1967...1968...1969....AKEVLER 44 YILDIR ÇALIŞIYOR....2008...2009...2010

BİZLER ÇALIŞIYOR VE YENİ İSLÂM MEDENİYETİ’Nİ KURUYORUZ...

SİZLERİ DE ÇALIŞMALARIMIZA DÂVET EDİYORUZ; BUYURUN, BİRLİKTE ÇALIŞALIM...

ADİL DÜNYA DÜZENİ 572

“ADİL DÜNYA DÜZENİ III. BİN YIL MEDENİYETİ PROJESİDİR.”

“BİZE DÜŞEN SADECE MÜBÎN/AÇIK TEBLİĞDİR.” (KUR’AN; Yâsin Sûresi, 36/17)

Haftalık Seminer Dergisi             07 Ağustos 2010                  Fiyatı: www.akevler.org’a tıklamak!

BU DERGİYİ HER HAFTA OKUTABİLİR... ÇOĞALTABİLİR... DAĞITABİLİRSİNİZ...

“ADİL DÜZEN” UYGULAMALARI YAPMAK İÇİN BİZLERE DANIŞABİLİRSİNİZ...

*KUR’AN VE İLİM SEMİNERLERİ; 572. SEMİNER

“HİÇ BİLENLER İLE BİLMEYENLER BİR OLUR MU?” (KUR’AN; Zümer Sûresi, 39/9)

“İ L İ M  TALEP ETMEK HER MÜSLÜMANIN ÜZERİNE FARZDIR.” (Hadis)

Adres: AKEVLER İSTANBUL KOOPERATİFLERİ MERKEZİ,  Zafer Mah. Coşarsu Sk. No: 29 YENİBOSNA/ İSTANBUL    Tel: (0212) 452 76 51

Bu dersin tamamı Yenibosna’da C.tesi günü 18.00-21.00 saatleri arasında okunacak ve tartışılacaktır...

Gayemiz ve Hedefimiz: Bu “SEMİNER NOTLARI”nın İstanbul, Türkiye ve bütün dünyada okunması, değerlendirilmesi, anlaşılması ve uygulanmasıdır.    Süleyman KARAGÜLLE, Reşat Nuri EROL

***

*“ADİL DÜZEN” DERSLERİ/YORUMLARI;

AKEVLER ELBİSE ASKI VE AYAKKABILIK DOLABI

ORTAKLIĞI SÖZLEŞMESİ

HAKAN’IN RÜYASI;

ERBAKAN, NUMAN

VE SAADET PARTİSİ

***

*ÜSKÜDAR SEMİNERLERİ; 122. SEMİNER

Her Hafta PERŞEMBE akşamı; Adres: EMİNEVİM,  Kısıklı Cad. No: 36  Altunizade - Üsküdar / İSTANBUL  Tel: (0216) 444 36 46

