1967...1968...1969....AKEVLER 43 YILDIR ÇALIŞIYOR....2008...2009...2010

BİZLER ÇALIŞIYOR VE YENİ İSLÂM MEDENİYETİ’Nİ KURUYORUZ...

SİZLERİ DE ÇALIŞMALARIMIZA DÂVET EDİYORUZ; BUYURUN, BİRLİKTE ÇALIŞALIM...

ADİL DÜNYA DÜZENİ 546

“ADİL DÜNYA DÜZENİ, III. BİN YIL MEDENİYETİ PROJESİDİR.”

Haftalık Seminer Dergisi             30 Ocak 2010                      Fiyatı: www.akevler.org’a tıklamak!

BU DERGİYİ HER HAFTA OKUTABİLİR... ÇOĞALTABİLİR... DAĞITABİLİRSİNİZ...

*KUR’AN VE İLİM SEMİNERLERİ; 546. SEMİNER

“HİÇ BİLENLER İLE BİLMEYENLER BİR OLUR MU?” (KUR’AN; Zümer Sûresi, 39/9)

“İ L İ M  TALEP ETMEK HER MÜSLÜMANIN ÜZERİNE FARZDIR.” (Hadis)

Adres: AKEVLER İSTANBUL KOOPERATİFLERİ MERKEZİ,  Zafer Mah. Coşarsu Sk. No: 29 YENİBOSNA/ İSTANBUL    Tel: (0212) 452 76 51

Bu dersin tamamı Yenibosna’da C.tesi günü 18.00-21.00 saatleri arasında okunacak ve tartışılacaktır...

Gayemiz ve Hedefimiz: Bu “SEMİNER NOTLARI”nın İstanbul, Türkiye ve bütün dünyada okunması, değerlendirilmesi, anlaşılması ve uygulanmasıdır.    Süleyman KARAGÜLLE, Reşat Nuri EROL

***

*“ADİL DÜZEN” DERSLERİ/YORUMLARI;

ANAYASA

TÜRKİYE VE ORDU

ORDU YENİDEN YAPILANMALIDIR 

***

*İŞLETME SEMİNERLERİ; 96. SEMİNER

Her Hafta PERŞEMBE akşamları; Adres: EMİNEVİM,  Kısıklı Cad. No: 36  Altunizade - Üsküdar / İSTANBUL  Tel: (0216) 444 36 46

Genel Hizmet Kooperatifi Ana Sözleşme Çalışmaları-12

***

Yeni kriz/ler geliyor; hep gelecek!

Gerçek ekonomik kriz gelmeden

Kriz/Kriz: Başka Türkiye yok!

Konferans, Kar, Kriz ve Tufan

Reşat Nuri EROL

***

AHZÂB SÛRESİ TEFSİRİ - 18

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

َِياأَيُّهَا النَّبِيُّ اتَّقِ اللَّهَ وَلَا تُطِعْ الْكَافِرِينَ وَالْمُنَافِقِينَ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمًا(1) وَاتَّبِعْ مَا يُوحَى إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ إِنَّ اللَّهَ كَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرًا(2) وَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ وَكَفَى بِاللَّهِ وَكِيلًا(3) مَا جَعَلَ اللَّهُ لِرَجُلٍ مِنْ قَلْبَيْنِ فِي جَوْفِهِ وَمَا جَعَلَ أَزْوَاجَكُمْ اللَّائِي تُظَاهِرُونَ مِنْهُنَّ أُمَّهَاتِكُمْ وَمَا جَعَلَ أَدْعِيَاءَكُمْ أَبْنَاءَكُمْ ذَلِكُمْ قَوْلُكُمْ بِأَفْوَاهِكُمْ وَاللَّهُ يَقُولُ الْحَقَّ وَهُوَ يَهْدِي السَّبِيلَ(4) ادْعُوهُمْ لِآبَائِهِمْ هُوَ أَقْسَطُ عِنْدَ اللَّهِ فَإِنْ لَمْ تَعْلَمُوا آبَاءَهُمْ فَإِخْوَانُكُمْ فِي الدِّينِ وَمَوَالِيكُمْ وَلَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ فِيمَا أَخْطَأْتُمْ بِهِ وَلَكِنْ مَا تَعَمَّدَتْ قُلُوبُكُمْ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا(5) النَّبِيُّ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ وَأَزْوَاجُهُ أُمَّهَاتُهُمْ وَأُولُو الْأَرْحَامِ بَعْضُهُمْ أَوْلَى بِبَعْضٍ فِي كِتَابِ اللَّهِ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُهَاجِرِينَ إِلَّا أَنْ تَفْعَلُوا إِلَى أَوْلِيَائِكُمْ مَعْرُوفًا كَانَ ذَلِكَ فِي الْكِتَابِ مَسْطُورًا(6) وَإِذْ أَخَذْنَا مِنَ النَّبِيِّينَ مِيثَاقَهُمْ وَمِنْكَ وَمِنْ نُوحٍ وَإِبْرَاهِيمَ وَمُوسَى وَعِيسَى بْنِ مَرْيَمَ وَأَخَذْنَا مِنْهُمْ مِيثَاقًا غَلِيظًا(7) لِيَسْأَلَ الصَّادِقِينَ عَنْ صِدْقِهِمْ وَأَعَدَّ لِلْكَافِرِينَ عَذَابًا أَلِيمًا(8) يَاأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اذْكُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ جَاءَتْكُمْ جُنُودٌ فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِيحًا وَجُنُودًا لَمْ تَرَوْهَا وَكَانَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرًا (9) إِذْ جَاءُوكُمْ مِنْ فَوْقِكُمْ وَمِنْ أَسْفَلَ مِنْكُمْ وَإِذْ زَاغَتِ الْأَبْصَارُ وَبَلَغَتِ الْقُلُوبُ الْحَنَاجِرَ وَتَظُنُّونَ بِاللَّهِ الظُّنُونَا (10) هُنَالِكَ ابْتُلِيَ الْمُؤْمِنُونَ وَزُلْزِلُوا زِلْزَالًا شَدِيدًا (11) وَإِذْ يَقُولُ الْمُنَافِقُونَ وَالَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ مَا وَعَدَنَا اللَّهُ وَرَسُولُهُ إِلَّا غُرُورًا (12) وَإِذْ قَالَتْ طَائِفَةٌ مِنْهُمْ يَاأَهْلَ يَثْرِبَ لَا مُقَامَ لَكُمْ فَارْجِعُوا وَيَسْتَأْذِنُ فَرِيقٌ مِنْهُمْ النَّبِيَّ يَقُولُونَ إِنَّ بُيُوتَنَا عَوْرَةٌ وَمَا هِيَ بِعَوْرَةٍ إِنْ يُرِيدُونَ إِلَّا فِرَارًا(13) وَلَوْ دُخِلَتْ عَلَيْهِمْ مِنْ أَقْطَارِهَا ثُمَّ سُئِلُوا الْفِتْنَةَ لَآتَوْهَا وَمَا تَلَبَّثُوا بِهَا إِلَّا يَسِيرًا(14) وَلَقَدْ كَانُوا عَاهَدُوا اللَّهَ مِنْ قَبْلُ لَا يُوَلُّونَ الْأَدْبَارَ وَكَانَ عَهْدُ اللَّهِ مَسْئُولًا(15) قُلْ لَنْ يَنْفَعَكُمْ الْفِرَارُ إِنْ فَرَرْتُمْ مِنْ الْمَوْتِ أَوْ الْقَتْلِ وَإِذًا لَا تُمَتَّعُونَ إِلَّا قَلِيلًا(16) قُلْ مَنْ ذَا الَّذِي يَعْصِمُكُمْ مِنْ اللَّهِ إِنْ أَرَادَ بِكُمْ سُوءًا أَوْ أَرَادَ بِكُمْ رَحْمَةً وَلَا يَجِدُونَ لَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلِيًّا وَلَا نَصِيرًا(17) قَدْ يَعْلَمُ اللَّهُ الْمُعَوِّقِينَ مِنْكُمْ وَالْقَائِلِينَ لِإِخْوَانِهِمْ هَلُمَّ إِلَيْنَا وَلَا يَأْتُونَ الْبَأْسَ إِلَّا قَلِيلًا(18) أَشِحَّةً عَلَيْكُمْ فَإِذَا جَاءَ الْخَوْفُ رَأَيْتَهُمْ يَنْظُرُونَ إِلَيْكَ تَدُورُ أَعْيُنُهُمْ كَالَّذِي يُغْشَى عَلَيْهِ مِنَ الْمَوْتِ فَإِذَا ذَهَبَ الْخَوْفُ سَلَقُوكُمْ بِأَلْسِنَةٍ حِدَادٍ أَشِحَّةً عَلَى الْخَيْرِ أُولَئِكَ لَمْ يُؤْمِنُوا فَأَحْبَطَ اللَّهُ أَعْمَالَهُمْ وَكَانَ ذَلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرًا(19) يَحْسَبُونَ الْأَحْزَابَ لَمْ يَذْهَبُوا وَإِنْ يَأْتِ الْأَحْزَابُ يَوَدُّوا لَوْ أَنَّهُمْ بَادُونَ فِي الْأَعْرَابِ يَسْأَلُونَ عَنْ أَنْبَائِكُمْ وَلَوْ كَانُوا فِيكُمْ مَا قَاتَلُوا إِلَّا قَلِيلًا(20) لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ كَانَ يَرْجُو اللَّهَ وَالْيَوْمَ الْآخِرَ وَذَكَرَ اللَّهَ كَثِيرًا(21) وَلَمَّا رَأَى الْمُؤْمِنُونَ الْأَحْزَابَ قَالُوا هَذَا مَا وَعَدَنَا اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَصَدَقَ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَمَا زَادَهُمْ إِلَّا إِيمَانًا وَتَسْلِيمًا(22) مِنْ الْمُؤْمِنِينَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَيْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضَى نَحْبَهُ وَمِنْهُمْ مَنْ يَنْتَظِرُ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِيلًا(23) لِيَجْزِيَ اللَّهُ الصَّادِقِينَ بِصِدْقِهِمْ وَيُعَذِّبَ الْمُنَافِقِينَ إِنْ شَاءَ أَوْ يَتُوبَ عَلَيْهِمْ إِنَّ اللَّهَ كَانَ غَفُورًا رَحِيمًا(24) وَرَدَّ اللَّهُ الَّذِينَ كَفَرُوا بِغَيْظِهِمْ لَمْ يَنَالُوا خَيْرًا وَكَفَى اللَّهُ الْمُؤْمِنِينَ الْقِتَالَ وَكَانَ اللَّهُ قَوِيًّا عَزِيزًا(25) وَأَنْزَلَ الَّذِينَ ظَاهَرُوهُمْ مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ مِنْ صَيَاصِيهِمْ وَقَذَفَ فِي قُلُوبِهِمْ الرُّعْبَ فَرِيقًا تَقْتُلُونَ وَتَأْسِرُونَ فَرِيقًا(26) وَأَوْرَثَكُمْ أَرْضَهُمْ وَدِيَارَهُمْ وَأَمْوَالَهُمْ وَأَرْضًا لَمْ تَطَئُوهَا وَكَانَ اللَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرًا(27) يَاأَيُّهَا النَّبِيُّ قُلْ لِأَزْوَاجِكَ إِنْ كُنْتُنَّ تُرِدْنَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا وَزِينَتَهَا فَتَعَالَيْنَ أُمَتِّعْكُنَّ وَأُسَرِّحْكُنَّ سَرَاحًا جَمِيلًا(28) وَإِنْ كُنْتُنَّ تُرِدْنَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَالدَّارَ الْآخِرَةَ فَإِنَّ اللَّهَ أَعَدَّ لِلْمُحْسِنَاتِ مِنْكُنَّ أَجْرًا عَظِيمًا(29) يَانِسَاءَ النَّبِيِّ مَنْ يَأْتِ مِنْكُنَّ بِفَاحِشَةٍ مُبَيِّنَةٍ يُضَاعَفْ لَهَا الْعَذَابُ ضِعْفَيْنِ وَكَانَ ذَلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرًا(30) وَمَنْ يَقْنُتْ مِنْكُنَّ لِلَّهِ وَرَسُولِهِ وَتَعْمَلْ صَالِحًا نُؤْتِهَا أَجْرَهَا مَرَّتَيْنِ وَأَعْتَدْنَا لَهَا رِزْقًا كَرِيمًا(31) يَانِسَاءَ النَّبِيِّ لَسْتُنَّ كَأَحَدٍ مِنْ النِّسَاءِ إِنْ اتَّقَيْتُنَّ فَلَا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَيَطْمَعَ الَّذِي فِي قَلْبِهِ مَرَضٌ وَقُلْنَ قَوْلًا مَعْرُوفًا(32) وَقَرْنَ فِي بُيُوتِكُنَّ وَلَا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجَاهِلِيَّةِ الْأُولَى وَأَقِمْنَ الصَّلَاةَ وَآتِينَ الزَّكَاةَ وَأَطِعْنَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمْ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا(33) وَاذْكُرْنَ مَا يُتْلَى فِي بُيُوتِكُنَّ مِنْ آيَاتِ اللَّهِ وَالْحِكْمَةِ إِنَّ اللَّهَ كَانَ لَطِيفًا خَبِيرًا(34) إِنَّ الْمُسْلِمِينَ وَالْمُسْلِمَاتِ وَالْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَالْقَانِتِينَ وَالْقَانِتَاتِ وَالصَّادِقِينَ وَالصَّادِقَاتِ وَالصَّابِرِينَ وَالصَّابِرَاتِ  وَالْخَاشِعِينَ وَالْخَاشِعَاتِ وَالْمُتَصَدِّقِينَ وَالْمُتَصَدِّقَاتِ وَالصَّائِمِينَ وَالصَّائِمَاتِ وَالْحَافِظِينَ فُرُوجَهُمْ وَالْحَافِظَاتِ وَالذَّاكِرِينَ اللَّهَ كَثِيرًا وَالذَّاكِرَاتِ أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ مَغْفِرَةً وَأَجْرًا عَظِيمًا(35) وَمَا كَانَ لِمُؤْمِنٍ وَلَا مُؤْمِنَةٍ إِذَا قَضَى اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَمْرًا أَنْ يَكُونَ لَهُمْ الْخِيَرَةُ مِنْ أَمْرِهِمْ وَمَنْ يَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا مُبِينًا(36) وَإِذْ تَقُولُ لِلَّذِي أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِ وَأَنْعَمْتَ عَلَيْهِ أَمْسِكْ عَلَيْكَ زَوْجَكَ وَاتَّقِ اللَّهَ وَتُخْفِي فِي نَفْسِكَ مَا اللَّهُ مُبْدِيهِ وَتَخْشَى النَّاسَ وَاللَّهُ أَحَقُّ أَنْ تَخْشَاهُ فَلَمَّا قَضَى زَيْدٌ مِنْهَا وَطَرًا زَوَّجْنَاكَهَا لِكَيْ لَا يَكُونَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ حَرَجٌ فِي أَزْوَاجِ أَدْعِيَائِهِمْ إِذَا قَضَوْا مِنْهُنَّ وَطَرًا وَكَانَ أَمْرُ اللَّهِ مَفْعُولًا(37) مَا كَانَ عَلَى النَّبِيِّ مِنْ حَرَجٍ فِيمَا فَرَضَ اللَّهُ لَهُ سُنَّةَ اللَّهِ فِي الَّذِينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلُ وَكَانَ أَمْرُ اللَّهِ قَدَرًا مَقْدُورًا(38) الَّذِينَ يُبَلِّغُونَ رِسَالَاتِ اللَّهِ وَيَخْشَوْنَهُ وَلَا يَخْشَوْنَ أَحَدًا إِلَّا اللَّهَ وَكَفَى بِاللَّهِ حَسِيبًا(39) مَا كَانَ مُحَمَّدٌ أَبَا أَحَدٍ مِنْ رِجَالِكُمْ وَلَكِنْ رَسُولَ اللَّهِ وَخَاتَمَ النَّبِيِّينَ وَكَانَ اللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمًا(40) يَاأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اذْكُرُوا اللَّهَ ذِكْرًا كَثِيرًا(41) وَسَبِّحُوهُ بُكْرَةً وَأَصِيلًا(42) هُوَ الَّذِي يُصَلِّي عَلَيْكُمْ وَمَلَائِكَتُهُ لِيُخْرِجَكُمْ مِنْ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَكَانَ بِالْمُؤْمِنِينَ رَحِيمًا(43) تَحِيَّتُهُمْ يَوْمَ يَلْقَوْنَهُ سَلَامٌ وَأَعَدَّ لَهُمْ أَجْرًا كَرِيمًا(44) يَاأَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ شَاهِدًا وَمُبَشِّرًا وَنَذِيرًا(45) وَدَاعِيًا إِلَى اللَّهِ بِإِذْنِهِ وَسِرَاجًا مُنِيرًا(46) وَبَشِّرْ الْمُؤْمِنِينَ بِأَنَّ لَهُمْ مِنْ اللَّهِ فَضْلًا كَبِيرًا(47) وَلَا تُطِعْ الْكَافِرِينَ وَالْمُنَافِقِينَ وَدَعْ أَذَاهُمْ وَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ وَكَفَى بِاللَّهِ وَكِيلًا(48) يَاأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا نَكَحْتُمْ الْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ طَلَّقْتُمُوهُنَّ مِنْ قَبْلِ أَنْ تَمَسُّوهُنَّ فَمَا لَكُمْ عَلَيْهِنَّ مِنْ عِدَّةٍ تَعْتَدُّونَهَا فَمَتِّعُوهُنَّ وَسَرِّحُوهُنَّ سَرَاحًا جَمِيلًا(49) يَاأَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَحْلَلْنَا لَكَ أَزْوَاجَكَ اللَّاتِي آتَيْتَ أُجُورَهُنَّ وَمَا مَلَكَتْ يَمِينُكَ مِمَّا أَفَاءَ اللَّهُ عَلَيْكَ وَبَنَاتِ عَمِّكَ وَبَنَاتِ عَمَّاتِكَ وَبَنَاتِ خَالِكَ وَبَنَاتِ خَالَاتِكَ اللَّاتِي هَاجَرْنَ مَعَكَ وَامْرَأَةً مُؤْمِنَةً إِنْ وَهَبَتْ نَفْسَهَا لِلنَّبِيِّ إِنْ أَرَادَ النَّبِيُّ أَنْ يَسْتَنكِحَهَا خَالِصَةً لَكَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِينَ قَدْ عَلِمْنَا مَا فَرَضْنَا عَلَيْهِمْ فِي أَزْوَاجِهِمْ وَمَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ لِكَيْلَا يَكُونَ عَلَيْكَ حَرَجٌ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا(50) تُرْجِي مَنْ تَشَاءُ مِنْهُنَّ وَتُؤْوِي إِلَيْكَ مَنْ تَشَاءُ وَمَنْ ابْتَغَيْتَ مِمَّنْ عَزَلْتَ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْكَ ذَلِكَ أَدْنَى أَنْ تَقَرَّ أَعْيُنُهُنَّ وَلَا يَحْزَنَّ وَيَرْضَوْنَ بِمَا آتَيْتَهُنَّ كُلُّهُنَّ وَاللَّهُ يَعْلَمُ مَا فِي قُلُوبِكُمْ وَكَانَ اللَّهُ عَلِيمًا حَلِيمًا(51) لَا يَحِلُّ لَكَ النِّسَاءُ مِنْ بَعْدُ وَلَا أَنْ تَبَدَّلَ بِهِنَّ مِنْ أَزْوَاجٍ وَلَوْ أَعْجَبَكَ حُسْنُهُنَّ إِلَّا مَا مَلَكَتْ يَمِينُكَ وَكَانَ اللَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ رَقِيبًا(52) يَاأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَدْخُلُوا بُيُوتَ النَّبِيِّ إِلَّا أَنْ يُؤْذَنَ لَكُمْ إِلَى طَعَامٍ غَيْرَ نَاظِرِينَ إِنَاهُ وَلَكِنْ إِذَا دُعِيتُمْ فَادْخُلُوا فَإِذَا طَعِمْتُمْ فَانْتَشِرُوا وَلَا مُسْتَأْنِسِينَ لِحَدِيثٍ إِنَّ ذَلِكُمْ كَانَ يُؤْذِي النَّبِيَّ فَيَسْتَحْيِ مِنْكُمْ وَاللَّهُ لَا يَسْتَحْيِ مِنْ الْحَقِّ وَإِذَا سَأَلْتُمُوهُنَّ مَتَاعًا فَاسْأَلُوهُنَّ مِنْ وَرَاءِ حِجَابٍ ذَلِكُمْ أَطْهَرُ لِقُلُوبِكُمْ وَقُلُوبِهِنَّ وَمَا كَانَ لَكُمْ أَنْ تُؤْذُوا رَسُولَ اللَّهِ وَلَا أَنْ تَنْكِحُوا أَزْوَاجَهُ مِنْ بَعْدِهِ أَبَدًا إِنَّ ذَلِكُمْ كَانَ عِنْدَ اللَّهِ عَظِيمًا(53) إِنْ تُبْدُوا شَيْئًا أَوْ تُخْفُوهُ فَإِنَّ اللَّهَ كَانَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمًا(54) لَا جُنَاحَ عَلَيْهِنَّ فِي آبَائِهِنَّ وَلَا أَبْنَائِهِنَّ وَلَا إِخْوَانِهِنَّ وَلَا أَبْنَاءِ إِخْوَانِهِنَّ وَلَا أَبْنَاءِ أَخَوَاتِهِنَّ وَلَا نِسَائِهِنَّ وَلَا مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُنَّ وَاتَّقِينَ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدًا(55) إِنَّ اللَّهَ وَمَلَائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ يَاأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِيمًا(56) إِنَّ الَّذِينَ يُؤْذُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ لَعَنَهُمْ اللَّهُ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَأَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا مُهِينًا(57) وَالَّذِينَ يُؤْذُونَ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ بِغَيْرِ مَا اكْتَسَبُوا فَقَدِ احْتَمَلُوا بُهْتَانًا وَإِثْمًا مُبِينًا(58) يَاأَيُّهَا النَّبِيُّ قُلْ لِأَزْوَاجِكَ وَبَنَاتِكَ وَنِسَاءِ الْمُؤْمِنِينَ يُدْنِينَ عَلَيْهِنَّ مِنْ جَلَابِيبِهِنَّ ذَلِكَ أَدْنَى أَنْ يُعْرَفْنَ فَلَا يُؤْذَيْنَ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا(59) لَئِنْ لَمْ يَنْتَهِ الْمُنَافِقُونَ وَالَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ وَالْمُرْجِفُونَ فِي الْمَدِينَةِ لَنُغْرِيَنَّكَ بِهِمْ ثُمَّ لَا يُجَاوِرُونَكَ فِيهَا إِلَّا قَلِيلًا(60) مَلْعُونِينَ أَيْنَمَا ثُقِفُوا أُخِذُوا وَقُتِّلُوا تَقْتِيلًا(61) سُنَّةَ اللَّهِ فِي الَّذِينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلُ وَلَنْ تَجِدَ لِسُنَّةِ اللَّهِ تَبْدِيلًا(62)

