KUR’ÂN  MATEMATİĞİ - XVI. DERS  (TEFSİR)  26.06.1999

HARFLER

Harfler hançereden çıkar ve ağızda şekillenir. Çıkış yerleri alt, orta ve üst boğaz, yutak, arka damakla dil ortası, arka damakla dil ucu, ön damakla dil ucu, dişler arası ve iç dudaklar ve dış dudaklar olmak üzere sıralanır. Harfler sert veya yumuşak, sürekli, yarı sürekli veya süreksiz olarak çıkar.

Türkçede sesli harfler de ayrı harf sayılmaktadır. Arapçada sesli harfler ayrı harf sayılmayıp bir harfin hâli olarak görülmektedir. Onun için ayrı harfle değil; esre, üstün, ötre gibi harekelerle ifade edilmektedir. Türkçede ince ve kalın olan sesli harfler olduğu halde, Arapçada ince ve kalın olan sesiz harflerdir. Arapçada O veya Ö harfi de yoktur. Bu sebeple Türkçedeki 8 sessize karşılık sadece 3 sesli harf vardır. Buna karşılık sesli harfler 28 dir.  Sesli harflere “med harfleri” denir.

Kelime başındaki sesliler “hemze” adını verdiğimiz bir ses ile kabul edilerek E, U ve İ harfler tek harf olarak ve harekesi ile ifade edilir. Sadece A harekesi AA olarak uzun okunur. Bu harf değil, uzun harekedir. Buna karşılık bazen Y, bazen V, uzun AA, UU, İİ lere dönüşür, o zaman bu harftir. “Rahmân”daki “A” harf değildir. Oysa “Mâlik”deki A harftir. Çünkü V den dönüşmüştür. Genel olarak U kalın olarak çıkar, diğer sesliler ince çıkar.

ء E: Hemze boğazın en altında hançereden değişmeden çıkar. Harekelenerek biçimlenir. Süreksiz sert ve ince bir harftir. Medde kayarak çıkar. Bazı med harfleri hemzeye dönüşür.  Boğaz harfidir.

ه H: Hemzenin yanında çıkar yumuşak ve süreksiz harfdır.  İncedir. Sürekliliğe meyleder. Türkçede sürekli sayılır. Boğaz harfıdır.

ح X: H harfinin süreklisi olarak çıkar. Orta boğazdan çıkar ve kalın harftir. Yumuşaktır. Türkçede yoktur. Boğaz harfidir.

ع G: X harfinin hemen yanında sert sürekli olarak çıkar. Türkler süreksiz olarak söylerler. Kalın harftir. Boğaz harfidir. Türkçedeki G Arapçada yoktur.

غ Ğ: Üst boğazdan G nin çıktığı yerden çıkar. Sürekli serttir. Kalındır. Boğaz harfidir.  

 خP: Bu harf boğazın üst tarafında X harfi gibi çıkar. Türkçede K yerine eskiden K yerine bu harf kullanılırdı. Uyku değil, “Uyhu”, okumak değil “ohumak” olarak söylenirdi. Türkçede dudaklardan çıkan P harfiyle  hiçbir ilgisi yoktur. Kalın harftir. Boğaz harfidir.

ق  Q: Yutaktan çıkar. Türkçedeki K harfinin kalınıdır. Ancak G gibi çıkmaz. Daha çok boğazdan çıkar gibi çıkar. Süreksiz sert harftir. Arka kameriye harftir. Boğaz harfi değildir.

ك K: Yutaktan Q gibi ama yumuşak ve ince olarak çıkar. Arka kameri harftir. Boğaz harfi değildir.

ج  C: Arka damaktan orta dille sert süreksiz olarak çıkar. İnce harftir.

Arka kameridir. Boğaz harfi değildir. 

ي  Y: Arka damaktan arka dilin yayvanlaşması ile çıkar. Sert sürekli harftir. Med harfidir. Arka kameridir. Boğaz harfi değildir. İncedir. Med harfidir I, U ve A ya dönüşür.

و V: İç dudaktan çıkan sürekli sert harftir. Türkçedeki V den ziyade İngilizcedeki W gibi çıkar. Ön kameri harftir. Med harfidir. B ile bu sebeple yakın akrabalığı vardır. İlmi sıralamada orta harfler atlanarak dudak harflere geçilir. Böylece kameri harflerle birlikte yerleşmiş olur. İnce harftir.

 ف F:  V nin çıktığı gibi çıkar Yumuşak sürekli bir harftir. Ön kameridir. İncedir.

ب  B: Ön dudaktan sert süreksiz olarak çıkar. Ön kameri harftir. İncedir.

م  M: Ön dudaktan sert yarı sürekli olarak çıkar. İncedir. N harfi M ye dönüşür. Yakın akrabalığı vardır. Böylece dudak harflerinden orta harflere geçilmiş olur. Bundan ortadan çıkan sonra yarı sürekliler gelir . İnce harftir.  

ن  N: Dişler arasından en önden çıkar. Dil hareket etmezse ğunne olur. Mânâ değişmediği için ayrı harf sayılmaz. Bazı dillerde ayrı harf sayılır. Harf sayısının 32 olması için bunun da ayrı harf olması gerekir. O zaman dört med harfi olmuş olur. Cümlenin sonundaki N harfı da A harfine dönüşür. Serttir.

ل  L:  N gibi yarı sürekli harftir. Dilin ucu ile damağın önünden çıkmaktadır. Serttir.

 ر R: L nin arkasından çıkar. Kalın veya ince olabilir. Damağın ortasından dilin ucu ile çıkmaktadır.