SOHBET…  SEMİNER…  SORULAR-CEVAPLAR…

***

Anayasa ve ekonomi - 1

Anayasa ve ekonomi - 2

Reşat Nuri EROL

***

YUSUF SÛRESİ TEFSİRİ - 25

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

الر تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْمُبِينِ(1) إِنَّا أَنزَلْنَاهُ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ(2) نَحْنُ نَقُصُّ عَلَيْكَ أَحْسَنَ الْقَصَصِ بِمَا أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ هَذَا الْقُرْآنَ وَإِنْ كُنتَ مِنْ قَبْلِهِ لَمِنْ الْغَافِلِينَ(3) إِذْ قَالَ يُوسُفُ لِأَبِيهِ يَاأَبَتِ إِنِّي رَأَيْتُ أَحَدَ عَشَرَ كَوْكَبًا وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ رَأَيْتُهُمْ لِي سَاجِدِينَ(4) قَالَ يَابُنَيَّ لَاتَقْصُصْ رُؤْيَاكَ عَلَى إِخْوَتِكَ فَيَكِيدُوا لَكَ كَيْدًا إِنَّ الشَّيْطَانَ لِلْإِنسَانِ عَدُوٌّ مُبِينٌ(5) وَكَذَلِكَ يَجْتَبِيكَ رَبُّكَ وَيُعَلِّمُكَ مِنْ تَأْوِيلِ الْأَحَادِيثِ وَيُتِمُّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكَ وَعَلَى آلِ يَعْقُوبَ كَمَا أَتَمَّهَا عَلَى أَبَوَيْكَ مِنْ قَبْلُ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْحَاقَ إِنَّ رَبَّكَ عَلِيمٌ حَكِيمٌ(6) لَقَدْ كَانَ فِي يُوسُفَ وَإِخْوَتِهِ آيَاتٌ لِلسَّائِلِينَ(7) إِذْ قَالُوا لَيُوسُفُ وَأَخُوهُ أَحَبُّ إِلَى أَبِينَا مِنَّا وَنَحْنُ عُصْبَةٌ إِنَّ أَبَانَا لَفِي ضَلَالٍ مُبِينٍ(8) اقْتُلُوا يُوسُفَ أَوْ اطْرَحُوهُ أَرْضًا يَخْلُ لَكُمْ وَجْهُ أَبِيكُمْ وَتَكُونُوا مِنْ بَعْدِهِ قَوْمًا صَالِحِينَ(9) قَالَ قَائِلٌ مِنْهُمْ لَا تَقْتُلُوا يُوسُفَ وَأَلْقُوهُ فِي غَيَابَةِ الْجُبِّ يَلْتَقِطْهُ بَعْضُ السَّيَّارَةِ إِنْ كُنتُمْ فَاعِلِينَ(10) قَالُوا يَاأَبَانَا مَا لَكَ لَا تَأْمَنَّا عَلَى يُوسُفَ وَإِنَّا لَهُ لَنَاصِحُونَ(11) أَرْسِلْهُ مَعَنَا غَدًا يَرْتَعْ وَيَلْعَبْ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ(12) قَالَ إِنِّي لَيَحْزُنُنِي أَنْ تَذْهَبُوا بِهِ وَأَخَافُ أَنْ يَأْكُلَهُ الذِّئْبُ وَأَنْتُمْ عَنْهُ غَافِلُونَ(13) قَالُوا لَئِنْ أَكَلَهُ الذِّئْبُ وَنَحْنُ عُصْبَةٌ إِنَّا إِذًا لَخَاسِرُونَ(14) فَلَمَّا ذَهَبُوا بِهِ وَأَجْمَعُوا أَنْ يَجْعَلُوهُ فِي غَيَابَةِ الْجُبِّ وَأَوْحَيْنَا إِلَيْهِ لَتُنَبِّئَنَّهُمْ بِأَمْرِهِمْ هَذَا وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ(15) وَجَاءُوا أَبَاهُمْ عِشَاءً يَبْكُونَ(16) قَالُوا يَاأَبَانَا إِنَّا ذَهَبْنَا نَسْتَبِقُ وَتَرَكْنَا يُوسُفَ عِنْدَ مَتَاعِنَا فَأَكَلَهُ الذِّئْبُ وَمَا أَنْتَ بِمُؤْمِنٍ لَنَا وَلَوْ كُنَّا صَادِقِينَ(17) وَجَاءُوا عَلَى قَمِيصِهِ بِدَمٍ كَذِبٍ قَالَ بَلْ سَوَّلَتْ لَكُمْ أَنفُسُكُمْ أَمْرًا فَصَبْرٌ جَمِيلٌ وَاللَّهُ الْمُسْتَعَانُ عَلَى مَا تَصِفُونَ(18) وَجَاءَتْ سَيَّارَةٌ فَأَرْسَلُوا وَارِدَهُمْ فَأَدْلَى دَلْوَهُ قَالَ يَابُشْرَى هَذَا غُلَامٌ وَأَسَرُّوهُ بِضَاعَةً وَاللَّهُ عَلِيمٌ بِمَا يَعْمَلُونَ(19) وَشَرَوْهُ بِثَمَنٍ بَخْسٍ دَرَاهِمَ مَعْدُودَةٍ وَكَانُوا فِيهِ مِنْ الزَّاهِدِينَ(20) وَقَالَ الَّذِي اشْتَرَاهُ مِنْ مِصْرَ لِامْرَأَتِهِ أَكْرِمِي مَثْوَاهُ عَسَى أَنْ يَنفَعَنَا أَوْ نَتَّخِذَهُ وَلَدًا وَكَذَلِكَ مَكَّنَّا لِيُوسُفَ فِي الْأَرْضِ وَلِنُعَلِّمَهُ مِنْ تَأْوِيلِ الْأَحَادِيثِ وَاللَّهُ غَالِبٌ عَلَى أَمْرِهِ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ(21) وَلَمَّا بَلَغَ أَشُدَّهُ آتَيْنَاهُ حُكْمًا وَعِلْمًا وَكَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ(22) وَرَاوَدَتْهُ الَّتِي هُوَ فِي بَيْتِهَا عَنْ نَفْسِهِ وَغَلَّقَتْ الْأَبْوَابَ وَقَالَتْ هَيْتَ لَكَ قَالَ مَعَاذَ اللَّهِ إِنَّهُ رَبِّي أَحْسَنَ مَثْوَايَ إِنَّهُ لَا يُفْلِحُ الظَّالِمُونَ(23) وَلَقَدْ هَمَّتْ بِهِ وَهَمَّ بِهَا لَوْلَا أَنْ رَأَى بُرْهَانَ رَبِّهِ كَذَلِكَ لِنَصْرِفَ عَنْهُ السُّوءَ وَالْفَحْشَاءَ إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُخْلَصِينَ(24) وَاسْتَبَقَا الْبَابَ وَقَدَّتْ قَمِيصَهُ مِنْ دُبُرٍ وَأَلْفَيَا سَيِّدَهَا لَدَى الْبَابِ قَالَتْ مَا جَزَاءُ مَنْ أَرَادَ بِأَهْلِكَ سُوءًا إِلَّا أَنْ يُسْجَنَ أَوْ عَذَابٌ أَلِيمٌ(25) قَالَ هِيَ رَاوَدَتْنِي عَنْ نَفْسِي وَشَهِدَ شَاهِدٌ مِنْ أَهْلِهَا إِنْ كَانَ قَمِيصُهُ قُدَّ مِنْ قُبُلٍ فَصَدَقَتْ وَهُوَ مِنْ الْكَاذِبِينَ(26) وَإِنْ كَانَ قَمِيصُهُ قُدَّ مِنْ دُبُرٍ فَكَذَبَتْ وَهُوَ مِنْ الصَّادِقِينَ(27) فَلَمَّا رَأَى قَمِيصَهُ قُدَّ مِنْ دُبُرٍ قَالَ إِنَّهُ مِنْ كَيْدِكُنَّ إِنَّ كَيْدَكُنَّ عَظِيمٌ(28) يُوسُفُ أَعْرِضْ عَنْ هَذَا وَاسْتَغْفِرِي لِذَنْبِكِ إِنَّكِ كُنتِ مِنْ الْخَاطِئِينَ(29) وَقَالَ نِسْوَةٌ فِي الْمَدِينَةِ امْرَأَةُ الْعَزِيزِ تُرَاوِدُ فَتَاهَا عَنْ نَفْسِهِ قَدْ شَغَفَهَا حُبًّا إِنَّا لَنَرَاهَا فِي ضَلَالٍ مُبِينٍ(30) فَلَمَّا سَمِعَتْ بِمَكْرِهِنَّ أَرْسَلَتْ إِلَيْهِنَّ وَأَعْتَدَتْ لَهُنَّ مُتَّكَأً وَآتَتْ كُلَّ وَاحِدَةٍ مِنْهُنَّ سِكِّينًا وَقَالَتْ اخْرُجْ عَلَيْهِنَّ فَلَمَّا رَأَيْنَهُ أَكْبَرْنَهُ وَقَطَّعْنَ أَيْدِيَهُنَّ وَقُلْنَ حَاشَ لِلَّهِ مَا هَذَا بَشَرًا إِنْ هَذَا إِلَّا مَلَكٌ كَرِيمٌ(31) قَالَتْ فَذَلِكُنَّ الَّذِي لُمْتُنَّنِي فِيهِ وَلَقَدْ رَاوَدتُّهُ عَنْ نَفْسِهِ فَاسْتَعْصَمَ وَلَئِنْ لَمْ يَفْعَلْ مَا آمُرُهُ لَيُسْجَنَنَّ وَلَيَكُونَ مِنَ الصَّاغِرِينَ(32) قَالَ رَبِّ السِّجْنُ أَحَبُّ إِلَيَّ مِمَّا يَدْعُونَنِي إِلَيْهِ وَإِلَّا تَصْرِفْ عَنِّي كَيْدَهُنَّ أَصْبُ إِلَيْهِنَّ وَأَكُنْ مِنْ الْجَاهِلِينَ(33) فَاسْتَجَابَ لَهُ رَبُّهُ فَصَرَفَ عَنْهُ كَيْدَهُنَّ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ(34) ثُمَّ بَدَا لَهُمْ مِنْ بَعْدِ مَا رَأَوْا الْآيَاتِ لَيَسْجُنُنَّهُ حَتَّى حِينٍ(35) وَدَخَلَ مَعَهُ السِّجْنَ فَتَيَانِ قَالَ أَحَدُهُمَا إِنِّي أَرَانِي أَعْصِرُ خَمْرًا وَقَالَ الْآخَرُ إِنِّي أَرَانِي أَحْمِلُ فَوْقَ رَأْسِي خُبْزًا تَأْكُلُ الطَّيْرُ مِنْهُ نَبِّئْنَا بِتَأْوِيلِهِ إِنَّا نَرَاكَ مِنْ الْمُحْسِنِينَ(36) قَالَ لَا يَأْتِيكُمَا طَعَامٌ تُرْزَقَانِهِ إِلَّا نَبَّأْتُكُمَا بِتَأْوِيلِهِ قَبْلَ أَنْ يَأْتِيَكُمَا ذَلِكُمَا مِمَّا عَلَّمَنِي رَبِّي إِنِّي تَرَكْتُ مِلَّةَ قَوْمٍ لَا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَهُمْ بِالْآخِرَةِ هُمْ كَافِرُونَ(37) وَاتَّبَعْتُ مِلَّةَ آبَائِي إِبْرَاهِيمَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ مَا كَانَ لَنَا أَنْ نُشْرِكَ بِاللَّهِمِنْ شَيْءٍ ذَلِكَ مِنْ فَضْلِ اللَّهِ عَلَيْنَا وَعَلَى النَّاسِ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَشْكُرُونَ(38) يَاصَاحِبَيِ السِّجْنِ أَأَرْبَابٌ مُتَفَرِّقُونَ خَيْرٌ أَمْ اللَّهُ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ(39) مَا تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِهِ إِلَّا أَسْمَاءً سَمَّيْتُمُوهَا أَنْتُمْ وَآبَاؤُكُمْ مَا أَنزَلَ اللَّهُ بِهَا مِنْ سُلْطَانٍ إِنْ الْحُكْمُ إِلَّا لِلَّهِ أَمَرَ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا إِيَّاهُ ذَلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ(40) يَاصَاحِبَيِ السِّجْنِ أَمَّا أَحَدُكُمَا فَيَسْقِي رَبَّهُ خَمْرًا وَأَمَّا الْآخَرُ فَيُصْلَبُ فَتَأْكُلُ الطَّيْرُ مِنْ رَأْسِهِ قُضِيَ الْأَمْرُ الَّذِي فِيهِ تَسْتَفْتِيَانِ(41) وَقَالَ لِلَّذِي ظَنَّ أَنَّهُ نَاجٍ مِنْهُمَا اذْكُرْنِي عِنْدَ رَبِّكَ فَأَنسَاهُ الشَّيْطَانُ ذِكْرَ رَبِّهِ فَلَبِثَ فِي السِّجْنِ بِضْعَ سِنِينَ(42) وَقَالَ الْمَلِكُ إِنِّي أَرَى سَبْعَ بَقَرَاتٍ سِمَانٍ يَأْكُلُهُنَّ سَبْعٌ عِجَافٌ وَسَبْعَ سُنْبُلَاتٍ خُضْرٍ وَأُخَرَ يَابِسَاتٍ يَاأَيُّهَا الْمَلَأُ أَفْتُونِي فِي رُؤْيَاي إِنْ كُنتُمْ لِلرُّؤْيَا تَعْبُرُونَ(43) قَالُوا أَضْغَاثُ أَحْلَامٍ وَمَا نَحْنُ بِتَأْوِيلِ الْأَحْلَامِ بِعَالِمِينَ(44) وَقَالَ الَّذِي نَجَا مِنْهُمَا وَاِدَّكَرَ بَعْدَ أُمَّةٍ أَنَا أُنَبِّئُكُمْ بِتَأْوِيلِهِ فَأَرْسِلُونِي(45) يُوسُفُ أَيُّهَا الصِّدِّيقُ أَفْتِنَا فِي سَبْعِ بَقَرَاتٍ سِمَانٍ يَأْكُلُهُنَّ سَبْعٌ عِجَافٌ وَسَبْعِ سُنْبُلَاتٍ خُضْرٍ وَأُخَرَ يَابِسَاتٍ لَعَلِّي أَرْجِعُ إِلَى النَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَعْلَمُونَ(46) قَالَ تَزْرَعُونَ سَبْعَ سِنِينَ دَأَبًا فَمَا حَصَدْتُمْ فَذَرُوهُ فِي سُنْبُلِهِ إِلَّا قَلِيلًا مِمَّا تَأْكُلُونَ(47) ثُمَّ يَأْتِي مِنْ بَعْدِ ذَلِكَ سَبْعٌ شِدَادٌ يَأْكُلْنَ مَا قَدَّمْتُمْ لَهُنَّ إِلَّا قَلِيلًا مِمَّا تُحْصِنُونَ(48) ثُمَّ يَأْتِي مِنْ بَعْدِ ذَلِكَ عَامٌ فِيهِ يُغَاثُ النَّاسُ وَفِيهِ يَعْصِرُونَ(49) وَقَالَ الْمَلِكُ ائْتُونِي بِهِ فَلَمَّا جَاءَهُ الرَّسُولُ قَالَ ارْجِعْ إِلَى رَبِّكَ فَاسْأَلْهُ مَا بَالُ النِّسْوَةِ اللَّاتِي قَطَّعْنَ أَيْدِيَهُنَّ إِنَّ رَبِّي بِكَيْدِهِنَّ عَلِيمٌ(50) قَالَ مَا خَطْبُكُنَّ إِذْ رَاوَدتُّنَّ يُوسُفَ عَنْ نَفْسِهِ قُلْنَ حَاشَ لِلَّهِ مَا عَلِمْنَا عَلَيْهِ مِنْ سُوءٍ قَالَتْ امْرَأَةُ الْعَزِيزِ الْآنَ حَصْحَصَ الْحَقُّ أَنَا رَاوَدتُّهُ عَنْ نَفْسِهِ وَإِنَّهُ لَمِنْ الصَّادِقِينَ(51) ذَلِكَ لِيَعْلَمَ أَنِّي لَمْ أَخُنْهُ بِالْغَيْبِ وَأَنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي كَيْدَ الْخَائِنِينَ(52) وَمَا أُبَرِّئُ نَفْسِي إِنَّ النَّفْسَ لَأَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلَّا مَا رَحِمَ رَبِّي إِنَّ رَبِّي غَفُورٌ رَحِيمٌ(53) وَقَالَ الْمَلِكُ ائْتُونِي بِهِ أَسْتَخْلِصْهُ لِنَفْسِي فَلَمَّا كَلَّمَهُ قَالَ إِنَّكَ الْيَوْمَ لَدَيْنَا مَكِينٌ أَمِينٌ(54) قَالَ اجْعَلْنِي عَلَى خَزَائِنِ الْأَرْضِ إِنِّي حَفِيظٌ عَلِيمٌ(55) وَكَذَلِكَ مَكَّنَّا لِيُوسُفَ فِي الْأَرْضِ يَتَبَوَّأُ مِنْهَا حَيْثُ يَشَاءُ نُصِيبُ بِرَحْمَتِنَا مَنْ نَشَاءُ وَلَا نُضِيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِينَ(56) وَلَأَجْرُ الْآخِرَةِ خَيْرٌ لِلَّذِينَ آمَنُوا وَكَانُوا يَتَّقُونَ(57) وَجَاءَ إِخْوَةُ يُوسُفَ فَدَخَلُوا عَلَيْهِ فَعَرَفَهُمْ وَهُمْ لَهُ مُنكِرُونَ(58) وَلَمَّا جَهَّزَهُمْ بِجَهَازِهِمْ قَالَ ائْتُونِي بِأَخٍ لَكُمْ مِنْ أَبِيكُمْ أَلَا تَرَوْنَ أَنِّي أُوفِي الْكَيْلَ وَأَنَا خَيْرُ الْمُنزِلِينَ(59) فَإِنْ لَمْ تَأْتُونِي بِهِ فَلَا كَيْلَ لَكُمْ عِندِي وَلَا تَقْرَبُونِي(60) قَالُوا سَنُرَاوِدُ عَنْهُ أَبَاهُ وَإِنَّا لَفَاعِلُونَ(61) وَقَالَ لِفِتْيَانِهِ اجْعَلُوا بِضَاعَتَهُمْ فِي رِحَالِهِمْ لَعَلَّهُمْ يَعْرِفُونَهَا إِذَا انقَلَبُوا إِلَى أَهْلِهِمْ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ(62) فَلَمَّا رَجَعُوا إِلَى أَبِيهِمْ قَالُوا يَاأَبَانَا مُنِعَ مِنَّا الْكَيْلُ فَأَرْسِلْ مَعَنَا أَخَانَا نَكْتَلْ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ(63) قَالَ هَلْ آمَنُكُمْ عَلَيْهِ إِلَّا كَمَا أَمِنتُكُمْ عَلَى أَخِيهِ مِنْ قَبْلُ فَاللَّهُ خَيْرٌ حَافِظًا وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ(64) وَلَمَّا فَتَحُوا مَتَاعَهُمْ وَجَدُوا بِضَاعَتَهُمْ رُدَّتْ إِلَيْهِمْ قَالُوا يَاأَبَانَا مَا نَبْغِي هَذِهِ بِضَاعَتُنَا رُدَّتْ إِلَيْنَا وَنَمِيرُ أَهْلَنَا وَنَحْفَظُ أَخَانَا وَنَزْدَادُ كَيْلَ بَعِيرٍ ذَلِكَ كَيْلٌ يَسِيرٌ(65) قَالَ لَنْ أُرْسِلَهُ مَعَكُمْ حَتَّى تُؤْتُونِي مَوْثِقًا مِنْ اللَّهِ لَتَأْتُونَنِي بِهِ إِلَّا أَنْ يُحَاطَ بِكُمْ فَلَمَّا آتَوْهُ مَوْثِقَهُمْ قَالَ اللَّهُ عَلَى مَا نَقُولُ وَكِيلٌ(66) وَقَالَ يَابَنِيَّ لَا تَدْخُلُوا مِنْ بَابٍ وَاحِدٍ وَادْخُلُوا مِنْ أَبْوَابٍ مُتَفَرِّقَةٍ وَمَا أُغْنِي عَنكُمْ مِنْ اللَّهِ مِنْ شَيْءٍ إِنْ الْحُكْمُ إِلَّا لِلَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَعَلَيْهِ فَلْيَتَوَكَّلْ الْمُتَوَكِّلُونَ(67) وَلَمَّا دَخَلُوا مِنْ حَيْثُ أَمَرَهُمْ أَبُوهُمْ مَا كَانَ يُغْنِي عَنْهُمْ مِنْ اللَّهِ مِنْ شَيْءٍ إِلَّا حَاجَةً فِي نَفْسِ يَعْقُوبَ قَضَاهَا وَإِنَّهُ لَذُو عِلْمٍ لِمَا عَلَّمْنَاهُ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ(68) وَلَمَّا دَخَلُوا عَلَى يُوسُفَ آوَى إِلَيْهِ أَخَاهُ قَالَ إِنِّي أَنَا أَخُوكَ فَلَا تَبْتَئِسْ بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (69) فَلَمَّا جَهَّزَهُمْ بِجَهَازِهِمْ جَعَلَ السِّقَايَةَ فِي رَحْلِ أَخِيهِ ثُمَّ أَذَّنَ مُؤَذِّنٌ أَيَّتُهَا الْعِيرُ إِنَّكُمْ لَسَارِقُونَ(70) قَالُوا وَأَقْبَلُوا عَلَيْهِمْ مَاذَا تَفْقِدُونَ(71) قَالُوا نَفْقِدُ صُوَاعَ الْمَلِكِ وَلِمَنْ جَاءَ بِهِ حِمْلُ بَعِيرٍ وَأَنَا بِهِ زَعِيمٌ(72) قَالُوا تَاللَّهِ لَقَدْ عَلِمْتُمْ مَا جِئْنَا لِنُفْسِدَ فِي الْأَرْضِ وَمَا كُنَّا سَارِقِينَ(73) قَالُوا فَمَا جَزَاؤُهُ إِنْ كُنتُمْ كَاذِبِينَ(74) قَالُوا جَزَاؤُهُ مَنْ وُجِدَ فِي رَحْلِهِ فَهُوَ جَزَاؤُهُ كَذَلِكَ نَجْزِي الظَّالِمِينَ(75) فَبَدَأَ بِأَوْعِيَتِهِمْ قَبْلَ وِعَاءِ أَخِيهِ ثُمَّ اسْتَخْرَجَهَا مِنْ وِعَاءِ أَخِيهِ كَذَلِكَ كِدْنَا لِيُوسُفَ مَا كَانَ لِيَأْخُذَ أَخَاهُ فِي دِينِ الْمَلِكِ إِلَّا أَنْ يَشَاءَ اللَّهُ نَرْفَعُ دَرَجَاتٍ مَنْ نَشَاءُ وَفَوْقَ كُلِّ ذِي عِلْمٍ عَلِيمٌ(76) قَالُوا إِنْ يَسْرِقْ فَقَدْ سَرَقَ أَخٌ لَهُ مِنْ قَبْلُ فَأَسَرَّهَا يُوسُفُ فِي نَفْسِهِ وَلَمْ يُبْدِهَا لَهُمْ قَالَ أَنْتُمْ شَرٌّ مَكَانًا وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا تَصِفُونَ(77) قَالُوا يَاأَيُّهَا الْعَزِيزُ إِنَّ لَهُ أَبًا شَيْخًا كَبِيرًا فَخُذْ أَحَدَنَا مَكَانَهُ إِنَّا نَرَاكَ مِنْ الْمُحْسِنِينَ(78) قَالَ مَعَاذَ اللَّهِ أَنْ نَأْخُذَ إِلَّا مَنْ وَجَدْنَا مَتَاعَنَا عِنْدَهُ إِنَّا إِذًا لَظَالِمُونَ(79)

فَلَمَّا اسْتَيْئَسُوا مِنْهُ خَلَصُوا نَجِيًّا قَالَ كَبِيرُهُمْ أَلَمْ تَعْلَمُوا أَنَّ أَبَاكُمْ قَدْ أَخَذَ عَلَيْكُمْ مَوْثِقًا مِنْ اللَّهِ وَمِنْ قَبْلُ مَا فَرَّطتُمْ فِي يُوسُفَ فَلَنْ أَبْرَحَ الْأَرْضَ حَتَّى يَأْذَنَ لِي أَبِي أَوْ يَحْكُمَ اللَّهُ لِي وَهُوَ خَيْرُ الْحَاكِمِينَ (80) ارْجِعُوا إِلَى أَبِيكُمْ فَقُولُوا يَاأَبَانَا إِنَّ ابْنَكَ سَرَقَ وَمَا شَهِدْنَا إِلَّا بِمَا عَلِمْنَا وَمَا كُنَّا لِلْغَيْبِ حافِظِينَ (81) وَاسْأَلْ الْقَرْيَةَ الَّتِي كُنَّا فِيهَا وَالْعِيرَ الَّتِي أَقْبَلْنَا فِيهَا وَإِنَّا لَصَادِقُونَ (82)

فَلَمَّا اسْتَيْئَسُوا مِنْهُ

(FaLamMAv iSTayYESUv MiNHUv)

“Ondan istiy’as ettiklerinde.”

