıp giderler. Yani burada maddî zorlamalarla oturmak zorunda olmayacaklardır.

c)      Burada oturanlar gelirlerini burada temin edeceklerdir. Hazreti Yusuf peygamber gibi aziz olanlar dışarıda da iş yapabilirler. Bu on kadar olan aşiret tüm hayatlarını beş vakit namazda Kur’an okuyarak ve orada öğrendiklerini uygulayarak yaşayacaklardır.

d)     İnşaat şirketi faaliyete devam edecektir. Böylece on apartman yaptıkları zaman bir yüz dairelik apartman inşa etme sermayeleri de birikmiş olacaktır. Bu “Adil Düzen Vakfı”nın sermayesidir. Artık bir köy inşa etmiş olacaklardır. Bu site bütün katları ve işyerleri ile “Adil Düzen Sitesi” olacaktır.

Bundan sonra “Bucak Sitesi” oluşacaktır. Bu site artık “Medine Sitesi” olacaktır. Bu sitede tüm Kur’an hükümleri uygulanacaktır. Uymayanlar kooperatiften, dolayısıyla siteden hakemler kararı ile çıkarılacaktır.

Ondan sonra ise “III. Bin Yıl Uygarlığı” için siteler kendiliğinden oluşacaktır.

وَمَا كُنتَ لَدَيْهِمْ  

(Va MAv KuNTa LaDAYHıM)

“Sen yanlarında değildin.”

Bizim bugün yaşadıklarımız şuhuttur. Geçmiş artık gaybdır. Çünkü şimdi onu yaşamıyoruz. Ancak onları belleğe almış şimdi yaşıyoruz. O halde o da şuhut sayılır. Gelecekte olacaklar tamamen gaybdır. Bir de bizim bulunmadığımız ama başkalarından öğrendiklerimizin hepsi gaybdır. Böylece burada bize gayb tarif edilmektedir. Kendimizin içinde yaşamadığımız bütün olaylar gaybdır. Ona göre değerlendirmeliyiz.

O halde gayb olaylarını nasıl öğrenebiliriz?

Yanında olsak bile o olayın geçmişini bilmediğimiz için yine öğrenmemiz mümkün değildir. Hazreti Yusuf’u kuyuya attıkları zaman orada olsak bile, daha önceki olayları bilmediğimiz ve onu niçin kuytuya attıklarını kavramadığımız için yine gaybdır.

O halde biz geçmiş olayları nasıl bilebileceğiz?

Bunu ancak delilleri değerlendirerek bize gelen ilhamla bilebiliriz. Yani gayb haberlerini bilme komplo teorileriyle mümkündür.

Olayları duyarsınız; duyduklarınızın kimi doğrudur kimi yanlıştır. Sonra sizce bir senaryo kurarsınız. İşte o senaryo sizin için haberdir. Hiç kimse olayların kendisini bilemez.

Yukarıda “bu gayb haberidir” derken işte kastedilen budur.

إِذْ أَجْمَعُوا أَمْرَهُمْ

(EiÜ EaCMaGUv EaMRaHuM)

“Onlar işlerinde icma ettiklerinde.”

Onlar işlerini kararlaştırdıkları zaman sen yanlarında değildin. Kuyuya attıklarında da yanlarında değildin. Ama bilhassa olaydan önceki hususlara işaret ederek kimse olayları yaşamaz denmektedir. Olayları sonradan değerlendirerek öğrenir. Sonunda hepsi ilhamla öğrenilir. Yani gerçek olanlar komplo teorileriyle öğrenilir.

Bir adam bir şey söylemektedir. Onun ne kastettiğini biz bilemeyiz ama biz onun bunu kastettiğini kendi teorilerimizle anlarız.

O halde bir kimse size bir senaryoyu anlattığı zaman ona karşı gelmeyin. Siz de sizin senaryonuzu ortaya koyun. Siz de söyleyin, karşı taraf da söylesin. Bu böyle devam edip gider. Herkes kendi anladığı gibi anlar, kendi ifadesi ile ifade eder. Karşı taraf da başka bir şey anlar. Fikirler birbirine havale edilir. Top gibi dolaşır durur. Kimi yavaş, kimi hızlı, kimi o tarafa, kimi bu tarafa gider. Metnin özelliği değişir ama aynı top dolaşır. İşte kitaplara bunun için gerek vardır. İnsanlık için değişmez kitap Kur’an’dır. Sonra diğer kitaplar gelir. Sonra mezheplerin içtihatları gelir. Sonra da kişilerin kendi sözleşmeleri sözkonusu olur.

Kur’an bu âyetle bize sosyal oluşu anlatmaktadır.

Bilgimizin mahiyetini ve derecesini anlatmaktadır.

İşlerine karar verirken sen onların yanında değildin.

Dolayısıyla ancak ilhamla onların yaptıklarını öğrenebilirsin.

وَهُمْ يَمْكُرُونَ(102)

(Va HuM YaMKuRUvNa)

“Onlar mekr ediyorlardı.”

Yanlarında olamazdın. Çünkü sen onların ortağı değildin. O halde mekr yapanlar zaten onu göstermezler, oyunlarını ve hilelerini gizli tutarlar.

‘Sen komplo teorisi kuruyorsun’ diyenler sizi düşündürmemek, gerçekleri anlatmamak için böyle söylüyorlar. Mekr zaten komplodur. Keyd zaten komplodur. İpin ucunu yakalayıp gerçekleri ortaya koyacaksın.

Biz diyoruz ki; gerek Ergenekon iddiaları, gerekse Hanefi Avcının iddiaları sermayenin tezgahladığı, insanları boğuşturup kendi sözünde gezdirmek için kurulan tezgahlardır. Başkaları da AK Parti’nin oy avcılığı için kurduğu tezgahtır diyebilir.

Kim doğru teşhis yaparsa o kazanır.

Yani herkesin açıklamaları bir teoridir. Ya doğrudur ya yanlıştır. Ama teori olmayan hiçbir görüş yoktur. Sanki kendisinin iddia ettikleri teori değilmiş gibi sizinkini teori kabul etmesi bu âyette reddedilmiştir. Teorilerin doğruluğu geleceğe bakar.

***

وَمَا أَكْثَرُ النَّاسِ

Va MAv EaKÇaRu elNAvSa

Nasın çoğu değildir.

Bir arı kovanında yüz bine yakın işçi arı vardır. Yazları bir kaç yüzde bir erkek bulunur. Bir tek ana arı vardır. İnsanların toplulukları içinde bir başkan ve az sayıda yönetici bulunur. Kalanlar ise halktır. Yöneticilerin işleri toplulukta cereyan eden olayları bilmek ve takip etmektir. Halk ise sadece kendi çıkarlarını düşünür, kendi yaşayışıyla meşgul olur. Topluluğun olayları ile ilgilenmez. Bunlar çoğunluktadırlar.

Her topluluğun seçkinleri vardır. Bir arı kovanı gibi bir bucak da on binler civarındadır. Birkaç yüz kişi ise yönetimde görev almışlardır. Bunlar din adamlarıdır, ilim adamlarıdır, ekonomide girişimcidir ve siyaset adamlarıdır. Bir de başkanları vardır. Diğer halk ise çalışır, kazanır ve aile içinde yaşarlar.

Burada “sana vahyolunan gayb haberleridir” demek, bu seçkinlerin topluluk olaylarını takip etmeleri için bildirilmektedir. Eskiden bu seçkinler soydan gelirdi. Seçkinlerin çocukları da seçkinler olmuştur.

Kur’an’dan sonra aile eğitiminin yerini ibadetler almıştır. Namaz, zekât, oruç ve hac ortak eğitim müesseseleridir. Bucakta topluluğun eğitimi birlikte görülür. Halktan isteyenler o seçkinler sınıfına katılır.

Kur’an imtihan müessesesi getirmiştir. Bugün bu imtihan müessesesi vardır. Daha tam olarak oturmamıştır. Atama sistemi kalkacak, yerine imtihanı kazanma sistemi gelecektir.

وَلَوْ حَرَصْتَ

(Va LaV XaRaÖTa)

“Hırs etsen de.”

“Hars” orta deridir. Temizlik yaparken orta deriye ininceye kadar deriyi yıkamaya hars etmek denir. Sonra mecazi mânâda şiddetle arzu etsen ve didinsen de demektir.

Bugün demokrasi çırpınmaları vardır. İnsanlar kendi yöneticilerini kendileri seçsin diyorlar. Topluluğun genel siyasetine vâkıf olsunlar diyorlar. Bu hususta derin hırs vardır. Oysa dünyanın hiçbir yerinde insanlar siyasetle meşgul olmazlar. Sadece taraf tutarlar ama olaylarla kimse ilgilenmez.

Bugün halka anayasa değişikliği soruluyor. Kimse anayasadaki madde değişiklikleri üzerinde durmuyor, onları tartışmıyor. Herkes AK Parti’yi tartışıyor. AK Parti taraftarları ‘evet’ diyecek, karşı olanlar ‘hayır’ diyecek!

Bu normaldir, çünkü halkın böyle derin işlerle ilişkisi yoktur.

Bu sebepledir ki İslâmiyet biat sistemini kabul etmiştir. Herkes kendine bağlanacağı kimseyi seçer ve onun kendisini idare etmesini ister. Sonunda meclis oluşur, şura oluşur; onlar düşünürler, onlar değerlendirirler.

