1967...1968...1969....AKEVLER 42 YILDIR ÇALIŞIYOR....2007...2008...2009

BİZLER ÇALIŞIYOR VE YENİ İSLÂM MEDENİYETİ’Nİ KURUYORUZ...

SİZLERİ DE ÇALIŞMALARIMIZA DÂVET EDİYORUZ; BUYURUN, BİRLİKTE ÇALIŞALIM...

ADİL DÜNYA DÜZENİ 539

“BİZE DÜŞEN SADECE MÜBÎN/AÇIK TEBLİĞDİR.” (KUR’AN; Yâsin Sûresi, 36/17)

“ADİL DÜNYA DÜZENİ, III. BİN YIL MEDENİYETİ PROJESİDİR.”

Haftalık Seminer Dergisi             12 Aralık 2009                      Fiyatı: www.akevler.org’a tıklamak!

BU DERGİYİ HER HAFTA OKUTABİLİR... ÇOĞALTABİLİR... DAĞITABİLİRSİNİZ...

*KUR’AN VE İLİM SEMİNERLERİ; 539. SEMİNER

“HİÇ BİLENLER İLE BİLMEYENLER BİR OLUR MU?” (KUR’AN; Zümer Sûresi, 39/9)

“İ L İ M  TALEP ETMEK HER MÜSLÜMANIN ÜZERİNE FARZDIR.” (Hadis)

Adres: AKEVLER İSTANBUL KOOPERATİFLERİ MERKEZİ,  Zafer Mah. Coşarsu Sk. No: 29 YENİBOSNA/ İSTANBUL    Tel: (0212) 452 76 51

Bu dersin tamamı Yenibosna’da C.tesi günü 18.00-21.00 saatleri arasında okunacak ve tartışılacaktır...

Gayemiz ve Hedefimiz; Bu “SEMİNER NOTLARI”nın İstanbul, Türkiye ve bütün dünyada okunması, değerlendirilmesi, anlaşılması ve uygulanmasıdır.    Süleyman KARAGÜLLE, Reşat Nuri EROL

***

*“ADİL DÜZEN” DERSLERİ/YORUMLARI;

VAKIFLAR BANKASI

İŞSİZLİĞİ NASIL ÇÖZER?

TÜRKİYE’NİN İŞSİZLİK SORUNUNU

AKEVLER ÇÖZER

***

*İŞLETME SEMİNERLERİ; 89. SEMİNER

Her Hafta PERŞEMBE akşamları; Adres: EMİNEVİM,  Kısıklı Cad. No: 36  Altunizade - Üsküdar / İSTANBUL  Tel: (0216) 444 36 46

Genel Hizmet Kooperatifi Ana Sözleşme Çalışmaları - 5

***

Sorunlar, sorular ve cevaplar - 1

Sorunlar, sorular ve cevaplar - 2

Sorunlar, sorular ve cevaplar - 3

Reşat Nuri EROL

***

AHZÂB SÛRESİ TEFSİRİ - 11

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

َِياأَيُّهَا النَّبِيُّ اتَّقِ اللَّهَ وَلَا تُطِعْ الْكَافِرِينَ وَالْمُنَافِقِينَ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمًا(1) وَاتَّبِعْ مَا يُوحَى إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ إِنَّ اللَّهَ كَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرًا(2) وَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ وَكَفَى بِاللَّهِ وَكِيلًا(3) مَا جَعَلَ اللَّهُ لِرَجُلٍ مِنْ قَلْبَيْنِ فِي جَوْفِهِ وَمَا جَعَلَ أَزْوَاجَكُمْ اللَّائِي تُظَاهِرُونَ مِنْهُنَّ أُمَّهَاتِكُمْ وَمَا جَعَلَ أَدْعِيَاءَكُمْ أَبْنَاءَكُمْ ذَلِكُمْ قَوْلُكُمْ بِأَفْوَاهِكُمْ وَاللَّهُ يَقُولُ الْحَقَّ وَهُوَ يَهْدِي السَّبِيلَ(4) ادْعُوهُمْ لِآبَائِهِمْ هُوَ أَقْسَطُ عِنْدَ اللَّهِ فَإِنْ لَمْ تَعْلَمُوا آبَاءَهُمْ فَإِخْوَانُكُمْ فِي الدِّينِ وَمَوَالِيكُمْ وَلَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ فِيمَا أَخْطَأْتُمْ بِهِ وَلَكِنْ مَا تَعَمَّدَتْ قُلُوبُكُمْ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا(5) النَّبِيُّ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ وَأَزْوَاجُهُ أُمَّهَاتُهُمْ وَأُولُو الْأَرْحَامِ بَعْضُهُمْ أَوْلَى بِبَعْضٍ فِي كِتَابِ اللَّهِ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُهَاجِرِينَ إِلَّا أَنْ تَفْعَلُوا إِلَى أَوْلِيَائِكُمْ مَعْرُوفًا كَانَ ذَلِكَ فِي الْكِتَابِ مَسْطُورًا(6) وَإِذْ أَخَذْنَا مِنَ النَّبِيِّينَ مِيثَاقَهُمْ وَمِنْكَ وَمِنْ نُوحٍ وَإِبْرَاهِيمَ وَمُوسَى وَعِيسَى بْنِ مَرْيَمَ وَأَخَذْنَا مِنْهُمْ مِيثَاقًا غَلِيظًا(7) لِيَسْأَلَ الصَّادِقِينَ عَنْ صِدْقِهِمْ وَأَعَدَّ لِلْكَافِرِينَ عَذَابًا أَلِيمًا(8) يَاأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اذْكُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ جَاءَتْكُمْ جُنُودٌ فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِيحًا وَجُنُودًا لَمْ تَرَوْهَا وَكَانَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرًا (9) إِذْ جَاءُوكُمْ مِنْ فَوْقِكُمْ وَمِنْ أَسْفَلَ مِنْكُمْ وَإِذْ زَاغَتِ الْأَبْصَارُ وَبَلَغَتِ الْقُلُوبُ الْحَنَاجِرَ وَتَظُنُّونَ بِاللَّهِ الظُّنُونَا (10) هُنَالِكَ ابْتُلِيَ الْمُؤْمِنُونَ وَزُلْزِلُوا زِلْزَالًا شَدِيدًا (11) وَإِذْ يَقُولُ الْمُنَافِقُونَ وَالَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ مَا وَعَدَنَا اللَّهُ وَرَسُولُهُ إِلَّا غُرُورًا (12) وَإِذْ قَالَتْ طَائِفَةٌ مِنْهُمْ يَاأَهْلَ يَثْرِبَ لَا مُقَامَ لَكُمْ فَارْجِعُوا وَيَسْتَأْذِنُ فَرِيقٌ مِنْهُمْ النَّبِيَّ يَقُولُونَ إِنَّ بُيُوتَنَا عَوْرَةٌ وَمَا هِيَ بِعَوْرَةٍ إِنْ يُرِيدُونَ إِلَّا فِرَارًا(13) وَلَوْ دُخِلَتْ عَلَيْهِمْ مِنْ أَقْطَارِهَا ثُمَّ سُئِلُوا الْفِتْنَةَ لَآتَوْهَا وَمَا تَلَبَّثُوا بِهَا إِلَّا يَسِيرًا(14) وَلَقَدْ كَانُوا عَاهَدُوا اللَّهَ مِنْ قَبْلُ لَا يُوَلُّونَ الْأَدْبَارَ وَكَانَ عَهْدُ اللَّهِ مَسْئُولًا(15) قُلْ لَنْ يَنْفَعَكُمْ الْفِرَارُ إِنْ فَرَرْتُمْ مِنْ الْمَوْتِ أَوْ الْقَتْلِ وَإِذًا لَا تُمَتَّعُونَ إِلَّا قَلِيلًا(16) قُلْ مَنْ ذَا الَّذِي يَعْصِمُكُمْ مِنْ اللَّهِ إِنْ أَرَادَ بِكُمْ سُوءًا أَوْ أَرَادَ بِكُمْ رَحْمَةً وَلَا يَجِدُونَ لَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلِيًّا وَلَا نَصِيرًا(17) قَدْ يَعْلَمُ اللَّهُ الْمُعَوِّقِينَ مِنْكُمْ وَالْقَائِلِينَ لِإِخْوَانِهِمْ هَلُمَّ إِلَيْنَا وَلَا يَأْتُونَ الْبَأْسَ إِلَّا قَلِيلًا(18) أَشِحَّةً عَلَيْكُمْ فَإِذَا جَاءَ الْخَوْفُ رَأَيْتَهُمْ يَنْظُرُونَ إِلَيْكَ تَدُورُ أَعْيُنُهُمْ كَالَّذِي يُغْشَى عَلَيْهِ مِنَ الْمَوْتِ فَإِذَا ذَهَبَ الْخَوْفُ سَلَقُوكُمْ بِأَلْسِنَةٍ حِدَادٍ أَشِحَّةً عَلَى الْخَيْرِ أُولَئِكَ لَمْ يُؤْمِنُوا فَأَحْبَطَ اللَّهُ أَعْمَالَهُمْ وَكَانَ ذَلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرًا(19) يَحْسَبُونَ الْأَحْزَابَ لَمْ يَذْهَبُوا وَإِنْ يَأْتِ الْأَحْزَابُ يَوَدُّوا لَوْ أَنَّهُمْ بَادُونَ فِي الْأَعْرَابِ يَسْأَلُونَ عَنْ أَنْبَائِكُمْ وَلَوْ كَانُوا فِيكُمْ مَا قَاتَلُوا إِلَّا قَلِيلًا(20) لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ كَانَ يَرْجُو اللَّهَ وَالْيَوْمَ الْآخِرَ وَذَكَرَ اللَّهَ كَثِيرًا(21) وَلَمَّا رَأَى الْمُؤْمِنُونَ الْأَحْزَابَ قَالُوا هَذَا مَا وَعَدَنَا اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَصَدَقَ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَمَا زَادَهُمْ إِلَّا إِيمَانًا وَتَسْلِيمًا(22) مِنْ الْمُؤْمِنِينَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَيْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضَى نَحْبَهُ وَمِنْهُمْ مَنْ يَنْتَظِرُ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِيلًا(23) لِيَجْزِيَ اللَّهُ الصَّادِقِينَ بِصِدْقِهِمْ وَيُعَذِّبَ الْمُنَافِقِينَ إِنْ شَاءَ أَوْ يَتُوبَ عَلَيْهِمْ إِنَّ اللَّهَ كَانَ غَفُورًا رَحِيمًا(24) وَرَدَّ اللَّهُ الَّذِينَ كَفَرُوا بِغَيْظِهِمْ لَمْ يَنَالُوا خَيْرًا وَكَفَى اللَّهُ الْمُؤْمِنِينَ الْقِتَالَ وَكَانَ اللَّهُ قَوِيًّا عَزِيزًا(25) وَأَنْزَلَ الَّذِينَ ظَاهَرُوهُمْ مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ مِنْ صَيَاصِيهِمْ وَقَذَفَ فِي قُلُوبِهِمْ الرُّعْبَ فَرِيقًا تَقْتُلُونَ وَتَأْسِرُونَ فَرِيقًا(26) وَأَوْرَثَكُمْ أَرْضَهُمْ وَدِيَارَهُمْ وَأَمْوَالَهُمْ وَأَرْضًا لَمْ تَطَئُوهَا وَكَانَ اللَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرًا(27) يَاأَيُّهَا النَّبِيُّ قُلْ لِأَزْوَاجِكَ إِنْ كُنْتُنَّ تُرِدْنَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا وَزِينَتَهَا فَتَعَالَيْنَ أُمَتِّعْكُنَّ وَأُسَرِّحْكُنَّ سَرَاحًا جَمِيلًا(28) وَإِنْ كُنْتُنَّ تُرِدْنَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَالدَّارَ الْآخِرَةَ فَإِنَّ اللَّهَ أَعَدَّ لِلْمُحْسِنَاتِ مِنْكُنَّ أَجْرًا عَظِيمًا(29) يَانِسَاءَ النَّبِيِّ مَنْ يَأْتِ مِنْكُنَّ بِفَاحِشَةٍ مُبَيِّنَةٍ يُضَاعَفْ لَهَا الْعَذَابُ ضِعْفَيْنِ وَكَانَ ذَلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرًا(30) وَمَنْ يَقْنُتْ مِنْكُنَّ لِلَّهِ وَرَسُولِهِ وَتَعْمَلْ صَالِحًا نُؤْتِهَا أَجْرَهَا مَرَّتَيْنِ وَأَعْتَدْنَا لَهَا رِزْقًا كَرِيمًا(31) يَانِسَاءَ النَّبِيِّ لَسْتُنَّ كَأَحَدٍ مِنْ النِّسَاءِ إِنْ اتَّقَيْتُنَّ فَلَا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَيَطْمَعَ الَّذِي فِي قَلْبِهِ مَرَضٌ وَقُلْنَ قَوْلًا مَعْرُوفًا(32) وَقَرْنَ فِي بُيُوتِكُنَّ وَلَا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجَاهِلِيَّةِ الْأُولَى وَأَقِمْنَ الصَّلَاةَ وَآتِينَ الزَّكَاةَ وَأَطِعْنَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمْ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا(33) وَاذْكُرْنَ مَا يُتْلَى فِي بُيُوتِكُنَّ مِنْ آيَاتِ اللَّهِ وَالْحِكْمَةِ إِنَّ اللَّهَ كَانَ لَطِيفًا خَبِيرًا(34) إِنَّ الْمُسْلِمِينَ وَالْمُسْلِمَاتِ وَالْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَالْقَانِتِينَ وَالْقَانِتَاتِ وَالصَّادِقِينَ وَالصَّادِقَاتِ وَالصَّابِرِينَ وَالصَّابِرَاتِ  وَالْخَاشِعِينَ وَالْخَاشِعَاتِ وَالْمُتَصَدِّقِينَ وَالْمُتَصَدِّقَاتِ وَالصَّائِمِينَ وَالصَّائِمَاتِ وَالْحَافِظِينَ فُرُوجَهُمْ وَالْحَافِظَاتِ وَالذَّاكِرِينَ اللَّهَ كَثِيرًا وَالذَّاكِرَاتِ أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ مَغْفِرَةً وَأَجْرًا عَظِيمًا(35) وَمَا كَانَ لِمُؤْمِنٍ وَلَا مُؤْمِنَةٍ إِذَا قَضَى اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَمْرًا أَنْ يَكُونَ لَهُمْ الْخِيَرَةُ مِنْ أَمْرِهِمْ وَمَنْ يَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا مُبِينًا(36) وَإِذْ تَقُولُ لِلَّذِي أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِ وَأَنْعَمْتَ عَلَيْهِ أَمْسِكْ عَلَيْكَ زَوْجَكَ وَاتَّقِ اللَّهَ وَتُخْفِي فِي نَفْسِكَ مَا اللَّهُ مُبْدِيهِ وَتَخْشَى النَّاسَ وَاللَّهُ أَحَقُّ أَنْ تَخْشَاهُ فَلَمَّا قَضَى زَيْدٌ مِنْهَا وَطَرًا زَوَّجْنَاكَهَا لِكَيْ لَا يَكُونَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ حَرَجٌ فِي أَزْوَاجِ أَدْعِيَائِهِمْ إِذَا قَضَوْا مِنْهُنَّ وَطَرًا وَكَانَ أَمْرُ اللَّهِ مَفْعُولًا(37)