Aziz onlara ‘biz kimin yükünde bulduysak ondan başkasını alamayız’ deyince, onlar ümitlerini kestiler, meyus oldular. Bunun üzerine ayrı toplantı yapma ihtiyacını hissettiler.

“Fa” harfi burada atıf harfidir.

Aziz sözü söyler söylemez onlar ümitlerini kestiler, hiç direnmediler.

Bunun iki sebebi vardır.

Yöneticiler karar verince yanlış da olsa o karardan dönmezler, yanlış da olsa karar yerine gelir. Hazreti Yusuf’un kardeşleri bunu bildikleri için ümitlerini kesmişlerdir.

Diğer taraftan aranan kimin metaında yani eşyasının arasında bulunursa onun alıkonacağını da bildikleri için azizin bu ifadesine söyleyecekleri söz kalmaz.

Haklı olduğunuz zaman karşınızdakilerin söylediğiniz söze karşı gelme mecalleri kalmaz. Halk kuralları öğrenir ama kuralların niçin öyle olduğunu bilmez. Biz bile suyun yüz derecede kaynadığını biliriz ama hiçbir zaman niçin öyle olduğu üzerinde durmayız. Halkın geleneklere bağlı olması bu bakımdan çok yararlıdır. Çünkü herkes kurallarla hareket eder. Ancak bunun zararı da vardır, halk arasında tutuculuk başlar, işe yaramaz kuralları değiştirmek son derece zorlaşır.

Kur’an bu sorunu şöyle çözmüştür. Sözleşmelere kayıtsız şartsız uyulacak, sözleşme değiştirilinceye kadar kimse aksi yönde hareket yapmayacak. Kişi sözleşmeyi tek taraflı sona erdirebilir. Eğer anlaşma ikili ise bir tarafın sona erdirmesi ile sözleşme sona erer. Sona erdirmeden önceki vecibeler yerine getirilir. Eğer sözleşme ikilinin üstünde ise o zaman ayrılan ayrılmış olur, geri kalanlar devam ederler.

Bu önemli kuraldan dolayıdır ki bir topluluk içinde kurallara uymayacaksan o topluluğu terk etmen gerekir. Çocuk doğduğu zaman anne babasının mensup olduğu topluluğun sözleşmelerine uymak zorundadır. Onbeş yaşına geldiği yani büluğ yaşına eriştiği zaman topluluğunu her zaman değiştirebilir.

Demek ki sözleşmelere uymak, hakem kararlarına uymak topluluğu yaşatır.

Hazreti Yakub’un oğulları şeriat içinde yetişmiş kimselerdir. Mısır da kurallar ülkesi idi. Dolayısıyla sözü uzatmadan beyana uydular ve ümitlerini kestiler.

خَلَصُوا نَجِيًّا  

(PaLaÖUv NaCıyYan)

“Necva yapmak üzere halas ettiler.”

“Halasu” kendi başlarına kaldılar demektir. Yani aralarında yabancı bulunmamaktadır.

“Halis” demek saf demektir, karışık olmayan demektir.

“Necva” demek kapalı toplantı demektir.

İşlerini görüşmek üzere ayrıldılar. Ne yapmak istediklerine karar vereceklerdir. Bu arada Hazreti Yusuf’un anadan kardeşini de kaybettiler.

Topluluğun bir psikolojisi vardır. Bir taraf hakim olunca diğerleri ses çıkaramaz. Eğer bir kalabalık oluşmuşsa, bunlar yüz kişi olsalar bile, diğerlerini birleştiren bir karar yoksa beş on kişinin kararı tüm topluluğa hakim olur. Başkanları yoksa diğer kalabalık hiçbir iş yapamaz. Bu nokta çok önemlidir. O topluluk içinde bulunmuyorsanız etkiniz olmaz. Siz orada bulunur, kararlı hareket ettiğinizi de görürlerse, hemen çevrenizde kalabalık toplanır. Eğer iki kişi çıkarsa veya iki fikir çıkarsa zamanla bir fikir hakim olur, zamanla bir başkan hakim olur. 

Başarının şartları nelerdir?

1)      Kararlı olma,

2)      Başkanlarının olması,

3)      Başkanlarının orada hazır bulunması,

4)      Uygun taktik kullanma başarının sırrıdır.  

11 Temmuz 2010 Pazar günü Saadet Partisi Büyük Kongre’sinde yapılan seçimde Erbakan ekibi liste seçimini kaybetti.

Neden kaybetti?

Karşı taraf Erbakan’ı devre dışı bırakmaya kararlı idi. Oysa Erbakan tarafının bir kararı yoktu, Numan Kurtulmuş’a bile karşı değildiler. Merhamet bekliyorlardı. Bu grubun bir başkanı yoktu. Erbakan orada değildi. Uygun taktik uygulayamadılar. Yeni başkan ve yeni proje ile çıkacaklardı. Kaybedersek ayrı parti kuracağız imajını yayacaklardı. Numan Kurtulmuş’u ileri sürenler bundan çok korkar ve şimdilik Erbakan’ın dediğini yaparlardı.

Şimdi Hazreti Yusuf’un on kardeşi ayrı bir toplantı yapıyor ve taktiklerini geliştiriyorlar. Her biri şaşkın haldedir. Ama her şeye rağmen aşiret psikolojisi mevcuttur.

قَالَ كَبِيرُهُمْ  

(QAvLa KaBiRuHuM)

“Kebirleri kavl etti.”

“Kebir” burada izafe edilmiştir. “Hum” onların hepsidir.

“Kebir” marifedir. “Kebirün Minhum” denseydi onların yaşlılarından biri anlamı çıkardı. Ama “kebir” müfret olup marife hâline getirilince en büyükleri anlamına gelir. Yani tekil sigası marifeye izafet edilince o zaman aynı zamanda ism-i tafdil mânâsını da taşır.

Buradaki “kebir” sadece yaşta büyük anlamında değildir, aşiret başkanı demektir.

Örfe göre baba olmadığı zaman daima en büyük kardeş baba yerine geçer. Soya dayanan aşiret sisteminde yaşlı olarak aşiret sistemi ortaya çıkar. En yaşlı kardeş, en yaşlı amca aşiretin reisi olur. Askerlikte olduğu gibi hiyerarşi vardır. Daha yaşlı olan ağabeydir, o sayılmaktadır.

Kur’an soya dayalı aşiret sisteminin yerine sözleşmeye dayanan aşiret sistemini getirmiştir.

20. yüzyıla geldiğimizde eski tip aşiret sistemi sona ermiştir. Artık kardeşler değil gelinler kayınpederlerinin yanında bile oturmuyorlar. Çağımızda ayrı oturmak, uzak oturmak moda olmuştur.

Yeni aşiretler sözleşmeye dayalı olarak oluşacaklardır. Aşiret başkanının adı “seyit” veya “kebir” olacaktır. Bu büyüklük yaşça değildir. Bununla beraber başka bir ayırım olmazsa yaşça büyük başkanlığa layık görülmüştür. Önce ilim sonra yaş.

أَلَمْ تَعْلَمُوا

(Ea LaM TaGLaMUv)

“İlm etmediniz mi.”

Bir olay hakkında karar alırken onun geçmişi göz önüne getirilir. Suların akması gibi olaylar akar. Geçmişten gelir, geleceğe gider. Nerden geldiğini, nasıl geldiğini bilmeden gelecek hakkında doğru karar alınamaz. Tarihi bilgiye bunun için ihtiyaç vardır. Kur’an’a göre bu sebeple geçmiş göz önüne getirilmelidir. Bir aşiretin gelişmesini istiyorsak o aşiretin oluşması tarihlendirilmelidir.

Önce İzmir Akevler’in tarihi yazılmalıdır.

Sonra da İstanbul Akevler’in tarihi yazılmalıdır.

Geçmişte neler olmuş, bugün neler oluyor, neler yapılmalı?

Ondan sonra gelecekte neler olacağı hakkında karar alabilir ve uygularız.

Bu nasıl sağlanacaktır?

İçimizden birileri çıkmalı, bizim hayatlarımızı dinlemeli, sorular sormalıdır.

Birisine sorular sorarsınız. Arkadaşların bu çalışmalara nasıl katıldıkları sorulur. Onlar kendi özel hayatlarını anlatırken diğer arkadaşlardan bahsederler. Sonunda bilgiler bir araya gelir ve tarihçe ortaya çıkar. Ondan sonra beş sene, on sene geçer, yeniden tarihi bilgi yenilenir.

Her aşiret kendi tarihini yazmalıdır, oluşmasını yazmalıdır. Aşiret devam ettikçe tarihi o aşiret mensupları tarafından okunmalıdır. Sonra bucakların da tarihini oranın halkı yazmalıdır. Merkez aşiretin tarihi bucağın tarihi olacaktır. Semt merkez aşiretlerinin tarihleri ile birlikte devam edecektir. Ondan sonra il ve ilçe merkez bucaklarının, sonra bölge ve ülke merkez bucaklarının tarihi oluşacaktır. Sonra kıta merkezleri ve Mekke bucağının tarihi yazılacaktır. Böylece tüm insanlık, ülkeler, iller, bucaklar ve ocaklar kendi tarihlerinin şuuru içinde olacaklardır.

Eskiden bunların yazılması ve saklanması zordu. Şimdi bilgisayar ve internet bu işi çok kolay hâle getirmektedir. Artık yeni bir düzene girmemiz gerekmektedir.

İşte burada büyükler geçmişi hatırlamaktadır. Herkes meseleyi bilse bile, toplantıyı açtığınızda yapacağınız iş geçmişin hatırlanmasıdır. Bu şekilde kararların hangi geçmişe dayandığını belirtmiş oluruz.

“Bilmediniz mi” sorusuyla biliyorsunuz demek istenmektedir.

Neden menfi soru ile sormaktadır?

O halde artık biz istediğimiz gibi hareket edemeyiz, bırakıp gidemeyiz demek istemektedir. Daha söze başlarken ne demek istediğini belirtiyor.

Yöneticilerin hakim olabilmesi için artık kesin kararlı olarak ifadelerle devreye girmektedir. Yani burada önce fikirleri alınıyor. “Ve Kâle” demediğine göre demek ilk olarak bunu söylemektedir. Savaşın kuralları vardır; bir an önce davranacaksın, birlikte hareket edeceksin. Dolayısıyla savaşta istişare yoktur. Daha önce istişare edilebilir ama hareket zamanı artık emre körü körüne itaat edilmektedir. Kebirleri böyle söze başlamakla bunu ifade ediyor. Artık tartışma zamanı değildir. Süratle hareket edip sonuç almalıyız.

أَنَّ أَبَاكُمْ

(EanNa EaBAvKuM)

“Babanız.”

Bilmiyor musunuz ki babamız bizden mevsik aldı?

Biliyorlar. Ama büyükleri kardeşleri aksi fikirde imişler gibi konuşuyor. Onlara başka bir şey düşünmeye imkan vermiyor.

Biz Türkçede ve bütün dünya dilerinde “babamız” deriz. Oysa Kur’an Arapçasında “ben, sen, biz” değil de “siz” olarak kullanır. Bu şekilde kullanma karşı tarafa saygıdır.

Kur’an’ın bazı üslubu vardır ki bir türlü bizim mantığımıza yerleştiremeyiz. Bunlardan biri işaret zamirlerindeki muhatap zamirleridir. Kur’an “ben ve seni” siz olarak ifade eder. Türkçe de “biz” denir.

Burada da babaları hepsinin babası, kendisinin de babası iken, “babamız” diyeceğine “babanız” diyor. Tercümeler yapılırken “Babamız” diye tercüme edilecektir.

Baba aşiretin reisi ise büyük kardeş de aşiretin veziridir. İşleri artık vezirin emrinde kardeşleri yaparlar. Babaya karşı da o muhataptır. Başkan bakanlarla ayrı ayrı görüşmez, başbakanla görüşür. Muhatap odur, sorumlu odur.

قَدْ أَخَذَ عَلَيْكُمْ

(QaD EaPaÜa GaLaYKuM)

“Aleyhinizde ahz etmiştir.”

Buradaki “Kad” alınan misakın hâlen yürürlükte olmasıdır. Ahz eden babalarıdır.

Alınan mevsika yani belge kimden alınmıştır?

Allah’tan alınmıştır. Belgeyi alan ise kardeşlerdir.

Belgeyi alanlar “Alâ” kelimesi ile ifade edilmiştir. Belge kardeşlerin lehine belge değil aleyhine belgedir. Belgede kardeşler küçük kardeşlerini koruyacaklarını taahhüt ediyorlar. Görev alıyorlar. Allah yani topluluk da onlara belge veriyor. Döndükleri zaman yalnız babalarına karşı değil topluluğa karşı da sorumlu durumdadırlar.

Sorunlar nasıl çözülecektir?

Burada önemli olan husus mevsikanın lehlerinde değil aleyhlerinde olmasıdır.

Kooperatif belge çıkarıyor, kredi olarak işletme sahibine veriyor. İşletme sahibi bu belgeyi imzalayarak kendisine mal satana veya çalıştırana veriyor. Bu belge kooperatif tarafından verilmiştir. İşletme sahibi bu belgede taahhüt edilen karşılığı karşılamazsa kooperatif devreye giriyor ve ödüyor. Ondan sonra dönüyor, belgenin gereğini yerine getirmeyenden hesap soruyor.

Buradaki “AleyKüm” kelimesi bize belgedeki esas sorumlunun belgeyi imzalayan olduğunu ifade etmektedir.