Hattâ 550 milletvekilinin kaçı anayasa değişikliği maddeleri bir defa da olsun okudu. Başbakan R. Tayyip Erdoğan’ın okuduğu konusunda da şüpheliyim.

بِمُؤْمِنِينَ(103)

(Bi MUEMiNIyNa)

“Mü’min olacak değiller.”

Yani senin kurulan komploları açıklamana inanacak değiller. Hazreti Yusuf peygamberin Mısır’a orada eğitim görmesi için gönderildiğine inandıramazsın.

Bunun gibi insanların çoğu olayların derinlemesine karşı duyarsızdır. Zaten bu bilindiği içindir ki böyle uydurma haberlerle ve düzenlerle halkı kandırmakta, halk da onlara uyarak hareketler yapmaktadır.

Bugünkü anayasa değişikliği saçma bir değişikliktir. Ama bu anda basın destekliyor. Herkes ne olduğunu bilmeden ‘evet’ diyor.

Bu böyle olacaktır. İlk bakışta yanlıştır. Ama gerçekte hakka giden yolda ilerlemedir. Bu bâtıl düzen ancak böyle saçmalıklarla çöker. Bakınız, biz çökmesin diye uğraşıyoruz ama kendileri çökertmek için ellerinden geleni yapıyorlar.

Sonra müslimler olacak. Bunlar asker olmayacak. Sadece cizye verecek ve şeriat içinde yaşayacak, barış içinde yaşayacak. Dünyada da âhirette de hasene isteyecek.

Mü’minler az kimse olacak. Onlar asker olacak, onlar siyaset yapacak.

Bugün bütün vatandaşları zorla askere almak yanlıştır. Bunlar hem savaşmazlar hem de israftır. Halkın çoğu kendi istekleri ile cizye verecek, askerliği ise az kimse yapacaktır. Bunlar asker oldukları için de gelirleri olacaktır. Yani askerliği ücretsiz yapmayacaklardır. Her yıl bir ay kadar askerlik yapacaklar ama asker iken de paylarını alacaklardır. Bu payların verilebilmesi için asker olmayanların çalışmaları ve vergilerini ödemeleri gerekir.

İslâm demek barış demektir. Barışın temeli hakemlerden oluşan yargıya gönül rızası ile teslim olmaktır. İdamına karar verseler bile kaderim bu imiş diyerek teslim olmaktır. Halkın barış içinde yaşaması için hakem kararlarına uymayanları yola getirmek gerekir. İşte bu işi yüklenen kimselere “mü’min” denir.

Mü’minlerin bu işi başarmaları için inanmış olmak, adil olmak yetmez; yüksek feraset sahibi olmak gerekir. Komplo teorileri deyip saf saf teslim olmak, oyuna gelmek, görevi yapmama demektir. Bu sebepledir ki askerler bütün varsayımları göz önüne getirerek planlar hazırlarlar. Karşı tedbirleri alırlar.

Kur’an’da mü’minlerin de müslimlerin de cennetlik olduklarını, yalnız mü’minler için üst derece olduğu bildirilmektedir. Kur’an ‘ey nâs’ dediği zaman bütün insanlara hitap etmektedir; ‘ey iman edenler’ dediği zaman da yalnız iman edenlere hitap etmektedir.

Müslimler de mü’minlere verilen emirleri yapmakla yükümlüdürler. Yapmadıkları takdirde âhirette hesaplarını verirler. Ancak mü’minler gibi dünyada sorumlu olmazlar. Örnek olarak, bir mü’min beş vakit namazı kılmakla mükelleftir. Terk ettiği takdirde mü’minlikten çıkar. O bucağı terk etmek zorundadır. Terk etmezse kanı heder olur. Çünkü namaz askerlerin içtimaya çağırılmaları gibidir. İçtimaya katılmayan ve katılmamakta ısrar edenlere gerekli  muamele yapılır. Müslimlere de beş vakit namaz farzdır, ama onlar katılmazlarsa zorlanamazlar. Onlar hesaplarını âhirette verirler.

***

وَمَا تَسْأَلُهُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ

(Va MAv TaSEaLuHuM GaLaYHi MiN EaCRin)

“Onun üzerine onlardan ücret istemiyorsun.”

Buradaki “Hu” zamiri “Zalike”ye gitmektedir. İsmi işarete zamir gider. ‘Şunu görüyor musun, onu bana getir’ dersen, ‘şunu’ işaret ismidir. Onudaki o ise zamirdir. İşaret edilen de ahseni’l-kasasdır. Sonunda Kur’an’dır, İslâm’dır.

İnsanlar Kur’an’a inanmıyorlar.

Biz ne kadar hırsla istesek de insanların çoğu inanmıyorlar.

Buradaki “Hüm” zamiri mü’min olmayanların ekserisidir.

İnsanları hakka davet ederiz. Hakka teslim olmalarını isteriz. Onların zekât vermelerini isteriz. Ne var ki bu zekât bize verilen bir vergi değildir. Bu zekât doğrudan kendi imamlarına verilen sadakadır.

Tebliğ edenler bedel isteyemezler.

Mesela, bu tefsirleri basıp satmayız.

Tebliğ edeceğimiz kimselere para ile satmayız.

O halde ne yapmalıyız?

İman edenler masraflarını karşılayacak, diğerlerine dağıtacaktır.

Bu tefsir bittiğinde basılacaktır. Biz tefsir yapanlar bundan para kazanırsak haram olur. Sadece basım masraflarını alabiliriz. Biz basım masraflarının iki katını alacağız. Biri baştan sermaye koyana iade edilecek, diğeri ile ikinci baskı yapılacaktır. Böylece bu sistemin vakfı oluşacak. Satıldıkça satılmışın parası ile yenisi basılacaktır.

Hâsılı, dini kitaplar kazanç aracı olamaz. İbadetlerden ücret istenmez. Vakıf kitaplar elden ele dolaşır. Biri okur bitirir, başkasına verir; o da okur ve bitirir, sonra başkasına verir. Böylece bir kitabı alan vakfın mütevellisi olur.

Bu husus bu kitap basıldığında yazılacak, www.akevler.org sitemizde yayınlanacak, isteyenler internette sipariş verecekler. Yorum da isteyecekler. Sonunda kitap kendilerine elden veya kargo ile ulaştırılacaktır. İstanbul’da bir tanıdıklarının adreslerini verecekler, biz oraya teslim edeceğiz.

إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِلْعَالَمِينَ(104)

(EiN HuVa EilLAv ZiKRun LilGAvLaMIyNa)

“O bütün âlemlere zikirden başkası değildir.”

Buradaki “Hüve” zamiri de “Zalike”ye yani kasasa yani Kur’an’a gitmektedir.

Kur’an sadece zikirdir, hatırlatmadır. Para kazanma aracı değildir. Hitap ettiğimiz kimseden bir şey beklemeyiz. Biz tebliğ yaptığımız kimselere bize katılın demeyiz, Kur’an’a uyun deriz; hem de sizin anladığınız şekliyle uyun deriz.

Adil Düzen Partisi’ni kurduğumuz zaman halkın bizim partiye katılmasını değil, kendi partilerini Adil Düzen Partisi yapmalarını isteyeceğiz. Eğer partileri kabul ederse sonra biz birleşerek “millî mutabakat hükümeti”ni kuracağız, “ekseriyet hükümeti”ni kurmayacağız.

Demek ki diğer partiler hep ‘oyunuzu bana verin’ derken, biz ise ‘oyu kendi partinize verin’ ama o parti ekseriyet iktidarının heveslisi ve taliplisi olmamalıdır. Birlikte “Adil Düzen” içinde yönetime talip olmalıdır.

Demek ki neymiş, “Adil Düzen” ne demekmiş?

Millî mutabakat hükümeti kurmak demekmiş.

Bu nasıl başarılacaktır?

Herkes aldığı oy nisbetinde hükümete bir bakan verir. Bakanlıkların sayısı yirmi kabul edilirse, yüzde 5 için 25 kadar kabul edilirse, yüzde 4 için bir bakan atarlar. Partiler oyları birbirlerine kullandırırlar. Bakanlar bakanlıkları kendi partilerinin anladığı manada idare ederler. Başbakan sadece aralarında çıkan ihtilafları çözer. Milletvekilleri bakanları denetler. Bakan hukuk dışı davranırsa veya görevini yerine getirmezse hakemlere giderler. Hakem kararı ile bakan görevden alınabilir.

İşte, “Adil Düzen” kimseden farklı bir şey istememektedir. Herkesin yönetime katılmasını ve hakem kararlarına uyulmasını istemektedir.

Kur’an sadece zikirdir.

“Adil Düzen” insanlardan yine basit bir şey istemektedir; bu da yerinden yönetim sistemidir. Türkiye yüze yakın ile ayrılacak, her il kendi içtihat ve icmaları ile iç güvenliğini sağlayacaktır. Her il yüze yakın bucağa ayrılacak ve her bucak kendi hukuk düzenini kendisi kuracaktır. İsteyen istediği hukuku kendi bucaklarında uygulayacaktır. İsteyenler koyu şeriatçı olacak, isteyen koyu sosyalist olacak. Ne var ki bucaklarından isteyenler hicret edecek, onlar maddi zarara uğratılmayacak, devlet peşin olarak bedellerini ödeyecektir.

Biz “ekseriyet demokrasisi” değil de “hicret demokrasisi” olsun diyoruz.

Kim “Adil Düzen”e karşıdır?

Tahakküm etmek isteyenler, sömürmek isteyenler öyledir.