مَا كَانَ عَلَى النَّبِيِّ مِنْ حَرَجٍ فِيمَا فَرَضَ اللَّهُ لَهُ سُنَّةَ اللَّهِ فِي الَّذِينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلُ وَكَانَ أَمْرُ اللَّهِ قَدَرًا مَقْدُورًا(38) الَّذِينَ يُبَلِّغُونَ رِسَالاَتِ اللَّهِ وَيَخْشَوْنَهُ وَلاَ يَخْشَوْنَ أَحَدًا إِلاَّ اللَّهَ وَكَفَى بِاللَّهِ حَسِيبًا(39) مَا كَانَ مُحَمَّدٌ أَبَا أَحَدٍ مِنْ رِجَالِكُمْ وَلَكِنْ رَسُولَ اللَّهِ وَخَاتَمَ النَّبِيِّينَ وَكَانَ اللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمًا(40)

مَا كَانَ عَلَى النَّبِيِّ

(MAv KAvNa GaLay elNaBiyYi) 

“Nebi üzerinde yoktur.”

Burada “Nebi” dendiği zaman, Kur’an’ı Cebrail’den alıp getiren Son Nebi Hazreti Muhammed aleyhisselâm anlaşılabilir.

Kur’an’da dört yerde “Muhammed” adı, bir yerde de “Ahmed” adı geçmektedir. Birçok yerde “nebi” ve “sen” hitapları geçmektedir. Kur’an’ı nuzül tarihi ile  yorumlayacaksak bu kelimeleri “Muhammed” olarak anlarız. Elbette o anlayış da doğrudur.

Eğer biz Kur’an’ı bugünkü sorunları çözmek  üzere yorumluyorsak, o zaman kelimelerin ıstılahi mânâlarını tercih etmeliyiz. Usulümüz şöyledir. “Nebi” kelimesi “dayanışma ortaklıkları sorumluları” ile “Muhammed” arasında müşterektir. Karine hangi tarafta varsa o tarafa mânâ veririz. Eğer karine yoksa, tarihî yorum yapıyorsak “Muhammed” tarafı, içtihadî yorum yapıyorsak “dayanışma sorumluları” için yorumlarız.

Her bucak başkanı aynı zamanda dayanışma sorumlusu başkanı olduğu için başkanlar da bu yoruma girmiş olurlar.

Burada “Nebi”den maksat nedir? Biz, bizim usulümüze göre nebi dendiğinde aşiret başkanlarını anlıyoruz. Bunlar aynı zamanda kabile yani bucak başkanlarıdır. On aileden oluşmuş aşiretin başkanı nebidir. Beş vakit namazı kıldıran aşiret imamıdır. Taşra ocaklarının başkanları bütün ocak halkı tarafından doğrudan sıralama usulü ile seçilebilir. Seçilene karşı hakemlere gidilebilir. İsteyen yani kabul etmeyen bucaktan ayrılabilir. Kalanlar onu aşiretin başkanı olarak tanıyacak, kendisine ve eşlerine saygılı olacaktır. Ocağı terk ederse kamu bankası onun gayrimenkullerini cari değerle satın alacaktır. Cari değeri hakemler belirleyecektir. Gittiği aşirette satın aldığı taşınmaza karşılığı ödenecektir.

1) Taşra aşiretleri beş vakit namazı birlikte kılanlar arasında oluşur.

2) Bir de bucak merkez aşiretleri vardır. Bunlar bucak merkez aşireti ile semt merkez aşiretlerinden oluşur. Bucak merkez aşireti ilmî dayanışma ortaklıklarının sorumlularından oluşur. Bunlar merkez ocakta otururlar. Bunların aşiret başkanı aynı zamanda bucak başkanıdır. Semt aşiretlerinin de başkanıdır. Bu başkan Cuma namazı kıldıran başkandır. 3 bin ile 10 bin arası nüfusu olan bir bucağın, bir kabilenin de başkanıdır. “Ey Nebi” hitapları bunlara da özel olarak hitap etmektedir.

3) Taşra merkez bucakları dışında, il merkez bucakları ile ilçe merkez bucaklarının başkanı olan il merkez ocak başkanı aynı zamanda il merkez bucağı ile il merkez bucağı semtleri ile ilçelerin merkez bucakları ve semt merkezlerinin ocak başkanıdır.

4) Devlet merkez ilinin ve bölge merkez illerinin başkanı da devlet başkanıdır.

5) İnsanlık merkez ili ile kıta merkez illerinin merkez bucak başkanı da “Ey Nebi” hitabı içine girer.

Bunun dışında ilmî dayanışma ortaklıkları sorumluları da bu tanım içine girerler. Bunun dışında siyasî, ilmî ve meslekî dayanışma sorumluları da bu tanıma kıyas yoluyla girerler. Sadece siyasî dayanışmayı kıyas yoluyla sokup diğerlerini istisna etmek de caizdir.

Bütün bunlar bucağın kendi yönetimi ile ilgilidir. Nasıl isterlerse öyle kararlaştırırlar.

Bunlar bizim içtihadımızdır. Adil Düzene göre örgütlenecekler için bu hükümler geçerlidir. Her din ve mezhep kendi içtihatlarına göre örgütlenir.

Hâsılı, kimse bizim içtihatlarımızla amel etmekle mükellef değildir. Ancak, Kur’an’a inanan herkes kendisi Kur’an’dan istidlâl edip ona göre amel etmekle yükümlüdür.

‘Ben Kur’an’a inanıyorum’ diyecek, ondan sonra lâik düşünecek, ona göre hareket edecek, nefsinin istediğini yapacak! Bu onu sorumluluktan kurtarmaz. ‘Ben anlamıyorum!’ da diyemez; o zaman anlayana soracak. Ama her halükârda mutlaka Kur’an’a dayanacaktır.

Kişi Ehli Sünnetten ise o zaman işi biraz daha zordur; yalnız Kur’an’a değil, dört delile dayanacaktır. Kitabı, sünneti, icmaı ve kıyası ekleyecektir. Dört delil onun için dört ayak olacaktır. Onlardan yaptığı istidlalle kendi ocağını ve kendi bucağını kuracaktır. Hiç kimse; ‘Efendim, senin içtihatların yanlıştır, biz de içtihat yapamıyoruz, o halde serbestiz, istediğimizi yaparız!’ deme hakkına sahip değildir.

مِنْ حَرَجٍ

(MiN XaRACın)

“Harac yoktur.”

Harac yoktur. Sıkıntı yoktur. Zorluk yoktur.

Yahut başka anlamı ile bu görevi yaparken zorluk yoktur anlamı çıkar.

“Harac yoktur” denildiğinde, mübahtır ve helaldir anlamını verenler de vardır. Bu anlamı verdiğinizde, Safa ile Merve arasında koşmak mübahtır anlamı çıkar ki, Safa ile Merve arasında koşmanın meşru olduğunda icma vardır.

Öyleyse “harac” kelimesinden ne anlayacağız?

Bir kimse başkasına söz verdiğinde, gücü yetiyorsa o sözü yerine getirecektir. Ama söz verdiği halde sözü yerine getirdiğinde sıkıntı olacaksa, mazereti dolayısıyla sözü yerine getirmez. Verdiği sözde yemin varsa, yemin ederek söz vermişse, sıkıntılı olsa da o sözünü yerine getirecektir. Hâsılı, emirler iki türlüdür. Biri, eli kanda da olsa emri yerine getirecektir. Diğeri ise emri yerine getirdiği taktirde sıkıntıya düşmüyorsa yerine getirir. Sıkıntı olacaksa mazeret olur ve yerine getirmez. Şimdi şu sual sorulur:

Allah bir şeyi emretti, onu yerine getirmekte sıkıntı varsa ne olur?

Kolaylığa gidilir.

Kolaylık nedir?

Kolaylık iki şekilde olur. Oruçta olduğu gibi mümkünse ertelenir. Ramazan’da değil de başka günlerde oruç tutarsınız. Ertelenmesi mümkün değilse hafifletir ve öyle yerine getirirsiniz. Namaz da böyledir. Genel olarak emredilmiş ibadetler veya görevler kolaylıkla ifa edilmesi şartı ile geçerlidir. Yoksa  ya ertelemek yahut hafifletmek suretiyle icra edilir. Bu âyet bize bu kuralı koymaktadır.