مَوْثِقًا

(MeVSiQan)

“Mevsika”

“Mevsik” “mescid” vezni üzere ism-i zaman, ism-i mekan ve masdar-ı mimidir. Misakın yapıldığı yer demek olup belge demektir. Kişinin borçlandığını ifade eden belgedir.

Bugün TL olarak para çıkarılmaktadır. Borçlusu belli değildir. Miktarı da belli değildir. Oysa İslâmiyet’teki belgelerin üzerinde borçlu vardır. Karşılığının ne olduğu da yazılıdır. Diyelim ki on gram altın yazılıdır. İstediğin zaman senedi imzalayıp piyasaya sürenden gidip on gram altın talep edebilirsin. Onun dışında kuyumcuda duran altını kişilere devredebilirsin.

Belge alınmış ve Hazreti Yakub’a verilmiştir. Hazreti Yusuf’un kardeşi getirilmediği takdirde o belge ibraz edilecek ve cezalanmalarını isteyecektir. Kardeşleri ortada belge var diyor, durumumuz ne olacaktır diyor.

مِنَ اللَّهِ

(MiNa elLAHi)

“Allah’tan.”

“Min” iptidai gaye içindir. Gökten inzâl edilen su, yahut Allah’tan gelen gazap ifadeleri vardır. Allah’tan gelen belge.

Allah’tan belge nasıl gelecektir?

Kur’an’ın âyetlerine dayanarak biz belgeyi şu şekilde oluşturuyoruz. Senet çıkaracak, vesika çıkaracak kişi bir taşınmazı ortaya koyup dayanışma ortaklığına baş vurur. Dayanışma ortaklığı nominal değeri ile belirlenmiş senetlerin çıkarılmasına teminat verir. Bu belgelerle banka veya kooperatif belgeyi tanzim eder ve verir. Bu belgede senedin nominal değeri, teminat olarak konan yapıyı ve teminat veren dayanışma ortaklığı yazılıdır. Aynı zamanda borçlanacak kimsenin adı yazılıdır. Ondan sonra bu belge üzerinde malı alan yani borçlanan imzasını koyar ve alacaklıya verir. İşte bu şekilde oluşan bir senet Allah’ın belgesi olmuş olur.

وَمِنْ قَبْلُ

(Va MiN QaBLu)

“Daha önce de”

Daha önce de benzer iş yaptınız diyor, sabıkalısınız diyor. Sabıkanın cezada ziyadelik yapması söz konusu değildir. Ama sabıkanın olayları ispatta rolü var mıdır? İftira edenin şahitliğinin kabul edilmemesi demek ki iftira edende bir eksikliğin varlığını ifade eder. O halde şunu söyleyebiliriz; suç işleyen kimse cezasını çektikten sonra artık bir daha o suçtan cezalandırılmaz ve suçların az veya çok cezası olmaz. Tahfif ve teşdit yoktur. Kasdın olup olmadığı cezayı kaldırır veya koyar ama cezada artma ve eksilme olmaz. Diyete dönüşmesi cezanın düşmesi demektir. Çünkü ceza artık mâli tazminata dönüşmüştür.

Hazreti Yusuf’un büyük kardeşi geçmişi hatırlatmak istemektedir. Hazreti Yusuf’u kuyuya koymaları, bir kardeşin başına gelenlerin ikinci kardeşin de başına gelmiş olması nedeniyle anlatacakları inandırıcı olmayabilir. Kur’an bize bu kıssayı böyle anlattığına göre Hazreti Yusuf’un kardeşlerinin sabıkasının ispatta etkisi olduğunu göstermektedir. Diğer taraftan olaya baktığınızda sabıkanın etkisiz olduğu anlaşılmaktadır. Çünkü bu ikinci olayda kardeşler suçsuzdur. Demek ki sabıka kardeşlerin ifadesinde anlam taşımakta ama olay sabıka anlayışının gerçeklere uymamakta olduğunu ortaya koymaktadır.

Sabıka anlayışına dayanarak hüküm çıkarmak doğru değildir. Ancak sabıkanın soruşturmada değerlendirilmesi gerektiğini söyleyebiliriz. Örnek olarak, iki sanık varsa sanıklardan biri sabıkalı diğeri sabıkasızsa, soruşturmaya sabıkalıdan başlanabilir. Birincisinin fiili işlediği ortaya çıkarsa diğeri rahatsız edilmemiş olur.

Buradaki “Ve” neye atıftır?

İsim cümlesi soru cümlesine atfedilmiştir. Her ikisi de aslında fiil cümlesidir. “Enne” ile ve takdimle isim cümlesine dönüştürülmüştür. Babamız bizden mevsik almıştı, daha evvel de neler yapmıştık diyor.

مَا فَرَّطتُمْ فِي يُوسُفَ

(MAv FarRaoTuM FIy YUvSuFa)

“Yusuf’ta neyi tefrit ettiniz.”

“Fart” kelimesi “fert” kelimesine akrabadır. Tekleştirme, ayırma anlamındadır. Olması gereken yerden ileri götürme veya geri bırakma şeklinde olur. İfrat ileri götürme, tefrit geri bırakma şeklinde anlaşılabilir. Tefrit etme eksik bırakma anlamına da gelmektedir. Yani Hazreti Yusuf’u kurda kaptırırken ihmal ettiniz. Şimdi de kardeşini burada bırakıyorsunuz, yine ihmal söz konusudur.

“Tefrit” “Fî” harfi ile getirilmiştir. Yani Hazreti Yusuf’taki dikkatsizliğiniz burada da ortaya çıkıyor. Her iki olayda görünürde ihmal vardır.

Babalarına ne diyecekler?

Belgeyi verenlere ne diyecekler?

Sorunlar bazen çıkmaza girer, ne yapacağınızı şaşırırsınız, ne olacağını bilmez hâle gelirsiniz. Mutlaka bir yol çıkar.

İstanbul’u düşünün, on beş milyon insan her gün karınlarını doyuracak durumdadır. Eğer ihtimaliyat hesabına vursak, günde yüzlerce açlıktan ölen kişi olması gerekir. Ama herkesin karnı doymaktadır. Bir çıkar yol bulup herkes rızkını temin etmektedir. İşler de böyledir. Çıkmaza girdiğiniz zaman ümitsizleşip artık hareketsiz hâle gelmemek gerekir. Allah mutlaka bir yol açacaktır, bir çıkış bulunacaktır.

Kardeşler çıkmazdadırlar. Ama öbür taraftan çıkmaz sonrasında daha üstün bir duruma geleceklerdir. Hazreti Yusuf’un kuyudaki durumundan daha kötü duruma düşmüşlerdir. Hazreti Yusuf’a orada çektirdiklerini şimdi kendileri çekme durumundadırlar.

فَلَنْ أَبْرَحَ الْأَرْضَ  

(FaLaN EaBRaXa elEaRWa)

“Arzı ibrah etmeyeceğim.”

“Berehe” ayrılmak anlamındadır. Terk etme anlamındadır. Buradaki arzdan maksat Mısır’dır. Ben bu ülkeyi terk etmeyeceğim diyor. Burada marife olarak gelen arz kardeşlerin bulunduğu ülkedir. Yani kardeşlerin ülkesi değil, bulunulan yer kastedilmektedir. Demek ki bir yerde bulunursan orada kullanılan marife kelime orasını gösterir. Örnek olarak bir mescide girdiğinizi farz ediniz. Mescid çok güzel diyeceksiniz. Mescit muazzam dersiniz. Kendi mescidinizi değil, bulunduğunuz mescidi kastedersiniz. Burada da arz deyince kastedilen onların bulunduğu ülke olan Mısır’dır.

Büyükleri ben buradan ayrılmayacağım diyor. Yani o Mısır’da kalacaktır.

Neden Mısır’da kalacaktır?

Bunun iki gerekçesi vardır. Biri, madem ki kardeşleri buradadır, ona gerektiğinde bir yardımda bulunmak üzere kalacaktır. Diğeri ise artık ülkesine dönmemektedir. Babasından ve topluluktan korkusu sebebiyle dönmemektedir. Sorumluluğu üstüne alarak kardeşlerini memlekete gönderecektir. Kardeşlerinden birini bırakır kendisi memleketine dönebilirdi.

Bu genel sorumluluk ilkesine aykırıdır. Bir yerde kendin bulunmadıkça senin işin yürümez. Sorumluluk kimde ise mutlaka onun orada bulunması gerekir. İlk padişahlar hep kendileri savaşlara katılmışlardır. Sonra vezirleri göndermişler, onlardan birinin savaşı Viyana bozgunu gibi bir bozgunla bitmiştir. Yani kurala göre işin başında bizzat kendin bulunmadıkça o iş yürümez. Mala sahibi gerek, oğlu da değil babası diye atasözü vardır. Bağda karısı olanın dağda işi olmaz da başka bir atasözüdür.

Başarısızlığımızın kaynağı bu olmaktadır. Bir insan iki işin başında olamayacağı için birden fazla iş yapan daima başarısız olur.

İzmir Akevler’deki başarısızlığımız bundan olmuştur. Ben kendim iş yapmak yerine başkalarına iş hazırlamaya çalıştım. O başkaları hiçbir zaman kooperatif içinde bir işe sahip çıkmamışlardır. Ya onlar da benim gibi çok iş yapmışlardır, yahut onlar kooperatifin dışında iş yapmışlardır. Kooperatifle ilgilerini kesmişlerdir.

Ben sadece ilimde başarılı oldum. Çünkü o benim tek işim olmuştur, diğer işleri hep ikinci iş olarak tuttum.

Bundan dolayı tavsiyem şudur.

Bir işi kendinize iş edinin, diğerleri ise dördüncü beşinci iş olsun. Ömrünüzün sonuna kadar onun peşinde olun. Göreceksiniz, sonunda başarılı olacaksınız.

“Adil Düzen”i birinci iş kabul edenler bulunmadıkça “Adil Düzen” gelmez. Ben “Adil Düzen” uygulamasını birinci iş kabul etmedim. İlmini birinci iş kabul ettim ve uygulanmasını başkalarına bıraktım; Necmettin Erbakan’a, Fethullah Gülen’e, Hayrettin Karaman’a, Süleyman Tunahan’ın şakirtlerine bıraktım. Onların hepsi başarılı oldular. Ama benim bildiğim “Adil Düzen” içinde değil de kendi bildikleri düzende başarılı oldular. Benim yaptığım hatalı değildi. O zaman öyle olması gerekiyordu. Ben onları sadece destekledim.

Adil Düzen Çalışanları “Adil Düzen Projesi”ni hazırlayacaklardır. Birisi öne atılıp ona sahip çıkacaktır. Bu kimsenin başka danışmanları olmayacaktır, tüm danışmanları onlar olacaktır. Bana göre Adil Düzen Çalışmasında Akevler başarmıştır. Diğerleri büyümüşler, genişlemişler ama cari sistemde bunları yapmışlardır. Onun için ben onları geçiş dönemi başarıları olarak görüyorum. Tam başarılı olacak olan geleceğin Adil Düzen uygulayıcıları, Adil Düzen çalışanları dışında kimseye kulak bile vermeyeceklerdir. “Velâ Ta’du Aynake Minhüm”ün anlamı budur. Gelecekte sizi destekleyeceklere bakınız, sizden başka danışmanları varsa onlardan ümidinizi kesiniz, başka gelecek bir kimseyi beklemeyiniz.

حَتَّى يَأْذَنَ لِي أَبِي

(XatTAy YaEÜaNa LIy EaBIy)

“Babam bana izin vermedikçe.”

Yukarıda “babanız” diyor, “burada babam” diyor. Yani babası olduğu için ayrılmayacaktır. Aşiret reisinin ötesinde iki oğlunu da sorumlu olarak kaybetmiştir. Hattâ izin gelinceye kadar. Kardeşleri babasına gidecekler ve durumu anlatacaklar. Babası da karar verecek. Orada kal veya gel diyecek. Ondan sonra ancak dönecektir. Yani sorumlu olarak karar vermiştir, orada bekleme kararını almıştır. Ondan sonra ne yapacağını bilmemektedir. Babasından talimat bekleyecektir. Usulcüler buna mücmel demektedir. İnsan içtihadını yapar ve ona göre amel eder. Eğer içtihat edemezse o zaman mercie sorar ve ondan gelecek talimatı bekler. Burada Hazreti Yusuf’un büyük kardeşi aynen hareket etmektedir.

“İzin vermek” duyurmak demektir.

“Üzün” kulak vermek demektir.

“Ezan” namaza çağırmadır.

Burada başka bir hüküm ortaya çıkıyor.

Babasına ne yapayım diye sormuyor. Orada kalmaya karar veriyor. Orada kalacaktır. Ama babasından bir haber gelirse o zaman onu yapacaktır.

Mücmelin durumu da budur. Mücmelde tavakkuf edilir, sorulmaz. Çünkü sorun merkezde de çözülmemiş olabilir. Sadece haberdar edilir. Demek ki mücmelin hükmü budur. Haberdar edeceksiniz, ondan sonra cevap gelinceye kadar bekleyeceksiniz. Te’kiden sormayacaksınız. Cevap verilmiyor demek beklenecektir demektir.

Bununla beraber sadece beklemeyecek, içtihadınıza devam edecekseniz. İçtihadınızla sorununuzu çözerseniz onu yapacaksınız.  

أَوْ يَحْكُمَ اللَّهُ لِي

(EaV YaXKuMa elLAHu LiYa)

“Yahut  Allah benim için hükmedecektir.”

“Hükmetmek” demek yönlendirmek demektir.

Öyle olaylar cereyan eder ki siz ona göre karar verirsiniz ve hareket edersiniz. Bir sorunla karşılaşırsanız ve onu çözemezseniz, o zaman sabırlı olacaksınız, bekleyeceksiniz. Bir olay olur ve önünüz açılır. Ona göre hareket edersiniz. Ama sorun çözülmüyorsa o zaman bekleyeceksiniz. Hazreti Yusuf hapishaneye girmiş ve beklemiştir. Ne olacağını bilmemekte ama sabırla beklemektedir.

