YUSUF SÛRESİ TEFSİRİ - 10

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

قَالَتْ فَذَلِكُنَّ الَّذِي لُمْتُنَّنِي فِيهِ وَلَقَدْ رَاوَدتُّهُ عَنْ نَفْسِهِ فَاسْتَعْصَمَ وَلَئِنْ لَمْ يَفْعَلْ مَا آمُرُهُ لَيُسْجَنَنَّ وَلَيَكُونَ مِنَ الصَّاغِرِينَ(32) قَالَ رَبِّ السِّجْنُ أَحَبُّ إِلَيَّ مِمَّا يَدْعُونَنِي إِلَيْهِ وَإِلَّا تَصْرِفْ عَنِّي كَيْدَهُنَّ أَصْبُ إِلَيْهِنَّ وَأَكُنْ مِنْ الْجَاهِلِينَ(33) فَاسْتَجَابَ لَهُ رَبُّهُ فَصَرَفَ عَنْهُ كَيْدَهُنَّ إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ(34)

قَالَتْ

(QAvLaT)

“Kadın kavl etti.”

Kadınlar, ‘haşa lillâhi, bu beşer değildir, kerim bir melektir’ dediler. O onların gözlerinde çok asil ve büyük göründü. Açıkça kadın onlara cevap verdi ve dedi ki; işte beni levm ettiğiniz bu.

Kadın ne yapmak istemektedir?

Kendisini levm eden kadınlara Hazreti Yusuf’un üstünlüğünü göstererek kendisini haklı çıkarmaya çalışmaktadır. Kadın eğer diğer kadınların sözlerine kulak vermiyorsa, o takdirde bu işi niye yapmaktadır? Kulak veriyorsa, kadınlar ne yapacaklar? Hazreti Yusuf çok yakışıklı diyecek de kadınlar artık aleyhinde konuşmayacaklar mı idi?

Yapılan tam hesaplanmış bir fiil olarak görülmüyor. Ama kadın bilincini kaybetmiştir, ne yaptığının farkında değildir. Anlaşılan kocasından artık korkmamaktadır. Kendisinin ehlinden olan şahit kocasını susturmuştur. Kocası bir şey yapamaz duruma düşmüştür. Bu sefer kadın hepten gemi azıya almıştır.

Bazen olaylar hiç beklenmedik şekilde cereyan eder. İnsanlar ellerinde olmayarak bazı işler yaparlar. İşte bu takdiri İlâhidir. Eğer Allah bir şey yaptırmak isteyecekse bir şekilde şaşkın şaşkın hareketler yaptırır.

AK Parti’nin iktidara geldiğinden beri böyle hareketleri vardır.

“Ben Millî Görüş gömleğimi çıkardım, ben Adil Düzenci değilim, hiç olmadım, hep karşı çıktım!” demeleri böyledir.

Makul olanı neydi, Tayyip Erdoğan ne demeliydi?

“Her görüşün iyi tarafı vardır, yanlış ve kötü tarafı vardır. Ben Millî Görüşçüler arasında yetiştim. Elbette doğruları vardır. Yanlışlarını da gördüm. Onlardan ayrıldım. Hatalarını düzeltmeye çalışıyorum. “Adil Düzen”in, “Millî Görüş”ün doğrularını ve iyiliklerini devam ettireceğim ama yanlışlarını ve hatalarını elbette bırakacağım ve doğrusu ne ise onu yapacağım. Sizlerden onların yanlışlarını ispatlayarak göstermenizi bekliyorum.”

Tayyip Erdoğan böyle demeliydi.

Böyle yapmayıp gömleği çıkardı. “Adil Düzenci değilim” deyince, sonra yaptıklarını izah edemiyor. Ama kendi iradesi dışında bu yolu tuttu, şimdi geri dönemiyor.

Yusuf kıssasında anlatılan kadın da çekinmez bir eda ile diğer kadınlara yaptıklarının haklılığını göstermeye çalışıyor.

فَذَلِكُنَّ

(Fa ÜAvLiKünNA)

“İşte bu”

Burada “Fa” harfi getirilmiştir. “Fa” beyan fasıdır. Yani siz benim aleyhimde dedikodu yaptınız, ben de size onu gösterdim. Siz parmaklarınızı ısırdınız. İşte bu olaylarda bana hak vermelisiniz. Bu kişi o kişidir diyor.

Buradaki “Za” Hazreti Yusuf’a racidir, mübtedadır. Haberi bundan sonra gelen cümledir.

Cevap cümlesinde “Fa” harfinin getirilmesi, karşı tarafı kendi ifadeleri ile mahkum etmektir. Söyledikleriniz doğrudur. O sebeple ben öyle yaptım. Siz de beni levm ettiniz. Oysa levm etmemeniz gerekirdi. Bu kerim bir melektir.

Mısır ne kadar uygarlaşmış bir ülke ise de, ilkelliği devam etmektedir. Kralı Tanrı’nın oğlu kabul eden, büyücülere tanrısal yük yükleyen topluluk, insanı da melekleştirip onunla ilişki kurmayı ayıp olmaktan çıkarabilir. Bu durumda kocası da bunu anlamsız görmeyebilir. Dolayısıyla bir melekten çocukları olabilir.

Bugün melek kavramını bile reddeden bir toplulukta bu tür düşünceler normal olur.

الَّذِي لُمْتُنَّنِي فِيهِ

(elLAÜIy LüMtünNAnIy FIyHi)

“Beni levm ettiğiniz kişidir.”

“Levm etmek” demek yermek demektir, ayıplamak demektir. Suçlamak anlamına gelmez. İnsanlar suç işler, cezaları vardır. Ama o toplulukta ayıp sayılmaz.

Kadınların evlilik dışı ilişkileri toplulukta levm edilir de, erkekler için bu eksiklik sayılmaz. Oysa günah olma bakımından ikisi için aynıdır.

Kur’an’da iyi insanlar için ‘onlar laimin levminden korkmazlar’ deniyor.

İşte kadın bu tür bir haleti ruhiye içindedir. Çevrenin dedikodusunu yenmeye çalışmaktadır. Hadiseleri tevil de budur.

Kadının aklına bu düşünceler neden gelmiştir?

Hazreti Yusuf  hapishaneye gidecektir. Oraya gitmesi gerekmektedir. Orada da alması gereken eğitimi alacaktır. Kadın suçlanmıyor, ayıplanıyor.

Bu ifadede zina suç kabul edilmiyor.

Oysa kocanın yapması gereken karısını boşamaktır.

Karısı ne düşünüyor?

Kocasından ayrılıp Yusuf’la evlenmek ve yeni hayat kurmak...

Mısır hukukunda zina cezası var mıdır?

Bu anlayış böyle bir cezanın olmadığını gösteriyor.

