1967...1968...1969....AKEVLER 44 YILDIR ÇALIŞIYOR....2008...2009...2010

BİZLER ÇALIŞIYOR VE YENİ İSLÂM MEDENİYETİ’Nİ KURUYORUZ...

SİZLERİ DE ÇALIŞMALARIMIZA DÂVET EDİYORUZ; BUYURUN, BİRLİKTE ÇALIŞALIM...

ADİL DÜNYA DÜZENİ 563

“ADİL DÜNYA DÜZENİ, III. BİN YIL MEDENİYETİ PROJESİDİR.”

“BİZE DÜŞEN SADECE MÜBÎN/AÇIK TEBLİĞDİR.” (KUR’AN; Yâsin Sûresi, 36/17)

Haftalık Seminer Dergisi             05 Haziran 2010                   Fiyatı: www.akevler.org’a tıklamak!

BU DERGİYİ HER HAFTA OKUTABİLİR... ÇOĞALTABİLİR... DAĞITABİLİRSİNİZ...

*KUR’AN VE İLİM SEMİNERLERİ; 563. SEMİNER

“HİÇ BİLENLER İLE BİLMEYENLER BİR OLUR MU?” (KUR’AN; Zümer Sûresi, 39/9)

“İ L İ M  TALEP ETMEK HER MÜSLÜMANIN ÜZERİNE FARZDIR.” (Hadis)

Adres: AKEVLER İSTANBUL KOOPERATİFLERİ MERKEZİ,  Zafer Mah. Coşarsu Sk. No: 29 YENİBOSNA/ İSTANBUL    Tel: (0212) 452 76 51

Bu dersin tamamı Yenibosna’da C.tesi günü 18.00-21.00 saatleri arasında okunacak ve tartışılacaktır...

Gayemiz ve Hedefimiz: Bu “SEMİNER NOTLARI”nın İstanbul, Türkiye ve bütün dünyada okunması, değerlendirilmesi, anlaşılması ve uygulanmasıdır.    Süleyman KARAGÜLLE, Reşat Nuri EROL

***

*“ADİL DÜZEN” DERSLERİ/YORUMLARI;

EKONOMİDE DIŞ DENGE

VE   BANKALAR ZİNCİRİ

CHP, BAYKAL ve

GELİŞMELER…

***

*ÜSKÜDAR SEMİNERLERİ; 113. SEMİNER

Her Hafta PERŞEMBE akşamı; Adres: EMİNEVİM,  Kısıklı Cad. No: 36  Altunizade - Üsküdar / İSTANBUL  Tel: (0216) 444 36 46

SOHBET…  SEMİNER…  SORULAR-CEVAPLAR…

***

Yoksulluk ve işsizlik

Yoksulluk ve işsizlik-2

Partiler, halk ve İŞSİZLİK

İşsizlik meselesinin çözümü

İşsizlik meselesinin çözümü-2

Reşat Nuri EROL

***

YUSUF SÛRESİ TEFSİRİ - 16

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

الر تِلْكَ آيَاتُ الْكِتَابِ الْمُبِينِ(1) إِنَّا أَنزَلْنَاهُ قُرْآنًا عَرَبِيًّا لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ(2) نَحْنُ نَقُصُّ عَلَيْكَ أَحْسَنَ الْقَصَصِ بِمَا أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ هَذَا الْقُرْآنَ وَإِنْ كُنتَ مِنْ قَبْلِهِ لَمِنْ الْغَافِلِينَ(3) إِذْ قَالَ يُوسُفُ لِأَبِيهِ يَاأَبَتِ إِنِّي رَأَيْتُ أَحَدَ عَشَرَ كَوْكَبًا وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ رَأَيْتُهُمْ لِي سَاجِدِينَ(4) قَالَ يَابُنَيَّ لَاتَقْصُصْ رُؤْيَاكَ عَلَى إِخْوَتِكَ فَيَكِيدُوا لَكَ كَيْدًا إِنَّ الشَّيْطَانَ لِلْإِنسَانِ عَدُوٌّ مُبِينٌ(5) وَكَذَلِكَ يَجْتَبِيكَ رَبُّكَ وَيُعَلِّمُكَ مِنْ تَأْوِيلِ الْأَحَادِيثِ وَيُتِمُّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكَ وَعَلَى آلِ يَعْقُوبَ كَمَا أَتَمَّهَا عَلَى أَبَوَيْكَ مِنْ قَبْلُ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْحَاقَ إِنَّ رَبَّكَ عَلِيمٌ حَكِيمٌ(6) لَقَدْ كَانَ فِي يُوسُفَ وَإِخْوَتِهِ آيَاتٌ لِلسَّائِلِينَ(7) إِذْ قَالُوا لَيُوسُفُ وَأَخُوهُ أَحَبُّ إِلَى أَبِينَا مِنَّا وَنَحْنُ عُصْبَةٌ إِنَّ أَبَانَا لَفِي ضَلَالٍ مُبِينٍ(8) اقْتُلُوا يُوسُفَ أَوْ اطْرَحُوهُ أَرْضًا يَخْلُ لَكُمْ وَجْهُ أَبِيكُمْ وَتَكُونُوا مِنْ بَعْدِهِ قَوْمًا صَالِحِينَ(9) قَالَ قَائِلٌ مِنْهُمْ لَا تَقْتُلُوا يُوسُفَ وَأَلْقُوهُ فِي غَيَابَةِ الْجُبِّ يَلْتَقِطْهُ بَعْضُ السَّيَّارَةِ إِنْ كُنتُمْ فَاعِلِينَ(10) قَالُوا يَاأَبَانَا مَا لَكَ لَا تَأْمَنَّا عَلَى يُوسُفَ وَإِنَّا لَهُ لَنَاصِحُونَ(11) أَرْسِلْهُ مَعَنَا غَدًا يَرْتَعْ وَيَلْعَبْ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ(12) قَالَ إِنِّي لَيَحْزُنُنِي أَنْ تَذْهَبُوا بِهِ وَأَخَافُ أَنْ يَأْكُلَهُ الذِّئْبُ وَأَنْتُمْ عَنْهُ غَافِلُونَ(13) قَالُوا لَئِنْ أَكَلَهُ الذِّئْبُ وَنَحْنُ عُصْبَةٌ إِنَّا إِذًا لَخَاسِرُونَ(14) فَلَمَّا ذَهَبُوا بِهِ وَأَجْمَعُوا أَنْ يَجْعَلُوهُ فِي غَيَابَةِ الْجُبِّ وَأَوْحَيْنَا إِلَيْهِ لَتُنَبِّئَنَّهُمْ بِأَمْرِهِمْ هَذَا وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ(15) وَجَاءُوا أَبَاهُمْ عِشَاءً يَبْكُونَ(16) قَالُوا يَاأَبَانَا إِنَّا ذَهَبْنَا نَسْتَبِقُ وَتَرَكْنَا يُوسُفَ عِنْدَ مَتَاعِنَا فَأَكَلَهُ الذِّئْبُ وَمَا أَنْتَ بِمُؤْمِنٍ لَنَا وَلَوْ كُنَّا صَادِقِينَ(17) وَجَاءُوا عَلَى قَمِيصِهِ بِدَمٍ كَذِبٍ قَالَ بَلْ سَوَّلَتْ لَكُمْ أَنفُسُكُمْ أَمْرًا فَصَبْرٌ جَمِيلٌ وَاللَّهُ الْمُسْتَعَانُ عَلَى مَا تَصِفُونَ(18) وَجَاءَتْ سَيَّارَةٌ فَأَرْسَلُوا وَارِدَهُمْ فَأَدْلَى دَلْوَهُ قَالَ يَابُشْرَى هَذَا غُلَامٌ وَأَسَرُّوهُ بِضَاعَةً وَاللَّهُ عَلِيمٌ بِمَا يَعْمَلُونَ(19) وَشَرَوْهُ بِثَمَنٍ بَخْسٍ دَرَاهِمَ مَعْدُودَةٍ وَكَانُوا فِيهِ مِنْ الزَّاهِدِينَ(20) وَقَالَ الَّذِي اشْتَرَاهُ مِنْ مِصْرَ لِامْرَأَتِهِ أَكْرِمِي مَثْوَاهُ عَسَى أَنْ يَنفَعَنَا أَوْ نَتَّخِذَهُ وَلَدًا وَكَذَلِكَ مَكَّنَّا لِيُوسُفَ فِي الْأَرْضِ وَلِنُعَلِّمَهُ مِنْ تَأْوِيلِ الْأَحَادِيثِ وَاللَّهُ غَالِبٌ عَلَى أَمْرِهِ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ(21) وَلَمَّا بَلَغَ أَشُدَّهُ آتَيْنَاهُ حُكْمًا وَعِلْمًا وَكَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ(22) وَرَاوَدَتْهُ الَّتِي هُوَ فِي بَيْتِهَا عَنْ نَفْسِهِ وَغَلَّقَتْ الْأَبْوَابَ وَقَالَتْ هَيْتَ لَكَ قَالَ مَعَاذَ اللَّهِ إِنَّهُ رَبِّي أَحْسَنَ مَثْوَايَ إِنَّهُ لَا يُفْلِحُ الظَّالِمُونَ(23) وَلَقَدْ هَمَّتْ بِهِ وَهَمَّ بِهَا لَوْلَا أَنْ رَأَى بُرْهَانَ رَبِّهِ كَذَلِكَ لِنَصْرِفَ عَنْهُ السُّوءَ وَالْفَحْشَاءَ إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُخْلَصِينَ(24) وَاسْتَبَقَا الْبَابَ وَقَدَّتْ قَمِيصَهُ مِنْ دُبُرٍ وَأَلْفَيَا سَيِّدَهَا لَدَى الْبَابِ قَالَتْ مَا جَزَاءُ مَنْ أَرَادَ بِأَهْلِكَ سُوءًا إِلَّا أَنْ يُسْجَنَ أَوْ عَذَابٌ أَلِيمٌ(25) قَالَ هِيَ رَاوَدَتْنِي عَنْ نَفْسِي وَشَهِدَ شَاهِدٌ مِنْ أَهْلِهَا إِنْ كَانَ قَمِيصُهُ قُدَّ مِنْ قُبُلٍ فَصَدَقَتْ وَهُوَ مِنْ الْكَاذِبِينَ(26) وَإِنْ كَانَ قَمِيصُهُ قُدَّ مِنْ دُبُرٍ فَكَذَبَتْ وَهُوَ مِنْ الصَّادِقِينَ(27) فَلَمَّا رَأَى قَمِيصَهُ قُدَّ مِنْ دُبُرٍ قَالَ إِنَّهُ مِنْ كَيْدِكُنَّ إِنَّ كَيْدَكُنَّ عَظِيمٌ(28) يُوسُفُ أَعْرِضْ عَنْ هَذَا وَاسْتَغْفِرِي لِذَنْبِكِ إِنَّكِ كُنتِ مِنْ الْخَاطِئِينَ(29) وَقَالَ نِسْوَةٌ فِي الْمَدِينَةِ امْرَأَةُ الْعَزِيزِ تُرَاوِدُ فَتَاهَا عَنْ نَفْسِهِ قَدْ شَغَفَهَا حُبًّا إِنَّا لَنَرَاهَا فِي ضَلَالٍ مُبِينٍ(30) فَلَمَّا سَمِعَتْ بِمَكْرِهِنَّ أَرْسَلَتْ إِلَيْهِنَّ وَأَعْتَدَتْ لَهُنَّ مُتَّكَأً وَآتَتْ كُلَّ وَاحِدَةٍ مِنْهُنَّ سِكِّينًا وَقَالَتْ اخْرُجْ عَلَيْهِنَّ فَلَمَّا رَأَيْنَهُ أَكْبَرْنَهُ وَقَطَّعْنَ أَيْدِيَهُنَّ وَقُلْنَ حَاشَ لِلَّهِ مَا هَذَا بَشَرًا إِنْ هَذَا إِلَّا مَلَكٌ كَرِيمٌ(31) قَالَتْ فَذَلِكُنَّ الَّذِي لُمْتُنَّنِي فِيهِ وَلَقَدْ رَاوَدتُّهُ عَنْ نَفْسِهِ فَاسْتَعْصَمَ وَلَئِنْ لَمْ يَفْعَلْ مَا آمُرُهُ لَيُسْجَنَنَّ وَلَيَكُونَ مِنَ الصَّاغِرِينَ(32) قَالَ رَبِّ السِّجْنُ أَحَبُّ إِلَيَّ مِمَّا يَدْعُونَنِي إِلَيْهِ وَإِلَّا تَصْرِفْ عَنِّي كَيْدَهُنَّ أَصْبُ إِلَيْهِنَّ وَأَكُنْ مِنْ الْجَاهِلِينَ(33) فَاسْتَجَابَ لَهُ رَبُّهُ فَصَرَفَ عَنْهُ كَيْدَهُنَّ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ(34) ثُمَّ بَدَا لَهُمْ مِنْ بَعْدِ مَا رَأَوْا الْآيَاتِ لَيَسْجُنُنَّهُ حَتَّى حِينٍ(35) وَدَخَلَ مَعَهُ السِّجْنَ فَتَيَانِ قَالَ أَحَدُهُمَا إِنِّي أَرَانِي أَعْصِرُ خَمْرًا وَقَالَ الْآخَرُ إِنِّي أَرَانِي أَحْمِلُ فَوْقَ رَأْسِي خُبْزًا تَأْكُلُ الطَّيْرُ مِنْهُ نَبِّئْنَا بِتَأْوِيلِهِ إِنَّا نَرَاكَ مِنْ الْمُحْسِنِينَ(36) قَالَ لَا يَأْتِيكُمَا طَعَامٌ تُرْزَقَانِهِ إِلَّا نَبَّأْتُكُمَا بِتَأْوِيلِهِ قَبْلَ أَنْ يَأْتِيَكُمَا ذَلِكُمَا مِمَّا عَلَّمَنِي رَبِّي إِنِّي تَرَكْتُ مِلَّةَ قَوْمٍ لَا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَهُمْ بِالْآخِرَةِ هُمْ كَافِرُونَ(37) وَاتَّبَعْتُ مِلَّةَ آبَائِي إِبْرَاهِيمَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ مَا كَانَ لَنَا أَنْ نُشْرِكَ بِاللَّهِمِنْ شَيْءٍ ذَلِكَ مِنْ فَضْلِ اللَّهِ عَلَيْنَا وَعَلَى النَّاسِ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَشْكُرُونَ(38) يَاصَاحِبَيِ السِّجْنِ أَأَرْبَابٌ مُتَفَرِّقُونَ خَيْرٌ أَمْ اللَّهُ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ(39) مَا تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِهِ إِلَّا أَسْمَاءً سَمَّيْتُمُوهَا أَنْتُمْ وَآبَاؤُكُمْ مَا أَنزَلَ اللَّهُ بِهَا مِنْ سُلْطَانٍ إِنْ الْحُكْمُ إِلَّا لِلَّهِ أَمَرَ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا إِيَّاهُ ذَلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ(40) يَاصَاحِبَيِ السِّجْنِ أَمَّا أَحَدُكُمَا فَيَسْقِي رَبَّهُ خَمْرًا وَأَمَّا الْآخَرُ فَيُصْلَبُ فَتَأْكُلُ الطَّيْرُ مِنْ رَأْسِهِ قُضِيَ الْأَمْرُ الَّذِي فِيهِ تَسْتَفْتِيَانِ(41) وَقَالَ لِلَّذِي ظَنَّ أَنَّهُ نَاجٍ مِنْهُمَا اذْكُرْنِي عِنْدَ رَبِّكَ فَأَنسَاهُ الشَّيْطَانُ ذِكْرَ رَبِّهِ فَلَبِثَ فِي السِّجْنِ بِضْعَ سِنِينَ(42) وَقَالَ الْمَلِكُ إِنِّي أَرَى سَبْعَ بَقَرَاتٍ سِمَانٍ يَأْكُلُهُنَّ سَبْعٌ عِجَافٌ وَسَبْعَ سُنْبُلَاتٍ خُضْرٍ وَأُخَرَ يَابِسَاتٍ يَاأَيُّهَا الْمَلَأُ أَفْتُونِي فِي رُؤْيَاي إِنْ كُنتُمْ لِلرُّؤْيَا تَعْبُرُونَ(43) قَالُوا أَضْغَاثُ أَحْلَامٍ وَمَا نَحْنُ بِتَأْوِيلِ الْأَحْلَامِ بِعَالِمِينَ(44) وَقَالَ الَّذِي نَجَا مِنْهُمَا وَاِدَّكَرَ بَعْدَ أُمَّةٍ أَنَا أُنَبِّئُكُمْ بِتَأْوِيلِهِ فَأَرْسِلُونِي(45) يُوسُفُ أَيُّهَا الصِّدِّيقُ أَفْتِنَا فِي سَبْعِ بَقَرَاتٍ سِمَانٍ يَأْكُلُهُنَّ سَبْعٌ عِجَافٌ وَسَبْعِ سُنْبُلَاتٍ خُضْرٍ وَأُخَرَ يَابِسَاتٍ لَعَلِّي أَرْجِعُ إِلَى النَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَعْلَمُونَ(46) قَالَ تَزْرَعُونَ سَبْعَ سِنِينَ دَأَبًا فَمَا حَصَدْتُمْ فَذَرُوهُ فِي سُنْبُلِهِ إِلَّا قَلِيلًا مِمَّا تَأْكُلُونَ(47) ثُمَّ يَأْتِي مِنْ بَعْدِ ذَلِكَ سَبْعٌ شِدَادٌ يَأْكُلْنَ مَا قَدَّمْتُمْ لَهُنَّ إِلَّا قَلِيلًا مِمَّا تُحْصِنُونَ(48) ثُمَّ يَأْتِي مِنْ بَعْدِ ذَلِكَ عَامٌ فِيهِ يُغَاثُ النَّاسُ وَفِيهِ يَعْصِرُونَ(49)