يَسْأَلُكَ النَّاسُ عَنْ السَّاعَةِ قُلْ إِنَّمَا عِلْمُهَا عِنْدَ اللَّهِ وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّ السَّاعَةَ تَكُونُ قَرِيبًا(63) إِنَّ اللَّهَ لَعَنَ الْكَافِرِينَ وَأَعَدَّ لَهُمْ سَعِيرًا(64) خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا لَا يَجِدُونَ وَلِيًّا وَلَا نَصِيرًا(65) يَوْمَ تُقَلَّبُ وُجُوهُهُمْ فِي النَّارِ يَقُولُونَ يَالَيْتَنَا أَطَعْنَا اللَّهَ وَأَطَعْنَا الرَّسُولَ(66) وَقَالُوا رَبَّنَا إِنَّا أَطَعْنَا سَادَتَنَا وَكُبَرَاءَنَا فَأَضَلُّونَا السَّبِيلَ(67) رَبَّنَا آتِهِمْ ضِعْفَيْنِ مِنْ الْعَذَابِ وَالْعَنْهُمْ لَعْنًا كَبِيرًا(68)

يَسْأَلُكَ النَّاسُ

(YaSEaLuKa elNAvSu)  

“Nâs senden sual ediyor.”

Kur’an’ın nebi ve resullere verdiği görevin temeli tebşir ve inzardır.

Çağımızın tebşiri “Adil Düzen”dir, çağımızın inzarı ise yaklaşmakta olan felakettir.

“Adil Düzen” benimsenmediği takdirde insanlığı bekleyen “sosyal âfet”tir, “sosyal tufan”dır. Doğada evrim vardır. Doğu’da hukukta ve yönetimde evrim olur, yeni düzen kurulur. Yeni sosyal düzen insanlara ekonomide ve teknikte hamle yaptırır, ekonomik dünyada hamle yapılır. Bu sefer eski hukuk düzeni sorunlara cevap veremez. Yeni hukuk düzeni ortaya çıkar. Böylece uygarlaşma devam eder gider.

Kur’an insanlığa müsbet ilimde tümevarımı öğretmiş; önce Doğu’da yeni sosyal düzen oluşmuştur. Sonra bu sosyal düzen Batı’da yeni bir ekonomik sistem doğurmuştur.

Bugünkü durum budur.

İnsanlık “tarım dönemi”nden “sanayi dönemi”ne geçmiştir. Sanatı ve dönemin hukuku insanlığa yetmiyor. Günümüz/çağımız hukuk düzeni bakımından ilkel durumdadır.

Biz “Adil Düzen”de insanlığa sanayi dönemi fıkhını ve hukukunu anlatıyoruz.

İnsanlığa şunu söylüyoruz: İnsanlık yeni hukuk düzenine kavuşacaktır. Bu “Adil Düzen”dir. Kabul edenler yaşayacak, kabul etmeyenler helâk olacaktır.

Bu sözlerimizi duyan insanlar biraz korkmaya, biraz ümitlenmeye başladılar. ‘Beklenen şeyler olmadı, “Adil Düzen” gelmedi!’ Bunu kabul etmeyen halk da bizden sormaya başladı.

İşte bu âyet bu durumu tasvir etmektedir.

عَنْ السَّاعَةِ

(GaNı elSAvGaTi)

“Saatten sual ediyorlar.”

“Saat” “vusat” kelimesine akrabadır. “Suva’” bir putun adıdır.

“Saat” günün bir parçasına denmektedir.

Günün bir parçası olan saat ne kadardır?