Kadın kocasını korkutmuş gibi gözüküyor.

Geçmiş topluluklar incelenirken o toplulukların düşüncelerini keşfetmemiz gerekmektedir. Mısır’da zina fiiline karşı tutumun ne olduğu bilinmedikçe bu âyetin mânâsını kavramamız mümkün olmaz.

وَلَقَدْ رَاوَدتُّهُ عَنْ نَفْسِهِ

(Va LaQaD RaVaDTuHUv GaN NaFSiHIy)

“Ve ben onu onun nefsinden murat almak istedim.”

Buradaki “Ve” harfi bundan önceki cümleye atıftır. “İşte beni levm ettiğiniz budur” demiştir. “Ve ben hâlâ onu muravede ediyorum” demektedir.

“Kad” kelimesi maziyi hâle getirir.

Kadın açıkça meydan okumaktadır.

“Evet, siz beni levm ediyorsunuz ama ben devam edeceğim” demektir.

Bu kadar aleni bir şekilde direnmesini akılla izah etmek mümkün değildir. İnsanın duyguları galip gelince ne yapacağını bilmez.

Allah bir şeyi murad etti mi, onu gerçekleştirmek için insanın aklını alır ve ona yararı olmayan, makul olmayan işler yaptırır. Kendi özel hayatımızda bununla çok karşılaşırız. Karşı taraf beklemediğiniz iş yapar ve siz şaşırırsınız. Bu kimse neden böyle yapıyor, bir türlü aklınız ermez.

ABD Irak’ı işgal etmiştir. Yaptığı planların hiçbiri tutmamıştır ama ısrarla işgale devam etmektedir. Çünkü başka yapacak bir şey yoktur.

Kadın bir hata yapmıştır, şimdi ne yapabilir?

Suçunu kabul etmesi ve teslim olması beklenemez. Mecburen direnecek. Nasıl direneceğini bilemezse makul olmayan hareketler yapar. Kadın inkar eder ve biraz sonra da olay unutulabilirdi. Ama bu mümkün olmamıştır.

فَاسْتَعْصَمَ

(FaSTaGÖaMa)

“İsti’sam etti.”

Ben onunla muravede ettim, o isti’sam etti.

Buradaki “Fa” harfi takip fesidir. Yani suçlu olan o değil benim demek istiyor. Hazreti Yusuf’u korumaktadır, Hazreti Yusuf’un kötü görünmesini istememektedir. Böylece Allah Hazreti Yusuf’u korumuştur, çevre onu iyi insan olarak tanımıştır.

“İsmet” günah işlememek anlamındadır. İstif’al bâbı taleb için gelir.

“İsti’sam etme” kendisini korumak istemektir. “İsmet” korunma anlamındadır. Günah işlememe de ismet olarak kabul eldir.

Kelamcılar peygamberlerin masum olduklarını kabul eder. Onlar suç işlemez sayılır. İnsan beşer olduğu için suç işler. Masum kimse yoktur. Ne var ki peygamberlere yardım edilir ve onlar suç işlememek için direnir, bunu gerçekleştirecek imkanlar bulurlar.

Kadın burada “isti’sam etti” diyor.

Kadınlar bir araya gelip kendilerine göre bir siyaset yaparlar. Bu gibi durumlarda birbirlerini korurlar da. Hazreti Yusuf’un sahibesi kadın durumu kadınlara doğrudan anlatmaktadır. Onların “bu kerim melektir” demelerinden cesaret almıştır.

وَلَئِنْ لَمْ يَفْعَلْ مَا آمُرُهُ

(Va LaEiN LaM YaFGaL MAv EaMuRUvHUv)

“Emrettiğimi fi’letmezse.”

Buradaki “Ve” harfi bu cümleleri bundan önceki cümleye atfetmektedir. Onunla ben muravede ettim diyor. Ona atıfla bundan sonra onunla muravede edeceğim demiyor. Emrettiğimi yapmazsa diyor. Fiili mazidir. Ama kastedilen muzaridir. Bundan sonra yapmazsa demektir. O halde şarttan sonra gelen mazi muzari mânâsına gelir. Emrettiğimi dememekte emredeceğimi yapmazsa diyor.

“Ellezi Emertuhu” demiyor, “Mâ Âmuruhu” diyor.

İşlerinde herhangi bir emrimi yerine getirmezse mânâsınadır. “Herhangi bir şekilde direniş gösterirse, bir bahane bulup hapse attırtacağım” diyor. Yani kadın bundan sonra ben onunla muravede edeceğim demiyor; ona müsamaha göstermeyeceğim diyor. Kadın kendisini korumak için; “Ben onu denedim, nasıl davranacağını denedim, o isti’sam etti” diyor. Bununla beraber ben onu yine zindana gönderebilirim demek istemektedir.

“Mâ Âmuruhu”nun muzari ve nekre olması bunu göstermektedir.

لَيُسْجَنَنَّ

(La YuSCaNanNa)

“İscan edilecek.”

“İn”in başına “Le” getirilmiş, şimdi de haberin üzerine “Le” getirilmiştir.

Birincisinde  şartta tekittir, ikincisinde haberde tekittir. Şartta tekit, şartın yapılmasını talep içindir. Çünkü “İn”de talep yoktur, olup olmaması birdir. “Lein”de ise yapılması istenmektedir. Haberde “Le” getirilmesi cezanın teyididir. Emrettiğimi mutlaka yaptıracağım. Çok direnirse o iscan olunacaktır, o hapsedilecektir. Kimin iscan edeceği belirtilmemiştir. Sadece teşdid nunu ile tekit edilmiştir. Kurtuluşu yok, hapse gidecektir demektir.

Kadın bunu nasıl başaracaktır? Hapse attırmak kolay ve basit iş midir? Hazreti Yusuf ne yapacaktır da hapse atılacaktır? Burası burada meçhul kalmaktadır.

Bugün bir kimsenin hapse atılması için iki yol ve sebep vardır. Birincisi suç delillerini gizlemek, ikincisi ise kaçmak ihtimalidir. Kendisine suç isnat edilen kaçmak durumunda ise veya suç delillerini değiştirecekse hapsedilir. Sonra da her suçun kanunda gösterilen cezası vardır. O cezaya hakim karar verir.

İslâmiyet’te hapis cezası yoktur, gözaltına almak da yoktur. Kur’an’da kısas hükümleri getirilmiştir. Hırsızlığa kol kesme, zinaya dayak cezası vardır. Başka türlü kişinin malı ve canı güvendedir.

Mısır’da durum nasıldır?

Ceza kanunlarında fiillerin cezaları sayılmıştır. Çağdaşı olan Mezopotamya hukukunda para cezaları sayılmıştır. Burada Hazreti Yusuf için özel durum vardır. Kölelerin kişilikleri olmadığı için Roma’da sahipleri onlara istedikleri cezayı verebilmekte idiler. Öldürseler bile sahipleri sorumlu olmazlar.

Burada da durum böyle olabilir. Kadın ona verilecek cezayı tayin etme yetkisindedir.

Sahibi kölesini dövebilir ama hapishaneye atamaz. Çünkü köle sahibinin böyle hapishanesi yoktur. Devletin hapishanesine kölesini koyma yetkisi makul gelmemektedir.

O halde bu hapsetme işi birtakım iftiralarla başarılacaktır. Aziz nüfuzlu biri olduğuna göre Hazreti Yusuf’u hapsedebilecektir.

Mısır’da hukuk nasıldı ve ceza hukuku nasıl çalışıyordu?

Buradan anlaşılıyor ki, bugün olduğu gibi insanlar tertiplerle hapsedilebiliyordu. Yahut zaten onlarda kural böyle idi.

Görülüyor ki Hazreti Yusuf kıssasını okudukça birtakım sorular oluşmaktadır.

وَلَيَكُونًا مِنَ الصَّاغِرِينَ (32)

(Va LaYaKuNa MiNa elÖaĞıRIyNa)

“Ve sagirlerden olacaktır.”

Hapse atılma ve sagirlerden olma. Yani hapsin dışında sagirlerden olma vardır.

“Küçüklerden olma” burada kurallı erkek çoğulla getirilmiştir.

O halde Mısır’da böyle bir sınıf vardır. Bu sınıf kölelerden aşağı sınıftır. Bunlar mahkum kimselerdir, kişilikleri kölelerden aşağıya inen kimselerdir. Bu anlamda olabilir. Yahut onu himayemizden uzaklaştırırız, sürünür anlamına gelebilir. Irgat köleliğe dönüştürülmüş köle durumunda olabilir.

Topluluklarda sınıflar daima mevcut olmuştur. Doğuştan düşük sınıflara mensup olma olduğu gibi yaptığı fiillerden dolayı da kötü kimseler sınıfına idhal edilebilir.

İslâmiyet’te üç çeşit insan vardır.

1. Biri adil olan kimselerdir. Bunların şahitlikleri mutlaka kabul edilir. Hakimler bunların şahadetlerini reddedemezler.

2. Diğeri, mecruh kimseler vardır. Onların şahitlikleri kabul edilmez. Zina iftirası yapan kimselerin durumu budur. Kadın Hazreti Yusuf’a böyle bir cezanın verilmesini istemektedir.

3. İslâmiyet’te bir de meçhul kimseler vardır. Bunlar adil veya mecruh oldukları bilinmeyen kimselerdir. Bunların şahadetini soruşturmacılar kabul eder veya reddeder.

Mısır’da da buna benzer bir müessesenin olduğu anlaşılıyor ki sagirlerden bahsediliyor. Hazreti Yusuf bir köle iken onun oralara götürüleceğini söyledi. Bu da bize kölelerden daha aşağı bir sınıf olduğunu göstermektedir.

“Sagir” küçük demektir. Büyükler küçüklere emrederler. Onları devre dışı bırakırlar. Çocuklar da Kur’an’da sagir olarak gösterildiğine göre, demek ki küçüklere hükmetme velilerin yetkileri dairesindedir.

Cizye ehli Kur’an’da sagirlerden sayılmıştır. Siyasi haklardan mahrum olmaları demektir. Topluluk Allah adına idare edilir. Buna hilafet diyoruz. İşte, cizye sahibi kimselerin halife olarak topluluğu yönetme hakları yoktur. İslâmiyet’te bu hak mü’minlere verilmiştir. Kur’an’da mü’min kölelerden bahsedilmektedir.

O halde siyasi haklardan mahrum olan ve kamu görevlisi olamayanların sınıfı sâgirîn sınıfıdır. Bunlar vekaleten de kamu görevi yapamazlar. Oysa köleler efendileri adına kamu görevleri yüklenirler. Yusuf peygamberin o sınıfa sokulacağını belirtmektedir. Biz burada böyle bir sınıfın olduğunu “sâgirîn”in erkek kurallı çoğul gelmesinden anlıyoruz.

***

قَالَ رَبِّ

(QAvLa RabBı)

“Rabbim diye kavl etti.”

“Rabbi” kelimesinin sonunda “ya” harfi vardır. Yakın kimseye söylediğin zaman kısa olarak kesersin. Allah’a hitap ettiği için, sessiz söylediği için ve içinden söylediği için “Rabbî” denmemiş, ya kesreye dönüşmüştür.

Bu hitaptan anlaşılıyor ki, muhatap kadınlar değil Rabbi’dir. “Y” harfinin telaffuzundan anlıyoruz ki Hazreti Yusuf kendi kendine içinden Rabbi’ne söylemiştir. Yani öyle düşünmüştür, ağzı ile söylememiştir. Hazreti Yusuf baştan tereddüt geçirmiş, gençliğin verdiği tahrik ile o da ona meyletmiştir. Ancak Rabb’inin burhanını görünce kendisini çekmiştir ve artık kararlı bir şekilde hareket etmektedir.

İnsan için en zor durum karar verememektir. Karar verdikten sonra insan ne yapacağını bildiği için işler onun için kolaydır. Baştan kararsız olduğu için tereddüt geçirmiş ama artık her türlü baskılara rağmen dimdik durabilmektedir. Bu sebepledir ki ani baskılarla hareket etmemek gerekir. Hilmi Özkök, ‘yeni ve orijinal fikirlerden her zaman korkmuşumdur’ demiştir. Bu sebeple tebliğ bir defa söylemekle olmaz. Devamlı ve değişik yönlerden tebliğ yapılacaktır. Zamanla insanlar düşünecekler, taşınacaklar ve sizin tebliğinizi anlayacaklardır. Ben söyledim ama yapmadı demeyeceksiniz. Demek ki ben söyleyemedim, ben anlatamadım diyeceksiniz. Bir topluluk buna alışmalıdır. Heyecana kapılıp hareket etmemelidir.

Türkiye’de artık piyasa eskisi gibi birinin öksürmesiyle değişmiyor. Herkes ani olaylardan etkilenmemektedir. Bu sebepledir ki Türkiye krizi en hafif şekilde atlattı.

Hazreti Yusuf kendi kendine söylenmektedir. Kadın alenen kadınlara söylemektedir. Hazreti Yusuf da söylenenleri duymuştur. Zaten kadın da Yusuf duysun diye söylemiştir.

Kadın Hazreti Yusuf’u alenen tehdit etmektedir. Belki de kadınlarla böyle muvazaa etmiştir. Yani Yusuf’u tehdit altına almaktadır. Hazreti Yusuf’a, her emrettiğimi yapacaksın, seni ezeceğim, dinlemezsen başına bunlar gelir demek istemektedir.