وَقَالَ الْمَلِكُ ائْتُونِي بِهِ فَلَمَّا جَاءَهُ الرَّسُولُ قَالَ ارْجِعْ إِلَى رَبِّكَ فَاسْأَلْهُ مَا بَالُ النِّسْوَةِ اللَّاتِي قَطَّعْنَ أَيْدِيَهُنَّ إِنَّ رَبِّي بِكَيْدِهِنَّ عَلِيمٌ (50) قَالَ مَا خَطْبُكُنَّ إِذْ رَاوَدتُّنَّ يُوسُفَ عَنْ نَفْسِهِ قُلْنَ حَاشَ لِلَّهِ مَا عَلِمْنَا عَلَيْهِ مِنْ سُوءٍ قَالَتْ امْرَأَةُ الْعَزِيزِ الْآنَ حَصْحَصَ الْحَقُّ أَنَا رَاوَدتُّهُ عَنْ نَفْسِهِ وَإِنَّهُ لَمِنْ الصَّادِقِينَ (51) ذَلِكَ لِيَعْلَمَ أَنِّي لَمْ أَخُنْهُ بِالْغَيْبِ وَأَنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي كَيْدَ الْخَائِنِينَ (52) وَمَا أُبَرِّئُ نَفْسِي إِنَّ النَّفْسَ لَأَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ إِلَّا مَا رَحِمَ رَبِّي إِنَّ رَبِّي غَفُورٌ رَحِيمٌ (53)

وَقَالَ الْمَلِكُ

(Va QAvLa eLMaLiKü)

“Ve melik kavl etti.”

Hazreti Yusuf rüyayı tâbir ettikten sonra ne olmuştur?

Elçi yani Hazreti Yusuf’un eski hapishane arkadaşı geri gelmiştir. Olayı melee anlatmış, mele’ de melike anlatmıştır. Yahut melik doğrudan Hazreti Yusuf’un arkadaşını dinlemiştir. Kur’an bu olayları anlatmaktadır. “Ve” ile başlayıp “Kâle” demiş olmaktadır. Melik daha önce başka şeyler söylemiş ki “ve” harfi ile ifade edilmiştir. Yani melik bilgi almıştır. Yusuf kimdir, ne için hapistedir, suçu nedir, ne kadar zamandan beri hapistir? Bu husustaki konuşmalar sonunda melik bu hükme varmak için bir açıklama yapmış ve onun kendisine getirilmesini istemiştir. Buradaki “ve” harfi bunu ifade eder. Dinledi ve söyledi anlamına da gelir. Sadece “kâle” demiş olsaydı, Hazreti Yusuf’la muhavere eder gibi olurdu, yani Hazreti Yusuf gelmiş ve konuşmuş olurdu.

Melik rüyanın tevilini iyice anlamıştır. İlmin gücü buradadır. Ortaya konmadan önce kimse bilmez ve ne olduğunu söyleyemez. Ama biri ilmî bir şeyi söylediği zaman artık onu herkes çok kolay anlar ve kabul eder.  

Bir salona girdiğiniz zaman size bir yer tahsis edilmişse orayı arayıp durursunuz. Ama biri size gösterirse, numarasına bakar ve o koltuğun size ait olduğundan şüphe etmezsiniz.

İlmî veriler böyledir. Peygamberler ve kitaplar da bunu yapmaktadır, bize bilmediklerimizi söylemektedir. Ancak söyledikten sonra bizde açık ilim doğmakta, artık onun söylediklerinden şüphe etmez hâle gelmekteyiz.

Neden inkâr ediliyor?

Küfürden yani işlerine gelmediği için inkâr ediyorlar.

Melik burada tevili iyi anlamış ve kabul etmiştir ki onu bana getirin diyor.

ائْتُونِي بِهِ

(iETUvNIy BiHi)

“Onunla bana ety edin.”

Onunla bana gelin, yani onu bana getirin.

Ben size ‘tefsir kitabı ile bana gelin’ dersem, ne demek istediğimi anlarsınız ve cümlede bir yanlışlık olmaz ama Türkler böyle söylemezler. Araplar ise “Bi” harfi lazım fiili ile tediye ederler. Onların dili öyle gelişmiştir. Dünyanın bütün dilerli aynı kaynaklıdır. Değişik kavimlerin dilleri tetkik edildiği zaman hepsinin aynı kökten geldiği çok kolay tesbit edilebilir. Hattâ belli kurallar içinde bir dilin diğer dilden ne zaman uzaklaştığı da bilinebilir.

“A’tuhu iyyaye” diyebilirdi. O zaman onu bana verin olurdu.

“Bi” harfi ile onu bana getirin diyor.

“O bana gelsin” demiyor da “onu bana getirin” diyor. Hapistedir, kendi başına hapisten çıkıp gelmesi mümkün değildir. Çıkarın hapishaneden de bana gelsin diyor.

Melik burada onun gelmesine mi imkan sağlıyor, yoksa onu istese de istemese de bana getirin mi diyor? Bu ifadeden hangisini demek istediği açık olarak anlaşılmamaktadır. Ancak şu vardır ki, Hazreti Yusuf rüyayı tevil etmiştir. Artık onun lehine harekettir. Zorlama söz konusu değildir. O isteye isteye gelecektir.

Sürükleyerek getirmenin bir anlamı yoktur. Öyle olsa o zaman bir işe yaramayacaktır. Çünkü görevini zorla yaptırırız, o da bir sonuç vermez. “Ciuni” demeyip “i’tuni” demiş olması, onu getirin bende kalsın anlamındadır. Yani ifadesini alıp bırakmak üzere değil, kendisinde kalmak üzere getirin demektedir.

فَلَمَّا جَاءَهُ الرَّسُولُ

(FaLamMAv CAvEaHu elRaSUvLu)

“Resul ona ciet ettiğinde.”

Burada “Etâ” değil de “Câe” getirilmiştir. Çünkü onun yanında kalmak üzere gelmiş, görüşüp ayrılacaktır. Burada “câe” ile “etâ” kelimelerine bir mânâ verdik.

Bir varsayım yaptık.

Burada bu uygundur.

Ama acaba Kur’an’ın diğer yerlerinde de bu böyle midir?

Siz bu iki kelimeyi Kur’an’da tarayacak ve uygun olup olmadığını bulacaksınız. Benim yorumlarımın hepsi varsayımlara dayanmaktadır. Bunların bir kısmını tahkik etmişimdir, yani Kur’an’ı tarayarak varsayımı doğrulamışımdır.

Çoğu ise sizin çalışmalarınıza kalmıştır.

Buradaki “Fa” harfinden; emirden sonra elçi kalktı, yola koyuldu, haber verdi, varır varmaz hemen söze başladı anlamı çıkar.

“Lemmâ” kelimesi de hapishanenin uzakta bir yerde olduğunu gösterir. Buradaki “Lemmâ” da ulaşınca, varabildiğinde anlamındadır. Bir de “İzâ” mânâsındadır. “İzâ”dan farkı; “İzâ” gelecekle ilgilidir. “Lemmâ” geçmişin “İzâ”sıdır. Geçmişte olduğu için şartın mânâsı yoktur.

Hazreti Yusuf burada izmar edilmiyor. Çünkü herhangi bir başkalaşma yoktur. “BiHi”deki zamirin aynısı buna racidir.

“Câe” fiili lazımdır ama burada müteaddi olmuştur. Demek ki öyle kelimeler vardır ki, mef’ulünü getirirseniz müteaddi olur, getirmezseniz lazım olur. Oysa müteaddi kelimelerde ise mef’ulü kullanmazsanız cümle tamam olmaz. “Câe Zeydun” demek, “Câena Zeydun” demektir. Kesreti istimalden mef’ul terk edilmiş, lazım fiil olmuştur.

“Resul” kelimesi kullanılmıştır. Marifedir. Hazreti Yusuf’un eski hapishane arkadaşı kastedilmektedir. Burada sadece fail marife değil, fiil de marifedir, yani o iş için gönderilen resul demektir. Eğer nekre olsaydı fiil marife olur, fail veya mef’ul nekre olurdu. “Ellezî” ile “Mâ” arasında buna benzer farklılık vardır.

قَالَ ارْجِعْ إِلَى رَبِّكَ

(QAvLa iRCıG iLAy RabBiKa)

“Rabbine rücu et diye kavl etti.”

“Resul” kelimesi burada kullanıldığına göre, gelen Hazreti Yusuf’a söyleyeceklerini söylemiştir, melik seni istiyor demiştir. Kur’an bunu mücmel bırakıyor, “resul” kelimesinden bu mânâ çıkıyor, “Kâle” diyerek Hazreti Yusuf’un cevabını anlatıyor. Burada “resul” kelimesinin kullanılmasında büyük icaz yapılmaktadır. Biz buradan resulün ne mânâya geldiğini öğreniyoruz. Çünkü bunu bilmemizde büyük yarar vardır. Çünkü Kur’an gelen tebliğcilere resul demektedir.

“Resul” “vekil”den farklıdır. Vekil kendisi karar verir ve gerekeni yapar. Resul ise sadece tebliğcidir, ne söylenmişse onu aktarır, kendisi bir şey ilave edemez. Hattâ cümleleri yorumlama yetkisi bile yoktur.

Diğer önemli husus, resulün söylediklerine cevap veriyor. Resul kelimesi söyleşiyi de içerdiği için  karşılık olarak söyledi denmektedir. Yani melik bize, ‘bana onu getirin dedi’ ve ‘beni sana elçi gönderdiler dedi’ cümlesi mahzuf mudur, yoksa resul kelimesinde icmalen var mıdır? “Kâle” kelimesi icmalen vardır anlamını ifade eder.

