16.Ders

               ALTIN PARA

               a) Tüccar Parası:

               Mübadelede halk malı para mukabili tüccara satmakta, tüccar aldığı malı dönüp para mukabili yine halka satmaktadır. Yani halk, malı para kullanmadan üretmekte, sadece değiştirmek için para kullanmaktadır.

               Tüccar bir aracı olmaktadır. Tüccarın bu aracılığı yapabilmesi için ücrete muhtaçtır. O halde tüccara bir kar verilmelidir. Karın verilmesinin bir nedeni de mübadele bedelinin serbest anlaşma ile tespit edilebilmesidir. Aradaki fark tüccara kalmadığı takdirde ilk satıcı ile son alıcıyı topluluğa en faydalı bir fiyatla anlaştırmaya imkan yoktur.

               Çok basit bir sistem olan bu para, uzun zaman çalışamaz. Çünkü kar dolayısıyle sonunda bütün para tüccarda toplanı, halkta para kalmaz olur, dolayısıyle tüccar malını satamaz. Satamayınca kendisi de alamaz, sonunda halk ürettiği malı elinde çürütür. İhtiyacından da kendisi helaka gider.

               Ticaret parası tüccarı yatırıma zorlar. Sonunda üretim araçları da eline geçmeye başlar. Emlak parasını çıkarır. Faiz hoşuna gider, ticaretten vazgeçip banka kurar. Banka parası ile topluluğu sömürüp yıkmaya başlar.

               Sermaye vergisi ile bütün bu sakıncalar giderilir ve çok uzun zaman topluluğu idare edebilir. Sermaye verigisi tüccarın karına eşittir.

GÖRÜŞLER       

               LİBERALİST: Gerçek para ticaret parasıdır. Zira topluluğun maşeri vicdanından doğmadır. Ona paralık değerini topluluk vermiştir. Para olarak seçtiği şeyi de kendisi tayin etmiştir. Gerçek üretim ve tüketim ticaret sayesinde olmaktadır. Malını satamayan insan için eşya bir külfetten ibarettir. Malı bulamayan kimse de açlıktan ölür.

               SOSYALİST: Ticaret parası aslında para olmadığı zamanlarda mecburen kullanılmış bir para olup gerçek para değildir; maldır.

               KOMÜNİST: Ticaret parasına meşruiyet verilmez. Zira kamudan doğmakta, fakat tüccarlar tarafından istismar edilmektedir, gayrimeşrudur.

               KAPİTALİST: Ticaret parasının gerçek karşılığı yoktur. Binaenaleyh belirsizdir, tanımlanmamamıştır. Para olmadığı için para yerine kullanılan bir vehimdir.

               TEŞEBBÜSÇÜ: Ticaret parasının paralık vasfı yoktur, altın olmadığı zaman mecburen altın yerine geçen bir para olmaktadır.

               DEVLETÇİ: Ticaret parasının devletçe teyidi yoktur. Bu nedenle para sayılmaz, belki para olmadığı zaman para yerine geçen bir eşya olabilir.

               Liberalistler ticaret parasını yeterli görmekte, diğerleri de tamamen reddetmektedirler.

               ADİL DÜZEN: Ticaret parası tam bir paradır. Ticarette malları değiştirmede yeter ve elverişli bir paradır. Bankanın ihracına, devletin teyidine, nedrete ve belirli karşılığa ihtiyaç yoktur. Ancak bu para ile sadece mübadele gerçekleşmekte, kredi, imar, iaşe, üretim ve tüketimin düzenlenmesi mümkün olmamaktadır. Bu nedenle toplulukta diğer paralara veya diğer görevleri de yapabilen terkip edilmiş bir paraya ihtiyaç vardır.

               Ticaret parasının en kötü tarafı tasarruf yani artırma imkanını ortadan kaldırmış olması, kar zarureti dolayısıyle bütün parayı tüccarların elinde toplamasıdır. Bu ise tekel rejimini doğurmakta, topluluğu başka mecralara sürüklemektedir. Bu adil düzende sermaye vergisi ile önlenmektedir.

               Gerçi kar ile bütün sermaye tüccarın elinde toplanmaktadır; fakat, tüccar kar etse de, zarar etse de devamlı olarak sermaye vergisi vermek zorunda olduğundan sermayesini atıl tutmamakta ve devamlı olarak çalıştırmak zorunda kalmaktadır. Bu suretle sermaye topluluğun hizmetinde olmaktadır. Elde edilen karın tamamını da sermaye vergisi olarak vermek zorunda bırakılmış olduğu için bununla tüketimde şuyuiyyet esası de gerçekleşmektedir.

               Sonuç olarak sermaye vergisi olmadan ticaret parası ekonomik bakımdan kararsız, sosyal bakımdan bir sömürü aracıdır. Zekatlı bir ticaret parası ise ekonomi bakımdan çok karlı ve diğer bütün sistemleri de kararlı kılar ve sosyal bakımdan da çok adil bir paradır.