“Saat” kelimesi Kur’an’da 48 defa geçmektedir. Buna göre bizim saatimizin yarısı saattir. Namaz vakitlerinin tesbiti için kabul ettiğimiz saatler ise 24 olmalıdır. Şöyle ki, sabah namazı vakti 1/12, Öğle vakti 1/8 ve akşam yatsı 1/6 gündür. Bunların ortak paydaları 24’tür. Kur’an’da geçen sayısı da 48’dir. O halde saati 30 dakika veya 60 dakika alabiliriz. Sümerlerden beri saat 60 dakikalık zaman için kullanılmaktadır. İnsanın nabzı yaklaşık 70 defa atmaktadır. Saatte 4200 defa atar. Buna göre günü 24 saat alırsak, nabza daha yakın almış oluruz. İnsanlığın ittifak ettiği sayıya uymamızda yarar vardır.

“Saat” demek, gündüzden kısa zaman demektir. Ansızın gelen kısa zamanda gelip geçen olaylardır. Kur’an’da azaptan ve saatten “أَوْ” ile bahsetmektedir. Yani saat azaptan başka bir şeydir. Saat inkılap vaktidir. İyiliği de kötülüğü de içermektedir. Mekke’nin fethi bir saat olmuştur. Mekkeliler için azap değil rahmet olmuştur. Bir gün gelecek, “Adil Düzen” iktidar olacaktır. Bunun tek şartı vardır.

Adil Düzen Çalışanlarının “Adil Düzen”i öğrenmeleridir.

“Adil Düzen Anayasası”nı yazdık; onu öğreneceksiniz.

Oradaki sorunları Kur’an’ın öğretileri ile çözeceksiniz.

Ancak Adil Düzen”in gelmesi için yeterli değildir.

Geçişin nasıl olacağını da öğrenmemiz gerekir. Çünkü hiçbir şey aniden değişemez. Bir geçiş zamanına ihtiyaç vardır. İşte “Adil Düzen Geçiş Anayasası”nı da hazırladığımız zaman “Adil Düzen”in şartları oluşmuş olur.

Şimdi insanlar iki şey soruyorlar:

-“Adil Düzen”i benimsemeyen bu insanlara ceza ne zaman gelecektir?

-“Adil Düzen” ne zaman gelecektir?

Kur’an burada bu soruya ve sorunlara verilecek cevabı bize öğretmektedir.

Bu geçiş döneminin ne kadar süreceği ve geçiş dönemi sonunda azap ile mi karşılaşacağız, yoksa azapsız geçiş mi yapacağız; bunu söylememiz mümkün değildir.

“Saat”in ayrıca başka mânâsı da vardır. O da kâinatı kapsayacak ve ölüme gidilecek saattir. İlâhi kitaplar hep şunu iddia etmişlerdir. Kâinat yoktu, sonradan var edildi. Fanidir, ölüme doğru gitmektedir. Bir gün gelecek büyük bir sarsıntı ile kâinatımız yıkılacaktır. Sonra başka bir kâinat var olacaktır. Filozoflar bu görüşe karşı çıkmışlardır. Onlar kâinatın başlangıcı olmadığını, sonu da olmayacağını iddia etmişlerdir. Son asırlarda varılan ilmî sonuçlar kâinatın sonradan yaratıldığını, 13.7 milyar yıl gibi bir ömrü olduğunu ilim kesin olarak ortaya koydu. Yine kesin olarak şunu ortaya koydu ki, kâinat ölüme gidiyor ve ölümlüdür. İşte kâinatın o ölüm zamanı saattir. İnsanlar o saati de sormaktadırlar.

Hazreti Muhammed aleyhisselâm vahiy almaya başlayınca insanlara Kur’an’ı sadece okudu. Kendisi kimse ile tartışmadı. Kur’an’dan kimler ne anlıyorsa onu anlıyorlardı.

İddia ettiği dört ana fikir vardı:

1-       Kur’an Allah’ın sözüdür. Hz. Muhammed sadece onun elçisidir. Kendisi bir şey söylemiyordu.

2-       Allah birdir, O’ndan başka ilâh yoktur. Tüm insanların ve kâinatın rabbi O’dur.

3-       İnsanlar öldükten sonra tekrar dirileceklerdir. Kâinatın sonu olacaktır. Sonra birlikte kıyamet günü bir araya gelecekler, herkesin hesabı görülecek, iyiler cennete kötüler cehenneme gidecektir.

4-       Kur’an’ın verdiği başka bir haber ve iddia ettiği başka savı da, Kur’an taraftarlarının galip gelecekleridir. Yeryüzüne Kur’an düzeni hakim olacaktır. Ara sıra küfür üstün gelir gibi olur. Böylece mü’minler uyanır, Kur’an’ı yeniden ele alır ve galip gelirler.

İşte Kur’an bu savlarını savunmayı Mekke’de 13 sene sürdürdü. Kötü şartlar sebebiyle mü’minler hicret etmek zorunda kaldılar. On sene içinde Kur’an düzeni Arabistan’a hakim oldu. 1400 senedir dünyaya yayıldı. Bundan iki üç asır öncesine kadar dünyanın süper gücü Müslümanlar olmuştur. Bir ara Moğollar üstün geldiler, Müslümanlar mağlup göründüler. Ama sonra Moğolların büyük imparatorluğu dörde ayrıldı ve bunun üçü İslâmiyet’i kabul etti. Son iki asırdır Müslümanlar mağlup durumdadırlar ama şimdi yeniden ve yeni baştan kendilerini ortaya koyabilmektedirler.

Yeryüzüne kapitalizm ve sosyalizm yayılmıştır. Bunlar ateist bir düzenin ve felsefenin peşindedirler. Bir ara 19’uncu asrın ortalarında dinsizlerin galip gelecekleri ve yeryüzünde tanrı inancının kalmayacağı sanıldı. Bugün ise dinsizler ümitlerini kesmiş durumdadırlar.

Henüz “Adil Düzen” gelmedi.

Henüz dinsizler mağlup olup devreden çekilmedi.

Ama artık gerek Müslümanlar gerekse kilise eski ümitsizlik içinde değildir.

Kendilerine güven gelmiş, zafere doğru gidildiğini görmektedirler. 

Yine de bütün insanlar soruyor:

-Saat ne zaman?!.

Ona inananlar, onu bekleyenler bir an evvel gelsin istiyorlar.

-‘Niçin gecikti?’ diyorlar.

İnanmayanlar ise alay edercesine;

-‘Ne zaman?’ diyorlar.

Bizim bu hususta bilgimiz yoktur. Biz her insanın öleceğini biliriz ama kaç yaşında öleceğini bilemeyiz. Evet, saat gelecektir. İnsanlık “Adil Düzen”e kavuşacaktır. Ama ne zaman kavuşacağını biz bilemeyiz.  

قُلْ

(QuL)

“Söyle!”

Buradaki muhatap kimdir?

Cuma namazını kıldıran başkandır.

Onun (başkanın) şûrası olan mü’minlerden her biridir.

Bizim yapacağımız tek şey vardır; o da onlara ‘bilmiyoruz’ demektir.

Geçmiş zamanımızı bir hatırlayalım.

Osmanlı İmparatorluğu yaşlanmış, fıkhî hükümleri terk etmiş, Batı’nın kanunlarını Türkiye’ye aktarmakla meşgul olmuştur. Batı’nın kurumlarını Türkiye’de oluşturmakta idi. Abdülhamit Batı’ya talebeler gönderiyor, Batı tipi oluşlar arıyordu. Bunun derde deva, sadra şifa olmayacağını söyleyenlere kulak veren yoktu. Sonunda altı asırlık imparatorluk yıkıldı. Millet İstiklâl Savaşı’nı kazandı.

Sonra ne oldu?

Cumhuriyet hükümetleri Batı’yı hepten adapte etmek istediler ve İslâmiyet’e karşı da cephe aldılar. Sonunda otuz sene sonra o yönetim de gitti ve DP zihniyeti geldi ama onlar da bütün uyarılara rağmen Batı tipi düzen ile Türkiye’yi yaşatacaklarını sanmışlardır.

Erbakan’ın karşı çıkmasına rağmen hâlâ Batı’nın bâtıl düzeni peşinde koşulmaktadır.

Bu 80-90 sene içinde neler olmuştur?

1-      Türkiye’nin nüfusu artmış, ekonomide de gelişme olmuş, Türk ordusu daima  gücünü korumuştur.

2-      On senede bir ihtilâl olmuş, istikrarlı bir yönetim kurulamamıştır.

3-      Dış borçlar artmıştır; artmaya devam etmektedir.

4-      Mahkemedeki davalar kırk yıllara ulaşmış, yargı etkinliğini ve saygınlığını koruyamaz hâle gelmiştir.

İşte, bugün biz AK Parti’ye diyoruz ki; bu gidişle yalnız sen değil, sana benzeyen iktidarlar sebebiyle devletimiz helâke doğru gitmektedir.

İşte bu saattir.

Türkiye;

-Ya “Adil Düzen”i kabul edecek, böylece birinci cumhuriyet yaşayacaktır.

-Ya da bu cumhuriyeti düşmanlar yıkacak, biz Adil Düzenciler ikinci cumhuriyeti kuracağız.

‘Bu ne zaman olacak?’ diye sorarsanız, işte onu biz bilemeyiz.

Çünkü;

إِنَّمَا عِلْمُهَا عِنْدَ اللَّهِ

(EinNaMAv GiLMuHAv GiNDa elLAHi)

“Onun ilmi sadece Allah’ın indindedir.”

Bir zamanlar ABD’nin yaptıklarını göz önüne alarak AK Parti’nin iki sene ömrü var demişizdir. Kur’an’dan istidlâl ederek değil de kafadan attım. ABD’nin uyguladığı metoda dayanarak onun galip geleceğini hesaplayarak söyledim. Ne kadar yanıldığım bellidir. AK Parti sekiz senedir iktidardadır. 6 sene geçti. Neden yanıldım? Çünkü ABD uyguladığı taktikte başarılı olamadı, mağlup oldu. AK Parti’ye Allah uzun ömür verdi.

İşte, bizim kendi kafamızdan bildiğimiz saatler işe yaramıyor. O halde biz sadece ne olacağını söyleriz. Ama ne zaman olacağını Allah bize bildirmemiştir.

Kur’an bize kendi nurunu tamamlayacağını söylemiştir. Öyleyse Kur’an’ın 1400 senedir eksik kalan uygulaması III. bin yılda kısmen tamamlanacaktır. Bunu biliyoruz. Ama ne kadarının tamamlanacağını ve ne zaman tamamlanacağını bilmiyoruz.

AK Parti’nin de elbet ömrü bitecektir. Ama ne zaman biteceğini bilemiyoruz.

AK Parti’den sonra gelecek iktidar AK Parti’den daha fazla Kur’an’a yakın olacaktır.

Mustafa Kemal devri Meşrutiyet’ten daha fazla İslâmiyet’e yakındır.

İsmet İnönü devri Mustafa Kemal devrinden daha fazla İslâmiyet’e yakındır.

Adnan Menderes devri de İsmet İnönü devrinden daha fazla İslâmiyet’e yakındır.

Demirel Menderes’ten, Özal Demirel’den, Erdoğan Özal’dan daha fazla İslâmiyet’e yakındır. Ecevit’in fetret devrini ve Millî Görüş’ün kısa devirlerini saymıyorum.

Görülüyor ki, Türkiye devamlı olarak İslâmiyet’e yaklaşmıştır. Bundan sonra gelecek iktidar da AK Parti’den daha fazla İslâmiyet’e yakın olacaktır. AK Partililer şahsî hayatlarındaki İslâmlık bakımından en ileri derecededirler. Bunların eksiği “İslâm dini” değildir, “İslâm düzeni”dir; bu da “Adil Düzen”dir. Bundan sonra gelecek iktidar “Adil Düzen”e yaklaşmaya başlayacaktır. Bunu biliyoruz. Tarih ve Kur’an bu hususu teyit ediyor.

Ama AK Parti’nin sonu ne zamandır? Nasıl bir sonuçla karşılaşacağız? Onun yerine kim gelecektir? Onların “Adil Düzen”e yakınlığı ne olacaktır?

Bu hususta bilgimiz yoktur.

Saadet Partisi’nin en yakın olduğu iddia edilir.

Ben de derim ki; bugünkü bu şartlar altında Saadet Partisi “Adil Düzen”den AK Parti’den daha uzaktır. AK Parti’nin “Adil Düzen”i benimsemesi ne kadar beklenir bir şey ise Saadet Partisi’nden o kadar da bekleyemeyiz.

Allah AK Parti’nin ömrünü bildirmediği gibi yerine kimin geçeceğini de bildirmemektedir. Geçenlerde yazdığım AK Parti’nin 5-10 yıl daha ömrü var tahminimde de; durum böyle giderse demek istedim. Ama Allah isterse daha yakın olabilir, daha uzak da olabilir.

وَمَا يُدْرِيكَ

(Va MAv YuDRıKa)

“Sana idra edilmedi.”

“Mâ” mâ-i nafiye ise saatin ilmi Allah’ın indindedir. Sana idra ettirilmedi, ulaştırılmadı demektir. Yani insanlara bunun ilmi verilmedi. İnsanlar bunu vahiy ile bilemedikleri gibi müsbet ilimlerle de bilemezler demektir.