Bediüzzaman ne yapmıştır?

Hapse girmiş ve beklemiştir. Hapishane arkadaşları ile Risale-i Nurları hazırlamıştır. Hapishane olmasaydı Risale-i Nurlar olsa bile onu takip eden kimseler bulunmazdı.

Mustafa Kemal doğudaki ilim adamlarını batıya sürmüştür. Bu sürgün batının aydınlanmasına sebep olmuştur.

Allah’ın takdirini bekleyeceksiniz. Başınıza beklenmedik bir olay geldiği zaman bileceksiniz ki İlâhi takdire doğru gidiş vardır.

Saadet Partisi Recai Kutan’ın başkanlığında uyumuştur...

Sermaye şimdi de onu canlandırıp AK Parti’yi parçalamayı hedeflemiştir.

Erbakan AK Parti’den daha tehlikeli olduğu için ona karşı bir cephe geliştirilmektedir. Önce Numan Kurtulmuş’a yol vermedi ama camiayı parçalamak için başkan yaptı. Numan Kurtulmuş ise sadece Erbakan’a muhalefetle yükselmekte olduğunu bildiği için ilk hedefi Erbakan’ı devre dışı bırakmaktı.

İran’a davet edilen Erbakan’ı uğurlamadı. İran’da devlet başkanlarının üstünde karşılanan ve İran’daki Türkiye büyükelçisinin de onuruna yemek verdiği bir lider Türkiye’ye dönerken de karşılanmıyor.

Erbakan bütün bu yapılanlara ses çıkarmadan sabretti.

Sonunda hiçbir mânâsı yokken Erbakan’a cephe aldı.

Fatih Erbakan çalışmıyormuş; sanki adlarını sanlarını bildiğimiz veya bilmediğimiz elliden fazla kişi çalışıyormuş gibi. Sırf Erbakan’ın oğludur diye devre dışı bırakmak için oyunlar oynanmıştır.

İşte buradaki yeni durum da bekleme durumudur. Demek ki gelişmeler yeni bir olaya gebedir. Böyle giderse Saadet Partisi batacak, Adil Düzen Partisi kurulacak ve “Akevler Adil Düzen Çalışanları”nın yanında yer alacaklar.

Erbakan, Akevler Adil Düzen çalışanlarıyla beraber olduğu için aziz oldu. Onları terk ettiğinde ise Allah da onları terk etti. Tek yol tekrar Allah’a dönmek, “Adil Düzen”e dönmektir. “Adil Düzen”in Cebrail’i Akevler’dir. Cebrail’e karşı olanların başarıya ulaşmaları mümkün değildir.

ESAM Genel Sekreteri Prof. Dr. Arif Ersoy bunu okumalı ve anlatmalıdır. Eğer Saadetçiler adam olmak istiyorlarsa, tevbe istiğfar etsinler, tekrar “Adil Düzen”e dönsünler, Adil Düzen Ekibi’ne dönsünler. Benzer hatırlatmayı Erbakan’a da yapmak durumundayım; “Adil Düzen”e karşı olan zavallılarla alabileceğiniz yol bu kadardır.

وَهُوَ خَيْرُ الْحَاكِمِينَ (80)

(Va HüVa PaYRu eLXaKiMIyNa)

“O hakimlerin hayırlısıdır.”

O en iyi hükmedendir. O ne yaparsa o hayırlıdır.

“Hakim” kelimesi burada erkek kurallı çoğul getirilmiştir, marifedir.

İnsanlık hükmedenlerle doludur. Karşılıklı davranışlarla hükmetmektedirler. Dolayısıyla tek bir topluluktur. İnsanlık tek varlıktır. Birtakım hükümler sonucu düzen yürümektedir. Ne var ki Allah’ın bir hükmü vardır. Bu hükümlerin üzerinde hüküm vardır. O en iyisidir ve olacaktır.

Allah benim için hüküm vermedikçe ben buradan ayrılmayacağım.

Bu hüküm bana yol gösterme olduğu gibi ölümüme de karar verebilir.

Yani ölümü bekleyeceğim diyor.

İşte kararlı olmak budur.

Ya ölüm ya istiklâlin mânâsı budur.

Dünyevi menfaatlerin üstünde tutmadığın hiçbir şeyde başarılı olamazsın.

Lenin ve Stalin Allah’a inanmıyorlardı. Ama onlar ölümü göze alarak sosyalizmi getirmişlerdir. Mü’minlerin başarısı da ancak bu şekilde inanmakla mümkün olur. Dünyevi hesapları olanlar başarılı olamazlar, bir iş yapamazlar.

***

ارْجِعُوا إِلَى أَبِيكُمْ

(iRCıGUv EiLAy EaBiYKuM)

“Babanıza rücu ediniz.”

“Rücu etmek” geri dönmek demektir. Babanıza dönünüz, yahut babanıza müracaat ediniz demek olur. Bir yere bir şeyi istemek için gitmek de rücu olmaktadır.

Türkçede “rücu ettim” tevbe ettim anlamında kullanılmaktadır.

Kur’an bir yerden dönme değil de bir yere dönme şeklinde getirmektedir.

“Min” veya “An” ile kullanıldığı zaman bir yerden dönmektir.

“İlâ” veya “Li” ile getirildiği zaman ona rücu olur. Burada “babanıza rücu ediniz” diyor; “memlekete” demiyor, “babanıza” diyor. Yani onlar aynı zamanda görevli gidiyorlar. Büyüklerinin adına rücu edilecektir. Sorun babalarına arz edilecektir.

فَقُولُوا

(Fa QuvLUv)

“Kavl ediniz.”

“Fa” harfi rücuun sebebini gösterir.

Niçin rücu ediniz?

Bunu söylemek için rücu ediniz demiş olmaktadır.

Kardeşlerinin görevi söylemek olacaktır. Onlara emretmektedir. Onlar dönecekler. Babalarının karşısına çıkacaklar, büyükleri görevini göremeyecek. İçlerinden en yaşlı kim ise o söz alacak ve konuşacaktır. Askerlikte de böyledir, kim kıdemli ise o konuşur. Görevi en büyüğüne vermiş olmuyor, görevi hepsine veriyor. Çünkü birine bir şey olursa yerine diğeri geçecek ve görev yerine getirilecektir.

Hukuk düzeninde herkes kendi içtihadı ile hareket eder. Ama ortak işlerde artık hukuk düzeni kuralları değil askeri kurallar geçerlidir, emir komuta zinciri geçerlidir. Bu sebepledir ki Kur’an askeri düzen ile hukuk düzeni kurallarını ayırmamıştır.

Namaza başlama hukuk kuralları içinde olur. Namaza uyulduktan sonra artık askeri kurallar çalışır. İsteyen namazı terk eder ama namaza devam ediyorsa imama uyar. Askerlikte bu zordur. Sonra askerlikte sorumluluk amire karşıdır. Oysa hukuk düzeninde sorumluluk hakemlere karşıdır. Namazda sorumluluk Allah’a karşı olup imama karşı değildir. Onun için imam kıbleye karşı döner, arkasına bakamaz.

يَاأَبَانَا

(YAv EaBAvNAv)

“Ey babamız.”  

“Ey babamız” diyeceksiniz, yani ona durumu anlatırken çocukları olduğunu hatırlatacaksınız.

Ne emredersen onu yapacağız demektir. Yani önce durumu ortaya koyuyorlar.

Fatiha Sûresi’nde bunun için önce Allah’ın sıfatları sayılmaktadır. Bu sıfatları olduğu için başvurulmuştur. Sonra kendi durumumuz anlatılmaktadır, yalnız Sana ibadet eder yalnız senden yardım dileriz denmektedir. Ondan sonra istekte bulunulmaktadır.

Burada da “babamız” diyerek ne sıfatla baş vurduklarını ifade etmektedirler. Hepsinin başı o olduğundan ona arz edeceklerdir.

إِنَّ ابْنَكَ

(EnNa EiBNaKa)

“Muhakkak ki ibnin.”

“Babamız” diyorlar. On bir kişi gitmiş, dokuz kişi dönmüştür. En büyükleri aralarında yoktur. Bir de en küçükleri yoktur. Hazreti Yakup bu durumda bunları daha sakin dinleyecektir. Çünkü başları yoktur.

“Oğlun” deyince marife olduğu için ya en büyük ya da en küçük oğlu anlamındadır. Anadan ayrı olması ve alıp götürürken onun için mevsik vermelerinden dolayı oğlundan maksat küçük oğul anlaşılacaktır.

Varır varmaz oğlundan haber verin, başka bir şey söylemeyin. Böyle dediğinizde onda belli bir görüş ortaya çıkar, biz de ona göre hareket ederiz.

Hazreti Yakup tarafgir olmakta ısrarlıdır. Hazreti Yusuf’tan sonra kardeşini de himaye etmektedir. Diğerlerini Mısır’a gönderirken onu göndermemektedir, yani ayırımcılık yapmaktadır. Bu insanın doğasında mevcuttur. Peygamber de olsa bu duygudan kurtulamamaktadır. Bu tarafgirlik onların birleşmelerine ve cephe almalarına sebep olmaktadır. Hazreti Yusuf’un kuyuya atılmasında babasının da hatası vardır. O onları bu yola gitmeye zorlamıştır. Bu sebepledir ki kardeşler tamamen suçlu değildirler. Hazreti Yakub’un hatası çocuklarında tezahür etmiştir. Hazreti Yakup hâlâ oğlunu farklı görmektedir.

Bununla beraber Hazreti Yakub’un bunları kardeşlerinden ayırmasının sebebi var. Kardeşler babadan bir anneden ayrı kardeşlerini kendileri gibi görmüyor ve eziyorlar. Hazreti Yakup bir aşiret reisi olarak ezileni korumaktadır. Bu da onun görevidir. Kardeşlerini onlardan ayrı tutması, onların ezmesinden koruması içindir. Yoksa sonra mevsik getirilince onu onların yanına katmıştır. O halde olay tam dava konusudur.

Biz de kendi çocuklarımız arasında farklı muamele yapabiliriz. Ama bu birilerinin hakkını birilerine geçirme şeklinde olmamalıdır. Tam tersine birilerinin hakkının diğerlerine geçmemesi için sahip çıkarız.

Görülüyor ki bir aşiret başkanlığı bile zor bir iştir.

İnsanın bu imtihanları geçirmesi için Allah böyle yapmıştır.

سَرَقَ

(SaRaQa)

“Sirkat etti.”

“Sirkat” başkasının malını topluluktan gizli olarak almadır. Bu kamuya karşı işlenmiş bir suçtur. Çünkü malı korumak kamuya aittir. Ondan gizli aldığınızda onun sorumluluğunda olan bir malı heder etmiş oluyor. Maddî sıkıntıdan çok devlet otoritesini sarsan bir şey olduğu için suçtur.

Ne çaldı, nasıl çaldı, ne oldu, onları anlatmıyorlar, sadece “hırsızlık etti” diyorlar.

Olay açıktır. Mal çalınmıştır, çalındığı sabit olmuştur. Bunun için “çaldı” diyorlar.

Sirkat ve zinanın cezaları nedir?

Birinde dayak, diğerinde ise el kesmedir.

Neden el kesiliyor?

El kesiliyor çünkü hırsız suçu elle işlemiştir. Sadece ceza olarak verilmiyor, bir daha hırsızlık yapmasın diye el kesiliyor.

Zinada ise başkasına zarar yoktur, sadece topluluğa zarar vardır. Dolayısıyla sadece sopa atılıyor. Uzuv kesilmiyor. Ama fuhuş şekline girerse, başka bir ifade ile evli kadınla zina şeklinde olursa, o zaman onda da uzuv kesme vardır. Fıkıhçılar recm cezasını vermektedirler. Biz recm yerine hadım cezasını yine Kur’an’a dayanarak koyuyoruz.

وَمَا شَهِدْنَا إِلاَّ بِمَا عَلِمْنَا

(Va MAv ŞaHıDNAv EilLAv BiMAv GaLıMNAv)

“Bildiklerimizden başka bir şeye şahit olmadık.”

“Ve” harfi  “sereka”ya atfetmektedir. Yani biz onun hırsızlık yaptığına şahit olmadık, sadece yükünde tasın çıkması ile bilmekteyiz, yahut mahkeme kararı ile bilmekteyiz.

Şimdi şu sorun ortaya çıkmaktadır.

Mahkemenin bir kararına dayanarak başka mahkemede şahitlik yapılabilir mi?

Böyle bir mahkeme kararının olduğuna şehadet edebilirsiniz ama mahkeme kararına dayanarak mahkemedeki olayı kendiniz ispat etmiş gibi şahitlik yapamazsınız. Şehadetten ilmi istisna etmesi bunu ifade eder.  “Biz görmedik ama görevliler öyle karar verdiler” diyorlar. Biz burada şehadetimizi sadece bilgiye dayandırıyoruz, bu konuda kendi araştırmamız yoktur.

Bir kimse bir deney yapıyor, gördüklerini yazıyor.

Bu müşahededir. İlim değildir, şuhuddur.

Sonra bu deneyleri delil kabul edip kurallar ortaya koyuyor.

Bu da ilimdir.

Deney yapan şahittir, sonuçları çıkaran âlimdir.

Mahkeme de böyledir. Deney yapanlar soruşturmacılardır. Sonuca varanlar ise hakemlerdir. Bir kimse ben gözetledim deyip bir kural koyamaz. Evvela gözlemci olarak sadece gördüklerini kaydeder, sonra isterse bir ilim adamı olarak kuralları çıkarır.

Buradaki istisna munkatı’ ise ilim şehadetin içinde değildir. Eğer muttasılsa ilim şehadetin içindedir.

