MİT meselesi ve çözüm: Adil Düzen Anayasası

MİT meselesi “kriz”e dönüştü; herkes bunu söylüyor, bütün yazarlar bunu yazıyor… Soruyorum: Bu “bozuk düzen”de hangi önemli mesele “kriz”e dönüşmüyor ki?!. Yüzlercesi arasından birkaç yazarın “MİT krizi” ile ilgili dediklerine bakalım… Ali Bayramoğlu: “Krizde son durum? / Savcı görevden alındı, dokuzu dün toplam 12 polis görevden alınıp Ankara’ya çekildi, komisyon MİT müsteşarıyla ilgili soruşturmaları başbakan iznine bağlayan yasayı onayladı. İlk bakışta krizin köpüğü alındı...” Ardan Zentürk: “Mahir Kaynak üstadın dediği gibi, “Uludere trajedisinin arkasındaki asıl güç ortaya çıkarılmadan bir adım ilerlememiz mümkün değil”... Yasama-yürütme-yargı ve medyanın çok dikkatli olması gereken bir süreç yaşıyoruz...” İbrahim Kiras: “Ne var ki -başta da söylediğimiz gibi- söz konusu “özel düzenleme”nin Türkiye’de yaşanmakta olan daha geniş çaplı bir problemin çözümüne yetmeyeceği düşünülecek olursa bu konuda bir “genel düzenleme”nin de vaktinin gelmiş olduğu kabul edilecektir...” (Yani -benim anladığıma göre- “bozuk düzen” yerine “Adil (Ekonomik) Düzen” getirmek, “Adil Düzen Anayasası” getirmek. RNE) Sedat Laçiner: “Gelişmiş toplumlar krizleri fırsata çevirir. Bu bağlamda MİT krizi Türkiye için istihbarat dünyasını demokratikleştirmede ve geliştirmede milat olmalıdır...” diyerek başladığı yazısını şöyle bitiriyor: “… Meclis ise sistemin hiçbir yerindedir. Tüm bu anlattıklarımızın demokrasi ve hukuk açısından özeti ise tek kelimeyle intihardır.” Ali Bulaç, konu/kriz ile ilgili yazısını şöyle sonlandırmış: “Günü kurtarmak üzere kanuni düzenleme yapılamaz. Öfkeyle kalkan zararla oturur. Sorun kapsayıcıdır, Türkiye’nin tam bir hukuk devleti olmasıyla çözülebilir ancak. Bunun için yeni bir anayasaya ihtiyacımız var.”

İşte, tam da bu noktadan sonrasına yani “Yeni Anayasa”, daha doğrusu “Adil Düzen Anayasası” ve “Adil Düzen” açısından meseleye ve çözümün ne olduğuna bakalım. Asker gizli istihbarat örgütü kurabilir ve sadece “bilgi” edinir, asla “operasyon” yapamaz veya yapmaz. Çünkü askeri operasyonlara “hukuk” içinde karar verilir. Asker bu bilgileri dışa karşı “savaş” zamanında, içte ise sadece “sıkıyönetim” zamanında kullanır. Bugünkü millî istihbaratın görevi budur, bu olmalıdır. Sivil yönetimin tamamen dışına çıkarılmalıdır. Hükümet yargıya müdahale edemediği gibi orduya ve MİT’e de müdahale etmemelidir. Hukuk düzeni için sivil istihbarat örgütü kurulmalıdır. Bu örgütün “Adil Düzen Anayasası”nda yeri vardır. 1- Açık istihbarat örgütünün il ve ilçelerde resmen teşkilatı olacaktır. Halk şikâyetçi olduğu kimseleri kendi adını yazarak ve itham edenleri de zikrederek bu örgüte bildirir. Kendi adının saklı olmasını isteyebilir. Muhatap almadığı kimselerden adlarını zikretmeden söz eder. 2- Bu ihbar, ihbarı bildirenin dosyasına girer. Ayrıca kimlerin adları geçiyorsa onun dosyasına girer. 3- Hukuk düzeninde kimsenin kendisine gizli dosya tutulmaz, dosyaya giren her belgeden kendisi haberdar edilir. Kendisinin istemediği kimse bu dosyadan haberdar edilmez. Yargı da dosyasına bakamaz. Bu dosya herkese gizlidir, kişiye açıktır. 4- Devlet görevlileri de kişiler hakkında dosya tutabilirler ama adı geçen her yazıdan kişi haberdar edilir ve dosyasına girer. İtham edilenin cevapları da her iki tarafın dosyasına girer. 5- İsteyenler kendi dosyalarını soruşturmacılara gösterirler. Soruşturmacılar gerekli bilgileri sadece ilgililerden alırlar, ona göre kanaatleri oluşur, ona göre mahkemede şahitlik yaparlar. 6- Soruşturmacılar soruşturmayı birbirlerinden tamamen ayrı yaparlar. Suç sabit olmuşsa davacıya şehadet edeceklerini bildirirler. Davacı yeter şahit bulduğunda şahitler dosyalarını mahkemelere verirler. Hakemler dosyaları incelerler. Yeterli inceleme yapıldığına kanaat getirince şahidin şahitliğini kabul edeceklerini bildirirler. İstihbarat bilgileri bu dosyalarda yer alır. Hakemler dosyayı aynen iade ederler. Dosyadaki bilgileri başka yerde kullanamazlar, kopyalayamazlar. 7- Hakemler soruşturmacıların sadece ifadelerine dayanırlar. Delil ve gerekçeler isteyemezler. Kararlarını verirler. Karar infaz edilir. Temyizi yoktur. Soruşturmacılar yalnız sonucu ifade ederler, ‘falan falanın şu malını çalmıştır’ derler. İstihbarat başkalarına yine gizli kalır. 8- Karar yanlış verilmişse mağdur olanlar, belli şartlar içinde tanıkların veya yargının aleyhinde dava açarlar. Sübutla ilgili ise soruşturmacılardan, hükümle ilgili ise mahkemeler aleyhine dava açılır. Soruşturmacılar, soruşturmacıların dosyalarına bakarak şahitliklerinde eksik bilgiye dayanarak şahitlik yapıp yapmadığına karar verirler. Soruşturmacıları mahkûm ederlerse tazminatı dayanışma ortaklıkları öderler, soruşturmacılara ceza verilemez. Hukuk düzeninde kişiye savunma hakkı tanınmayan bir itham devlet arşivlerine giremez. Kişinin aleyhinde gizli dosya tutulamaz. Hukuk düzeninde memur ile halk eşittir, hiç kimsenin diğerinden daha üstün tarafı yoktur. Polis haksızlık yaparsa hakim de yapar, hakim adilse polis de adildir. Düzende avukat ne ise savcı da odur...

Bunlar Kur’an’ın, İslâm/barış düzeninin, fıkhın, hukukun, ilmin yani “Adil Düzen”in bize anlattıklarıdır… Bundan daha iyi bir “çözüm”ünüz varsa, getirin, biz de ona uyalım...