Kur’an’a göre hayat ve düzen

“Yüz dairelik lojmanlı işyeri apartmanın bir katında böyle yorum yapan bir cemaat olacaktır. Yorumlar günlük olaylar içinde günlük sorunları çözecek durumda olmalıdır. Her topluluk Kur’an’ı kendi diliyle her hafta yorumlayacak, bizim yaptığımızı yapacaktır. / Bir alt derecede her ilde ayrı olmak üzere bu yorumlar örnek alınarak kendileri kendi illeri için yorumlayacaklardır. Böylece her il kendi dili ile Kur’an’ın ulus dilindeki yorumunu esas alarak yorumlayacaktır. / Ondan sonra da her bucak il yorumunu kendi bucak dili ile tercüme ederek takip edecek, kendi bucağına özgü yorumlarını ekleyecektir. Haftada bir gün bizim yaptığımız yorumlar her bucakta yapılacaktır. Bucak televizyonlarında bu yorumlar bir hafta içinde her gün yayınlanacaktır. / Ocaklarda kılınan beş vakit namazda Kur’an’ın Arapçası ile meallerinden istediklerini okuyacaklardır. Her namazda 2 sahife okunacaktır. Böylece günde 10 sahife okunmuş olacaktır. 600 sahife olduğuna göre demek ki her yıl bir defa Kur’an meali tamamlanacaktır. / Her gün yatsı namazında ise bu yorumlardan ulus, il ve bucak yorumlarından beşer sahifelik yorumlar okunacak, böylece herkes kendi ulusunun, kendi ilinin ve kendi bucağının yorumlarını takip etmiş olacaktır. / Bu eğitimleri beşikten mezara kadar herkes takip etme durumundadır. / Bunun dışında herkes günde en az altı saat üretimde çalışacaktır. Kadınlar ve yaşlılar kendi apartmanlarının altındaki işyerinde çalışacaklardır. Çalışma saatleri sabah altıdan öğleye kadardır. Diğer saatlerde ise serbesttirler. Emekli olmayan erkekler apartmanları dışında ağır işlerde günde 6 saat çalışacaklar, asıl üretim orada olacak, tarım ve inşaat işleri oralarda yapılacaktır. / Öğle ile ikindi arasında ise isteyen kadın ve erkekler apartmanlarının alt katlarında çalışacaklar, isteyenler de ilim yapacaklardır. Her hafta ilimde imtihanlar yapılacak, aldıkları notlara göre ilmî derecelerini artırılacak, ilmî çalışma ile atölyedeki yani işyerindeki çalışma birbirini destekleyecektir...” (s.4-5)

“SEBİL” şebeke yol demektir. Merkezde toplanan yol yerine ikili ilişkilerin kurulmasını sağlayan yol demektir. Tüm sosyal oluşlar yoldur. Güvenlik bir yoldur. Çünkü güvenlik olmazsa kişiler birbirleri ile görüşemezler ve konuşamazlar. Hukuk ve yargı bir yoldur, onlar sayesinde ikili ilişkiler doğar ve teminat alınmış olabilir. Telefon hatları yoldur. Elektrik hatları yoldur. Su ve gaz boruları yoldur. Kara, deniz, hava ve demir yolları birer yoldur. / Evet, mü’minlerin görevi bu yolları tesis edip halkın hizmetine parasız olarak sunmaktır. Cep telefonlarından para alınamaz, paralı yollar olamaz. / Sovyetler yani komünistler her şeyi parasız yapmak istediler. / Kapitalistler her şeyi para ile yapmak istiyorlar. / İslâmiyet ise kişilerin buluşması için gerekli olanları parasız yapar, kişileri buluşturduktan sonra artık orada kamunun işi sona erer, onlar kendileri istedikleri gibi anlaşırlar. / Demek ki İslâmiyet topluluğun oluşması için yollar oluşturmada ve halka sunmada komünizmin ilkelerine sahiptir ama insanların buluşmalarını sağladıktan sonra onların anlaşarak iş yapmalarını ise tamamen onlara bırakır, kişiler yönünden tam liberalizme sahiptir. Kişiler özgürdür ama topluluk da özgürdür...” (s.8)

“İstanbul’da tüm dünyaya hitap eden bir “KREDİLEŞME KOOPERATİFİ” kuracağız, bu kooperatif “ALTIN BONO” çıkaracak, uluslararası kredileşme bununla sağlanacak, insanlığın parası bu olacaktır. / Ülkelerde “ÇALIŞMA KOOPERATİFLERİ” kurulacak, “TOPRAK SENEDİ” ile kârsız olarak alınıp satılarak ülkede artık emeğe iş sağlayacaktır. İllerde “HİZMET KOOPERATİFLERİ” kurulacak, bunlar “GENEL HİZMET” yapacak ve küçük işletmeleri büyük işletme gibi yapacaklardır. Bucaklarda “İŞLETME KOOPERATİFLERİ” kurulacak ve ürünler markalaşacaktır. / Ülkenin sosyal güvenliğini sağlama ne kadar önemliyse, ekonomik güvenliği temin etmek ondan çok daha büyük cihattır. / Devletin iki kurumu vardır. / Biri yönetim kurumudur. Silahlı güçtür. Yargı kararlarının infazını sağlar. / Diğeri ise yürütmedir. Bu da silahsız paralı güçtür. Bugünkü sermayenin yerini almış kooperatiflerdir. Bunlar da herkese aş ve iş temin ederler, insanların ekonomik güvencelerini sağlarlar. Bu sebepledir ki bunlar da mü’minlerdir yani güvenceye alanlardır. / Siyasi güvenlik ve sosyal güvenlik deyimleri bugün çok yaygındır...” (710. seminer, s. 9)