1967...1968...1969....AKEVLER 42 YILDIR ÇALIŞIYOR....2007...2008...2009

BİZLER ÇALIŞIYOR VE YENİ İSLÂM MEDENİYETİ’Nİ KURUYORUZ...

SİZLERİ DE ÇALIŞMALARIMIZA DÂVET EDİYORUZ; BUYURUN, BİRLİKTE ÇALIŞALIM...

ADİL DÜNYA DÜZENİ 537

“BİZE DÜŞEN SADECE MÜBÎN/AÇIK TEBLİĞDİR.” (KUR’AN; Yâsin Sûresi, 36/17)

“ADİL DÜNYA DÜZENİ, III. BİN YIL MEDENİYETİ PROJESİDİR.”

Haftalık Seminer Dergisi             21 Kasım 2009                      Fiyatı: www.akevler.org’a tıklamak!

BU DERGİYİ HER HAFTA OKUTABİLİR... ÇOĞALTABİLİR... DAĞITABİLİRSİNİZ...

*KUR’AN VE İLİM SEMİNERLERİ; 537. SEMİNER

“HİÇ BİLENLER İLE BİLMEYENLER BİR OLUR MU?” (KUR’AN; Zümer Sûresi, 39/9)

“İ L İ M  TALEP ETMEK HER MÜSLÜMANIN ÜZERİNE FARZDIR.” (Hadis)

Adres: AKEVLER İSTANBUL KOOPERATİFLERİ MERKEZİ,  Zafer Mah. Coşarsu Sk. No: 29 YENİBOSNA/ İSTANBUL    Tel: (0212) 452 76 51

Bu dersin tamamı Yenibosna’da C.tesi günü 18.00-21.00 saatleri arasında okunacak ve tartışılacaktır...

Gayemiz ve Hedefimiz; Bu “SEMİNER NOTLARI”nın İstanbul, Türkiye ve bütün dünyada okunması, değerlendirilmesi, anlaşılması ve uygulanmasıdır.    Süleyman KARAGÜLLE, Reşat Nuri EROL

***

*“ADİL DÜZEN” DERSLERİ/YORUMLARI;

“ADİL DÜZEN”DE EKMEK;

‘BİZ EKMEK PARTİSİNDENİZ!’

İSEDAK toplantısı ve …

(İslâm Konferansı Teşkilatı Ekonomik ve Ticari İşbirliği Daimi Komitesi) *

***

*İŞLETME SEMİNERLERİ; 87. SEMİNER

Her Hafta PERŞEMBE akşamları; Adres: EMİNEVİM,  Kısıklı Cad. No: 36  Altunizade - Üsküdar / İSTANBUL  Tel: (0216) 444 36 46

Genel Hizmet Kooperatifi Ana Sözleşme Çalışmaları - 3

***

Meslek kuruluşları perişan - 1

Meslek kuruluşları; çare ve çözüm - 2

Reşat Nuri EROL

***

AHZÂB SÛRESİ TEFSİRİ - 9

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

َِياأَيُّهَا النَّبِيُّ اتَّقِ اللَّهَ وَلَا تُطِعْ الْكَافِرِينَ وَالْمُنَافِقِينَ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمًا(1) وَاتَّبِعْ مَا يُوحَى إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ إِنَّ اللَّهَ كَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرًا(2) وَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ وَكَفَى بِاللَّهِ وَكِيلًا(3) مَا جَعَلَ اللَّهُ لِرَجُلٍ مِنْ قَلْبَيْنِ فِي جَوْفِهِ وَمَا جَعَلَ أَزْوَاجَكُمْ اللَّائِي تُظَاهِرُونَ مِنْهُنَّ أُمَّهَاتِكُمْ وَمَا جَعَلَ أَدْعِيَاءَكُمْ أَبْنَاءَكُمْ ذَلِكُمْ قَوْلُكُمْ بِأَفْوَاهِكُمْ وَاللَّهُ يَقُولُ الْحَقَّ وَهُوَ يَهْدِي السَّبِيلَ(4) ادْعُوهُمْ لِآبَائِهِمْ هُوَ أَقْسَطُ عِنْدَ اللَّهِ فَإِنْ لَمْ تَعْلَمُوا آبَاءَهُمْ فَإِخْوَانُكُمْ فِي الدِّينِ وَمَوَالِيكُمْ وَلَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ فِيمَا أَخْطَأْتُمْ بِهِ وَلَكِنْ مَا تَعَمَّدَتْ قُلُوبُكُمْ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا(5) النَّبِيُّ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ وَأَزْوَاجُهُ أُمَّهَاتُهُمْ وَأُولُو الْأَرْحَامِ بَعْضُهُمْ أَوْلَى بِبَعْضٍ فِي كِتَابِ اللَّهِ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُهَاجِرِينَ إِلَّا أَنْ تَفْعَلُوا إِلَى أَوْلِيَائِكُمْ مَعْرُوفًا كَانَ ذَلِكَ فِي الْكِتَابِ مَسْطُورًا(6) وَإِذْ أَخَذْنَا مِنَ النَّبِيِّينَ مِيثَاقَهُمْ وَمِنْكَ وَمِنْ نُوحٍ وَإِبْرَاهِيمَ وَمُوسَى وَعِيسَى بْنِ مَرْيَمَ وَأَخَذْنَا مِنْهُمْ مِيثَاقًا غَلِيظًا(7) لِيَسْأَلَ الصَّادِقِينَ عَنْ صِدْقِهِمْ وَأَعَدَّ لِلْكَافِرِينَ عَذَابًا أَلِيمًا(8) يَاأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اذْكُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ جَاءَتْكُمْ جُنُودٌ فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِيحًا وَجُنُودًا لَمْ تَرَوْهَا وَكَانَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرًا (9) إِذْ جَاءُوكُمْ مِنْ فَوْقِكُمْ وَمِنْ أَسْفَلَ مِنْكُمْ وَإِذْ زَاغَتِ الْأَبْصَارُ وَبَلَغَتِ الْقُلُوبُ الْحَنَاجِرَ وَتَظُنُّونَ بِاللَّهِ الظُّنُونَا (10) هُنَالِكَ ابْتُلِيَ الْمُؤْمِنُونَ وَزُلْزِلُوا زِلْزَالًا شَدِيدًا (11) وَإِذْ يَقُولُ الْمُنَافِقُونَ وَالَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ مَا وَعَدَنَا اللَّهُ وَرَسُولُهُ إِلَّا غُرُورًا (12) وَإِذْ قَالَتْ طَائِفَةٌ مِنْهُمْ يَاأَهْلَ يَثْرِبَ لَا مُقَامَ لَكُمْ فَارْجِعُوا وَيَسْتَأْذِنُ فَرِيقٌ مِنْهُمْ النَّبِيَّ يَقُولُونَ إِنَّ بُيُوتَنَا عَوْرَةٌ وَمَا هِيَ بِعَوْرَةٍ إِنْ يُرِيدُونَ إِلَّا فِرَارًا(13) وَلَوْ دُخِلَتْ عَلَيْهِمْ مِنْ أَقْطَارِهَا ثُمَّ سُئِلُوا الْفِتْنَةَ لَآتَوْهَا وَمَا تَلَبَّثُوا بِهَا إِلَّا يَسِيرًا(14) وَلَقَدْ كَانُوا عَاهَدُوا اللَّهَ مِنْ قَبْلُ لَا يُوَلُّونَ الْأَدْبَارَ وَكَانَ عَهْدُ اللَّهِ مَسْئُولًا(15) قُلْ لَنْ يَنْفَعَكُمْ الْفِرَارُ إِنْ فَرَرْتُمْ مِنْ الْمَوْتِ أَوْ الْقَتْلِ وَإِذًا لَا تُمَتَّعُونَ إِلَّا قَلِيلًا(16) قُلْ مَنْ ذَا الَّذِي يَعْصِمُكُمْ مِنْ اللَّهِ إِنْ أَرَادَ بِكُمْ سُوءًا أَوْ أَرَادَ بِكُمْ رَحْمَةً وَلَا يَجِدُونَ لَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلِيًّا وَلَا نَصِيرًا(17) قَدْ يَعْلَمُ اللَّهُ الْمُعَوِّقِينَ مِنْكُمْ وَالْقَائِلِينَ لِإِخْوَانِهِمْ هَلُمَّ إِلَيْنَا وَلَا يَأْتُونَ الْبَأْسَ إِلَّا قَلِيلًا(18) أَشِحَّةً عَلَيْكُمْ فَإِذَا جَاءَ الْخَوْفُ رَأَيْتَهُمْ يَنْظُرُونَ إِلَيْكَ تَدُورُ أَعْيُنُهُمْ كَالَّذِي يُغْشَى عَلَيْهِ مِنَ الْمَوْتِ فَإِذَا ذَهَبَ الْخَوْفُ سَلَقُوكُمْ بِأَلْسِنَةٍ حِدَادٍ أَشِحَّةً عَلَى الْخَيْرِ أُولَئِكَ لَمْ يُؤْمِنُوا فَأَحْبَطَ اللَّهُ أَعْمَالَهُمْ وَكَانَ ذَلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرًا(19) يَحْسَبُونَ الْأَحْزَابَ لَمْ يَذْهَبُوا وَإِنْ يَأْتِ الْأَحْزَابُ يَوَدُّوا لَوْ أَنَّهُمْ بَادُونَ فِي الْأَعْرَابِ يَسْأَلُونَ عَنْ أَنْبَائِكُمْ وَلَوْ كَانُوا فِيكُمْ مَا قَاتَلُوا إِلَّا قَلِيلًا(20) لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ كَانَ يَرْجُو اللَّهَ وَالْيَوْمَ الْآخِرَ وَذَكَرَ اللَّهَ كَثِيرًا(21) وَلَمَّا رَأَى الْمُؤْمِنُونَ الْأَحْزَابَ قَالُوا هَذَا مَا وَعَدَنَا اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَصَدَقَ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَمَا زَادَهُمْ إِلَّا إِيمَانًا وَتَسْلِيمًا(22) مِنْ الْمُؤْمِنِينَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَيْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضَى نَحْبَهُ وَمِنْهُمْ مَنْ يَنْتَظِرُ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِيلًا(23) لِيَجْزِيَ اللَّهُ الصَّادِقِينَ بِصِدْقِهِمْ وَيُعَذِّبَ الْمُنَافِقِينَ إِنْ شَاءَ أَوْ يَتُوبَ عَلَيْهِمْ إِنَّ اللَّهَ كَانَ غَفُورًا رَحِيمًا(24) وَرَدَّ اللَّهُ الَّذِينَ كَفَرُوا بِغَيْظِهِمْ لَمْ يَنَالُوا خَيْرًا وَكَفَى اللَّهُ الْمُؤْمِنِينَ الْقِتَالَ وَكَانَ اللَّهُ قَوِيًّا عَزِيزًا(25) وَأَنْزَلَ الَّذِينَ ظَاهَرُوهُمْ مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ مِنْ صَيَاصِيهِمْ وَقَذَفَ فِي قُلُوبِهِمْ الرُّعْبَ فَرِيقًا تَقْتُلُونَ وَتَأْسِرُونَ فَرِيقًا(26) وَأَوْرَثَكُمْ أَرْضَهُمْ وَدِيَارَهُمْ وَأَمْوَالَهُمْ وَأَرْضًا لَمْ تَطَئُوهَا وَكَانَ اللَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرًا(27) يَاأَيُّهَا النَّبِيُّ قُلْ لِأَزْوَاجِكَ إِنْ كُنْتُنَّ تُرِدْنَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا وَزِينَتَهَا فَتَعَالَيْنَ أُمَتِّعْكُنَّ وَأُسَرِّحْكُنَّ سَرَاحًا جَمِيلًا(28) وَإِنْ كُنْتُنَّ تُرِدْنَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَالدَّارَ الْآخِرَةَ فَإِنَّ اللَّهَ أَعَدَّ لِلْمُحْسِنَاتِ مِنْكُنَّ أَجْرًا عَظِيمًا(29) يَانِسَاءَ النَّبِيِّ مَنْ يَأْتِ مِنْكُنَّ بِفَاحِشَةٍ مُبَيِّنَةٍ يُضَاعَفْ لَهَا الْعَذَابُ ضِعْفَيْنِ وَكَانَ ذَلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرًا(30) وَمَنْ يَقْنُتْ مِنْكُنَّ لِلَّهِ وَرَسُولِهِ وَتَعْمَلْ صَالِحًا نُؤْتِهَا أَجْرَهَا مَرَّتَيْنِ وَأَعْتَدْنَا لَهَا رِزْقًا كَرِيمًا(31) يَانِسَاءَ النَّبِيِّ لَسْتُنَّ كَأَحَدٍ مِنْ النِّسَاءِ إِنْ اتَّقَيْتُنَّ فَلَا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَيَطْمَعَ الَّذِي فِي قَلْبِهِ مَرَضٌ وَقُلْنَ قَوْلًا مَعْرُوفًا(32) وَقَرْنَ فِي بُيُوتِكُنَّ وَلَا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجَاهِلِيَّةِ الْأُولَى وَأَقِمْنَ الصَّلَاةَ وَآتِينَ الزَّكَاةَ وَأَطِعْنَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمْ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا(33) وَاذْكُرْنَ مَا يُتْلَى فِي بُيُوتِكُنَّ مِنْ آيَاتِ اللَّهِ وَالْحِكْمَةِ إِنَّ اللَّهَ كَانَ لَطِيفًا خَبِيرًا(34)