Risaleti ifa etmek aynı zamanda kavl etmek demektir. Demek ki resul sadece söylemekle yetkili olup bir şey yapmakla yetkili değildir. Bu sebepledir ki peygamber kendisi için yapar, halk da ona tâbi olur. Yoksa peygamber yaptırmaz. Halk kendi içtihadı ile amel eder. Başkanların işte bu sebeple yargılama yetkisi yoktur. Yargılama hakemlere aittir. Çünkü başkan sadece elçidir. Başkan yargılama yapıyorsa onu hakem seçmiş olmalarından dolayıdır. Yani hakem yapanlara karşı yargılama yapabilir.

“Rücu etmek” geri dönmek demektir. Bugün Türkçede müracaat etmek kullanılır. Yani bir şeyi istemek müracaat etmektir. Hazreti Yusuf git, başvur ve şunu sor diyor.

“Rabbine” diyor. Gelen köledir ve efendisine müracaat edecektir. Hazreti Yusuf burada melee git demiyor, melike git demiyor; rabbine git diyor. Hazreti Yusuf suçlu olarak melikin karşısına çıkmak istemiyor. Melikin yanında, hattâ melein yanında da ortaya koymak istemiyor. Arkadaşının sahibinden yardım istiyor. Olayı anlatıyor. O zaten olayı biliyor. Hapiste birlikte uzun zaman kaldılar. Birbirlerine hayat hikayelerini anlatmışlardır. Şimdi olayın aydınlatmasını arkadaşının sahibinden istiyor. Aklanmış olarak melikin karşısına çıkmayı istemektedir.

Demek ki biz de eğer itham edilmişsek, iftiraya uğramışsak, kendimizi temize çıkarmamız gerekir. Bunu nasıl sağlarız? Eğer biz ve çevremiz yalan söylemiyorlarsa, bizim dediğimize herkes inanır. Sonra da onlara soruşturma yapma imkanını veririz. Bize yapılan ithamları cevaplandırırız. Karşı tarafın inanıp inanmaması bizi ilgilendirmez. Uzun uzun tartışma yerine nasıl tahkik edeceklerini söyleriz.

Sonra biz kendimizi savunurken itham edenlerle muhakeme ederek değil, tarafsız başka kişilerden yardım isteriz. Bu konuyu önce soruştur, sonra duyur deriz.

İşte Hazreti Yusuf burada bunları yapıyor.

“Adil Düzen”de soruşturmacılar vardır. Bu tür ithamlarla karşılaşınca bunlara baş vurursunuz, onlar soruşturma yaparlar ve hükme varırlar. Siz de soruşturma belgesi olarak kendinizi temize çıkarırsınız.

Hazreti Yusuf peygamber bu yola başvurduğuna göre bunu yapmak sünnettir demektir. Biz “Adil Düzene Göre İNSANLIK ANAYASASI”nda bunları yazdık. İstihsan ile yazdık. Burada Kur’an istihsanımızı tasdik etmektedir.

فَاسْأَلْهُ

(FaSEaLHu)

“Ona sual et.”

Arkadaşına “rabbine sor” diyor. Bu sorma şudur. Ondan bunun soruşturmasını yapmasını iste diyor. Arkadaşından yardım istiyor.

Hazreti Yusuf sormuyor, arkadaşı soracaktır.

Burada da önemli bir fıkhi hüküm çıkmaktadır.

(Mesela, Deniz Baykal itham edilmiştir.)

Bizim halk olarak soruşturmacılardan soruşturma yapılmasını isteme yetkimiz vardır. Biz itham edilenler arasında değiliz, itham eden de değiliz. Ama gerçeği öğrenme hakkımız vardır. Çünkü bu insanlarla iş ilişkisinde bulunduğumuz zaman onları bilmemiz gerekir. Soruşturmacılar tahkik ederler, dört şahit bulurlarsa bize bildirirler. Biz de o zaman öğrenmiş oluruz. Yoksa bize bir, iki veya üç soruşturmacı şöyledir dese biz onu izhar edemeyiz, söyleyemeyiz. Söylesek suçlu oluruz. Sadece soruşturmacıların kanaati bizim de kanaatimiz olur ama kimseye söyleyemeyiz. En yakınımıza da söyleyemeyiz.

İşte, burada olayda da Hazreti Yusuf kendisi meselenin tahkikini istemiyor, arkadaşının tahkik ettirmesini istiyor.

İtham edilenlerin suçlamaları başkalarının tahkikine havale etmeleri de doğru bir olaydır. Bu hususlarda sükut etmek itiraf etmek değildir. Çünkü ispat etmediği şeylerden bahsetmemesi gerekir.

Deniz Baykal’ın veya itham edilen kadının susması yerindedir. Sustular, o halde suçludurlar demek yanlıştır. Hazreti Yusuf da yedi yıla yakın zaman müddetince susmuştur, itiraf etmemiştir. Öyleyse suçlu mu idi?

Biz, her davranışımızı Kur’an’a sormalıyız diyoruz. Çünkü insan aklı birden sapar, ondan sonra da ipin ucunu yakalayamaz.

مَا بَالُ النِّسْوَةِ

(MAv BAvLu elNıSVaTi)

“Nisvenin bavlı ne idi?”

“Bâl” kelimesi “BYL”den gelmektedir. Hâl mânâsını vermekte yani durum anlamını vermektedirler. Bizim kullandığımız hâl kelimesi tahavvül etme, değişme ve buna gücü yetme yani hareket etme demektir.

“Bâl” kelimesinin durum olarak alınması daha doğrudur. Buna yakın “bevl” kelimesi vardır. Bâlın ıslahından bahsetmektedir. O halde bâl kötü durumdur. İyi durum değildir.

“Nisve” burada harfi tarifle gelmiştir. Bilinen belli kadınların durumu ne idi? Sual et.

Hazreti Yusuf’un arkadaşı olayı baştan dinlemiştir, bilmektedir. O kadınların kim olduklarını da bilmektedir. Efendisine gidecek, o kadınların durumunu anlatacak, o hususta bilgi isteyecektir. Hazreti Yusuf soruşturma istemektedir.

اللَّاتِي قَطَّعْنَ أَيْدِيَهُنَّ

(elLAvTIy QaoOaGNa EaYDıYaHUnNa)

“Ellerini kat’ edenlerin bâlleri ne idi, neden kat’ ettiler?”

Hazreti Yusuf burada kendisini temize çıkarmasını kadınların ellerini ısırması ile veya kesmesi ile açıklamaktadır. Nasıl oluyor da kadınların ellerini kesmeleri Hazreti Yusuf’un beraatına delil teşkil etmektedir? Kadınlar Hazreti Yusuf’un fizikî yakışıklılığına değil, onun asil davranışlarına hayran olmuşlardır. Onun hakkındaki düşüncelerini yadırgamışlardır. Oradaki elleri kat’ etmek demek bu demektir.

İnsanlar arasında da belli bir olayı ifade etmek için ellerini özel bir şekilde hareket ettirirler. Parmaklarını koparıp atmayı, mesela bir işin pişmanlığını ifade etmek için kullanırlar. Gerçekten parmaklarını kesmezler, öyle işaret yaparlar. ‘Boynunu büktü’ derler; gerçekten boynu bükülmemiştir. Türkçede ‘elleri kırılsın’ denir. ‘Dilini kessin’ konuşmasın demektir. ‘Dilini kesti’ dediğimizde gerçekten dilini kesmemiştir. Ama bir daha konuşmadı demektir. ‘Kolu kanadı kırıldı’ derler. Oysa insanda kanat yoktur.

Hazreti Yusuf da burada o olayı hatırlatmaktadır. Bunu sor diyor. O yolla soruşturma yapılacak, olay aydınlatılacaktır. Olayın aydınlatılması Hazreti Yusuf’un dışarıya çıkmasını sağlayacaktır.

Buradan öğreniyoruz ki, mahkum olan kimse kolu kesilmiş olsa da yeniden soruşturma yaptırabilir ve kendisini temize çıkartır, kolunun tazminatını alır. Nerden alır? Haksız karar veren hakemlerin veya soruşturmacıların dayanışmalarından alır.

إِنَّ رَبِّي

(iEnNa RabBiY)

“Kesinlikle Rabbim”

Burada harfi tahkikle getirilmiştir. “Rabbim” denince, Allah bilir anlamında söylenmiştir. Yahut beni buraya atan sahibim olayların iç yüzünü bilir anlamındadır.

Aziz karısının suçlu olduğunu bilmiştir. Ancak zina yapılmadığı için suç oluşmamıştır. Nüşuz denebilir. Gerekli tedbirleri alarak olayı kapatmıştır.

Hazreti Yusuf zindana iki sebepten dolayı konmuştur. Olay yayılmış ve çevreye duyurulmuştur. Karısını temize çıkarmak için hapishaneye göndermeyi uygun bulmuştur. Diğer taraftan da kadını ondan uzak tutmanın bir yolu olmuştur. Hazreti Yusuf da bundan fazla rahatsız olmamıştır. Belki de yanında kalsaydı ileride şeytanın tuzağına düşebilirdi. Onun için hapishane en sağlam kurtuluş yeri olmuştur.

Hazreti Yusuf burada da iki mânâya gelen söz söylemektedir. Rabbim bilir demekte yahut efendim bilir demektedir. Bu söz hapishane arkadaşı tarafından sahibine ulaştırılacaktır. O da belki Hazreti Yusuf’un efendisine soracaktır. Hapishaneye o koydurduğuna göre onun da görüşü istenecektir. Melik ‘onu bana getirin’ diyor ama burada ‘mağdur olan sendin, sen ne diyorsun’ diyecektir. Yalnız bunları önermiyor ama arkadaşının sahibi bunları anlayacak şekilde bir ifade getirmektedir.

Buradan şu hükmü çıkarabiliriz:

Affı gerçekleştirmek için mağdurların görüşlerini almak gerekir.

بِكَيْدِهِنَّ عَلِيمٌ (50)

(Bi KaYDiHinNA GaLIyMun)

“Onların keydlerini bilmektedir.”

Daha önce azizin karısının akrabası olan soruşturmacı bu sözü kullanmıştır. Sonra Hazreti Yusuf sizin keydinize düşmektense hapse gitmeyi tercih ederim diyor. Allah onların keydinden kurtardı diyor. Burada da “keydihinne” diyor. Yani keyd yapan azizin karısı değil o kadınlar topluluğudur. Hazreti Yusuf kadınların keydinde olmuştur.

Kadınlar birleşip ne keyd ettiler?

“Keyd” müfrettir. Dolayısıyla kurulan keyd tektir. Bunu tam anlayabilmemiz için Mısır kadınlarının ne gibi bir tertip yaptığını bilmemiz gerekir. Mısır tarihini ve Tevrat’ı inceleyerek açıklığa gidebiliriz. Bir şey akla gelmektedir. Akla gelen şey Mısır kadınlarının kocalarından gizli olarak beğendikleri bir erkekle fuhuş yaptıklarıdır. Azizin karısı buna davet etmiştir. Onlar da bu hususta söz birliği etmektedirler.

Lüks hayata ulaşan, zengin olan sosyete de, hele tek evlilik de varsa, erkekler karıları ile değil de başka kadınlarla ve cariyelerle gün edinirler. Kadınlar da kendi hayatlarını yaşamağa başlarlar. İki taraf da bunları bilmekle beraber bilmezlikten gelebilir.

Bu kadar pespaye duruma düştükleri ifade ediliyorsa, azizin Hazreti Yusuf’u neden zindana attırdığını anlamak da zordur. Aile müessesesi korunmaktadır. Mısırlılar iffetli yaşamaktadırlar. Hazreti Yusuf da iffetli bir aile içinde büyümüştür. Allah onu iffetsiz yerde büyütmez. Hâsılı, bu konunun tam aydınlatıcı yanını bulmak hayli zor olacaktır.

Hazreti Yusuf’u uzaklaştırma keydi olabilir. Kadın da Hazreti Yusuf’u evde istememektedir. Diğer kadınlar da bundan rahatsızdırlar. Hazreti Yusuf’u diğer köleler gibi işçilik yapanların yanına göndertecektir. Böylece ondan kurtulacaklar. En makul keydleri budur. Zaten hapishaneye göndertilmesini kadın ısrarla istemiştir. Emrettiklerimi yapmazsa diyor. Ne emredecektir? Bazı cinayetleri yapmayı emredecektir. O da bunları yapmıyor. Hazreti Yusuf uzaklaştırılacak, belki onun yapmadıklarını yapacak birini getirecektir.

“Alimün” biliyor demektir ve nekredir. Yani başkaları da biliyor demektir.

Hazreti Yusuf olayların soruşturulmasının derine gitmesini istiyor. Kadının yakınlısı sağ ise ona da baş vurulabilir. Hazreti Yusuf bunları söylüyor ve melikin huzuruna şimdilik çıkmayı erteliyor. Bunun da Mısır yönetiminde son derece uygarca bir durum olduğu anlaşılıyor. Mahpus olan kimse olarak ibra edilmedikçe hapishaneden çıkmak istemiyor. Soruşturun, benim hakkımda tam bilgi edinin, ondan sonra geleyim diyor.

Siyasette bazı imkanlar reddedilir. Böylece tavır konur. Hazreti Yusuf da tavır koymaktadır. Ben suçlu değilim ama buradayım. Önce durumum belli olsun diyor. Kadınların durumundan söz ederken aslında kendi durumundan söz etmektedir.

***

قَالَ مَا خَطْبُكُنَّ

(QAvLa MAv PaOBuKunNa)

“Hatbunuz ne idi?”

Hazreti Yusuf’un eski hapishane arkadaşı dönüyor, efendisine gidiyor ve anlatıyor. Efendisi de soruşturmayı kabul ediyor ve soruşturmaya başlıyor.