AK Parti seçim barajını neden yüzde beşe indirmiyor?

İndirmiyor çünkü sömürüye tahakküme devam etmek istiyor.

İşte biz buna karşıyız.

İktidarda başka, muhalefette başka!

Biz işte bu zulme karşıyız.

***

وَكَأَيِّنْ مِنْ آيَةٍ

(Va KaEayYıN MiN EavYaTin)

“Nice âyetler vardır.”

Araba ile yola çıktığınızda yol gösteren levhaları görürsünüz. Bunlar âyettir. Siz Konya’ya giderken hep Konya’yı gösteren levhalara göre yol alırsınız.

Kâinat da böyle levhalardan oluşmuştur. Bir portakalı gördüğünüzde onun renginden, kokusundan tanırsınız. Siz onu yiyebilirsiniz demektir. Trafik levhaları gibidir. Kötü veya acı da size bunu yemeyin, zehirdir der.

Doğru yolu gösteren delillere biz âyet diyoruz.

İki çeşit âyet vardır.

Biri yazılı âyetler, Kur’an âyetlerle doludur.

Bir de kâinat vardır, o da âyetlerle doludur.

Müsbet ilimler kâinat âyetlerini bize gösterir.

Fıkhî ilimler Kur’an âyetlerini bize gösterir.

Âyet delilleri ikidir; aklî deliller, naklî deliller.

فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ

(Fıy elSaMAvVAvTı Va eLERWı)

“Semavat ve arzda.”

“Semavat ve arz” tabiri ile kâinat beyan edilmektedir. Burada çok açık olarak âyetlerden maksat kâinattaki kanunlar olduğu belirtilmektedir. Müsbet ilimle tesbit edilen ilmî kanunlar birer âyettir. Bize nereye gittiğimizi göstermektedir. Önce âhrete doğru, yani ölüme ve ölümden sonra dirilmeye gidiyoruz.

Kâinat genişlemektedir. Bu genişleme galaksiler arasındaki mesafeyi açmaktadır. Galaksiler birbirinden kopmaktadır. Diğer taraftan galaksiler de büzüşmekte, küçülmektedir. Bu gidişin sonunda kâinat birbirinden kopuk küçük taneler olacaktır. Bunlar arasındaki mesafe tekrar daralacak mıdır? Bu hususta bir bilgi yoktur. Galaksi ise yeniden patlayacak ve âhiret dünyasını oluşturacaktır. Bize bu gidişi gösteren deliller mevcuttur ve bugün astronomide bunlar bilinmektedir. Diğer taraftan güneş bir yakıt gibi yanmaktadır.

Bir gün gelecek, güneşin yakıtı bitecek, bugünkü ışımayı yapamayacaktır. Dolayısıyla atmosferindeki basınç kalkacak, genişlemeye başlayacaktır. Sonra o da artık enerjisini kaybedecektir.

İşte, birçok olaylar bize âyet teşkil etmektedir.

Âhiretin en büyük delili şudur. Kâinatta yok olma yoktur. Ölüm vardır ama daha iyi hayat için vardır. Öyleyse kâinat da ölüme gitmektedir, ölecektir ama daha üstün hayat için ölecektir.

Burada muhkem derecesinde öğreniyoruz ki Kur’an’daki âyetler gibi kâinatta da âyetler vardır. Biz istidlâl yaparken kitabî âyetlerden yararlanacağız ama onun yanında kâinattan da yararlanacağız. Delilimiz aklî ve naklî olacaktır.

Yirminci yüzyılın ilk yarısında ilim ile dinin çatıştığı kabul edilir, Allah’a inananlar âlim olamazlar modası vardı. Sömürü sermayesi böyle inandırmıştır. Bu anlayışa İslâm âlimleri karşı çıkmışlar ve mukni deliller getirmişler ise de, yeryüzünde  bir türlü seslerini duyuramamışlardır. İlmin din ile çatışmadığı, aksine birbirini desteklediği iddiasını ilk olarak bir müsbet ilim adamı olarak Prof. Dr. Necmettin Erbakan 1960’lı yıllarda İzmir’de verdiği “İslâm ve İlim Konferansı” ile ilana başladı. Bu konferanslar dünyaya yayıldı. Bu arada Sovyetler yıkıldı. Bugün artık ne din ilmi dışlıyor, ne de ilim dini dışlıyor. İki el gibi uygarlığı kucaklamaktadırlar.

Evet, kâinatın âyetleri ile Kur’an’ın ve diğer ilâhi kitapların âyetleri aynı istikameti işaretliyorlar. Bilirsiniz, sömürü sermayesi sonunda ne icad etti; sosyal olaylarda ilim olmazmış. Sosyal mühendislik diye dalga geçmektedirler. Cehli mürekkeple cahil olan bazı Müslüman kardeşlerimiz de onların sözcülüğünü yapıyor, bize cevap veriyor; daha doğrusu bizi susturmaya çalışıyorlar.

يَمُرُّونَ عَلَيْهَا

(YaMurRUNa GaLaYHAv)

“Onların üzerine murur ediyorlar.”

“Adil Düzen”in anlattıkları birer târif levhasıdır. Bunlar hem doğa kanunlarında yazılıdır, hem de Kur’an’da yazılıdır. Söylediklerimiz tamamen gerçektir. Bu âyetleri okuyabilmek için Matematik ve Arapça bilmek gerekir. İkisini de bilmeyen cahil âlimler vardır. Akademik ünvanlar kazanarak âlim olduklarını sanırlar.

“Âyetlere murur etmek” demek, yanından geçmek demektir.

Birisinin yanından geçerken ya ona selam verip ilgilenir ve onu görürsün, yahut başın dik karşıya bakar görmezsin. Allah’ın insanlardan istediği; nerede olursanız olun, bir yerden geçerken çevrenize dikkat ederek oralarda neler olduğunu öğrenmeleridir. Yine Allah’ın insanlardan istediği diğer şey Kitapları okuyup anlamaya çalışmalarıdır.

İşte nâsın çoğu böyle değildir. Sadece kendisinin o anda gerektiği şeylerle ilgilenir. Karnı doyar doymaz eğlenceye dalar.

Sûrenin sonunda Allah bizim doğa âyetlerine yönelmemizi istemektedir. Nâsın çoğu bunu yapmayacaktır. Nâs içinde seçkin olanlar ki bunlar mü’minlerdir, bunlar yapacaklardır. Gerek Kur’anî ilimlerle gerekse müsbet ilimlerle ilgilenen kimseler çok azdır. Maaş için derslere çalışıp diploma alan, para için kitap yazan kimseler çoktur. Bunların ünvanları var ama ilimleri yoktur.

Şöyle bir sorunla karşı karşıyayız. Eğer âlimlere maddi imkan sağlarsak bu sefer âlim olmayanlar âlimliğe üşüşürler ve âlim olanlar gölgede kalır. Âlim olanlara imkan sağlamazsak, bu sefer de onlar ilim yapamazlar.

Bu sorunu nasıl çözeceğiz?

“İlmî Dayanışma Ortaklıkları” oluşacak, halk onları kendilerine danışman yapacaktır. Halkın oluşturduğu dayanışma ortaklıklarının âlim dediği kimselere biz de âlim diyeceğiz. Yani onları maddeten destekleyeceğiz. Dayanışma ortaklıkları işletmelere de ortak olacaklardır. O işletmelerin başarıları dayanışma ortaklıklarının başarısı olacaktır. Böylece mezhepler arası yarış her mezhebi gerçek âlimleri ile karşı karşıya getirmeyi sağlar.

وَهُمْ عَنْهَا مُعْرِضُونَ(105)

(VaHuM GaNHa MuGRıWUvNa)

“Onlar ondan i’raz ederler.”

Evet, “Adil Düzen” insanlığa hem doğadan âyetler sundu, hem de Kur’an’dan âyetler sundu. Yani hem aklen hem naklen âyetlere dayanarak nereye gideceklerini gösterdi. İnsanlar bunlara kulak vereceklerine tersini yaptılar. İnanmayanlar savcıları, jandarmayı, polisi harekete geçirerek zulümler yaptılar, partileri ve sivil toplum kuruluşlarını kapattılar. Hukuk dışı muamelelerle ezdiler. Buna bir şey demiyoruz, şeytanın şeytanlıklarına bir şey demiyoruz!

Bizim yakın arkadaşlarımız (özellikle 14 akademisyen, 3 siyasetçi) bir araya geldiler, üzerinde çalıştıkları birçok âyetleri gördüler ama i’raz ederek Erbakan’a “Adil Düzen”i bırakmayı tavsiye ettiler, bunun için raporlar hazırladılar!

“Adil Düzen” Erbakan’ın düzeni değildi ki; o bıraksa ne olacak. Allah mutlaka kendi nurunu tamamlayacaktır.

Bu kardeşlerimizin o davranışlarını anlamak gerçekten son derece zordur.

Onları çok sevdiğim için tevbelerini istiyorum. Onlar kıymetli kardeşlerimizdir. İslâmiyet’e büyük hizmet veren kardeşlerimizdir.

Bu kadar galiz hatayı nasıl yaparlar, anlamakta zorlanıyorum.

***

وَمَا يُؤْمِنُ أَكْثَرُهُمْ بِاللَّهِ

(Va MAv YuEMiNu EaKÇaRuHuM BilLAHi)

“Ekserisi Allah’a iman etmiyorlar.”

Yukarıda “ekserisi inanmazlar” diyor.

Burada da “ekserisi Allah’a iman etmezler” diyor.