Bu takdirde mahkeme kararı şehadettir. Şehadetlere dayanarak şehadet etmektedir. Eğer munkatı’ ise mahkeme kararı şehadet değil şehadetin sonuçlarını ortaya çıkarmadır. Bununla da şahidin şehadetiyle şehadet caizdir sonucuna varılır.

وَمَا كُنَّا لِلْغَيْبِ حافِظِينَ (81)

(Va MAv KunNAv LiLĞaYBı XaFıJIyNa)

“Biz gaybın hafizi değiliz.”

Gaybı bilmiyoruz. Görünürde olanı biliyoruz. Aslında gaybı kimse bilemez, görünürde olanı biliriz. Onun için daima yanlış olma ihtimali vardır. Dört şahitle ispat edilse bile her zaman yanılma ihtimali büyüktür. Bu sebepledir ki mahkumlar cezalarını çektikten sonra eskisi gibi olurlar, sabıka yoktur.

Biz kardeşlerinin gaypta yaptıklarından dolayı sorumlu değiliz anlamı da çıkar. Bizim yanımızda  hırsızlık yapmadı ama diğer zamanlarda hırsızlık yapmasından biz sorumlu değiliz demek istemektedir.

Soruşturmacı delillere dayanarak sonuç çıkarmalıdır. Delillerde bir hilesi varsa, delilleri nazarı itibara almamışsa, yahut delil uydurduysa, yahut delilde tahribat yapmışsa bundan sorumludur. Ama delilleri değerlendirmedeki hatadan sorumlu değildir. Hakim de soruşturmacıların tanıklıkları sebebiyle karardaki hatadan sorumludur ama soruşturmadaki hatadan sorumlu değildir.

Hukuk davaları iki soruşturmacı ile sabit olur.

Ceza davaları dört soruşturmacı ile sabit olur.

Ceza davaları aleyhine hakemlere gidilemez. Hukuk davaları ceza davaları usulü ile muhakeme edilir. Hakem suçlu bulunursa diyete dönüşür. Ceza davalarında infazın ertelenmesini başkan yapar. Yapmazsa infaz edilir. Tazminata mahkum edilebilir.

***

وَاسْأَلْ الْقَرْيَةَ

(Va iSEaLi eLQaRYaTa)

“Karyeden sual et.”

Burada “Karye” kelimesi kullanılmıştır. Oysa karye küçük bir topluluktur. “Mısır”dan sor demiyor. Hazreti Yusuf’un bulunduğu yerdeki “karye”den sor deniyor. Demek ki Mısır içinde karyeler vardır. O karyeye sor diyor.

İşte bizim iç içe teşkilatlanma sistemimiz buna dayanmaktadır. Ülke şa’blara (illere) ayrılır. Şa’blar kabilelere ayrılır. Kabileler de karyelere bölünür. Olaylar karye seviyesinde geçer. Soruşturma orada yapılır. Şehadet de kabile yani bucakta yapılır.

الَّتِي كُنَّا فِيهَا

(EalLaTIy KunNAv FIyHAv)

“Bulunduğumuz karyeden sual et.”

Bu söylediklerimiz aynen anlaşılacaktır.

Hazreti Yakup nasıl sual edecektir?

Belgeyi ibraz edip tazminat talep etmesi için bunların ihmali gerekmektedir. Büyük kardeş orada kalmıştır. Baş sorumlu odur. O halde soruşturmacıların Mısır’a gelip soruşturmaları gerekir. Çünkü sanığın ayağına gidilir. Büyükleri bunu bildiği için Mısır’da kalmaktadır. Hazreti Yakup soruşturmacıları bulacak ve ihmal ettikleri sabit olacak, ondan sonra mahkum edilecektir. Yoksa asıl sorumlular üzerinde soruşturma yapılmadan belge ile hüküm verilemez. Belge hakemler yanında değil soruşturmacıların yanında geçerlidir. İşte büyükleri bunu bildiği için kendisi Mısır’da kalmaktadır. Harfi tarifle getirildikten sonra muhataptaki tereddüdü kaldırmak için “Elletî” getirilmiştir. Marife üzerine “Ellezî” ile bir sıfat gelirse takyid sıfatı tavsif sıfatı olur.  

Hazreti Yakup peygamber Mısır’da olayla nerede karşılaştıklarını, hattâ buğdayları nerden aldıklarını bilmemektedir. Ama oğulları ona götüreceklerini ve oradaki olayları onların tahkik edeceklerini söylemektedirler. Yani babamıza burasını gösteriniz. Gelsin görsün. Gözleri ile olayları görsün. Yahut soruşturmacıları  göndersin.

وَالْعِيرَ

(Va eLGIyRa)

“Ve kervana”

Yani kervana ve karyeye sual et. Karşılaştığımızı kervana da sor diyor ama kervana ayrı sor, karyeye ayrı sor demiyor.

Soruşturmacılar kervanı nerde bulacaklardır?

Belli kervan kafileleri vardır. Onlar her zaman Hazreti Yakub’un bulunduğu yerden geçmektedirler. Hangi kervanla karşılaştıklarını söylemişlerdir. Hazreti Yakup geçecekleri zaman onlara da sorabilir. Ne var ki böyle bir durum olmadığı anlaşılmaktadır. Çünkü karye ile beraber îra/kervana sorulacaktır. O zaman Mısır’da ikamet etmekte olan  kervan vardır. Bunların karyeleri ayrı bir yerdedir. Kervancıların karyesidir. Mısır’a gidildiğinde onlar da kolayca bulunabilir, onlara da sorulabilir. Çünkü hırsızlar aranırken onlar da durdurulmuş, onlar da aranmıştır. Onlarda bir şey bulunamayınca serbest bırakılmışlardır. Siz bunu da babamıza söyleyin diyor. Kur’an burada büyüklerinin sözlerini naklederek diğer kervanlarla karşılaştıklarını da bildirmektedir.

الَّتِي أَقْبَلْنَا فِيهَا

(EalLaTIy eQBaLNa FIyHAv)

“Orada karşıladığımız kervan.”

Kardeşleri Mısır’dan dönerken Mısır’a gelmekte olan kervanla karşılaşmışlardır. Onlar da bu işlere şahit olmuşlardır.

Kervansaraylarda yolcular konaklar. Giden yolcularla gelen yolcular aynı konakta konaklar. Ne var ki bir konak çok kervancı barındırmaz. En çok iki kervanı barındırır. Develer bağlanacak, onlara yem verilecek yahut otlatılacak, kişiler misafir edilerek yedirilecektir. Dolayısıyla aynı tarafa giden kervanlar pek karşılaşmaz, karşı taraftan gelen kervanla karşılaşılır.

Orada karşılaştığımız kervana sor diyorlar. O kervanın ismini de veriyorlar. Bilinen bir kervan. Hazreti Yakup bilmese de özel ismiyle bildirmişlerdir. Bu olaya babalarını inandıracaktır.

وَإِنَّا لَصَادِقُونَ (82)

(Va EinNAv LaÖAvDıQUvNa)

“Biz sadıklardanız.”

Yani yalan söylemiyoruz diyor.

“Ve” harfi ile atfetmişlerdir. Yani doğru söylediklerini de teyit ediyorlar. Karyeye ve kervana sor, biz de sadıklardanız. Yani onlara sor demek, bizim bir şüphemiz var, o sebeple sor demiyoruz; bizim sadık olduğumuz hususunda teyit istersen sor diyoruz, yoksa zaten biz doğru söylüyoruz, olan budur.

Bu sûre bizim anlattıklarımızla senaryolaştırılacaktır. O günkü hayat göz önüne getirilerek senaryolar yazılmalıdır. Bunun için Tevrat’tan yararlanılabilir. Ayrıca Mısır tarihinden de yararlanılabilir. Her gün bir sahne gösterilebilir.

Sanatta esas olan ertesi günü merakla bekletmektir.

Biz Yusuf Sûresi’ni defalarca okuduk, hikâyeleri dinledik. Ama ben şimdi acaba yarın ne olacak, gelecek hafta ne olacak, kardeşler Hazreti Yakup’a geldiklerinde bu anlatışa karşı Yakup ne yapacak, bir peygamber olarak nasıl hareket edecektir?

Siz de kendinize sorunuz: Siz Hazreti Yakub’un yerinde olsanız ne yapardınız? Ondan sonra da yapmayı düşündüklerinizi Hazreti Yakub’un yaptıkları ile karşılaştırınız.

SÜLEYMAN KARAGÜLLE

Yay. Haz.: REŞAT NURİ EROL

www.akevler.org      (0532) 246 68 92

KUR’AN VE İLİM SEMİNERLERİ-572/ADİL DÜZEN DERSLERİ-402   07 Ağustos 2010

AKEVLER ELBİSE ASKI VE AYAKKABILIK DOLABI

ORTAKLIĞI SÖZLEŞMESİ

S.S. İstanbul Tüketim Kooperatifi’nin “Hizmet Ortağı” olarak katıldığı “Akevler Elbise Askı ve Ayakkabılık Dolabı İşletmesi” kurulmuştur. “Akevler Elbise Askı ve Ayakkabılık Dolabı İşletmesi” aşağıdaki ortaklardan oluşur:

            1- Sermaye Kurucu Ortaklığı; Süleyman Karagülle’nin sorumluluğunda Süleyman Akdemir, Zübeyir Erol, Hasan Hacıbektaşoğlu ve Hakan Kandal’dır. Firma Süleyman Karagülle veya Zübeyir Erol üzerine tescil edilecektir. Sermaye Kurucu Ortakları 20 askı dolabının sermayesini her hafta bulup onunla ham madde satın alacaklardır. İşçilik ortaklık içinde yapılacaktır. Kâr sermaye ortaklarına aittir. Sermaye ortaklarının elde edilen kârı aralarında nasıl bölüşecekleri ayrı bir mukaveleyle belirlenecektir.

            2- Emek Ortaklığı; Serdar Turan sorumluluğunda çalışan ortaklardan oluşur. Bu çalışan ortaklar Serdar Turan’a ait firma üzerinde faaliyet gösterirler. Serdar Turan’ın Bağ-Kur üzerinden sigortası kendisine ait olup Kooperatif sermaye ortaklığı payından avans olarak ödemeyi taahhüt etmiştir. Yıl sonunda avanslar kapatılacaktır. Diğer çalışanların vergi ve sigortasını da aynı şekilde Kooperatif sermaye ortaklığının hesabından avans olarak ödeyecektir. Serdar Turan Kooperatifin bu ortaklık dışındaki işleri saati 8 liradan çalışmayı kabul etmiştir. Haftanın içinde en çok dörtte birini bu diğer işlere ayıracaktır. Serdar Turan’ın bu çalışması öncelikle sigorta avanslarına sayılacaktır. Çalışan ortakların emeklerinin karşılığı elde ettikleri gelirleri nasıl bölüşecekleri ayrı mukaveleleriyle tespit edilecektir. Serdar Turan bu ortaklıktan ayrılmak istediğinde Akevler ünvanını kullanamayacaktır. Serdar Turan dışarıdan iş alacak ve kendi adına yapacaktır. Kira ve Genel Hizmet payı olarak ne ödeyeceği her parti için pazarlık yapılarak belirlenecektir.

            3- Tesis Ortakları; Bu ortaklık Süleyman Akdemir’in sorumluluğunda tesislere sermaye koyanlardan oluşacaktır. Binanın kirası Mustafa Büyükbebeci’nin katkısıyla karşılanacaktır. Alınacak kiraların bina ve makinelere nasıl bölüşeceği, yeni makinelerin nasıl temin edileceği hususu ayrı mukaveleyle belirlenecektir. Anlaşamazlarsa hakemlere giderler.

            4- Genel Hizmet; Akevler İstanbul tüketim kooperatifi tarafından yüklenilmiştir. Genel hizmet aşağıdakiler tarafından yürütülecektir:

a) Genel Hizmet baş sorumlusu Süleyman Karagülle

b) Genel Hizmet muhasebe sorumlusu Tayibet Erzen

c) Genel Hizmet pazarlama sorumlusu Mehmet Hikmetumut

d) Genel Hizmet nakliye sorumlusu Muhammed Zübeyir Erol

e) Mâli Müşavir (Yeminli) Yılmaz Güney  

f) Hukuk Müşaviri Süleyman Akdemir

g) İnternet Genel Hizmetleri Uğur Tanış’ın sorumluluğunda isteyen genel hizmetliye verilir.

Genel Hizmet Sorumluları, Akevler Askı Dolabı İşletmesi’nde üretilen haftada 50 dolabı satar hâle getirdikten sonra kuruculuk payı alacaklardır. Kuruculuk payı genel hizmet payından verilecektir. Kuruculuk payının ne olacağı ve nasıl bölüşüleceği ayrı mukaveleyle belirtilecektir. İşletmedekiler haftada 50 dolap satıncaya kadar hizmetlerinden dolayı bir şey almayacaklardır. Kuramazlarsa bir şey almayacaklardır. Genel Hizmet yapmayı terk edene de daha sonra bir pay verilmeyecektir.

      FİYATLAR:

1-      Sermaye ortakları her parti için bir ortak bulurlar. Onun sermayesiyle gerekli ham maddeler alınır.

2-      Çalışan ortaklarla pazarlık yapılarak işçiliği dolap payı üzerinden götürü olarak verilir. İşçilik payı kadar kira payı, işçiliğin yarıları kadar genel hizmet payı, pazarlama ve nakliye payı olarak belirlenir. Dolabın maliyeti bu şekilde oluşur. Bu hesaplamalardan her pay sahibi dilerse payına düşen dolabını alır. Almadığı takdirde genel hizmet baş sorumlusu Türk Lirası üzerinden o partinin kaça satılacağına karar verir.

3-      Dolapları pazarlamacı ortağın istediği yerlere nakliyeci ortak dağıtır. Bıraktıkları yerden bir belge alırlar. Bu belgede Alacaklı olan Akevler kooperatifidir. Borçlu konsinye olarak dolabı alandır. Onunla bir mukavele yapılır. Dolabı sattığında parasını ödeyecektir. Dolap veya para olmazsa, ona bir daha dolap bırakılmayacaktır. Mal satılmış olduğundan mezkûr belgeyle hukuki yoldan alacak tahsil edilecektir.