إِنَّ الْمُسْلِمِينَ وَالْمُسْلِمَاتِ وَالْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَالْقَانِتِينَ وَالْقَانِتَاتِ وَالصَّادِقِينَ وَالصَّادِقَاتِ وَالصَّابِرِينَ وَالصَّابِرَاتِ  وَالْخَاشِعِينَ وَالْخَاشِعَاتِ وَالْمُتَصَدِّقِينَ وَالْمُتَصَدِّقَاتِ وَالصَّائِمِينَ وَالصَّائِمَاتِ وَالْحَافِظِينَ فُرُوجَهُمْ وَالْحَافِظَاتِ وَالذَّاكِرِينَ اللَّهَ كَثِيرًا وَالذَّاكِرَاتِ أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ مَغْفِرَةً وَأَجْرًا عَظِيمًا(35)

وَ وَ وَ وَ  وَ وَ وَ وَ   وَ وَ وَ وَ  وَ وَ وَ وَ    وَ وَ وَ وَ=20

إِنَّ لَهُمْ اللَّهُ اللَّهَ =4

أَعَدّ = 1                                       

كَثِيرًا فُرُوجَهُمْ مَغْفِرَةً أَجْرًا عَظِيمًا =5

 َالْمُسْلِمِينَ الْمُؤْمِنِينَ الْمُتَصَدِّقِينَ     الْقَانِتِينَ الصَّادِقِينَ الصَّائِمِينَ  الْحَافِظِينَ   الذَّاكِرِين  = 10

الْمُتَصَدِّقِين    الْمُؤْمِنَاتِ الْمُسْلِمَاتِ الْقَانِتَاتِ  الصَّادِقَاتِ الْحَافِظَاتِ الصَّائِمَات الذَّاكِرَات=  10

ء7ه4 ع4 غ 1 = 16

ة 1  ق6  ك 3 = 10

  ي12 ج2     = 14 

و20 ف4 م16 ب2       =42

 ل 19 ر8   ن 16  ن4 =47

 ا24

س2  ص14 ش2 د8 ظ3 ث1 ذ4  ت  12 = 46 

إِنَّ  (EinNa)

“Kesinlikle”

Arapça vurgu dili değildir, vurgu yerine harfler kullanılır. Karşı tarafın hatalı bir bilgisi varsa “İnNe” getirilir. Hatada ısrarlı ise haberine “Le” getirilir. İnsanlar genel olarak kadınları ikinci sınıf insan sayarlar. Bu bakımdan cümle “İnne” ve “Le” ile gelmiştir.

Başka bir hatalı iddiaya göre; Kur’an yalnız erkeklere hitap etmektedir, erkeklere nâzil olmuştur, kadınlar muhatap bile değildir. Oysa Kur’an erkek ve kadınlara hitap eder. “Ey nebi” hitapları yanında, “Ey nebinin nisaları” hitabı ile kadınlar da erkekler gibi muhatap alınmıştır. Sonra da Kur’an kadın ve erkeklere eşit hitap yaptığını ifade etmek için bu âyet getirilmiştir. “LeHuM” ifadesindeki “HuM” zamiri mübtedadaki erkek ve kadın çoğullarına eşit olarak işaret ettiğine göre erkek ifadeler hem kadına hem de erkeğe gitmektedir. Erkek sigalar müşterektir. Karine varsa erkekleri, karine yoksa hem erkek hem kadınları ifade eder. İlkel topluluklar kadınları ikinci sınıf saydıkları için karine yoksa ifadeleri erkekler için anlarlar. Kur’an’da ise eğer karine yoksa ifadeleri hem erkek hem de kadınlar için anlarız.

“Zekât verin” dendiği zaman Kur’an’da kadınlar için bir emir yoktur. “Oruç tutun” emrinde kadınlar için ayrı emir yoktur.

Burada ise oradaki emirlerin kadınlara da şamil olduğunu belirtiyor. O halde karine yoksa ifade hem kadınları hem de erkekleri içermektedir. Yani sigada asıl olan erkek ve kadının birlikte olmasıdır. İşte buradaki “İnNe” bu yanılgıyı düzeltmektedir.

Allah’ın kulu olarak, insan olarak, sorumlu olma bakımından kadın erkek tamamen birbirine eşittir. “Sizi bir nefisten halk etti” dendiği zaman kişi olarak kadın ve erkek eşittir.

Usulcüler de kişilik arazlarını sayarken kadınlığı bir arıza saymamışlardır. Bize göre ise; bazı haklar ve görevler vardır ki ereklere aittir, bazı hak ve görevler de kadınlara aittir. Birinin diğerine üstünlüğü yoktur. Âhirette ise insanlar hesabı insan olarak verecekler, buna göre cennet ve cehennemi istihkak edeceklerdir.

İslâm ve iman, kunut ve huşu, sabır ve savm, hıfz ve zikr, sıdk ve tasadduk olarak gruplanmaktadır. Kesir ve azim, mağfiret ve ücret, i’dad ve tasadduk kelimeleri eşleşmektedir.

Diğer eşleşmelerde ilgi açıktır. Sıdk ile aded arasında ne gibi bir eşleşme vardır? Onu da düşünüp hüküm çıkarmalıyız. Çünkü eşleştirdiğimiz zaman sıdk ile tasadduk eşleşmede yan yana gelmektedir. Aynı kökten kelimeler olmaktadır. Ona karşı da “add” kökü gelmektedir. Öyleyse sıdk ile aded arasında bir denklik söz konusudur.

Diğerlerinde Kur’an eşleşerek ve zikrederek bizi düşündürmektedir.

Kısaca tekrar edelim.

İslâm ve iman. Biri Kur’an’ın barış nizamını kabul etmedir. Bedel vererek bedenen barış düzenini korumak için katılmayanlar müslim, bedenen katılanlar mü’mindirler. Mü’min kadınlar kendileri savaşa katılmazlar ama savaşta evlerde ikmal ve erkeklerin gördükleri görevleri görerek savaşa bedenen katılmış gibi olurlar.

Kunut ve huşu namazda rükün olarak geçmektedir. Kunut, okunan Kur’an’ı dinlemektir. Huşu ise kendi kendine Allah’ın huzurunda muhasebesini yapmadır, saygı göstermedir. Kunut, hak düzeninin bilgilerini elde etmedir. Huşu ise o düzeni benimsemedir, o düzeni sevmedir.

Gerek iman gerekse İslâm topluluk içinde sosyal bir müessesedir.

Huşu ve kunut ise kişinin topluluğa uyumudur, fikir ve hislerle bağlanmadır.

İman siyaseten topluluğa bağlanmadır, İslâm amel olarak topluluğa bağlanmadır.

Kunut bilgi bakımından, huşu da din bakımından toplulukla bir olmadır.

Sabır ve savm ise topluluğa kötülük etmemek üzere uyum sağlamadır. Sabrederek zarar verecek işi yapmamadır. Oruç da bedeni dayanmaya alıştırmadır. Böylece insan kendisini kötülük yapmaktan korur.

Zakir, öğrendiklerini unutmamaktır, saklamadır. Bu hatırlamakla sağlanır. Hafız da elde ettiklerini korumaktır. Zararlı yerlerde edebi imkanları kullanmamaktır. Cinsel organlar çocuk yetiştirmek içindir. Evlilik dışı kullanmamak bu yerleri muhafaza etmektir. Gerek aklî gerek naklî ilimleri sık sık hatırlayarak unutmamak, bilgiyi saklamaktır.

Kesir ve azim karşılaştırılmıştır. Kesir sayısal büyüklüktür. Azim ise niteliğin büyüklüğüdür Ecr azim olarak, oysa zikir kesir olarak vasıflandırılmıştır. Ecr sürekli olacaktır. İnsan her zaman yararlanacaktır. Zikir ise periyodik yapılacak. Beş vakit namazlarda ve belli vakitlerde tekrar edilerek bellekte tutulacaktır.

Ecr ve mağfiret de ecr kabul edilmiştir. Cezanın affı da bir ücrettir. Haseneler seyyieleri götürür hükmü buradan elde edilmiştir.

Erkek kurallı siga ile dişi kurallı siga erkeklerin topluluğunu ve kadınların topluluğunu ifade eder. Ne var ki, erkek çoğulu askeri organizasyonu, onluk sistemi içerir. Hiyerarşik bir birlik vardır. Kadınlarda ise bu tür bir organizasyon yoktur. Eşitlik içinde işbölümü vardır. Bu sebepledir ki erkeklerin topluluğu merkezi bir devlet otoritesini ifade ettiği halde, kadınlarınki ise sadece dayanışmayı ifade eder, merkezi bağlanmayı göstermez.

Bunu şöyle ifade edelim. Erkekler için bucaklar, iller ve ülkeler askerlik bakımından güvenlik açısından iç içe bağlıdırlar. Askerlikte merkezi yönetim vardır. Oysa kadınların böyle merkeze bağlılıkları yoktur. Açık ifade edecek olursak, bucak başkanı güvenlik bakımından ilçe jandarma komutanına, o da il jandarma baş komutanına ilin merkez bucağı başkanlığına bağlıdırlar. Fevkalade hallerde emir komuta zinciri çalıştığı halde, bucak başkan eşleri ilçe başkan eşlerine bağlı değildirler, il başkan eşlerine bağlı değildirler; bağımsızdırlar. Bu tür merkeze bağlı olmayan birliktelik erkeklerden oluşsa da, dişi kuralla ifade edilir. Saffât Sûresi’ndeki ilk âyetler cemaatle namaz kılan erkekleri de içerdiği halde, dişi kurallı çoğulla ifade edilmiştir. Çünkü bucakta namaz kılanlar ilde namaz kılanlara, ilde namaz kılanlar ülkede namaz kılanlara bağlı değildirler. Ocakta beş vakit namaz kılanlar da böyledir.