Yukarıdaki ekserinin bedeli değişiktir. Arada “Ve” harfi gelmiştir.

Yukarıda “mü’min olmayacaklar” deniyor, burada “iman etmezler” veya “iman etmiyorlar” diyor. Bu “ekserisi” ekserinin ekserisidir. İnanmayanların ekserisi Allah’a da inanmıyorlar. Yani gaybın haberlerine, yani yorumlara inanmayanların aynı zamanda bir kısmı da Allah’a inanmayanlardır.

“Bi” harfi istiane veya sebebiye olabilir.

“İman etmek” emniyete almak demektir. Demek ki mânâsı onlar kendilerini Allah ile emniyete almazlar. Onların Allah’a güvenleri yoktur. Allah’a güvenerek O’nun dediklerini yapsalar selamete çıkacaklarına inanmıyorlar.

“Adil Düzen”e inanmayışlarının sebebi budur. Sanki Allah olayları bilmiyormuş ve sanki Allah’ın onları yenmeye gücü yetmiyormuş gibi Allah’ın dediklerini yapma yerine takiyye yapıp kendilerini koruyacaklarını zannetmektedirler.

إِلَّا وَهُمْ مُشْرِكُونَ(106)

(EilLAv Va HuM MuŞRiKUvNa)

“Onlar müşrik olmadıkça.”

Onlar Allah’a hiç inanmıyorlar değil; inanıyorlar ama Allah’ın yanında diğer güçlerin olması şartı ile inanıyorlar.

Bugün aramızda peygamber yoktur. Allah bize Cebrail gönderip emirler vermiyor. 1400 yıldır bu fasıl kapanmıştır.

Peki, şimdi biz Allah’tan nasıl emir alacağız?

Yoksa peygamberliğin sona ermesi ile Allah’ın insanlarla irtibatı kesildi mi?

Bugün Müslümanlar böyle anlıyorlar. Allah’ı 1400 sene evvel kayba karıştırıyor, ondan sonra kendi başımıza yürüdüğümüze inanıyorlar. Oysa Hıristiyanlar Papa’nın Allah’la irtibatta olduğuna inanıyorlar. Biz ise Kur’an’dan sonra lafzî vahiy yoktur diyoruz ama Kur’an vardır. Biz Kur’an’ı okuyup üstünde düşündükçe Allah bize mânâsını vahyeder, böylece Allah’la devamlı olarak irtibatta oluruz. Bazen yanlış anlamış olabiliriz ama Allah onu affetmiştir. İçtihadımıza göre amel edeceğiz.

Kur’an okumadan ahkam kesenler, İslâmî delillerle değil de kendi kendilerin veya onun bunun söyledikleri ile hareket edenler şirk içindedirler. Allah’ı inkâr etmiyorlar ama Allah’ı yeterli görmüyorlar. Namaz kılmayan siyasetçilere bir şey demiyoruz, çünkü Allah’a inanıp inanmadıklarını bilmiyoruz. Namaz kılan siyasetçilerin çoğu ise  Kur’an’ın dediği gibi Allah’a şirk içinde inanıyorlar.

S. Demirel’in arkasına takılıp “Adil Düzen”e cephe alanlar ancak şirk içinde Allah’a inanıyorlar. S. Demirel ne yapmıştı? İslâm dini var ama İslâm şeriatı yoktur anlayışındaydı. Şeriatçılar arının kovanına çomak sokuyorlar iddiasındaydı. İbadetimizi yapalım, dualarımızı yapalım; şeriat bize ne gerek! Dünyayı biz mi yeneceğiz? İşte sermaye her yere hakimdir.

Oysa sermayeyi biz yenmeyecektik, sömürü sermayesini Allah yenecekti. Nitekim sermaye bize bir şey yapamadı. Bizden Allah’a şirksiz iman edemeyenleri şimdilik yanlarına aldı. Ama bize taviz vermiş oldu.

Burada tarihî bir gelişmeyi hatırlatmak isterim.

1900’lerde Türkiye’de dinsizlik moda olmaya başladı. 1933’e kadar zafer hep onların oldu, adım adım tanrısızlık Türkiye’ye girmeye başladı. Bunun en görkemli dönemi 1933 yılı olmuştur. İnkılaplar tamamlanmış, Türkiye ateist olmuş gibi idi.

Mustafa Kemal böyle söylüyordu. ‘Size çok şey vaat ettim’ diyordu. (Osmanlıların başladığı tüm dinsizleşme çabaları 1933’te tamamlanmıştır.) ‘İşimiz bitmedi’ diyordu. ‘Muasır medeniyetin fevkine çıkacağız, elimizde tuttuğumuz meş’ale müsbet ilimdir’ diyordu.

Bu şirksiz Allah’a inanmak demektir.

Batılılaşmakla uygarlaşacağız diyenler şirk içindedirler.

Mustafa Kemal şirki seksen yıl evvel bıraktı. Ama AK Parti olarak bir kısım Müslümanlar hâlâ şirk içindedir. Müsbet ilme dayalı “Adil Düzen”i benimseyip ülkemizi muasır medeniyetin fevkine çıkaracaklarına, Batılılaşma yarışını yapmaktadırlar!

Saadet Partisi de “Adil Düzen”i bırakarak cennete gideceğini ümit ediyor.

İşte, Kur’an burada bize “şirk içinde olmadan Allah’a inanmazlar” ifadesi ile açıkça bunu söylemektedir.

AK Parti isteseydi, bugün saçmalıklarla dolu birkaç anayasa maddesini halk oyuna sunacağına, bunun için olağanüstü çaba göstereceğine, “Adil Düzen Anayasası” için çaba gösterseydi daha kolay sonuca varırdı. Ergun Özbudun’la, Zafer Üskül’ün anayasası için gayret sarf edeceğine veya “Akevler’in Adil Düzen Anayasası” için gayret gösterseydi, o zaman şirk içinde olmadan Allah’a inanmış olurdu.

Bu kardeşlerimizle görüşürken bize diyorlar ki; biz Avrupa Birliği’ne gireceğiz, demokrasiyi getireceğiz, o sayede Türkiye’ye Adil Düzen gelecektir!

Allah’ın ne Avrupa Birliği’ne ne de uydurma ekseriyet sistemi demokrasisine ihtiyacı vardır. Biz Avrupa Birliği’ne gideceğimize AB “Adil Düzen”e gelsin. Biz “ekseriyet demokrasisi”nden imdat isteyeceğimize, onlar “hicret demokrasisi”ne gelip sorunları çözsün. Avrupasız Allah’a inanamayanları işte Kur’an burada bize açık bir şekilde anlatmaktadır.

Ben AK Parti aleyhine bu kadar yazdığım halde oyumu yine ona vereceğim. Çünkü Saadet Partisi de onlar gibi bir parti, şirk içinde Allah’a inanan bir parti. AK Parti iktidardadır. Tercih olmadan değişiklik yapılamaz. Diğer partilerden MHP vardır. O partide olanların şirk içinde bile olsa Allah’a inandıkları muhtemel.

Diğer partiler Allah’a inanmayı ayıp sayıyorlar, yasak sayıyorlar. Onlara göre Allah âhiret işleri ile meşguldür, yahut yoktur; dünya işleri ise kendilerine aittir.

İşte bu gaflet ve dalalet içinde olan bir siyaset dünyasında AK Parti’den başka oy verilecek parti yoktur.

Biz bu duruma 1960’larda düşmüştük. Bağımsız adaylığımızı koyarak bu sorunu aştık. AP’ye oy vermekten bu sayede kurtulduk, kendimize oy verdik. Ben son mahalli seçimlerde İstanbul Büyükşehir Belediye seçiminde bağımsız aday Yasin Kılar’a oy verdim. Yasin’e seçimden önce söz verdim, sözümden dönmedim. Ama o da Numan Kurtulmuş gibi “Adil Düzen”e karşı takiyyeye başladı. “Adil Düzen”i açıkça savunan parti veya bağımsız aday çıkarsa, istismar etse de ona oyumu veririm. Mevlana’ya gelmişler, çok sevdiği Şemsi Tebrizi geldi diye yalan söylemişler. O da bir hırka bağışlamış. Sonra da yanlarındakiler, gelen kişi yalan söyledi, sevdiğin arkadaşın gelmedi demişler. ‘Ben yalanına hırka bağışladım, gerçeğine her şeyimi bağışlarım’ demiş. Ben de “Adil Düzen”i yalandan söyleyene bir oyumu vereceğim. Söyleyen kalmadığına göre AK Parti’ye vereceğim, çünkü iktidardır ve alenen karşı değildir.

***

أَفَأَمِنُوا

(EaFa EaMıNUv)

“Emin mi oldular.”

Evet, böyle Allah’a şirk içinde inananlar emin midirler?

Burada bir hususa işaret etmemiz gerekir. Allah’a şirksiz inanmak demek karşı tarafı yok kabul etmek, onları var saymamak demek değildir. Onları da Allah yaratmıştır. Onların yaptıkları ve söyledikleri de elbette Allah’ın izni ile olmuştur. Yoksa onların yaptıklarını kendileri yapıyor diyecek olursanız, işte o zaman da şirk içinde olursunuz.

Bizim yapacağımız nedir?

Bizim yapacağımız şey olayları ilahi düzen içinde değerlendirip ona göre ne yapmamız gerekiyorsa onu yapmaktır. Avrupa Birliği’ne girmeyelim demiyoruz. Diyoruz ki, Avrupa Birliği’ne girmeye çalışalım. Onlara “Adil Düzen”i tebliğ etmek için girelim. Girelim de belki “Adil Düzen”in oluşmasında yardımları olur.