Önce kâinatın sonunu getirecek saat olarak ele alalım. Kâinatın yaratılışı hakkında ilmimiz vardır. Ömrünü hesaplıyoruz. Kâinatın sonu hakkında bir ilmimiz yoktur. Önce yeryüzünün ömrü bir meteorun çarpması ile sona erebilir. Sonra hareketlerdeki bir dengesizlik yeryüzünde hayatı imkansız hâle getirir. Yahut güneşin soğuması yeryüzünün hayatını sona erdirir. Sürtünme sebebiyle güneşe yaklaşan yer birden ateşe düşebilir. Galaksi sistemi sürtünme sebebiyle yakınlaşmaktadır. Birden dengesini kaybederek birlikte merkeze düşebilirler. Kâinat büyümektedir. Bir gün durabilir, küçülmeye başlar, yeniden büzülebilir. Bunların hiçbirisi hisabi değildir. Dolayısıyla ne zaman kıyamet olacağı hususu bize bildirilmemiştir.

Sosyal olaylarda da benzer hususlarla karşılaşırız. Sosyal kanunlar vardır. Su kendi mecrasında aktığı gibi tarih de kendi mecrasında akar. Ama nasıl suyu bentle başka tarafa akıtabilirsek, yani insanların  müdahalesi ile doğal akışına set çekiyorsak, Allah da zaman zaman müdahale edip doğal akışını başka istikamete çevirmektedir. O hususta bizim bilgimiz yoktur.

لَعَلَّ السَّاعَةَ تَكُونُ قَرِيبًا(63)

(LaGalLa elSAGaTa TaKUvNu QaRIyBan)

“Belki de saat yakında olacaktır.”

Kâinat yaratılalı 13.7 milyar yıl geçmiştir. Bundan sonraki ömrü hakkında bilgimiz eksiktir. İnsan ömrüne benzer. İnsanın nominal ömrü 100 yıldır ama insanların çoğu o yaşlara varamıyor. Çok azı da geçiyor. Kâinatın nominal ömrünü bilebilsek bile bu eceli müsemmadır. Eceli kaza ise bizim bilginin dışındadır. Belki müsemma ömrünü kâinat doldurur, geçer, fazla da yaşayabilir. Çok erken de sona gelebilir.

Biz yine kendi saatimize dönelim. AK Parti’nin yıkılması ve “Adil Düzen”in gelmesi zamanını biz bilemeyiz. Belki de yakındır. Doğal bir kanundur. Erken olması daha fazla muhtemeldir. Onun için daha yakın olabilir.

Bu sûre Medine’de nâzil olmuştur. Türkiye’nin “Adil Düzen”e kavuşacağı zaman çok yakın olabilir. “Adil Düzen” bilinmeden “Adil Düzen” Türkiye’ye gelmez. Ama Türk milleti bir gün “Adil Düzen”i öğrenmeye başlayabilir. Aslında çok basit ve kolaydır. Örnek olarak hakemlik sistemini düşünelim. Birden nasıl olacak da hakimlikten hakemliğe gidilecektir?  

Basit bir kanun sayesinde hakimlikten hakemliğe geçilebilir.

Madde 1- Hakimler soruşturma yapmazlar. Soruşturmayı savcılar polise ve jandarmaya dayanarak yaparlar.  Savcılar bilirkişiyi atarlar. Sanık da bir bilirkişi atar. İki bilirkişi bir baş bilirkişi atar. Olay bunların raporu ile tesbit edilmiş olur. Özel hukukta bilirkişileri davalı ve davacılar seçer. Baş bilirkişiyi bilirkişiler seçer. Bunların raporu olayı tesbit eder.

Madde 2- Hakemler karar vermezler. Kamu davalarında hakemin birini savcı, diğerini sanık seçer. Baş hakemi hakemler seçerler. Hukuk davalarında hakemleri taraflar seçerler. Baş hakemi hakemler seçerler. Soruşturmacı bilirkişilerin raporlarına dayanarak olayın hukuki hükümlerini hakemler tesbit ederler.

Madde 3- Hakemlerin soruşturmayı yeterli görmeyip reddetme yetkileri vardır. Kendileri soruşturma yapamazlar. Davacı başka bilirkişilerden yeni rapor alabilir.

Madde 4- Hakimler bilirkişilerin raporlarına ve hakemlerin kararlarına bakarak onaylar veya reddederler. Taraflar hakimlerin kararlarını temyiz edebilirler. Yargıtay dosyayı onaylar veya reddedebilir. Reddederse hakemler değişirler. Yeni hakemler eski soruşturmayı kabul edebilir veya reddedebilirler.

Bunlar geçiş dönemi hükümleridir. Sonra hakemler teşkilatı oluşturulur, soruşturma teşkilatı oluşturulur. Bilirkişi teşkilatı oluşturulur. Savunma teşkilatı kurulur. Bunlar adım adım kurularak “Adil Düzen”e geçilmiş olur.

Yani düzeni benimsemiş olma demek, “Adil Düzen”in hemen uygulanacağı anlamında değildir. Belli bir program yapılır ve o programa göre “Adil Düzen”e geçilmiş olur. Esas mesele iktidarın “Adil Düzen”i benimsemiş olması ve ilmî heyet tarafından üretilen çözümlerin adım adım uygulanmasıdır.

Osmanlılardan beri Türkiye Batı’nın isteklerini yaparak devleti yönetmektedir...

“Adil Düzen”e göre yönetmek demek, birilerinin heveslerine göre değil de müsbet ilmin verilerine göre yönetmek demektir. Yani yönetimin ilmin emrine girmesi demektir. Bu ilim devletin baskısı ile üretilmiş ilim değildir. Bağımsız ilmî müesseselerin ürettiği ve bağımsız hakemlerin kararlarına uyma demektir.

O halde “Adil Düzen” çok yakında gelebilir. Biz siyasi partilere bakıyoruz. Bu seçimi de AK Parti büyük bir ekseriyetle kazanacaktır, anayasa ekseriyeti ile kazanacaktır. Bundan sonraki seçimi de ekseriyetle kazanacaktır. Demek ki görünüşe bakılırsa AK Parti daha beş-on sene iktidardadır ve “Adil Düzen” gelmiyor demektir. Hiç belli olmaz; Allah beklemediğimiz bir olayla bizi karşı karşıya bırakır ve “Adil Düzen” çok daha erken iktidar olabilir.

***

إِنَّ اللَّهَ لَعَنَ الْكَافِرِينَ

(EinNa elLAHa LaGaNa eLKAFiRiYNa)

“Allah kâfirleri lânetlemiştir.”

Mü’minler hakem kararlarını kabul ederler. Bedenleriyle askere gelir ve üstlerine tâbi olurlar. Müslimler ise hakem kararlarını kabul ederler. Bedenleriyle askerlik yapmazlar ama onun yerine bedel verirler.

Kâfirler kimlerdir?

Hakem kararlarını kabul ederler ama ne askere gelirler, ne de bedel verirler. Bunlar dışlanmışlardır. Devlet yönetimiyle bir ilişkileri yoktur. Bunlar genel hizmetlerden de yararlanamazlar. Bu dünyadaki hükümleri budur.

Hakem kararlarını kabul ettikleri için bizim topraklarımızda genel güvenlikten yararlanırlar. Biz onlara dokunmayız. Dokunanları da cezalandırırız. Ama bunlar genel hizmetlerden yararlanamazlar, onlara kredi verilmez. Onların sağlıklarına bakılmaz. Yirmi beş genel hizmetten yararlanamazlar. Burada Allah’ın lânet etmesinin mânâsı budur.

Kelamcılar bu küfrü farklı şekilde anlamışlardır. Şuna inanan kâfir olur, şuna inanmayan kâfir olur demişlerdir. Küfrü imanın karşıtı olarak yorumlamışlardır.

“Küfür” Arapçada bir şeyi kapatmak, üstünü örtmek, gizlemek, göstermemek demektir. Bile bile aksini iddia etmek küfürdür. Âhirette sorulacak olan küfür de işte bu küfürdür. Bir ineğe tapan eğer samimiyse, başka bir şey de bilmiyorsa, o cehenneme gitmeyecektir. Ama Kur’an’ın Allah kitabı olduğunu bildiği halde onu inkâr ederse o kâfirdir. Biz de İncil’i veya Tevrat’ı inkâr etsek biz de kâfir oluruz.

Siyasi partiler; kendi partileri ne yaparsa doğrudur, karşı parti ne yaparsa yapsın yanlıştır anlayışındadır. Bu küfürdür. Başkanlar aleyhinde bulunmamak, onları yıpratmamak gerekir; ama diğer taraftan hakkı ve sabrı tavsiye etmemiz gerekir. Bize göre hak ne ise ona göre hareket edeceğiz. İnsanlar arasında hakem olduğumuzda adaletle hükmetmeliyiz.

Âhirette kimin kâfir kimin müslim olacağını biz bilemeyiz. Biz bu dünyadaki hükümleri ortaya koyuyoruz. Askerlik yapmayan, bedel de ödemeyen, ama hakem kararlarını kabul eden kâfirdir. Hakem kararlarını da kabul etmeyen müşriktir.

وَأَعَدَّ لَهُمْ سَعِيرًا(64)

(Va EaGadDa LaHuM SAGIRan)

“Onlara sairi i’dad etmiştir.”

Âhirette onlar için sair vardır.

“Sair” sıcak terletici demektir.

“İ’dad etmiştir, hazırlamıştır” ifadesi âhiret için getirilmektedir. Yani bu dünyada onlar dışlanmışlardır. Âhirette de sair içinde olacaklardır. Cennete gitmeyip cehenneme gideceklerdir.

Burada  kötü görülen küfür nedir?

İnsanların bile bile karşı cephede yer alıp mü’minlerle savaşmalarıdır. Pasiflik küfür değildir; aktiflik küfürdür, karşı cephede olmak küfürdür.

“Adil Düzen”i benimsememek küfür değildir, “Adil Düzen” cihadına katılmamak küfür değildir; ama “Adil Düzen”e karşı cephe alıp da onunla savaşmak küfürdür. Çünkü “Adil Düzen” hak düzendir.

Bizim hatalarımız vardır. Bizim yaptıklarımızı yanlış görmek, eksikleri ortaya koymak hakkı tavsiyedir; ama “Adil Düzen”i reddedip zalim düzenin yanında yer almak, İslâm düzenini yani barış düzenini reddedip savaş düzeninin yanında yer almak küfürdür.

Küfür kelimesi hangi sûrelerde geçer?

Mekke ve Medine sûrelerinde geçmektedir. Kur’an nâzil olduğu günden itibaren insanlar küfürle itham edilmiştir. “Adil Düzen”e karşı cephe alanların durumu küfürdür.  Söylediğimiz sözlere cevap vermiyorlar, kritik etmiyorlar, yanlışlarını ortaya koymuyorlar. Ama küçümseyerek reddediyorlar.  İstihza ediyorlar. İşte bu yaptıkları küfürdür.

***

خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا 

(PAvLiDIyNa FIyHAv EBaDan)

“Orada ebediyen kalacaklardır.”

Cehennemin değişik adları vardır. Bu adlar onun vasıflarını mı göstermektedir, yoksa ayrı ayrı yerleri mi göstermektedir? Cehennem, cehim, nâr ve sair başka başka yerlerin ismi midir, yoksa bir yerin değişik özelliklerini gösteren isimler midir? Sair kelimesi, kelime müennes olmadığı halde, cehennemin adı olduğu için müennes olmuştur. Doğurgan olan şeyler müennestir. Mesela ay müzekkerdir de güneş müennestir. O halde cehennem de doğurgandır, üretkendir.

Burada şu sual sorulur: Cehennem neyi üretir? Mahsulü nedir?

Bugün güneş vardır, üretkendir. Işık üretir. Orada cinler yaşıyor. Cehennem de sıcaktır. Güneş gibi hidrojen yakmaktadır. Orada cinler ve cehennemlik insanlar yaşarlar. Cennettekilere de ışık gönderirler. Böylece cehennem cennettekilerin güneşi olur diyebiliriz.

“Halid” sürekli demektir. Yani bir çıkıp bir girmezler, orada sürekli olarak kalırlar.

“Ebeden” de sonuna kadar kalırlar.

Kelamcılar kâfirlerin ebediyen cehennemde kalacaklarını, mü’minlerin ise azabını çektikten sonra çıkıp cennete gideceklerini söylemektedirler. Kur’an kâfirler için sürekli olarak ebediyen cehennemde kalacaklarını söylemektedir. Bu âyetle anlıyoruz ki; kimseye işlediği suçundan daha fazla ceza verilmeyecektir. İşlediği suç ne kadar büyük olursa olsun sonsuz değildir. O halde sonlu bir suçun sonsuz cezası nasıl olacaktır?

Bunu şöyle yorumlarız.

Âhiretten sonra bir âhiret daha vardır. Uzun zaman sonra o âlem de başka âleme inkılap edecektir. Cennet ve cehennemlikler birleşip başka bir âleme gideceklerdir. O âhiretin âhireti oluncaya kadar orada kalacaklardır. Bunun uzunluğu cehenneme giden kimsenin küfrüyle orantılı olarak uzun veya kısa olacaktır. Kimi için çok uzun zaman sonra âhiret hayatından ikinci âhirete geçilecek, kimi için de kısa zamanda. İnsanın öldükten sonra kıyamete kadar kalma zamanı da böyledir. Başka bir çözüm de insanların cehenneme alışmalarıdır. Onlara artık orası kötü gelmeyecek, oralardan hoşlanacaktırlar. Ebediyen azapta değil, ebediyen cehennemde kalacaklardır.

Her ne olursa olsun; başkanın eşlerine ait hükümleri koyduktan sonra, buna muhalefet edenlerin dünya ve âhiret cezasını belirtmiştir, hem de erkek sigasıyla gelmiştir. Bu da gösteriyor ki, olay sadece nebinin eşlerinin hikayesi değildir, aşiret başkanına gösterilecek saygıdır. Aşiret düzenine uymayanlara karşı uygulanacak azap belirtilmiştir. Aşiret başkanının aşiret içindeki yeri anlatılmaktadır.