Burada kadın erkek toplulukları ifade edildiği gibi, merkezî olmayan topluluklar da ifade edilmiştir. Yani merkezî olan topluluklar ile merkezî olmayan topluluklar da ifade edilmiştir. Bu sebepledir ki hayvanların toplulukları dişil topluluklardır. Merkezî topluluklar yalnız ve yalnız insanlara hastır. Bundan dolayıdır ki eril çoğullar yalnız insanlar için söz konusudur.

الْمُسْلِمِينَ وَالْمُسْلِمَاتِ

(eLMuSLiMIyNa Va eLMuSLiMAvTı)

“Müslim erkeklerle müslim kadınlar.”

İsmi faillerin özellikleri olarak kendileri marufturlar, ama fiilleri ise nekredir. “Ellezîne” olsa her ikisi de marife olur.

“Müslimîn ve müslimât” önce birbirine atıftır. Sonra diğer atıflar gelir.

Bunu nereden biliyoruz?

“Hafizîne furucehunne”ye “hafizât” atfedilmiştir. “Furucehunne” denmemiş, oysa o mânâdadır. Buradan anladığımız şudur ki, müslim erkek ve kadınlar bir arada zikredilmiştir. Burada zikredilenler ayrı kimseler olmayıp ortak vasıflardır. Yani aynı kimseler hem müslim, hem mü’min, hem de kânıt olan kimselerdir. Mü’min ve mü’minelerin 10 ortak vasıfları sayılmıştır.

“Müslim” olma özelliklerinden başlanmıştır.

“SeLM” üstü düz olan, hayvanların çıkamayacağı kaya parçasının adıdır. Çobanlar azıklarını onun üzerine koyarak selamete alırlar, yani korurlar. “SülLeM” merdivendir. O kayaya ancak o merdivenle çıkılabilir. SiLM” barış demektir. İnsanlar iki şekilde yaşarlar. Ya savaşırlar, ya barışırlar. Çölde birbiriyle karşılaşan iki badiyeli Arap ya kılıçlarını çekip birbirlerini öldürmeye kalkışır, yahut birbirlerine selam verirler ve oturup sohbet ederler. “Selâm” barış demektir. Karşı taraf da barış olarak mukabele eder.

“İslâm” if’al bâbındandır. Silme yani barışa girme demektir. Topluğun bir ferdine selâm verdiğin zaman bütün topluluğa selâm vermiş olursun. O da selâmını aldı mı artık sana o toplulukta kimse dokunmaz. Bunun şartı hakem kararlarına uymadır. Eğer iki kişi arasında niza çıkarsa biri bir hakem seçer, diğeri de diğer hakemi seçer. İkisi baş hakem seçerler. Onların verdiği karar kesindir. Herkes itaat eder ve karşı çıkmadan ona uyar. O kadar ki, hakemler idam kararı vermişlerse kişi kendi ayağıyla sehpaya gider, başını uzatır ve asılır.

Böyle yapan kimse “müslim”dir. Bunun itibarı korunur. Malları mirasçılara kalır. İslâm mezarlığına gömülür. Nüfusta adı ölü kaydıyla devam eder. O topluluğun şerefli ölüleri içinde yer alır. Her yıl bayramlarda onların mezarları ziyaret edilir. Dua edilir. Çocukları tarafından adları zikredilir.

Böyle olduğu için ve herkes cezaya kendi rızası ile katlandığı için yakalama, tutuklama, hapis müesseseleri İslâmiyet’te yoktur. Kur’an’da bu “sakin” olarak ifade edilmiştir. Eğer bu kimse hakemler tarafından idama mahkum edilmiş ve af da edilmemişse, mahkum olarak sehpaya kendi arzusu ile gelmemişse, bunun hakkında hakemlerce kanı hederdir hükmü çıkarılır. Bu kimse artık o bucağın sakini değildir. Kaydı silinir ve mahkemede ne kendisi ne başkası onun adına dava açamaz.  Malları ganimettir. Beşte dördü öldürene kalır. Beşte biri il geliri olur. Eğer il jandarma teşkilatı öldürürse beşte dördü onlara kalır. Azgın olarak zarar veren biri için ise daha fazla ödül konabilir. Bu kimse Müslüman mezarlığına gömülmez. Nüfusta kaydı kalmaz.

Müslim erkekler ayrı topluluk oluştururlar. Bunlar askerlik bedelini verirler veya nöbete katılırlar.

Müslim kadınlar. Bir de müslim kadınlar vardır. Bunlar askerlik bedelini de vermezler. Çocuklar ve yaşlılar bunlara dahildirler. Hakları korunur ama herhangi bir yükümlülükleri yoktur. Bir mü’min erkeğin himayesini kabul ederler. Bu erkeğin yakınları olması gerekmez. Aileleri dışında bir kişi olabilir. Roma’da pater vardı. Ona benzer biridir. Her bucakta o bucak içinde bir mü’mini veli olarak kabul edebilir. Müslim erkeği de kabul edebilir. Yani cizye veren erkeği de kabul edebilir. Kendi statüsü böyle belirlenir. Müslim veya mü’min olur.

Mü’min erkek veya mü’min kadın olabilmek için müslim olmak gerekmektedir. Yani müslim vasıflarını da taşımış olmak gerekir. Bununla beraber bazı vasıfları ile müslim olunmakta ama bütün vasıfları ile müslimlerle aynı değildir. Mesela bedel vermezler. Hattâ askere de gitmezler.

Şimdi ocak içinde müslim olmak, bucak içinde müslim olmak, il içinde müslim olmak ve ülke içinde müslim olmak gerekir. Nöbetli değilse bedeli vermek zorundadır. Yani, ben bucak içinde müslim olmak istemiyorum denemez. Bundan dolayıdır ki tek cizye alınır. Devlet alır. Bundan ile/vilayete ve bucağa pay verilir. Devletlerinin anayasalarında gösterilen payı verirler. Her kademeye ayrı ayrı cizye vermezler.

Kâfirler ise hakem kararlarını kabul ederler ama bedel vermezler, cizye vermezler. Bunlara biz saldırmayız ama onları korumayız. Kendi ocaklarında, kendi bucaklarında, kendi illerinde, hattâ kendi devletlerinde istedikleri gibi yaşarlar. Bizim topraklarımızda da bizden ona saldıran olursa aynı hükümleri uygularız. Kısas veya diyet uygularız. Ama ülkemizin dışında veya kendi topraklarında biz onları korumayız.

Müslimlerin erkekleri bedel verirler, kadınları bedel vermezler.

Her iki grubun görevleri vardır, örgütleri vardır.

وَالْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ 

(Va el MuEMıNIyNa Va elMuEMıNAvTı)

“Mü’min erkeklerle mü’min kadınlar.”

Buradaki birinci “Ve” mü’min erkekleri müslim erkeklere bağlamaktadır. İkinci “Ve” ise mü’min kadınları mü’min erkeklere bağlamaktadır. Böylece erkeklerdeki iç içe örgütlenme bunlarda yoktur. Yani ocaktaki erkekler ildeki erkeklere, ildeki erkekler ülkedeki erkeklere bağlıdır. Ama bucaktaki kadınlar ildeki kadınlara değil, bucaktaki erkeklere bağlıdır. İldeki kadınlar ülkedeki kadınlara değil, ildeki erkeklere bağlıdırlar. Ülkedeki kadınlar da ülkedeki erkeklere bağlıdırlar. “Furucehum” kelimesinin tekrar edilmemesi bu hükümleri ortaya çıkarır.

Eskiden evleri yaptıkları zaman kale gibi çevrede dizerler, kapılarını ortak alana açarlardı. Böylece evler güven altına alınırdı. İşte bu ortak alana “mena” denir. Çıkmaz sokaklar menadır. “Emine” demek, menaya grip kendisini güven altına aldı anlamındadır. “EAvMaNe” ise if’al bâbındandır. Başka şeyi veya kimseyi güven altına aldı demek olur. “EAvMaNe” fiili güven altına almak demektir. Yani mü’minler güvenlik teşkilatıdırlar. Sitelerini güven altına alırlar demektir.

Ocaklarda bekçilik nöbetleri tutulur. Tehlike anlarında ocak halkı uyandırılarak birlikte savunmaya geçilir. Kadınlar gündüz nöbetleri tutup temizlik yaparlar. Erkekler ise gece nöbetleri tutup kapıları açarlar. Bucaklarda ise koruma nöbetleri tutulur, semtlerde tutulur. Her erkek bucağın başka semtinde nöbet tutar. Semt insandan çok hayvanlardan ve canavarlardan korunur. Yabancıların görülmesi hâlinde sorumluları haberdar ederler. İlde güvenlik nöbetleri tutulur. Mü’min erkekler başka illerde nöbetlerini tutarlar. Hukuk düzenine uymayanlar yani hakem kararlarını kabul etmeyen veya hakemlerin davetine icabet etmeyen kimseler bu silahlı güç tarafından bertaraf edilirler. Ülkede ise savunma nöbetleri tutulur. Ordu düşmanla cephe savaşı yapar.

İşte bunlar mü’mindirler.

Şimdi şöyle bir soru ile karşılaşılır. Mü’minler tüm kademelerde mü’min olmak zorunda mıdırlar? Yani mü’minler ocaklarda ve bucaklarda, illerde ve ülkede bedel verirler ve o bedel ile bütün bu yerlerde nöbet tutmaktan kurtulurlar. Bedel ödedikleri yerde, yani nöbetli olmadıkları yerlerde yönetime de iştirak etmezler. Ama nöbet tutarlarsa bucakta tutup ilde tutmayabilirler, yahut ülkede tutup ilde tutmayabilirler. Bu uygulamamızın sebebi, merkezi yönetimde bedelli olanların kendi bucaklarını, kendi ocaklarını nöbetli olarak kurabilmelerini sağlamaktır. Eğer bunu yapmazsak kendi illerini veya kendi bucaklarını kurma şanslarını tanımamış oluruz.

Asıl hakların sonunda kullanılması olduğu için “Adil Düzene göre İnsanlık Anayasası”nda bedeli de her bucak için ayrı yaptık, her il için ayrı yaptık, her ülke için ayrı yaptık. Oysa müslimleri anlatırken bir şık olarak tek cizye sistemini getirdik. Kıyas anayasada yazdığımızdır. Ama eğer bu sistemi uygulayacaksak, cizyenin bölüştürülmesinde bir sorun ortaya çıkar. Dengenin sağlanabilmesi için bedellilerin sayısına göre bölüşme yapılacaktır demektir. Bu sistemde de denge vardır. Ülke anayasalarında iki sistemden biri kabul edilebilir. Uygulamadaki başarı sonunda birini hakim kılabilir.

Bucaklarda başarı: a) Ortalama ömür, b) Bir günlük geçim için yapılması gereken işçiliğin azlığı, c) Suçların değerleri ile toplamının azlığı, d) Paralarının kıymetliliği ile ölçülür. Bunların hiçbirisi bucağın büyüklüğüne bağlı değildir. Bir bucağın nüfus bakımından büyümesi de bir ileri düzeni gösterir. Toprak bakımından büyüme de böyledir. Büyümüş ve bölünmüşse, o tip siteler çoğalıyor demektir.

Ocak, bucak, il veya ülke büyürse bölünmek zorunda kalır. Bölünen kuruluşların anayasaları benzer olur. Hangi anayasa daha çok çoğalmayı getiriyorsa o anayasa insanlık tarafından benimsenecek demektir.