AK Parti “Adil Düzen”den taviz vermeden bütün bu işleri yapsa hepsini canı gönülden tasvip ederiz. Gayemiz Hıristiyanları Müslüman yapmak değildir. Ama gayemiz Hıristiyanları gerçek Hıristiyan yapma olmalıdır. Biz Müslümanlar için de gerçek Müslüman olmamız, gaye olmalıdır. Biz de onlar gibi dinimizden/düzenimizden ayrılmışız. Tahrip etmişiz.

Bir farkımız var; bizim elimizde aslımıza dönmek için tahrif edilmemiş kaynak var, onların yok. Ne var ki pozitif ilim yoluyla ve Kur’an’dan yardım alarak onlar da kendi kitaplarına ulaşabilirler. Lafzen olmasa da mânen ulaşırlar.

Bu hatırlatmadan sonra AK Parti’nin yaptıkları tamamen yanlıştır demiyoruz. Mesela, Batı ekonomik varlıkları özelleştirmek istiyor. Direnmeyelim, özelleştirelim. Bunun için iki meşru yolu izleyebiliriz. Müesseseleri özelleştirmek yerine özerkleştirir, borçlandırırız; yani bugünkü değeri ile borçlandırırız. Belli zaman içinde ödeyemezlerse, o zaman ellerinden alır başkalarına veririz.

Başka bir şey de yapabiliriz. Satarız, elde ettiğimiz meblağı faizsiz kredi olarak halk ortaklıklarına veririz ve onlar onunla “Adil Düzen İşletmeleri”ni kurarlar. Sonra da kredimizi tahsil ederiz.

Biz AK Parti’den ne istiyoruz?

Bize de kulak versinler, bizi de dinlesinler. Sonra iktidar olarak kendileri neyi uygun görüyorlarsa onu yapsınlar. Biz, bunlar bizi dinlemedikleri için bunları yazıyoruz. Yoksa kendilerine söyler, susabilirdik.

Saadet Partisi’ne gidip onlara danışarak Akevler’i danışmış olduğunu kabul ediyor, başbakan. Oysa Akevler şimdi Saadet Partisi’ne AK Parti’den daha uzaktır. Kaldı ki AK Parti’ye gidip Erbakan’ı değil Numan’ı (Kurtulmuş) dinliyorlar, onu destekleyenleri dinliyorlar. Onlardan “Adil Düzen”e karşı olanları dinliyorlar. Orada “Adil Düzen”e karşı olmayan Arif Ersoy vardı, o da maalesef dışlandı veya pasifize edildi.

أَنْ تَأْتِيَهُمْ غَاشِيَةٌ

(EaN TaETiYaHuM ĞaŞıYaTün)

“Onlara ğaşiye gelmesinden”

“Gişave” perde demektir, kapatan ve örten demektir. Ülkelerin üzerine yağan lavlar bir gaşiyedir. Geçmişte böyle şeyler olmuştur.

Kur’an bunlardan bahseder, bizim için de aynı kelimeleri kullanır. Ne var ki Kur’an’dan sonra Cebrail tarafından getirilen vahiy olmadığı gibi Kur’an’dan sonra böyle maddi azaplar olamayacaktır.

Tevrat’ta bir daha Nuh Tufanı’na benzer bir tufan olmayacaktır deniyor. Onun yerine sosyal tufanlar olacaktır. Mesela askeri darbeler birer gaşiyedir. Savaşları kaybetme birer gaşiyedir. Terör bir gaşiyedir. Ekonomik krizler birer gaşiyedir.

Eskiden insanlar azınca yağmur yağmaz ve insanlar aç kalırdı. Şimdi ise yağmur yağmasa da teknoloji bu sorunları halletmiştir. Çekirge saldırısına ilaç bulmuştur.

Şimdi krizler nasıl olmakta?

İşsizlik şeklinde, pazar bulamama şeklinde olmaktadır. Öbür krizlerden fazla farkı yoktur. Daha geniş ve etkindir.

İşte, “Adil Düzen”e kulak tıkayanlar böyle sosyal krizler beklemektedirler. Basit bir PKK sorununun otuz yıldır çözülememesi bize bir şeyler hatırlatmıyor mu? Ergenekon davası, Balyoz operasyonu birşeyler söylemiyor mu?

مِنْ عَذَابِ اللَّهِ

(MiN GaÜAvBı elLAhi)

“Allah’ın azabından.”

“Allah’a iman etmiyorlar”daki Allah kâinatı var eden Allah’tır. Burada zamir değil de izhar edilmesi bunun topluluk anlamını taşımasındandır.

Topluluk Demokrat Parti’ye azab etmedi mi?

AK Parti böyle azaptan emin midir?

DP tek parti anayasasını değiştirmedi. O anayasa daha sonra canların verilmesiyle değişti. Şimdi AK Parti de hâlâ barajı indirmiyor. Bu baraj birkaç partiyi iktidardan etmiştir. Evet, idam kalktı ama Allah murad ederse neler olur.

Muhterem R. Tayyip Erdoğan, gelin bu komplo teorileriyle alay etmekten vazgeçin; gelin AK Partililer Adil Düzen çalışanlarını dışlamaktan vazgeçin, onların söylediklerine de kulak verin. Dinleyin, ne olur dinleyin. Yapmayın. Elinizdeki televizyonlardan birini bize satın, taksitle satın. Paranızı ödeyelim. Ödeyemezsek geri alırsınız. Biz orada “Adil Düzen”i anlatalım. Siz de duyun, sonra isterseniz yapmayın. Askeri darbeler topluluğun azabıdır. Asker müdahale etmezse Gürcistan’da, Ukrayna’da, Kırgızistan’da olduğu gibi dış güçlerin harekete geçirdiği sokak çapulcuları darbe yapar. Bundan kurtulma yolu orduyu yıpratmak değildir, “Adil Düzen”e kulak verip ıslah olmadır.

أَوْ تَأْتِيَهُمْ السَّاعَةُ

(EaV TaETıYaHuMu elSaGaTu)

“Veyahut saat gelir.”

Allah’ın azabından bahsediliyor, veyahut saat gelir deniyor.

Bu ne demektir?

Allah Ak Parti gibi hatalı olanları korur. Ömürlerini uzatır. Kısmî azapları kendisi verir. Mesela, AK Parti kapatılıyordu. Anayasa Mahkemesi saat 10’da kapattı. Askerler müdahale etti de kapatma para cezasına çevrildi. Allah onları mahkemeye götürmüş, onlara azap çektirmişti ama sonunda yok etmedi, onları korudu.

Başbakan Menderes Londra’dan dönerken uçağı düşmüş ama kurtulmuştu. Çünkü henüz saati gelmemişti. Sonra idam sehpasına gitti. Çünkü uslanmadı.

Allah böyle uslanırlar diye azaplar verir. PKK böyle bir azaptır.

Ama saati gelince artık işine ve ömrüne son verilir.

بَغْتَةً

(BaĞTaTan)

“Ansızın”

Birden bire saat gelir ve artık kurtuluş olmaz. Firavun suya batınca dua etti ama artık işe yaramadı. Saat ansızın gelir. O zaman tevbe işe yaramaz. Şirk içinde iman fayda vermez. Kur’an’a kulak tıkayanlara söylenenler fayda etmez. Bunun ansızın geleceğini Kur’an defalarca vurgular. Rahat olmaktan ve Allah’a şirk içinde inanmaktan vazgeçmelidirler.

وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ(107)

(Va HuM LAy YaŞGURUvNa)

“Onlar şuur içinde değilken.”

Yani gelişin farkında olmadan saat ansızın gelir.

Bunun böyle olması nedendir?

Allah insanları evrim içinde yarattı. Yaşlanan düzen ortadan kalkar, yerine daha ileri yeni düzen gelir. Bu ilâhı kaderin çizgisidir. Yeniliğe direnenler yok olup giderler. Nasıl sonbaharda ağaç yapraklarını dökerse, nasıl yaşlanan ölürse; eskimiş düzen de mutlaka gider ve yerine daha ileri düzen gelir.

Osmanlı İmparatorluğu Viyana’da mağlup olup geri dönmeseydi ve çökmeseydi, bugünkü Avrupa medeniyeti olmazdı. Düşünün, hâlâ geceleri mum yakıyor olacaktık, hâlâ at postaları ile haberleşecektik, hâlâ kamış kalemle is mürekkebi ile yazacaktık. Hâlâ Amerika’ya ancak bir senede ulaşacaktık. Ama Allah Kırımlılara ilham etti, onlar Viyana Muhasarasında karşı tarafa geçtiler, Hazreti Yusuf’un kardeşleri gibi ihanet ettiler. Bu sayede bugünkü uygarlığa ulaşabildik.

Şimdi uygarlaşma sırası bizdedir.

İstiklâl Savaşı’ndaki Sakarya galibiyeti de bunun başlangıcıdır.

“Adil Düzen, Adil Düzen” diyorsun, peki ne yapalım?

İşte bu soruyu sormanızın zamanıdır.

Tabii kulaklarınız tıkalı olduğu için diliniz yani ağzınız da kapalıdır, soramıyorsunuz.

Biz kendi kendimize soralım ve cevap verelim.

