KUR’AN VE İLİM SEMİNERLERİ-639/ADİL DÜZEN DERSLERİ-469 03 Aralık 2011

ADİL DÜZEN-10

NECMETTİN ERBAKAN  -  SÜLEYMAN KARAGÜLLE

İKİNCİ BÖLÜM

(ADİL EKONOMİK DÜZEN)

ADİL DÜZEN’DE EKONOMİ

Not: Parantez içindeki ifadeler Necmettin Erbakan’ın ifadeleridir. Parantez dışındakiler Süleyman Karagülle’ye göre söylenmesi daha uygun olan ifadelerdir. Karşılaştırma siz okuyuculara düşer…

***

(E. Adil Ekonomik Düzenin Sosyal Güvenlikle İlgili Esasları)

Sosyal Güvenlik

(Adil Düzen’de Sosyal Güvenlik ile ilgili temel esasları ağıdaki ana hatları ile özetlenmektedir.)

“Adil Düzen”de sosyal güvenlik herkese aş ve herkese iş ilkesiyle sağlanmıştır. Herkese aş vergiyle, herkese iş faizsiz krediyle sağlanmıştır.

(1. Herkes sigortalı.)

Herkes tam sigortalı.

(2. Sigorta ve emeklilik için para (pirim) ödenmez.)

Ücretten vergi ve sigorta kesintisi yapılmaz.

(3. İşsizlik ve emeklilikte herkesin (yaş, tahsil, hizmet, ehliyet) esasına göre ne alacağı “katsayı” ile belirlenir.)

Herkesin yaşına, tahsiline, hizmetine ve ehliyetine göre resmi ücreti vardır.

(4. İşsizlik ve emeklilik karşılığı bütçeden ödenir. Milli gelirin artışı ile orantılı olarak bu pay artar.)

Geçmişte biriktirdiklerinden değil, bugün yapılan üretimden bugünün işsizlerine ve emeklilerine pay ayrılır.

(5. İşsizlik ve emeklilik: Talebe ve beyana göre isteyen istediği zaman emekli olur, isterse şartları elverişli ise emekli olmaktan vazgeçer işe başlar.)

Çalışan faizsiz olarak çalışma kredisini alır, çalışmayan veya çalışamayan işsizlik veya emeklilik payını alır. Her zaman çalışabilir, her zaman çalışmayabilir.

(6. Emekli olan kredi hakkını kaybeder.)

Çalışmayan çalışma kredisini alamaz.

(7. Emeklilik maaşı: Emekliliğin maaşı, emekliye ayrıldığı zamanki mesleki derece, yaş ve tahsiline göre belirlenir.)

Emeklik payı resmi ücretle belirlenir. Çalıştığı günleri artırır.

(Sosyal güvenliğin bu temel ilkeleri aşağıda özetle açıklanmaya çalışılacaktır:)

Karşılıksız, kamudan, istediği zaman çalışma kredisini alma ilkeleri içinde sosyal güvenlik sağlanır.

(Adil Düzen'de herkes ekonomik bakımdan bir “Dayanışma Grubu”na mensuptur. Bu dayanışma grupları, loncalar, sendikalar şeklinde organize olmuşlardır ve Adil Düzen’in temel esaslarına göre “Teminatlı Ehliyet” prensiplerine uygun şekilde hizmetlerini ifa ederler. Herkesin yaş, tahsil, hizmet yılı ve ehliyetine göre çalıştığı zaman ne ücret alacağı, işsiz kaldığı zaman ne ücret ve emekli olduğu zaman ne ücret alacağı adil ölçülere ve kriterlere göre belirlenmiştir. Buna göre bir insan çatıştığı zaman hakkı olan bu ücretini alır. İşsiz kaldığı zaman o takdirde işsizlik ücretini alır. Emekli olmak istediği zaman da emeklilik ücretini alır. Diyelim ki bir işçi çalıştığı zaman ayda iki bin lira, işsiz kaldığı zaman bin lira, emekli oluğu zaman da bin beş yüz lira almaktadır. Bu kimsenin emekli olması ve emekli aylığı alması için belli yaşa kadar beklemek mecburiyeti yoktur. Dilerse emekli olur ve emekli aylığına kanaat eder. Sonra tekrar çalışmak isterse, yeniden faal çalışma hayatına döner.)