Kuvvet düzeninde denge savaşla kurulur. Güçlü olanlar yok eder, böylece gittikçe sağlam bir nesil ve sağlam bir düzen oluşur.

Hak düzeninde ise hukuk kuralları içinde haklı olan güçlenir ve haksız olanları eleyerek ortadan kaldırır. İşte “Adil Düzen” budur.

Kadınlar yalnız kendi ocaklarında bekçilik nöbetleri tutarlar. Bununla beraber merkez ocaklarda örgütlüdürler. Erkekler savaşta iken sivil işleri kadınlar ve yaşlılar yüklenmiş olurlar. Çocuklar yüklenmiş olurlar. Bunlar da ayrı teşkilattır. Ne var ki bunlar merkeze bağlanmazlar. O kuruluştaki erkek örgütüne bağlıdırlar. Onlara yardımcıdırlar.

وَالْقَانِتِينَ وَالْقَانِتَاتِ

(Va eLQANıTIIyNa Va ELQAvNıTAVTı)

“Kunut eden erkekler ile kunut eden kadınlar.”

“KuNuT” başını kaldırıp gözlerini bir yere dikmek ve kulaklarını da oraya yöneltmek demektir. Dikkatlice dinlemek ve kulak kesilmek demektir.

Toplulukta en önemli sorun eğitim sorunudur. İnsanlar evrim yapacak şekilde yaratılmıştır. Dolayısıyla her gün yenilik ortaya çıkmaktadır. İnsanların yeniliğe uymaları için beşikten mezara kadar eğitilme durumundadırlar.

Çocuklar namaz kılmak için mescide getirilirler. Çocuk mescidin sesleri içinde büyür. Oradaki görüşme ve konuşmalar içinde dil öğrenir. 7 yaşına geldiği zaman ocakta eğitim görmeye başlar. Yaşlılar ve kadınlar çocuklara okuma yazma öğretirler. Tam sayılarla dört işlemi öğretirler. Bu eğitim ocaklarda gerçekleşir. Emeklilerin görevi torunları yetiştirmektir. Böylece çocuklar geçmişle ilgili birikimlerini dedelerinden ve ninelerinden almış olurlar. Sonra anne ve babaları ile çalışırken ve yaşarken de çağdaş eğitimi almış olurlar. Kendilerinin birikimlerini torunlarına öğretmiş olurlar. Bu eğitim ocaklarda gerçekleşir.

Sonra bucaklarda 5 senelik ilk öğrenim başlar. 15 yaşına kadar da yine eğitim alınır. Ne var ki günde 6 saat iş eğitimini çırak olarak iş yerlerinde alırlar. Sonra öğleden sonra 3 saat özel öğrenim yaparlar. 10 yaşından 15 yaşına kadar bu eğitimi almak mecburidir.  Herkes kendisine bir öğretmen seçer. Bütün dersleri o öğretmenden alır. Kişi ehliyetli birinin talebesi olarak 15 yaşına gelmiş olur. Öğretmeni öğrenci ve velisi birlikte seçerler. Öğretmenin maaşı ise bucak bütçesinden ödenir.

Bundan başka beşikten mezara kadar günde 3 veya 4 saat yatsı sohbetleri yapılır. Burada genel sohbetler olur. Genellikle Kur’an takip edilir. Kur’an’ın her yıl yeni meali hazırlanır. Yeni buluşlar o mealde yer alır. Yıl içinde 600 sayfalık kitap devredilir. Günde iki sayfalık bir ders yapılır. Burada Kur’an mânâları ile açıklanır. İnsanlar her yıl Kur’an’ı yeniden yorumlarlar. Eski yorumları hatırlatır ve yeni yorumlar eklerler. Böylece herkes doğumundan ölümüne kadar bu derslere devam eder.

İsteyenler bundan sonra il merkezlerine giderek orta öğrenim yaparlar. Bunlar 6 saat çalışırlar ve geçinirler. Bunlara il veya ilçe merkezlerinde mesken verilir, işyerleri verilir. Hem çalışır hem de okurlar. Eşlerine de iş verilir. Eşleri okumasa da orada çalışırlar. Öğleden sona 3 saatlik ilmî çalışma yaparlar. Ayrıca yatsı sohbetleri de ilmî çalışma şeklinde geçer.

Beş yıl süren orta öğrenimi başarı ile tamamlayanlar ülke veya bölge merkezlerine alınırlar. Kendilerine ev verilir, kendilerine ve eşlerline de bölge merkezinde iş verilir. Hem okur hem yüksek tahsil yaparlar. Tabii ki yatsı sohbetleri yine aynı şekilde devam eder. Burası da beş seneliktir. Başarılı olanlar kıta merkezlerine alınarak orada doktora çalışmasını yapabilirler.

İşte bu eğitim müessesesi kunut müessesesidir.

Namazda da kunut rükünlerden biridir. İmam okur. Cemaat kulak kesilir ve dinler. Kadınlar ayrı saf olurlar, arkadadırlar. Çocuklar araya alınırlar. Erkekler önde olurlar. İmam en önde olur. Okumada durum böyledir. Aynı dershanelerde kadınlar ayrı erkekler ayrı otururlar. Birisi toplantıyı yönetir. Bu yönetici kadın da olabilir.

Kadınların sohbet yerleri ayrı, erkeklerin sohbet yerleri ayrı olabilir. Kadınların sohbet yerlerine erkekler katılamaz ama erkeklerin sohbetlerine kadınlar katılabilir. Bunların eğitim yerleri vardır. Buradaki öğretmenler de iş yerlerinde yönetici olurlar. Öğretmenlere özel maaş verme yerine meslekî derecesine göre iş yerinde ücret verilir. Ayrıca öğretmeni oldukları işin talebesi sayısınca bir pay alırlar.

Öğrenciler senelerini devam ederek tamamlarlarsa, kendilerine ‘bu derslere devam etmiştir’ şeklinde hocaları tarafından icazet verilir. Onlar o okula devam etmişlerdir ama mezun olmamışlardır. Mezun olmaları için ortak imtihanlar açılır. O imtihanda başarılı olanlara diploma verilir. İcazet almayanlar bu imtihana giremezler. İcazet alanlar bu imtihanlara girerek diploma alırlar.

Hâsılı, kanitîn müessesesi bir eğitim müessesesidir.

وَالصَّادِقِينَ وَالصَّادِقَاتِ

(Va elÖAvDıQIyNa Ve elÖADıQAvTı)

“Sadık erkekler ile sadık kadınlar.”

“Sadık” demek, sözlerinde durmak demektir. Allah’la yaptıkları sözlerinde durdular, sadakat gösterdiler demektir. Allah’a verilen ahit nedir? Allah’a verilen ahit ocak çapında beklemektir. Sıra ile ocağa gelen tehlikeleri haber vermektir. Bu tehlikeler zelzele, yangın, sel, saldırı gibi doğal ve beşeri olabilir. Uyumayıp bekçilik nöbeti tutanlar sözlerine sadık olmuşlardır. Koruma nöbetleri tutanlarda iş yerlerini korumakla nöbet tutmuşlardır. İllerde ise güvenlik nöbetlerini tutacaklardır. Ülkede savunma nöbetlerini tutacaklardır. Bir saldırı ile karşılaştıklarında canlarını verir derecede sözlerinde duracak, tehlikeleri savacaklardır. Bunun dışında mü’minlerin Allah’a yani topluluğa verdikleri başka bir söz daha vardır. O da diyetleri ödemedir. Kısas affa dönüşürse veya hata gibi durumlarda diyetler ödenecektir. Dayanışma içinde ödeyeceklerdir. Onun için “sadıkîn” erkek çoğul olarak gelmiştir.

Kadınlar da “sadıkât” şeklinde çoğul gelmişlerdir. Demek ki onlar da örgütlenecek ve sadakatta yerlerini alacaklardır. Önce nöbette iken veya savaşta iken erkeklerin görevlerini kadınlar yükleneceklerdir. Yani nafaka erkeklere aittir. Kadınlar çalışmak durumunda değildirler ama olağanüstü hallerde erkekleri savunmada iken kadınlar onların yerini alacaktır. Erkeklerin yapacağı işleri onlar yapacaklardır. Hem de askere giden veya savaşa giden erkeğin işlerini yalnız karısı veya kızı görmeyecektir. Bütün kadınlar ortada kalan işleri birlikte yapacaklardır. İşyerlerinde çalışma nöbetlerini tutacaklardır demektir. Bunun dışında erkekler diyetleri öderken elde edilen gelirlerde bir azalma olacaktır. Kadınların ve çocukların nafakalarında eksiklik olacaktır demektir. Yani diyet harcamaları kısıtlamakla sağlanacaktır. İşte böylece kadınlar da diyetlere dolaylı olarak katılırlar demektir.

O halde şu soru sorulur?

Erkekler diyetlerini öderlerken nafakalarda ne tür kısıntılar meydana gelecektir.

İşte burada da  çocukların nafakalarında eşitlik içinde bir kısıtlama olacaktır demektir. Erkek harcamalarında kısıtlama yapar. Onunla diyeti öder. Kendi hayatında kısıtlamanın yanında aile masraflarını da o nisbette kısıtlar. Zengin olanlar hiç kısıtlamayabilirler. Fakir olanlar daha çok kısıtlamak zorunda kalırlar. Bunun dışında kadınlar birlik içinde bu kısıtlamalara eşit aidat vererek dayanışma içine girebilirler. Burada kadınlara yüklenen bir görev ortaya çıkıyor: Sıkıntıda olan kadınların dayanışma içinde sıkıntısını giderme.

Bu nasıl olacaktır?

Kadınlar masraflarından artırarak dayanışma içinde bazı sorunları çözmelidirler.

Burada aile düzeni için de bazı ilkeler getirilebilir. Nafaka temin etmek erkeğe aittir. Kadın ise bunları değerlendirir. Erkek karısına mutfağa ayırdığı masrafları verir. Kadın bu harçlığı harcayarak evi geçindirir. Tarafların riayet etmesi gereken husus şudur. Kadın bunun için aldığı miktarı tamamen eve harcar. Başka işlerde artırıp kullanmaz. Erkek de kendi geçinmesi için başka harcamalar yapmaz. Bu mutfak masraflarından belli miktarı ayırıp ortak fonda toplarlar. Dar geçimlilere bu fondan katkıda bulunurlar. İşte böylece kadınlar da diyet ödemesine katkıda bulunmuş olurlar. Katkıda bulunurken eşit katkıda bulunur ama sonra bölüşürler, o bucağın benimseyeceği kurallarla bölüşürler.

Sadıklar bahsi diyet bahsini içermektedir.

وَالصَّابِرِينَ وَالصَّابِرَاتِ  

(VaelÖAVBıRIyNa Va elÖAvBiRATı)

“Sabreden erkekler ile sabreden kadınlar.”

Sadıklardan sonra “sabırlar” gelmiştir. Sadıklar, savaşanlar demektir. Savaşmakta sadakat gösterenler, verdikleri sözü tutanlar demektir. Hayatta faal olmak, işe girişmek, fiilen savaşmanın yanında bir o kadar da sabırlı olmak söz konusudur.

“Sabır” sıkıntılı anlarda dayanma demektir, olaylara göğüs germe demektir. Bu da tek başına başarılamaz. Ancak dayanışma ve yardımlaşma ile topluluk felaketlere dayanabilir. Bunun için erkeklerin organize olmaları gerekir. Kadınların da ayrı organize olmaları gerekir.