Yapacağımız şeyler çok basittir.

a)    Bir yerel yönetim kanunu çıkaracaksınız, “Adil Düzen”e göre aile, ocak, semt, bucak, ilçe, il ve bölgeleri düzenleyeceksiniz. Nüfus sayıları 3 ile 10’un katları arasında olacaktır. İllere, bucaklara, ocaklara bağımsızlık vereceksiniz. Başkanlarını kendileri seçecek, meclisleri olacak, kendi kanunlarını kendileri yapacaklardır. Bölge, ilçe ve semtler ise merkezden yönetilecek, böylece devletin üniterliği bozulmayacak. İç güvenlik iller tarafından kurulacak zaptiyeye yaptırılacaktır. Belediye köy ayırımı kalkacak.

b)    Hakemlik sistemini işler hâle getireceksiniz. Muhakeme usul kanunlarında küçük değişiklikler yapılacaktır. Sözleşmelerde aksi yazılmamışsa davalar hakemler yoluyla çözülür. Ceza davalarında bilirkişilerden birini sanık, diğerini savcı seçer; baş bilirkişiyi bilirkişiler seçerler. Hakemler kararlarını bilirkişi raporuna dayandırmak zorundadır. Kamu adına dava açma yetkisi yüzde beşten fazla oy alan siyasi partilerin mahalli teşkilatınındır. Savcı ceza dava dosyalarını korur. Duruşmaya katılmaz. Resen dava açamaz.

c)     Çalışanlara faizsiz çalışma kredisi verilir, çalışanlar istedikleri iş yerlerinde çalışırlar. Çalıştıran borçlandırılır. Çalışana ücret peşin ödenir. Çalıştırana ayrıca ham madde kredisi de verilir. Krediler faizsizdir ve icrasızdır. Kredisini ödeyemeyenin sadece borçlanma ehliyeti kalkar.

d)    Yıl başında halka faizsiz sipariş kredisi verilir. Halk mağazalara peşin ödeyerek sipariş yapar, mağazalar da tüccarlara peşin ödeyerek sipariş yaparlar. Tüccarlar da peşin ödeyerek işyerlerine sipariş yaparlar. Onlar da peşin ödeyerek ham maddeleri sipariş verirler. İşçileri çalıştırıp ücretlerini öderler. İşçiler de kredilerini kapatırlar. Kredi faizsiz ve icrasızdır.

İşte bu dört maddeyi uygularsanız devletimiz kendiliğinden zamanla “Adil Düzen”e geçmiş olur. Sizden yapmanız istenen işte bu kadar basit ve kolay bir iştir.

Ne olur bizi bir dinleyin.

Dinlemeyeceğinizi biliyoruz!

Bizim gücümüz sizi dinletmeye yeterli değildir ama biz Allah emrettiği için söylüyoruz; söylemeye de devam edeceğiz...

Bize düşen açık tebliğdir.

Görevimizi yapıyoruz.

SÜLEYMAN KARAGÜLLE

Yay. Haz.: REŞAT NURİ EROL

www.akevler.org      (0532) 246 68 92

KUR’AN VE İLİM SEMİNERLERİ-577/ADİL DÜZEN DERSLERİ-407      18 Ekim 2010

BOR ÜZERİNDE ARAŞTIRMA

Türkiye dünya bor rezervinin dörtte üçünü bulundurmaktadır. Borun sanayideki yeri gittikçe artmaktadır. Türkiye bor madeni üzerinde söz sahibi olmalıdır. Bunun için şunları yapmamız gerekmektedir.

1-      Bor madeni ve bileşikleri üzerinde en çok araştırmayı biz yapmalıyız ve en çok bilgi sahibi biz olmalıyız.

2-      Bor madeninin kullanıldığı sanayi ürünlerini biz üretmeliyiz ve mamul olarak satmalıyız.

3-      Bor piyasasının tekelleşmesini önlemliyiz. Rakip tüccarlar üretmeliyiz.

4-      Bor madenini insanlığa ucuz sunmanın yolunu aramalıyız. Yani rezerv bizde diye biz tekel oluşturmamalıyız. Dünya rezervleri yedek olmalıdır.

İşte bunlar ekonomik sorunlardır.

Bunları kim çözecek?

Sermaye çözsün diyemeyiz; çünkü Türkiye’de tekelleşmiş sermaye yoktur.

Devlet çözsün diyemeyiz; çükü devlet çözmez, bürokrasi üretim yapamaz.

Bu durumda halk çözecektir; devlet halkı desteklemeli ve halka çözdürmelidir.

ARAŞTIRMA

1-      ‘Bor Araştırma Kurulu’ kurulur. Araştırma Kurulu’na bor madeninden anlayan ilim adamları atanır. Bunlar siyasi partiler tarafından aldıkları her yüzde beş oy için bir kişi olmak üzere atanırlar. Partiler artan oyları birbirlerine kullandırırlar.

2-      Bor madeniyle ilgilenen mühendis, teknisyen, tüccar ve işletmecilerin borla ilgili bir bilgisi ve buluşu varsa, bunu ilim adamlarından istediğine sunar. İlim adamları ayrı ayrı sıralayıp derecelendirirler. Herkese derecesi nisbetinde ödül dağıtılır. Böylece kaynaklar toplanmış olur. Toplanan kaynaklar internet sitesinde yayınlanır.

3-      Bor madeni ile ilgili metin yarışmaları yapılır.

a)      On sahifelik metin yarışması yapılır. Yarışmaya ödül konur. Yarışmaya katılmak için ilim adamlarından birinden vize almak yeterli sayılır. Metinleri yarışanlar sıralar. Takdir ve keşif derecelerine göre ödül bölüştürülür. Takdirde birinci gelenle telifte birinci gelenler kendilerine bir başkan atarlar. On sahifelik ortak bir metin hazırlanır.

b)      Sonra yüz sahifelik metin, on sahifenin şerhi şeklinde aynı şekilde yarışma ile telif edilir.

c)      Sonra bor madeni ile ilgili cetveller yine yarışma ile oluşturulur.

d)     Bundan sonra araştırmalar tez hâlinde ilim adamlarına sunulur. Derecelendirilir ve ödül verilir. Böylece bor üzerinde çalışma başlar ve bu devamlı güncellenmiş olur.

4-      Bor üzerinde öneri projeleri üretilir.

a)      Aklına gelen herkes bir uygulama projesi fikrini ortaya atar. İlim adamlarına verir. Onlar sıralar ve derecelerine göre ödül dağıtılır.

b)      Ön proje yarışması düzenlenir. İsteyenler katılır. Onlar sıralar. Sonunda ön proje çıkar.

c)      Proje ihalesi yapılır. İhaleye girme yetkisini alimler verirler. Proje hazırlanır.

d)     Bir örnek uygulaması yapılarak girişimcilerin yararına sunulur.

5-      Üreticilere ve çalışanlara üretim için faizsiz kredi verilir. Vergi üründen pay olarak alınır. Elektrik, su ve benzeri girdiler ürün üzerinden satılır. İhracatın Türk Yahudileri tarafından yapılması sağlanır.

Dünya piyasası Yahudilerin elindedir. Bu düzende onlardan kimse bu piyasayı alamaz. Yurt içi faaliyetlere onları karıştırmamalıyız ama yurt dışında da onlara dokunmamalıyız. İlk ele alınması gereken şey hidrojen enerjisini depolama ile ilgili olmalıdır.

SÜLEYMAN KARAGÜLLE

Yay. Haz.: REŞAT NURİ EROL

www.akevler.org      (0532) 246 68 92

KUR’AN VE İLİM SEMİNERLERİ-577/ADİL DÜZEN DERSLERİ-407      18 Ekim 2010

“ADİL  DÜZEN”

İKTİDARDAN NE İSTİYOR?

Önce şunu belirtelim ki “Adil Düzen” bir partinin, bir şirketin düzeni değildir.

“Adil Düzden” insanlığın düzenidir.

60 bin yıl önce yaratılan insan o tarihten beri iki düzenin yarışması ile bugünkü uygarlık seviyesine ulaşmıştır. Hakkı üstün tutan halk düzeni ve kuvveti üstün tutan seçkinlerin düzeni yarış içindedir. Hak düzen ortaya çıkar ve insanlar yükselirler. Hak düzen yaşlanır, kuvvet düzeni ortaya çıkar, eski hak düzenini yürürlükten kaldırır, yerine daha ileri seviyede hak düzeni ortaya çıkar. Böylece ilerleme devam eder.

Bugün kuvvet düzeni en yüksek seviyeye yani zirveye çıkmış, artık aşağıya inmeye başlamıştır. Bundan önceki hak düzen de tarih olmuş, şimdi yeni hak düzeni kurulmaktadır.

İşte, “Adil Düzen” III. bin yılına ait hak düzeninin adıdır.

Tarihî gelişme sosyal yapıda yenilik yapılmasını gerektirmektedir.