فِيمَا فَرَضَ اللَّهُ لَهُ

(FIyMAv FaRaWa elLAHu LaHUv)

“Allah’ın ona farz ettiklerinde harac yoktur.”

Bir şey hakkında genel olarak kural koymayı kitabet ile ifade ediyoruz. Namaz farzdır. Bu kuraldır. Bu kitabet sigası ile emredilmiş olur. Ama ezan okunup kişiye farz olması artık doğrudan farzdır. Bu “farz” kelimesi ile ifade edilir.

Burada “farz” kelimesinin geçmesi ile; kurallarla değil de, kuralların uygulanması ile doğan durum kastedilmektedir. Yani karar alınmalıdır, topluluk kararları şeklinde alınmalıdır.

Topluluk nasıl karar verir? Topluluk kararlarını öğrenmemiz gerekir.

a)      Bir hareketi biri yapar, kimse itiraz etmez, başkaları da onun davranışlarına uyarsa, buna “ma’şerî karar” denir. Aksi davranışlarda bulunan olur da yine itiraz eden olmazsa ma’şerî karar olmaktan çıkar. İtiraz hâlinde hakemlere gidilir ve hakem kararları ile karar alınmış olur.

b)      Ortak vekilin istişare ederek aldığı karar vekâleten alınmıştır. Topluluk kararı anlamındadır. Başkanlar ortak vekiller hükmündedirler.

c)      Yetkilinin kararları da böyledir. Ne var ki yetkili istişare etmek zorunda değildir. Karar aldığında sen ya uyarsın ya da yetkiliyi değiştirirsin.

d)     Nihayet kişi kendi davranışları için kendisi karar alır. Değiştirebilir. Karar sürdüğü müddetçe ona uymak zorundadır. Uymaz da zarar verirse tazmin eder. Dükkanı kendi belirlediği zaman içinde açmak zorundadır. Yoksa zarar doğarsa tazmin eder.

e)      Dil, sanat, teknik ve örf de ma’şerî kararlarla oluşmaktadır.

f)       Teklif (icap), kabul, katılma ve girme de ma’şerî kararların oluşması anlamına gelir, sözleşmelerdendir.

g)      İcma, ittifak, içtihat ve ittiba da ma’şerî kararlardandır.

h)      Orta değer, sıralama, ölçme ve hesaplama da ma’şerî kararlardandır.

i)        Vekilin, velinin, başkanın ve hakemin kararları kişinin kararları mahiyetindedir.

İşte bu karar şekillerinden biri ile eğer bir başkan hakkında karar verilirse, bu karar yüsr kararlarından olup ancak kolayca yapabiliyorsa yerine getirir. Yargı kararları hakemler tarafından alınır. İcra ve uygulama ise başkana aittir. Kısası hemen uygulayabilir, yahut geciktirebilir. İnfaz için uygun zamanı arar. Mağdur isterse kısasa çevirir, isterse bekler. Kısası sürgünle birlikte diyete çevirebilir.

“Harac”ın bu mânâsı olduğu gibi başka mânâsı da vardır. Allah insanı sosyal inkılaplar yapacak şekilde yaratmıştır. Her gün yenilik ve ilerilik içindedir. Her aşiret, her bucak sürekli olarak yenilik yapmak zorundadır. Değişmeden eski yerinde sayan topluluklar çöküp giderler. CHP’nin altı okundan biri inkılâpçılıktır. Bu inkılâp bir defa değişme değildir. Sürekli olarak değişme gerekmektedir.

Peki, bu değişme nasıl başarılacaktır?

Önce ilim adamları tetkik ederek yapılacak yeniliklerin neler olduğunu belirlerler. İşte bu Allah’ın farz ettiğidir. Bundan sonra başkanlar ilk hareketi yaparak örnek olurlar. Yalnız kendileri değil, eşleri de buna katılırlar. İnkılâp ailece uygulanır, aşiretçe uygulanır. Genel olarak topluluk örf ve âdetlerine bağlıdır. Uymayanlar ayıplanır ve dışlanırlar. İşte bu ayıplanma ve dışlanmayı dışlayarak başkan ve ailesi yenilik yaparlar. İlk önce bunu kendi aileleri benimser. Böylece bucak aşiretleri yeniliği tamamlamış ve bucak inkılâp yapmış olur. Sonra bu inkılâp iline, oradan ülkesine, oradan insanlığa yayılmış olur.

“Harac yoktur” demek, inkılâpları zorla kabul ettirme yoktur demektir. Kendisi yapar ve örnek olur. Diğerleri onu taklit ederlerse topluluk hazırdır demektir. Zorlama yapılmaz.

20. yüzyılın diktatörleri inkılâpları zorlayarak yapmışlardır. Dolayısıyla yaptıkları inkılâplar ancak yüzyıl sürmüştür. Hattâ bazen çeyrek asır içinde geri dönülmüştür. Oysa peygamberler inkılâpları Allah’ın gözetiminde yaptıkları için binlerce sene sürmektedir.

Toplulukta herkes yenilik isteyebilir. Ama herkes birbirinden çekindiği için zahiren inkılâba karşı olurlar. Topluluğun hiçbir ferdi tutucu kalmaktan hoşlanmaz. Ama kimse aksini söyleyemez. İşte bu durumda olan toplulukta inkılâp yapılabilir. Bu ilk örneği de başkan yapmış olur. Sonra topluluk kısa zamanda yeni duruma kendiliğinden zorlanmadan uyar.

Başkan da, ‘ben bunu yaparsam beni ayıplarlar’ der de inkılâbı nefsinde ve ailesinde yapmazsa o toplulukta inkılâp olmaz. Bu sebepledir ki her türlü fikir serbest olur. Sonunda halk inkılâba hazırlanmış olur.

Biz de “Adil Düzen”i böyle oluşturacağız. Bir Adil Düzen aşireti kuracağız. Bu aşiret modeli yaygınlaşarak önce Adil Düzen bucağı, sonra Adil Düzen ili, sonra Adil Düzen ülkesi olacak ve en sonunda bütün insanlık “Adil Düzen”e geçecektir.

Topluluk içinde başkan olmayanlar inkılâp denemeleri yaparlar. Bunlar geri çekilmek zorunda kalırlar. Halk onlara saldırır. Ne var ki bu gibi gelişmeler yavaş yavaş topluluğu fikren oluşturur. Topluluk fikren oluşunca başkan bu inkılâp hareketini yapar ve sonunda topluluk yenilik yapmış olur.

Bizim Adil Düzen Çalışmalarımız bugün AK Parti’yi iktidara getirmiştir.

Şimdi ikinci Adil Düzen Çalışmalarını yapıyoruz…

Bu çalışmalar ve çalışanlar dışlanacaklardır. Ama bir gün gelecek ve halk bunları fikren benimseyecektir. Sonunda biri çıkacak ve halk onu iktidar edecek, böylece “Adil Düzen” gelecektir. Bu kimse bazen seçilmiş kişi olmayabilir ama halkın istediğini yapacaktır.

Genel olarak inkılâplar demokratik yoldan gerçekleşmez. Ya askeri müdahaleler olur ve kısa zamanlı olur; yahut halk hareketi şeklinde olur, ancak halk tarafından gerçekleştirilen inkılâplar kalıcı olur.

سُنَّةَ اللَّهِ

(SunNaTa elLAHı)  

“Allah’ın sünneti.”

Allah’ın sünneti olarak Allah cansız âlemi yarattı. Atomların yapısında bir değişiklik olmadan evrim gerçekleşti. Kâinat genişledi ve soğudu. Hidrojen atomları teşekkül etti. Sonra helyum ve diğer atomlar oluştu. Galaksiler meydana geldi. Yıldızlar oluştu. Gezegenler düzenlendi. Bu bir evrimdi. Sonra canlılar yaratıldı. Canlılarda evrim başladı. Tek hücrelilerden çok hücrelilere, deniz canlılarından kara canlılarına geçildi. Memeliler var edildi. Sonunda insan var edildi. Türlerin evrimi sona erdi.

Ondan sonra sosyal evrim başladı.

Bugün sosyal evrim devam etmektedir.

Sosyal evrimin de diğeri gibi kanunları vardır.

İşte burada bize anlatılan bu sosyal evrim kanunlarıdır.

Eskiden sosyal olayların kanunlarının olmadığı, kişilerin istedikleri gibi tarihleri yazacakları sanılmıştır. Kur’an bunu şiddetle reddetmekte ve sosyal olayların da kanunları olduğunu anlatmaktadır. Sosyal olayların kanunlarını ilk olarak ilmî bir şekilde ortaya koyan İbni Haldun’dur; Mukaddime’sini 14. yüzyılın sonlarında yazmıştır. Sonra son asırlarda Durkheim sosyoloji ilmini kurmuştur.

İnsanlık bu ilmi henüz tam olarak ortaya koyamamıştır.

Kur’an’ın yorumları  ile ortaya konabilir.

“Sünnetullah” Allah’ın koyduğu kanunlar anlamına geldiği gibi; topluluk için kanunlar anlamına gelmiş olur. Bundan sonra “fi’l-lezîne halev” dendiğine göre, burada kastedilen Allah’ın topluluk içinde koyduğu kanunlar anlamına gelmiş olur.

فِي الَّذِينَ خَلَوْا

(FIy elLaÜIyNa PaLaV)

“Halev etmiş olan kimseler içinde.”

Hazreti Nuh Peygamber zamanında yeryüzünde yerleşik düzene geçilmiştir. Sonra Hazreti İbrahim Peygamber gelmiş ve onun soyundan gelen elçiler yeryüzünde büyük dinleri tesis etmişlerdir. Yahudiliğin dışında dört büyük din vardır ve bunlardan her birinin müntesiplerinin nüfusu birer milyardan fazladır. Bunların hepsini Hazreti İbrahim Peygamberin soyundan gelen peygamberler tesis etmişlerdir. Buradaki “halev etmiş olanlar” işte bunlardır.  İsmi mevsul (Ellezîne) ile gelmiştir. Kim oldukları bellidir, yapılanlar bellidir. Bizim için Kur’an ehliden olanlar da bunlardandır.

“Halvet etmek” boşalmak demektir. Yani inkılâbın kuralı budur. Eğer bir topluluk bir şeyden boşalıp başka bir şey ile dolacaksa, o takdirde bu sünneti yaşaması gerekir. Başkanın tutuculuğu delip geçmesi gerekir.

Cumhuriyet inkılâplarının bir kısmı bu kanunlara uygun olmuştur ve tutmuştur. Saltanat kalkmıştır. Hilafet sona ermiştir. Takvim değişmiştir. Yazı değişmiştir. Bunları topluluk benimsemiştir. Bazı inkılâplar eskilerini yıkmıştır ama yenisini getirmemiştir; mesela, hukuk inkılâbı böyledir. Bazıları da tutmamıştır; mesela, Türkçe ezan inkılâbı böyledir. Tutmayan bir inkılâp da inkılâpçılıktır. Halk inkılâpçılığı benimseyip sürekli inkılâp yerine zorla yapılan dayatmalara tutunarak yeni tutuculuğu doğurmuştur.

“Adil Düzen” inkılâbı yapacaklar bunları çok iyi bileceklerdir. İnkılâp yapmadan önce tebliğ yoluyla topluluk inkılâplara hazırlanmaktadır. Tebliği yapabilmek için de örnek işletmeler ortaya konmalıdır.

Bunu ortaya koyacak olan da kurulacak Adil Düzen” aşireti olacaktır.

“Adil Düzen” aşiretini kurma görevi de “Adil Düzen” ailelerinin karı kocalarına aittir.