Bir zelzele olduğunu düşünelim. Evler yıkılmış, damlar çökmüş, insanların bir kısmı ölmüş, bir kısmı da yaralanmıştır. Sağlam kalanlar felakete karşı direnecekler, yaşamaya devam edecekler ve biraz sonra zelzelenin yaralarını saracaklardır.

Zelzele kadar yıkıcı, hattâ ondan daha kötü olanı, zelzeleden sonra ne yapacağını bilmeyen veya gerekeni yapamayan toplulukların uğradıkları sıkıntılardır. Eğitilmiş, dayanışma ve yardımlaşma ruhuna sahip örgütlü bir topluluk bu âfetleri atlatır. Evet, ölenler ölür ama topluluk dipdiri ve sapasağlam kalır.

İşte böyle ani olaylarda herkes ne yapacağını bilirse sorun kolayca çözülür. Böyle anlarda erkekler ayrıca örgütlenirler ve gerekli yükümlülükleri yüklenirler. Buna mukabil kadınlar da örgütlenirler ve onlar da kendilerine düşen görevleri yaparlar.

“Sabr” granit demektir.

“Sabretmek” demek granit gibi dayanıklı olmak demektir.

Topluluk özel örgütlenme sayesinde sabırlı yani dayanıklı hâle gelmiş olur.

“Sadık” saldırı ise “sabır” savunmadır.

Genellikle saldırılar kısa zamanda neticelenir. Ama savunma çok sabır isteyen, hazırlık isteyen bir olaydır. Devletler saldırı üzerinde değil savunma üzerinde kurulurlar. Millî Savunma Bakanlığı diyoruz. Zelzele gibi saldırılara karşı da dayanıklı olmak gerekir. Terör olaylarına teslim olmamak da sabırdır.

Kadınların yapacakları işleri kadınlar örgütlenip yapacaklardır. Erkeklerin yapacakları işleri örgütlenip erkekler yapacaklardır. Bunun için muhtemel felaketler zamanında ne yapılacağı planlanır ve en ince teferruata kadar kimin ne yapacağı belirlenir. Herkese görevleri öğretilir. Hazırlıklı olunur. Bu plan her yıl güncellenir. Çünkü görevliler değişir, görevler değişir. İşte bu da kadın ve erkek olarak ayrı ayrı birer teşkilatlanmayı ifade eder.

وَالْخَاشِعِينَ وَالْخَاشِعَاتِ

(Va eLPaŞıGIyNa Va eLPAvŞıGAvTı)

“Huşu eden erkeklerle huşu eden kadınlar.”

“Huşu/Haşia” toprak üzerinde olgunlaşmış sonbahardaki kuru ottur. Bu otlar çürür ve toprak daha iyi ot bitirecek hâle gelir. Bu verimli toprağın adı “huşu”dur. Böylece insanın belli bilgiler aldıktan sonra o bilgilerin etkisi altında Rabb’ine dönmesi için içinde oluşan duyguya “huşu” denir. Kur’an’da namaz içinde kunut ve huşu farz kılınmıştır.

“Kunut” okunanları dinlemek, yani Allah’ın emirlerini telakki etmektir.

“Huşu” ise ondan sonra sükûnet hâli alarak kendi içini dinleyerek rabıta kurmaktır.

“Kunut” kulak verip öğrenmektir.

“Huşu” ise saygı içinde olmadır.

İnsanların birbirlerini sevmeleri ve saymalarıdır. Bu da sıralamada herkesin yerini bellemesi ve bilmesidir. Bir ocakta oranın erkekleri kendilerini sıralarlar ve bir sıralama ortaya çıkar. Bu bir tür kıdemdir. Başkanlık bu sıra ile yapılır. Herkes kendi sırasını bilir. Bu sıra topluluk tarafından verilir. Herkes sıralama yapar. Sıraların tersleri alınır. Toplanır ve dereceler bulunmuş olur. Bu sıra içinde herkes birbirine saygılı olur. Büyükler küçükleri korurlar, küçükler büyükleri sayarlar.

Bir toplulukta huzurun olabilmesi için böyle askerlikte olduğu gibi bir ast-üst sıralaması olmalıdır. Hele mü’minler arasında bu şarttır. Bu saygı o topluluğu etkin kılar.

Sıralamayı kadın erkek birlikte yaparlar. Oy verirken kadın erkek birlikte oy verirler. Ama erkekler ayrı sıralanır, kadınlar ayrı sıralanır. Böylece erkek ve kadınlar yalnız erkek veya kadın tarafından yapılmaz, hem erkekler hem de kadınlar tarafından yapılır. Bir aşiret içinde yaşayanlar bu sıraya razı olurlar. Bu sırayı beğenmeyenler o aşireti terk edip gidebilirler. Bu sıralama her yıl yapılır ve her yıl yeniden sıralar oluşur. Böylece herkes topluluğa kendisini sevdirmek ile meşgul olur.

Bucakta bu sıralama dinî dayanışma sorumluları tarafından yapılır. Her dinî dayanışma sorumlusu cemaatini sıralar. O sorumlunun sıralamasını beğenmeyenler ayrılıp başka dayanışmaya giderler. Bucak merkezindeki dinî dayanışma sorumluları aşiret başkanları tarafından sıralanırlar. Böylece dinî tarikatlar sıra alırlar. Bu sıralamada il dinî sorumluları bucak başkanları tarafından sıralanırlar. Ülke dinî sorumluları ise il başkanları tarafından sıralanırlar. İnsanlık dinî sorumluları ise ülke başkanları tarafından sıralanırlar.

Bu hususta anayasada hükümler vardır. Ne var ki burada kadınların ayrı erkeklerin ayrı sıralanacakları belirtilmiş olmaktadır. Dinî sorumlular cemaatlerini sıralarken erkekleri ayrı kadınları ayrı sıralar. Böylece erkeklerle kadınlar eşit derecede sıra almış olurlar.

Bu husus “Adil Düzene Göre İnsanlık Anayasası”nda mevcut değildir.

وَالْمُتَصَدِّقِينَ وَالْمُتَصَدِّقَاتِ

(Va el MuTaÖadDıQIyNa Va el MuTaÖadDıQAvTı)

“Mütesaddık erkekler ile mütesaddık kadınlar.”

“Mütesaddık” zekât verenler demektir. Yani işletmelerde çalışıp üretim yapanlar ve bu üretimden kamunun payını verenler demektir. Bir toplulukta üretim olmazsa hayat olmaz. Üretim yapanlar kendileri fazlasıyla kazanırlar. Ama bu arada zekât verdiklerinden yani vergi ödediklerinden de sevap alırlar. Çalışma ibadettir. Şu şartla ki, zekâtını öderseniz sizin bütün çalışmalarınız ibadet yerine geçer.

İslâmiyet’te teşkilatlanma şöyledir. İnsanlık ve kıtalar, ülkeler ve bölgeler, iller ve ilçeler, bucaklar ve semtler, ocaklar ve aileler şeklinde teşkilatlanma meydana gelir. İnsanlık ülke, il, bucak, ocak ve kişiler bağımsız olup merkezî kuruluşlara bağlı değildir. Oysa kıta, bölge, ilçe ve semtler hizmet kuruluşları olup bunlar hizmetlerini kendi kuruluşlarına verirler. Semtler bucaklara, ilçeler illere, bölgeler ülkelere, kıta merkezleri insanlığa hizmet verirler.

Bu arada hizmet kuruluşları merkezlere bağlıdırlar. Semttekiler ilçelere, ilçelerdekiler bölgelere, bölgelerdekiler de kıta merkezlerine bağlıdırlar. Onların danışmanları ihtisas hizmetleri ile iş yaparlar. Merkezi yönetim vardır. Oysa sosyal oluşlarda yerinden yönetim vardır.

Her hizmet merkezinde genel hizmetler ve kamu görevleri görülür. Bu hizmetleri ve görevleri erkek ve kadınlar örgütlenerek görürler. Erkeklerin teşkilatı ayrıdır, kadınların teşkilatı ayrıdır; bütçeleri de ayrıdır. Ne var ki bu teşkilat bucak içinde birleşmiştir. Kadın ve erkekler ayrı ayrı teşkilattır ama sonunda birleşmişledir. Kadınlar üst kuruluşlara bağlı değildirler. Kendi bucaklarında veya illerinde veya ülkelerinde kendi tür erkeklerin birliklerine bağlıdırlar.

Bu hususu daha iyi anlaşılması için anlatalım. İslâmiyet’te iki türlü işletme vardır. Bu işletmelerde çalışanlar mesai saatlerinde iş yerine gelmek zorundadır. Gelmezlerse kadroları düşer, kendilerine kredi verilmez. Bunlar resmi işler yaparlar. Zorunlu yapılması gereken işleri yaparlar. Kadınlar burada görev almak zorunda değildirler. İkinci tip işler ise keyfî işlerdir. İstedikleri zaman iş yerlerine gelirler. Bunlara da kredi verilir. Bu işyerleri diğer resmî işyerlerinden ayrıdır. Kadınlar daha çok burada çalışırlar. Bunlar da zekât verirler. Ama bu iki iş yerlerine verilen krediler farklıdır, zekât nisbetleri de farklıdır. Bu iki işyerlerinden alınan vergilerin gelir-gider bütçeleri farklıdır. Sarf yerleri, kredi nisbetleri farklıdır. Ayrı ayrı bütçeler yapılır. Bu sebeple burada mütesaddıkîn ve mütesaddıkâtı ayrı ayrı zikretmiştir. Kadınların çalıştığı hafif işyerlerinin kredileri farklıdır. Vergileri de farklıdır. Bunlardan toplanan meblağların hizmetlere ve kamu görevlerine bölüştürülmesi de farklı olacaktır.

Biz burada ne öğrenmiş oluyoruz?

Bu bütçelerin ayrı olmasını öğrenmiş oluyoruz. Şimdi öğreniyoruz.

Şimdiye kadar böyle bir şey bilmiyorduk.

Şimdi Kur’an’ı baştan sonuna kadar buna göre okumamız ve ona göre mânâlandırmamız gerekecektir. Kadınlar kamu görevleri yapmakla yükümlü olmadıklarına göre vergileri daha çok genel hizmete gidecektir. Resmi işlerin gelirleri ise daha çok kamu görevlerine gidecektir.

وَالصَّائِمِينَ وَالصَّائِمَاتِ

(Va elÖAVEıMIyNa Va elÖAvıIyMATı)

“Saim erkekler ile saim kadınlar.”

“Oruç” insanın iradesini eğitir, kötülüklerden korur. Oruç kadın ve erkeklere eşitlik içinde emredilmiştir. Sadece bir yerde fark vardır; kadınlar hayızlı iken oruç tutmazlar, başka günlerde tutarlar. Oruç aslında tek başına yapılan bir ibadettir. Bununla beraber mü’minlere düşen bir vazife vardır: Hakkı tavsiye etme ve sabrı tavsiye etme.

Örgütleneceğiz ve birbirimizi bekleyeceğiz. Aramızdan biri kötü yollara düşecek olursa onu o çukurdan çıkaracağız. Kim kimi kollayacak? İşte bu kollama görevi işbölümü hâlinde oluşturulur. Kadınlar ayrı erkekler ayrı teşkilatlanırlar ve birbirlerini beklerler. Hakkı tavsiye etme ve sabrı tavsiye etme örgütlenmesi erkeklerde ayrı kadınlarda ayrı olduğu için “Saimiyne” ve “Saimati” ayrı ayrı kurallı çoğullarla getirilmiştir.

Ayrıca orucu erteleyen kadınlar da sonra bir arada oruçlarını tutarlar. Bunu organize etmek de yine kadınların bu teşkilatına aittir. Erkekler için de böyle oruç tutma günleri ayarlanabilir. Kadınlara ait günlerle erkeklere ait günler farklı olabilir. Kadınların zafiyetleri ile erkeklerin zafiyetleri farklıdır. Dolayısıyla tutulan oruçlar aynıdır ama etkileri farklıdır. Dolayısıyla ayrı ayrı şekilde örgütlenmeleri gerekmektedir.

وَالْحَافِظِينَ فُرُوجَهُمْ وَالْحَافِظَاتِ  

(Va elXAFıJIyNa FuRUvCAHuM Va ElXAvFıJAvTı) 

“Ferclerini hıfz eden erkekler ve kadınlar.”

“Ferclerini muhafaza etme” zina yapmama ve evlilik dışında ilişkilerde bulunmama demektir. Bunun için de organize olmak gerekmektedir. Genç çocuk yetişirken hayatı ve dili çevreden öğrenir. Oysa cinsi ilişki ile ilgili olan bilgiyi çevreden alamaz. Çünkü cinsi ilişkiler kapalıdır. Bugün televizyonlarda ve romanlarda çok açık bir şekilde ahlâksızca anlatılmaktadır. Ailenin bozulması için tekel sermaye her türlü habaseti işlemektedir.

Ne var ki gelecekte “Adil Düzen” geldiği zaman sanat adı altında edepsizlikleri öğretmeyecektir. Bununla beraber erkek görevliler erkek çocuklara, kadın görevliler de kadın çocuklara cinsi ilişkiler hakkında bilgiler vermelidir. Böylece çocuklar emin kimselerden bu hususta bilgi edinmelidir.

Bunun dışında insanların en kolay aldandıkları ve yanıldıkları alan cinsel ilişkilerdir. Bu hususta insanlar birbirlerini beklemelidirler, gerekli bilgi ve uyarıları yapmalıdırlar. Hakkı tavsiye ve sabrı tavsiye başta yer almalıdır. Serbest ilişkinin doğuracağı âfetler anlatılmalıdır.

Bunun dışında Kur’an’da ‘evli olmayanları evlendirin’ emri vardır. Bu emrin yerine getirilmesi için çalışmalar yapılmalıdır. Bu hususta yapılması gerekenler görevli kimseler tarafından yerine getirilebilir. Evliliklerin yapılması için evleneceklerin birbirlerini bulup tanımaları ve tanışmaları için müesseseler geliştirilmelidir. Sanat yarışmaları ve ortak seyahatler hep bu konudaki birer müessesedir. Ahlâksızca olmakla beraber balolar bile bu fonksiyonu ifa ediyor.

Eskiden kabile hayatı yaşanıyordu ve burada herkes herkesi tanıyordu. Bununla beraber yine de görücü usulü ile evlilikler olmakta idi. Şimdi görücü usulü kalktı. İnsanların tanışıp evliliğe karar vermelerini sağlayacak müesseseler de ortadan kalktı. Bugün kentlerde birçok genç evlenmemiş durumdadır. Buna çare bulunmalıdır. İşte bu çareyi arayan kuruluşlar olmalıdır. Erkekler ayrı kadınlar ayrı kuruluş yapacaklardır.

Dikkat edilirse burada “zakirat”ta “furucehunne” kelimesi zikredilmemiştir. “Ve” harfi ile gelince matuftaki mef’ul de atfedilmiş olur. Sonra gelen sıfatlar atfedilmiş olanlara sıfat olmaz. Burada bize bu kural da öğretilmiş olmaktadır. Bütün kadın örgütler erkek örgütlerle birleşmiş durumdadırlar.

وَالذَّاكِرِينَ اللَّهَ كَثِيرًا وَالذَّاكِرَاتِ

(Va elÜAvKiRIyna elLAvHa KaÇIyran Va elÜAKıYRATı)

“Allah’ı kesiran zikreden erkeklerle kadınlar.”

“Allah’ı zikretmek” demek, topluluğu zikretmek demektir. Her namazda toplandıktan sonra işbölümü yapılmıştır. Topluluğa ait işler işbölümü içinde yürütülür. Birisi yüklenir ve o görevi o yapar. Örnek olarak; “Akevler Adil Düzen Dergisi”nde eğer o gün/hafta bir arkadaş yazı yazmamışsa ona kim hatırlatacaktır? Kooperatifteki elektrik ve su paraları/faturaları ile kim ilgilenecektir? İlgilenmediği zaman kimi nasıl görevlendirecektir? İşte bu işler de bir örgütlenme işidir. Yemek ve çay yapmak, bulaşık yıkamak ve temizlik yapmak, bu işlerle ilgili nöbet sıralarını takip etmek topluluğun yapması gereken işlerdir.

“Kesiran” kelimesi erkekler için zikredilmiştir ama atıfla kadınlar için de geçerlidir.

“KeSiRan” kelimesi kesintili çokluğu gösterir. Her namazda herkes kendi görevini yapacak, yapılacak işler belirlenecektir. Kamet getirmek ve ezan okumak da bu işlerdendir, imamlık da bu işlerdendir. Aşirette/ocakta sıralama yapılmıştır. Kimlerin sorumlu olduğu bellidir. Kıdemli olmadığı zaman ondan sonra gelen başkanlık yapar. Bütün işler başkan tarafından yapılmaz. İşbölümü içinde herkes yapar.

Bu kuruluşların ayrı ayrı başkanları yoktur. Hepsinin başkanı ocak başkanıdır. Ocak başkanının eşleri de kadınların başkanıdır. Böylece bir ocak sıkı bir şekilde teşkilatlanmıştır. İnsanın hücresi nasıl beden yapısının temeli ise, ocak teşkilatı da böyledir. Yani bu âyet bucak teşkilatını değil, ocak teşkilatını anlatmaktadır.

Ocakta kadın ve erkeklerin ayrı ayrı kuruluşları olduğunu ve ayrı ayrı nöbet tuttuklarını anlatmıştık. Burada bizim istihsanla yaptığımız örgütlenmeye âyet getirilmiş olmaktayız. Ocaklar derece derecedir. Taşra ocakları yanında bucak merkez ocağı, il merkez ocağı, ülke merkez ocağı ve insanlık merkez ocağı vardır. Yani bütün kademelerdeki kuruluşlar sonunda merkez aşiretler tarafından yönetilmektedir. Bir aşiretin nasıl yönetildiği anlatılmaktadır.

أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ مَغْفِرَةً  

(EaGadDa elLAHu LaHuM MaĞFıRaTan) 

“Allah onlara mağfiret i’dad etmiştir.”

“İnNe”nin isimleri sayılmış, haber ise cümle yapılmıştır.

Burada “HuM” zamiri getirilerek kadınlar ve erkekler erkek çoğul zamirinde toplanmıştır. Böylece erkek sigaların kadınları da içerdiği anlatılmıştır. Yoksa “LeHuM” ve “LeHunNe” olabildiği gibi, “LeHuMa” da olabilirdi. Nitekim “Faktau Eydiyehuma”da böyle zamir gelmiştir.

“İ’dad etmiştir/ hazırlamıştır” ifadesi ile buradaki mağfiret âhiret mağfiretidir. Nekre gelmiştir. Çünkü her aşiretin günahları farklıdır.

“Allah” kelimesi tekrar edilmiştir. Çünkü bundan önceki Allah topluluğu, buradaki Allah ise kâinatın var edicisini ifade etmektedir.

وَأَجْرًا عَظِيمًا(35)

(Va EaCRan GaJIyMan)

“Ve büyük ücret hazırlamıştır.”

“Ücret”i “azim”, “zikr”i “kesir” olarak ifade etmiştir.

Mağfiret ve ücret.

Biri kötülükleri yok etmek, diğer taraftan diğeri ise ücretlerini vermektir.

Bütün bu görevler yapılırken muhasebeye geçecek ve herkes bu işler için vakıfta ayrılmış paylardan yararlanacaktır.

Aşiretin gelirleri yoktur. Onlar için bir vergi ihdas edilmemiştir.

Bununla beraber vakıflardan ve bucak, il ve ülke bütçelerinden ocaklara fonlar ayrılabilir. Böylece bütçe oluşur.

Biz bu âyeti yorumlamaya başladığımız zaman bu âyetin ocakları ifade ettiğini bilmiyorduk. Şimdi yeniden okuyup yukarıdaki anlatılanları ona göre değerlendireceksiniz.

Kur’an’ı şimdi anlamaya başlamış oluyoruz...

Siz bizden usul öğreneceksiniz ve yeniden yorum yapacaksınız...

“Adil Düzene Göre İNSANLIK ANAYASASI”nı ona göre yenileyeceksiniz…

SÜLEYMAN KARAGÜLLE

Yay. Haz.: REŞAT NURİ EROL

www.akevler.org      (0532) 246 68 92

KUR’AN VE İLİM SEMİNERLERİ-537/ADİL DÜZEN DERSLERİ-367   21 Kasım 2009

“ADİL DÜZEN”DE EKMEK;

‘BİZ EKMEK PARTİSİNDENİZ!’

Saadet Partisi’nin Çorlu İlçe Gençlik Kolları Başkanı Mustafa Dağdeviren, Reşat Nuri Erol’a yazıyor: Halk ekmek partisini istiyor... Bize bir konferansla çözümü anlat...

[Reşat bey, Tekirdağ-Çorlu Saadet Partisi Gençlik Kolları Başkanlığı görevini ifa etmeye çalışmaktayım. Halkımızı partimize üye yapma çalışmalarımızda ortak bir cümle açığa çıkıyor; BİZ EKMEK PARTİSİNDENİZ… Bu noktadan hareketle Çorlu’da Millî Görüş’ün ekmeğe dair politikalarını EKONOMİK KRİZE ÇÖZÜM ÖNERİLERİ adı altında bir konferansla açıklamak istiyoruz. Zat-ı alinizin uzmanlık alanı olan bu konuda konuşma yapmak için davet etsek icabet eder misiniz? En derin saygılarımızla...]

Türkiye dünyanın en verimli topraklarına sahiptir. Yeter derecede yağışı ve yeraltı suları olan bir ülkedir. Orta kuşaktadır. Üç tarafı denizlerle çevrilidir. Dağları, ovaları, ormanları, madenleri ile dünyanın en zengin ülkelerindendir. Petrolü azdır, ama buna mukabil enerji üretilebilecek bol akarsuları, rüzgarı, güneşi ve linyit yatakları vardır. Türkiye tarım bakımından Hollanda’dan çok daha verimli bir ülkedir; bu ülkenin nüfus yoğunluğunda olsak 500 milyon insan oluruz. Yani Türkiye değil yetmiş milyon, bunun yedi misli daha fazla nüfusu yaşatabilir.

Türk halkı kör müdür, aptal mıdır, sakat mıdır, cahil midir, hasta mıdır? Neden bu kadar bol imkanlara sahip olduğumuz halde ekmek derdine düşmüş bulunuyoruz. Türk halkının beceriksiz olmadığı gittiği dünya ülkelerindeki başarıları ile bellidir. Avrupa ekonomisi Türk işçisi ile ayaktadır. Avrupa’da yüz binlere varan Türk firmaları faaliyettedir.

Verimli toprağımız var...

Becerikli yetişmiş halkımız var...

O halde ne diye hâlâ halkımız ekmek partisinden olmak zorundadır?

Türk halkı bunu iyi öğrenmeli, bilmeli ve değerlendirmelidir.

Bunun iki sebebi vardır.