Hazreti Yusuf onları dinledikten sonra kendi kendine söylenmektedir. İçinden söylemektedir. Bunu içinden söylediği bundan sonra gelen “beni ona dâvet ettiklerinden” sözünden anlaşılıyor. “Davet ettiği” veya “davet ettiğiniz” demiyor. Yani muhatap kadın veya kadınlar değildir. Biz ‘böyle düşündü’ deriz, Araplarda ‘böyle söyledi’ denir. Eğer karine yoksa, “li” harfi de getirilmiyorsa, o zaman böyle düşündü anlamına gelir.

“Kul hüvellahu ehad”daki emir “böyle söyle” değildir, “böyle düşün” demektir. Allah okuyana “sen böyle düşün” demektedir. Diller arasındaki farklar buradan doğar. Tercüme, tam tercüme onun için mümkün değildir.

Bizim Kur’an’ı doğru anlayabilmemiz için âyetleri baştan sona böyle okumamız gerekmektedir. Kur’an lugati yaparken âyetleri sıralamamız ve o âyetlere göre o kelimeyi kavramamız gerekmektedir.

السِّجْنُ أَحَبُّ إِلَيَّ

(elSiCNu EaXabBU ELayYa)

“Sicn daha ehabdır dedi.”

“Sicn” nedir?

Kooperatifimizde, İzmir Akevler Sitesi’ni yaparken elektrik kazası olmuştu. Ben sorumlu mühendistim. Dört gün nezarette kaldım, bu vesileyle orasını da gördüm.

Bu durumda sıkıntıyı içeride olanlardan çok dışarıdaki yakınları çekmektedir. Oraya girip yatmayanlar orasını çok sıkıntılı yer olarak görürler. Ayrıca ekonomik bakımından da eksiklik olur. İçeride olanlar oranın hayatına kısa zamanda uyum sağlarlar ve orası da ev kadar rahat olmaya başlar. Sonunda hapis cezası hapsedilene değil yakınlarına ceza olur.

Bu durum cezadaki şahsilik ilkesine aykırıdır.

İşte o sebepledir ki peygamberler sisteminde hapis cezası yoktur.

Hazreti Yusuf hapishaneyi görmemiştir. Onun için çok korkunç bir yerdir. Ama o imanı sebebiyle, kararlılığı sebebiyle hapishaneyi tercih etmektedir.

İşte azimli olmak, resul olmak demek bu demektir.

Her mü’min bir resuldür, böyle olmaktadır, böyle olmalıdır. Mü’min demek, hak bildiği için canını vermeyi göze alan kimsedir. Asker böyledir. Görevi için canını verir. Türk ordusu bu bakımdan en yüksek derecelerdedir. “Ya istiklâl ya ölüm”ün mânâsı budur.

مِمَّا يَدْعُونَنِي إِلَيْهِ

(MımMAv YaDGUvNaNı EiLaYHi)  

“Beni dâvet ettiklerinden sicn daha ehabdır.”

Buradaki “Min” “Ehabbu”nun “min”idir. Mukayese için gelir. “Den daha” mânâsındadır. Yani hapishane beni davet edeceklerinden daha iyidir.

Burada “deevnenî” denmeyip “yed’ûnenî” denmiş olması, “ellezî” değil de “mâ” getirilmiş olması; gelecekte yapacakları belli olmayan işler demektir. Burada dâvet edilen iş cinsi ilişki değildir. Onun yanında daha başka işlerdir. Davet edecek yalnız kadın değil, ayrıca diğer kadınlardır. “Yed’ûne” kelimesi müennes gaip çoğulu ifade eder. Müzekker gaip çoğulu da aynıdır. Burada kastedilen oradaki kadınlardır. Kadınlar işbirliği içindedirler. Hazreti Yusuf’a değişik şeyler yaptıracaklardır.

Demek ki, daha önce bazı konuşmalar olmuş, o konuşmalarda değişik yaptırımlar üzerinde anlaşmışlardır. Yahut zahir anlamda kadınlar sükut etmişlerdir. Yani kadınlar Hazreti Yusuf’un sahibi olan kadının önerilerini kabul etmişlerdir. Sükut etmekle, karşı çıkmamakla veya ‘bu kerim melektir’ demek suretiyle bunu teyit etmişlerdir. Kadın konuşmadan önce Yusuf’un kerim melek olduğunu söylemişler, kadın da bundan cesaret alarak planını ortaya koymuştur. Onlar da sükut etmişlerdir. Kadınların bu tutum ve davranışları, onun projesini tasdik anlamına gelir.

Burada anlıyoruz ki; ‘bir yere katıldığınızda ses çıkarmazsanız kararlara iştirak etmiş olursunuz kuralı’ ortaya çıkmaktadır. Yusuf kıssasında bunların bu karara uymuş kabul etmesiyle böyle yapmak sünnet olmuştur. Sükut ikrardandır kuralı Kur’an’da yoktur ama burada bu kurala bir örnek verilmektedir.

Biz şimdi buna kıyas yaparak hükümler çıkarabiliriz. Fıkıhçılar şöyle yapmışlardır. Söylenmesi gereken yerde susmak ikrar demektir. Bir sanığa soru tevcih edilir. Sanık, ‘susma hakkımı kullanıyorum’ der. Kabul edilir. Ancak bu hak karakolda kabul edilir. Mahkemede susma kabul anlamına gelir. Cari hukukta böyledir. İslâm hukukunda ise soruşturmacı sorduğu sorulara cevap vermeyenin cevap vermemesini ikrar mahiyetinde sayabilir. Dosyaya geçirir. Yarın suçlandığı zaman onu delil kabul ederek ileri sürer. Bu sayede İslâmiyet’te işkenceye gerek kalmadan suçlular ortaya konabilmektedir. Burada “dâvet’ kelimesinin kadınlara isnad edilmesi, sükutun makbul delil olduğunu göstermiş olur.

وَإِلَّا تَصْرِفْ عَنِّي كَيْدَهُنَّ

(Va İlLAv TaÖRiF GanNIy KaYDaHunNa)

“Keydlerini benden sarf etmezsen.”

“Sarf etmek” savuşturmak, başka tarafa yöneltmek demektir. Akan bir suyun mecrasını değiştirmek demektir. ‘Sarp kayalar’ deriz. Su arktan akarken yamaç yerlerde mecrasını değiştirir, başka tarafa akmaya başlar. Böyle yerlere sarp denir. Yamaç yerler demektir.

“Keydin savuşturulması” demek, tuzağın başka mecralara akması demektir.

Buradaki “illâ” “İnLâ”dan mürekkeptir. İstisna “illâ”sı değildir. Eğer sen sarf etmezsen denmektedir.