Biz şimdi Kur’an’dan size bunun nasıl olacağını anlatıyoruz. Ama biz bu ailelerden oluşan aşireti oluşturamadığımız için başarılı olamadık.

O halde gelecekte “Adil Düzen”i kuracak aile nasıl oluşacaktır?

a)      Bir erkek çıkacak ve “Adil Düzen Ailesi”ni kurmak isteyecektir. Bunun için bizim “Adil Düzen Çalışmaları”nı değerlendirecek ve kendisi plan yapacaktır.

b)      Ondan sonra “Adil Düzen”i kendisiyle beraber kuracak eşler arayacaktır. Resmi nikah yapmayacak, eşlik sözleşmelerini yapacaklardır. İşte böylece “Adil Düzen Ailesi” kurulmuş olacaktır. Bunlar ailece birlikte Kur’an’ı “Adil Düzen Yorumları” ile okuyacaklardır. Başka yorumların yanında bizim yorumlarımızı da okuyacaklardır. Kendileri yorumlayacaklardır.

c)      Bundan sonra bunu kabul eden, buna inanan ya bekâr arkadaşlar bulacak ve evlendireceklerdir, ya da bu çalışmayı kabul eden arkadaşlar bulacaklardır.

d)     Bundan sonra kendilerine bir apartman satın alacaklardır. Bunun için eğer kendi evleri varsa, kendi evlerini satacaklardır; kendi evleri yoksa, kirada evleri olan yakınlarına buradan daire aldırıp kendilerine kiraya vermeleri için ikna edeceklerdir. Biz bunları yaptık. Ancak ilk üç şıkkı yapamadığımız için başarıya ulaşamadık.

e)      Böylece ilk “Adil Düzen Aşireti/Apartmanı/Ocağı” kurulmuş olacaktır. Sonra “aşiret/apartman/ocak” örnek gösterilerek bin hanelik bir “site/kabile/bucak” kurmak üzere ortaklık kurulacaktır. On adet yüzer dairelik apartmanlar yapılacaktır. Bu apartmanların her katında bir aşiret/ocak olacaktır.

f)       Bir taraftan “Adil Düzen Bucağı” kooperatif hâlinde oluşturulurken, diğer taraftan “Adil Düzen İşletmeleri” kurulacaktır. Halk örnek siteleri ve işletmeleri görecektir. Ondan sonra “Adil Düzen Partisi” kurulacak ve diğer partilerle kurulacak millî koalisyonlarla “Adil Düzen Siteleri” yaygınlaştırılacaktır.

g)      Her topluluk kendi sitelerini kuracaktır. Buralarda yerinden yönetim olacaktır.

مِنْ قَبْلُ

(MiN QaBLu)

“Daha önce”

Buradaki “Min Kablu” şimdiden önce demektir. Eğer zamir gelseydi, Kur’an’ın nâzil olduğu zaman ile yorumlardık. Ama buradaki “Min Kablu” bizden önceki zamandır. Buradaki Min Kablu, zamanımızdan önce gelip geçmiş ümmetlerdir, peygamberlerin ümmetleridir.

Başta Hazreti Nuh gelmiş ve ilk uygarlığı kurmuştur.

Sonra Hazreti İbrahim gelmiş ve onun dört nesli dört tane büyük dinleri oluşturmuştur: Brahmanizm, Budizm, Hıristiyanlık ve İslâmiyet.

İşte bunlar daha önce gelip geçmiştir ve bunlar uygarlıkları bu yolda kurdular.

وَكَانَ أَمْرُ اللَّهِ قَدَرًا مَقْدُورًا(38)

(Va KAvNa EaMRulLAHı QaDaRan MaKDUvRan)

“Allah’ın emri makdur kader bulunmaktadır.”

Buradaki “Ve” harfi “Kâne”yi “Mâ Kâne”ye atfetmektedir. Müsbetin menfiye atfı caizdir. Bununla beraber hâl mânâsı da verilebilir.

“Ahmet geldi, Mehmet gelmedi” dediğimizde, Arapçada “Ve” ile atfedersek, birinin geldiğini diğerinin ise gelmediğini bildirmiş oluruz. Yahut biri gelmediği halde diğerinin geldiğini ifade etmiş oluruz. Burada da “Vav” atıf vavı veya hâl vavı olabilir.

“Nebi üzerinde harac yoktur...”

“Allah’ın emri ise makdur bulunmaktadır.”  

Allah’ın sünnetidir ve kaderdir. Evrim kanunlarının kaderidir. Yani evrim planlanmıştır. O planın geçerli olabilmesi için başkanın halk tarafından ayıp sayılan şeyleri de yapma zorunluluğu vardır. Kader iki şekilde ortaya çıkar. Ya doğal kanunlarla, sosyal kanunlarla ortaya çıkar. Bunun geri dönüşü yoktur. Sünnetullahtır. Yahut Allah’ın yaptığı bir plan vardır. Doğa kanunu olarak değil, sosyal kanun olarak değil, plan olarak öyle yapılmıştır. Evrim kanunları böyledir. Evrim kanunlarında tekerrür yoktur. Her tekerrürde değişme ve gelişme vardır Bu Allah’ın sünnetinden dolayı oluşan değildir, Allah’ın kanunları gereği oluşmadır. Çünkü sünnette değişme yoktur. Oysa evrim değişerek gelişmedir.

“Kaderan Makduran” nekre gelmiştir. Yani değişik kaderler sözkonusudur. Allah’ın emri ise marifedir. Topluluklarda bir taraftan doğa kanunlarına, sosyal kanunlara uyulacaktır. Bu değişmiyor. Ama elde edilen mahsul her zaman farklıdır. Yani inkılâp kanunları değişmiyor ama inkılâp sürekli olarak değişiyor. Allah burada bunu anlatmaktadır. Kader geneldir. Sünneti de içine alır. Makdur kader ise sünneti aşan kaderdir.

Uygarlıkların gelişmesine bakalım. Bunlar kaderdir, makdur olan kaderdir.

a) İnsan meyve yiyerek yaşayacak şekilde yaratıldı. Ağaçlardan topladığı meyveler ile geçindi. Yaz kış meyve veren bahçede yaratıldı, adn bahçesinde yaratıldı. İnsanlar daha sonra meyveleri depolama usulleri geliştirdiler ve mevsimlik meyve ile de geçindiler.

b) Bundan sonra avcılık dönemine geçtiler ve et ile geçinmeye başladılar. Giyecek olarak avladıkları hayvanların derilerini giydiler.

c) Sonra hayvanları evcilleştirdiler, ahırlarda yetiştirdiler, etinden, sütünden, derisinden ve yününden yararlandılar.

d) Sonra tarlaları ektiler ve tahıl ana besinleri oldu. Böylece ilkel dönem sona erdi.

Bundan sonra Hazreti Nuh Peygamber dönemine geçtiler. Kent hayatı oluştu. Yazılı kanunlar ortaya çıktı.  Hazreti Nuh Peygamber Mezopotamya halkını uygarlaştırdı.

Bundan sonra Hazreti İbrahim Peygamber geldi ve tüm insanlığı tek uygarlığa götürme işiyle görevlendirildi.

İşte, yirminci yüzyıla geldiğimizde makdur olan kaderle bugünkü uygarlığa ulaşıldı.

Doğu uygarlıkları hukukta ve yönetimde ileri adımlar atmışlardır. Mezopotamya, İbrani, Hıristiyanlık ve İslâm uygarlıkları insanlığa adil dünya düzenini getirdiler. Buna karşılık Mısır, Yunan, Roma ve Bizans sanayide ve ekonomide ileri adımlar attılar. Böylece insanlık peygambersiz bir uygarlık kuracak duruma ulaştı. Makdur olan kader insanlığı bu safhaya getirdi.

Her uygarlık ancak iki uygarlığın sentezinden oluşabilir. Makdur kader böyledir.

III. bin yılın peygambersiz uygarlığı, Batı uygarlığı ile İslâm uygarlığının sentezinden oluşacaktır. Bu sentezi yapmaya da Türkiye görevlenmiş bulunmaktadır. Tanzimat’tan beri Türkiye buna hazırlanmaktadır.  Makdur olan kader böyledir.

İşte “Adil Düzen” budur.

Kur’an’ı Batı uygarlığının ulaştırdığı müsbet ilimle yorumlayarak çağın sorunlarını çözmek, böylece peygambersiz III. bin yıl uygarlığını ortaya koymaktır.

Biz ezbere konuşmuyoruz, kendi kafamızdan atmıyoruz. Bizi konuşturan Kur’an ve müsbet ilimdir. Hatalar ve eksikler bize aittir. Doğrular ise Kur’an’a ve müsbet ilme aittir.

Sizin yapacağınız şey bizim hatalarımızı düzeltmek, eksikliklerimizi tamamlamaktı.

Oysa siz öyle yapmıyor, aksine bizi susturmaya çalışıyorsunuz, Allah’ın makdur olan kaderini durdurmaya çalışıyorsunuz. Hatanız buradadır.

Allah’ın kaderi makdur bulunmaktadır. Kimse onu değiştiremez ve durduramaz. Bizim hatalarımızı düzeltecek ve eksikliklerimizi tamamlayacak kimseler gelecektir. Sonra da ortaya konan “Adil Düzen”i uygulayacak bir güç ortaya çıkacak ve insanlık “Adil Düzen”e kavuşacaktır.

***

الَّذِينَ يُبَلِّغُونَ

(elLaÜIyNa YuBalLiĞUvNa)  

“Onlar tebliğ ederler.”

Buradaki “Ellezîne” ondan önceki “Fî Ellezîne Halav Min Kablu”nun sıfatıdır, yahut bedelidir. Ne var ki orada fiil-i mâziydi, burada ise fiil-i muzaridir. Dolayısıyla bedel olması daha uygundur. Böylece daha evvel geçmiş olan şimdi de yaşayanlar anlamındadır.

Bugünkü uygarlıkları geçmişteki peygamberler kurdular; Hazreti Nuh, Hazreti İbrahim, Hazreti Musa, Hazreti İsa ve Hazreti Muhammed (Allah’ın selâmı zerlerine olsun). Doğu dinlerini de peygamberler tesis ettiler. Ancak biz peygambersiz yeni bir uygarlık kurmayacağız, onların kurdukları uygarlıkları devam ettireceğiz.

“Ellezîne Halav Min Kablu” tekildir. Yani halvet etmiş olan geçmiş topluluklar tek topluluktur. Sıratı mustakimdir. Biz onların tarikine intisap ediyoruz. İşte biz onların sünnetine tabiyiz ve o planı, o kaderi yaşatıyoruz ve yaşatacağız. O sebeple burada muzari sigasıyla geldi, “Ellezîne” ile geldi.

Bizim görevimiz tebliğdir, icat etme değildir. Biz “Adil Düzen”den bahsederken bizim görevimiz, Hak peygamberlerin getirdiği risaleti dünyaya duyurmadır, tebliğdir. Bizim görevimizdir. İşte bu görevi yerine getirecek kimselerin burada anlatılanlara uymaları gerekir.

رِسَالاَتِ اللَّهِ

(RıSAvLaTı elLAHı) 

“Allah’ın risaletini.”

Burada risalet Allah’a izafe edilmiştir, hem de dişi kurallı çoğulla getirilmiştir. Bugün yeryüzünde mevcut olan dört büyük din Allah’ın risaletidir. Yahudilik de bunların içindedir. Bunlar çoktur ama hepsi Allah’tandır. Kur’an son kitaptır. Ama dört beş dinin risaletteki yerleri farklıdır. Kur’an’ı doğru anlayabilmemiz için bu dört dinin kitaplarını incelememiz gerekecektir. Tevrat ve İncil’i az da olsa incelemiş bulunuyoruz. Ama Budizm ile Brahmanizm’i henüz inceleyip Kur’an’la karşılaştırmamışızdır. Buradaki “Risalatillahi” ifadesinden anladığımıza göre bizim bu dinleri de inceleyip Kur’an’la karşılaştırmamız gerekir. Bunun için iki yol takip edilebilir.

