07 OCAK 2010

Bir Müslüman için en büyük beş felâketten biri, parayı putlaştırması, taparcasına sevmesidir. Bunda gizli şirk vardır. Zamanımızda bu felâket yaygın hale gelmiştir.

Eskiden, aşağıda sayacağım kurumlar toplumu bu konuda, dizginliyor, frenliyor, uyarıyordu:

1. İslâm medreseleri. Bunlardan yetişen icazetli âlimler, fakihler, müftüler, vaizler Müslüman halka devamlı nasihat ediyorlar, onları para, mal, zenginlik konusunda orta yolda bulunmaya çağırıyorlardı.

2. Tasavvuf tarikatları da bu yönde terbiye veriyordu. Kâmil mürşidler, hakikî şeyhler hem nasihat ediyor, hem de örnek oluyorlardı.

3. Fütüvvet teşkilâtı ve loncalar. Bunlar da, iş ve ticaret hayatının, esnafın İslâm ahlâkı dairesinin dışına çıkmamasına dikkat ediyorlardı.

4. Aile. Eskiden İslâm aileleri vardı. Anneler ve babalar genellikle haram yemezlerdi. İslâm'ın kanaat ahlâkına riayet edilirdi. Çocuklarını da böyle yetiştirirlerdi. Paraları ve gelirleri fazla değilse tarhana çorbasına ekmek  doğrarlar, bazen bulgur pilavı yerler, lakin kesinlikle haram yemezlerdi. Haram yemektense ölmeyi tercih ederlerdi.

Tanzimattan önce Padişahlar da oldukça ölçülü yaşardı. Topkapı sarayı, Batı'daki ihtişamlı sarayların yanında çadırlı ordugâh gibi kalır. Versailles sarayı ile Topkapı sarayını mukayese ediniz...

Avrupalılar Kanunî için "Muhteşem Süleyman" derler. Onun ihtişamı sarayında, yaşam tarzında değil, devletinin ve idaresinin büyüklüğündedir.

Eskiden, Padişahlarımız parasını kendi ceplerinden vererek adam tutarlar, Cuma selamlığına giderken "Padişahım mağrur olma, senden büyük Allah var!.." diye bağırtırlardı.

Eski Frenk sefirlerinin, gezginlerinin hatıralarını okuyunuz, Osmanlı sarayındaki ziyafetlerin ne kadar mütevazı olduğunu anlarsınız.

Nerede "Devlet benim" diyen Fransa Kralı 14'ncüLouis'nin akıllara durgunluk verecek yemek sofrası, nerede padişahların mütevazı yemekleri.

Tanzimat'tan bu günlere Türkiye İslâm toplumu bozula bozula geldi.

Hele son otuz kırk yıl içinde bozukluk, bid'atler, para sevgisi, israflar, ihtişam düşkünlüğü, çeşit çeşit sefahat (beyinsizlik), fuhşiyyat korkunç boyutlara ulaştı.

Maalesef para en büyük değer olmuştur.

Para bir tür put olmuştur.

İslâm'ın kanaat, iktisat, orta hallilik, tevazu ilkelerinin pabucu dama atılmıştır.

Helâle harama dikkat edilmez olmuştur.

İnsî şeytanlardan acayip fetvalar alınarak haram kazançlar ve servetler edinilmiştir.

Lüks ve israf bataklarına batılmıştır.

Çocuklar ve gençler "İyi Müslüman, iyi insan, iyi vatandaş olmaları" için değil, hayata atıldıkları zaman bol para kazanmaları, lüks ve sefih bir hayat sürmeleri, israf yapmaları için yetiştirilmektedir.

Dindar ve faziletli atalarımız şu pisliklere bulaşmazlardı:

* Faiz ve riba alıp vermezlerdi.

* Şeriatın bâtıl ve geçersiz kabul ettiği ticareti, alış verişleri yapmazlardı.

* Rüşvet almaktan ve vermekten kaçınırlardı.

* Paranın ve servetin kendilerini, çoluk çocuklarını azdırmasına izin ve fırsat vermezlerdi.

Eskiden bozukluk, kötülük hiç mi yoktu? Olmaz olur mu? Asr-ı Saadet'te bile içki içilmiş, hırsızlık yapılmış, zina edilmiş, adam öldürülmüştür. Osmanlı zamanında da suç vardı, kabahat vardı, kötülük ve bozukluk vardı ama bunlar nüfusa nispetle çok azdı.Zamanımızda riba yaygın hale gelmiştir... Zina (bilhassa göz zinası) yaygın hale gelmiştir... İsraf yaygın... Lüks yaygın... Sefahat yaygın...Haram yeme yaygın...

Öyle bir devirde yaşıyoruz ki, devlet, üzerinde TC yazılı resmî vesikalarla fahişe çalıştırılmasına izin veriyor, bunlardan KDV ve gelir vergisi alınıyor ve bütçeye konuluyor.