Bunlar burada hazf edilmiştir. Olaylar anlatılmamıştır. Zira zaten siz olayların öyle olduğunu anlarsınız, bilirsiniz. Aradaki olayların önemi yoktur.

Tarih de böyle yazılır. Önemli merkez noktaları yakalanır. Onlar sıraya konur. Aradakiler muhakeme ile kapatılır. Anlatılırken böyle atlamalar yapılır. Oralar hayali olarak doldurulur. Her tarihçi oraları ayrı olarak doldurur. Farklı görüşler olur ama iskelet aynı kalır.

“Mâ” istifham mâsıdır; ne yapmak istediniz, ne istiyorsunuz demektir.

“Hatb” mastardır, yahut isimdir. Çoğula izafe edilmiştir. Yani kadınların ayrı ayrı isteklerini değil de ortak hitbelerini soruyor.

“Hitbe” dünürcülük yapma demektir. Ayrıca “hatip” ve “hitap” kelimeleri de buradan gelmiştir. Yani siz toplanıp konuştuğunuz zaman ne konuştunuz, ne demek istediniz?

Bir iş için plan kurarsın, sonra onun gerçekleşmesi için teklifte bulunursun. Bu hitbedir. ‘Siz ne yapmak istediniz?’ diye soruyor. O kadınları nasıl buldu? Topladı da konuştu mu, yoksa ayrı ayrı onlara sordu mu?

Soruşturmacı ayağa gider ve onlara sorar. Bunları ayrı ayrı gezmiş ve sormuştur. Ama sorarken ‘sen ne yaptın’ şeklinde değil de, ‘siz ne yaptınız’ diye sormuştur.

İnsan ketum değildir. Yani sorulduğu zaman cevap vermeme olmaz, herkes kendine göre bir cevap verir. Soruşturmacı onları dinler, onların ağzından kelimeleri değerlendirir, ona göre son bilgiye ulaşır.

Hazreti Yusuf’un arkadaşının efendisi; ‘maksadınız nedir, ne yapmak istiyordunuz, niçin böyle yaptınız’ demektedir.

إِذْ رَاوَدتُّنَّ يُوسُفَ عَنْ نَفْسِهِ

(iEZ RaVeDTünNe YuSuFa GaN NaFSıHIy)

“Yusuf’u nefsinden muravede ettiğinizde”

Siz Yusuf’u nefsinden muravede ettiğinizde ne istiyordunuz, onun ne yapmasını istiyordunuz? Böyle diyor. Burada soruşturmacı kadınlara dolaylı soru soruyor. Onlara böyle davranışta bulunduklarını kabul ediyor, niçin yaptınız diyor.

Soruşturma sırasında kişiye öyle sorular yöneltirsiniz ki, inkâr edeceği yerde itiraf etmiş olur. Kadınlar böyle sorulan sorunun karşısında hemen ‘ne münasebet, o bizden murat almak istedi’ diyecekler, yahut ‘o azizin karısından murat almak istedi’ diyecekler.

Kadınlar böyle bir reaksiyon göstermiyor. Aksine, ‘biz onda bir kötülük görmedik’ diyorlar. Soruşturmacının ithamını ciddiye bile alıp cevap vermiyorlar.

“Muravede etmek” mutlaka cinsi ilişki talep etmek anlamında değildir. Ondan yararlanmak demektir. Dolayısıyla kadınlara ‘onun ne yapmasını istiyordunuz’ demektedir.

Bu soru da gösteriyor ki, kadınların bir işleri vardır. Burada kadınların Hazreti Yusuf’a yaptırmak istedikleri belirsiz hâle geliyor. Ancak cinsi ilişki olmadığı da ortaya çıkıyor. Çünkü hitbe kelimesi müfrettir.

“İz” burada tamamen zaman zarfıdır. Geçmişteki bir zamanı ifade eder.

“İz” ile “Lemmâ” arasında ne fark vardır?

“İz”de geçmişteki sade hikâye vardır. Oysa “Lemmâ”da “İzâ” gibi geçmişteki şartı da içermektedir. Bir de beklenen bir şeyin olması sözkonusudur. “İn” ile “İza” arasındaki fark, “Lemmâ” ile “İz” arasında vardır.

قُلْنَ حَاشَ لِلَّهِ  

(QuLNa XAvŞa LilLAHı)

“Allah için haşa dediler.”

“Hâşa Lillahi” Kur’an’da iki defa geçmektedir. İkisini de Mısır’ın Hazreti Yusuf ile ilgilenen kadınları söylemektedir. “Hâşa” demek uzak demek, Allah için bu böyle değil şöyledir demektir. Soruşturmacı kadınlara ‘siz onu nefsinden murat ettiğinizde isteğiniz ne idi’ diye sorduğunda, onlar, ‘Allah için doğru söylemeliyiz’ demektedirler.

Kadınlar Hazreti Yusuf aleyhinde konuşmamışlardır. Daha önce de ‘bu melek gibi biri’ demişlerdir. Burada ise onun bir kötülüğünü bilmiyoruz demektedirler.

Sorular birlikte sorulmamıştır. Onlara ayrı soru tevcih edilmiş, onlar da benzer cevaplar vermişlerdir. Farklı kimselere farklı sorular sorulur. Alınan cevaplarda dolaylı cevaplar vardır. Onların hazırlanmaları mümkün değildir. Yargılamanın temeli olan soruşturmada asıl olan soruşturmacının kanaatidir. Yoksa geçmiş bir olayı şimdi tamamen yakalamak mümkün değildir.

Bugün bu takdir soruşturmacıya değil hakime verilmiştir. Oysa hakim yerinde oturmaktadır. Olayın içine girip yaşamamaktadır. Soruşturmacı ise sohbet esnasında söylenen bir kelimeye, yüzün ifadesine ve benzeri pek çok emareye bakarak bir kanaat ortaya koyar. Onun takdiri yalnız ona ait olur.

Burada aynı zamanda soruşturma usulünü öğreniyoruz.

Mesela, birisinin babasından kalan parayı kardeşlerinden gizlediğini farz ediniz. Ona parayı gizleyip gizlemediğini sorarsanız size ‘hayır’ diyecektir. Ama ‘sizin iyi kumar oynadığınızı söylüyorlar, hep kazanıyormuşsunuz ama filanla oynamışsınız, kaybetmişsiniz’ şeklinde sorabilirsiniz. Bunu bir sohbette arkadaşı söylerse, vereceği cevap; ‘hayır oynamadım’, yahut ‘hayır kaybetmedim’ veya ‘benim kumar oynayacak param yok ki’ der. İşte bunu söylediği zaman siz bu kimsenin gerçekten parası olmadığına hükmedebilirsiniz. Soruşturmacı onları itham ediyor. Onlar kendilerini savunmuyor, onu ibra ediyorlar.

مَا عَلِمْنَا عَلَيْهِ مِنْ سُوءٍ

(MAv GaLiMNAv GaLaYHi MiN SUEin)

“Biz onda bir sû’ bilmiyoruz.”

Türkçede ‘ben onda bir kötülük görmedim’ deriz. Bu söz kazai bir sözdür. ‘O bir kötülük yapmadı’ deseler, şehadetleri makbul olmaz. Çünkü o peşin hükümle söylemiştir. ‘Onda bir kötülük bilmiyoruz’ demeleri inandırıcıdır.

“Sû’” kötülük demektir. Örfe göre veya şeriata göre sû’ önemlidir.

Burada Kur’an’ı okuyoruz. Hazreti Yusuf’un yaşadığı döneme gidiyoruz. Bugün yaşadıklarımızı orada yaşıyoruz. Oysa aradan üç bin yıldan fazla zaman geçmiştir. Onlar bambaşka bir âlemde yaşıyorlardı. Onlar nasıl yaşıyordu? Bizim gibi yaşıyordu.

İnsanın yapısı değişmemiştir. Genleri aynıdır. Kıssayı takip ederken sanki bizim gibi düşünen, bizim gibi yaşayan insanlarla karşı karşıyayız. Ben eski Sovyet ülkelerine gittim, birkaç yıl orada yaşadım, sosyalizmin insanları nasıl değiştirdiğini görmek istedim ve sonuç olarak gördüm ki insan insandır. Belki sayıları artmıştır ama başka her şey hep aynıdır.

قَالَتْ امْرَأَةُ الْعَزِيز

(QAvLaT EiMRaEaTu eLGaZIyZı)

“Azizin mer’esi (karısı) kavl etti.”

Soruşturmacı elbette konunun merkezinde olana da sormuştur.

Burada “azizin mer’esi/karısı” dendiğine göre aziz sağdır, kadın da sağdır. Karısı onun hayatta olduğu zamanda söylemektedir. Aziz de zaten bunu bilmektedir. Zina olayı olmamıştır. Zaman geçmiştir. Artık geçmiş olayların açığa çıkması fazla rahatsız edici olmayacaktır. Zaten aziz karısını o durumu ile kabul etmiştir.

Doğru konuşmanın başka bir yararı daha vardır. Siz doğru konuşursunuz ve gerçekleri söylersiniz, halk da o gerçeklere inanır. Ama siz yalan söylemeye ve inkar etmeye başlarsanız halk sizin için birçok hayal kurar. Kendinizi savunamazsınız ve yapmadığınızı da yapmış olursunuz.

Olay anlaşılmaya başlanmıştır. Zindanda senelerce kalmasının sebebi olan şeyin tam tersi olduğu anlaşılmıştır. Hazreti Yusuf da anlaşılmasını istemektedir. İşte kadın itiraf etmektedir. Böylece kendisini affettirmektedir. Aslında bir suçu da yoktur.

Suç işlemeyi düşünmek suç değildir. Bir cezası yoktur. Olay gerçekleşmedikten sonra itirafta bir beis yoktur.

Günümüzdeki Ergenekon ve balyoz davaları da öyledir. İhtilali düşünmüşler ama başarmamışlar veya başaramamışlar. Aradan seneler geçmiş. Belki de Hazreti Yusuf’un zindanda kaldığı kadar zaman geçmiş. Bugün artık itiraf etseler bile hiçbir sorumlulukları yoktur. Bir şeyi tasarlamak onu yapmak demek değildir. Ama Ergenekoncular itiraf etmiyorlarsa, o zaman aynı işi şimdi de devam ettiriyorlar demektir. O zaman bugünkü davaların sürdürülmesi gerekir.

Ne yazık ki bugün ne hukuk bilen hakim vardır, ne de savunacak avukat vardır. Çıkmaz içinde davalar sürüp gitmektedir. Ülke için zarar olmasa varsın gitsin deriz ama; bunların hepsi ya şantajdır ya da komplo. Aksi halde önemli değildir. Bazı şeylerin şüyuu vukuundan daha beterdir. Farz edelim ki sonunda bu askerler cezasız kurtuldular. Beraat ettiler. Ne olacaktır? Halkta orduya karşı kin ve korku artacaktır. Askerler içinde de ihtilalciler çoğalacaktır. Mahkum olduklarında da onları kurtarmak, kendi başlarına aynı şeyin olmasını önlemek için çok gizli ihtilal hazırlığına başlayacaktır. Zaten bu olayları ortaya koyanlar bunlardır.

Azizin karısı olayları inkar etmeden anlatıyor. Hazreti Yusuf’un üstünlüğüne inanan Mısır’ın kadınları ve erkekleri de geçmişte cereyan eden olaylar üzerinde fazla durmayacaklardır.

Bir olayla karşılaştığınızda o anda bir şey sizi iradenizin dışında onu yaptırır. Düşünseniz onu yapmazsınız. Neden öyle yaptığınızı sonra izah da edemeziniz.

Burada azizin karısına öyle söylemiştir.

الْآنَ حَصْحَصَ الْحَقُّ

(EalEABa XaÖXaÖa eLXaqQu)

“Şimdi hak hishas etti.”

“Hisse” pay demektir.

“Hashasa” bütün çıplaklığı ile payını aldı yani hak ortaya çıktı demektir.

Soruşturma sonunda gerçeklerin ortaya çıktığını anlayan kadın itiraf etmek zorunda kalmıştır. Kocası da bir şey diyemez, çünkü o da gerçekleri bilmekte idi.

Farz ediniz ki bir adam suçludur. İnkâr ediyor ama sonunda soruşturmacıların şehadeti sabit oldu. Ceza ile mahkum oldu. Karar bittikten sonra artık itiraf etse de etmese de bir şey değişmeyecektir.

Mahkum olanlar gerçekleri anlatmalıdırlar. Bunun yararı, muhakemelerin nasıl cereyan ettiğini anlatır. Azizin karısı da bunu yapıyor. Nasılsa hak ortaya çıktı, inkar etmemin hiçbir faydası yoktur, ben de gerçekleri anlatıyorum diyor.

أَنَا رَاوَدتُّهُ عَنْ نَفْسِهِ

(EaNa RaVadTuHUv GaN NaFSiHIy)

“Onu nefsinden ben muravede ettim.”

Muravede etme cinsi ilişki kurmak değildir, cinsi ilişki kurmayı istemektir. Kadın bunu söylerken asaletinden bir şey kaybetmemektedir. Geçmiş yıllarda olanları açıkça ortaya koymakla daha asil davranış yapmıştır. Böylece Melikin işlerini de kolaylaştırmışlardır. Hazreti Yusuf’un gelmesini sağlamışlardır. Yedi sene bolluk sürdükten sonra yedi sene sonraki yedi kıtlık yılı halkı da korkutmuştur. Rüya artık tüm Mısır tarafından bilinmektedir ve tedbirlerin alınması gerekir. Halk melikin Hazreti Yusuf’u yanına almasını istemektedir. Kadına baskı yapmış, bunu söyletmiştir. Yoksa Hazreti Yusuf gelmemektedir.

İşte burada ilâhi kaderin işleyişi ortaya çıkmaktadır.