Biri, biz o dinleri inceleyebiliriz.

Diğeri de, o din mensubu olanlara Türkiye’de bu konuda doktora yaptırmış olabiliriz.

Bu doktoranın konusu, o dinin mukaddes kitapları ile Kur’an’ı karşılaştırmadır. Kur’an’ın bazı müteşabih âyetleri ondan sonra anlaşılır hâle gelecektir.

Demek ki Adil Düzencilerin ana görevi, dördü büyük beş dinin risalelerini insanlığa tebliğ etmedir, ulaştırmadır. Bunu yapmamız için bunlarla ilgili ocaklar ve bucakların kurulması gerekmektedir.

İşte bunu başarmamız için bin dil üniversitesini kurmamız gerekecektir.

İstanbul Adil Düzen Çalışanları bu görevlerini idrak edip çalışmalıdırlar.

وَيَخْشَوْنَهُ

(Va YaPŞaVNaHUv)

“Ve O’ndan haşyet ederler.”

Bizim görevimiz, Allah’ın risaletini tebliğ edenlerin görevleri, Allah’tan haşyet etmektir. Allah’ı saymaktır. O’nun istemediği ve hoşlanmayacağı işleri yapmamaktır.

Biz O’nun risaletini tebliğ edeceğiz ama tebliğden önce biz ona göre amel edeceğiz.

Bunu yapmak için bazı görevleri kabul etmemiz gerekir.

a)      Bu dinlerin hapsinin kaynağı Allah’tır, Allah’ın peygamberleri getirmiştir. Onların sayesinde bu dinler kurulmuştur. Kaynağı Allah’tır. Hepsi haktır.

b)      Bütün dinler zamanla değişmiş, gelişen dünyanın ihtiyaçlarına cevap veremez hâl almıştır. Bütün dinlerin yeniden ele alınması gerekir.

c)      Kur’an son kitaptır. Lafzı ve dili ile bozulmamıştır. Bütün dinler kendilerini yeniden ele alıp çağın gereği olarak yeniden yorumlanmalıdırlar.

d)     İşte, Allah’tan haşyet etmek demek, kitapların asıllarına dönmek demektir. Sonradan karışmış bulunan hurafelerden uzaklaşmak demektir.

Bugün Hıristiyanlar biliyorlar ki Hazreti İsa kendisine taptırmamıştır. Teslis sonradan uydurulmuştur ama çoğu hâlâ ona inanmaktadırlar. Allah’tan haşyet edenler bu tür sonradan uydurulan şeylere inanmazlar. Müsbet ilim ve Kur’an’a dayanarak uydurmaları yok ederler.

Bir bakarsınız, Kur’an’ın bir âyetini açıklarsınız, onların da aklı erer. Ama Müslimlerin aklı karışır diye söyletmezler, söylemezler. İşte bu Allah’a saygısızlık ve kendisini Tanrı’dan üstün tutma demektir.

وَلاَ يَخْشَوْنَ أَحَدًا إِلاَّ اللَّهَ

(Va Lav YaPŞaVNa EaXaDan EilLav elLAHa)  

“Allah’tan başka kimseden haşyet etmezler.”

İşte inkılâbın ve ileri gitmenin yolu budur. Allah ne diyorsa onu yapmaktır. O’ndan başka kimseden çekinmemek ve korkmamaktır. O’ndan başka kimseye saygı duymamaktır. Bütün hareketleri O’nun için ve O’nun adına yapmaktır.

Bu nasıl başarılacaktır?

Önce âlimler Allah’tan başka hiç kimseden korkmadan Kur’an’ın söylediklerini söyleyeceklerdir, çekinmeyeceklerdir. Böylece topluluk fikren oluşacaktır.

Rey almak için kurulan siyasi partiler bu işi yapmazlar. Onlar halkın reyini alabilmek için onların hoşuna giden cümleler söylerler. Bu da o topluluğu bir yere götürmez. Topluluk yeniliği öğrenemez ve yeniliği kabule hazırlanamaz.

İşte, topluluğu gerçek inkılâba hazırlayanlar söylenmesi gerekenleri çekinmeden söylerler. Belli bir kıvama geldikten sonra başkanlar ilk hareketi yaparlar; ailece yaparlar. Sonunda topluluk birden değişir ve yeni uygarlık ortaya çıkar.

Elbette yeni düzene geçildiğinde birtakım sıkıntı ve sorunlar ortaya çıkar.

O sıkıntıları kim yenecektir, nasıl aşılacaktır, çözüm yolları nasıl bulunacaktır?

Çözüm yollarını topluluk kendisi kendi içinden bulacaktır. Sorunlarla karşılaşınca Adil Düzene göre çözümü arayacak ve bulacaktır.

Bütün mesele halkın tutuculuktan vazgeçip eskiyi bırakır hâle gelmesidir.

Sömürü sermayesi lâiklik diye bir şey uydurmuştur. İslâmiyet’ten aldığı bu kelimeyi tahrif ederek lâikliği dinleri dışlama şeklinde anlamıştır. Oysa lâiklik bütün dinlerin toplulukta eşit muamele görmesidir, dinde zorlamanın olmamasıdır. 

Basın buna göre şartlandırılmıştır.

Öğretmenler buna göre şartlandırılmıştır.

Savcılar ve hakimler buna göre şartlandırılmıştır.

Ordu ve daha nice güçler buna göre şartlandırılmıştır.

Oysa bu anlayışın kanuni bir dayanağı yoktur, sadece tutucu anlayıştır.

O halde biz bu bâtıl batılı anlayışı nasıl aşacağız?

Her şeyden önce gerçekleri bizim öğrenmemiz gerekir. Sonra anlatmamız gerekir. Bu arada biz zulme uğrarız ama sonunda gerçekleri çevremize anlatırız. İşte ondan sonradır ki başkan, cumhurbaşkanı veya başkomutan basit bir davranışla sorunu çözmüş olur.

وَكَفَى بِاللَّهِ حَسِيبًا(39)

(Va KaFAy Bi elLAvHi XaSIyBan)

“Hasib olarak Allah kifayet eder.”

Bunun birçok derin mânâsı vardır. Önce size gerçekleri söyletmeyen ve yaptırmayan kimselere muhasib olarak Allah yeterlidir. Yani sizin işiniz söylemek ve yapmaktan ibarettir; onlara kabul ettirmek sizin işiniz değildir. Onların yaptıklarının hesabını Allah görecektir.

Ne yapılıyor?

Karşı tarafın kabulü için tavizler veriliyor. Bu yanlıştır. Onları ikna etmeye Allah yeterlidir. Siz sadece size düşeni yapınız, tebliğ ediniz. Ötesine karışmayınız. Allah’ın hasib olması yeterlidir. O’ndan başka kimseden çekinmeniz gerekmez. Falan ne der, filan ne der; ona bakmayacaksınız. Allah ne derse onu yapacaksınız. Siz yaptıklarınızın hesabını ona buna değil, Allah’a vereceksiniz. Ona göre davranınız ve ona göre hareket ediniz. Her gün Kur’an okuyup ondan güç almadıkça Allah adına bir şey yapmanız mümkün olmaz.

Beşyüz senedir sömürü sermayesi insanlığı dinsizleştirmeye çalışmıştır. Diğer bütün dinler teslim olmuştur. Oysa İslâmiyet’in bir kanadı direnmeye devam etmiştir. Sonunda Kur’an’ın zaferi tüm dinlerin zaferi olmuştur. Şimdi bütün dinler yine kendilerine gelmiş ve ateizmin rüzgarına karşı durabilir olmuşlardır.

Kur’an ne yapıyor?

İnsanlara nasıl cihat yapacaklarını öğretiyor. En sıkıntılı zamanlarda bile sabretmeyi öğretiyor. Din düşmanlarının geçici zaferi onları yıldırmıyor.

Birinci Cihan Savaşı’ndaki mağlubiyetimiz, sonra Cumhuriyet döneminde yapılanlar herkesin ümidini kırmıştır. Mehmet Akif Ersoy bile ümitsizlik içinde ülkeyi terk etmiştir.

İki kişi bu ümitsizlik içinde imanlarından taviz vermeden cihada devam etmiştir.

Bunlardan biri Süleyman Tunahan’dır. Arapça derslerine devam etmiş, Türk milletinin bu alandaki geleceğini güvene almıştır.

Diğeri ise Bediüzzaman’dır. Risalelerle ulusun imanını korumuştur.

Onlar bu işe girişirken hasib olarak Allah yeter demişler ve harekete geçmişlerdir.

Sonra ne oldu?

Sonra bugünkü Türkiye doğdu. Onlar da ümitsiz olup cihada devam etmeseydiler, bugünkü Türkiye böyle bir Türkiye olmazdı.

İşte hasibin ikinci mânâsı da budur.

Adil Düzen Çalışanları bugün onlar kadar karanlık bir dönemde yaşamıyorlar.

1960’larda siyaset bakımından aynı karanlık dünyada yaşıyorduk. Biz faaliyete geçtiğimizde herkes bize boş yere çalıştığımızı söylüyordu. Şimdi onların adları okunmuyor ama biz anayasa ekseriyeti ile iktidardayız.

Bugün de Adil Düzen Çalışanları garip görülüyor. ‘Bunların bu çalışmaları ne işe yarayacak’ diyorlar. Bir gün gelip de “Adil Düzen” ulus tarafından benimsendiğinde, işte o zaman Kur’an’ın dediklerinin doğru çıktığını göreceklerdir. Biraz sonra da “Adil Düzen”in dünyayı sardığını görüp yaşayacaklar, Kur’an’ın dediklerinin ne kadar doğru olduğunu anlayacaklar, Kur’an’ın mucizesi yine ortaya çıkacaktır.

***

مَا كَانَ مُحَمَّدٌ

(MAv KAvNa MuXamMaDun)   

“Muhammed değildir.”

Genel olarak nebilik ve risaletten bahsedilmiştir. “Yuballiğune”de fiil-i muzariyi getirmekle de bu hükümlerin kıyamete kadar süreceği ifade edilmiştir.

Bu durumda şu soru ile karşılaşılır:

-O halde Kur’an’ı getiren Hazreti Muhammed’in durumu nedir?

Kur’an’dan önce inkılâp yeni kitap ve yeni peygamberlerle olmuştur. Kur’an’dan sonra peygamberlik sona ermiştir. Artık Cebrail kimseye Allah’tan vahiy getirmemiştir. Peygamberlerin yerini âlimler almıştır. Vahyin yerini içtihat ve icmalar almıştır. Hazreti Muhammed bunların sonuncusudur. Ama risalet bakımından ise sonuncu değildir. Çünkü nübüvvet bitmiştir ama risalet devam etmektedir. İçtihat ve icmalarla sabit olan gerçekler başkanlar tarafından halka ulaştırılacaktır. Topluluk yönetilecektir. İşte bu ayırımı belirtmek için Hazreti Muhammed’in kim olduğunu bize anlatmaktadır.

“Muhammed” “Ihmad” bâbından ismi mef’uldür, hamd edilen anlamındadır. Hazreti Muhammed’in bu adı almasının sebebi, kendisinin kendisinden sonra övülmesidir.

“Hamd” birkaç mânâyı içerir. Teşekkür anlamını taşır, medh anlamını taşır, sena anlamını taşır. Bu anlamıyla insanlara hamd edilmesi caizdir. Çünkü bir eşya da medh edilebilir. Hazreti Muhammed’in adı da bu mânâda adıdır. Her türlü davranışta örnek insan olduğu için tahmid edilenden üretilmiş bir kelimedir.

أَبَا أَحَدٍ مِنْ رِجَالِكُمْ

(EaBAv EaXaDin MiN RiCAvLıKuM)

“Ricalinizden birinin ebi/babası değildir.”