لَا يَجِدُونَ وَلِيًّا

(Lav YaCıDUvNa ValiyYan) 

“Bir veli bulamazlar.”

Kâfirler bu dünyada lanetlenmişledir. Âhirette ise sair azaba duçar olacaklar, ne dünyada ne âhirette bir veli bulamayacaklardır.

“Veli” koruyucu demek, arka demektir; dayanışma ortağı demektir. Bunlar birbirinin velileridir. Mü’minlerin bunlarla dayanışma içine girmeleri haram kılınmıştır. Sonraları zamanla iman ve İslâm ile küfür ve şirk mânâlarını değiştirmişlerdir.

Müslim dendiği zaman, müslüman anne babadan doğmuş olanlar müslim; kâfir olanlar gayrimüslim anne babadan doğanlara ad olmuştur.

Oysa bunlar ne cizye veren ne de askerliğe gelen kimselerdir. Bunlar mü’minlerin dayanışma ortaklığına katılmazlar. Mü’minlerin diyetlerinden yararlanmazlar. Cani kendisi diyet öder. Oysa müslim ve mü’minlere îka edilen cinayetlerden mü’minler sorumludur. Önce onlar diyeti öderler, sonra caniye rücu edilir. Oysa onların dayanışması olmadığı için onlardan biz ancak şahsen diyet alabiliriz. Bu da affedilmelerini önler. Oysa müslim ve mü’minlerin diyeti âkilelerinden tahsil edileceği için daha kolay affedilirler.  

وَلَا نَصِيرًا(65)

(Va Lav NaÖIyRan) 

“Ne de nasır bulamazsın.”

“Veli” üst koruyucudur, asıl güç onda vardır.

“Nusret”te ise asıl güç sende vardır. Sizi takviye etmektedir. Velide sorumluluk kişiden çıkar topluluğa intikal eder. Nusret, avn etmekten faklıdır. Avn kişinin işlerine yardımdır. Nusret ise kişinin düşmanlarına karşı yardımdır.

Kâfirlere ekonomik ve bedeni yardımda bulunmak yasaklanmıyor. Ama cizye vermeyen kâfirlere bir düşman saldırsa biz onlara yardımcı olmayız. Bunun mefhumu muhalefeti mü’min ve müslimler dayanışma içindedir. Herkesin bir dayanışması yani velisi vardır. Ayrıca saldırıya uğradığı zaman biz ona yardım eder ve onu koruruz. Velayet olaydan sonra hakkın alınmasını sağlamadır. Nusret ise olay esnasında yardım etmedir. Polis olaylara müdahale etmez, olayları tesbit eder ve mahkemede beyan eder demiştik.

Evet, soruşturmacıların görevi budur. Devlet olayları bastırmaz, olayların cereyan etmesine izin verir. Sonra mahkemede cezası verilir, hukuk devleti budur. Bununla beraber velayet müessesesi vardır. İnsan nefsini müdafa hakkına sahiptir. Dayanışma ortakları yardım etme yetkisine sahiptir. Mütecavize karşı yapılan faaliyetler nefsi müdafa sadedindedir. Bunun dışında aynı dayanışma içinde olmasalar bile birinin daveti üzerine ona yardım eden onun nasırıdır. Nasır da yaptıklarından dolayı sorumluluğu savunma hükümleri içindir. Diyet öderler ama kısasa tâbi olmazlar.

Demek ki yardım mânâsında yardım ve destek, dayanışma veya yardımlaşma anlamındadır. Soruşturmacılar ise olaya müdahale etmezler ve sonra dava sırasında şehadette bulunurlar.

Kur’an okudukça sorunlar çözülmektedir. Daha önce bilemediklerimizin çözümleri ortaya çıkmaktadır. Bir kişi kendisine saldırıldığında savunmaya geçerse artık kısas hakkını kaybeder. Taraflar birbirine diyet öderler. Dövüşenler birbirinden kısas talebinde bulunamazlar. Biri kendisini savunmaya geçmezse o zaman savunma yapmayan kısas hakkına sahip olur. Velayette de sistem budur. Bir dayanışma ortaklığı ortağının haklarını doğrudan korursa artık orada kısas hukuku kaybolur. İki cemaat savaştıkça diyet ödenir ama  kısas uygulanmaz. Bu hususlar iyice bilinip uygulanmadıkça kısas uygulanmaz hal alır ve terk edilir.

***

يَوْمَ تُقَلَّبُ وُجُوهُهُمْ فِي النَّارِ

(YaVMa TuQalLaBu VuCUvHuHuM Fıy elNaRı)

“O gün vecihleri nâra ıklab ettirilir.”

“Yevme”den kastedilen gün kıyamet günüdür. Kabirden çıktığımızda muhakeme edilmedir. Bu ne cennettir, ne de cehennemdir. Bu dünya hayatına benzeyen bir dünyadır. Muhakeme burada olacaktır. Sonunda kimi cennete gidecek, kimi de cehenneme gidecektir. Cennet ve cehennem hayatı bu dünya hayatına benzemektedir.

Kur’an’ın âyetlerini yorumlayarak cennet ve cehennem hakkında bilgi edinilebilir. Bizim bunları tetkik edecek vaktimiz olmamıştır. O kadar sıkışık ve kötü durumdayız ki; cehennemden kurtulalım, cennete gidelim de cennet nasıl olursa olsun, onu düşünecek vaktimiz yoktur. Cehennemden kurtulmak için fıkıh ilmine önem vermeliyiz. Bizi kurtaracak olan fıkıhtır.

“إِلَى النَّارِ” olsaydı, geçiş döneminde yüzler ateşe çevrilir anlamını taşırlar. Oysa burada ateşin içinde taklib edilir deniyor.

Bunun mânâsı ne olabilir? Yüzlerin ateş içinde sağa sola döndürülmesi ne demektir?

Buradaki yüzden maksat gözlerdir. Mahşerde cehennemi görürüz, oradaki yerleri görürüz. Cehennemi tarama demektir. Yahut “yevme” demek cehennem günüdür, cehennem vaktidir. İnsan orada iken ona sağ sol gösterilir. İşte sizin yaşadığınız yer budur denir.

Burada “vecihler ıklab ettirilir” demek, her taraf gösterilir demektir.

Kur’an’ın üçüncü tebliği âhiret kısmıdır. İyiler cennete gidecek, kötüler cehenneme gidecektir. Bu inanış bütün dinlerde mevcuttur. Tevrat’ta cennet ve cehennemden bahsedilmemektedir ama Yahudilikte cennet ve cehennem inancı vardır. Harun aleyhisselâm dinî görevleri yerine getiren nebidir, siyasetle meşgul olmamıştır. Bugün de siyasi güç dinî gücün üstündedir. Dünyevi yönetimde laiklik esastır. İlk laik düzeni Tevrat getirmiştir.

يَقُولُونَ يَالَيْتَنَا

(YaQUvLUvNa  YAv LaYTaNAv)  

“Tekçi biz derler.”

Eskiden yapılandan pişmanlık duyup “böyle yapmasaydık” derler. Bu deyiş onların beyinlerine küfürlerin kötülüğünü yerleştirmedir. Kâfir olanlar pişmanlıklarını beyan ederler. Kâfirler âhirette cehennemde pişmanlıklarını beyan edeceklerdir.

Âhiretteki hayat bu dünya hayatının devamı olarak ortaya çıkar. İnsan, insan olacaktır. İnsanın ruhu değişmeyecektir. Değişen beden olacaktır. Bedendeki gelişme zamanla ruhla olan gelişmeyi de sağlayacaktır. Biz gözlemlerimizi ve deneylerimizi ancak beden üzerinde yapıyoruz. Dolayısıyla ruhumuzdaki değişiklik nedir bilemiyoruz. Bizdeki gelişmenin bedenimizde mi yoksa ruhumuzda mı olduğunu bilemeyiz.

Bir arabanız var, şoförünüz var. Arabanın devamlı tamirini ve bakımını yapıyorsunuz. Zamanla arabanızın kilometre başına benzin sarfiyatı azalmaktadır. Bunun şoförün tecrübesinden mi yoksa arabanın tamirinden mi olduğunu bilemezsiniz.

Allah bizleri yaratmış. Bize bilinç vermiş. Bize ne yapacağımızı ve ne yapmayacağımızı öğretmiş. Onun dışında, nerden geldik nereye gidiyoruz hakkında da bize bilgi vermiş. İyilerimiz cennete, kötüler cehenneme gideceklerdir. Bütün bunları Allah niçin yapmıştır, neden böyle yapmıştır? Bunun cevabı; Allah olduğu için böyle yapmıştır. Başka türlü izah etmemiz mümkün değildir.

أَطَعْنَا اللَّهَ

(EaOaGNa elLAHa)

“Allah’a itaat etseydik.”

“Allah’a itaat etmek” demek, şeriata itaat etmek demektir.

Kişi eğer topluluğun kurallarına uyarsa Allah’a itaat etmiş olur.

Her aşiretin kendisinin oluşturduğu kuralları vardır; onlara itaat edilecektir, kurallar çiğnenmeyecektir. Her bucağın kendine özgü kuralları vardır; o bucağın sakinleri ona uymalıdırlar. Her ilin kendine özgü kuralları vardır; ilin sakinleri ona uymak zorundadır. Her ülkenin yasaları vardır; sakinleri ona uymak zorundadırlar. Nihayet insanlığın çağlara göre kuralları vardır; kişi bunlara uymak zorundadır.

Ya bu kurallara uyacaktır, yahut o topluluğu terk edip ayrılacaktır.

Kişinin yaşadığı toplulukta kurallar dışına çıkma lüksü yoktur.

Bu kimse âhirette sorguya çekilecektir. İçinde yaşadığı topluluğun kurallarına uyup uymadığı sorgulanacaktır. Uyamıyorsa neden hicret edilmediğinin hesabı verilecektir. Kurallara itaat edilmez, ittiba edilir. Ancak kurallar bucaktan bucağa değiştiği ve zamanla değiştiği için ittibanın yanında itaat da vardır.

وَأَطَعْنَا الرَّسُولَ(66)

(Va EaOaGNav elRaSUvLa)

“Resule itaat etseydik.”

“Resule itaat” kelimesi burada tekrar edilmiştir. Çünkü başkana itaat ile topluluğa  itaat farklıdır. Bu sebeple bir itaat kelimesi getirilmemiştir. Yürütme ve yasamanın farklı olduğuna işaret edilmektedir. Tek başına Allah’a itaat kelimesi Kur’an’da geçmemektedir. Allah’a itaat resule itaat ile birlikte zikredilmektedir. Kur’an’a ise itaat değil de ittiba emredilmektedir.

Buradaki Allah’a itaat aynı zamanda başkana itaattir. Meclisin ve şuranın aldığı kararları uygulayan yine başkandır. Ne var ki burada başkanın kendisinin karar alma yetkisi yoktur. Sadece kararları uygular. Başkan topluluğun aldığı karara uymaz da kendi keyfine göre uygulama yaparsa; hakemlere gidilir ve hakemler başkanı azledebilir, hattâ cezalandırabilirler. Başkanın içtihadına göre yaptığı işler vardır. Yetkisi içindedir ve kendi içtihadına göre amel eder. İşte bu ikinci tasarrufuna da işaret etmek gerekecektir.

İnsanlar cehennemde bunun azabını da çekecekler, itaat etmeyenler cezalanacaklardır.

***

وَقَالُوا رَبَّنَا

(Va QAvLUv RabBaNAv)  

“Ve Rabbimiz diye kavlettiler.”

“Ve” harfi ile “KâLû” tekrar edilmiştir. Muhatap değişmiştir. Birinci “kâlû”da muhatap kendileridir, burada ise muhatap Allah’tır.

“Rabbimiz” diyorlar.

Yani, cehennem bir eğitim yeridir, terbiye yeridir. İnsanlardan cennete giremeyecek durumda olanlar cehenneme alınıp eğitilirler. Bütünlemeye kalmış öğrenci gibi olurlar.

“KâLû” burada çoğul gelmiştir. Her biri ayrı ayrı söyleyecektir; yahut bu dünyada olduğu gibi âhirette de, cennette ve cehennemde de topluluklar olacaktır, onların temsilcisi ve sözcüsü konumunda olan diyecektir.

إِنَّا أَطَعْنَا سَادَتَنَا

(EnNAv EaOaGNAv SaDaTaNAv)   

“Biz seyyidlerimize itaat ettik diyeceklerdir.”

“Seyyid” sevk ve idare eden demektir. Ocak başkanlarına seyyid denir. Her ocak on aileden oluşur. Ocakların başkanlarına seyyid denmektedir. Bucakları merkez ocakları yapmaktadır. O halde bucak başkanı da seyittir. İl merkez bucak tarafından yönetilir. İl başkanı da seyittir. Ülkeleri merkez iller yönetir, başkanları seyyiddir. İnsanlığın merkezini de bir seyyid yönetir. İnsanlar kendi seyyidlerine yani aşiret başkanlarına uyarlar.

On kadar kişi bir topluluk oluşturur ve onlar kendilerine bir başkan seçerler, o seyittir.

Yukarıda seyyidlere itaat edilmesi gerektiği anlatılmış. Cehennemde bunlar diyecekler ki; emre itaat ettik; şimdi de bizi cehennemde yakıyorsun! Böyle diyerek itiraz edeceklerdir.

