K Ü R T Ç E
GENEL HÜKÜM
Devlet vatandaşlardan vatandaşlık görevlerini yapabilmeleri için neleri bilmeleri gerektiği hususunda hükümler koyabilir. Devlet vatandaşların bir şeyi bilmelerine veya öğrenmelerine engeller koyamaz. (Anayasa Hükmü)
Madde 1- Devletin resmi dili Türkçedir. Türkçe bilmeyenler, devlette hizmet vereceklerin ve devlet işlerinin oylamasında oylarını kullanamazlar. İlk öğretimde devlet yazısını öğrenmek zorunludur. Her kademedeki okullarda Türkçe zorunlu derstir. Tedrisatın beşte biri Türkçe yapılır.
Madde 2- Üç yıllık temel eğitimler ocaklarda, beş yıllık ilk öğretim bucaklarda, beş yıllık orta eğretim illerde kendi dillerinde yapılabilir. Programlarını öğretmen ve öğrenciler kendileri kendi bütçeleri ile düzenlerler. Eğitimde yerlerden nüfusları 30 ile 100 arasında olanlar ocak, 3000 ile 10000 arasında olanlar bucak, 300 000 ile 1 000 000 arasında olanlar il sayılırlar. Son nüfus sayımında ilçe nüfus toplamı esas alınarak uygun komşu ilçelere valilikçe birleştirilir.
Akademik çalışmalar ilim dili ile yapılır. İlim dili Latince ve Arapçadır. Bu iki ilim dilini lugatla metinleri çözecek seviyede bilmeyenler doktora yapamazlar. Doktora çalışmalarında uluslararası seviye esas alınır. Türkiye dışında, ABD, İngiltere, Almanya, Fransa, İtalya, Rusya, Çin ve Japonya’da bulunan Milli Eğitim Bakanlığı’nca seçilecek beşer üniversiteden en az ikisinden vize alamayanlar doktora çalışmaları yapamazlar.
Madde 3- Bucak nüfuslarının üçte birine temel, ilçe nüfuslarının onda birine ilk, il nüfuslarının yüzde birine orta, bölge nüfuslarının binde birine yüksek ehliyet verilir. Ülke nüfusunun onbinde birine akademik unvan verilir. 63 yaşını dolduranlar emekli olurlar ve mezkur nisbet içinde yer almazlar.
Madde 4- Orta öğrenimini yapmış herkes üniversite talebesidir. İstediği fakültede ders alma hakkına sahiptir. Fakültelere devlet bütçesinden tahsisat öğrenci sayısına göre verilir. Yüksek öğrenimini yapmış herkes akademi öğrencisidir. Akademik kariyer çalışmalarını ve araştırmalarını üniversiteler yaparlar. Üniversitelere devlet bütçesinden pay verilir. Her fakülte ve üniversite programını kendisi yapar, tedrisatını kendisi yapar. Merkezi müdahale yapılamaz.
Madde 5- Fakültelerden mezuniyet devlet imtihanları ile yapılır. Siyasi partilerin son seçimde aldıkları oyları nisbetinde paylaşarak atayacakları yirmi kişilik profesör, fakültelere ortak soruları hazırlatır, test soruları yaptırarak imtihan yapar. Bu imtihanlarda derece alanlara yüksek ehliyet verilir. İhtisas diplomaları bunlara meslek odaları tarafından verilir. Fakülte devlet imtihanlarının tamamı Türkçe yapılır.
Madde 6- Devlet ayrıca Türkçeden devlet imtihanları açar, başaranlara yazarlık ehliyetini verir. Türkçe yayın yapan basın ve yayın organlarında çalışanlara devlet maaş verir. Bu kişilerin kadroya alınmaları siyasi partiler tarafından aldıkları oyları nisbetinde yapılır.
Madde 7- Devlet beş ile yirmi arasında televizyon istasyonlarını kurar ve uydu antenleri bunlara tahsis eder. Televizyonların bakımını devlet yapar . Kanallar siyasi partilere %5 oya göre bölüştürülür. Devlet televizyon sayısınca gazete tesis eder. Bunların basılması ve dağıtımı karşılıksız yapılır. Televizyon yayınlarının özetini günlük gazetelerde yayınlar. Ayrıca haftalık dergi eki verir. Bu ekte kalıcı haber ve bilgiler yer alır.
Madde 8- Gazeteye abone olanların sayısınca basın yayına kamu bütçesinden destek yapılır. Buna karşılık sahifelerinin beşte birerlerini devlete tahsis ederler. Basın ve yayın vergiden muaftır. Resmi kadrosu devletçe sigortalanır.
Madde 9- İllerin birleşerek ortak tedrisat yapmaları, ortak diploma vermeleri yasaktır. Böyle yapan illerin orta öğrenim diplomaları geçersiz olur. İllerin birleşerek ortak basın veya yayın yapmaları da yasaktır. Bu tür basın veya yayın yapanlarda, yazan veya konuşanlara devlet tahsisat vermez. Devlet basın yayından vergi almaz. Bunun yerine bunların beşte birinde kendi yazar ve konuşanlarına yazdırır ve konuşturur.
Madde 10- Devlet, kendisine ayrılan kısımları kurumlarına ve Genel Kurmay Başkanlığı’na kullandırır.