Hazreti Muhammed aleyhisselâma kadar nübüvvet olsun, saltanat olsun, babadan oğluna sürerdi. O zaman kitaplar yoktu, medreseler yoktu, ulaşım yoktu, haberleşme yoktu. Tüm bilgiler aile içinde alınırdı. İnsanlar dini ve yönetimi babadan öğrenirlerdi. Hazreti Muhammed aleyhisselâm ile bu usul de sona erdirildi. Artık hanedanlık kalktı. İnsanlar eğitim müesseselerinde yetişiyorlar. Krallar seçimle geliyorlar.

Gerçi bu usul yirminci asra kadar sürmüştür. O zaman teknik gelişmemiştir. Hazreti Muhammed’den otuz sene sonra yeniden saltanat dönemi başlamıştır. Ne var ki, III. bin yıla gelindiğinde artık hanedanlık sistemi de sona ermiştir. Bu sebepledir ki Hazreti Muhammed’in kendisine vâris olacak bir erkek çocuğu olmamıştır. Bu âyet nâzil olduğu zaman da, ondan sonra da erkek çocuğun babası olmamış, bunlar büyüyüp rical sınıfına girmemiştir. Bundan dolayı sizden bir erkek adamın babası olmamıştır. Böylece hanedanlık sistemi de sona ermiştir.

“Rical” denmiş olmasının başka bir sebebi de, kızın babası olmasıdır. Hazreti Fatıma’dan Hazreti Hasan ve Hazreti Hüseyin olmak üzere iki torunu olmuştur. Amcasının torunları idiler ama kendi sulbünden değildiler. Böyle olmasına rağmen daha dört halife zamanında bile hanedanlık kavgaları olmuştu. O günkü seviyeye göre hanedanlık dışı bir oluşma mümkün değildi. Oysa hükmen hanedanlık kalkmıştı.

وَلَكِنْ رَسُولَ اللَّهِ

(Va LaKiN RaSUvLa elLAHi)  

“Velakin Allah’ın resulüdür.”

Muhammed’in Allah’ın resulü olduğu belirtilmiştir. Hazreti Muhammed’in atası Hazreti İsmail’dir. Kureyş onun soyundandır. Hac merasiminin büyük kısmını Hazreti Muhammed onlardan öğrenmiştir. Hac ibadeti Mekke’de ifa edildiği için o ibadeti atalarından öğrenmiş olması, Hazreti  İsmail’den gelen gelenek olarak öğrenmesinde bir mahzur yoktur. Ama İslâmiyet artık kabile dini değildir; kavim dini de değildir. Cebrail’den öğrendiklerini uygulamıştır. Allah’ın örnek resulüdür. Kendisi hanedanlık geleneğine son vermiştir ama kendisi hanedanlık geleneği içinde peygamber olmuştur.

Evet, Hazreti Muhammed resuldür; hanedanlığa son veren bir resuldür.

Hazreti Muhammed’in yerine gelecekler tüm Müslümanların, tüm insanlığın başkanı olmayacaklardır. Bunlar sadece kendi bucaklarının başkanı olacaklardır. Mekke’nin başkanı insanlığın başkanı olmayacaktır. Medine’nin başkanı da tüm insanlığın başkanı olmayacaktır.

Eskiden her kabilenin bir peygamberi oluyordu. Şimdi de her kabilenin yani her bucağın başkanı olacaktır. Kentler yönetimi, kabile yönetimi dönemi geri gelecektir. Ne var ki iller ve devletler de merkezde güçlü olacaklardır. İnsanlık da güçlü olacaktır.

İnsanlık uygarlaşmayı sağlayacak; ülkeler savunma hizmetlerini yapacaklar; iller güvenliği sağlayacaklardır. Bunların merkez bucakları olacaktır.

Resuller bucakların başkanlarıdır, Cuma imamlarıdır.

وَخَاتَمَ النَّبِيِّينَ

(Va PaTaMa elNaBiyYINa)  

“Ve nebilerin hatemidir.”

“Nebiler” burada kurallı erkek çoğul olarak kullanılmıştır. Hazreti Nuh’tan başlayıp Hazreti Muhammed’e kadar gelen nebiler silsilesinin sonuncusudur. İster batının Tevrat, İncil ve Kur’an silsilesinin; ister Brahmanların vedaları ve Budistlerin kitaplarını getiren peygamberler olsun, bunların sonuncusudur. Bugünkü İslâm uygarlığının kurucuları onlar ve son nebidir. Son resul değil, son nebidir.

Burada marife geldiği ve cem olarak geldiği için son nebi demek değildir. Mukaddes kitapların sonunu getiren vahiy alan son nebidir. Yoksa Hazreti Peygamber’den sonra da nübüvvet devam edecektir; âlimler birer nebi durumunda olacaklardır. “Hatemü’n-nebiy” denseydi son nebi olurdu. “Hatemü’l-enbiya” denseydi yine son nebi olabilirdi.

“Nebi” burada marifedir. Cemi müzekkerdir. Belli nebiler grubu kastedilmektedir. O da İlâhi kitapları getirenlerdir. Demek ki nebilik iki  çeşittir. Biri Cebrail’den kitap ve bilgi alan nebiler, diğeri içtihat ve icmalar yapan nebilerdir. Böylece şimdiye kadar verdiğimiz mânâdaki eksiklik giderilmiş olur.

“Hatem” aynı zamanda mühür demektir. Mektubun bittiğini gösteren işarettir. Bir de mühürlemek demek belgeyi kesinleştirmek demektir. Hazreti Muhammed de peygamberliği belgelemiştir. Yani kendisinden önce gelen peygamberler için de mucize olmuştur. Kur’an’ın mucize olması ve Kur’an’ın onları tasdik etmesi onlar için de mucize olmuş olur. Bu sebepledir ki Hazreti Muhammed aynı zamanda diğer peygamberlerin peygamberliğini tasdik eden kimsedir. Hazreti Muhammed’in özel durumunu böylece ifade etmiştir.

Hazreti Muhammed nebilerin hatemidir, büyük dinlerin kurucularından biridir.

O’nun durumunu şöyle özetleyebiliriz.

a)      Kur’an’ı insanlığa getiren son nebi. Eski peygamberleri tasdikleyici, yeni nebilerden Kur’an’ı getiren nebi. Bu görev ile tüm insanlığa mürseldir.

b)      Biz ehli Kur’an’ın kurucu nebisidir. Hazreti İsa Hıristiyanlar için ne ise bizim için de Hazreti Muhammed odur. Bizim resulümüz ve nebimizdir.

c)      Hazreti Muhammed Arabistan’ın aynı zamanda başkanıdır. Kendi zamanında Arabistan devletini kurmuş ve yönetmiştir.

d)     Hazreti Muhammed bir mü’mindir.

Hazreti Muhammed böyle anlaşılmalıdır.

Hazreti Muhammed bizim başkanımız değildir. Çünkü başkanlar hayatta olanlardır. Hazreti Muhammed bizim müçtehidimiz değildir. Çünkü sadece yaşayan müçtehitlere ittiba edilir.

Hazreti Muhammed Kur’an’ı bize getirendir ve ilk uygulayandır. Örnek uygulamayı yapmıştır. Nebi ve resul bu anlamdadır. Kur’an’ı yorumlama anlamındaki sünnet bizi bağlar ama zamanımızdaki sorunları çözme şeklindeki uygulama ise bizi bağlamaz. Nitekim dört halife zamanında Resulün uygulamasına muhalif uygulamalar yapılmıştır.

وَكَانَ اللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمًا(40)

(Va KavNa elLAHu Bi KulLi ŞaYEin GaLIyMan) 

“Ve Allah her şeyi alim bulunmaktadır.”

Allah bütün bunları bildirirken bilerek bildirmektedir. Ne hükümleri koyduğunu bildiği gibi işlerde olacaklardan da haberdardır. O’nun bilgisinde olmayan bir şey yoktur.  Dolayısıyla biz Kur’an’ı zamanımıza göre yorumlarken bize o zamanın hükmüdür denemez. O günümüzün hükmünü de bilmektedir. Hattâ benim yaptığım bu içtihadımı da bilmektedir. Yaptığım hatalardan haberdardır. Benim hatalarımı Cebrail gönderip düzeltmeyecektir. Ama başka mü’minlerin içtihadı ile benim hatalarımı düzeltecek ve eksiklikleri tamamlayacaktır. Kimsenin, ‘sen hata yapıyorsun, içtihat yapma’ deme yetkisi yoktur; içtihat yapıp hatalarımı düzeltmesi gerekir, farz olan odur.

Biz “Adil Düzen” çalışmalarını yaparken içtihat yaptık; nakle dayanarak yaptık, akıl yoluyla izah ettik. Erbakan akıl yoluyla bizi kontrol etti ve kabul etti. Biz böylece “Adil Düzen”i topluluğa sunduk. Diğer mü’min kardeşlerimize düşen bizi dinleyip yanışlarımızı düzeltmeleri ve eksiklerimizi tamamlamaları gerekirken, yani Cebrail’in yaptığı görevi onların yapması gerekirken; o kardeşlerimiz bizi susturmakla meşgul olmuşlardır.

Bundan sonra da böyle olacaktır.

Siz Adil Düzen Çalışanları üzülmeyeceksiniz. İlâhi kader gereğidir. İyi niyetle yaptıklarından onlar da me’cûr olacaklardır. Sonunda herkes tav’an ve kerhen “Adil Düzen”e hizmet etmektedir.

SÜLEYMAN KARAGÜLLE

Yay. Haz.: REŞAT NURİ EROL

www.akevler.org      (0532) 246 68 92

KUR’AN VE İLİM SEMİNERLERİ-539/ADİL DÜZEN DERSLERİ-369   12 Aralık 2009

VAKIFLAR BANKASI

İŞSİZLİĞİ NASIL ÇÖZER?

1-      Banka (Vakıflar Bankası), işletmelerin tesislerini ipotek ederek isteyen işletmelere tesislerin değeri kadar işletme kredisini açar.

2-      Bankaların kredilerini kullanabilmeleri için işletmeler ya işçi çalıştıracak, banka işletmeyi borçlandıracak ve işçinin parasını ödeyecektir; ya da ham madde satın alacaktır. Banka ham madde sahibine bedelini ödeyecek ve işletmeyi borçlandıracaktır.

3-      Çalışanların banka tarafından takdir edilen resmi ücretleri olacaktır. Banka bu ücreti ödeyecektir. Kalan işverenle işçi arasında ödenir. Ham maddelerin de resmi fiyatları olacaktır. Ham madde satana banka o fiyat üzerinden ödeme yapacaktır. Fark aralarında kapatılacaktır.

4-      Mamul çift anahtarlı ortak ambara konacak, anahtarın biri banka temsilcisinde diğeri üreticide olacak, mamul satıldığında banka alacağını tahsil edecektir.

5-      Kredi faizsiz olacaktır. Sadece para değerinin düşmesi korunacaktır. Cebri icra olmayacaktır. Mal satılıncaya kadar banka bir şey almayacaktır.

6-      Banka giderlerini karşılamak için işletmelerin cirosundan bir pay alacaktır. Bu faiz değildir. Faiz zamanla fiyatları artırdığı halde, bu uygulama sadece bir defaya mahsus olmak üzere fiyatları artırır ama zamanla fiyatlar artmaz.

7-      Banka mala-mal (takas) marketler zincirini kuracaktır. Bu zincire mal satanlar senet alacaklar ve bu senetle marketlerden istedikleri malları alacaklardır. Böylece bankanın kredi verdiği işletmeler mallarını senet usulü ile satmış olacaklardır.