Adil Düzenciler Hazreti Yusuf’un yaptığını yapmalıdırlar. Faizli ve zinalı bir düzene hayır deyip kenara çekilip sabretmeliyiz. Hazreti Yusuf gibi hadiselerin tevillerini öğrenmeliyiz. Göreceksiniz ki Mısır’da olduğu gibi topluluk bizim yanımızda olacaktır.

Millî Görüş partilerini kurarken bundan çok daha az idik. Kimse size rey vermez, kimse sizi iktidar etmez diyordu. Allah olayları geliştirdi ve bize oy verdiler, anayasa ekseriyeti ile iktidar olduk.

Ne oldu? Hazreti Yusuf’un Mısır’da yaptığını yaptık mı?

AK Parti iktidar olduğunda bir televizyon konuşmasında sorunları ortaya koymuş, nasıl çözüleceklerini söylemiştim. Dış borçlar, işsizlik, bağımlı yargı ve sermayenin sözcüsü basın. Bunların düzgün hâle getirilmesi gerektiğini söylemiştim. Defalarca yazdım. Hattâ tarihlerini verdim. En çok iki senede sorunlar çözülürdü. İşsizlik çalışana kredi vermekle, dış borç iç borca çevrilmekle, yargı hakemlik sistemi ile, millî olmayan basın medya kooperatifleri ile çözülür demiştik.

Bizim yıllarca beraber mücadele ettiğimizi zannettiğimiz arkadaşlar meğer bize karşı imişler; “Adil Düzen”e karşı imişler!

İşte, Yusuf Sûresi insanlara ibret olmalı.

İlme verilen kıymetin sorunları nasıl çözdüğü bilinmelidir.

وَإِنَّهُ لَمِنْ الصَّادِقِينَ (51)

(Va EinNaHUv LaMiNa elÖÖAvDiQIyNa)

“O sadıklardandır.”

Yani ben ondan almak istedim ama o bunu reddetti. O sadıklardandır diyor.

“Sadıklar” burada kurallı erkek çoğuldur. Sadıklar birlik içinde olacaklardır. Önce bunlar cemiyet oluşturacaklar. Yalan söylememeyi kararlaştıracaklar. Birbirlerini bekleyecek, en kötü durumda bile doğru söyleyeceklerdir.

Hazreti Yusuf bunlardandır, mü’minlerdendir. Bunların yalan söylediklerine Mısırlılar da inanmaktadır. Hazreti Yusuf’un da o yalan söylemeyenlerden olduğunu söylemektedir. O cemiyete mensup olduğunu söylemektedir.

Sadıkların bir topluluk olması şuradan gelmektedir. Kişiler ayrı ayrı sadık değildirler, birlikte sadıktırlar. Bunlar hakkı tavsiye edenlerdir. Bunlar sabrı tavsiye etmektedirler. Bunların muteber ve makbul kişilerden oldukları kabul edilmektedir.

Bir toplulukta böyle cemaat olmalıdır. Halk onların doğru söylediğini bilmelidir. Halk kötü insanların aleyhinde olduğu için kötü topluluklarda bunlar sevilmezler ama onların söylediklerine herkes inanır. Böylece o topluluk doğruları bilen topluluk olur. İstenir ki Zaman, Yeni Şafak, Millî Gazete, Yeni Mesaj gazeteleri böyle olmalıdır. Doğru haber öğrenmek isteyenler bunları arayıp okumalıdır. Yani sadıklardan olmalıdırlar.

Öyle midirler? Kendileri böyle olduklarını söyleyebilirler mi?

Azizin karısı Hazreti Yusuf için sadıktır demiyor, o sadıklardandır diyor.

Bu gazetelerden birinde yalan bir haber çıkarsa herkes hemen ikaz etmelidir.

Biz edemiyoruz, çünkü doğru haber bulamıyoruz.

***

ذَلِكَ لِيَعْلَمَ

(ÜAvLıKa GıYaGLaMa)

“Bu onun bilmesi içindir.”

Burada konuşan Hazreti Yusuf’tur. Soruşturmacı tahkik ettikten sonra Hazreti Yusuf’un arkadaşına olanları anlatıyor. Hazreti Yusuf’un arkadaşı tekrar hapishaneye gider ve olayları anlatır. Bunlar burada anlatılmıyor. “Kâle/söyledi” de denmiyor. Çünkü kadınla hitap eden söylemiş gibi olur. Ama burada Hazreti Yusuf’un söylediği kesindir. Çünkü sonra diyecek ki, ben nefsimi tebrî etmiyorum.

Kim bilsin?

Aziz bilsin istiyor. Demek ki aziz sağdır. Çünkü sağ olmayan bunları bilemez. İzmar ederek söylüyor, çünkü çok kolaylıkla bilebilir. Hazreti Yusuf efendisini çok sevmektedir. Ondan çok memnundur. Onun sayesinde rahatlıkla yetişti, ayrıca yönetimi öğrendi.

Aslında aziz zaten bilmektedir. Burada “bilsin” diye söylemesinin sebebi vardır.

Demek ki Hazreti Yusuf’un onların bir tertibi olarak hapsedildiğini bilmemektedir. Hazreti Yusuf zannediyor ki aziz yanlış bildiği için onu hapse attırdılar. Ona böyle bir tertibi yakıştıramamaktadır. Bu da gösteriyor ki peygamberler olayları bilemezler.

Hazreti Muhammed de ifk hadisesinde bilmemiş ve sıkıntı içinde olmuş, âyet geldikten sonra mutmain olmuştur.

أَنِّي لَمْ أَخُنْهُ بِالْغَيْبِ

(EinNIy LaM EaPuNHu BiLGaYBi)

“Ben ona gaybda ihanet etmedim.”

Hazreti Yusuf aleyhisselâmın kendisini yetiştiren kişiye çok büyük saygısı vardır. Hapishanede olması onu fazla üzmüyor ama azizin onun öyle bir iş yaptığını düşünmesi onu üzüyor. İlk olarak kendisini temize çıkaracaktır. Bu sebeple eski hapishane arkadaşına meseleyi böyle anlatmış ve tahkik ettirmiştir. Şimdi de hapishane arkadaşına bunu neden yaptığını anlatmaktadır.

Burada İslâm’ın zina teorisine aykırı bir durum daha vardır. Zina kişiye karşı yani kocaya karşı işlenmiş bir suç değildir, topluluğa karşı işlenmiş bir suçtur. Hazreti Yusuf burada kadının kocasına ihanet etmediğini söyleyerek sanki onun hakkına tecavüz etmediğini söylemektedir. Yukarıda bana iyi bakmıştır diyerek reddetmiştir. Bu Mısır mantığını ifade etmek için olabilir. Yani zinanın yasaklığının kocasına ihanet sebebiyle olduğuna inanıyorlar. Batı hukuku böyle düzenlenmiştir, zina cezası affedilebilir. Oysa İslâmiyet’te zina kamu hukukudur. Zina cezası kocası veya herhangi birisi tarafından affedilemez. Sonra burada ben ona gıyabında ihanet etmedim diyerek sanki vicahinde gıybet etme meşru imiş gibi ifade vardır. Şunu demek istiyor ki, benim ondan gizlediğim bir şey yoktur.

Biz bunu şöyle tevil edebiliriz. Evet, rahmin korunması topluluğa aittir. Ona taaddi insanlığa taaddidir. Bu bakımdan zina kamu suçudur, affedilemez. Kocanın hakkı değildir. Ama koca onu himaye etmekle yükümlüdür. Kocanın suyuna tahsis edilmiştir, ona helal kılınmıştır. Onu korumak  da onun görevidir. Böyle bir fiil işlendiğinde topluluğun hakları ihlal edilmiş olur. Ama aynı zamanda onun da görevine taaddi edilmiş olur. Sonra doğacak çocuk onun olmayacağı halde hukuken ona bakmakla mükellef kılınacaktır.

İşte bu meselenin topluluğa ait olmayan tarafıdır. Bu bakımdan kocanın karısı üzerinde hakları vardır. Bunun başında çocuğu reddetme hakkıdır. Bu çocuk benden değildir der de DNA testleri ile ispat ederse, o çocuğa bakmakla mükellef olmaz, ona miras intikal etmez. İşte bu âyet bu hükümleri açıklamak için bu ifadeyi kullanmaktadır.

Ebu Hanife der ki: Bir başkasının ‘bu senin çocuğun değildir, DNA’lar benimdir’ diye iddia etme hakkı yoktur. Koca eğer böyle bir çocuğu kabullenmişse, onun aksini ispat hakkı başkasına düşmez. Bu da Ebu Hanife’nin çocuk firaşındır hadisine dayanarak ortaya koyduğu hükme uygundur.

Yine “gaybda ihanet etmedim” sözünden şu anlaşılıyor. Çocuğu olmayan karısını aziz boşasaydı, iddeti dolduktan sonra Hazreti Yusuf’la evlenseydi, çocuğu veya çocukları olduktan sonra Hazreti Yusuf onu boşasaydı...

Burada gayrimeşruluk yoktur, alenilik vardır. Günah değildir, haram değildir. Onun için gaybda olmayan bu tür ilişkileri hüküm dışında bırakmak için bu ifadeyi böyle söylemiştir.

Yorumlarımızı daha ileri götürebiliriz. Kadın çocuğum yok deyip kocasına mihri iade etseydi ve boşansaydı... Bununla evlenen kimse günah işlememiş ama ihanet etmiş olur.

وَأَنَّ اللَّهَ لاَ يَهْدِي كَيْدَ الْخَائِنِينَ

(Va EanNa elLAHa Lav YaHDı KaYDa eLPAEiNIyNa)

“Allah hainlerin keydine hidayet etmez.”

Ve burada hıyanet edene atfediyor. Hıyanet etmediğini bildin ve Allah hainlerin keydini muvaffak etmez  diyor. Yani burada zinanın kamu tarafına işaret etmektedir. Bununla beraber burada hidayet keydi mef’ul yapmıştır. Oysa hidayet kişileri mef’ul alır. Keydi başarıya ulaştırmaz denmiş olur. Yani hainlere hidayet etmez demiyor da, hainlerin keydine hidayet etmez demektedir. Hainlere hidayet etmez denmiş olsaydı hainlerin tevbesini kabul etmez anlamına gelirdi. Onu yapanlar suçluluğa  mahkum edilirdi. Yusuf bu mânâyı vermemek için keyde hidayet etmez demektedir, hainlerin keydini başarıya ulaştırmaz.

Burada keyd müfret, hainler çoktur, hem de erkek kurallı çoğulla gelmiştir.

Demek ki toplulukta böyle  hıyanetlik için oluşmuş örgütler vardır. Bu örgütlerin ihanetine izin vermez denmektedir.

Hazreti Yusuf burada neyi kastetmektedir?

Kendisine yapılan komplonun başarıya ulaşmayacağını mı söylüyor. O da Hazreti Yusuf’u zindana attırmaktır. Kadınların keydi bu olmuştur.

Kadınlar Hazreti Yusuf’un hapishaneye atılmasını istemişlerdir.

Neden?

Çünkü aziz onun sayesinde başarılı olmaktadır. Diğer azizlerin karıları bunu kıskanmaktadır. Bu sebeple Hazreti Yusuf zindana atılacaktır ki oradan bu işleri yapmasın.

Azizin karısı neden bunlara katılmıştır?

O da kendi konumunu korumak istemiştir. Yahut o da Hazreti Yusuf’un evde olmasını istememektedir. Tamamı tertiptir. Her ne olursa olsun Kur’an ısrarla bunun basit bir gönül işi olmadığını, bir tertip olduğunu bildirmektedir. Başka bir mânâsı da; ben ihanet etseydim benim ihanetime o yol vermezdi, onun için ihanet etmedim ama edemezdim de demiş olur.

وَمَا أُبَرِّئُ نَفْسِي  

(Va MAv EuBarRiEü NaFSIy)

“Nefsimi tebrî etmiyorum.”

Hazreti Yusuf böylece kendisini temize çıkardıktan sonra birden yaptığı işte kendisini ibra etmiş ama kadını zor durumda bıraktığını düşünür, ya ona haksızlık ettiysem der. Bunu ortadan kaldırmak üzere kadının Hazreti Yusuf’u ibrasına mukabil o da kadını ibra etmeye başlamıştır. Kendisinde de kusurlar olduğunu söylemektedir. Kadına yakınlık göstermiştir. Bu yakınlık belki cinsi ilişki şeklinde olmayabilir ama karşı tarafa öyle duygular uyandırır. O da insandır. Çocuğu yoktur. Belki de Hazreti Yusuf’un davranışları kadını bu duruma götürmüştür.

Tüm suçlarda durum böyledir. Katil katlettiği zaman maktul de tamamen suçsuz değildir. Bu sebepledir ki kısasta af müessesesi getirilmiş, yerine diyet ikame edilmiştir. Yine bu sebepledir ki suçlarda kesin ispat kuralı getirilmiştir. Yine bu sebepledir ki ispat edilemeyen suçların ifşa edilmesi yasaklanmıştır. Çünkü gerçekte suç ortak fiillerin sonucudur.

Sonra insan olaylarda daima kendisinde hata aramalıdır. Evet, Hazreti Yusuf ibra edilmiştir. Ancak yıllarca hapishanede kalmıştır. Onu nasıl iade edecektir? Hazreti Yusuf öyle düşünmüyor, bu işte kendisinin de suç ortaklığı vardır. Onun için keffaret olsun diye hapishanede kalmıştır. Kimseye bir kırgınlığı ve suçlaması yoktur.

Biz de böyle yapmalıyız. Başımıza bir şey gelirse onun bizim kusurumuzdan ileri geldiğini bilmeliyiz, ona göre tevbe etmeliyiz.