1-      Türkiye’nin birinci sorunu işsizliktir. Türk halkının üçte ikisi işsizdir. Kadınlarımızın yarısı çalışmaz. Erkeklerimiz ortalama olarak 25 yaşına kadar okuma ve askerlik derdindedir, iş yapmaz. 50 yaşında emekli olur. Hâsılı, halkımızın yarsısı iş aramayan işsizdir. İş arayan işsizlerle gizli işsizler de hesaba katılırsa, bu miktar üçte ikiye çıkar. Türkiye’de bir aile iş yapıyor, üç aile geçiniyor. O halde Türkiye’nin ekmek sorununu çözmek demek, işsizlik sorununu çözmek demektir. 

2-      Türkiye’nin ikinci sorunu faiz sorunudur. 600 kuruşluk ekmeğin 200 kuruşu faiz, 200 kuruşu vergidir; yani üçte biri faiz, üçte biri de vergidir. Kâr ve işçilik dahil geri kalan 200 kuruştur. Başka bir şekilde ifade edersek; biz üç ekmek parası veriyor ama sadece bir ekmek parası alabiliyoruz. Devlete verilen 200 kuruşun yarısı yine dışarıya faiz olarak gitmektedir. Yani biz ürettiğimizin yarısını tekel sermayeye faiz olarak ödüyoruz. Üçte bir çalışıyoruz, onun da yarısı faize gidiyor! Etti altıda bir. Onunla geçiniyoruz. Borçlanarak yaşıyoruz. Her gün borcumuz artıyor da artıyor.  Ülke ve devlet olarak adım adım ölüme doğru yol alıyoruz...

Biz kırk senedir Millî Görüş ve Adil Ekonomik Düzen’de bunları anlattık.

Bizi bu hâle getiren faizdir dedik…

Faizden kurtulmamız gerekir dedik...

Dış borçlar mutlaka ödenecek dedik…

Bunun çıkış yollarını daima gösterdik...

Ne oldu?

Tüm partiler birleşti ve bize saldırdı!

Bizzat bazı sözde veya gömlek çıkaran Millî Görüşçüler bile bize karşı cephe aldı; söyletmediler! Televizyonlar ve gazeteler başta olmak üzere her türlü medya bize kapatıldı! Halkımız da maalesef bizi susturan partilere oy vermektedir!

‘Biz ekmek partisindeniz’ diyorlar!

Şaşkınlar...

Ekmeğinizi, sizi sömürenlerin talimatı ile hareket eden partiler değil, “Adil Ekonomik Düzen”i, Allah’ın düzenini uygulayanlar temin edecektir.

Faizi meşru gören ve uygulayan partilerin peşinden gitmeyeceksiniz; “Adil Düzen”i, “Adil Ekonomik Düzen”i kabul eden partinin peşinden gideceksiniz.

Yoksa, siz Adil Düzen Partisi’ni kuracaksınız.

Bir başkaları da; Adil Düzen karışık, anlatamayız diyor!

Adil Düzen size ekmeği nasıl verecek, ben size yarım sayfalık yazıda anlatacağım.

Biri çıksın da desin ki; sizin söylediğiniz hayal.

Diyemez, çünkü ağzı ve dili tutulur.

1-      Türkiye’nin birinci sorunu işsizliktir dedik. Önce işsizliği nasıl çözeceğimizi anlatalım. Merkez Bankası’na emir vereceğiz; parayı bas ve bankalara ‘faizsiz kredi’ olarak ver. Bankalara da; işletmelerle anlaş, cirodan masraflarını al, krediyi faizsiz olarak ver diyeceğiz. Şöyle ki; işletmede çalışan işçinin resmi ücretini banka ödüyor. Aldığı ham maddenin bedelini de resmi fiyattan banka ödüyor. Mamul ambara konuyor. Ambarın iki kilidi ve iki anahtarı var; biri işletmede, biri de bankada duruyor. Mamulü işletme istediği fiyatla satıyor. Banka verdiği krediyi tahsil ediyor ve kalan işletmeye kâr kalıyor. Kredinin günü doldu, ödeyemedin, icra gelsin diye bir şey yok. İşletme üretilen malı ne zaman satarsa banka alacağını o zaman tahsil ediyor. Banka faiz almıyor, satılan mamulden bir defaya mahsus olmak üzere hizmet payını alıyor. Ambarda duran mal faiz sebebiyle pahalanmıyor. Dolayısıyla her zaman satılma şansı vardır. İşçi bulamayan işletme ham madde kredisini de alamıyor. İşletme ise sermayem yok, pazarım yok diye işletmesini durdurmuyor. Sermaye faizsiz olarak istediğin kadar var. Pazarın yoksa ücret ve stok yap. Nasılsa faiz ödemiyorsun. Enflasyon da olmuyor. Çünkü piyasada ne kadar para çoğalmışsa ambarlarda da o kadar satılık mal çoğalmıştır.

2-      Dış borçları kapatıp faizsiz hâle getirmek için dış borç iç borca çevrilecek, para borcu mal borcuna çevrilecek, borç iştirake çevrilecek ve faizli borç kredileşme borcuna çevrilecek. Bunların hepsini daha önce çok kere açıkladık. Böylece ülkemiz ve halkımız faizden kurtulacak, çalışanın geliri üç misli artacak. Ayrıca mallara faiz yükü yüklenmeyeceği için üretilen mallar yarı yarıya ucuzlayacaktır. Yani, sen vatandaşım altı misli daha zengin olacaksın. Bu modeli kabul eden partiye gideceksin. Kabul eden parti yoksa yeni parti kuracaksın.

İşte sana ekmek partisi.

Halk Partisi’ne ve diğerlerine oy verirken ekmek partisi olmadığı halde veriyorsun da; Saadet Partisi’nde neden ekmek partisi şartını koşuyorsun? Böyle diyorsun, böyle bir bahane söylüyorsun; çünkü sen samimi değilsin!

SÜLEYMAN KARAGÜLLE

Yay. Haz.: REŞAT NURİ EROL

www.akevler.org      (0532) 246 68 92

KUR’AN VE İLİM SEMİNERLERİ-537/ADİL DÜZEN DERSLERİ-367   21 Kasım 2009

İSEDAK toplantısı ve …

(İslâm Konferansı Teşkilatı Ekonomik ve Ticari İşbirliği Daimi Komitesi) *

Türkiye tarihinde tüm yenilikler hep askerler tarafından gelmiştir. İlk defa Necmettin Erbakan “Adil Düzen” adıyla birçok ileri yeni fikirler ve görüşler ortaya koymuş, bunları uygulayan Kenan Evren olmuştur. Evren, Erbakan ne söylemişse onları yapmıştır. Bunların başında da İSEDAK gelmektedir. Türkiye o zamana kadar İslam Konferansı Örgütü’ne üye bile olmuyor, sadece gözlemci olarak katılıyordu. MSP zamanında CHP ile koalisyonda iken İKÖ toplantısı İstanbul’da yapılmış; Erbakan hükümette dayatmış ve ‘yarın ya asıl üye olacağız ya da gözlemci olarak da katılmıyoruz’ demişti. Ecevit muvafakat etmiş ve Türkiye böylece İslam Konferansı Örgütü’ne katılmıştı. Bu gönülsüz katılmada büyük sonuçlar alınamadı. Kenan Evren ne yaptı? İsrail ile ilişkiyi konsolos seviyesine indirdi, büyükelçiliği lağvetti. İslâm Konferansı Örgütü’ne katılmakla kalmadı, Türkiye adına İSEDAK’ın değişmez başkanlığını yüklendi. İstanbul’da bugünlerde yapılan toplantı, işte o önemli başlangıcın devamıdır...

*İslâm ülkeleri arasında ekonomik ve ticârî yönden işbirliği sağlamak gayesiyle kurulmuş olan daimi komite. İslâm Konferansı Teşkilâtı’nın bünyesinde faaliyet gösteren İSEDAK, 25-28 Ocak 1981 târihlerinde Suudi Arabistan’ın Taif şehrinde toplanan 3. İslâm Zirvesi sırasında kuruldu. Ancak o zaman İSEDAK başkanı seçilemediği için 1984 senesine kadar faaliyete geçemedi. 1984 yılı başında Fas’ın Kazablanka şehrinde yapılan 4. İslâm Zirvesine katılan Türkiye Cumhurbaşkanı Kenan Evren, İSEDAK başkanlığına seçildi. Komitenin ilk toplantısı 14-16 Kasım 1984 târihlerinde İstanbul’da yapıldı. Bu toplantıya sadece Ticaret Bakanları katıldığı halde, 1986’dan itibaren kendi ülkelerinde ekonomiden sorumlu bütün bakanlar dâvet edildi.

Adil Düzen’in dış siyaseti nedir?

1)      Ehli Kitapla iyi geçinilecek. Dinsizlerle mücadelede tekel sermaye ile çatışırken tüm hakkı üstün tutan dinlerle işbirliği içinde olunacaktır. Hakkı üstün tutan dinler yalnız Yahudilik ve Hıristiyanlık değildir. Hindistan’ın dini olan Brahmanizm de İbrahimî dindir. O dinden ayrılmış bulunan Çinlilerin dini olan Budizm de hakkı üstün tutan düzenlerdendir. Onlar da ehli kitaptır. Kur’an bunların kitaplarına furkan demektedir.

2)      Bütün ehli kitapların kitapları bizim kitaplarımızdır, peygamberleri de bizim peygamberlerimizdir. Kur’an son kitaptır. Mucize olan kitaptır. Değişmeden bize kadar gelmiştir.  Din kitabı olduğu kadar, Tevrat gibi düzen kitabıdır. Diğer dinlerde şeriat kitabı yoktur. Tevrat’ta içtihat ve icma olmadığı için yalnız o devre ait hükümleri içerir. Kur’an ise içtihat ve icma müesseseleri ile tüm çağların ve ulusların hakkı üstün tutan düzenlerini içermektedir. Dolayısıyla bizim ana kaynağımız Kur’an’dır.

3)      Allah insanlara vahiy yoluyla gerçekleri bildirdiği gibi müsbet ilimlerle de bildirmiştir. Deliller aklî ve naklî olmak üzere ikidir. Bunların toplamı değil çarpımı gerçek sonuçlara götürür. O halde  biz “III. Bin Yıl Uygarlığı”nın sorunlarını çözerken mukaddes kitaplara dayandığımız gibi müsbet ilimlere de dayanmalıyız. Müsbet ilimlerin verileri içinde Kur’an’ı anlamalıyız. Mehmet Akif’in dediği gibi; Kur’an’ı asrın idrakine söyletmeliyiz. Hattâ mukaddes kitaplara inanmayanların karşısına müsbet ilimle çıkmalıyız. Müsbet ilimlere de inanmayanlar müşriklerdir. Onlarla savaşmak dışında yapacağımız bir şey yoktur. Bize göre müsbet ilimlere inanan kimseler ehli haldir. Onlarla ortak düzen kurabiliriz.

4)      Bizim hiçbir ırkla, hiçbir dinle ve hiçbir felsefe ile bir çatışmamız yoktur. Biz haksızlıkla ve zulümle savaşıyoruz. Dolayısıyla “Adil Düzen” bir grubun anlayışının eseri değildir. Ne var ki Kur’an’a inananları bize en yakın sayarız. Sonra büyük din mensuplarını bize yakın sayarız. Sonra da akıl yoluyla olsa da hakkı üstün tutanlarla beraberiz.

İSEDAK İstanbul’da toplantı yaptı, Müslüman ülkeler katıldılar...

Ne konuştular?

Hava cıva.

