Barış yanlısı olan herkes PİŞMAN OLUP KENDİ RIZASIYLA eve dönüş yapan herkesi kucaklar. Ancak gelen teröristerin güllerle karşılanıp liderlerine övgüler yağdırmalarını barış sevinci olarak yorumlamak iyi niyetin ötesinde bir tutum bana göre.

Güya barış için yapılan sevinç gösteri nasıl yapıldı? PKK militanları davul zurnalarla, halaylarla karşılanıp PKK sloganlarıyla onlara çiçekler atarak barış kutlanılıyor. Ve bunun tüm Türkiye’de yapılması gerektiğini söylüyorsunuz. Yani Türk Kürt fark etmez şehit aileleri gelecek militanlara çiçekler atacak barışa sevinçlerini gösterecek öylemi. Tam tersi olursa bunlar savaş yanlısı mı olur? Yapmayın Allah aşkına. Hiçbir duyarlı vatandaş bu katillere çiçek atıp önlerinde halay çekmez. Bu tür gösterileri PKK yanlıları yapabilir ancak. Bunların gerçekten samimi barış sevinci olarak görülmesi hayret verici.

Şimdi dağdan inişler oldu ve halk bu inişe barışın ilk meyveleri diye karşılamalar yaptı. Yineliyorum, bu normal bir durum. Barışa kayıtsız kalamazlardı çünkü hepsinin içinde bir yaşanmış acı yadigar kalmıştır. Şehit ailelerine gelince; Allah bütün şehitlerin mekanını cennet eylesin inşallah. Bir haber programında şehit babası konuşuyor; ’’Sevinç gösterileri yapılsın. Barışa kim katkı yapmak isterse yapsın. Yeter ki başka babalar evlat acısı görmesin’’ dedi. Şehit anne-babaları da sevinsin. Mutluluk çığlıkları atsınlar. Bugün gelinen noktada şehitlerin payı büyük. Boş bir amaç uğruna ölmedi onlar. İlk meyvelerini veren barışın içimize sinmesi lazım. Empati yapın ve o açıdan bakın bakalım sevinç gösterileri az değil mi? Üzerlerine çiçek atmışlar. Ne olmuş atmışlarsa? Onlar da barış için silah bırakmış gelmiş. Mahkeme suçsuz olduklarını karara bağlamış. BU da hiç bir askeri bunlardan birinin şehit etmediği gerçeğini gösterir. Kaldı ki 30 yıldı Türkiye ile savaş halindeler ve benimsedikleri doğru-yanlış bir ideolojileri var. Bu ideolojilerinden bir nebze feragat edip barışa geldiler. Türkiye’ye ; barışa gelen birilerini idam etmek mi düşer?

Mahkeme bu kişilerin suçsuzluğuna nasıl karar verdi bilemiyorum. Acaba yapılan karakol baskınlarında pkk’lılara yoklama yapıldı da bu kişiler listede yok muydu? Diyelim ki gerçekten hiç suça karışmamışlar. Madem bu kişiler barış yanlısı neden hiç suça karışmamış kişileri gönderiyorlar. Pişman oldularda kendi iradeleriyle mi geldiler. Bunların hepsi rol. Seviyesiz gösteriler. Yaptıkları yanlarına kar kalacak diye şehit aileleri mutluluk çığlıkları değil isyan çığlıkları atıyor. Barışı onlardan çok Türkiye’deki tüm halk istiyor ama göstergesi bu saçmalıklar değil.

Barış; bir tarafın kayıtsız-şartsız teslimiyeti değil, şartlı iki tarafın uzlaşmasıdır. Sizin kişisel başka tanımınız varsa onu bilmiyorum ama literatürde geçen bu!

Karakol baskınlarını da baz alarak baştan yanlış yapıyorsunuz. Çünkü ülkede bu baskınların nasıl olduğu hala muamma. Ak Parti ve Fethullahçı’ları bitirme planı olarak ortaya çıkan belgenin aslı medyada bir subayın itiraf mektubu ile birlikte yayımlandı. Bu mektupta Dağlıca ve Akttütün karakollarından da bahsedilmekte. Sİzden ricam gündemi daha dikkatli takip etmenizdir. Sizin bu davranışlarınız da barışa katkı değil zarar verecektir. Bütün bunları bir yere bırakın; karşımızda ülkeyi 30 yıldır etkileyen güçlü ve gün geçtikçe çıkar odaklşarını da arkasına alan bir örgüt var. Bu örgütün mensuplarından bazısı askerlik görevini yapan kişilerin akrabalarından bile oluşuyor. Bu kardeş kavgasını her ne sebeble olursa olsun daha ne kadar destekleyeceksiniz merak ediyorum?