“Keydehunne” kelimesi “hunne”ye izafe edilmiştir. Yani oradaki kadınlar keyd yapmaktadırlar. Bunlar cinsi ilişkiye davet etmemektedirler. Bir hile, bir tuzak kurmaktadırlar. Bizim iddiamızı bu da teyit ediyor.

Dedikodu yapan kadınlar toplanıp da ne gibi bir keyd yapmaktadırlar, Hazreti Yusuf’a nasıl bir tuzak kurmaktadırlar?

Burada keydin Hazreti Yusuf’a karşı kurulduğu söylenmiyor. Kadınlar Hazreti Yusuf’a keyd kurabilecekleri gibi, Hazreti Yusuf’u keydlerinde kullanmak isteyebilirler. “Keyd” kelimesi gelmeseydi; Mısırlı kadınların kötü alışkanlıkları olduğunu, kocalarından gizli olarak birlikte birileri ile cinsi ilişki kurduklarını söyler, böyle mânâlandırırdık. “Keyd” kelimesi bu mânânın verilmesine imkân vermemektedir.

O halde bunlar ne gibi bir keyd yapacaklardır?

Azizin yani kadının kocasının itibarını düşürme keydi olabilir. Bu suretle diğer kadınlar kendi kocalarının onun yerine geçmelerini isteyebilirler. Kadın da bu hususta kadınlarla işbirliğine girebilir. Yani çıkar ortaklığı yoktur ama çıkar paralelliği vardır. Aziz kralın gözünden düşecek ve böylece kadın Yusuf’a kavuşacaktır. Diğer kadınların kocaları ise azizliğe yükselme şansına ulaşacaklardır.

Burada Hazreti Yusuf’tan isteyecekleri nedir?

Yusuf’un ilişkide olmasa bile ilişkide olduğunun ortaya konmasıdır. Yahut Yusuf’a cinayet işletebilirler. Aziz ölebilir. İşte bu hususta bir kararları yoktur. Kadınlar bu hususta bir karara varmış değildirler. Ama böyle bir yola girme hususunda anlaşmışlardır.

Hazreti Yusuf bunların oyunlarına katılmama konusunda kararlıdır. “Mimmâ yed’ûnenî ileyhi”deki “mâ” ve muzari fiil bunu ifade eder.

أَصْبُ إِلَيْهِنَّ

(EaÖBu EiLaYHinNA)

“Onlara savb ederim.”

“Sabavet” kelimesinden fiildir. “Tıfl” var, “sabi” var. “Tıfl” çocuğun doğduğundaki hâldir. “Sabi” ise yedi yaşından sonraki durumdur. Yedi yaşındaki çocuk sabi demektir. Kolay oyuna gelir mânâsındadır. Onların yanında çocuk olurum, beni kandırırlar, beni işletirler demektir. Sabilerin cinsi ilişkide bulunmayacakları göz önüne alınırsa, bu kelimenin kullanılması cinsi ilişkiye davet değildir, başka hususlara davettir.

Çocuklar büyükler gibi sorumlu değildirler. Çocuk baliğ oluncaya kadar, onbeş yaşına gelinceye kadar bir suç işlerse, fıkıhta sorumlu velisidir, çocuğa ceza verilmez. Anne babası veya velisi çocuğu kollamakla yükümlüdür. Baliğ biri çocuğa bir şey emreder de çocuk yaparsa, emredene ceza verilir. Kimse emretmez de kendi kendine suç işlerse, anne veya babası sorumlu olur. Bedeni sorumluluk değil, diyet sorumluluğudur.

Batı diyet müessesesini kabul etmediği için sorunları çözememektedir.

Hazreti Yusuf’un burada çocuklaşacağını ve çocuk aklıyla onlara uyacağını söylemektedir.

“İleyhinne” çoğuldur ve oradaki kadınlara gitmektedir. Cinsi ilişkiye davet anlarsak, bütün kadınların onunla ilişki kurmak istedikleri mânâsı verildiği takdirde, Mısır’da böyle bir geleneğin olduğu ortaya çıkar. Biz bu mânâyı veremiyoruz. Sadece aklımıza yatmadığı için değil, Kur’an’ın ifadesinden böyle anlaşılmaktadır. Âyetlerden kadınların ortak bir keyde girdikleri Kur’an’dan açıkça anlaşılmaktadır. Bunun ne olduğu ise meçhul kalmaktadır.

Kadınların birlik oluşturup erkekleri birlikte atlattıkları hususu bilinmektedir. Misal olarak gelin, kaynana ve kız kardeş birleşir ve erkeğe oyun oynarlar. Evlenmelerde kız talep edildiğinde, genel olarak aşiret davaları dolayısıyla kızı talip olana erkek ve erkeğin yakınları vermezler. Oysa kız da oğlana aşıktır. Bu durumlarda kadınlar işbirliği içine girerler ve birlikte erkeklere karşı davranır, onları yola getirmeye çalışırlar. Bu gibi hususlar ailede erkeklerle kadınları ayrı grupta toplar.

Burada da buna benzer bir birlik söz konusudur. Olayın yatıştırılması için kadınlar işbirliği içine girmiş olabilirler.

Biz senaryomuzu nasıl yazacağız?

Eğer Yusuf kıssasını seyircilerimize aktaracaksak, bunlardan birini kabul etmek zorundayız. Bunun için ne yapmalıyız? Önce kadın psikolojisini öğrenmemiz gerekmektedir. Burada kadınlar birlikte ele alınmakta, olaydaki ortak tavırları sergilenmektedir. Kadınların önce dedikodu yapmaları, sonra birlik olup olayda aktif rol alması, kadınların yorumları hakkında büyük bilgiler içermektedir. Kadınların psikolojisi ve sosyal davranışları belirlendikten sonra Mısır’a dönmeliyiz ve onların örflerindeki durumu ortaya koymalıyız.

İşte bu sebepledir ki Kur’an’ı yorumlamak işi ilim işidir. Müsbet ilimler geliştikçe Kur’an’ın anlaşılması da o kadar genişleyecektir. Bu sebepledir ki Kur’an’ın geçmiş tefsirleriyle yetinmek hiçbir zaman mümkün değildir. Eğer Yusuf kıssasını biz bir insanın yazdığı kitaptan öğreneceksek, onun ifadelerinde bir yenilik yapamayız. Ama bu kitap Kur’an ise, o zaman ilmimiz arttıkça o ifadelerin mânâlarını da daha iyi anlarız.

وَأَكُنْ مِنْ الْجَاهِلِينَ (33)

(Va EaKuN MıNa eLCAvHiLIyNa)

“Ve cahillerden olurum.”

Onların oyununa gelirim ve cahillerden olurum diyor.