8-      Banka tüketiciye sipariş kredisini verecektir. Halk mağazalara peşin para ile sipariş verecek. Mağazalar tüccara peşin para ile sipariş verecek. İşyerleri ham maddeyi peşin para ile sipariş verecektir. İşçiler de aldıkları kredileri bu para ile kapatacaklardır. Böylece hiç para olmadan da bu kredi verilecektir.

9-      Bu sistemde en zor olan vergilendirmedir. Mala-mal marketlerinde, sipariş marketlerinde vergilendirme nasıl yapılacaktır? Mevcut kanunlar içinde bu sorunlar çözülebilecektir.

10-  Bu sistemde ihracat ve ithalat da kredilendirilmektedir. Sipariş alan tüccar iç üretime peşin para ödeyerek sipariş vermekte, ondan sonra ürünü ihraç edip sipariş aldığı malları ithal etmektedir. Böylece dış ticaret de dengelenmektedir.

Böyle bir işletmenin işsizliği nasıl önlediğini görelim.

a)      Herkesin yani her çalışanın bir “çalışma kredisi” vardır. Emek sahibi çalışan nereye gitse sermayesini de götürmektedir. Dolayısıyla işsiz kimse kalmamaktadır.

b)      İşletmelere ham madde kredileri de verildiği için sermayesizlikten iş yapamama diye bir şey olmamaktadır. Dolayısıyla herkes iş bulabilmektedir.

c)      Faiz olmadığı için malları stok etme bir zarar doğurmamaktadır. Bir taraftan mal artarken diğer taraftan satın alma gücü de artmaktadır. Enflasyon olmamaktadır. Girişimciler kâr ve zararlarını net olarak yapabildikleri için işsizlik kalmamaktadır.

d)     Cebrî icra olmadığı için işçi bulan kredi alabilmekte ve böylece üretim durmamaktadır. Ülke üretim gücü stoklara çalışmaktadır.

Ayrıca yatırım kredilerini de banka vermektedir. Cebrî icraya gidilmemektedir. Dolayısıyla yatırım yüzdesi de dengelenmektedir. Bu husustaki açıklamalar ancak başka bir makalede yapılabilir.

Hâsılı, Vakıflar Bankası bu işi çok kolay yapabilir. Biz Akevler olarak talibiz. Daha detaylı proje elbette takdim edilecektir. Siz devlet olarak işsizliği yok edecek bir ihale çıkarın. Başkaları da başka önerilerle gelebilirler. Ama bizi hesaba bile katmazsınız. Çünkü biz rüşvet vermeyiz. Ama zararı yok, siz rüşvetle de olsa sorunu çözün!

Alışmış kudurmuştan beterdir. Siz bir şekilde birilerine hep bir şeyler vermeden duramazsınız. Ne yapalım, verdiğiniz rüşvet de müellefei kulub faslından olsun.

Akevler’e gelince; hiç merak etmeyin, Akevler -çözüm önerilerimize kulak vermeniz dışında- şimdiye kadar sizden bir şey beklemedi, bundan sonra da beklemez.

SÜLEYMAN KARAGÜLLE

Yay. Haz.: REŞAT NURİ EROL

www.akevler.org      (0532) 246 68 92

KUR’AN VE İLİM SEMİNERLERİ-539/ADİL DÜZEN DERSLERİ-369   12 Aralık 2009

TÜRKİYE’NİN İŞSİZLİK SORUNUNU

AKEVLER ÇÖZER

Çağımızın en büyük sorunu işsizlik sorunudur.

Tarım döneminden sanayi dönemine geçen insanlık, öz ürettiğini tüketme yerine ürettiğini satma, hattâ üretmeden emeğini satma ve elde ettiği satın alma gücü ile gereksinimlerini satın alma durumundadır. Ürettiğini satamayan aç kalmaya mahkumdur. Her şeyi para ile aldığı için para çağımızdaki insanların tanrısı olmuştur. Ne var ki, sahte tanrı sorunu çözmüyor. Bugün yeryüzünde mevcut tüm suçların ana kaynağı işsizliktir. Eğer işsizlik sorununu çözecek olursak suçların yüzde doksanı ortadan kalkar. Geçmişte işlenen suçların kaynağı da geçim derdi idi. İnsanlar ve ülkeler arasında toprak savaşları olurdu. Çünkü başka türlü karın doyurmak mümkün olmazdı.

İşsizliği AK Parti Hükümeti nasıl çözebilir?

Bugün ABD’de bir moda vardır: Sorunları özel firmalara çözdürmek.

AK Parti de işsizliğin çözümünü özel firmalara ihale etmelidir. Bütün Türkiye’nin işsizlik sorununun çözümünü bir firmaya ihale etmeyecektir. Özel ihale şekliyle ihale edilmelidir.

1- Devlet teklif alma suretiyle ihale yapmalıdır. Firma işsizliği nasıl çözeceğini ve karşılığında ne istediğini bildirmelidir.

a)     Bir semt veya köy ele alınır. Bu köyün çalışan nüfusu 300 kişidir diyelim. Müteahhit öyle bir proje getirir ki, bu köyün bütün çalışanları artık köye döner ve orada iş yapmaya başlar.

b)    Müteahhit aldığı krediyi belli zaman içinde öder.

2- Müteahhit bir köy yerine, bir köyler grubu için de teklif verebilir.

3- Müteahhit bir sektör için de teklif verir. Mesela fındık işçisinin üretimini o şekilde planlar ki sonunda fındık işçisi artık mahsulümü satamadım demez.

4- Devlet çapında, hattâ dünya çapında öneriler getirir.

Biz bir öneride bulunuyoruz. Akevler’e Vakıflar Banka’sını satınız. Değerini tesbit davası ile tesbit edelim. Tesbit davasını açalım. Mahkeme bilirkişiler atasın. İki sene içinde ödenmek şartı ile bankanın tutarı belirlensin.

Akevler kaparo mahiyetinde bir gayrimenkul versin. Dört milyon dolar değerinde olan Özdemir Çelik Döküm Fabrikası’nı teminat olarak versin.

Banka hisse senetleri çıkaracak ve halka satacaktır. Böylece bankayı Türk Milleti almış olacaktır. Ödemeyi belli taksitlere bağlayalım. İki sene içinde borcunu hisse senetleri satarak ödeyemezse, bankanın o günkü değeri tesbit edilsin ve o değerle bankayı devlete iade etsin.

Bankanın işletmesi Akevler’e verilmiş olur, kâr-zarar Akevler’e kalır.

Bankadan şu istenecektir. İki sene içinde bankanın bedeli ödenecektir. Ayrıca Türkiye’deki işsizliğe banka son verecektir. Eğer işsizliğe son veremezse kooperatifin dört milyon dolarlık teminatı gidecektir. Banka geri alınacaktır. Bankanın bu iki yıllık kirası dört milyon dolarlık fabrika olacaktır.

Yani, banka rayiç bedelle müşteriye satılacaktır. Ek bir şartı vardır. İşsizliğe son verilirse banka satılmış olacaktır; verilmezse banka Akevler’e kiralanmış olacaktır.

Burada Akevler devlete garanti vermektedir. Banka iki sene vergiden muaf olacaktır. Bankanın işletmeleri de özel vergi sistemine tâbi olacaktır.

Banka bu işi nasıl başaracaktır?

Banka işletmelere faizsiz kredi verecektir. Elde ettiği kazanç ile de yeni tesisler kuracaktır. Banka sonunda kıymetlenecektir. Artan kıymetin vergisi kadar vergiyi iki yıl sonunda ödeyecektir.

Banka para basmayacaktır. Merkez Bankası’ndan da yeni kredi istemeyecektir. Halkın mevduatı kendisine yetecektir. Beşte bir reeskont(*) miktarını da yatıracaktır. Böylece hiçbir ayrıcalık talep edilmemektedir. Sadece KDV’den muaf tutulmasını istemektedir. Bu hususta da pazarlık yapılabilir. Eğer herkesten KDV alınıyorsa biz de öderiz. Ama bugünkü işletmelerin yüzde sekseni KDV ödemiyor. Biz öderiz ama bizi haksız rekabetin karşısında bırakmamalısınız.

Hâsılı, biz Vakıflar Bankası’nı cari değeriyle satın almaya hazırız. Üstüne üstlük, ülkenin işsizlik sorununu da çözmeyi taahhüt ediyoruz. Çözemezsek, dört milyon dolarlık fabrikayı teminat olarak gösteriyoruz. Bu şartlarla kabul eden varsa ona veriniz.

Bizim gayemiz işsizliği çözmektir. Bizim çözmüş olmamız şart değildir.

Türkiye’deki işsizlik sorunu çözülsün de kim çözerse o çözsün.

__________

(*) Reeskont nedir? İskonto edilmiş, diğer bir deyişle bir bedel karşılığı (iskonto) el değiştirmiş olan kıymetlerin yeniden bir bedel karşılığı (re-iskonto) el değiştirmesini ifade eder. Merkez bankalarının, şartlarını kendileri belirlemek şartı ile çeşitli senetleri iskontoya tabi tutarak (re-iskonto), reeskont penceresi adı altında para politikası uygulamalarında kullandıkları bir araçtır.

SÜLEYMAN KARAGÜLLE

Yay. Haz.: REŞAT NURİ EROL

www.akevler.org      (0532) 246 68 92

Sorunlar, sorular ve cevaplar - 1

Reşat Nuri EROL

Çağımızın sorunları farklı, değişken, ekonomi ağırlıklı ve çözüme kavuşturulmadıkça da var olmaya devam ediyorlar…

‘Ekmek partisi’ yazılarıma olumlu tepkiler aldım, hâlen de almaya devam ediyorum… O yazılarda da işaret ettiğim üzere; çağımızın ana sorunlarından biri ‘ekmek/aş ve iş’ yani işsizlik, diğeri ve sorunların anası ise ‘faizli sistem’ yani faiz belası…

Değişik toplantılara katılmam için dâvetlerin yanında, sorunlarla ilgili sorular ve bu sorulara cevap talepleri de eksik olmuyor. Özel olanlarına ‘özel’ olarak cevap yetiştirmeye çalışıyor, cevaplar yazıyor; ‘genel’ olanları ise olabildiğince yazılarıma yansıtma gayretinde oluyorum. Bunların bir kısmını sizlerle paylaşalım.

***

Soru: İnternet sitenizi arkadaşlarla takip etmeye çalışıyoruz... Bazı noktalarda kendi eksikliğimizden dolayı anlamadığımız ve takıldığımız yerler olabiliyor...

Cevap: Çağımızda yeni sorunlar, yeni sorular, yeni kavramlar gelmiş ve gelişmiştir. İlgilendikçe ve üzerinde duruldukça anlaşılacaktır. Sorularınızla bizdeki eksik anlatmalar tamamlanacak, hep birlikte yapacağımız araştırmalar, çalışmalar, uygulamalar ve katkılarınızla anlaşılır hâle gelecektir. Allah bize yollarını gösterecektir. (Kur’an;29/69)

Soru: Sizden ricamız bir örnek üzerinden sistemi bize anlatmanız…

Cevap: Biz şimdi İstanbul’da “Akevler Genel Hizmet Kooperatifi”ni (25 Genel Hizmeti yapacak kooperatif) kuruyoruz. Son haftalarda bu kooperatifin “Ana Sözleşmesi” hazırlıklarını sürdürüyoruz. 1967’de İzmir’de kurulan “Akevler Kredi Ve Yardımlaşma Kooperatifi”nin Ana Sözleşmesi, o zamana göre geliştirilmiş sözleşmedir. Faaliyete geçebilmek için tip statüye göre “KONUT YAPI” ve “TÜKETİM” kooperatifleri kurmalısınız. Sonra sözleşmeleri daha da geliştirip ilgili Bakanlıktan çıkartmaya bakacaksınız. Kooperatifimizi ve ilmî çalışmalarımızı takip ederseniz sorunlarınızı çözersiniz.