28 Şubat’ı böyle değerlendirmeliyiz. Saadetçilerin 28 Şubat ile ilgili olarak AK Partilileri suçlamaları aklın alacağı bir şey değildir. Allah öyle istemiş, öyle olmuş. Beş sene sonra ordu Millî Görüşün o kadrosunu iktidar etmek istemiş, onlar da bu görevi yapmışlardır. Saadetçiler, ‘bizim eksiğimiz var’ deyip kendilerini düzelteceklerine, AK Partililere saldırmaktadırlar. Devamlı Kur’an okunup üstünde düşünülmezse, istişareden vazgeçilirse, insanlar işte böyle dalâlete düşerler.

Nefsi ibra etmeyeceksin. Başına gelenleri hep kendi nefsinde arayacaksın.

Biz Adil Düzen Çalışanları da böyle yapmalıyız.

Ben Süleyman Karagülle de böyle yapmalıyım.

Başkalarını suçlayacağımıza kendi eksikliklerimizi gidermeye çalışmalıyız. Bilmeliyiz ki tüm başarılarınız Allah’ın takdiri ile olmuştur, O’na hamd etmeliyiz. Tüm başarısızlığımız bizim yaptıklarımızın sonucudur. Tevbe edip istiğfar etmeliyiz.

إِنَّ النَّفْسَ لَأَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ  

(EinNa elNaFSa La EmMAvRaTün Bi elSUvEi)

“Nefis sûu emretmektedir.”

“Emmaretün” burada mübalağalı ismi fail sigası ile getirilmiştir.

Allah insana akıl vermiş, aklın emrinde oluşan iman vermiş. Bu hidayettir. Bir de insana nefis vermiş, o da insanı dalâlete götürmektedir. Bunları dengede tutan, nefsini aklıyla dengeleyen hidayete ermiştir.

İnsanda dört meleke vardır; his, fikir irade ve ünsiyet. Hisler fikirlerle dengelenir. İrade de ünsiyetle yani sosyal baskı ile  dengelenir. Önce düşünürüz. Halkın istediği, onu dengeleyen âlimlerin ilimleri böylece proje olur, proje oluşur. Meslekî kuruluşlar yaparlar. Siyasi kuruluşlar onları dengede tutarlar.

Burada “nefis”ten maksat hisler ve iradedir. Bunlar kötülüğe meyyaldir.

Buna karşılık insanda fikir ve ünsiyet melekeleri vardır. İlim ve hukuk vardır.

إِلَّا مَا رَحِمَ رَبِّي  

(EilLAv MAv RaXıMa RabBIy)

“Ancak Rabbimin rahmet etmesi ile.”

“Mâ” burada masdariye de olabilir, mevsule de olabilir. Masdariyede nefis korunmuş kötülüğü emretmemiş olur, mevsulede ise kimse korunmuş olur.

Hazreti Yusuf kendisinden bahsettiği için “Rabbî” diyor.

Allah’ın rahmeti insandaki imandır, ittikadır, ibadettir. Allah insanı kötü yaratmıştır, ancak ibadetlerle o kötülükten kurtulmaktadır.

İbadet etmeyenler nefislerine hakim olurlar mı? Başka bir deyişle, namaz kılmayanlar, oruç tutmayanlar, zekât vermeyenler, hacca gitmeyenler, Kur’an okumayanlar veya diğer dinlerde olanlar, kendi kitaplarının emrettiklerini yapmayanlar nefislerine hakim olurlar mı?

Biz olabileceklerini zor görüyoruz. Ama peşin hükümlü değiliz.

إِنَّ رَبِّي غَفُورٌ رَحِيمٌ (53)

(EnNa  RabBIy ĞaFUvRun RaXIyMun)

“Rabbim gafurdur rahimdir.”

Evet, insanın nefsi sûu emredicidir. Ama Allah da mağfiret edicidir. Fiil gerçekleşmişse ondan sorumlu tutmamaktadır. Burada da öyle olmuştur. Madem ki zina gerçekleşmemiştir, kadın da itiraf etmiştir; o halde burada taraflar Rabbin mağfiretine uğramışlardır. Bundan sonra güzel günler yaşayacaklardır, yani Allah’ın rahmet sıfatı onların üzerine tecelli edecektir.

KUR’AN VE İLİM SEMİNERLERİ-563/ADİL DÜZEN DERSLERİ-393   29 Mayıs 2010

EKONOMİDE DIŞ DENGE

VE   BANKALAR ZİNCİRİ

Her ülke ihraç ettiği kadar ithalat yapmalıdır. Yoksa dış borçlanma içine girer ve altından çıkamaz. İhracatın fazlalığı da ülkeyi ancak alacaklı kılar. Bu da karşı tarafı çökertir. Sonunda bizim de zararımız olur. Ülkeler için ve insanlık için sağlıklı ekonomi “denge ekonomisi”dir. İhracat kadar ithalat olmalıdır.

Bunu gerçekleştirmek için dünyada yüze yakın devlet vardır. Her devletle anlaşarak o devletle bir ortak banka kurmalıyız. Bankanın Türkiye’deki bölgelerde şubeleri olacaktır. O ülkelerin bölgelerinde şubeleri olacaktır. Biz bir şube için TL’yi sermaye olarak koymalıyız. Onlar da her bölgesi için buna tekabül eden sermayeyi koymalıdır. Örnek olarak Kırgızistan’ı alalım. Bişkek’te bankanın bir şubesi, İstanbul’da bankanın bir şubesi olacak. Onlar beşyüz bin Somu oraya koyacaklar, beşyüz bin Somu da bize gönderecekler. Biz de 500 bin TL buraya koyacağız, beşyüz bin TL’yi de oraya göndereceğiz.

Türkiye’den mal almak isteyen Kırgızistan bankasında Som yatırır TL’yi çeker. Türkiye’de alır. Malları satın alır, Kırgızistan’a gider, satar, borcunu kapatır. Kırgızistan’dan mal almak isteyen Türk tüccarı da İstanbul’da TL yatırıp Somu çeker. Kırgızistan’da teslim alır. Malları satın alır, Türkiye’ye getirir, satar ve burcunu kapatır.

Burada önemli olan kuralların tesbitidir. Kurlar öyle ayarlanır ki her iki bankadaki paralar fazla değişmesin. Som azalırsa değeri yükselsin, çoğalırsa değeri düşürülsün. Bu basit bir formülle ayarlanır. Bilgisayara yüklenir. Her akşam kasa stokları girilir. Ertesi günün kuru oraya çıkar.

Bu denge ithalatı ihracata eşit hâle getirir. Böyle bir durumda kurun tesiri ile biz ne kadar ihracat taparsak, o ülkeden de o kadar ithalat yapmış oluruz. Dış ticaret açığı olmaz. Borç almak istersek stoklar arasını isteyerek açarız. Faizsiz borçlanmış oluruz. Sonra biz onlara kredi vermiş oluruz. Kredileşmeyi sağlarız. Onlardan para değil malı kredi olarak almış oluruz.

Dünyada yüz devlet vardır, bin bölge vardır. Dünyanın her yerinde böyle banka tesis etsek bir milyar TL’ye ihtiyacımız olur. Bu para kasalarda kalacağından, piyasaya çıkmayacağından enflasyona sebep olmaz. O halde para basmak için matbaa çalıştırmak dışında bir zorluğumuz yoktur. Devletler bizimle alışveriş yapmak istiyorlarsa onların da bir sorunu yoktur. Kendi paralarını basıp verecekler. Bu paralar kasalarda kalacağı için asla enflasyona sebep olmazlar. O halde bu iş vizeleri kaldırmak kadar kolaydır.

Bu uygulamaya sömürü sermayesi karşı çıkar. Çünkü bu yolla sömüremez. Faizli parayı kredi olarak bize veremez. Bu sebeple sömüren ülkeler bizimle böyle bir anlaşmayı yapmazlar. Canları isterse. Biz de o ülkelerle olan alışverişe karışmayız. Cari sistemle ne yaparlarsa yapsınlar, biz karışmayız. Biz bizimle anlaşacak olan gariban ülkelerle iş yaparız. Rusya ile yaparız. Çin’le yaparız. Yahut sisteme uymuyorlarsa onlarla da yapmayız.

Bu bankalar zincirinin yararları şunlardır.

a)      Karşılıklı faizsiz kredileşmeyi sağladığı için ithalat ve ihracat hacmini büyütür.

b)      Gerçek kur ortaya koyduğu için ithalat ile ihracat arasında dengeyi kurar.

c)      Para havaleleri bedava olacağı için taşıma külfeti ortadan kalkar. Hiçbir masraf yapmadan parayı o ülkeden veya Türkiye’den çekebilme imkanını sağlar.

d)     Gerektiğinde Türkiye halkına faizsiz oranın parasını kredi olarak veririz. Değerlendirir, sonra öder.

İhracat ve ithalatın kolaylaşması insanlık için bir kazançtır. Şöyle ki, Ege Bölgesi’nde zeytin kolay yetişir. Diyelim ki bir saatte iki kilo zeytin üretir. Aynı zeytin Çoruh vadisinde de yetişmektedir. Ne var ki orada zeytin ancak saatte bir kilo üretilmektedir. Buna karşılık Artvin’de ıhlamurun kilosu bir saatte elde edildiği halde, İzmir’de iki saatte elde edilmektedir. Mübadele etmezsek, üç saat çalışarak bir kilo zeytin ve bir kilo ıhlamura sahip oluruz. Mübadele edersek iki saat çalışarak dört kilo ürünümüz olur. Öyleyse mübadele emeği iki üç misli değerli hâle getirir, o kadar fazla üretime imkan verir.

Bunu hiç zeytin yetiştirmeyen ülkelerle karşılaştırdığınızda, ithalat ve ihracat olmadan hayat olmaz sonucuna varırsınız.

Sermaye kendilerini sömürsün diye bu kadar basit imkanı kullanmayan insanlığa, Allah akıl fikir versin veya akılları başlarına gelinceye kadar ‘oh olsun’ demekten başka söyleyeceğimiz yoktur.

SÜLEYMAN KARAGÜLLE

Yay. Haz.: REŞAT NURİ EROL

www.akevler.org      (0532) 246 68 92

KUR’AN VE İLİM SEMİNERLERİ-563/ADİL DÜZEN DERSLERİ-393   29 Mayıs 2010

CHP, BAYKAL ve

GELİŞMELER…

Sermaye Osmanlı İmparatorluğunun tasfiyesinden sonra yerine değişik devletleri oluşturup Avrupalıların müstemlekesi olarak bırakmıştı. Türkiye’yi batılıların müstemlekesi olarak değil bağımsız devlet yapmak istemiştir. Dinsiz bir devlet olarak oluşturacak İsrail devletinin jandarmalığını yapacaktı. Bu işi yürütme işini Mustafa Kemal’e ihale etmişti. Mustafa Kemal Fevzi Çakmak, İsmet İnönü, Kazım Karabekir ve Rauf Orbay gibilerle birleşerek İstiklâl Savaşı’nı kazandı. Sonunda Lozan’da anlaşma yapıldı.

Türkiye’nin dinsizleştirilmesi gizli teklifini kabul etti, onların istediklerini yaptı. Ancak Türkiye’nin bağımsızlığını temel aldı. CHP bu siyasetin takipçisidir. Ne var ki CHP’liler Mustafa Kemal’in siyasetini anlamadılar. Mustafa Kemal zaman kazanıyordu. Görünürde İslâmiyet’e karşı hareketlerde bulunuyordu. Hilafet kaldırıldı. Bunun İslâmiyet’le bir ilgisi yoktu. Böyle bir müessese yoktur. Sonra saltanat kaldırıldı. Saltanat zaten İslâmiyet’e aykırı müessese idi. Medreseler kapatıldı, çünkü cehalet yuvaları olmuştu. Tarikatları yasakladı, çünkü İslâm’ın şeriatını inkâr ediyorlardı. Camileri kapatmadı. İslâmî eserleri Muhammet Yazır gibi çok büyük ilim ve iman sahibi kimselere telif ve tercüme ettirdi. Anadolu’ya Müslüman olanları muhacir olarak kabul etti. Türkiye’yi İslâm halkının meskun olduğu bir devlet hâline getirdi. 

Mustafa Kemal’in bu siyasetini birlikte yürüten İsmet İnönü, Mareşal Çakmak ve Kazım Karabekir devletin başında iken demokrasiye geçildi ve İslâmiyet yeniden canlandırıldı. Prof. Şemsettin Günaltay seçim kanunu yaparak Türkiye’ye demokrasiyi getirdi. Şemsettin Günaltay medrese mezunlarındandı.

Halk Partisi isteseydi lise mezunu birinin arkasına düşüp sola gitmez, Mustafa Kemal’in gösterdiği muasır medeniyetin üstüne çıkma ilkesiyle III. bin yıl uygarlığının kurucusu olabilirdi. Halk Partisi’nin altı oku son derece dengeli ve üstün sistemi içermektedir. Milliyetçilik inkılapçılıkla, halkçılık devletçilikle, cumhuriyetçilik lâiklikle dengelenmiştir. Muasır medeniyet’in fevkine çıkmanın ilkelerini içermektedir. Milliyetçilik ve laiklik III. bin yıl uygarlığının bel kemiği olacaktır. Halk Partisi ise milliyetçiliğe düşman olmuş, laikliği de dinsizlik şeklinde anlamıştır.

Deniz Baykal bu hususta bir hamle yapabilir, Halk Partisi’ni yıkmaktan kurtarabilirdi. Ne var ki o bizimle işbirliği yapıp koruması gerekirken, dinsizlerle bir olup bizimle mücadeleyi yeğlemiştir. Cumhurbaşkanı seçimindeki çıkmazı desteklemek hainliğin dışında bir şeyle izah edilemez. Meclis cumhurbaşkanını seçemiyor, anayasayı da değiştiremiyor. Bu nasıl bir mantık idi? Şimdi de aynı çıkmaza hazırlanmaktadır.