Burada iki şekilde açıklama yapılabilir. Biri, üst kendi üstüne isyan ederse artık ona itaat edilmez. Allah’a itaat etmeyen yani şeriata itaat etmeyen başkana itaat edilmez. Hakemlerin kararlarına uymayana itaat edilmez. Hakkı tavsiyeye izin vermeyen başkana itaat edilmez. Bu takdirde yapılacak iş o topluluğu terk etmedir, hicrettir.

وَكُبَرَاءَنَا

(Va KuBaRAEuNAv)  

“Ve kebirlerimize.”

“Kebirlerimiz” yaşlılarımız demektir.

Kur’an’da, eğer anne babadan biri yaşlılığa ererlerse ‘uf’ bile deme emriyle, yaşlılara saygı gösterileceğini ifade eder.

Burada da yaşlılarla uyuşmayı yanlış olarak takdim etmektedir. Büyüklerine uyanlar cehenneme gönderilmektedir.

Yaşlılara saygı görevimizdir. Yaşlıların deneyimlerinden yararlanacağız. Bizden yaşlı olmaları dolayısıyla bizden çok şey bilmektedirler. Ne var ki onlar ilerleyen insanlıkta geri kalmışlardır. Onlar artık değişen ve gelişen dünyayı yönetemezler.

İnsan 40 yaşına kadar yetişir. 63 yaşına kadar en aktif yıllarını yaşar. Gençlerden üstündür. Çünkü tecrübelidir. Yaşlılardan daha kabiliyetlidir. Çünkü henüz yaşlanmamıştır.

Bu hususu iyi bilmemiz gerekir.

Halk meclislerine 15 yaşından sonra başlayıp 80 yaşlarına kadar olanlar katılır, hattâ daha yaşlılar yani bütün halk katılır. Bundan sonra 40 yaş ile 63 yaşına kadar olanlar, bunlar, olgunlar meclisini oluştururlar. Siyah sakallıdırlar. Asıl söz sahibi olan bu meclistir. 63 yaşından daha yaşlı olanlar ise ak sakallılardır.

İnsanlar   <15   15-40   40-63   >63 şeklinde sınıflanırlar.

Kararlar 40 ile 63 arasında olanlar tarafından alınır.

Böylece toplulukta yaştan dolayı da bir sınıflama mevcuttur.

Yaşlılar örnek teşkil ederler, emretme yetkileri yoktur. Dolayısıyla ‘başkası beni kandırdı’ dersen, sorumluluktan kurtulamazsın. 15 yaşını dolduran herkes kendisi içtihat yapar. Yapamıyorsa, müçtehidini seçer. Kişi içtihat yapmamaktan veya içtihadıyla müçtehidini seçmemekten sorumlu olup; içtihattaki hatadan sorumlu değildir.

فَأَضَلُّونَا السَّبِيلَ(67) 

(Fa EWalLUvNa elSaBIyLa)

“Sebilimizi idlal ettiler.”

Müçtehide tabi olmak sorumluluktan kurtulma demek değildir. Müçtehidini kendin seçiyorsun. Seçerken içtihadına en layık olanı seçtinse, hatadan dolayı sorumlu değilsin. Sana içtihadını beyan eden müçtehit de sorumlu değildir. Sorumluluk içtihadı yapmamak veya içtihada şeriatın delillerinden başka kaynakları karıştırmaktır.

İşte, cehennemde olanlar, yollarını şaşırmanın sebebi olarak seyyidlerin veya büyüklerin şaşırtmasıdır derler. Bu mazeret kabul edilmemiştir ki şimdi cehennemdedirler. Çünkü bu mazeret cehenneme gitmeden önce de sürmüş ve mazeret beyan etmişlerdi. Oradaki mahkemede mazeretleri kabul edilmemiştir. Şimdi burada tekrar ediyorlar. Artık azaplarının tahfif edilmesini istemiyorlar. Çünkü karar kesindir. Artık karardan rücu edilmez.

Cehennemden çıkılacağına dair bir âyet yoktur. Cehenneme herkes uğrayacaktır âyeti vardır. Ama orada yandıktan sonra çıkacağına dair âyeti bilemiyoruz. Sizler arayın, belki rastlarsınız, bizim eksikliğimizi tamamlarsınız.

***

رَبَّنَا آتِهِمْ ضِعْفَيْنِ

(RabBaNAv EAvTıHıM WıGFaYNı)

“Rabbimiz, onlara iki dı’f ver.”

Karar alınmış, hüküm giyilmiştir. İnfaz safhasıdır. Burada hükümde değişiklik yapılamaz. Bu sebeple kendilerinin azabının hafifletilmesini değil de, onların azabının ağırlaştırılmasını istiyorlar.

Bu da mümkün değildir.

Çünkü onların cezaları da kesinleşmiştir.

Burada başka mânâ ortaya çıkıyor. Cehennem azabında da ağırlık ve hafiflik vardır. Burada hükmün değişeceğinden ziyade, onların cezalarının daha fazla olması gerektiğini söylemektedir.

Kur’an’a göre tâbi ile metbuların aynı derecede suç işledikleri anlamı taşımaktadır. İnsanlar içtihat yapmalı, içtihatları ile amel etmelidirler. Bu dünyaya gelişimizin hikmeti budur. Âhiretteki sorumluluğumuz da buna dayanmaktadır.

Burada şu soru aklımıza gelir: Cennette ve cehennemde amel mükellefiyetimiz var mıdır? Varsa, orada da içtihat var mıdır? Yoksa, biz nasıl ve ne şekilde hareket edeceğiz? İçtihat eden insan içtihat edemez duruma düşürülmüş olmaz mı?

Daha üstün insan olacağız. Cennette de cehennemde de daha üstün insan olacağız. Cehennemde azapta, cennette saadette olacağız ama insan olarak bu dünyadan daha üstün insan olacağız. Bunun nasıl olacağının hepsini bugün bilemiyoruz. Âhiret hakkındaki bilgimiz Kur’an’ın bize bildirdiği kadardır. Tümünü de kavramamız mümkün değildir. Bizim yapacağımız ona inanıp dünyadaki amellerimizi ona göre ayarlamaktır.

مِنْ الْعَذَابِ

(MiNa eLGaÜABi)

“Azaptan.”

“Azab” harfi tarifle gelmiştir. Başında “MiN” gelmiştir. Bunun anlamı, belli azap vardır. Onun uzunu var, kısası var. Günahlarımıza göre o azaba uzun zaman ve kısa zaman içinde tâbi tutulacağımızdır.

Ebediyen orada kalınacağına göre dı’fayn nasıl olacaktır?

Demek ki cehennemin azap dönemi vardır, azapsız dönemi bardır.

Başka bir şekilde de, az azaplı veya çok azaplı olanları vardır.

Bunlar nasıl olacaktır?

Bunları burada bilmemiz şimdilik mümkün olmamaktadır. 

وَالْعَنْهُمْ لَعْنًا كَبِيرًا(68)

(Va iLGaNHuM LaGNan KaBIyRan)

“Onlara kebir bir lânetle lânet et.”

Onları dışla, onları uzaklaştır. Biz onlarla beraber olmak istemiyoruz. Böylece bu dünyada onlarla tanış olanlar âhirette onlardan uzaklaşmak isteyeceklerdir.

Burada yine hicretin yani hicret demokrasisinin önemi ortaya çıkmaktadır. Başkanını kendin seçeceksin. Gerektiğinde terk edip ayrılacaksın. Ama başkanına isyan etmeyeceksin. Başkanlığını kabul ettiğin müddetçe ona itaat edeceksin.

Burada âhiretteki durum anlatılmaktadır. Ancak bu dünyada ne yapmamız gerektiği de öğretilmektedir. İslâmiyet’teki demokrasi böyledir.

a)          Kendi hareketlerinin fıkhını kendin oluşturacaksın, kendi içtihatlarınla oluşturduğun kurallara uyacaksın. Gerektiğinde içtihadını değiştireceksin ama hiçbir zaman yürürlükte iken muhalefet etmeyeceksin.

b)          Sözleşme yapacaksın ve yaptığın sözleşmeye son verebileceksin. Ama sözleşme yürürlükte iken ona uyacaksın.

c)          Başkanını seçeceksin, istediğin zaman değiştirebileceksin, ama başkana biat etmişken onun emirlerine itaat edeceksin.  

d)         Hakemleri siz oluşturacaksınız ama hakemlerin kararlarına itirazsız uyacaksınız.

Görülüyor ki, değiştirme serbest ama değiştirmediğin müddetçe kayıtsız şartsız itaat. Buna “hicret demokrasisi” diyoruz.

Burada bu âyetin gelmesinin hikmeti anlaşılmaktadır.

Baştan da boşanma ile ilgili hükümler konmuştur. Karı kocadan her biri istediği zaman evliliğe son verme yetkisine sahiptir. Ama evli iken evlilik hukukuna taraflar uymak zorundadırlar. Sûre böylece genel hükümlerle sonlanmaktadır.

SÜLEYMAN KARAGÜLLE

Yay. Haz.: REŞAT NURİ EROL

www.akevler.org      (0532) 246 68 92

KUR’AN VE İLİM SEMİNERLERİ-546/ADİL DÜZEN DERSLERİ-376   30 Ocak 2010

ANAYASA

Kenan Evren askeri müdahale yaptı. Bir ilmî heyet oluşturdu. Bu heyet sivil ilim adamlarından oluşmuştu. Sonra kurucu meclis oluşturdu. Meclis de sivil temsilcilerden oluşmuştu. Sonunda son şeklini kendisi verdi. Halk oylamasına gitti. Asla baskı yapmadı. % 92 evet oyu ile kabul edildi. Evet, bu anayasa demokratik usulle seçilmiş şekilde oluşturulmadı. Ancak bu anayasa sivil anayasadır. Gerek ilim meclisi gerekse kurucu meclis katkısız sivillerden oluşmuştur. Bu anayasaya kimse askeri anayasadır diyemez.

Yine 1980 anayasası halkın isteğiyle kahir çoğunlukla kabul edilmiştir. O halde anayasa tamamen milli irade ile kabul edilmiş anayasadır. 30 yıldan beri uygulamada başarılı anayasa olmuştur. Askeri müdahaleye gerek bırakmamıştır. 28 Şubat’tan sonra AK Parti’yi iktidara getirebilen anayasadır.

1982 anayasası 1961 anayasasının değiştirilmiş şeklidir. Ana yapısı aynıdır. Sonra da meclisler birkaç değişiklik yapmışlardır. Sonuç aynı kalmıştır.

Bu anayasada eksik olanlar nelerdir?

1- Bir cumhurbaşkanına fazla yetki verilmiş ve anayasal kuruluşlar ona göre oluşturulmuştur. Kuramları millî iradenin aksi istikamette oluşmuştur. Bu değiştirilmelidir. Anayasal kuruluşlar partiler tarafından aldıkları oy nisbetinde seçilmelidir. Yeni sistem kabul edildiği takdirde eski görevlilere son verilmelidir. YÖK, yüksek yargı hakimlerinin, ordu komutanlarının atanmaları siyasi partiler tarafından yapılmalıdır.

2- Seçimdeki barajlar gayri adildir. Barajlar tartışmasız %5’e düşürülmelidir. Böylece demokrasinin tam olarak çalışması sağlanmalıdır. Dokunulmazlıklara dokunulmamalıdır.

3- İnkılap kanunları ile ilgili madde kaldırılmalıdır. Demokrasiye geçmişsek tam geçmeliyiz. Vazgeçmişsek 1950’den sonraya dönmeliyiz. Tevhidi Tedrisat Kanunu ve tarikatların yasaklanması tek partili yönetimin doğal sonucudur. Çok partiye geçtiğimizde bunlar gülünçtür, çelişkidir.

4- Odaların, baroların ve benzer mesleki kuruluşların yöneticilerini seçme sistemi demokratikleştirilmelidir. Meslekten akademik kariyer yapmışlar arasından meclis veya partilerce atanmalıdır. Kendi yönetimlerini kendilerinin seçtiği bir kuruluş kamu yönetiminde söz sahibi olamaz.

Bu dört madde demokratikleşme için gereklidir. “Adil Düzen”de bunların hiçbirisi yoktur. Ancak sizin sistemde bir şey yapılacaksa böyle yapılır.

Asıl çözüm “Adil Düzen”dedir. Ne var ki “Adil Düzen” anayasa değiştirmekle gelemez. “Adil Düzen”in gelmesi için adım adım kanunlar çıkarılmalıdır.

1-      Ocaklar kanunu çıkarılmalıdır. Bunun için anayasa değişikliğine gerek yoktur.

2-      İller kanunu çıkarılıp valiler seçimle atanmalıdır. Belediye idare teşkilatı birleştirilmelidir. İç güvenlik illerin yönetimine verilmelidir.

3-      Bölgeler kanunu yapılmalıdır. Her bölgenin merkezine bir millî ordu yerleştirilmeli Bir bölgenin askerleri o bölgeden olmamalıdır.

4-      Tarafsız, bağımsız, etkin ve saygın yargı sistemi oluşturulmalıdır. Bu da hakimlik sisteminden hakemlik sistemine geçilmekle olur. Soruşturma, bilirkişilik, savunma ve hakemlik demokratik yoldan oluşturulmalıdır.

Bundan sonra her il kendi sistemini kendisi oluşturacaktır. Merkez karışmayacak. Her bucak kendi sistemini kendisi oluşturacaktır. İl merkezleri karışmayacak.

Halk istediği bucağa göçebilecektir. İstediği ile göç edebilecektir. İstediği bucaktan ve istediği ilden ayrılabilecektir. Göçlerin kolay olabilmesi için taşınmazlarını devlet rayiç değerle satın alacaktır.