“Cehl” bir şeyi bilebilme imkanı varken onu öğrenmeyip bilgisizlik içinde bulunmaktır. Bilememek başkadır, cehalet başkadır. Bilmemek bilememekten geliyorsa bu cehalet değildir. Kasten bilmemekse, bilmeyi istememekse, o cehalettir. Küfür derecesinde günahtır. Küfür, bildiği halde aksini iddia etmektir. Cehalet de kasden öğrenmemektir.

Erbakan’ı “Adil Düzen”den vazgeçirmek için Hayrettin Karaman’ın başkanlığında bir heyet kurdular; o zaman Refah Partisi’nde olan bugünkü AK Partililer bu heyeti kurdular. Kendilerine “Adil Düzen”i anlatalım dediğimizde ‘hayır’ dediler, ‘biz şimdi sizinle görüşmeyeceğiz’ dediler. On yedi sene bu yaptıklarını gizlediler. Erbakan’a rapor verdiler ve onu “Adil Düzen”den vazgeçirmek için uğraştılar.

Bu yaptıkları nedir?

Eğer “Adil Düzen”i anladılar da gizleyip ters gösterdilerse, bu yaptıkları hakikati örtmek ve gizlemek anlamında küfürdür.

Eğer anlayamadılar ve anlamak da istemedilerse, bu da cehalettir.

Küfür veya cehalet; karşı olduktan sonra ne fark eder?!.

Bunu yapanlar bizim sevdiğimiz ve saydığımız arkadaşlarımızdır. Onların imanlarından ve İslâmlarından şüphe etmiyorum. Ancak yaptıkları sebebiyle tevbe etmeleri gerekir. Tayyip Erdoğan onlara danışmış ve ona göre hareket etmiştir; onun günahı bizi ilim heyetine dahil etmemesidir. Bunların tevbe etmeleri gerekir, istiğfar etmeleri gerekir; ondan sonra da “Adil Düzen”e hizmet etmeleri gerekir.

“Cahilîn” kelimesi kurallı erkek çoğuldur. Kişinin bilgisiz olmak istemesi zordur.

Kişi ne zaman cahil kalır, ne zaman öğrenmek istemez?

Çevrenin baskısı ile ve sosyal kandırma sebebiyle böyle yapar.

Türk ordusu bugün böyle cehalet içindedir. “Adil Düzen”i öğrenmemede ısrar ediyor. “Adil Düzen yazarları” devre dışı bırakılmaktadır. Ordunun da bu tutumundan vazgeçmesi gerekir. Düşman isek de bizi öğrenmelidir, dost isek de bizi öğrenmelidir. Bilgi, bilinenin şerrinden korunmayı, hayırlının da hayrından yararlanmayı sağlar.

O halde bir şeyi öğrenmeyi istememek cehalettir ve o topluluk için şerdir.

Biz kimsenin “Adil Düzen”i kabul etmesini istemiyoruz, kimsenin “Adil Düzen”i bizim anladığımız gibi anlamalarını da istemiyoruz. İstediğimiz bizi öğrenmeleridir. Biz nasıl kapitalizmi ve sosyalizmi biliyorsak, onlar da bizi öğrensinler. Biz nasıl onların doğrularına doğru diyorsak, bize göre yanlış olanları da yanlış olduğunu gösteriyorsak; onlar da bize öyle yapmalılar. Yokluğa mahkum etmek ne edene yarar ne de edilene yarar; sadece ikisinin yani iki tarafın düşmanına yarar.

Sömürü sermayesi böyle buyuruyor, onlar da onu yapıyor, sonra da sömürülüyorlar.

Hazreti Yusuf burada, ‘ben sonra cahil topluluktan olurum’ diyor. Allah’a dua ediyor. O’na sığınıyor, O’ndan yardım istiyor.

İslâmiyet’te sebepleri işleyeceksin, tarlayı ekeceksin ama sonra da Allah’a dua edeceksin.  Ben kendim nasılsa mahsul alacağım demeyeceksin. Yine Allah’a sığınıp O’nun yardımı ile korunacaksın.

Bilememezlik mazerettir, bilmezlik mazeret değildir.

Kişilerin okuyup anlayacaklarından çok kanunlar çıkarmak, halk için bilememezlik anlamındadır. Oysa Batı mantığında kanun bilmemek mazeret değildir. Yani Batı çelişki içindedir. Kişiye kaldıramayacağı yükü yüklemektedir.

Hazreti Yusuf, ‘cehaleti meşrulaştıran topluluk içinde olursam’ diyerek Rabb’ine dua ediyor. Kurtuluş yolu nedir? Hapse gitmedir, hapishaneye girmedir.

Batı İslâmî ilimlere ambargo koymuştur. Batı topluluğuna katılan Türkiye Üniversiteleri de aynı cehalet içindedirler. Batı kendi kültürü olmadığı için İslâmiyet’i dışlamaktadır. Biz ise bizim kültürümüz olduğu için dışlıyoruz.

Hazreti Yusuf’un ‘cahillerden olurum’ sözü bu tür sosyal cehalete işaret etmektedir.

Bu tür cehaletten kurtulmanın veya korunmanın yolu o topluluktan hicret etmektir.

Hazreti Yusuf için hicret hapishaneye gitmektir. Bunların içinde kalıp cahil kalacağıma, hapishaneye gidip cehaletten kurtulmak daha iyidir diyor.

Demek ki böyle kişileri cehalete mahkum eden topluluk içinde yaşayacağımıza, zindan gibi kötü yerleri bile tercih ederek oraya göç etmeliyiz. Hazreti Yusuf’un sünnetine uymalıyız.

Burada bir soru ile karşı karşıya kalıyoruz:

Siz, Türk ordusu “Adil Düzen”i öğrenmediğinden dolayı cehalet içindedir dediniz; peki, bu durumda onlardan nasıl hicret edeceğiz diyebilirsiniz?

Cevaben derim ki:

Tebliğ yaptığımız, tebliğ yapabildiğimiz müddetçe, hapse girsek de tebliğimize devam edecek, ülkemizden ayrılmayacağız. Tebliğ edecek gücümüz kalmadığı taktirde ülkeyi terk edip gideceğiz. Devlet demek ordu demektir. Ülke içinde orduya tebliğ yapılacak ama muhalefet yapılmayacaktır.

***

فَاسْتَجَابَ لَهُ رَبُّهُ

(FaiSTaCAvBa LaHUv RabBuHUv)

“Ona Rabbi isticabe etti.”

“İsticabe” cevap kelimesinin istif’al bâbıdır. “CVB” “CVF” kökü ile akrabadır. “Cevf” karın demektir, “CVB” de kazan demektir. “Cevap” karın doyurmak veya kazan doldurmak, sorulan sualin karşılığını vermek demektir. “İcabet” daveti kabul etme demektir. “İsticabe” ise cevap vermesini istemek demektir.