Herkesin resmi ücreti vardır. Bu tahsile, yaşa, kabiliyete ve kredi olarak çalıştığı günlerle hesaplanan bir resmi ücreti vardır. 15 yaşına gelen herkes isterse gider bankadan çalışma kredisini alır. Çalışır, ücretini alır, resmi ücretini artırır. İster çelışanm veya çalışmaz. O zaman da emeklilik payını alır. Emeklilikte aldığı ücret o fonda toplanan miktarın bölünmesidir. Çalışmayan çok az olur, çalışanlar çoksa ücreti geçebilir. Ama halk derecesini yükseltmek için gene çalışır. Ne zaman isterse kendisini emekli eder. Herkese ev satılır. Kira öder gibi ev sahibi olur. Emekli olunca da oturduğu daireyi ay ay satar. Gelirini artırmış olur. İstediği zaman emekli olur.

(Adil Düzen'de devletin en önemli temel görevlerinden birisi hangi şart altında olursa olsun vatandaşlardan hiçbirinin aç, açık kalmamasını, herkese insan onuruna yaraşır şekilde yaşama imkânlarının teminidir.)

Yeryüzüne bütün insanlar ortaktır. Bu ortaklıktan dolayı kira payını alma hakkı vardır. Herkesin çalışmasa da genel hâsıladan payı vardır. Herkes bununla yaşar. Ayrıca su, elektrik ve yol gibi imkanlardan da herkes karşılıksız yararlanır.

(Faal çalışırken alınan ücret, işsizlik ücreti ve emeklilik ücreti öyle tanzim olunmuştur ki, çalışabilecek insan uyuşukluk,  tembellik yapıp emekli olmaya özen göstermesin. Daha çok kazanmak için çalışmayı tercih etsin. Fakat buna mukabil bir kimse hasta olmuş, çalışamıyor ise, isterse emekli olur. Ama sonra tedavi olmuş, sıhhat bulmuş ise, tekrar çalışabilecek sıhhate kavuşmuş ise, o zaman da tekrar faal çalışma hayatına dönme imkânına sahiptir.)

Çalışmak özendirilir ama kimse çalışmaya zorlanmaz. Böylece sermayeye muhtaç hâle getirilmemektedir. Hastalar ve sakatlar çalışıp çalışmamakta serbest olmaktadır. Sakatı çalıştıran onun çalışma ve ham madde kredisini alacağı için iş yapmasa bile az ücret vererek onu çalıştırır. Üretimde ücret serbesttir.

(Yukarıda açıklandığı gibi Adil Düzen’de madenler, ormanlar, topraklar, meralar ve suların gerçekte sahibi devlettir. Bunlar adilane ölçülerle, kullananlara tahsis edilir, Ayrıca devlet üretim sürecine genel hizmetleriyle katkıda bulunur, zenginliklerin güvenliğini sağlar. Bu hizmetler karşılığında kendi hakkı olan payını alır, ekonomi hızla gelişir. Bütün bunların neticesi olarak devlet bugünküne nazaran kat kat daha zengindir. O yüzden sosyal güvenliği sağlama imkânına maliktir. Adil Düzen'de sosyal güvenliğin sağlanması birinci derecede önem taşır.)

Devlet katkısı nisbetinde vergi alır, onu genel hizmet ve kamu görevlerinde kullanır. Yer kirası ile sosyal güvenlik sağlar.

F. Sosyal Güvenlik Açısından Adil Düzen’le Faizci Kapitalist Düzenin Mukayesesi

(Adil Düzen'de bütün vatandaşlara insan haysiyetine yaraşır şeklide yaşama imkânlarının temini devletin görevlerinin başında gelmektedir. Devlet, yukarıda belirtilen esaslar dâhilinde bu görev yerine getirir.)

Devletin birinci görevi genel görev, ikinci görevi de sosyal güvenliktir.

(Ayrıca Adil Düzen'de vatandaşların manevi eğitimini de temel esas aldığından, Adil Düzen'de zenginler de fakirlere içlerinden gelen gayretle ve ibadet aşkıyla her türlü yardım ve destekte bulunurlar.)

Eğitim de sosyal ihtiyaçtır. Öğretmenlerin maaşlarını devlet öder. Paralı öğretmenlik yoktur.