***

Soru: Adil Düzen’in yürürlükte olduğu bir yerde ….. (bu boşlukta herhangi bir ürünü düşünebilirsiniz) toptancılığı yapmak istesek ve sermayemiz olmasa, sistem bize kredi noktasında nasıl yardımcı olacak ve verilen faizsiz kredinin geri ödemesi nasıl olacak? Devlete vergiyi nasıl vereceğiz ya da verecek miyiz? Yani vergilendirme nasıl olacak?

Cevap: “Adil Düzen”de, “Adil Ekonomik Düzen”de halka “faizsiz sipariş kredisi” verilir. Halk bunun karşılığını çalışarak veya emekli ise aldığı emekli maaşı ile öder.

Halkımız bu kredisini ancak mağazalara vereceği siparişlerde kullanabilir. İstediği mağazaya gider, aldığı “faizsiz kredi” sayesinde eline geçen “peşin para” ile pazarlık yapar, peşin paranın gücünü kullanır, istediği malları sipariş eder...

Mağazalar da tüccarlara “peşin para” ile sipariş verirler... Tüccarlar peşin olarak aldıkları paralarla işyerlerine siparişlerini verirler... Siparişle elde ettikleri malların bir kısmını mağazalara gönderir, bir kısmını da ihraç ederler... İhracatla elde ettikleri dövizle ithalat yaparak ülkede üretilmeyen malları satın alarak bu tür siparişleri karşılar...

Tüccar ticareti gerçekten biliyorsa sermayesiz de ticaret yapacaktır. Aldığı siparişlerle sermayesini temin edecektir. Halka verilen “sipariş kredisi/ selem kredisi” aynı zamanda mağazalara, tüccarlara ve üretim yapan işyerlerine de verilmiş olur.

Bugün için bu işleri devlet/kamu yapmıyorsa; “halk kooperatifleri” yapmalı, halk kooperatiflerde organize olmalı ve bizzat kendisi yapılması gerekenleri yapmalıdır. Kooperatif ortaklarına/üyelerine “çek kredisi” verecektir. Onlar onunla sipariş verecekler, böylece yukarıda anlatılan benzer uygulama olacaktır.

Sorunların ve soruların cevaplarını vermeye devam edeceğim…

Sorunlar, sorular ve cevaplar - 2

Reşat Nuri EROL

Soru: Yine Adil Düzen’in hakim olduğu bir yerde ….. maddeler üreten bir şirketin kredilendirilmesi ve geri ödemesi nasıl olacak? Bu şirketin vergi ödemeleri nasıl olacak?

Cevap: Adil Düzen’de dört çeşit işletme vardır: 1. Tarım işletmeleri, 2. Sanayi işletmeleri, 3. Ticari işletmeler ve 4. İnşaat işletmeleri. Bunların her birinin kredilenmeleri farklıdır. 1. Tarım işletmelerine selem senetleri kredi olarak verilir. Selem senetleri (peşin ödemeli senetler) satılarak siparişler alınır. Halka da “sipariş kredisi” verilir. Böylece sipariş alanlar kredi de almış olurlar. Bunlar ham madde ihtiyaçlarını karşılamak için bu kredi ile sipariş verirler. Bunların vergileri üretilen mala ambara teslim edilirken ödenir. İşletmeci malları teslim ettiğinde aldığı kredilerini kapatır. Ayrıca beşte bir veya onda bir daha fazla mala vererek vergi ödenmiş olur. Vergiyi kişiler değil işletme öder. 2. Sanayi üretiminde kredi çalışan işçinin ücreti ödenerek ve ham maddenin parası ödenerek verilir. Mamul ambara konur. Satıldığında kredi kapatılır. Kredi nakit olarak verilmiş olur. Bunlar sanayi üretimi olduğu için vergi satıldığında ham maddenin bedeli düşülür, kalandan beşte biri ödenir. 3. Ticari işletmelerden, meralardan, paradan ve bir seneden fazla depo edilen mallardan tüccar kırkta bir sermaye payını vergi olarak öder. Bu uygulama kendi sermayeleri ile ticaret yapanlar içindir. 4. İnşaatta çalışana resmi ücret ödenir. Malzemelerin değerleri resmi fiyatla ödenir. Müteahhit müteahhitlik payını alır. İnşaat satıldıkça müteahhidin kredisi çözülür. Kredisi çözüldükçe yeni inşaat yapar. İnşaatın vergisi, inşaatın beşte biri kamuya ait olmak üzere ödenir.

***

Soru: Son seminer notlarında “20 Soru-20 Cevapta Adil Düzen” ile ilgili açıklamalar var. Orada faizsiz kredi ve haksız verginin ortadan kalkması ile ilgili olarak yapılan açıklamalarda üretim maliyetlerinin düşeceğinden bahsediliyor ve devletin gelirleri artacak deniyor. Bu şekilde devletin geliri nasıl artacak, o noktayı pek anlayamadık?

Cevap: Devletin geliri millî hâsıladaki paydır. Herkes iş bulup çalışırsa ve üretim en verimli şekilde yapılırsa, kamunun payı da artacaktır. Çünkü kamu üretimden beşte bir, onda bir olarak payını/vergisini alıyor ve mal olarak alıyor; veya malın değerini alıyor. Mallar ucuzlayınca devletin para olarak geliri artmasa bile mal olarak artmış olacaktır. Kamu beşte bir istihdam edecek ve o kadar da vergi alacaktır. İthalat ihracata eşit olacaktır. Hak sahipleri bütçeden pay olarak alacaklarından bütçede açık olmayacaktır.

***

Soru: Devlet faizsiz kredi vermeyi taahhüt ediyor; peki kaynağı nerden bulacak?

Cevap: Devlet vergi karşılığı topladığı paraları devlet giderlerinde harcar. O paralarla kredi vermez. Kredi halkın faizsiz mevduatı ile topladığı miktarlardan verilir. Ayrıca üretimde verdiği krediler enflasyon yapmadığı için karşılığı bulunmak şartı ile parayı basar ve kredi olarak verir. Devlet için paranın kaynağı sonsuzdur. Yeter ki karşılığı olsun, karşılıksız  para çıkmasın, devlet karşılıksız para basmasın.

***

Soru: Vergi konusunu anlayamadığımızdan devletin nerden gelir elde edip müteşebbislere destek vereceği bizim için muallakta kalmakta.

Cevap: Krediler vergi ile temin edilen gelirlerle karşılanmayacaktır. Sipariş alan sipariş aldığı mallar karşılığı, üretim yapan yaptığı üretimdeki mamul karşılığı kredi almaktadır. Piyasaya çıkan para kadar ambarlarda satılık mal mevcut olduğu için para ne kadar artarsa artsın fiyatlar yükselmez. Dolayısıyla işçi bulan kredi alır. Devlet bu parayı para matbaasını çalıştırıp basar. Kredi para üreten bir araçtır. Karşılıksız verilmediği müddetçe sadece yararı vardır, zararı yoktur. Kredi sadece üretici işçiye yani üretime verilir. Tüccara kredi verilmez, hizmete kredi verilmez; onlar sadece kredileşmeden yararlanırlar.

Sorunlar, sorular ve cevaplar - 3

Reşat Nuri EROL

Soru: Ayrıca minik market projesini …..’da tatbikata geçirmek istiyoruz fakat tam manasıyla sistemi siteden bulamadık, yani parça parça bir market projesi olduğunu okuyoruz fakat tam olarak ve bütün olarak sistemi çözemedik. Düşüncemizde ya market ya da şarküteri açmak var. Sizden sistemi tam anlamıyla anlatmanızı rica ediyorum.

Cevap: Minik bir market veya şarküteri projesini kurmak istiyorsanız. 1. Önce bir “Genel Hizmet Kooperatifi”ni kurmalısınız. Bu hizmetleri öğrenip verecek grup oluşturmalısınız. Gruptaki üyeler önce kooperatifi ve kooperatifçiliği öğrenecekler. Sonra herkes kendi sorumlu olduğu hizmeti nasıl yapacağını öğrenecek. 2. Bundan sonra cirodan kira alacak bir mağaza bulacaksınız. Böyle birisi çıkacak ve dükkanını cirodan kiraya verecek. Camilerin altları olabilir. Bulamazsanız, o zaman ortaklar bulup böyle bir yeri satın alacaksınız, onlar yerlerini size ciro üzerinden kiraya verecekler. 3. Burada ciro üzerinden çalışan ortaklar bulacaksınız. Emekliler, ev hanımları, öğrenciler veya boş saatlerini değerlendirmek isteyen maaşlılar ile başlanabilir. 4. Buraya konsinye mal koyacak tüccarlar ve üreticiler bulacaksınız. Bir ticarethane işe böyle başlar. Sizin sermayeniz varsa siz de bazı malları koyabilirsiniz. İşte, Adil Düzen’e göre işletme kurmak isteyenlerin bu safhaları geçirmeleri gerekir. Bütün bunları gerçekleştirmek için Adil Düzen’e inanmış ekibe ihtiyaç vardır.

***

Soru: Burada ufaktan başlayalım istedik fakat Yahudi mallarını satmak istemememiz nedeniyle birçok kişi başarılı olamayacağımız telkininde bulundu. Bu konuda da fikirlerinize ihtiyacımız var. Sermaye noktasında çok ortaklılık deniyoruz fakat insanları ikna edemiyoruz ve çok ortak sebebiyle kârlılığın düşecek olması pek cazip gelmiyor. Çevrede bu konuda ne yapmamız gerekir?

Cevap: Yahudilerin, Çinlilerin, Hintlilerin, Avrupalıların, Amerikalıların veya herhangi başka bir kavmin mallarını satmayalım düşüncesi çok yanlıştır. Biz herkesin malını satarız, herkesin malını alırız, aynı zamanda herkese malımızı satarız. En ucuz verenden alırız, en pahalı alana da satarız. Bu kural ekonominin temel kuralıdır. Siz cari sistemde iş yapmak istiyorsunuz. Cari sistem “faizli sistem”dir. Cari faizli sistemde başaramazsınız. Başarı istiyorsanız “faizsiz kredileşme sistemi”ni öğreniniz ve taviz vermeden uygulayınız. Bunu başarmak kolay bir iş değildir. Şimdilik herkes kendi işini cari sistemde yapsın, faizli işletmelerde iş yapsın ve asgarî seviyede geçinsin. Bu arada ortak bir işletme kurun, orada “faizsiz sistem”i deneyerek uygulayın. Sonra yavaş yavaş başardıkça hepiniz bütün işlerinizi ve işletmelerinizi faizsiz sisteme kaydırırsınız...

***

Sistem birden değişmez, “faizli sistem”den “faizsiz sistem”e birden geçilmez. Nasıl faizli sistem ve faizli işletmeler birden kurulup devreye girmediyse; faizsiz sistem ve faizsiz işletmeler de birden bire kurulup devreye girmez, giremez. Başarılı olmak için inançlı ve kararlı bir şekilde işe başlayıp sabır ve sebatla çalışmak gerekmektedir.

Önce çok ortaklı bir işletme kuracaksınız...

Çalışma arkadaşlarımızdan birisi bu işletmeyi işletecek...

Başardıkça, diğer faizli işletmeler de bu faizsiz sisteme geçirilecektir...

Faizsiz iş yapmada samimi ve inançlı iseniz, kararlı bir ekibiniz/grubunuz varsa, sabır ve sebat gösterirseniz, mutlaka başarırsınız.

Bilvesile, KURBAN BAYRAMINIZ MÜBAREK OLSUN…

Ekonomik krizlerin olmadığı, faizsiz sistemin gerçek anlamda devrede olduğu, “Adil Ekonomik Düzen”in bir bütün olarak uygulandığı yıllardaki bayramlar; işte o bayramlar bizim için GERÇEK BAYRAMLAR olacaktır, inşaallah… Selam, sevgi ve dualarımla...