“İcabet etmek” karşı tarafa uymak demektir. Aktif olan cevap isteyendir, isticabede ise aktif olan cevap verendir. Bekle, emirlerime uy, istediğini yerine getireceğim, yani seni zindana göndereceğim demektir.

Biz de bir toplulukta kötülük içine düşmek tehlikesi içinde kalırsak Rabbimize sığınacak ve O’ndan kurtulmamızı isteyeceğiz.

28 Şubat’ta dayatılan 18 maddeye karşılık iktidardan gitmeyi tercih eden Erbakan Hazreti Yusuf’un  yaptığını yapmıştır. Arkadaşları ise böyle bir direnişi gösterememektedir.

Bugün “Adil Düzen Çalışanları” dışlanmış ve itilmiş bir şekilde “Adil Düzen Çalışmalarına” devam etmektedirler, hapis gibi yaşamaktadırlar.

Dışlanmak adeta hapis olmak gibidir.

Zindandan çıkmayı beklemektedirler.

فَصَرَفَ عَنْهُ كَيْدَهُنَّ

(Fa ÖaRaFa GaNHu KaYDaHunNa)

“Ondan keydlerini sarf etti.”

Keydin gidişini başka tarafa çevirdi. Yani ne yaptı? Keydlerini tersine çevirdi. Onlar Yusuf’u kötülüğe sürüklerken o sabrederek Allah’a sığınacak ve Allah onu kurtaracaktır.

Allah’a dua etmek demek, O’nun dediklerini yapmak ve ondan sonra takdiri İlâhi’yi beklemektir.

Erbakan da 28 Şubat döneminde böyle yapmış, takdiri İlâhi’yi beklemiştir. Sonra o takdir ile AK Parti iktidar olmuştur.

Şimdi biz “Adil Düzen Çalışanları” bekliyoruz, Allah’ın takdirini bekliyoruz.

Bizim sıkıntımız bu beklemede değildir.

Bizim sıkıntımız, bize karşı olanların bizim sevdiğimiz ve saydığımız kimseler olmasıdır; AK Partililer ile Gülencilerin olmasıdır.

Biz Erdoğan ile Gülen’in “Adil Düzen”e karşı olduklarına inanamıyoruz.

Biz onlara anlatamadık da ondan böyle yapıyorlar diye düşünüyoruz.

Bizdeki eksikliklerimizi düşünüyor ve Rabbimize sığınıyoruz.

Sarf edecek olan Allah’tır. O’nun takdiri geldiğinde bir saat bile gecikmeden gelir. Bir saat önceye de alamayız. Bizim yapacağımız “Adil Düzen” üzerinde çalışmaktır. Örnek olarak bir müesseseyi kurmak ve onu göstererek anlatmaktır. Bir bakkal kursak, bir işletme kursak ve örnek olarak göstersek, açılış yapsak; elbette bu kardeşlerimiz gelecekler ve bizi dinleyeceklerdir. Bu yönüyle biz onlara karşı çıkmıyoruz.

“Keydehünne” diyerek onların keydlerinden korudu veya keydlerinden savuşturdu, yani kötülükten savuşturdu deniyor. “Kadının keydinden” demiyor, “kadınların keydinden, ortak keydinden” diyor.

Bu savuşturma nasıl olacaktır?

Onu alacak, hapishaneye götürecektir.

28 Şubat da böyle bir kurtarma ameliyesidir. O dönemdeki Doğru Yol Partisi, Hazreti Yusuf’a keyd yapan kadınlar misalidir. Erbakan Rabbinin burhanını görmüş ve DYP’nin mekrinden kurtulma kararını vermiştir. (Tesadüfe bakın ki; o zamanki DYP Genel Başkanı da bir kadındır, Tansu Çiller’dir ve ‘Ben Refah-Yol İktidarı döneminde “Adil Düzen”i uygulatmadım!’ diye öğünecektir! RNE)

Hazreti Yusuf insanlığı uygarlaştıracak ve uygarlaştırdıktan sonra uygarlığın sürmesi için gerekli hizmeti verecek olan bir kavmi, İsrail oğullarını oluşturacak bir aşireti oluşturmakla görevli olarak Mısır’a götürülmüş ve orada eğitilmiştir. Orada yüksek yöneticilerin yanında eğitim almıştır. Bu dönemde Mısır halkı ile teması yoktur. Şimdi hapishaneye gidecek ve orada Mısır halkı ile yakın temas kurmuş olacaktır. Mısır’a gitmesi ve hapishaneye gitmesi birtakım istenmeyen olaylarla olacaktır. Hazreti Yusuf’a kötülük yapmak isteyenler ona keyd yapacak ve Hazreti Yusuf onların bu keydlerinden dolayı sıkıntılara düşecektir. Sıkıntılar onu olgunlaştıracak ve onu görmüş geçirmiş kimse yapacaktır.

Bu iki olayın ortak özelliği vardır. Olayda Hazreti Yusuf’la mücadele edenlere karşı Hazreti Yusuf direnmemektedir. Mısır’a daha çocukken takdire boyun eğmiş olarak gitmiş, şimdi hapishanenin yoluna da kendi isteği ile koyulmuştur. Her iki olayda da kendisine kötülük yapanlarla mücadele etmemiştir. Sonra güç kendisinin eline geçince onları intikam hisleriyle ezmemiş, aksine onlara iyilik etmiş ve yüceltmiştir.

Bugün de “Adil Düzen”e karşı çıkanlar, “Adil Düzen Çalışanları”nın yakınlarıdır.

Bunlar da iki guruptur.

Biri Risale-i Nur Şakirtlerinden Gülencilerdir, diğeri de eski Millî Görüşçülerden AK Partililerdir. Onlar, Hazreti Yusuf’un başına gelenler misali, bizi kuyuya atmak istemişler, hapishaneye göndermek istemişlerdir.

Ne var ki başarıya ulaşamayacaklardır.

Hazreti Yusuf nasıl kendisine oyunlar oynayanlara karşı dayanıp sabrederek tarihin seçilmiş kavmini oluşturmuşsa; biz de AK Parti ile Gülen cemaati mensuplarına dayanarak “Üçüncü Bin Yıl Uygarlığı”nı oluşturmuş olacağız. İktidar olduğumuzda bu iki gurupla bir olacak ve birlikte büyük yolculuğumuza devam edeceğiz.

Bu sûreyi bu benzetmeyi yaparak okumamız gerekir.

Hazreti Yusuf Mısır’da kendisine verilen hüküm ve ilimle başarıya ulaşmıştır. İlimle iktidar olmuş ve iktidar olduktan sonra yine ilimle hükmetmiştir.

Biz “Adil Düzen Çalışanları” da ilimle iktidar olacağız. Sonra da ilimle adalet içinde hükmedeceğiz.

“Adil Düzen” demek ilim demektir. Asrın idrakine söyletilen Kur’an’dır. Kur’an’ın bir adı da nurdur, yani  önümüzü aydınlatandır.

Bu sûreyi bu gözle okuduğumuzda rahatlıkla önümüzü görebiliriz. Olaylara bu gözle bakıp Allah’ın takdirini beklememiz gerekir.

Biz elimizden geleni yaparız, takdir O’nundur.

إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (34)

(EinNaHUv HuVa elSaMIyGu eLGaLIyMu)

“O alim olan semidir.”

Buradaki “İnneHu” şan zamiri değildir. “İnne” çünkü mânâsındadır. Burada Allah’a raci zamirdir. “İnne”nin ismidir. “Hüve” fasl zamiridir. Yani Türkçedeki “dir” mânâsındadır.

“Es-Semi’” ve “El-Alîm” marifedir. Yani semi’ ve alim olan O’dur. Yalnız O işitir, O bilir demektir. Her şeyi işiten ve her şeyi bilen O’dur. Bizim semi’ ve alim olmamız cüzidir. O’nun semi’ ve alim olması küllidir.

Buradaki zamir kâinatın hakimi ve rabbi olan Allah’a racidir. Bunun mânâsı şudur ki, biz kaderi değiştiremeyiz; biz kendi çevremizde istediğimiz gibi hareket ederiz ama kaderi değiştiremeyiz. Bu sosyal kanunlarda böyle olduğu gibi fizikî kanunlarda da böyledir. Makroda denge vardır. Bu denge hesabîdir. Ama mikroda ihtimalîdir, hesabî değildir. Çaya attığımız şeker her tarafa yayılır ve her tarafta tadı aynı olur. Bir şeker molekülünün nasıl hareket ettiği ise bilinemez tesadüflere bağlıdır. Fiziki olaylarda ihtimalîdir. Sosyal olaylarda ferdin iradesine bağlıdır. Mikrodaki olay ferdin iradesine bağlıdır. Makrodaki olay ise Allah’ın iradesine ve takdirine bağlıdır. Buradaki “semi’dir ve alimdir”in anlamı budur.

“Alim” semi’in sıfatı olduğu gibi; “alim” ayrı haber, “semi’” ayrı haber olabilir. Aralarında “ve” harfi konmadığına göre semi’ ile alim birlikte düşünülecek demektir.

“Semi’” işitmek anlamındadır, ancak buradaki işitmek sözü anlamak anlamındadır. Yani Fransızca duymak işitmek demek değildir. Allah semi’dir. Sesleri duyar anlamında değildir. İnsanın ne düşündüğünü bilir anlamındadır. Bizdeki işitme, bir beyinden çıkan işaretler ağzımızda ses hâline dönüşür, sonra o kulağımıza gelir. O da tekrar elektrikî işaretlere dönüşür, beyne gider. Ruhlarımız arasında ilişki kurulmuş olur. Bizdeki işitme bu şekilde gerçekleşir. Allah’taki işitme ise böyle aracı vasıtası ile olmaz. İlimde böyledir. Biz bir şeyi onun bize gönderdiği işaretlerle ve dalgalarla algılarız. Onu beynimizde bilgisayar programına çevirir, sonra da idrak ederiz. Allah ise onu zaman dışı bilmektedir.

Peki, burada “çünkü o semi’dir, alimdir” derken bize neyi anlatmaktadır?

Hazreti Yusuf’a yapılan ithamlar. O ithamlarda beyinlerdeki düşünceleri işitmektedir. Yani herkesin ağzıyla veya beyniyle söylediklerini bilmektedir. Sonra da onların davranışlarının nereye varacağını bilmektedir.

Semi’ geçmişi bilmeyi, alim de geleceği bilmeyi ifade eder.

Semi’ cüz’î olayları, alim ise küllî olayları bilmeyi ifade eder.

Hazreti Yusuf’un başına gelenler; bir taraftan Hazreti Yusuf ve diğerlerinin cüz’î iradeleri, diğer taraftan da Allah’ın küllî takdiri ve iradesi olarak olayları oluşturmaktadır.

Bu durum yalnız Hazreti Yusuf peygamberin hikâyesinde böyle değildir.

Bugün de aynı olaylar cereyan etmektedir.

Kur’an’ın nüzulü peygambere dayalı uygarlığın sonu olmuştur. Kur’an’dan sonra yani “II. Kur’an Uygarlığı” artık peygambersiz olacaktır; peygamberlerin yerini âlimler alacaktır.

Bu küllî takdirdir, İlâhi iradedir.

Bunun oluşması için Emevilerin Endülüs’e girmeleri, Haçlı seferlerinin olması, Osmanlıların Viyana’lara kadar ulaşması, sonra mağlup olup Sakarya’lara kadar gerilemesi gerekmektedir. İsrail oğullarının en yüksek seviyeye ulaşıp dünyaya hakim olmaları gerekmektedir. Nitekim bütün bunlar olmuştur.

Bundan sonra ne olacaktır?

“II. Kur’an Uygarlığı” doğacaktır.

Doğmaya başlamıştır...

Batı’da İsrail oğullarının önderliğinde oluşan gelişmelere dayanılarak Kur’an yeniden anlaşılacak ve “II. Kur’an Uygarlığı” yani “III. Bin Yıl Uygarlığı” oluşacaktır.

Bugün “III. Bin Yıl Uygarlığı”nın oluşmasını İsrail oğulları engellemeye çalışmaktadırlar. “Kur’an Uygarlığı” yerine “sömürü uygarlığı” olmasını istemektedirler. Hazreti Yusuf’un kardeşlerinin ve Mısır kadınlarının yaptıklarını yapmak istemektedirler.

İlk bakışla bakıldığı zaman bunlar hakim durumdadırlar. Onların keydleri/ tuzakları/ planları geçerli olacaktır. Hazreti Yakub’un torunları dün Hazreti Yusuf’a yaptıklarını bugün bize yapmak istemektedirler...

Başaramayacaklardır...

Allah semi’dir ve alimdir.

İlâhi kader gerçekleşecek, “III. Bin Yıl Uygarlığı” aynen “Kur’an Uygarlığı” olarak oluşacaktır.

Şunu bilmemiz ve anlamamız gerekir; biz Hazreti Yusuf’un ve Hazreti Musa’nın yolunu izliyoruz...

Sömürü sermayesi ise Hz. Yusuf’un kardeşlerinin ve Mısır kadınlarının yolundadır. Bu sermaye mensupları onların yaptıklarını yapıyorlar. Sonunda onlar mağlup ve mahcup olacaklardır.

Allah’ın kaderi gerçekleşecektir.

İnsanlık ileri uygarlığa ve barış uygarlığına ulaşacaktır.

Çünkü Allah semi’dir ve alimdir.