4-      Satılmayan dolabı alıp başka yere bırakmak nakliyeci ve pazarlamacıya aittir. Nakliyeci ve pazarlamacıya verilecek pay, dolabın parası tahsil edildiği zaman verilecektir. Tahsil edilmeden bu pay verilemez. Kuruculuk bölüşmesinde değerlendirilmez.

5-      Muhasebe her hafta bilanço çıkaracaktır.

      Ortaklardan her biri hafta içinde aldıklarını ve verdiklerini bir kâğıda yazıp muhasibe en geç pazar günü vereceklerdir. Yazıp vermeyen ortakların sonradan verecekleri belge ancak genel hizmet sorumlusunun muvafakatiyle verilir. Genel hizmet sorumlusuna karşı taraflar hakemlere gidebilirler. Bir yıl sonra genel hizmet sorumlusu da muvafakat etse geçersiz olur. Hakemlere gidilebilir.

Yapılan tüm muhasebe işlemeleri internete girilir. İsteyen ortak, genel hizmetliye başvurarak o haftanın icmalini ve kendi durumunu görebilir. Sermaye ve genel hizmet ortakları sorumlular her zaman internete girip durumlarını öğrenirler. Bunlara parola verilir.

6-   Haftalık muhasebe icmali çıkarılamadığı takdirde o haftalık imalat durdurulur. Uzun zaman çıkarılamaması hâlinde işletme tasfiye edilir. Bu hususta kararı genel hizmet sorumlusu verir hakemlere gidilebilir.

BÖLÜŞÜM:

1-      Sermaye ortakları satın aldıkları faturaya ekleyecekleri miktarı belirlerler. Yani kendileri kaç liraya isterlerse onu koyarlar.

2-      Çalışan ortaklar ile sermaye ortakları pazarlık yaparlar. Kaç dolaplık malzeme karşılığı kaç dolap alacaklardır. Geri kalan dolap işletmenin geliri olur.

3-      İşletmenin geliri aşağıdaki şekilde bölüşülür:

      % 40’ı işçilik

      % 40’ı tesis

      % 20’si genel hizmet.

Kuruluş esnasında % 50 işçilik olacaktır. % 50 genel hizmet sorumlusu tarafından gelirleri yetersiz olanlara avans olarak paylaştırılacaktır. Kuruluş tamamlanmazsa, kira ve genel hizmet gelirleri zararları ödeyecekler. Avanslar istenmeyecektir.

4-      Paylar dolap belgeleriyle bölüştürülecektir. Herkes kendi dolabını istediği kimseye satar. Belgeyi getirene dolap teslim edilir. Dolabı bayilerimizden de alabilir. Bayilerimizden satılmayan dolabı alma hakkınız olduğu için bayiye bir şey ödenmez. İsteyen ortak bayideki fiyatla satılması için işletmeye bırakır.

Sermaye ortakları dahil bütün ortaklar kendi payları satıldığında parasını alabilirler, istedikleri zaman da dolaplarını alabilirler.

Kooperatif işletmeye kefildir. Ortak parasını veya dolabını her zaman alabilir. Alamadığı takdirde önce işletme ortakları birlikte sorumludurlar. Bölüşerek öderler, sonra kimin üzerinde kalmışsa ondan alırlar. Ödeyemezlerse, işletme tasfiye edilir. Kooperatif ortakları bölüşerek öderler. Onlar da ödemezlerse kooperatif tasfiye edilir. Ortak bu alacağından vazgeçebilir. O takdirde bir işlem yapılmaz.

      HAKEMLER MADDESİ: Ortaklar arasında çıkan her türlü ihtilaflar hakemler yoluyla çözülür. Konut ve Tüketim kooperatiflerinin kurucuları hakem oldukları gibi, bu ortaklığın kurucuları da hakemdirler. Kendileri hakemlik yapabildikleri gibi ortaklardan birini hakem olarak atayabilirler. Kendileri de hakemliğe devam ederler.

NOTLAR:

Birinci Toplantı 24/6/2010

Süleyman Karagülle, Süleyman Akdemir, Hasan Hacıbektaşoğlu

 1- Seminerler, Dergi, Arapça, Muhasebe

 2- Elbiselik, Market, Sera, İnşaat

 3- Zübeyir, Serdar

Süleyman Karagülle sözleşmeyi hazırlayacaktır. 29 Haziran Salı günü Süleyman Akdemir, Hasan Hacıbektaşoğlu, Süleyman Karagülle, Lütfi Hocaoğlu, Tayibet Erzen, Zübeyir Erol,  Mehmet Hikmet Umut, Hakan Kandal ile toplantı yapılacak ve orada görüşülecektir.

İkinci Toplantı

Süleyman Karagülle sözleşme hazırlamış, Süleyman Akdemir’le tartışmışlardır. Zübeyir Erol Yenibosna’ya taşınıp bu işletmenin sorumluğunu almayı kabul etmiştir. Serdar Turan da üretim sorumluluğunu kabul etmiştir.

Üçüncü Toplantı

On ortak bulunup 200 dolabı inşa ettikten sonra ortaklarla istişare edilecektir.

a)        Deneme başarısız olmuştur. Zararın neresinden dönülürse kardır. Ortaklık tasfiye edilsin. Askı dolapları satılsın, paralar iade edilsin.

b)       On ortak daha bulunarak denemeye devam edilsin.

c)        Mukaveleye son şekil verilerek ortaklık oluşturulsun.

Mukaveleye sön şekil şöyle verilecektir.

1)       Toplantının yapılacağı yer 2000 TL veren ortaklarla istişarede kararlaştırılacaktır.

2)       İstişare toplantısına isteyen ortak katılacaktır.

3)       İstişareden sonra mukaveleye son şeklini Süleyman Karagülle verecektir.

4)       Ortaklara gönderilecek, kendilerinden katılıp katılmayacakları sorulacaktır.

a)        Katılanlar hazırlanan mukaveleye imzalarını koyup ortak olacaklardır.

b)       Katılmayanlar en geç üç ay içinde 2000 TL’lerini alacalardır. 2000 TL’nin altın değeri hesaplanacaktır. Artan değer olursa onunla ortaklığa katılacaklardır.

Ortaktan alınan para karşılığı yazı verilecektir.

………………….., Akevler İstanbul Tüketim Kooperatifi’nin Genel Hizmet Ortağı olarak katıldığı ve Yük. Müh. Süleyman Karagülle’nin Genel Hizmet Sorumlusu olarak organize ettiği Akevler Askı Dolabı Ortaklığı denemesine katılmak üzere 2000 TL’yi …………………………. verdi. Aldığına dair imzası bu ön mukavelenin altındadır. İstişareden sonra Süleyman Karagülle’nin  kesinleştirdiği mukaveleyi uygun görürse ortaklığa katılacak; uygun görmezse en geç üç ay içinde parası aynen geri ödenecektir.

Parayı temsilen alan ortak kooperatife kefil olur.

Karşılıklı olarak birbirlerine taahhüt etmişlerdir.

       Parayı veren ………………….                        Kooperatifi Temsilen ……………….

            imza                                                                           imza

A

ATÖLYE İŞLETMESİ

1-      Kooperatifler (konut ve tüketim) kurulmuştur.

2-      Bakkal/market yeri ve donanımı alınmıştır.

3-      Atölye yeri ve donanımı temin edilmiştir.

4-      Binek araba temin edilmiştir.

5-      Kamyonet temin edilmiştir.

6-      10 000 TL sermaye temin edilmiştir.

a) Bakkal çalıştırılamazsa 10 000 TL daha bulunacaktır.

b) Bakkal çalıştırılacaksa ilaveten 20 000 TL bulunacaktır.

AKEVLER ELBİSE ASKI VE AYAKKABILIK DOLABI

İMALAT PROJESİ İLE İLGİLİ DETAYLAR:

a)      “Sermaye Sorumlusu” 20 dolaplık ham maddeyi getirmektedir.

b)      “Atölye Sorumlusu” yirmi dolaplık malzeme içinden kaç dolap işçilik alacağını pazarlıkla tespit etmektedir. Dolap Payı olarak muhasebeye geçer. Dolaplar imal edilerek ambar teslim edilir.

c)      İşçilik kadar “kira” dolap olarak alınmaktadır.

d)      İşçiliğin yarısı kadar “Genel Hizmet Payı” dolap olarak alınmaktadır.

e)      İşçiliğin dörtte biri kadar dolap “Nakliye Payı” olarak alınmaktadır

f)       İşçiliğin dörtte biri kadar “Pazarlama Payı” dolap olarak alınmaktadır.

g)      Pazarlamacı dolapların senetlerini kredi olarak alır.

h)      Pazarlamacı konsinye senetleri kredi olarak imzalar ve verir.

i)        Nakliyeciye liste verilir. Mağazalara dolapları götürür. Nakliyeci senetleri imzalayarak verir.

j)        Belirlenen tarihe kadar satılanların paralarını pazarlamacı toplar. Parayı verir. Senet iptal edilir. Pazarlamacının kredisi kapatılır.

k)      Satılmayan dolapların senetleri nakliyeciye verilir. Mağazaya gider. Senedi ona bırakır.

l)        Pazarlamacı giderek aldığı makbuzu verir, senedi alıp getirir, muhasebeye iade ederek kredisini kapatır.

m)    Ortakların hesabında satılmayanların dolap alacakları, satılanların dolap bedelleri alacak olarak bulunmaktadır.

n)      Ortaklar her zaman satılmamış olan dolapları alıp götürebilirler.

o)      Satılmış olanların parasını çekebilirler.

BAKKAL İŞLETMESİ

a) Sermaye sorumlusu pazarlamacı sipariş verir. Nakit ödeme yapar.

b) Pazarlamacı vekaleten gidip malları alır.

c) Nakliyeciye liste verilir, gidip getirir.

d) Markete teslim eder.

e) Sermaye getirdiği mallara dolap payı cinsinden fiyat koyar. Bu fiyata;

1) Satıcılar Payı                    % 4

2) Kira Payı                          % 4

3) Genel Hizmet Payı           % 2

4) Nakliye Payı                    % 2

5) Pazarlama payı    % 2 eklenir.

6) Böylece mallar “Dolap Senedi” ile satılmaya başlanır.

f) Bakkaldan alışlar dolap senedi ile olur.

Ortaklar dolap senedini:

1) Atölyede veya bakkalda çalışarak elde ederler.

2) Piyasaya gidip para ile satın alırlar.

SÜLEYMAN KARAGÜLLE

Yay. Haz.: REŞAT NURİ EROL

www.akevler.org      (0532) 246 68 92

KUR’AN VE İLİM SEMİNERLERİ-572/ADİL DÜZEN DERSLERİ-402   07 Ağustos 2010

HAKAN’IN RÜYASI;

ERBAKAN, NUMAN

VE SAADET PARTİSİ

Hakan Kandal kardeşimiz 10 sene önce bir rüya görmüş ve yazmış. Geçen aylarda o rüyayı tartıştık...

O rüyada bir sinema salonunda kalabalık toplantı var... Sahnede askerler var, Adil Düzen çalışanları var, Mustafa Kemal ve Süleyman Karagülle var... Sonunda spot ışıkları seyircilerin arasına dönüyor, iki kişinin üzerine odaklanıyor: Necmettin Erbakan ve Deniz Baykal! O anda Erbakan ile Baykal birbirlerine el vuruyorlar, memnuniyetleri sebebiyle ‘çak’ işareti yapıyorlar...

Bu rüya arkadaşlarımız tarafından değişik şekilde yorumlanmıştı...

Ben yorumlayamıyordum.

Rüya bugün gerçekleşmiştir.

Tekel sermaye CHP’yi solun tek merkezi yapmak istiyor.

AK Parti’yi de sağın tek merkezi yapmak istiyor.

Baykal ve Erbakan bu bütünleşmeye engeldir.

Bu iki kişinin devre dışı bırakılması gerekir.

İki yıldan beri Numan Bey buna hazırlandı.

Kılıçdaroğlu da bunun için hazırlandı.

Sonunda rüya gerçekleşiyor...

Baykal ve Erbakan aynı tür oyunla devre dışı bırakıldılar. Birbirinin ellerine vurma olayı daha gerçekleşmedi. Ya bunlar bir araya gelecekler ve ortak çıkış yapacaklar, ya da bunların el vurmaları onların sonu demektir. Bilemiyorum. Işığın, spot ışıklarının onların üzerine dönmesi onların lehine bir olay olabilir, yahut onların teşhirleri şeklinde olabilir.

Sermaye Baykal’dan beklediği başarıyı elde edemedi.

Erbakan’ı devre dışı bırakamadı, siyaset sahnesinin tamamen dışına itemedi.

Numan Kurtulmuş 1250 delegenin tek aday olduğu halde, yalnız 310 delegenin oyu ile başkan seçildi, etkinliği sona erdi. İktidara yürüyen başkan dibe vurdu.

Erbakan taraftarları ise ne kadar beceriksiz, aciz ve siyaset bilmez kimselerdir ki; dörtte üç oy onların olduğu halde seçimi kaybettiler.

Bu parti bizim parti olmasa, Kur’an ‘onlar size gelecekler’ diye bilgi vermese idi, ben hiç ilgilenmedim. Ama parti bizim partimiz olduğu için bir şeyler söyleme yetkim vardır sanırım. Gerçi onlar beni hiçbir yetki sahibi gibi görmüyorlarsa da; ben yine de Allah’ın emri olarak birkaç söz söyleyeyim/yazayım.

1-      Bugün elde edilen sonucun iyi bir şey olmadığını herkes bilmektedir. İki taraf da bunu bilmektedir. Bunun suçunu karşı tarafa değil, kendi tarafına atmalıdır; ‘biz ne hata yaptık da Allah bizi bu duruma düşürdü’ diye düşünmelidirler. O zaman her iki taraf da kendisini düzeltir ve şer hayra döner.