Şimdi ne yaptılar?

Şantaj veya komplo ile CHP’den Baykal’ı uzaklaştırdılar. Partiyi ikiye böldüler. Bu gidişle CHP barajı geçemeyebilir. Bir daha da dirilmesi çok zor olur. Bunun sonunda Türkiye devletine sahip çıkan parti ortadan kalkar. MHP Türkiye ile değil, Türk milletiyle meşgul. AK Parti Türkiye ile değil, Türk halkının Müslüman olması ile meşgul. DP ise Türkiye’yi Batının bir vilayeti yapma isteğinde.

Sermaye böylece Halk Partisi’ni bitiriyor. Sıra AK Parti’dedir. Bakalım Erdoğan’a ne komplo veya şantaj yapılacak? Hazırlıklı olun. Mahir Kaynak bir teşhis yapmıştır. Birkaç gün sonra dediği olmuştur. Şimdi Erdoğan’a hazırlanan oyun beklenmektedir.

Ülkem için temennim şudur.

Baykal Halk Partisi’nin başında olacak.

AK Parti’nin başında Erdoğan olacak.

Böyle komplolar sonuç vermemelidir.

Sonra biz daha iyi liderler yetiştirerek onları göndeririz.

Şimdi ise kimin geleceği belli değildir.

Kılıçdaroğlu’nu tanımıyorum.

Gerçek olan şudur ki, komployu kuranlar onu getirmeye çalışıyorlar. Kılıçdaroğlu’nun bundan haberi olmayabilir. Ben olsaydım şimdilik adaylığımı koymazdım. Baykal’ın göstereceği adaya fırsat verirdim. Onun başarısızlığı hemen ortaya çıkacaktı. Konma akıl, akıl değildir. O zaman CHP’lilerin aradığı kişi olurdu. Bugün Baykal’a, yarın Kılıçdaroğlu’na aynı oyunların oynanmayacağından nasıl emin olurlar. Baykal’la yıllarca mücadele eden arkadaşlarının internette çıkan haberle dışlanmalarını yarın Kılıçdaroğlu’na daha kolay yapamazlar mı?

Bu komployu AK Parti değil, Kılıçdaroğlu’nu buna hazırlayanlar yapmıştır. Bundan haberi varsa, hain olduğu için muvaffak olamaz. Yoksa onu arada kullanıyorlar demektir. Sonra ona da aynı oyunu veya başka bir oyun oynayıp yeni bir Kemal Derviş getirebilirler.

SÜLEYMAN KARAGÜLLE

Yay. Haz.: REŞAT NURİ EROL

www.akevler.org      (0532) 246 68 92

Partiler, halk ve İŞSİZLİK

Reşat Nuri EROL

Meclis’teki partilerimiz kendi dertleriyle meşgul, halkımızın dertlerini unuttular. AKP ‘beni kapatacaklar’ diye anayasa maddelerini değiştirmekle meşgul. Ana muhalefet partisi CHP de ona karşı gelmekle uğraşıyorken; ‘skandal’ veya ‘komplo’ patlayıverdi; o da ‘yeni başkan-eski başkan’ derken, kendi dertleriyle baş başa. Partilerimizin anlamadıkları nedir? AKP kanun değiştirmekle kapanmaktan kurtulacağını sanıyor. Oysa, Türkiye’de nice partiler kapatıldı, hiçbirisi hukuki sebeplerle kapatılmadı ki; kapatılmak için olmadık uyduruk sebepler bulundu! Bu arada hatırlatalım; bizim hakimlerin hukuktan anladıkları yok ama hukuku istedikleri gibi yorumlama/uydurma hususunda onları dünyada geçen bulunmaz!

Gelelim bugün ele alacağım, bugüne kadar halledilmeyen asıl meselemize, halkımızın kahir ekseriyetinin ana meselesine. Nedir o mesele? İŞ-SİZ-LİK!

***

Biz bu İŞSİZLİK MESELESİNİN ÇÖZÜMÜ hakkında bugüne kadar nice yazılar yazdık ama… AK Parti her nedense bugüne kadar ilgilenmeye bile tenezzül etmedi, etmiyor!.. Muhalefetteki diğerleri, yani CHP ve MHP de ayrı dünyalarda!.. Ne yapıyorlar; Meclis’te itişip kakışıyorlar!.. Halkımıza hep zaman kaybettiriyorlar!..

Biz sekiz seneden beri bu köşede ve başka yerlerde AK Parti’ye; ‘Gelin, size halkımızın en önemli sorunu olan işsizlik meselesini anlatalım, nasıl çözüleceğini tartışalım’ dedik… Geçmişte boşa geçen sekiz yıl boyunca ilgilenmediler!.. Şimdi de, ‘biz bazı anayasa maddelerini değiştireceğiz, partimizi kapanmaktan kurtaracağız’ diyorlar!..

Adında ‘adalet ve kalkınma’ kavramları olan iktidar partisi anayasa çoğunluğunu elinde bulundurduğu nice yılları heder ettikten sonra, şimdilerde kendi kapanma/ma derdine düşmüş; geçmişte olduğu gibi günümüzde de milyonlarca insanın açlığından, yokluğundan, fukaralığından, işsizliğinden haberi yokmuşçasına ilgisiz!

Adında ‘halk’ kelimesi olan ana muhalefet partisi CHP ise daima rejimi koruma derdinde, halkın ‘işsizlik ve istihdam’ başta olmak üzere ana dertlerine o da ilgisiz!

Ey iktidar partisi! Sen önce işsizlik ve istihdam meselesini çöz. Sonra yüz defa kapansan da, yüz birinci defa yine açılır, yine yeni parti olur ve yine sen iktidar olursun.

Anlaşılan o ki, AKP veya CHP’nin ‘İŞSİZLİK VE İSTİHDAM MESELESİ’ başta olmak üzere, halkımızın ana sorunlarını çözüme kavuşturacağı yok.

Onlar kendi dertleriyle meşgul, onlar kendi dertleriyle baş başa!..

***

O halde iş başa kaldı; gelin kendi derdimizi ‘halk’ olarak kendimiz çözelim.

İddia ediyor ve diyoruz ki: Türk halkı “İŞSİZLİK MESELESİ”ni kendi arasında konuşmaya başlasa, bu önemli sorunu mutlaka kendi kendine de çözer...

O zaman halkın ana sorunlarına ilgisiz bu partiler de adam olur...

Ama çözüm olmasın diye dışa bağımlı basın/medya halkı oyalamakta, gereksiz sorunlar çıkarmakta… Meclis’teki partilerimiz ise bir taraftan birbirleriyle, diğer taraftan kendi içlerindeki fitne fücur, skandal ve komplolarla boğuşmakta; halkın sorunlarına ayıracakları vakitleri yok!.. Adalet yani yargı bürokrasisi ise âlemlere ibret…

***

BAHADDİN (Yıldız) Kardeşim! İZMİR’deki ilk gençlik yıllarımızda, sen dahil bizler sayılı birkaç kişiydik ve hep ümitlerimiz vardı, cihadımız vardı… Mücadelemize başladık, İzmir dışına taşırdık, Türkiye’ye yaydık; Afganistan’a, Bosna’ya, Kosova’ya, Balkanlar’a, dünyanın daha başka yerlerine götürdük ve bugünlere kadar sürdürdük… Çok sevdiğin AFGANİSTAN’dasın ya; az da olsa, İSTANBUL’da tekrar buluşma ümidim var ama… Buluşamazsak, bundan sonrası âhirette inşaallah… İNNÂ LİLLÂHİ VE İNNÂ İLEYHİ RACİÛN… SANA ve cihat arkadaşın FARUK AKTAŞ’a şehadet ve rahmet; ailelerine ve çocuklarına başta olmak üzere bizlere sabır ve metanet…

İşsizlik meselesinin çözümü

Reşat Nuri EROL

Hükümetler, iktidarlar, bürokratlar ve “ZALİM EKONOMİK DÜZEN”in yılmaz savunucu ve uygulayıcıları ‘gölge etmeseler başka ihsan istemeyeceğiz’ ama…

‘Partiler, halk ve işsizlik’ yazımda özetle dedim ki: Anlaşılan o ki, AKP veya CHP’nin ‘İŞSİZLİK VE İSTİHDAM MESELESİ’ başta olmak üzere, halkımızın ana sorunlarını çözüme kavuşturacağı yok. Onlar kendi dertleriyle meşgul, onlar kendi dertleriyle baş başa! O halde iş başa kaldı; gelin kendi derdimizi ‘halk’ olarak kendimiz çözelim. İddia ediyor ve diyoruz ki: Türk halkı “İŞSİZLİK MESELESİ”ni kendi arasında konuşmaya başlasa, bu önemli sorunu mutlaka kendi kendine de çözer...

Evet, halkımız çeşitli şekillerde örgütlenerek bütün sorunlarını kendisi çözmesine çözer ama; ‘Âh, şu gölge edenler ile onların uyguladığı zalim faizli düzen/sistem olmasa!’

***

Mesela… Mevcut “zalim ekonomik düzen”de Türkiye’de yabancı işçi çalıştırılması kanunen yasaktır. Ne var ki İstanbul’da ve bazı şehirlerimizde yabancı işçi çalıştırma, faturasız iş yapma kadar yaygındır. Oysa Avrupa ve Amerika ile diğer bazı dünya ülkelerindeki ekonomik gelişmeler hep ithal edilen emek, bilgi, tecrübe ve teknoloji ile gerçekleştirilmiştir. Ucuz emek, ucuz işçilik ise başlı başına bir girdidir.

CHP bugünlerde gündemde ya; CHP dahil, solcu iktidarlar bu soruna kesinlikle çözüm getirmezler. Ayrıca kaçak çalışmaların da önünü kesmek isterler, böylece ekonomiyi iyice baltalarlar. İnsanlar aç kalır ve tekrar sermayenin temsilcileri olan partilere oy verirler.

“Adil Ekonomik Düzen” ise faturayı ortadan kaldıracaktır. Halk ürettiği malını değerlendirmek için ürününü “vakıf/kooperatif ambar”a teslim edecek ve karşılığında “teslimat belgesi” alacaktır. Bu “belge”nin piyasadaki satışı faturaya tâbi değildir. Çünkü üretilen ürün ambara verilince “vergisi orada kesilir” ve “vergilendirme meselesi” orada biter. Bu düzende yabancı işçi çalıştırmak ise tamamen serbesttir. Bundan önce bu “yabancı işçi meselesi”ni birkaç yazıda belirtmiş, yabancı işçi çalıştırmanın işsizliği artırmayacağını söylemiş; ne var ki bunun bazı detaylarını izah etmemiştim. Bugün yabancı işçi çalıştırmanın işsizliği nasıl ortadan kaldıracağını açıklayacağım.

Ekonomide şöyle bir kural vardır: Bir ülkede eğer tam istihdam sağlanmamışsa, yani herkes iş bulamamışsa; ücretleri artırdıkça çalışanlar çoğalır. Düşük ücrette çalışmayanlar yüksek ücrette çalışırlar. Böylece ücreti artırmakla işsizlik azalır. Uygun ücretle iş bulan herkes çalışmaya başlar ve işini yapmaya devam eder. Tam istihdam sağlanmış ve herkes iş bulmuşsa, ondan sonra ücretleri artırırsanız çalışanlar daha az zamanda yeter paradan fazla kazandıkları için çalışmayanlar artmaya başlar. Bu sefer kendilerine göre yeterli ücreti bulamayanlar çalışmazlar ve işsiz kalırlar. Bir taraftan çalışanlar yüksek ücretle çalışırlar, diğerleri ise asgari ücreti de bulamadıkları için çalışamazlar. Böylece çalışanlar refahta, çalışmayan veya çalışamayan diğerleri de sefalette olurlar.

Bu kanun Batı’da çok iyi bilinmekte, bunlara dair grafikler çizilmektedir.

***

Ülkemiz bugün bu durumdadır. Türkiye’de işi olanların ücretleri çok yüksek, işi olmayan diğerleri ise asgari ücretle de olsa iş bulamıyorlar.

Neden?

Çünkü yasaklar, engeller/engellemeler ve “zalim ekonomik düzen” var!

Böyle bir durumda olan ülke acaba işsizliğe nasıl çare bulacaktır?

Ücretleri azaltsın diyebiliriz. Ancak, bunu yapmak mümkün değildir. Devlet de dahil olmak üzere hiçbir işveren ücretleri azaltamaz; işçiyi işten çıkarabilir ama ücretleri azaltamaz. Bu sosyal bir kanundur. Sözleşmelere riayet etmek gerekir.

Bizi dinleyin, işsizlik meselesini nasıl çözeceğimizi anlatmaya devam edelim.

Bitmedi, çözümlerimizi anlatmaya devam edeceğim…

İşsizlik meselesinin çözümü-2

Reşat Nuri EROL

Kaldığımız yerden devam: Dışarıdan ucuz işçi getirirsiniz. Böylece ülkemizdeki üretim gücü ve emek artacağı için ülkemizdeki işsizler yüksek ücretle iş bulmuş olacaklardır. Çünkü yüksek ücrete göre emek vardır. Düşük ücretle çalışılacak yerlerde ülke insanı çalışmaz. Çünkü vatandaşın giderleri yabancı işçiye nisbetle çok daha fazladır. Vatandaşın kişiliği, statüsü, sosyal durumu düşük ücretle çalışmaya izin vermez. Ancak, düşük ücretli işler yapılmazsa üretim eksik olur. Geçinmek mümkün olmaz. Dışarıdan gelen işçiler kendi ülkelerine nisbetle bizim ülkemizde çok yüksek ücretle çalışacaklarından onlar seve seve çalışırlar. Böylece üretimdeki ortalama maliyet yine eski fiyatlarda kalır.