1-      Bundan önceki köy-belediye ayırımına artık gerek yoktur. Altyapı köylere kadar gitmiş, artık köyler de kent olmuştur. Bugün tarihî oluş içinde gelişigüzel yerel yapılaşma vardır. Bunun değişmesi gerekmektedir. Topluluğun temeli olan aile 3 ile 10  arasında kişi kabul edilerek yerel yönetimler onlu sisteme göre düzenlenmiştir. Ocak, semt, bucak, il, bölge ve ülke ailenin onlu sisteminin katları olmalıdır. Devletin nüfusu 30 milyon ile 100 milyon arasında olmalıdır. Ülkemiz Türkiye ideal nüfusa sahiptir. İl nüfusu 300 bin ile 1 milyon arasında olmalıdır.  Hakkari ile İstanbul aynı statüde olamaz. Aile çoğalma ortaklığıdır, ocak birlikte yaşama birliğidir, semt birlikte çalışma ortaklığıdır. Bucak hukuk düzenini oluşturan ortaklıktır. İlçe genel hizmetin yapıldığı ortaklıktır. İl iç güvenliğin sağlandığı birliktir. Bölge ihtisas hizmetlerinin yapıldığı ortaklıktır. Ülke dış savunmanın yapıldığı birliktir. Birliklerin bağımsız tüzel kişilikleri vardır. Ortaklıklar ise birliklere bağlı olup merkezlerden yönetilirler.  Birliklerin merkezlerinde ayrıca ortaklık yoktur. Bölgelerde merkez il yoktur.  Meclis yoktur. Bölge emiri bölgeyi yönetir. Böylece ülkede üniterlik korunur. Bu durum uygarlığın ulaştığı seviyenin zaruri kıldığı bir yenliktir. Bu yapılanmayı yapmayanlar anarşi ve açlık içinde helâk olup giderler.

2-      Bundan önce insanlar dar bir alanda birbirlerini tanıyan kimseler içinde yaşarlardı. Bu durum tarım döneminin gereği idi. Bugün sanayi dönemine geçilmiştir. İnsanlar artık tanıdıkları kimselerle yaşamıyorlar. Tarım dönemi hukuku ile sanayi dönemi ile yönetilemez; sanayi dönemi hukuku oluşturulmalıdır. Artık merkezden atanan hakimlerle sorunlar çözülemez. Bu hem anti demokratiktir hem de yetersizdir. Mahkemelerde kırk yıl süren davalarla sorunlar çözülemez. Zaten mevcut olan hakemlik sistemine işlerlik kazandırılmalıdır. Mahkemeler tarafların seçtiği iki hakem ile hakemlerin seçtiği baş hakemden oluşmalıdır. Her dava için ayrı hakemler heyeti oluşmalıdır. Benzer hükümler yerine uygun hükümler sistemi getirilmelidir. Tarafları tatmin eden hukuk hem adil olacak hem de davalar hemen çözülecektir. Masrafsız çözülecektir. Ceza davalarında hakemlik sistemi yoktur, ancak bilirkişilik sistemi vardır. Yargıç bilirkişiye dayanmayan bir kararı vermemelidir. Bilirkişiler de taraflarca seçilmeli, baş bilirkişi bilirkişilerce seçilmelidir. Hakim yeni bilirkişi oluşturabilir ama bilirkişi raporuna dayanamayan karar veremez. Kamu davalarını siyasi parti başkanları açabilmelidir. Yüzde beş oy alan partilerin yerel yönetimleri kamu davalarını açabilmelidir. Savcılık sadece davaların kaydını tutup takıp etmelidir. Duruşmalara katılmamalı ve re’sen dava açmamalıdır.

3-      Tarım döneminde herkes kendi tarlasında çalışıp yaşardı. Şimdi kendi tarlasında çalışmıyor. Artık herkese topluluk iş bulmak zorundadır. Bunun için herkese resmî ücreti kadar çalışma kredisini veririz. İstediği işverenin yanında çalışır. Ücretini bizden alır. İşveren borçlanır. İşverene ayrıca ham madde kredisini veririz. Mamul maddeyi ambara koyar, satınca kredisini kapatır. Cebri icra uygulanmaz. Böylece işi bilen ve işçi bulan herkes sermayeye gerek kalmadan işletmesini işletebilir. Herkese iş bulunmuş olur.

4-      Tarım döneminde herkes ihtiyaçlarını karşılamak üzere tarlasını eker biçer ve bir yıl geçinirdi. Şimdi kendi ektiğini yemiyor, satıyor, sonra elde ettiği gelirle ihtiyacını karşılıyor. Ne var ki işletmeler ne üreteceklerini bilemiyor, sonra da halk istediği malları piyasada bulamıyor. Arz talep dengesi çalışmıyor. Bir taraftan üretilen fazla mal çürüyor, pazar bulamıyor, diğer taraftan bazı malların yoklukları çekiliyor. Bunun için yıl başında devlet bütün vatandaşlara nüfus başına olmak üzere ailelere ön ödemeli sipariş kredisini veriyor. Yıllık ihtiyacına yetecek kadar faizsiz, icrasız kredi veriyor. Halk bununla mağazalara sipariş veriyor, mağazalar tüccarlara sipariş veriyor, tüccarlar işyerlerine sipariş veriyor, işyerleri ham maddelerini sipariş veriyor. İşçileri çalıştırıyor. Üretim yapıyor. İşçiler aldıkları çalışma/emek kredilerini kapatıyorlar. Yılbaşında üretim halk tarafından planlanıyor, fiyatlar serbest olarak yıl başında  belirleniyor. Yıl içinde enflasyon etkisiz oluyor. Üreticilerin pazar sorunu olmuyor, ithalat ve ihracat dengesi kuruluyor.

Muhterem başbakana soruyorum:

“Adil Düzen” işte budur, bu düzenin nesini beğenmiyorsun?

SÜLEYMAN KARAGÜLLE

Yay. Haz.: REŞAT NURİ EROL

www.akevler.org      (0532) 246 68 92

Çatışmadan ‘çare’ye

Reşat Nuri EROL

Önce tesbit: Son beş asırdır dünyaya hakim olmaya başlayan “küresel tekel sömürü sermayesi” bugüne kadar elde ettiği gücünü kullanarak, ülkelerdeki siyasi güçleri çatıştırma ve bu yolla dünyayı “tek sermaye devleti”ne götürme hayalindedir. Bunu gerçekleştirmek için dünyanın her tarafındaki ülkelerde “iç çatışmalar” oluşturulmuştur; bir tarafta “iktidar” diğer tarafta “muhalefet” ve çatışmalar, sürekli çatışmalar, bitmeyen çatışmalar...

Bu arada uluslararası çatışmaları hatırlatmaya gerek var mı?

Türkiye’ye bakalım; ülkemizde de durum farklı değildir.

Bir tarafta “iktidar” olduklarını zannedenler…

Diğer tarafta sözde “muhalefet” yapanlar…

Her iki taraf da ne yapıyor?

Sadece birbirlerine sataşıyorlar, çamur atıyorlar, itişiyorlar, çatışıyorlar ve daha bilmem ne arsızlıklar yapıyorlar; böyle yaparak vatandaşları sorunlarıyla baş başa bırakırken, küresel tekel sömürü sermayesinin ekmeğine yani sömürüsüne yağ sürüyorlar. 

***

Tesbite devam: Bizi yani vatandaşı ilgilendiren ana sorunlarımız için “çare ve çözüm” yok! Plan ve proje çağında devlet ve yerel yönetimlerle ilgili “plan ve proje” yok! Bütün dünyada ve ülkemizde çöken sistem/ler için herhangi bir alternatif “sistem ve düzen” yok! Zulme dönüşen yargı düzeni için “etkin, saygın ve adil bir yargı” mekanizma önerisi yok! Tarım ve hayvancılığından ekonomi ve sanayideki her türlü üretim alanına kadar “topyekün çöken ekonomiye çare ve çözüm” yok! Ülke borçlarımızın bırakınız ana parası, “fahiş faizler”den oluşan her an, her gün, her ay, her yıl ödenen milyarlarca dolardan kurtulmak için “herhangi bir niyet ve çaba” bile yok! Varlığıyla övündüğümüz genç nüfusumuza yeterince “aş, iş, eş/ev ve eğitim” yok! Sekiz yıldır iktidarda olanların anayasa çoğunluğu var ama ne “iktidardakilerin” ne de “muhalefettekilerin” hâlâ otuz yıllık darbe anayasasına “alternatif bir anayasa teklifleri veya hazırlıkları” bile yok!!!

Sözümüz iki tarafa; “iktidar cephesinde” de yok, “muhalefet taifesinde” de yok!

Allah aşkına söylesenize; AKP, CHP, MHP, BDP ve diğerleri ne diyor?!.

Var olan “dertlerimize deva”, her türlü “sorunlarımıza çare” var mı?..

Yok, yok; bu iki “yok”tan nasıl bir “varlık” ve “hayır” olacaksa...

Söylesenize; “çatışmak”tan başka ne yapıyorlar, ne?..

Sorunlarımıza bir çare ve çözümleri var mı?..

***

Çare: “Adil Düzen”de pek çok sorun “yerinden yönetim” ile çözülecek. Yeryüzü yüze yakın “bağımsız ulusal devletler” şeklinde oluşacak ve devletler dış güvenliği sağlayacak. 

Her “devlet” yüze yakın  bağımsız “il”e bölünecek, iller “sosyal grup” anlayışına dayanacak ve görevleri “iç güvenliği sağlamak” olacak.

Her il yüze yakın “bucak” şeklinde ayrılacak, bucaklar “ocak yapılanması” anlayışına dayanacak, bucağın sosyal yapıdaki yeri “birlikte çalışma prensipleri” üzerine olacak ve “hukuki yapı” burada kurulacak.

Her bucak yüze yakın “ocak/apartman” yönetimi şeklinde ayrılacak, bucağın sosyal yapıdaki yeri “birlikte yaşama prensipleri” üzerine olacak, birlikte istedikleri yaşama fonksiyonunu icra edecek, ocakların yapısı akrabalığa veya sözleşmeye dayanacak.