ض  Q: W harfi Tükçedeki D harfinin çok kalınıdır ve süreklisi olanıdır. Dilin ortası ile damağın ortasından çıkar. Sert sürekli kalın harftir.

ظ  Tükçedeki Z harfinin kalınıdır. Orta damaktan dilin ortası ile çıkar. Sert sürekli kalın harftir.

 زJ:  Z  Ön damaktan dilin ucu ile çıkar. Sert sürekli ince harftir.

ذ  Ö:  Dişler arasından sert sürekli olarak çıkar. İnce harftir.

د  D:  Ön damaktan dilin ucundan çıkar. Sert süreksiz ince harftir.

 ط O: Türkçedeki T ile D arasında çıkar. Ön damaktan dilin ortası ile  kalın olarak çıkar. WJ harfleri ile yakınlığı vardır.

 ت T:  Ön damaktan ve dilin ucuyla çıkar. Yumuşak süreksiz bir harftir.

ث  Ç:  Dişler arasından sürekli yumuşak olarak çıkar. İnce olarak çıkar.

س   S:  Ön damaktan dilin ucuyla yumuşak sürekli ve ince olarak çıkar.

ص  Ü:  Ön damaktan dilin ortası ile yumuşak sürekli ve kalın olarak çıkar.

ش  Ş:  Orta damaktan dilin ortası ile sürekli yumuşak ve ince olarak çıkar.

I Y nin,  U V nin ve A N in mahreçlerinde çıkmış kabul edilir.

Lugat Sırası: E B T Ç C X P D Ü  R Z  S Ş Ö W O Z G Ğ F Q K  L M N  H V Y La

Ebced Sırası: EBCDHVZXOY    K L M N S G F Ö    Q R Ş T Ç P Ü W J Ğ

Çıkış Sırası:  EHXGĞP  QKCYI  VUFBM  AN LR WJZÜ  DOT ÇSÖŞ 

ابتث جححدذرز سشصضطظ عغفقك لمن هوي 

ابجدهوز حطى كلمن  سعفص  قرشت ثخذ  ضظغ

ء هحعغخ قكجي ى وفبم  ا نلر  ظ ذدطت ثسصش

Bu bilgileri içeren Arapça Cetvel ekte verilmiştir.

Buradaki “Yedi Mesani”, “Fatiha Sûresi”dir. Bu husus Hz. Peygamber tarafından beyan edilmiştir. Fatiha yedi âyet olduğu için bu isim verilmiştir. Büyük Kur’ân karşılığı kullanıldığından sabit olmaktadır.  Şimdi biz neler tesbit etmiş bulunuyoruz:

1-                        Buradaki mesani, “besmele”dir. Çünkü “besmele” Kur’ân’da her sûrenin başında tekrar edilmiştir. “Biz sana yedi besmeleyi verdik” denmiş olur.

2-                        “Besmele” yalnız Kura’ân’da tekrar edildiği için “mesani” adını almamıştır. Kendisi de  8 çeşit harften oluşmuş 16 harftir. Ayrıca dört kelimedir. Demek ki 2 nin  2, 4 ve 8 katlarını içermektedir.

3-                        “Mesani” ismi mekan sığasıdır. İkinin üç defa katlanmışı anlamında olur. 8 eder.

4-                        “Mesani” mastar olur. 2 nin üç defa çarpımı olur, o takdirde 16 eder ki, harf sayısını gösterir.

5-                        Yedi on altı 112 eder. Bu da Büyük Kur’ân’da tekrar edilen “besmele” sayısını verir. Büyük Kur’ân’da 113 sûre vardır. “Tevbe”de “besmele” yoktur. “Tevbe”nin ayrı sûre olup olmadığında ihtilaf ettiler. Sonunda ayrılmasını ve başında “besmele”nin konmamasında ittifak ettiler. Elimizde bulunan Kur’ân’ın Allah tertibi olduğunu gösteren en açık delildir. “Tevbe”nin ayrı sûre sayılması ilk büyük sûrelerin sekize tamamlanması için gereklidir. “Besmele” yazılmaması da “Mesani” kelimesindeki 112 sayıyla uyum sağlaması içindir. Katiplerin bu hususta her hangi bir bilgileri yoktu.  Demek ki onlara da ilham gelmiştir. Eğer ittifak hâsıl olursa bu vahiydir. Buna icmâ denmektedir ve kıyamete kadar bu tür vahiy devam edecektir.

6-                        “Besmele”deki harf sayısının da 112 olması gerekir. Gerçekten sayıldığında 112 harfin olduğu görülür.

7-                        “Besmele”nin harflerinin katlamalı olması gerekir. Gerçekten sekiz çeşit harfin dördü kameri, dördü şemsidir. Kameri olanların ikisi boğazdan ikisi dudaklardan çıkar. 16 harfin da sekizi şemsi sekizi kameridir. Kameri harflerin yarısı boğazdan, yarısı da dudaklardan çıkar. Katlanarak oluşmuştur.

H den L ayrılmış ve LeHu çifti olmuştur.

H den B, L den L oluşmuştur. BiLLAH olmuştur.

H den X, B den M, L den R ikinci el oluşmuştur, BilLAHi elRaXM olmuştur.

H den Iy, X den X, B den M, M den M,  elR den elR ve diğerlerden N ve S ler çıkmıştır. BiSMi elLAHi elRaXMANı elRaXIyMı olmuştur.

Canlılar da böyle çoğalırlar. Fatihanın harfleri de böyledir. Tüm Kur’ân da böyle oluşmaktadır. Bu da Kâinat ile Kur’ân arasında varoluş beraberliğini getirir. Kur’ân’ın Allah sözü olduğuna kesin kanıt verir.