Muhterem Devlet Başkanımızın iki buyruğu vardır:

• Altın Paraya geçme ve
• Uluslararası alışverişte ulusal paraların kullanılması.

Ekonominin temeli budur.

Bilgiye dayanmadan hiçbir ilerleme kaydedilemez.

Sıradan görevlilere bu iş verildiğinde, bilmedikleri için sorunları çözmek üzere yabancı kaynaklara başvururlar; onlar da çıkmaz yollar gösterirler. İşi beceremezler, sorunu sistemde bulurlar. Dolayısıyla yaptıkları yararlı olmaktan çok zararlı olur.

O halde Türkiye ile Çin arasında yapılması gerekenleri biz yazalım.

1- Merkez Bankaları bugünkü altın değeri ile TL ve Yuan’ı birbirlerine kredi olarak verirler. Paralar hem kredi hem de teminat olur.

2- Çin Merkez Bankası ticari bankalarına, dolayısıyla Çin tüccarlarına TL’yi faizsiz kredi olarak verir. Türkiye Merkez Bankası ticari bankalarına, dolayısıyla Türk tüccarlarına faizsiz Yuan’ı kredi olarak verir.

3- Faizsiz kredi alan tüccarlar karşı devletin pazarından onların parası ile ithalat yaparlar. Böylece paralar geri dönmüş olur.

4- Tüccarlar ithal ettikleri malları satarak kendi ülkelerinin paralarını elde etmiş olurlar. Kendileri ise ticari bankalara karşı devletin parasını borçludurlar. Merkez bankalarında kendi paralarını karşı devletin paraları ile değiştirirler.

5- Her iki Merkez Bankası karşı devletin parasını kasa stokuna bakarak kuru tespit eder ve alıp satmaya başlar. Karşı devletin parası çoğalırsa kendi parasını değerlendirir, aksi ise aksini yapar.

6- Böylece kur öyle teessüs eder ki, iki ülkenin ithalat ve ihracat fiyatları eşit olsun.

Demek ki yapılacaklar çok basittir.

Türkiye TL’yi teminat vererek Yuan’ı alır, Türk ticaret bankalarına faizsiz olarak kredi verir. Onlar da tüccarlara kredi verirler. Tüccarlar Çin’den ithalat yaparlar, onu Türkiye’de Türk Lirası ile satarlar. Elde ettikleri TL’yi Türk veya Çin Merkez Bankalarında Yuan ile değiştirip Türk ticari bankalarına kredilerini kapatırlar. Onlar Merkez Bankasındaki kredilerini kapatır, Merkez Bankaları da birbirlerinin kredilerini kapatırlar.

İşlemi anlamada herhangi bir zorluk yoktur. İki tarafta da kredi alan olmayabilir. Bir tarafta kredi alan olduğu halde diğer tarafta alan olmayabilir. Bu durumda ne olur?

Sonunda Merkez Bankalarından kredi çıkmamıştır, kredi kullanılmamıştır. Sorun yoktur. Krediler iade edilmiş olur. Ne kadar gerçekleşmişse o kadarla yetinilir. Yuan ve TL her iki Merkez Bankasında kasa stokları ile fiyatlandırıldığı için de Yuan-TL kuru gerçek değeri ile tespit edilir.

Burada halkın kolayca anlayamayacağı husus, kasa stoku ile hesaplanan kurun nasıl gerçek değeri ifade ettiği olabilir. İşte, iktisatçılar bizimle bunu tartışabilirler. Eğer bize itiraz edecek bir iktisatçı varsa, sütunlarımız onlara açıktır. Kimse ses çıkaramaz.

Cari kur oranı; kredi oranlarının iki katı ile stok oranlarının toplamının kredi oranları ile stok oranlarının iki katının toplamına bölümünün, kredileşmede kabul edilen kur ile çarpımıdır. (Kredi oranları k, stok oranları s, kredileşmede kabul edilen kur da f olsun. O zaman;

Cari kur = [(2*k + s) / (k + 2*s)] * f  olur.

İlme kulak verin...

Yoksa helak olursunuz...