Peygamberimizin "Bütün kötülüklerin anası" dediği içki teşvik ediliyor, helâl gıdalardan alınan bazı vergiler rakıdan şaraptan, biradan alınmıyor.

Birtakım İslâmcılar haram rantlar, haram ve şaibeli ihaleler, haram avantalar, haram komisyonlar peşinde koşuyor ve haram milyonlarına haram milyonlar katıyor.

Bir yerde çok büyük bir arsa var. Yüzde otuzuna oniki katlı bina yapılmasına izin verilmiş. Allem ediyorlar, kallem ediyorlar, kulislerde fıs fıs fısk yapıyorlar ve inşaat oranı yüzde altmışa, kat sayısı yirmi ikiye çıkıyor ve bir milyar dolarlık bir rant doğuyor. Haram rant, ateş rant, uğursuz rant, cehennemlik rant, ahlâksız rant...

Kimler yapıyor bu işleri. Herkes yapıyor, İslâmcısı da yapıyor, Kemalisti de, Masonu ve Sabataisti de. Dinsizlerin ve çağdaşların yapmasına akıl erer de Müslümanlar nasıl yapar, akıl ermez.

Kişinin dini imanı para, zenginlik, madde olursa her şey yapılır, her ... yenilir.

Evet Müslüman kesim çok bozuldu. Yanlış anlaşılmasın herkes bozuldu demiyorum. Bozulan bozuldu, bozulmayan bozulmadı. Zemzemle yıkanmış gibi temiz olanların, haram yemeyenlerin, ribaya bulaşmayanların, azıp kudurmayanların, lüks ve sefahat sergilemeyenlerin, Nemrud ve Firavun hayatı yaşamayanların, ölçülü ve mütevâzı olanların ellerinden ve eteklerinden öperim. Benim sözlerim ve oklarım onlara değildir.Sakın üzerlerine alınmasınlar.

Şu haram parayla süper zengin olmuş türedilere bakınız. Ayda kitaba, sanata, kültüre beş lira vermezler; lükse, israfa, tıkınmaya, gösterişe beş bin lira harcarlar.

Onbir ay her haltı yerler, her günahı işlerler, sonra bir umreye giderler, Kâbe'ye bakan lüks otel süitinde kalırlar ve böylece bilcümle günahlarından arındıklarını, pîr ü pâk olarak döndüklerini sanırlar: Beyinsizler!

Sayın Diyanet İşleri Başkanımız!.. Lütfen ve merhameten, parayı put edinmiş olan, zengin olmak için her haltı yiyen, ellerine servet geçince azıp kuduran, dinin ve şeriatın yasakladığı her günahı ve suçu işleyen azgınları, anlayacakları dille uyarınız, uyartınız.

Haram yiyen bir İslâm toplumu iflâh olmaz.

Parayı ana ve temel değer haline getiren bir İslâm toplumuKur'ân'dan, Sünnetten, Hikmetten uzaklaşmış, sapmış ve sapıtmıştır. Bir İslâm toplumunun seçkinleri, sorumluları, ilim sahipleri emr-i mâruf ve nehy-i münker farzını terk ederlerse azap iner başlarına.

Ülkedeki milyonlarca Müslüman sıkıntı ve sefalet içinde yaşarken, mutlu ve putlu bir azınlığın israf ve sefahat içinde yaşaması büyük bir belâdır.

Yazının devamı için tıklayınız.

Yorum:

Yazarımızın dediği gibi toplumumuzda insanların çoğunun dini imanı para olmuştur. Yazar Tanzimat’tan öncesi dönemde padişahlarımızın halka örnek olduklarını ve diğer ülkelere oranla daha mütevazı bir ziyafet verdiklerini öğreniyoruz. Bir toplulukta lüks ihtişam artmışsa o topluluk çöküş dönemindedir. Çünkü Osmanlının yükselme devrinde padişahlarımızın sarayı Topkapı sarayı iken çöküş döneminde ise Dolmabahçe sarayıdır. Aradaki fark çok büyüktür.

Günümüzde ise sadece yöneticiler değil halk da kendi içinde lüks yarışına girmiş durumdadır. Hatta bunu borçlanarak yapmaktadırlar. Özellikle davetlerde veya çocuklarının düğünlerini çok ihtişamlı yaparak övünç kaynağı oluşturmakta ve reklam yapmaktadır. Bunun olmaması için muhafazakâr devlet büyüklerimizde öncü olacaklarına onlarda bu kervana katılmışlardır. Bunun yanlış olduklarını bildikleri halde diğer insanlardan geri kalmamaktır.

Ayrıca faiz haram olduğu ayetle kesin olduğu halde faizsiz banka kurma konusunda veya faizsiz işler nasıl yürütülür konusunda çalışmalar yapılmamaktadır. Devlet bunu çözme konusunda kılını bile kıpırdatmamaktadır. Olan düzende onlarda buna uymak zorunda kalmışlardır. Yazarın da dediği gibi haram yiyen bir İslâm toplumu iflâh olmaz diyorum ve bunların çözümleri için çalışalım.