Bunu şöyle açıklayabiliriz.

Ülkede iki türlü ücret oluşur; yüksek ücretli vatandaşlar, düşük ücretli yabancılar. Eğer bunlar eşitse, bunların toplamı normal ücretle oluşan maliyetleri oluşturur. Dolayısıyla ekonomimiz çalışır ve dünya pazarlarında yaşama şansımız olur.

Oysa dışarıdan yabancı işçi getirmezsek, yüksek ücretlerle eksik emeğe göre piyasamız oluşacak, ürettiklerimiz bize bile yetmeyecektir. O zaman da dışarıdan borç alarak ithalat yapmak durumunda oluruz. Maliyetlerimiz yüksek olduğu için ihracat da yapamayız. Bu durum işsizliğimizin ve diğer ekonomik sorunlarımızın ana kaynağı olur.

Aslında Türkiye kaçak işçi çalıştırarak maliyetleri düşürmüştür, hâlen de düşürmektedir. Böylece üretim ve ihracat sürdürülmüş, ülkemiz onlar sayesinde krizden kolayca çıkma imkanını bulmuştur. Ne var ki yabancı işçiler meşru yollardan çalıştırılamadığı için ancak yolsuzluk yapan ve kaçak işçi çalıştıranlar ekmek yiyebiliyor. Meşru yollarda kalmak isteyen inanmış, namuslu, dürüst vatandaşlarımız ıstıraplar içinde sürünüyor.

*

Biz bütün bunların böyle olduğunu kırk-elli sene evvelinden beri düşünerek, araştırarak ve bizzat yaşayarak bildik; şimdi çok daha iyi biliyoruz. Bu sorunlara çare ve çözümler bulalım diye 1967 yılında Akevler Kooperatif’ini kurduk. Resmi kuruluşlar şehir eşkıyalarıyla bir oldular ve üzerimize saldırdılar. (Bu vahşi saldırılardaki bazı detayları müstakil bir yazı olarak ayrıca yazacağım.) Bu sebeple kooperatifimiz sorunları kendi içinde çözdü ama yurt çapında çözemedi. Kooperatifimizi bu baskılardan kurtarsınlar diye siyasi parti/ler kurduk. Son olarak o partilerden biri (AK Parti) sekiz senedir anayasa ekseriyeti ile iktidardadır ama ülkemizdeki ekonomik ve sosyal perişanlık hâlâ devam etmektedir!

Neden?

*

Çünkü “Millî Görüş” olmayınca olmuyor...

“Millî Görüş Gömleği” çıkarılınca işler yürümüyor... 

Ayrıca, meğer onlar “Adil Ekonomik Düzen”e karşı imişler...

Bizim değil, yıllardır “zalim faizli sömürü düzeni”nin yanında imişler...

*

Meselenin daha farklı boyutları ile ilgilenenlere ve delil arayanlara, bir not ve bir hatırlatma daha: Ali Bulaç’ın “TÜSİAD ile MÜSİAD’ın izdivacı” yazılarına bakınız. (Zaman, 17 ve 19 Mayıs 2010)

*

Biz ümidimizi kesmiş değiliz. Mücadele ve mücahede devam ediyor. Çalışmaya devam ediyoruz. Kur’an ve müsbet ilimler üzerinde çalışıyor, hatalarımızı ve eksiklerimizi öğreniyoruz. Hatalarımızı belirledikten ve eksiklerimizi tamamladıktan sonra, zamanı gelince “Adil Düzen Projesi”ni bir bütün olarak ve “III. Bin Yıl Medeniyet Projesi” olarak uygulayacağız. Artık “Adil Düzen” ile “Adil Ekonomik Düzen”e karşı oldukları bilinen o malum kişi/ler/den hiçbir şey istemiyoruz, aradan çekilsinler ve; gölge etmesinler, başka ihsan istemez!

Yoksulluk ve işsizlik

Reşat Nuri EROL

Yazar, halkı ilgilendirmeyen ve dertlerine derman olmayan suni gündemlerdeki konu başlıklarını sıraladıktan sonra, 13 Mayıs tarihli yazısında diyor ki: Bazı önemli konular ve problemler ister istemez gözden, gönülden ve çözüm teşebbüslerinden uzak kalıyor, unutuluyor, erteleniyor. Halbuki mesela en önemlilerinden ikisi YOKSULLUK VE İŞSİZLİK problemleri olanca gerçekliği, acıları ve kahırlarıyla devam ediyor…

Böyle diyen ve yazan kim?

Hocaların hocası ve Yeni Şafak yazarı Prof. Dr. Hayrettin Karaman.

Nihayet; bizim sürekli vurguladığımız ve her fırsatta çözüm önerilerimizi hatırlattığımız çok önemli bir konuda, bir kısım siyasilerimizin ‘fikir babası’ bir kalemden bunları okumak güzel, umut verici ve önemli. Yazısının sonunda hatırlattıkları daha da önemli: ‘Siyasi ve ideolojik muhalefet yoksulluk ve işsizlik konusunu hep istismar etmiştir, ama uygulanabilir, uygulanmış da sonuç almış hiçbir teklifleri, program ve projeleri yoktur. Bu yüzden onları ciddiye almıyorum. Ama samimi olarak işsizlik ve yoksulluk konularıyla ilgilenen, bu problemlere maruz kalanlarla empati içinde olan, çare bulmak için düşünen ve çırpınan insanlarımızın bulunduğu da bir gerçek, lakin bir başka gerçek de bunların sayılarının yetersiz, faaliyetlerinin de kifayetsiz olduğudur.’

Hayrettin Hoca böyle derken, özellikle bizi de kastettiğini adım gibi biliyorum. Çünkü kendisi İzmir’de öğretim görevlisi olduğu 1970’li yıllardan beri çalışanlarımızı ve çalışmalarımızı yakından tanıyor ve biliyor. Nitekim yayımlanan üç ciltlik geniş hatırat kitabında bu çalışmalarımızdan geniş bir şekilde bahsediyor…

Hilmi Altın arkadaşımız, Hayrettin Karaman Hoca’nın ‘YOKSULLUK VE İŞSİZLİK’ yazısı ile ilgili yazısını değerlendirirken, başta ‘işsizlik ve istihdam meselesi’ olmak üzere, ülkemizin ana sorunlarını çözerken otuz-kırk yıldan beri Akevler Kooperatifi mensupları olarak yaşadığımız olumsuzlukları ve engellemeleri hatırlatmış. Bundan önceki yazımda dedim ki: Bu sorunlara çare ve çözümler bulalım diye 1967 yılında Akevler Kooperatif’ini kurduk. Resmi kuruluşlar şehir eşkıyalarıyla bir oldular ve üzerimize saldırdılar. (Bu vahşi saldırılardaki bazı detayları müstakil bir yazı olarak ayrıca yazacağım.)

Madem böyle bir söz verdim, sözümü hemen yerine getiriyorum. Bundan sonra yazacaklarımı, İzmir’deki Akevler merkezli kooperatiflerimizde yönetici olan Hilmi Altın arkadaşımızın hatırlattıklarından derlemiş olacağım. Bu arada, bundan sonra yazacaklarımı okurken, ‘yeşil sermaye’ gibi saçma bahanelerle saldırılan KOMBASSAN ve YİMPAŞ gibi ‘halk holdingleri’ teşebbüslerini de düşünmenizi tavsiye ederim. Bu gibi ‘çok ortaklı halk teşebbüsleri’ var olmasın ve başarıya ulaşmasın zihniyetinde olanlar, bazı resmi kuruluşlar ve şehir eşkıyaları ile işbirliği yaparak ilk vahşi saldırılarını bize karşı yapmışlardı.

Biz diyoruz ki: Ülkemizin ana sorunlarına çözümler ararken ‘iktidar-muhalefet ayırımı ve anlayışı’ yerine, hep birlikte ortaklaşa çözüm aramak gerekir. Bunun için ilmî verilere dayanarak çözümler üreten herkese projelerini gerçekleştirmek için oyu oranında bütçeden ayrılan bir fon vermek gerekir. Proje fonları ‘bilim adamları’ aracılığı ile; uygulama fonları ‘meslek kuruluşları’ ile; çalışma fonları da ‘emek kurumları’ aracılığı ile kullandırılmalıdır. Bu konuda özellikle Hayrettin Karaman gibi hocalara önemli görevler düşmektedir. Yapılması gereken, İŞSİZLİK VE YOKSULLUK konularıyla ilgilenen, projesi olan, uygulama ve denemeleri olan bilim ve ekonomi çevrelerinin önünü açmaktır. Örneğin İzmir Akevler Kooperatifleri bu konuda önemli bir örnektir; başta ‘İŞSİZLİK’ olmak üzere, değişik konularda bilimsel olarak ürettiği, denediği ve geliştirdiği ekonomik projeleri vardır. Bu projeleri tekel sermayenin veya bir gücün desteği ile değil, ortaklarının küçük ortaklık payları ve kendi çabaları ile üretmiştir.

Bu çalışmalar yapılırken karşılaşılan engeller, bundan sonraki yazımın konusudur.

Yoksulluk ve işsizlik-2

Reşat Nuri EROL

Prof. Dr. Hayrettin Karaman’ın ‘Yoksulluk ve işsizlik’ yazısından yola çıktık, Hilmi Altın arkadaşımızın önceki yazımda sözünü ettiğim çalışmalarımız sırasında önümüze konan engellemelere geldik. Bu bölümde yalnızca üretilen arsalarımız için yapılan haksızlıklardan bazılarını sayalım. (Bu gibi engellemeler ancak şeytanın aklına gelir.)

-Burası tarihi sit alanı bölgesine yakın, üzerinde bir şey yapmayın, bekleyin!..

-Burası doğal sit alanı bölgesine yakın, üzerinde bir şey yapmayın, bekleyin!..

-Buraların etrafında orman var, buranın bir kısmı da ormana dahil, sakın üzerinde bir şey yapmayın, bekleyin!..

-Buralarda ormandan çıkma yerler de var, 2B kanunu netleşmedi, bekleyin!..

Kırk yıldan beri bekletiyorlar!!! Hâlâ bekliyoruz!!!

*

-Doğal gaz boru hattı geçiyor, bekleyin!.. (Sonra çaprazlama geçti!)

-Yol geçecek, bekleyin!.. (Hiçbir makul sebep bulamadıkları yerde, ‘otoban gişeleri buraya gelecek, bir şey yapmayın’ dediler.)

-Otoban geçecek, güzergah geçecek, buraya imar verilemez!..

-Demiryolu geçecek, hızlı tren hattı geçecek, bekleyin!.. (Bu yerlerimiz değerinin 1/5’ine istimlak edildi. Mahkeme yoluyla itiraz edilince; ‘sen misin itiraz eden’ gibisinden, bu sefer de biçilen önceki değerin sadece 1/3’ü verildi!)

Elektrik hattı, İzmir’in yüksek gerilim hattı, arazimizi kuzeyden güneye doğru biçecek şekilde üzerinden geçti.

‘Araziye giden kadastro yolu yok’ vs. vs. dendi, onlarca yıl kazma vuramadık. Oysa çevrede 5’er dönümlük devasa taş ocakları ve çukurları, etrafta fabrikalar var!

Bütün bu yerlerimiz tapuludur, en yenisinin tapusu 40 sene önce alınmıştır.

Mahkeme ve adaleti sağlama uğraşıları 30 senedir devam ediyor;.SONUÇ YOK!

*

Bu da yetmezmiş gibi bütün imar çalışmaları bittikten sonra, bütün emekler verildikten sonra bu engeller ortaya konmaktadır. Hâlen, yaklaşık olarak 700 dönümlük tapulu arazilerimiz üzerinde bir tek çivi bile çaktırılmamaktadır. Yaklaşık 10 000 kişinin istihdam edileceği, alın teri ve el emeği çalışmalarla ortaya çıkarılan bu olanaklar, birileri tarafından “birinci derecede engel olunacak alanlar” olarak seçilmiş. Bunlar yetmezmiş gibi DGM (Devlet Güvenlik Mahkemesi) dahil, yüzlerce kere değişik mahkemelere gidilmiş, çalışanlar ve yöneticiler oralarda yıllardan beri meşgul edilmiş, ortaklar/üyeler mağdur edilmiştir.

Sekiz yıllık AK Parti iktidarı döneminde de bu mağduriyetler devam etmiştir…

*

Bütün bu engellemelere rağmen, hiçbir yerden kredi kullanılmadan, ortakların desteği ve ortaklıkların kendi olanak ve projeleri ile çok yönlü çalışmalarımız devam etmiştir...

Allah’ın izni ve inayeti ile bundan sonra da devam edecektir…

Nitekim devam etmekte ve giderek güçlenmektedir.

İşte bu ülkede ‘İŞSİZLİK VE YOKSULLUK ÇÖZÜLSÜN’ diye sadece dilek ve temennide bulunanlar VAR ama önümüzdeki engelleri kaldıranlar maalesef YOK!!!

*

SONUÇ VE SON SÖZ: Yalnızca tapulu yerlerimizdeki haksızlıklara son versinler, hiçbir yerden kredi veya herhangi bir destek almadan, geliştirilen ‘ortaklık modeli’ ile ilk aşamada ve bir yıl içinde 10 000 kişiye istihdam sağlayalım. Bu örnek model ile tüm Türkiye’de istihdamı, iki yıl sonra işsizliği ve yoksulluğu çözelim.

Hilmi Altın’dan son bir HATIRLATMA daha: Bu gibi engeller çıkarılmaya devam edilirse, çalışmalarımızın sonucu biraz gecikir ama Akevler her zaman olduğu gibi -Allah’ın izni ve inayeti ile- çözüm bulacak ve yoluna devam edecektir. Vesselâm…