2-      Herkes kendi hatasını ortaya koyduktan sonra; hatasını itiraf edip istiğfar etmelidir. Kendi taraflarındaki hatalarını düzeltmelidirler. Bölünme olmasın diye Hak yoldan taviz vermek zulümdür. Allah ‘bölünmeyin’ diyor ama ‘Hakta bölünmeyin’ diyor. Bölünmeyeceğiz diye Haktan taviz verilmez. İki liste hazırlanıyor ama başkan tek. Listedeki adaylar aynı. Tek fark Erbakan’ı devre dışı bırakıyoruz çabası! Bunu yapmak Hazreti Muhammed’e inanıp Hazreti İbrahim’i inkârdır. Numan Bey bu saçma oyundan vazgeçmeli veya gitmelidir. Gitmezse, arkadaşlar ayrılıp yeni parti kurmalıdır. Numan Kurtulmuş’un listesinde olanlar ayrılıyorlar ama Erbakan’ın listesinde olanlardan ayrılan tek kişi yok. ‘Bölünmeyelim de ne olursa olsun’ diyorlar. İkili oynama münafıklıktır. Hakkın yanında olmak gerekir. O işte kim haklı ise onun yanında yer almalıyız. Bu işte Numan Bey haksızdır. Neden? Çünkü Fatih Erbakan’ı istememek demek Necmettin Erbakan’ı istememek demektir. O zaman Tayyip Bey gibi erkeklik yapar, ayrılır, ayrı parti kurarsın; burada işin ne? Evet, burası Erbakan’ın tapusundadır. Bu gerçeği göremez de Erbakan’a cephe alırsanız, başarı şansınız hiç yoktur. Herkesin günahı da var sevabı da var. Onu Allah muhakeme eder. Biz bu arkadaşların sadece zahiren yaptıklarına bakarız.

3-      Üçüncü hatanız “Adil Düzen”i, hattâ “Millî Görüş”ü terk etmenizdir. Bu parti uzun mücadeleler geçirerek ve zulümler yaşayarak buraya kadar gelmiştir. Şahsen ben 1969 yılında bağımsız adaylığımı koydum diye devlet dairesinden atıldım. Ben kendime bir yol buldum, meşgale buldum. Çok kıymetli büyüğümüz Ömer Faruk Yeğin İstanbul bağımsız adayı idi, İzmir’deki Sanayi Bölge Müdürü görevinden (o zaman ben de yardımcısı idim) emekliye ayrılmak zorunda kaldı. Kendisine bir meşgale bulamadığı için Allah’ın rahmetine kavuştu, yani mücahedesini hayatıyla ödedi. Bu işlerin öyle kolay başarıldığını zannedenler çok yanılıyorlar. Biz zulüm düzenine karşı çıktığımız için bugün anayasa ekseriyeti ile iktidardayız. Ne var ki bazı yönlerden ihanet içindeyiz. Şimdi onların zulmü ile eziliyoruz. “Adil Düzen”i terk eden Saadet Partisi şimdi AK Parti olmaya özeniyor. Hiçbir sahte şey gerçeğinin yerine geçemez. AK Parti Saadet’in yerine geçemediği gibi Saadet de AK Parti olamaz. Boş hevesler bunlar. Görevimiz iktidar olmak değildir. Görevimiz “Adil Düzen”i tebliğdir.

4-      Her iki tarafın asıl günahı “Adil Düzen”in yanında olmamaları ve Akevler Ekibi’ne karşı olmalarıdır. Şimdi ikili oynamakta olan yakın sınıf arkadaşım Recai Kutan yapılan toplantılarda beni konuşturmamakta direnmiş ve o çarpık zihniyet maalesef olaylara sebep olmuştur. Siz böylesine kırk sene sizi destekleyenleri dışlarsanız, sonunda siz de işte böyle dışlanırsınız. Tevbe edin... Akevler çalışanlarına dua edin... AK Parti aleyhinde de ağzınızı açmayın.

SÜLEYMAN KARAGÜLLE

Yay. Haz.: REŞAT NURİ EROL

www.akevler.org      (0532) 246 68 92

Anayasa ve ekonomi - 1

Reşat Nuri EROL

Yüzyıllarca çözülemeyen sorun geçenlerde çözüldü. Soru/n neydi: Yumurta mı tavuktan çıkar, tavuk mu yumurtadan çıkar? Cevabı ben yazmayayım; bütün gazeteler yazdı, televizyonlar anlattı, artık siz de biliyorsunuz! Yumurta-tavuk örneğini vermemde bir maksat var. Sözü önemli bir noktaya getireceğim. Ana sorunlarımızla ilgili olarak pek çok soru sorulabilir ama ben tek bir soruyu farklı versiyonlarda soracağım:

-Ekonomi mi anayasa/hukuktan çıkar, yoksa anayasa/hukuk mu ekonomiden çıkar?

-Ekonomisi düzgün olmayan ülkenin ana yapısı ve ana yasaları düzgün olabilir mi?

-Ana yasaları ve hukuk düzeni bozuk ve zalim olan ülkenin ekonomisi nice olur?

-Yumurta/anayasa mı tavuktan/ekonomiden çıkar, yoksa tam tersi mi olur acaba?!.

Bu köşede yıllardır ‘ekonomi’ ile birlikte ana sorunlarımızın başta gelenlerinden biri olan ‘anayasa’ yani ‘hukuk’ ile ilgili yazılar da yazıyorum; bu konularla sorulan sorulara verdiğim cevaplarımı da biliyorsunuz! Merak etmeyin, bugün çok farklı şeyler yazacağım. Referandumdan yani halk oylamasından ve hukukun evrensel gerçeklerinden söz edeceğim.

***

Her şeyden önce şunu bilelim: İktidar tecezzi etmez. Bu kural Hz. Nuh zamanından beri gelen bütün şeriatlarda temel hükümdür. Nitekim Mustafa Kemal’in “vahdet-i kuvva ilkesi” de buna dayanır. Anayasadaki “Hakimiyet kayıtsız şartsız milletindir ilkesi” budur.

1924 Anayasası’nda hakimiyetin millete ait olduğunu belirtmek için millî hakimiyetin Türkiye Büyük Millet Meclisi’nde tecelli ve temerküz ettiği ifade edilmiştir. Yargının bağımsızlığı Meclis’e karşı değildir, yargının bağımsızlığı hükümete karşıdır. Bu sebepledir ki beğenilmeyen askeri anayasalarda bile buna dikkat edilmiş, Anayasa Mahkemesi’nin esas yönünden anayasayı inceleyemeyeceği hükme bağlanmıştır.

Türkiye Devleti’ni yıkmayı hedefleyen güçler yasamayı millî hakimiyetin üstüne çıkarma çabasındadır. Oysa hakimleri atayan hükümettir. Hükümet de Meclis’in emrindedir. Astın üstü muhakeme etmesi çelişkidir. Hayat çelişkiyi kabul etmez.

Türkiye Büyük Millet Meclisi’nin isdar ettiği bir Anayasa’yı Anayasa Mahkemesi inceleyemez ve iptal edemez. Çünkü henüz kanunlaşmamış bir şeyin iptali söz konusu olamaz. Nitekim Anayasa Mahkemesi raportörü de bunun böyle olduğunu beyan etmektedir ama raporda bir hile vardır: Sonra yani halk oylamasından (referandumdan) sonra iptal edebilir zımnında beyan var. Raportörün bu görüşü de yanlıştır.

Halk oylamasını yönetme Yüksek Seçim Kurulu’na verilmiştir. Yüksek Seçim Kurulu, eğer Anayasa Mahkemesi kararı tamamlanmamışsa referanduma gitmeyebilir. Onun gitmemesi hâlinde Türkiye’de yapılacak hiçbir şey yoktur. Yasalara aykırıdır ama müeyyidesi yoktur. Ancak Meclis’in Yüksek Seçim Kurulu’nu yeniden düzenlemesi veya cumhurbaşkanının bazı hakimleri görevden alması söz konusu olabilir.

Halk oylamasına gidildikten sonra ise millî iradenin üstünde bir güç olamayacağı için ondan sonra zaten ona dokunulamaz; hukuk böyle diyor, yani yasalar ve de ana yasalar böyle diyor. Madem ki hakimiyet kayıtsız şartsız milletin ekseriyetine aittir, onu durduracak bir güç olabilir mi? Bununla beraber bu sistem yanlıştır. Meclis’in yeter çoğunluğunu ele geçiren parti halkın da ekseriyetine sahiptir diye Anayasa’da her değişikliği yapabilecek midir? Mesela; seçimi ortadan kaldırıp ‘ordu ile devlet başkanı istedikleri gibi ülkeyi idare ederler’ dense, bu geçerli olacak mıdır? Bunun geçerli olmadığı açıktır.

O halde bu sistemde ne olacaktır?

İki yol vardır. Halk isyan eder ve iktidarı indirir. Ne var ki kim kimi yenecek, kim kimi indirecek; çünkü ekseriyet seçimiyle gelenler yani halkın çoğunluğu iktidarda! Biliyorsunuz; halkın isyanı olmayınca, özellikle Türkiye’de ortalama on yılda bir başa gelen musibetler gerçekleşiyor! Görülüyor ki, Batı hukuku çıkmazdadır, sonu isyanlara ve ihtilallere bağlanmaktadır. Öyleyse ne olacaktır? Gelecek yazıya kadar merak etmeye devam edelim…

Anayasa ve ekonomi - 2

Reşat Nuri EROL

Ekonomi ile anayasa/hukuk ilişkisinden söz etmiş, meseleyi referanduma yani halk oylamasına getirmiş ve yaşanmakta olan kafa karışıklıklarını hatırlatmıştım…

İşte o zaman “tabiî düzen” devreye girer ve bizim daima çözüm olarak sunduğumuz “Adil Düzen” içinde sorun çok basit ve kolay bir şekilde çözülür.

Sorun nasıl çözülecektir?

Hakimiyet milletindir ama ekseriyetin değildir, hakimiyet tüm vatandaşlarındır. Kaldı ki hakimiyet kâinatın var edicisinin kurallarına uygun yani tabiî ve sosyal kanunlar içinde milletindir; yoksa millet veya millet/halk adına birileri tabiî ve doğa kanunlarını değiştiremez.

O halde Türkiye Büyük Millet Meclisi’ni denetleyen bir yargıya ihtiyaç vardır, yani millî hakimiyetin üstünde bir yargıya ihtiyaç vardır. Tabiî ve sosyal kanunlar ile denetimi sağlayan bir güce ihtiyaç vardır. Bu yargı anayasanın değişmez maddelerine göre değil, tabiî ve sosyal kanunlara göre denetimini yapar. Yoksa geçmiştekilerin kararlarıyla değişmez maddeler icat etme doğa kanunlarına aykırıdır.

Geçmiş geleceği bağlayamaz… Daima değişim ve ilerleme vardır... Her an değişme ve gelişme zorunludur...

Nasıl on beş (veya Batılıların kabulüyle on sekiz) yaşına gelen çocuğa artık babası hükmedemezse, geçmiş meclis de geleceğe hükmedemez. Bugüne kadar bütün gerçekleşen gelişmeler ve yapılanlar saçma şeylerdir.

O halde Meclis’in üstünde nasıl bir yargı oluşacaktır?

***

Siz taraflar olarak daha baştan anlaşmışsınızdır.

Hakemlerden oluşan yargı Meclis’i denetleyebilmelidir.

Cumhuriyet Halk Partisi bir hakem seçmeli, AK Parti de bir hakem seçmeli ve iki hakem baş hakemi seçmeli; bunların kararları kesin olmalıdır.

-Hakemleri taraflar bizzat kendileri seçtiği için millî hakimiyet zedelenmiyor.

-Ama aklın ve ilmin denetimi geldiği için isyan ve ihtilallere gerek kalmıyor.

-Hakemlerin belki de akademik kariyeri olan kimselerden seçilmesi gerekir.

-Hakemlerin Türkiye Büyük Millet Meclisi üyelerinden seçilmesi gerekir.

İşte bu hususları takdir etmek de belki Yüksek Seçim Kurulu’na aittir. Yoksa kesin olarak diyebiliriz ki; Anayasa Mahkemesi, Yüksek Seçim Kurulu kararlarını denetleyemez. Böyle bir yetki sözkonusu değildir. Anayasanın hiçbir yerinde böyle bir hüküm ve yetki yoktur.

***

Bu konunun daha en başında ne demiş ve hangi soruyu sormuştuk: 

Ana yasaları ve hukuk düzeni bozuk ve zalim olan ülkenin ekonomisi nice olur?

Anayasa çoğunluğu ile sekiz yıldan beri ‘iktidar’ olduklarını zanneden ve bir türlü ‘muktedir’ olamayanların durumu ayan beyan ortada! Hukuku evvela AK Partililer öğrenmelidir. Hukuku iyi bildiklerini zanneden Burhan Kuzu, Cemil Çiçek, Mehmet Ali Şahin, Bülent Arınç ve diğerleri her şeyden önce hukuku öğrensinler ki; kendilerini Allah’ın huzurunda, milletin huzurunda, mahkemelerin huzurunda savunabilsinler.

Bu isimleri yakinen tanıdığımız için onları zikrediyoruz. Elbette aynı şeyler ve gerekçeler, başta CHP bütün muhalefet partili hukukçular ve yöneticiler için de geçerlidir. Kulaklarına parmaklarını tıkayarak, gözlerine elleriyle perde çekerek bu hakikatleri duymamazlıktan ve görmemezlikten gelmek suretiyle ülke yönetilemez.

Bu evrensel tabiî hukuk kuralları benim icat ettiğim hukuk değildir.

Bütün hukukçuların bildiği hukuktur, bütün hukukçular biliyor.

Bir tek Meclis’teki iktidar ve muhalefet partililer bilmiyorlar!

Bilme ve öğrenme konusunda samimi iseler; buyursunlar…