İSEDAK’ın kurucusu Kenan Evren’i hatırlamadılar…

İSEDAK’ın dayandığı felsefenin dünyadaki temsilcisi Erbakan’ı hatırlamadılar...

Akevler’i çağırıp “Adil Düzen”deki gelişmeler hakkında görüşlerini almadılar...

Ne yaptılar?

Toplandılar ve dağıldılar. Havanda su dövdüler.

Evet, maalesef sermaye hâlâ dünyaya hakimdir. Hâlâ istediği gibi at koşturmakta ve cirit atmaktadır. Onların emrine girmiş diğer devletlere söyleyeceğimiz bir söz yoktur. Onlara sadece acırız. Ama samimi olduğuna inandığımız İran devletinin yetkililerine söyleyeceklerimiz vardır.

a)      Devlet gücünü kullanarak Adil Düzen üniversitelerini kurmalıdırlar. Türkiye’de böyle bir üniversite kurmak isterlerse Akevler olarak kendilerine yardımcı olmaya hazırız.

b)      Adil Düzen Üniversitesi sadece teori üreten bir ilim merkezi olmamalıdır, örnek Adil Düzen işletmeleri kumalı ve örnek olarak dünyaya sunmalıdır. Türkiye’de böyle bir işletme kurmak isterse Akevler katkıda bulunmaya hazırdır.

c)      Adil Düzen Üniversitesi’nde yapılacak iş, bugünkü ilimlerin Kur’an Arapçası ile yayınlanmasıdır. Bu nasıl sağlanacaktır? Kur’an Arapçasını yeniden dünyanın ilim dili hâline getirmeliyiz. Bunu yapmadığımız takdirde III. bin yıl uygarlığını kuramayız.

d)     Ondan sonra İran kendi ülkesi içinde Adil Düzen bucakları oluşturmalıdır.

İran devletinin bunu yapabilmesi için tarihî siyasi kavgalar içinde oluşmuş Şiilik, Sünnilik ve diğer mezhep kavgalarını tarihe gömmeliyiz. On iki imam beklentisi gibi ne ilmî ne de İslâmî dayanağı olmayan bâtıl inanışlardan Sünniler ve Şiiler vazgeçmelidirler.

Hak ile bâtıl karışınca bâtıl ortaya çıkar, hak kalmaz.

SÜLEYMAN KARAGÜLLE

Yay. Haz.: REŞAT NURİ EROL

www.akevler.org      (0532) 246 68 92

Meslek kuruluşları perişan - 1

Reşat Nuri EROL

Çankaya Köşkü’nün önemli yetkileri var. Bunlardan biri de denetleme yetkisi. Çankaya Köşkü, ‘kamu kurulu’ niteliğindeki meslek kuruluşlarında önemli eksiklikler tesbit etmiş. Bazı meslek kuruluşlarının kamusal ve parasal güç peşinde koştuğunu belirleyen Cumhurbaşkanlığı Devlet Denetleme Kurulu (DDK), örgüt içi demokrasi eksikliği bulunduğu, katılım kanallarının tıkalı olduğu ve şeffaflığın bulunmadığını tesbit etmiş. Geçen sene başlatılan kamu kurumu niteliğindeki meslek kuruluşlarında, teşkilat, mâli yapılar, denetim faaliyetleri ve yönetim organlarının seçimine dair inceleme yeni tamamladı. Çankaya Köşkü; aralarında Türkiye Odalar ve Borsalar Birliği (TOBB), Türkiye Barolar Birliği (TBB), Türkiye Esnaf ve Sanatkârlar Konfederasyonu (TESK), Türkiye Mimarlar ve Mühendisler Odalar Birliği (TMMOB), Türkiye Bankalar Birliği (TBB), Türk Tabipler Birliği (TTB) gibi 18 farklı meslek grubu ile 5 bine yakın meslek kuruluşu ve üst kuruluşu ayrıntılı biçimde incelemiş. Ekleriyle birlikte ortaya 2 bin sayfalık bir rapor çıkmış. Raporda, kamu niteliğindeki meslek kuruluşlarının işleyişine ilişkin önemli tesbitler var. Cumhurbaşkanlığı Devlet Denetleme Kurulu (DDK), kamu kurumu niteliğindeki meslek kuruluşları ile ilgili sorunların idare içinde yapılandırılmış ve devlet teşkilatının bir parçası olmalarından kaynaklandığını savunmuş. Çankaya, söz konusu kuruluşlarda amaca uygun olmayan faaliyetlerin yaygınlaştığını ortaya koymuş. Bu durumun tekelci yapıyı pekiştirdiğine dikkat çekilirken; “Sorunlar, idare teşkilatı içindeki yerlerinin ‘kamu kurumu niteliğindeki meslek kuruluşu’ şeklinde mahiyeti belirsiz ve muğlak bir şekilde tanımlanması ve kamu kurumu veya kuruluşu olmadıkları halde, bunlara kamu tüzel kişiliği tanınmasından doğmaktadır. Bu kuruluşların üyelerinin birey veya topluluk olarak sivil topluma dahil olması, meslek kuruluşlarını ve bunların organlarını sivil toplum kuruluşu olarak kabul etmeye yetmemektedir.” görüşü dile getirilmiş.

***

Cumhurbaşkanlığı Devlet Denetleme Kurulu (DDK), meslek kuruluşlarının ve üst kuruluşların birçoğunda eşitlik, katılımcılık, çoğulculuk, hizmet odaklı yönetim, hesap verebilirlik, şeffaflık gibi gelişmiş demokrasi uygulamalarının hayata geçirilmediğine dikkat çekmiş. Denetleme Kurulu, söz konusu kuruluşların ‘merkeziyetçi ve katı yönetim anlayışları’nı da eleştirmiş. İncelenen kuruluşlarda örgüt içi demokrasinin sağlanamadığı, katılım kanallarının tıkandığı, şeffaf ve hesap verebilir bir yönetim tarzının da geliştirilemediği tesbit edilmiş.

***

Cumhurbaşkanlığı Devlet Denetleme Kurulu’nun (DDK) çözüm önerileri şöyle:

- ‘Kamu kurumu niteliğindeki meslek kuruluşu’ statüsü yeniden irdelenmeli. Bu doğrultuda Anayasa’nın 135. maddesi yeniden düzenlenmeli.

- Örgüt faaliyetlerine aktif katılımın sağlanması ve demokratik bir yapının tesisi amacıyla organların teşkili ve üyelikle ilgili kurallar yeniden ele alınmalı.

- Birliklerin, odalar üzerindeki idari vesayet yetkisi sınırlandırılmalı.

- Siyasi görevlere seçilen yönetim organlarında görev alanların, meslek kuruluşlarındaki görevleri kendiliğinden sona ermeli.

- Meslek kuruluşlarında, doğrudan üyelerin katıldığı seçimler dört yılda bir aynı tarihte yapılsın. Postayla veya internet üzerinden oy verme imkânı getirilmeli.

- Meslek kuruluşlarının mevzuata uygun olmayan harcamaları ile ilgili olarak şahsi mali sorumluluk uygulaması getirilerek özel yaptırımlar uygulanmalı.

DDK’nun meslek kuruluşları ile ilgili çözüm önerileri böyle.

Bizim çözüm önerilerimiz ise gelecek yazıda…

Meslek kuruluşları; çare ve çözüm - 2

Reşat Nuri EROL

Cumhurbaşkanlığı Devlet Denetleme Kurulu’nun (DDK), meslek kuruluşları denetleme raporları sonuçlarından ve yine DDK’nun çözüm önerilerinden önceki yazıda söz ettik. Bugün de bizim çözüm önerilerimiz üzerinde duralım.

Bir yerde bozukluk varsa, bir yerde işler iyi gitmiyorsa, bunun iki önemli sebebi olabilir: 1. Ya sistem/düzen bozulmuştur… 2. Ya da çalışanlar beceriksizdir...

Araba düzgün gitmiyorsa; ya araba eskimiş olabilir veya şoför acemi olur...

Tesbit ve teşhisi doğru koymaz da, bozuk arabayı yenileme yerine, sadece şoför azarlanır veya şoför değiştirilirse, sonuç elde edilemez ve sonunda araba yani devlet devrilir. Siz de arabanın yani devletin içinde iseniz, siz de arabayla birlikte yok olup gidersiniz.

Muhterem Cumhurbaşkanı sivil kuruluşları denetlettirmiş... Raporlardaki sonuçlar iyi değilmiş... Çözüm olarak bazı tavsiyelerde bulunulmuş... Mesela, “Anayasa maddesi değişsin” denmiş ama ne yapılsın, mekanizma nasıl olsun?.. Orası meçhul!

Öyleyse, asıl olması gereken çare ve çözümleri biz önerelim.

***

KAMU HİZMETLERİ GÖREN SİVİL KURULUŞLAR

Madde 1- Kamu hizmeti gören sivil kuruluşlar mesleki kuruluşlardan oluşur. Mesleki kuruluşlar Bakanlar Kurulu kararı ile kurulur, Bakanlar Kurulu kararı ile kaldırılır.

Madde 2- Yönetim kurulu üyeleri, TBMM tarafından sıralama usulü ile seçilir. Her partiden yüzde 2,5 oy için bir aday gösterilir. 40 adaydan 20’si seçilir ve yönetim oluşturulur.

Madde 3- İllerdeki kuruluşların yönetim kurulu üyelerini il meclisleri seçerler.

Madde 4- Meslek kuruluşları kongreler yapar, mesleki kararlar alır, yönetim kurulunun mahkemeye verilmesine karar verebilir. Kongrenin karar almadığı hususlarda savcılar yönetim kurullarına dava açamaz.

- Halk siyasi partiler şeklinde organize olmuştur. Halkla ilişkiler için ayrı kuruluş kurma yerine, siyasi partilerle ilişki kurmak gerekir. Partilerin temsilcileri bu işi yaparlar.

- İl odaları, meclisleri ile bağımsız olacaklardır. Merkezler yönetime etki edemezler. Meclis kararları merkez kararlarına uymak zorunda değildir. Yargı dışında bir denetim yoktur.

- Milletvekilleri de yönetim kurullarında üye olurlarsa demokratik etki artar. Milletvekillerinin odalarda görev alma yasağı yanlıştır.

- Meslek kuruluşlarının meclislerine seçilecek delegeler meslek mensupları tarafından temsilci yoluyla seçilsin. Yılda bir temsilcisini değiştirebilsin. Gizli oylama seçimi kaldırılsın. Mesleki faaliyet gösteren kimselerin mahkemeye verilmesi yönetim kurulu üyeleri kararıyla olmalıdır. Hakem kararları ile mahkum edilmelidir. Meslek kuruluşları üyelerinin cezalandırma yetkileri olmamalıdır.

- Harcamalar demokratik yoldan denetlenebilir. Üyelerin itirazı hakemlere gitmesi yoluyla olur.

***

Görülüyor ki, sorun ‘yöneticiler sorunu’ değildir; sorun ‘sistem sorunu’dur, sorun ‘bozuk ve zalim düzen sorunu’dur. Tek çare ve çözüm de ‘ADİL DÜZEN’dir.

Saltanattan tek parti yönetimine geçilmiş; şimdi de çok parti dönemine geçilmiştir...

Odaların yönetim şekli ‘saltanat sistemi’ döneminden kalmadır, ana sorun budur. İlkel yönetim sisteminden kaynaklanmaktadır. Bir sınıfın temsilcilerinden oluşan yönetim kuruluna kamu yetkisi verilmesi antidemokratik uygulamadır. Bugünkü odaların halk ve meslek mensupları üzerinde yaptırım yapması demokratik değildir.