Eleştirileriniz ve tpkilerinizi provakasyona yer vermeyecek şekilde yaparsanız daha doğru olur. Yoksa Baykal’ın üslübuna bir taklit niteliği taşırsınız. Daha güzel ve herhangi bir halkı mutsuz etmeyecek daha güzel çözüm önerileriniz varsa onları alalım!

Bu kadar yorumun arkasından size çok sade bir şey sorayım. Sınırdan geçen PKK’liler ellerinde valizler ve karşılayan halkın da onları taşlamasını mı bekliyordunuz? Bu nu barış adına mı istiyorsunuz? Bu şekilde olursa da onlardan başkasının geleceğine de inancınız ne derecede? Ya da NE???

PKK’lıları karşılama töreninde barış sevinç gösterileri olduğunu samimi bulmamak ve Türkiye deki halkın özellikle şehit ailelerinin bundan rahatsızlık duyduğunu dile getirmek kardeş kavgasını desteklemek olarak görüyorsanız size söyleyecek daha başka sözüm olamaz. Sizinde bunu nasıl böyle düşünebildiğinize şaşıyorum doğrusu.

Barış için dağdan inenlere neden taş atılsın. ( sanki sanırsın bişey atılmak zorunda) İnanın ki halk o çiçek atıp PKK sloganları atanlardan çok daha fazla Barışı istiyor.

Burada dikkat etmediğiniz bir şey var. Onlar kendi istekleriyle gelmediler. Onlar barış için geldik de demiyorlar. Onlar liderimiz istedi biz de geldik diyorlar. yarın liderleri tekrar dönün derse dönecekler demektir.

Kendiliklerinden barış için gelenlerle Apo efendi istediği için gelenleri karıştırmayın.

Kendiliğinden geleni, isterse adam öldürsün, pişman olarak gelmişse ne ala karşılarız, deriz ki: sen pişman oldun geldin. Çünkü Allah nasıl affediciyse bizim de affedici olmamızı ister. Ama Allah’ın tek şartı vardır: Tövbe, pişmanlık, özür, af dilemek.

Bu gelen PKK’lılardan, Allah aşkına, pişman olduk, yaptığımız iş yanlıştı, biz doğru yolda değildik diyen var mı? Dedikleri tek şey var: Liderimiz istedi geldik.

Burada Apo bir manevra yaptı ve açılımın sonuçlanması bana bağlı demek istedi.

Ancak şunu gayet iyi biliyor ki ister gel desin ister demesin PKK tasfiye sürecinde olduğu için eninde sonunda hepsi gelecek. Artık PKK’ya ihtiyacı olmayan güçler onları terk etti. Sadece biraz sabırla beklemek gerekir.

Ama yukarıda da belirttiğim gibi pişman olanla, Apo istediği için geleni ayırmak gerekir diye düşünüyorum.

Bir de burada dikkat etmemiz gereken bir şey var: İki taraf kelimesini kullanmamak. Taraf savaşta olur, terörde olmaz. Savaş meşrudur, iki taraf savaşır ve savaşın kuralları vardır: Siviller hedef değildir, askerler hedeftir. Bütün insanlık bunu kabul eder ve sivilleri hedef alarak savaş yapanları bile kınar.

Terör ise hedef seçmez. Sivil, asker kimi bulursa öldürebilir. Varlığını yürütmesi için ihtiyacı olan parayı ya zorla toplar ya uyuşturucu ticareti gibi yollardan toplar.

Terörün insan vücudunda karşılığı kanserdir. Kanserin tedavisi kesilip atılmasıdır. Savaşın karşılığı ise mikroplarla yapılan mücadeledir. Mükropla yapılan mücadeleyi ya kazanırsınız ya da ölürsünüz. Kanserde ise zararlı hücreler vücudun hücreleri olduğu için tanınmaz ve yok edilmeleri zordur. Bu nedenle terör o kadar zararlıdır ki, teröristten taraf diye söz edilemez.

İslamiyete göre en kötü gruptur ve af dileyip pişman olmadıkça Allah onları hiç affetmeyecektir.

Leyla hanım çok açık ve net soruyorum size, bu problem nasıl çözülür sizce? Düz mantık yürütelim şimdi, dağdan inişlerin sürmesi ve Lütfü hocanın dediği gibi kanserin ilerlememesi için vücuttan atılması gerekiyor. Bu da af yada ona benzer uygulamalarla olur bunların dışında bütün uygulamalar denendi ve başarıya ulaşılmadı malesef. Şehit ailelerinin tek ve en büyük istekleri bence bir daha kimse acı çekmesin başka şehit verilmesindir.MHP ve CHP şehit aileriyle birlikte bu açılımı istemiyoruz mitingi yapacaklarmış.Bu kan üzerinden oy toplamak değilmidir? Oy toplayayım derken hem şehit ailelerinin acıları istismar edilecek hemde provakasyona müsait bir ortam hazırlanacak bu da halklar arasında kavgaya sebep olabilir. Sadece kuşkularımızı dile getiriyoruz.Siz yaşadığınız toplumdan ve çevreden eğer böyle bir tehlikeyi göremiyorsanız ben ne yapayım.ALLAH bu süreci kazasız ve belasız provakasyonlardan uzak mutlu sonu görmemizi nasip etsin AMİN....

selamlar;

laiklik tartışmalarını hatırlatan bi şekilde devam edilyor yorumlara. herkesin barış, terör, açılım tanımları kendine. bu kendinelik karşı görüşleri anlamayı engeller, çünkü eldeki tanım kişiyi haklı gösterir. arabesk kaçacak biraz ama "herkesin haklı" olduğu bi durum! mu? demek kalıyor.

haklılık eğer "doğru" - "hak" kavramı ile ele alınacaksa bir tane olur. doğruyu yakalayabilmek için çerçeveyi geniş almak ve objektif olmak gerekir.

konu "tabu" bir konu; 90 lı yıllara kadar dilini konuşmanın yasak olduğu kart-kurttan gelen kişilerin merkezde olduğu bir konu öyle karmaşık ki, sebep-sonuç karışıklığı had safhaya ulaşıyor. şöylee ki terör bozuk sistemden mi kaynaklanıyor? yoksa terör sistemi mi bozuyor? terörü yapan yani terörist kimdir? "ÖZ ünde TEMİZ" görünen kahramanlar mı? herkesin kahramanı-teröristi kendine.

bu ülkede yaşanan bir çok olay kazın sudan çıkması ile anlam kazanıyor. kazın ayağının öyle olmadığı geç anlaşılıyor. her teröristin her kahramanın kendi hikayesi olduğu unutuluyor.

ergenekon duuşması devam ederken , ergenokan adında siyasi parti kurma faaliyetleri yapılıyor, eğitim zaaiyati! şehitlerin törenlerinde şavaş çığırtkanlığı yapılıyor, kitle iletişim araçları toplum mühendisliği yapmaya devam ediyor. görevden alınan, yargılanan muvazzaf subahlar detay haber olurken silopiden, nusaybinden, diyarbakırdan canlı yayınlar kesintisisz devam ediyor. il jandarma komutanın 9defa müebbetle yargılandığı davadan kimin haberi var, bilge köyü katliamı ile alakalı kimlerin soruşturmayay dahil edildiği kaç haber programında yayınlandı? faiili meçhullerden sadece olay anın da bahseden, katliamdan sadece olayın vahşetini ve bölge halkıyla alakalı psikolojik değerlendirmeleri yapanlar son gelişmeleri detay olarak görüyor. yani kazın ayağı öle değilmiş diyemiyor.

açılm konusunda da kaz sudan çıkınca aynı ilgi devam edecek mi? gelenlerin teslim mi olduğu , talimatla mı geldiği, pişmanlıkları şimdiki gibi konuşukacak mı?

susurluk kazasında 1 dk aç kapa ışık- aydınlık isteyenler o dönemi unutmadımı, 60-70-80 de darbe muhtıra olaylarını yaşayanlar unutmadı mı? her birnde kazın ayağı sonradan görüldü, kahramanlar-antikahramana, günah keçisine dönüşmedi mi?

açılımın kimleri ekonomik, kimleri siyasi, kimleri sosyal olarak etkilediği bilinmiyor mu?

ellerinde cetvelle dolaşan kafa tasçıların devamı karşıtlarını yaratarak mümkün.

