04.02.2010
SAYIN Başbakan...
Partinizin bir il başkanı...
“Biz Tayyip Erdoğan aşığıyız... O bizim için ikinci Peygamber gibidir” dediğinde...
Ortalığı ayağa kaldırmadınız...
“Sen ne densiz bir adamsın” diye il başkanınızın üzerine yürümediniz...
“Son Peygamber geldi... Ondan sonra Peygamber gelmeyecek” diye kükremediniz...
“Bizim kitabımızda kişiye tapınma olmaz” diye haykırmadınız...
* * *
Eh, siz bunların hiçbirini yapmayınca...
“Eloğlu” çıkıp, Meclis kürsüsünden...
“Senin partililerin seni Peygamber yaptılar” der...
İstediğiniz kadar yüzünüz kıpkırmızı kesilsin...
İstediğiniz kadar bağırın...
İstediğiniz kadar öfkelenin...
Ve hatta...
Bugün çıkıp, “Bana ikinci peygamber diyen il başkanının ihracı için talimat verdim” deyin...
Üzgünüm...
İş işten geçmiştir...
Yazının tamamı için tıklayınız.
Yorum:
Peygamber olmak mı, Peygamber gibi olmak mı?
Tayyip Erdoğan için peygamber benzetmesinin yapılması toplulukta çok şiddetli bir reaksiyon oluşturdu. Burada bana göre önemli bir soru var. İnsanları rahatsız eden peygamber olmak mı, peygamber gibi olmak mı? Günümüzde her Kuran ehli bilmektedir ki yeni peygamber gelmeyecek. Bu nedenle aslında toplumu rahatsız eden peygambere benzetilmeydi. O halde şu soruyu sorarız, peygamber gibi olunamaz mı?
Kuran bize her yönüyle Hz. Muhammed’i örnek olarak göstermektedir. Başkanlık yönü başkanlar için örnektir. Kocalık yönü evli erkekler için örnektir. Babalık yönü babalar için örnektir. Dedeliği dedeler için örnektir. Sade yaşamı, ahlakı, yumuşak huyluluğu müminler için örnektir. Kısacası Kuran ona benzememizi istemektedir. Kuran’dan uzaklaşan, okumayan, hayatına geçirmeyen, geçirmek istemeyen topluluğumuz ise Hz. Muhammed’e benzemeyi imkansızlaştırmakta ve dinen büyük bir günah gibi değerlendirmektedir.
İnsanların Hz. Muhammed’e benzemeyi kabullenememelerinin çeşitli nedenleri vardır. Kişinin inancına, sosyal statüsüne, hislerine göre değişir.
1.Grup: Kuran’a inanmayan gruptur ve bu kimselerin elbette Hz. Muhammed’i örnek almayacağı açıktır.
Asıl sorun Kuran’a inanıp da Hz. Muhammed’in örnekliğini reddedenlerdedir.
2.Grup: Kuran’a inanır, Hz. Muhammed’e de inanır. Ancak Hz. Muhammed’i Kuran’ı getiren bir postacı olarak görürler ve örnekliğini kabul etmezler. Onun örnekliğini reddettikleri içinde Kuran’ı uygulama noktasında tuhaf şeyler yaparlar.
3.Grup: Kuran’ın Allah’ın kitabı olduğuna inanır, ama Kuran’daki emirlerin özellikle toplumsal yaşam biçimini düzenleyen emirlerin o günkü Araplar için olduğuna inanır. Onlara göre Hz. Muhammed bugünkü anlamıyla bir din adamıdır. Ahlakla ilgilidir. Yaşam biçimi ise Araplara özgüdür ve gelenekseldir. Bu nedenle Hz. Muhammed’e benzemek anlamsızdır.
4.Grup: Kuran’a inanır ve Hz. Muhammed’in sünnetini de kabul eder. Ancak Hz. Muhammed’in örnekliğini tam olarak kabullenemez. Çünkü toplumda kazandığı sosyal bir statüsü vardır. Hz. Muhammed’in bazı yönlerini örnek almak sosyal yapı içinde onun statüsüne zarar verir. Bu nedenle bilinçli olarak veya bilinç altından Hz. Muhammed’in yaşam biçimindeki bazı noktalara kılıflar bulur. O özelliklerini Araplara özgü hale getirir, tarihselleştirir. “O günkü zaruri şartlardan Hz. Muhammed öyle yapmıştır” şeklinde kıvırmalar yapmak zorundadır. Bu davranış kalıbı sadece sosyal statü için yapılmaz. Hissi olanları da vardır. Hz. Muhammed’in örnekliğinin bazı yönleri bu kimseleri psikolojik açıdan rahatsız ediyordur ya da günün modası içinde yer bulmayan Hz. Muhammed davranışlarının toplum tarafından kabul edilebilirliği yoktur. Modanın kabul etmediği yönleriyle Hz. Muhammed’e benzemek veya benzemeyi teşvik etmek, toplumda yalnız kalma ile sonuçlanacağından modaya yani eksere-n nas’a uyarak kişi Hz. Muhammed’in örnekliğini modaya uymayan yönleriyle kabul etmez.
5.Grup: Kuran’a inanır ve Hz. Muhammed’e inanır. Ancak İslamiyet’in sadece ahlaki yönüne bakar. İslamiyet onlar için yaşam biçimi değildir. Bir ahlak felsefesidir. Sosyal yapıyı ilgilendirmez. Bunun için Hz. Muhammed yüceltilir. Ona mucizeler isnad edilir. O kadar büyültülür ki Hıristiyanların Hz. İsa’ya yaptığını Hz. Muhammed’e yaparlar. Sonunda insan üstü bir varlık haline getirilir. Bunun doğal sonucu olarak örnekliği ortadan kalkar. Ona benzemek ilahlık iddia etmek gibidir bu düşünce biçiminde.
6.Grup: Müminlerdir. Kuran’a inanır. Kuran’ı Hz. Muhammed’in örnekliği ile uygular. Onlar için Hz. Muhammed Allah’ın gösterdiği örnektir. Hz. Muhammed’in bütün davranış kalıplarının, yaşam biçiminin, devlet yönetiminin, aile içi davranışlarının örnekliğinin en iyi örnek olduğunu bilirler ve buna iman ederler. Müminlerin hedefi Hz. Muhammed’e benzemektir. Sosyal baskıların, menfaatlerin, modanın etkisi onlar üzerinde etki yapmaz. Onlar için en güzel örnek Hz. Muhammed’dir. Ona benzemenin ise insanı en güzel akıbet olan cennete götüreceğini çok iyi bilirler.
Allah müminlere Hz. Muhammed gibi olmayı nasip etsin.