Bütün bunları “Adil Düzen” ve “Adil Ekonomik Düzen” gerçekleştirecek.

Küresel sömürü sermayesinin çatışmacı sömürüsü böyle bitirilecek.

“Çatışmacı zihniyet”ten “çare ve çözüm anlayışı”na geçilecek.

Sorunları kavramak

Reşat Nuri EROL

Sorunları çözebilmek için her şeyden önce sorunların kökenine inmek, iyi bakmak ve iyi görmek gerek. İyi ve sağlıklı ‘teşhis’ olmadan ‘tedavi’ yapılabilir mi?

Yapılamaz; nitekim yapılamıyor.

Sorunları asıl sebepleri kavranıp anlaşılmadıkça, varlıklarını sürdürmek bir yana, giderek büyümekte ve artık devletimizin bekasını tehdit etmektedir.

Birkaç soru soralım:

-Ülkemizdeki bir kısım sorunların sebepleri nelerdir, nerelerden kaynaklanmaktadır?

-Doğu ile batı, köyler ile kentler arasında sağlıklı ve adil bir denge var mı?

-Kent merkezleri ile varoşlar aynı hizmetleri alabiliyorlar mı?

-Gelir dağılımı adil mi, fırsat ve imkan eşitliği var mı?

***

Doğu’ya bakalım, bölgedeki vatandaşlarımızın ekonomik ve sosyal durumunu gözden geçirelim. Bölgenin durumunu derinlemesine incelemeye gerek kalmadan bile anlamak ve kavramak mümkün. Ekonomik olarak bölgenin ülke geneliyle bütünleşmediğini herkes çok iyi biliyor. Aileler kalabalık, çocuk sayısı fazla ama bölgede eğitim ve iş fırsatları yeterince yok. Bölgesel ilişkilerden çok sınır ötesi ekonomik ilişkiler ve her türlü kaçakçılık. Yüzlerce yıllık feodal ve kültürel yapı ‘şeklen’ kendini koruyor olmasına rağmen, ‘özünü ve ruhunu’ yitirdiği için çok yönlü olumlu fonksiyonlarını icra etme kabiliyetini yitirmiş. Bölge sosyal ve ekonomik açıdan ülke bütününden izole bir durumda varlığını sürdürme çabasında.

Tamam, sınırlar siyasidir ve ülkenin güvenliğini korumak amacıyla konmuştur.

Siyasi sınırlara bir diyeceğimiz yoktur ama ekonomideki sınırlamalar ve sınırlar, tamamen  küresel sömürü sermayesinin sömürü aracıdır. Kaçakçılık siyasi değil ekonomik sınırların sorunudur. Ekonomik sınır kalkmadıkça kaçakçılık var olacaktır.

Düşünsenize; sınırları aşıp ülkenin batısındaki ülkelere ulaşmak kolay, batısındaki ülkelere ulaşmak zor veya yasak!

Bu zorluklar veya yasaklar var olduğu sürece bölgede ekonomik kalkınma nasıl sağlanacaktır? Ekonomik faaliyetlerin ve fırsatların olmadığı bir yer nasıl kalkınacaktır?

***

Sorunların sebebi olarak kimilerince ‘feodal yapı’ görülmekte ve gösterilmekte. Feodal yapı, geçmişi yüzlerce veya binlerce yıla dayanan doğal ve normal bir yapıdır. Çağımıza gelindiğinde anormal olan nedir? Çağımızdaki anormallik ‘soya dayanan yönetim’ şeklinin henüz ‘yerel yönetimlerde demokratik yönetim’ şekline ulaşmamasıdır. Bu sorun sadece bu bölgenin değil, bütün ülkenin sorunudur. Ülkenin sadece doğusu değil; batısı, kuzeyi, güneyi, her yeri yerel yönetimlerde ne kadar demokratiktir ki, doğudaki feodal yapının kusurları görülüyor. Küresel sermaye ağaları sömüreceğine, yerel ağaların sömürmesi çok daha iyidir ve bu ağalar maalesef bütün ülkeyi ve dünyayı sömürmektedirler. 

Sadede ve sorunun çözümüne gelelim: Sadece bu bölgede değil ülkenin bütünündeki her türlü ‘ağalar’ sömürüsünün yerini ‘bilgeler’ almalıdır.

Geçmişte bölgenin ülke bütününden izole olması alt yapının henüz ulaşmamasından dolayı idi. Alt yapı kısmen ulaştı. Kentleşme sayesinde izolelik son buldu.

Günümüzdeki sorun, sadece bu bölgede değil, bütün ülkede ve dünyada, tarımın henüz sanayideki uygarlaşmayı başaramamış olmasıdır.

Son bir hatırlatma: Bu köşede yazdığım “çözüm” yazılarında dedik ki, “genel hizmet kurumları” ile ekonomik ve sosyal sorunlar çözülmüş olacaktır.

Bütün mesele ‘sorunları kavramak’ ve ‘gerçekten çözme iradesine sahip olmak’tır.

Refah ve saadet

Reşat Nuri EROL

Biz ne diyoruz? Bütün mesele ‘sorunları kavramak’ ve ‘gerçekten çözme iradesine sahip olmak’ diyoruz. Nitekim ‘sorunları kavramak’ başlıklı yazımızda bunları yazdık. Sorunları çözmek için bunlar yeterli midir? Yeterli değildir. Yeterli olması için tesbit ve teşhisten sonra ‘çare ve çözümlerin de doğru ve isabetli olması’ gerekir.

Mesela, ülkemizin en sorunlu bölgesi neresidir? Doğu! Bu bölgede ekonomik, siyasi ve sosyal sorunlar var.

Çözüm için sunulan bir öneri şöyle: Bölgedeki ‘feodal ilişkiler’ terk edilmeli ve bu ilişkiler ‘kapitalist ilişkilere’ dönüştürülmeli.

Halbuki bu öneri kesinlikle çözüm değildir. yönetimi feodaliteden yani ağalardan alıp kapitalist sisteme yani sömürü sermayesi sistemine vermek sömürüyü artırmaktan ve güçlendirmekten başka bir şey değildir.

Bu önerinin çözüm olmadığını anlamak için tarihe bakalım. Tarihte insanlar ve dünya önce ‘din’ ile (din adamları) yönetildi. Sonra dinin yerini ‘siyaset’ (saltanat ve krallık) aldı ve din siyasetin emrine girdi. Sonra ‘ekonomi’ (yani kapitalizm ve sömürü sermayesi) yönetmeye başladı; ekonomi dine ve siyasete hakim oldu.

***

Çağımızdaki tüm ıstıraplar, acılar, sorunlar, çözümsüzlükler işte bugün varılan ve bütün dünyayı sarıp sarmalayan bu sağlıksız yapılanmadan ileri gelmektedir. Bunu anlamaz ve kavramazsanız, sömürü sermayesinin sömürüsünü görmezseniz; siz sorunu kavramamış demeksiniz. Doğru ‘kavrayış ve teşhis’ yoksa, ‘çözüm ve tedavi’ de yoktur.

Tek cümleyle, ‘Türkiye’yi sömürü sermayesine teslim edelim ve kurtulalım’ deniyor! Bu arada ‘sadece kültür alanındaki tedbirler, mesela Türkçe öğretmeye çalışmak anlamsızdır, dil günlük yaşamdan bağımsız olarak öğrenilemez’ deniyor.

Biz diyoruz ki: Türkçe devlet dili olarak var olacak. Her vatandaş Türkçe öğrenmeli ama her ilin, her bucağın, hattâ her ocağın kendi özel dili olabilir, olacak. Bağımsız il, bağımsız bucak, bağımsız ocak örgütlenmesi kültür farklılaşmasını sağlayacak. Bütün bu kültürel zenginlikler sayesinde muasır medeniyetin fevkine hep birlikte ulaşılacaktır.

***

Diyorlar ki: Mevcut yapının, diğer bir deyişle ilkel tarım ekonomisinin geliştirilmesi yani köylüyü köyünde kalkındırmak ve kültür farklılığını ortadan kaldırmak bir yana, daha da güçlendirir. Ayrıca kültürel değişimi sağlamaya çalışmak anlamsızdır. İnsanları bir arada tutan şey kültür ve soy benzerliği değil, tek bir yapıda güven ve refah içinde olmalarıdır.

Bu tesbitlerde doğru yönler olmakla birlikte, önemli eksikler ve yanlışlar vardır.

Biz diyoruz ki: Ocak, bucak, il, ülke ve insanlık olarak bağımsız örgütlenme ‘sosyal yapıda örgütlenme’ olup insanlara saadet sağlar. İnsanlar bu sistemde istedikleri gibi yaşarlar. Semt, ilçe, bölge ve kıtalar olarak örgütlenme de ‘ekonomik örgütlenme’ demektir. Her örgüt birimlerinin her biri adeta birer ‘hücre’ olarak canlının içinde yer alacaktır. İnsanlara refahı ve saadeti sadece ve sadece bu yapılanma modeli getirebilir.

İnsanlar birlikte çalışıp ortak olarak ürettikleri ürünleri adil bir şekilde paylaşırlar ve kazançlarını elde ettikten sonra ayrı ayrı yaşarlar.

Refah ve saadet bir kumaşın iki yüzü gibidir. Refah ve saadet birlikte olurlarsa ve dayanışırlarsa varlıklarını sürdürürler. Sadece refahın yeterli olduğu varsayımı sömürü sermayenin varsayımıdır. Refah ve saadet birlikte olmalıdır.