üç bin yıllık askermillet, militer siyasetçi, asker-devlet anlayışı tehdit ve düşman yaratarak mümkün.

açılım ve karşılama mevzuunu bu açıdan görmeye çalışalım. kim terörist,kim kahraman, kim pişman, kim yönlendirilmiş sorularından çok yeter diyebilmek gerekir. kazın ayağı yine perdeli bir biçimde çıkacak karşımıza. her türlü barış girişimine destek vererek toplum mühendislerine, her olayda tehdit-öcü gösterenlere, kan üzerinden siyaset yapanlara toplumu bölüştürenlere hareket alanı bırakmamak gerekir.

saygılar

Nujiyan kardeşimizin dediği gibi olayların görünen yüzü ile görünmeyen yüzü arasındaki fark hep sonradan çıkar. Ancak önceki olaylar bize sonraki olayların nereye gideceği konusunda bilgi verir.

Bugün Ergenekon adı altında yargılanan örgütün Susurluk davasında örtbas edilmesi hadisesi zihinlerde. O zamanlar hep şu söylendi. Abdullah Çatlı ve ekibi özel bir amaç için ellerine silah verilen bir gruptu. Ancak sonrasında serbest bırakılınca bu kimseler alıştıkları silahlarını bırakmadılar ve hemen içeride örgütlendiler, sonrasını herkes biliyor artık.

Bugün PKK’lılar dağdan inip geliyorlar. Ama bu insanlar dağa neden çıktı? Eğer dağa çıkma nedenini çözemiyorsanız gelecekte bu gelen insanların bir çoğunun ülke içinde mafyavari pozisyonlarda olacağını göreceksiniz.

İkinci bir durum, eğer zeminde adalet oluşumunu sağlayacak sistemleri kuramazsanız, bugün PKK gider yerine başkası kurulur. Bugünkü açılımda tarihin taşlarına palyatif bir çözüm olarak yazılır.

Bütün çözümler sistematik olmalı ve sistem kendi içinde yürür vaziyette olmalıdır. Bir sistem dışarında destekle, itelemelerle ayakta duruyorsa o sistem bozulacak demektir.

Bana göre en temel çözüm adaletin sağlanması için bağımsız hakemlik sisteminin getirilmesi, kısas uygulamasının sistem içinde olmasıdır. Aksi halde atanmış hakimler seçilmiş hakemler gibi bağımsız karar veremeyecekleri için kendilerini atayanlara uyacaklardır. Bu da her dönemde bir grubu mağdur duruma düşürecektir ve bu mağdur olan grup sürekli değişecektir.

Bu nedenle çözümler kişilere, topluluklara özgü olmamalıdır. Çözümler genel olmalı, herkeste adalete güven duygusu oluşmalıdır. Aksi halde geleceğimiz hiç parlak görünmüyor.

Bizim de aslında anlatmak istediğimiz bu. Başladığımız nokta bu olmalıydı da bizim yaptığımız tartışmalara bakın. Sistematik bir çözüm arayışından çok spesifik dar alanlarda top koşturuyoruz. Bu da Lütfi Bey’in deyimiyle palyatif çözüm olur. Kalıcı çözümün tesisi için de PKK yı taraf olarak görmek şarttır. PKK 10-15 militanla dağlardan şehre inip eşkiyalık yapma peşinde değil, belli bir ideolojiye ve hiç de azımsanmayacak bir taraftar kitlesine sahip bir örgüttür. Dolayısıyla barış için de bir taraftır. Türkiye de, verilen şehitlerin amaçsız olmadığını kanıtlamak isterse bu barışı sağlamak zorunda. Türkiye’nin bu hareketi PKK’yı terörist görenler ve görmeyenler için de aynı neticeyi doğurur.

Bir devletin bir terör örgütünü taraf olarak görmesi o devletin siyasi olarak bittiğini gösterir. Fiili olarak taraf da olsa taraf olarak görülemez. Bu bir kaidedir ve Türkiye’de bu kaideye uyacaktır.

Burada taraf olma görevi DTP’ye düşerken o ne yaptı, işi çıkmaza soktu. Ben PKK’nın partisiyim demek istedi ve işi karıştırdı.

Siyasi konjonktörler gereği göreceksiniz hiç bir zaman PKK taraf olarak görülmeyecektir. İş çıkmaza girse ve sonuca varmasa da bunu siyaset bilimciler çok iyi bilir ki PKK taraf olarak görülemez.

DTP’nin aklını başına toplayıp PKK’dan bağımsız olarak davranması, en azından böyle göstermesi gereklidir ki (herkes öyle olmadığını bildiği halde) iş yürüsün. Aksi halde tıkanıklık çözülmeyecek görünüyor.