Ocakların nüfusu 30 ile 100 arasında olacaktır. Bucakların nüfusu 3000 ile 10 000 arasında olacaktır. İllerin nüfusu 300 000 ile 1 000 000 arasında olacaktır. Halkın gösterdiği rağbete göre nüfus yeter sayıdan aşağı düştüğü zaman o kuruluş tasfiye edilecektir. İki mislinden fazla olan kuruluşlar bölünecek ve toprakları genişletilecektir.

Zamanla kötü ocak, bucak ve iller elenecek, iyi ocak ve bucaklar yaygınlaşacaktır. Böylece ülke değişecek ve milletin istediği bir düzene kavuşacaktır.

İşte “Adil Düzen”in inkılap şekli budur.

Anayasa ile tepeden değil, halk tarafından aşağıdan oluşacaktır.

SÜLEYMAN KARAGÜLLE

Yay. Haz.: REŞAT NURİ EROL

www.akevler.org      (0532) 246 68 92

KUR’AN VE İLİM SEMİNERLERİ-546/ADİL DÜZEN DERSLERİ-376   30 Ocak 2010

TÜRKİYE VE ORDU

ORDU YENİDEN YAPILANMALIDIR 

Her devletin bir ordusu vardır. Ordusu olmayan devlet olamaz. Suudi Arabistan gibi petrolleri karşılığı savunmasını yabancı ülkeye ihale etmiş devlet, devlet sayılmaz. Onu koruyan devletin bir uzantısı olur. Devlet demek, ordusu olan, hiç olmazsa ülkesini savunan kuruluştur.

Türkiye hem ordusu olan devlettir, hem de devletini ordusu kurmuştur. Savaşta elde ettiği zafer sayesinde devletimiz kurulmuştur. İstiklâl Savaşı’nda bizleri destekleyenler şimdiye kadar ülkemiz üzerinde hükümranlıklarını sürdürmeye çalışmışlardır. Bugün onlar kendi dertlerine düşmüşlerdir. Bağımsızlık fırsatı bugün elimize geçmiştir.

Türkler kendilerine özgü devlet sistemini geliştirmişlerdir. Onlara göre devlet halkın güvenliğini sağlamaktır, adil yönetim oluşturmadır. Bunu askeri güçle sağlamaktadırlar.

Türklerde devlet silahlı kuvvetlere dayanır.

Araplarda devlet dine dayanmıştı.

Türkler ise dinin hadimi olmuşlardır.

ABD’de devlet sermayeye dayanmaktadır.

Türkiye’de ise devlet orduya dayanmaktadır.

Türkler varlıklarını sürdürmek için ordularını güçlü tutmak zorundadır. Bu yalnız tarihî yapıdan ileri gelmiyor. Ülkemiz dünyanın merkezindedir. Türkiye’yi eline geçiren ister istemez süper güç olmaktadır. Her süper güç savaşında olanın gözü Türkiye’dedir. Bu durumda Türkiye kendisini savunan silahlı kuvvete sahip olmazsa ülkesini koruyamaz. Bugün siyasi denge unsuru olan Türkiye savaşın merkezi hâline gelir.

Türkiye devleti demek, Türk ordusu demektir. Türk ordusunun güçlü olması için Türk ordusunda asker olan er ve subayların severek orduya katılmaları gerekir.

Ekmek parasını kazanmak için asker olanlar değil, memleketin koruyucusu olan gönüllü kimselerden oluşanlar asker olmalıdır. Türkiye’de güçlü orduya sahip olduğumuz kadar, yıpranmamış bir orduya da sahip olmamız gerekir.

Bunun için ne yapılmalıdır?

Türkiye’de 12 ordu oluşmalıdır. Orduların gerek din gerekse ırk bakımından değişik yönetimleri olmalıdır. Halk kendi bölgesinin dışındaki ordusunu kendisi seçmelidir. Ordu içinde de astlar üstlerini seçmeli, değiştirme hakkına sahip olmalıdır. Böylece herkes kendi anlayışına uygun birlikte askerlik yapmalıdır.

Terhis olduktan sonra da kişinin birlikle olan ilişkisi devam etmelidir. Savaşın en önemli olan kısmı dildir. Anlaşamayan birlikler asla birlikte savaşamazlar. Onun için tek savunma dilimiz olmalıdır, o da Türkçedir. Türkçe bizim 2000 yıllık ortak dilimizdir. Bin yıldır ortak dinimiz vardır, o da İslâm’dır.

Asker olmak istemeyenlerden bedel alıp askere gelmeyi zorlamalıyız; ama bunların seçme ve seçilme hakları olmamalıdır. Devleti gönüllüler korumalıdır ama bu gönüllülerin imtiyazları olmalıdır. İlimde, dinde ve ekonomide herkes eşit seçme ve seçilme hakkına sahip olacaktır ama siyasette yalnız askerlik yapanlar söz sahibi olmalıdır.

Eskiden dine göre bu ayırım yapılıyordu. Müslümanlar askere alınıyor, Müslüman olmayanlardan bedel alınıyordu. Biz bugünkü laik gelişme içinde bir dinde olana görev verip diğerlerinden cizye alma sistemi yerine, halk kendi isteği ile isterse askere gidecek. İsteyenler bedel verecek. Vatandaş kendi isteğiyle durumunu bekleyecektir. İster Müslüman, ister Hıristiyan, ister Yahudi olsun; ister Sünni, ister Şii olsun; ister Kürt, ister Laz olsun farklı muameleye tâbi tutulmamalıdır. On beş yaşına geldiği zaman ister bedelli ister nöbetli olacaktır. Nöbetliler askere gidecek ve ülkenin savunmasına katılacaklardır. İstemeyenler de bedel verecektir.

Biz Türkiye’de devlet olarak kalmak istiyorsak, ordumuzu demokratikleştirip güçlendirmek zorundayız. Ordusuz Türkiye varlığını sürdürmez. Ulusuyla çatışır halde olan ordu da varlığını sürdürmez. Biz ordumuzu yıpratmamalıyız. Küçültmeliyiz ama ordunun ne yapması gerektiğini belirlemeliyiz. Halk olarak ordudan ne istediğimizi bilmeliyiz. Bu uygulama düşmanların dolduruşu ile oluşmuş fikirlere dayanmamalıdır.

Ordumuzu üretici hâle getirmeliyiz. Ordumuz milletimize yük olmamalıdır. Devlet içinde savunma dışında belli hizmetleri olacak. O sayede devletin gelirlerinden pay alma hakkını kazanır. Yoksa askeri masraflarımız ülkenin ekonomisini batırır ve sonunda ordu da yok olur. Ordu bunları ciddi bir şekilde düşünmeli, planlamalı ve Millî Güvenlik Kurulu aracılığı ile Hükümet’e, o da Meclis’e ulaştırmalıdır.

SÜLEYMAN KARAGÜLLE

Yay. Haz.: REŞAT NURİ EROL

www.akevler.org      (0532) 246 68 92

Yeni kriz/ler geliyor; hep gelecek!

Reşat Nuri EROL

ASKON’un hazırladığı kriz kitabı elimde; dikkatlice okuyorum…

Kitabın adı: ABD KRİZİNE TÜRKİYE’DE DİRENMEK.

Kitap beş bölümden oluşuyor: -Krizi tanımak… -Krizin dünyaya yayılma yolları ve kabiliyeti… -Türkiye’nin kriz algılaması… -Krizde yapılması gerekenler; Hükümetin, STK’ların, şirketlerin, bireylerin/halkın yapması gerekenler… -Krizden çıkış…

Kitaptaki konular üzerinde ayrıca duracağım. Kitabın tesbit ve teşhis bölümleri ile tedavi bölümü (krizde yapılması gerekenler) denilebilecek kısmına epeyce yer verilmiş. “Krizden çıkış” bölümü ise sadece yarım sayfacık ve bu bölüm özel bir tavsiye cümlesi ile bitiyor: KRİZİ HAFİFE ALMAYIN, GEREĞİNDEN FAZLA DA BÜYÜTMEYİN!

***

Bugünlerde bütün Türkiye’de havalar bozuldu! “Mevsim kış” havanın bozulması normaldir diyorsanız; ben de derim ki: Dünya ve ülke düzeni “zalim düzen” üzerine bina edilmişse; kriz, hep kriz, daima kriz olması normaldir! Bu vahşi ve zalim düzende hep kriz oluyor ve bundan sonra da olacaksa; kriz bitiyor gibi olsa bile yeni kriz/ler hortlayacaktır!

Kriz/ler ne zamana kadar hep hortlayacaktır?

Dünyaya ve ülkemize “Adil Düzen” ile “Adil Ekonomik Düzen” gelinceye kadar kriz/ler hep yeniden gelecek, hep hortlayacak, hep hortlamaya devam edecektir...

***

Hava bozulacağı zaman nasıl gökte kararmalar olursa, insan hastalanmadan önce nasıl üşümeye başlarsa; bir toplulukta da krizler oluşacağı zaman belirtiler ortaya çıkar.

Bundan önceki dönemlerde dünyada kriz olduğu zaman Türkiye’de kriz olmazdı, hattâ kriz belirtileri bile olmazdı; ayrıca dünyada kriz olsa bile Türkiye krizden hemen hemen hiç etkilenmezdi. Türkiye ekonomisi ve tarımıyla kendi kendine yeten ve kendi yağıyla kavrulan bir ülke konumundaydı. Ama şimdi durum değişti, dünya küçüldü ve Türkiye de küçülen bu dünyaya iyice entegre oldu.

Şimdi ihracatımızla ve ihracat miktarımızla öğünür olduk ya; ihracat yaptığımız ülkeler hapşırınca biz nezle/grip oluyoruz, yani onların krizlerine yakalanıyoruz!

***

Gelmekte olan yeni bir krizin belirtileri nelerdir?

-Her şeyden önce toplu taşımacılıkta bir seyrelme olur, otobüs ve minibüsler dolmadan gidip gelmeye başlar...

-İşyerleri işçileri önce sigortadan ve dolayısıyla vergiden çıkarırlar; daha da zor durumdaysalar bazı işçilerin işlerine son vermeye başlarlar...

-Çalışanlar çalışmakta oldukları işyerlerinden ve çalışma şartlarından memnun olmazlar, her çalışan kişi alenen veya gizli gizli yeni işyeri aramaya başlar...

-Kırda, köyde, taşrada yaşamak kent yaşamından daha ucuz ve daha rahat olmaya başlar, kente göç durur; hattâ göç tersine göçe dönüşür ve kentten köye dönüşler başlar...

Bunların dışında; elektrik ve doğalgaz sarfiyatı azalır, telefonlaşma ve haberleşmedeki sıklık azalır, petrol ve diğer enerji kaynaklarının sarfiyatı düşer... Pahalılık ve enflasyon olmaz ama satışlar da yeterince gerçekleşmez, esnaf siftahsız günler geçirmeye başlar...

İşte bu gibi belirtileri incelediğinizde, o ülkeye “yeni bir kriz” geliyor mu gelmiyor mu, bilirsiniz. Yukarıda sıraladığım maddeleri bir daha okuyun, bir daha düşünün ve şu soruma cevap verin: Ne dersiniz, ülkemizde de, Türkiye’de de “yeni kriz” belirtileri var mı?

‘Sen yukarıda zaten Türkiye’yi anlatmışsın’ diyorsanız; anlaştık, mesele yok!   

***

ANADOLU EKONOMİ KONFERANSLARI 23 Ocak Cumartesi günü başlıyor…

Konu: FARKLI ÇÖZÜM: EKONOMİ; Konuşmacı: Prof. Dr. Numan KURTULMUŞ, Yer: Cevahir Kongre Merkezi / İst. Saat: 11.00

Konu: EKONOMİK KRİZ VE ÇÖZÜM ÖNERİLERİ; Konuşmacı: Reşat Nuri EROL, Yer: Ticaret ve Sanayi Odası Konferans Salonu / Çorlu, Saat: 19.30

Gerçek ekonomik kriz gelmeden

Reşat Nuri EROL

Ekonomik kriz/ler meselesini irdelemeye devam ediyoruz…

Bundan önce dünyada ekonomik kriz/ler olurken Türkiye’de hemen hemen hiçbir kriz belirtisi yoktu. Millî olmayan medyanın kışkırtmaları dışında sıkıntı görülmüyordu.

Bugün de henüz gerçek anlamda bir ekonomik krize girmiş değiliz. Halkın konuşmaları ve şikayetleri henüz gerçek kriz dönemini Türkiye’ye getirmemiştir.

Bununla beraber -özellikle son bir iki yıldan beri- içten içe, yavaş yavaş ve sessizce gerçek ekonomik kriz gelmeye başlamıştır. Önceki dönemlerle mukayese edildiğinde, artık çevrenizde gerçekten işsiz insanlar görürsünüz. İstihdam azalmaya başlamıştır. Trafikte hafif bir rahatlama vardır, çünkü insanlar eskisi kadar seyahat etmiyor veya edemiyorlar. Yapılan zamlar sebebiyle elektrik, su, doğalgaz, telefon vs faturaları artsa bile; aslında durum hiç de artma yönünde değil, aksine her alanda tasarruf sebebiyle daha az tüketime doğru gitmektedir. Enerji başta olmak zere ana üretim girdilerinde azalma ve daralma varsa, üretimde de azalma ve daralma vardır demektir. Üretilen mallar da eskisi kadar satılamamakta, pek çok sektörde esnaf sabah açtığı kepenklerini akşam siftah yapamadan kapatmak zorunda kalmaktadır.

İşte bu gibi durumlar yavaş yavaş kendisini yaygın bir şekilde hissettirmekte ve gerçek ekonomik krizin ön belirtileri ortaya çıkmaktadır.