(Faizci Kapitalist Düzen ise, insanı bir “Homo Economicus” yani doymak bilmeyen ve sadece ekonomik çıkarlarını düşünen bir canlı olarak kabul ettiğinden dolayı, temelde materyalisttir ve kuvveti üstün tuttuğu için sosyal adalet hizmetlerini bir temel insanlık görevi olarak düşünmez. Sadece huzursuzluklar baş gösterip bir sosyal patlama olmasın, zenginlerin rahatı kaçmasın diye fakirlere cüzi yardımlar yapılır. Bu tür yardımlar bir çeşit “Sus Payı” olarak telakki edilir. Fakirlerin ihtiyaçlarının karşılanmasını da zenginlere değil yine dolaylı yoldan fakirlere bir görev olarak verilir. Bunun sonucu olarak Faizci Kapitalist ülkelerde brüt işçi ücretinden takriben % 35’i kadar sigorta primi kesilmektedir. Bu sigorta priminin sözde % 15’ini işçi ödüyor, % 20’sini de işveren ödüyor gibi gösterilirse de, işverenin ödediği pay maliyetlere girdiği için sonunda bu prim payı malları satın alan fakir fukaraya ödettirilmektedir.)

Sosyal güvenlik kendi emeğinin biriktirdiği değil, yeryüzündeki kira karşılığıdır. Dolayısıyla o günkü gelirden pay alır.

(Diğer yandan faizci kapitalist nizamda gittikçe doğum oranı düşmekte ve bunun sonucu olarak ülke nüfusu gençlerden çok yaşlı ve emeklilerden oluşmaktadır. Bu gidişat ise faizci kapitalist nizamı iflasa götürmektedir. Çünkü yapılan incelemeler ve hesaplar gösteriyor ki bundan 20 - 30 yıl önce mesela Almanya'da bir çalışan genç işçi, ödediği primlerle, bir yaşlı emeklinin emekli aylığını karşılamak zorunda kalıyordu. Hâlbuki şimdi yukarıda açıklanan nüfus hareketleri sebebiyle çalışan genç işçi iki yaşlı emeklinin geçimini karşılayacak şekilde prim ödemeye mecbur kalmaktadır. Bu gidişle 40 yıl sonra bir genç işçi sekiz yaşlı emeklinin geçimini karşılamak mecburiyetinde kalacaktır. Bu ise taşınamayacak bir yüktür. Yani, Faizci Kapitalist sistemin bugünkü sosyal adalet düzeni yürümeyecek ve iflasa mahkûm bir düzen olacaktır.)

Çalışanların refahı ile çalışmayanların refahı aynı şekilde artmakta veya eksilmektedir. Yaşlı nüfusla genç nüfus arasında çıkar paralelliği sağlanmaktadır.

(Görülüyor ki, Adil Düzen'de sosyal adalet, hakkı üstün tutan, herkese insan onuruna yaraşır yaşama imkânı veren, ekonomik gelişmeye engel olmayan, açık, sade, doğal, akli ve adil bir düzendir.)

Sosyal güvenlik ekonomik gelişmeye ve nüfusun artmasına yarayacak şekilde sağlanır. Yaşlıların kendilerinden ziyade kimlerin yanında duruyorlarsa onlara verilir. Yetim evleri, huzur evleri yoktur. Kimin yanında bulunursa ona maaş verilir.

(Buna mukabil Faizci Kapitalist Düzende sosyal adalet tatbikatı suni tatbikattır. Son derece çapraşık ve karmaşıktır. Çıkar çatışmasına dayanmaktadır ve zamanla yürümeyecek temel insan haklarına aykırı,  fıtri olmayan ve iflasa mahkûm bir nizamdır.)

Sosyal güvenlik aileye dayanmaktadır. Küçükleri anne babaları, yoksa ağabeyleri veya amcaları ytetseleri bakarlar. Yaşlılara ve çocuklara yeğenleri bakarlar. Bakmak istemezlerse daha uzak akrabaları beraber bulundururlar. Devlet onlara yani bakanlara maaş verir. Akrabalık ve menfaat birleştirilir. Genel hizmetlerin tamamı yani 25 genel hizmet kişilere karşılıksızdır. Su, elektrik, yolculuk, telefon bedavadır. Bunlar ütopik iddialar değildir. Tarihi oluşumdur. Kervansaraylarda ve imaretlerde yemek, içmek, yatmak, tedavi olmak, seyahatte kullanılan binek hayvanları doyurmak hep karşılıksız yapılmıştır.

SÜLEYMAN KARAGÜLLE

Yay. Haz.: REŞAT NURİ EROL

www.akevler.org    (0532) 246 68 92