***

Birden ve aniden gelen krizler yine geldikleri gibi birden gidiverirler. Kısa vadeli ekonomik krizlere topluluklar daha kolay mukavemet eder ve kolaylıkla atlatıverirler. Aslolan uzun vadeli krizlere yakalanmak ve yakalanıldığında da mukavemet edebilmektir.

Türkiye elli-almış yıldan beri sanayileşmekte olmasına rağmen, henüz tam olarak sanayileşmemiş bir ülkedir. Bundan dolayı sanayileşmiş ülkelere nisbetle daha uzun müddet ekonomik krizlere dayanabilmektedir. Bu durum kısa vadeli ekonomik krizler için geçerlidir. Ne var ki yavaş yavaş, sessiz, derinden ve daha etkili gelen ekonomik krizlerin gitmesi de o derece zor olur ve gelmesi uzun zaman sürdüğü gibi gitmesi de uzun zaman alır.

Yavaş, sessiz derinden gelen ekonomik krizlerin iyi tarafı; böyle sesiz ve yavaş gelen krizlere karşı tedbir almak daha kolaydır. Bu tür ekonomik krizlerin gelmekte olduğunu hissettikten sonra hazırlıklarınızı ona göre yaparsınız, çünkü tedbir alacağınız vaktiniz vardır. Tedbir alırsınız ve olabildiğince krizlerin etkilerini önlersiniz.

Ama krizlere karşı gerekli tedbirleri zamanında almaz da ekonomik hastalıkların artmasına izin verirseniz; işte o zaman krizlerin bünyedeki tahribi o kadar fazla olur ki, artık onu tedavi emeniz çok zor olabilir. Hele bunu fark eden düşmanlarınız o sıkıntılı döneminizde size karşı saldırıya geçerlerse, mukavemetinizin zayıflığı sebebiyle devletiniz bile yıkılır. Nitekim Osmanlı Devleti’nin yıkılması böyle olmuştur.

***

Ne demek istediğimizi bir örnekle açıklamaya çalışalım. Mesela, dış borçlar normal zamanlarda zorlanmadan ödenir. Çünkü borç verenler size o kadar borç verirler ki, siz o borcunuzun faizini ve ana parasını ödeyebilesiniz. Ama ekonomik kriz zamanlarında dış borçları ödeyemez duruma düşersiniz. Dış güçler şayet sizi yaşatmak istiyorlarsa borçlarınızı uzatırlar, ertelerler, ötelerler; ayrıca size destek olmak ve sizi ayakta tutmak amacıyla faizleri düşürürler, hattâ tamamen silerler. Artık düşmanlarınızın merhameti ile yaşarsınız. Süt veren hasta ineği tedavi ederler, altın yumurtlayan tavuğu kesmezler, kaz gelecek yerden tavuğu esirgemezler. Ama ineğin süt veremeyeceğini anlarlarsa veya bazı sebeplerle ineğin etlerine ihtiyaçları olursa; hiç acımadan o ineği keserler veya o tavuğun kellesini uçururlar!

İşte, borçlu bir ülkenin alacaklılar karşısındaki durumu budur.

Gerçek ekonomik krize girildiğinde çoğu zaman o inek kesilip eti paylaşılır!

Hele Türkiye gibi coğrafi durumu merkezî bir konumda olan bir ülke için tehlike daha da büyüktür. Bundan dolayı gerçek ekonomik kriz gelmeden gerekli tedbirler alınmalıdır.

Kriz/Kriz: Başka Türkiye yok!

Reşat Nuri EROL

Bundan önceki iki yazımızda ne dedik?

“Yeni kriz/ler geliyor; hep gelecek!” dedik ve gerçek krizleri anlattık…

“Gerçek ekonomik kriz gelmeden” dedik ve anlatılması gerekenleri anlattık…

Demek ki vahşi kapitalizm ve diğer izm/ler (komünizm, sosyalizm, liberalizm) sadece ekonomik kriz üretiyorlar. Biz de bugünkü bâtıl Batı dünyasına ve onun “zalim düzeni”ne iyice entegre olduğumuza göre; hep hatırlattığımız üzere, ülkemize “Adil Düzen ile Adil Ekonomik Düzen” gelinceye kadar, şimdiki gibi sadece “geçici ekonomik krizlere” değil, çok daha etkili, daha gerçekçi ve daha “kalıcı ekonomik krizlere” duçar olacağız demektir. Bu kalıcı krizlerin ne gibi tahribatlar yapacağını veya yapabileceğini ise sadece Allah bilir. Ancak, bizim kırk yıllık ilmî çalışmalarımızdan ve insanlık tarihindeki verilerden biliyoruz ki; birçok devletin ömrü bu gibi “kalıcı ekonomik krizlerle” sona ermiştir.

Alınması gereken tedbirler alınmaz, yapılması gerekenler vaktinde yapılmazsa; Osmanlı Devleti’nin başına gelenler Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin başına da gelir.

***

Bu durumda hükümet ve ekonomiden sorumlu bakanlar bize kulak vermelidir.

Biz şimdi de “kalıcı bir ekonomik krizin” yavaş yavaş sinsi sinsi, derinden ve geçmiştekilerine nisbetle daha etkili bir şekilde gelmekte olduğunu haber veriyoruz.

Bunu bugünkü resmî kuruluşlar haber vermez, veremez. Neden veremez? Veremez, çünkü onların elinde bunu ölçecek araçları ve ilmî alt yapıları yoktur.

Biz ise hep hatırlattığımız veriler sayesinde biliyor ve haber veriyoruz.

Kriz etkili ve kalıcı işsizlikle başlar... Halk elindeki eski birikimlerle krizden bir müddet etkilenmez, hazır yiyerek yaşar... Sonra, bir gün eldeki her şey biter ve birden bire çöküş olur! Araba stop eder! Öylesine stop eder ki, artık onu bir daha kaldıramazsınız!

***

Bundan dolayı gerekli ekonomik tedbirleri almaya başlamalısınız.

Bunun için:

-IMF ile anlaşma yapmayınız… Türk Lirasını basıp işletmelere üretim karşılığı “faizsiz kredi” olarak veriniz ve biliniz ki; bu uygulama “enflasyon” yapmaz, aksine artan para kadar mal artmış olur, fiyatlar değişmez, ekonomi canlanır...

-İşletmeler üzerindeki mâli denetimi gevşek tutmaya devam ediniz... İşletmeleri vergiye ezdirmeyiniz... Faizsiz krediyi işletmelerin ödediği vergi ile orantılı tutunuz, böylece herkes için kendi beyanına göre vergi ödeme imkanını sağlayınız...

-Tüm borç ve alacaklarda cebrî icraları kaldırınız... Borçlarını ödeyemeyenlerin kredilerini kesiniz, böylece vergisini ödeyen işletmelerin önünü açınız... Vergi ödeyemeyenler de o işletmelerin işçisi olsun, böylece herkes iş bulmuş olur...

-KİT’leri “özelleştirme” adı altında sömürü sermayesine peşkeş çekmeyiniz, “özerkleştiriniz” ve özerk halk ekonomisi vakıf kuruluşlarına dönüştürünüz...

Bu özerk vakıf KİT’ler: 

1) Yeni teknoloji üretimlerini yapsın.

2) Çırak-usta ilişkilerini düzenleyip geliştirsin.

3) Küçük sanayii taşraya götürsün ve yaygınlaştırsın.

4) İşletmelerin genel hizmetlerini yapan kooperatifleri kursun.

***

Hatırlatmak ve uyarmak bizden;

Yapılması gerekenleri yapmak ve uygulamak sizden.

Bu hususta Millî Güvenlik Kurulu da gerekli hatırlatmaları yapmalıdır.

İyi bilelim ki; bu millet ve bu ülke bizim, Türkiye bizim ve başka Türkiye yok!

Konferans, Kar, Kriz ve Tufan

Reşat Nuri EROL

Çorlu’daki “Ekonomik Kriz ve Çözüm Önerileri” konferansı için haftalardan beri hazırlıklar yapıyorduk. Kasım ayında SP Çorlu Gençlik Kolları Başkanı Mustafa Dağdeviren’den bir davet almıştım: “Reşat bey, Çorlu Saadet Partisi Gençlik Kolları Başkanlığı görevini ifa etmeye çalışmaktayım. Halkımızı partimize üye yapma çalışmalarımızda ortak bir cümle açığa çıkıyor; BİZ EKMEK PARTİSİNDENİZ… Bu noktadan hareketle Millî Görüş’ün ekmeğe dair politikalarını EKONOMİK KRİZE ÇÖZÜM ÖNERİLERİ adı altında bir konferansla açıklamak istiyoruz. Zatı alinizin uzmanlık alanı olan bu konuda konuşma yapmak için davet etsek…” Kasım ayında yayımlanan “Ekmek Partisi-1-2” yazılarımı da bu vesileyle yazmıştım. Konferans için gerekli hazırlıklar tamamlandı, Ticaret ve Sanayi Odası Konferans Salonu tutuldu, ilanlar bastırılıp dağıtıldı, konferans 23 Ocak 2010 Cumartesi günü yapılsın diye kararlaştırıldı ama bir şey hesapta yoktu: KAR!

Şiddetli kar yağışı bütün hazırlıkları alt üst etti, ne yapacağımızı şaşırdık! Ben kendime göre hazırlığımı yapmış, yol arkadaşımı ayarlamıştım; birlikte SP Genel Başkanı Numan Kurtulmuş’un “Fark Var: Ekonomi” konferansını dinleyip Çorlu’ya gidecektik. Kar sebebiyle önce o programı iptal ettik ve bir gün öncesinde Çorlu’ya gitmeyi düşündüm, o da olmadı! Sonunda SP Çorlu icrası toplanmış, Gençlik Başkanı Mustafa Dağdeviren, ‘Biz bu kadar hazırlık yaptık, bu konferans yapılacak!’ demiş. SP Çorlu İlçe Başkanı İsmail Hakkı Akyol aradı, değişik alternatifleri konuştuk ve ‘Otobüsle gelmeyi deneyeyim’ dedim. Otobüs firmasında biletimi alıp servise bindiğimde, servis şoförü otobüslerin Silivri taraflarında sıkıntı çektiğini, bazı yolcuların gitmeye cesaret edemeyip Esenler Otogarı’ndan geri döndüklerini söyledi! Çorlu Başkanı İsmail beyi aradım ve Allah’a tevekkül edip gelmeye çalışacağımı söyledim. Velhasıl, diğer detayları anlatmayım, sonunda Çorlu’ya ulaştım.

İstanbul-Çorlu arası yakındır ve ulaşımı kolaydır, ama şiddetli kar yağınca ulaşım zorlaştı. Daha da zorlaşabilir veya imkansız hâle gelebilirdi. Nitekim AK Parti, aynı gün ve aynı saatte, Hasan Celal Güzel’e verdireceği konferansı iptal ettirmiş. Bizim gençler ise; ‘Biz Millî Görüşçüyüz, bu karda beşbin davetiye dağıttık, bu konferans yapılacak!’ demişler. İlçe başkanımız ve bendenize de bu talebe ve iradeye uymak düştü.

Kar yağışı sebebiyle konferans salonunun ancak yarısı doldu. Gelenlerle çok çok samimi bir toplantı yaptık, dertleştik, memleket meselelerini konuştuk. Konu “Ekonomik Kriz ve Çözüm Önerileri” olunca; yağan şiddetli “KAR” vesilesiyle konuyu biraz daha açtım ve sözü önce gelmekte olan asıl “BÜYÜK KRİZ”e; sonra -bu köşede zaman zaman hatırlattığım- “SOSYAL TUFAN”a getirdim. Kriz, krizler, büyükleri ve küçükleri ile “KRİZLER” bir yana; biz yıllardan beri dinî, ilmî, iktisadî ve siyasî hayatımızın her alanında “TUFANLAR” yaşamıyor muyuz? Bu tufanların tamamına biz “SOSYAL TUFAN” demiyor muyuz? Bunların tek çare ve çözümü, Erbakan Hocamızın da her vesileyle hatırlatıp vurguladığı üzere “ADİL DÜZEN GEMİSİ” ile “ADİL EKONOMİK DÜZEN” değil midir? Konferanstan önce beş saat, konferanstan sonra gecenin geç vakitlerine kadar ve ertesi gün tekrar bir araya geldiğimizde hep bunları konuştuk...

Çorlu deyip geçmeyin. Nüfusu Anadolu’daki 50-60 ilimizden daha büyük. Çorlu’da 700 fabrika var. Bazı iş kollarında, esnaf arasında ve müteahhitlerde son birkaç aydan beri önemli ekonomik sıkıntılar varmış ve bu sıkıntılar devam ediyormuş. İstanbul’da değişik sektörlerde bu sıkıntılar varsa, Çorluluların aynı zamanda “Küçük İstanbul” dedikleri Çorlu’da da aynı sıkıntıların var olması gayet normal. Ekonomik krizin sona ermesi bir yana, son birkaç yazımda yavaş yavaş ve sinsi sinsi, daha derin etkileri olacak olan büyük bir ekonomik krizin gelmekte olduğunu yazdım. Normal kış şartlarına hazırlıklı olduğumuz için ne yapacağımızı biliyoruz; ancak, bugünlerde yağan şiddetli KAR karşısında nasıl bocaladığımızı görüyorsunuz. Şiddetli KAR ve kış şartlarına nasıl hazırlıklı değilsek, sinsi sinsi gelmekte olan asıl büyük kriz ve tufanlar karşısında hiçbir hazırlığımız yok!