***

NAHL SÛRESİ - 24. Hafta

 أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

أَتَى أَمْرُ اللَّهِ فَلَا تَسْتَعْجِلُوهُ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَى عَمَّا يُشْرِكُونَ (1) يُنَزِّلُ الْمَلَائِكَةَ بِالرُّوحِ مِنْ أَمْرِهِ عَلَى مَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ أَنْ أَنْذِرُوا أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنَا فَاتَّقُونِ (2) خَلَقَ السَّمَوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ تَعَالَى عَمَّا يُشْرِكُونَ (3) خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ نُطْفَةٍ فَإِذَا هُوَ خَصِيمٌ مُبِينٌ (4) وَالْأَنْعَامَ خَلَقَهَا لَكُمْ فِيهَا دِفْءٌ وَمَنَافِعُ وَمِنْهَا تَأْكُلُونَ (5) وَلَكُمْ فِيهَا جَمَالٌ حِينَ تُرِيحُونَ وَحِينَ تَسْرَحُونَ (6) وَتَحْمِلُ أَثْقَالَكُمْ إِلَى بَلَدٍ لَمْ تَكُونُوا بَالِغِيهِ إِلَّا بِشِقِّ الْأَنْفُسِ إِنَّ رَبَّكُمْ لَرَءُوفٌ رَحِيمٌ (7) وَالْخَيْلَ وَالْبِغَالَ وَالْحَمِيرَ لِتَرْكَبُوهَا وَزِينَةً وَيَخْلُقُ مَا لَا تَعْلَمُونَ (8) وَعَلَى اللَّهِ قَصْدُ السَّبِيلِ وَمِنْهَا جَائِرٌ وَلَوْ شَاءَ لَهَدَاكُمْ أَجْمَعِينَ (9) هُوَ الَّذِي أَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً لَكُمْ مِنْهُ شَرَابٌ وَمِنْهُ شَجَرٌ فِيهِ تُسِيمُونَ (10) يُنْبِتُ لَكُمْ بِهِ الزَّرْعَ وَالزَّيْتُونَ وَالنَّخِيلَ وَالْأَعْنَابَ وَمِنْ كُلِّ الثَّمَرَاتِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ (11) وَسَخَّرَ لَكُمُ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ وَالنُّجُومُ مُسَخَّرَاتٌ بِأَمْرِهِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يَعْقِلُونَ (12) وَمَا ذَرَأَ لَكُمْ فِي الْأَرْضِ مُخْتَلِفًا أَلْوَانُهُ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً لِقَوْمٍ يَذَّكَّرُونَ (13) وَهُوَ الَّذِي سَخَّرَ الْبَحْرَ لِتَأْكُلُوا مِنْهُ لَحْمًا طَرِيًّا وَتَسْتَخْرِجُوا مِنْهُ حِلْيَةً تَلْبَسُونَهَا وَتَرَى الْفُلْكَ مَوَاخِرَ فِيهِ وَلِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (14) وَأَلْقَى فِي الْأَرْضِ رَوَاسِيَ أَنْ تَمِيدَ بِكُمْ وَأَنْهَارًا وَسُبُلًا لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ (15) وَعَلَامَاتٍ وَبِالنَّجْمِ هُمْ يَهْتَدُونَ (16) أَفَمَنْ يَخْلُقُ كَمَنْ لَا يَخْلُقُ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ (17) وَإِنْ تَعُدُّوا نِعْمَةَ اللَّهِ لَا تُحْصُوهَا إِنَّ اللَّهَ لَغَفُورٌ رَحِيمٌ (18) وَاللَّهُ يَعْلَمُ مَا تُسِرُّونَ وَمَا تُعْلِنُونَ (19) وَالَّذِينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ لَا يَخْلُقُونَ شَيْئًا وَهُمْ يُخْلَقُونَ (20) أَمْوَاتٌ غَيْرُ أَحْيَاءٍ وَمَا يَشْعُرُونَ أَيَّانَ يُبْعَثُونَ (21) إِلَهُكُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ فَالَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ قُلُوبُهُمْ مُنْكِرَةٌ وَهُمْ مُسْتَكْبِرُونَ (22) لَا جَرَمَ أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ مَا يُسِرُّونَ وَمَا يُعْلِنُونَ إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الْمُسْتَكْبِرِينَ (23) وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ مَاذَا أَنْزَلَ رَبُّكُمْ قَالُوا أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ (24) لِيَحْمِلُوا أَوْزَارَهُمْ كَامِلَةً يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَمِنْ أَوْزَارِ الَّذِينَ يُضِلُّونَهُمْ بِغَيْرِ عِلْمٍ أَلَا سَاءَ مَا يَزِرُونَ (25) قَدْ مَكَرَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَأَتَى اللَّهُ بُنْيَانَهُمْ مِنَ الْقَوَاعِدِ فَخَرَّ عَلَيْهِمُ السَّقْفُ مِنْ فَوْقِهِمْ وَأَتَاهُمُ الْعَذَابُ مِنْ حَيْثُ لَا يَشْعُرُونَ (26) ثُمَّ يَوْمَ الْقِيَامَةِ يُخْزِيهِمْ وَيَقُولُ أَيْنَ شُرَكَائِيَ الَّذِينَ كُنْتُمْ تُشَاقُّونَ فِيهِمْ قَالَ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ إِنَّ الْخِزْيَ الْيَوْمَ وَالسُّوءَ عَلَى الْكَافِرِينَ (27) الَّذِينَ تَتَوَفَّاهُمُ الْمَلَائِكَةُ ظَالِمِي أَنْفُسِهِمْ فَأَلْقَوُا السَّلَمَ مَا كُنَّا نَعْمَلُ مِنْ سُوءٍ بَلَى إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (28) فَادْخُلُوا أَبْوَابَ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا فَلَبِئْسَ مَثْوَى الْمُتَكَبِّرِينَ (29) وَقِيلَ لِلَّذِينَ اتَّقَوْا مَاذَا أَنْزَلَ رَبُّكُمْ قَالُوا خَيْرًا لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا فِي هَذِهِ الدُّنْيَا حَسَنَةٌ وَلَدَارُ الْآخِرَةِ خَيْرٌ وَلَنِعْمَ دَارُ الْمُتَّقِينَ (30) جَنَّاتُ عَدْنٍ يَدْخُلُونَهَا تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ لَهُمْ فِيهَا مَا يَشَاءُونَ كَذَلِكَ يَجْزِي اللَّهُ الْمُتَّقِينَ (31) الَّذِينَ تَتَوَفَّاهُمُ الْمَلَائِكَةُ طَيِّبِينَ يَقُولُونَ سَلَامٌ عَلَيْكُمُ ادْخُلُوا الْجَنَّةَ بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (32) هَلْ يَنْظُرُونَ إِلَّا أَنْ تَأْتِيَهُمُ الْمَلَائِكَةُ أَوْ يَأْتِيَ أَمْرُ رَبِّكَ كَذَلِكَ فَعَلَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَمَا ظَلَمَهُمُ اللَّهُ وَلَكِنْ كَانُوا أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ (33) فَأَصَابَهُمْ سَيِّئَاتُ مَا عَمِلُوا وَحَاقَ بِهِمْ مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (34) وَقَالَ الَّذِينَ أَشْرَكُوا لَوْ شَاءَ اللَّهُ مَا عَبَدْنَا مِنْ دُونِهِ مِنْ شَيْءٍ نَحْنُ وَلَا آبَاؤُنَا وَلَا حَرَّمْنَا مِنْ دُونِهِ مِنْ شَيْءٍ كَذَلِكَ فَعَلَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَهَلْ عَلَى الرُّسُلِ إِلَّا الْبَلَاغُ الْمُبِينُ (35) وَلَقَدْ بَعَثْنَا فِي كُلِّ أُمَّةٍ رَسُولًا أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ فَمِنْهُمْ مَنْ هَدَى اللَّهُ وَمِنْهُمْ مَنْ حَقَّتْ عَلَيْهِ الضَّلَالَةُ فَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَانْظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِينَ (36) إِنْ تَحْرِصْ عَلَى هُدَاهُمْ فَإِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي مَنْ يُضِلُّ وَمَا لَهُمْ مِنْ نَاصِرِينَ (37) وَأَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَيْمَانِهِمْ لَا يَبْعَثُ اللَّهُ مَنْ يَمُوتُ بَلَى وَعْدًا عَلَيْهِ حَقًّا وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ (38) لِيُبَيِّنَ لَهُمُ الَّذِي يَخْتَلِفُونَ فِيهِ وَلِيَعْلَمَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنَّهُمْ كَانُوا كَاذِبِينَ (39) إِنَّمَا قَوْلُنَا لِشَيْءٍ إِذَا أَرَدْنَاهُ أَنْ نَقُولَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ (40) وَالَّذِينَ هَاجَرُوا فِي اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مَا ظُلِمُوا لَنُبَوِّئَنَّهُمْ فِي الدُّنْيَا حَسَنَةً وَلَأَجْرُ الْآخِرَةِ أَكْبَرُ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ (41) الَّذِينَ صَبَرُوا وَعَلَى رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ (42) وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِكَ إِلَّا رِجَالًا نُوحِي إِلَيْهِمْ فَاسْأَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِنْ كُنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ (43) بِالْبَيِّنَاتِ وَالزُّبُرِ وَأَنْزَلْنَا إِلَيْكَ الذِّكْرَ لِتُبَيِّنَ لِلنَّاسِ مَا نُزِّلَ إِلَيْهِمْ وَلَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ (44) أَفَأَمِنَ الَّذِينَ مَكَرُوا السَّيِّئَاتِ أَنْ يَخْسِفَ اللَّهُ بِهِمُ الْأَرْضَ أَوْ يَأْتِيَهُمُ الْعَذَابُ مِنْ حَيْثُ لَا يَشْعُرُونَ (45) أَوْ يَأْخُذَهُمْ فِي تَقَلُّبِهِمْ فَمَا هُمْ بِمُعْجِزِينَ (46) أَوْ يَأْخُذَهُمْ عَلَى تَخَوُّفٍ فَإِنَّ رَبَّكُمْ لَرَءُوفٌ رَحِيمٌ (47) أَوَلَمْ يَرَوْا إِلَى مَا خَلَقَ اللَّهُ مِنْ شَيْءٍ يَتَفَيَّأُ ظِلَالُهُ عَنِ الْيَمِينِ وَالشَّمَائِلِ سُجَّدًا لِلَّهِ وَهُمْ دَاخِرُونَ (48) وَلِلَّهِ يَسْجُدُ مَا فِي السَّمَوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ مِنْ دَابَّةٍ وَالْمَلَائِكَةُ وَهُمْ لَا يَسْتَكْبِرُونَ (49) يَخَافُونَ رَبَّهُمْ مِنْ فَوْقِهِمْ وَيَفْعَلُونَ مَا يُؤْمَرُونَ (50) وَقَالَ اللَّهُ لَا تَتَّخِذُوا إِلَهَيْنِ اثْنَيْنِ إِنَّمَا هُوَ إِلَهٌ وَاحِدٌ فَإِيَّايَ فَارْهَبُونِ (51) وَلَهُ مَا فِي السَّمَوَاتِ وَالْأَرْضِ وَلَهُ الدِّينُ وَاصِبًا أَفَغَيْرَ اللَّهِ تَتَّقُونَ (52) وَمَا بِكُمْ مِنْ نِعْمَةٍ فَمِنَ اللَّهِ ثُمَّ إِذَا مَسَّكُمُ الضُّرُّ فَإِلَيْهِ تَجْأَرُونَ (53) ثُمَّ إِذَا كَشَفَ الضُّرَّ عَنْكُمْ إِذَا فَرِيقٌ مِنْكُمْ بِرَبِّهِمْ يُشْرِكُونَ (54) لِيَكْفُرُوا بِمَا آتَيْنَاهُمْ فَتَمَتَّعُوا فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ (55) وَيَجْعَلُونَ لِمَا لَا يَعْلَمُونَ نَصِيبًا مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ تَاللَّهِ لَتُسْأَلُنَّ عَمَّا كُنْتُمْ تَفْتَرُونَ (56) وَيَجْعَلُونَ لِلَّهِ الْبَنَاتِ سُبْحَانَهُ وَلَهُمْ مَا يَشْتَهُونَ (57) وَإِذَا بُشِّرَ أَحَدُهُمْ بِالْأُنْثَى ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَدًّا وَهُوَ كَظِيمٌ (58) يَتَوَارَى مِنَ الْقَوْمِ مِنْ سُوءِ مَا بُشِّرَ بِهِ أَيُمْسِكُهُ عَلَى هُونٍ أَمْ يَدُسُّهُ فِي التُّرَابِ أَلَا سَاءَ مَا يَحْكُمُونَ (59) لِلَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ مَثَلُ السَّوْءِ وَلِلَّهِ الْمَثَلُ الْأَعْلَى وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (60) وَلَوْ يُؤَاخِذُ اللَّهُ النَّاسَ بِظُلْمِهِمْ مَا تَرَكَ عَلَيْهَا مِنْ دَابَّةٍ وَلَكِنْ يُؤَخِّرُهُمْ إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى فَإِذَا جَاءَ أَجَلُهُمْ لَا يَسْتَأْخِرُونَ سَاعَةً وَلَا يَسْتَقْدِمُونَ (61) وَيَجْعَلُونَ لِلَّهِ مَا يَكْرَهُونَ وَتَصِفُ أَلْسِنَتُهُمُ الْكَذِبَ أَنَّ لَهُمُ الْحُسْنَى لَا جَرَمَ أَنَّ لَهُمُ النَّارَ وَأَنَّهُمْ مُفْرَطُونَ (62) تَاللَّهِ لَقَدْ أَرْسَلْنَا إِلَى أُمَمٍ مِنْ قَبْلِكَ فَزَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطَانُ أَعْمَالَهُمْ فَهُوَ وَلِيُّهُمُ الْيَوْمَ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (63) وَمَا أَنْزَلْنَا عَلَيْكَ الْكِتَابَ إِلَّا لِتُبَيِّنَ لَهُمُ الَّذِي اخْتَلَفُوا فِيهِ وَهُدًى وَرَحْمَةً لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (64) وَاللَّهُ أَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَحْيَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً لِقَوْمٍ يَسْمَعُونَ (65) وَإِنَّ لَكُمْ فِي الْأَنْعَامِ لَعِبْرَةً نُسْقِيكُمْ مِمَّا فِي بُطُونِهِ مِنْ بَيْنِ فَرْثٍ وَدَمٍ لَبَنًا خَالِصًا سَائِغًا لِلشَّارِبِينَ (66) وَمِنْ ثَمَرَاتِ النَّخِيلِ وَالْأَعْنَابِ تَتَّخِذُونَ مِنْهُ سَكَرًا وَرِزْقًا حَسَنًا إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً لِقَوْمٍ يَعْقِلُونَ (67) وَأَوْحَى رَبُّكَ إِلَى النَّحْلِ أَنِ اتَّخِذِي مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا وَمِنَ الشَّجَرِ وَمِمَّا يَعْرِشُونَ (68) ثُمَّ كُلِي مِنْ كُلِّ الثَّمَرَاتِ فَاسْلُكِي سُبُلَ رَبِّكِ ذُلُلًا يَخْرُجُ مِنْ بُطُونِهَا شَرَابٌ مُخْتَلِفٌ أَلْوَانُهُ فِيهِ شِفَاءٌ لِلنَّاسِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ (69) وَاللَّهُ خَلَقَكُمْ ثُمَّ يَتَوَفَّاكُمْ وَمِنْكُمْ مَنْ يُرَدُّ إِلَى أَرْذَلِ الْعُمُرِ لِكَيْلَا يَعْلَمَ بَعْدَ عِلْمٍ شَيْئًا إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ قَدِيرٌ (70) وَاللَّهُ فَضَّلَ بَعْضَكُمْ عَلَى بَعْضٍ فِي الرِّزْقِ فَمَا الَّذِينَ فُضِّلُوا بِرَادِّي رِزْقِهِمْ عَلَى مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ فَهُمْ فِيهِ سَوَاءٌ أَفَبِنِعْمَةِ اللَّهِ يَجْحَدُونَ (71) وَاللَّهُ جَعَلَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَزْوَاجًا وَجَعَلَ لَكُمْ مِنْ أَزْوَاجِكُمْ بَنِينَ وَحَفَدَةً وَرَزَقَكُمْ مِنَ الطَّيِّبَاتِ أَفَبِالْبَاطِلِ يُؤْمِنُونَ وَبِنِعْمَةِ اللَّهِ هُمْ يَكْفُرُون (72) وَيَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ مَا لَا يَمْلِكُ لَهُمْ رِزْقًا مِنَ السَّمَوَاتِ وَالْأَرْضِ شَيْئًا وَلَا يَسْتَطِيعُونَ (73) فَلَا تَضْرِبُوا لِلَّهِ الْأَمْثَالَ إِنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ وَأَنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ (74) ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا عَبْدًا مَمْلُوكًا لَا يَقْدِرُ عَلَى شَيْءٍ وَمَنْ رَزَقْنَاهُ مِنَّا رِزْقًا حَسَنًا فَهُوَ يُنْفِقُ مِنْهُ سِرًّا وَجَهْرًا هَلْ يَسْتَوُونَ الْحَمْدُ لِلَّهِ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْلَمُونَ (75) وَضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا رَجُلَيْنِ أَحَدُهُمَا أَبْكَمُ لَا يَقْدِرُ عَلَى شَيْءٍ وَهُوَ كَلٌّ عَلَى مَوْلَاهُ أَيْنَمَا يُوَجِّهْهُ لَا يَأْتِ بِخَيْرٍ هَلْ يَسْتَوِي هُوَ وَمَنْ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَهُوَ عَلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ (76) وَلِلَّهِ غَيْبُ السَّمَوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا أَمْرُ السَّاعَةِ إِلَّا كَلَمْحِ الْبَصَرِ أَوْ هُوَ أَقْرَبُ إِنَّ اللَّهَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (77) وَاللَّهُ أَخْرَجَكُمْ مِنْ بُطُونِ أُمَّهَاتِكُمْ لَا تَعْلَمُونَ شَيْئًا وَجَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَةَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (78) أَلَمْ يَرَوْا إِلَى الطَّيْرِ مُسَخَّرَاتٍ فِي جَوِّ السَّمَاءِ مَا يُمْسِكُهُنَّ إِلَّا اللَّهُ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (79) وَاللَّهُ جَعَلَ لَكُمْ مِنْ بُيُوتِكُمْ سَكَنًا وَجَعَلَ لَكُمْ مِنْ جُلُودِ الْأَنْعَامِ بُيُوتًا تَسْتَخِفُّونَهَا يَوْمَ ظَعْنِكُمْ وَيَوْمَ إِقَامَتِكُمْ وَمِنْ أَصْوَافِهَا وَأَوْبَارِهَا وَأَشْعَارِهَا أَثَاثًا وَمَتَاعًا إِلَى حِينٍ (80) وَاللَّهُ جَعَلَ لَكُمْ مِمَّا خَلَقَ ظِلَالًا وَجَعَلَ لَكُمْ مِنَ الْجِبَالِ أَكْنَانًا وَجَعَلَ لَكُمْ سَرَابِيلَ تَقِيكُمُ الْحَرَّ وَسَرَابِيلَ تَقِيكُمْ بَأْسَكُمْ كَذَلِكَ يُتِمُّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكُمْ لَعَلَّكُمْ تُسْلِمُونَ (81) فَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّمَا عَلَيْكَ الْبَلَاغُ الْمُبِينُ (82) يَعْرِفُونَ نِعْمَةَ اللَّهِ ثُمَّ يُنْكِرُونَهَا وَأَكْثَرُهُمُ الْكَافِرُونَ (83) وَيَوْمَ نَبْعَثُ مِنْ كُلِّ أُمَّةٍ شَهِيدًا ثُمَّ لَا يُؤْذَنُ لِلَّذِينَ كَفَرُوا وَلَا هُمْ يُسْتَعْتَبُونَ (84) وَإِذَا رَأَى الَّذِينَ ظَلَمُوا الْعَذَابَ فَلَا يُخَفَّفُ عَنْهُمْ وَلَا هُمْ يُنْظَرُونَ (85) وَإِذَا رَأَى الَّذِينَ أَشْرَكُوا شُرَكَاءَهُمْ قَالُوا رَبَّنَا هَؤُلَاءِ شُرَكَاؤُنَا الَّذِينَ كُنَّا نَدْعُو مِنْ دُونِكَ فَأَلْقَوْا إِلَيْهِمُ الْقَوْلَ إِنَّكُمْ لَكَاذِبُونَ (86) وَأَلْقَوْا إِلَى اللَّهِ يَوْمَئِذٍ السَّلَمَ وَضَلَّ عَنْهُمْ مَا كَانُوا يَفْتَرُونَ (87) الَّذِينَ كَفَرُوا وَصَدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ زِدْنَاهُمْ عَذَابًا فَوْقَ الْعَذَابِ بِمَا كَانُوا يُفْسِدُونَ (88) وَيَوْمَ نَبْعَثُ فِي كُلِّ أُمَّةٍ شَهِيدًا عَلَيْهِمْ مِنْ أَنْفُسِهِمْ وَجِئْنَا بِكَ شَهِيدًا عَلَى هَؤُلَاءِ وَنَزَّلْنَا عَلَيْكَ الْكِتَابَ تِبْيَانًا لِكُلِّ شَيْءٍ وَهُدًى وَرَحْمَةً وَبُشْرَى لِلْمُسْلِمِينَ (89) إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالْإِحْسَانِ وَإِيتَاءِ ذِي الْقُرْبَى وَيَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنْكَرِ وَالْبَغْيِ يَعِظُكُمْ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ (90) وَأَوْفُوا بِعَهْدِ اللَّهِ إِذَا عَاهَدْتُمْ وَلَا تَنْقُضُوا الْأَيْمَانَ بَعْدَ تَوْكِيدِهَا وَقَدْ جَعَلْتُمُ اللَّهَ عَلَيْكُمْ كَفِيلًا إِنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ مَا تَفْعَلُونَ (91) وَلَا تَكُونُوا كَالَّتِي نَقَضَتْ غَزْلَهَا مِنْ بَعْدِ قُوَّةٍ أَنْكَاثًا تَتَّخِذُونَ أَيْمَانَكُمْ دَخَلًا بَيْنَكُمْ أَنْ تَكُونَ أُمَّةٌ هِيَ أَرْبَى مِنْ أُمَّةٍ إِنَّمَا يَبْلُوكُمُ اللَّهُ بِهِ وَلَيُبَيِّنَنَّ لَكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ مَا كُنْتُمْ فِيهِ تَخْتَلِفُونَ (92) وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَجَعَلَكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَلَكِنْ يُضِلُّ مَنْ يَشَاءُ وَيَهْدِي مَنْ يَشَاءُ وَلَتُسْأَلُنَّ عَمَّا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (93) وَلَا تَتَّخِذُوا أَيْمَانَكُمْ دَخَلًا بَيْنَكُمْ فَتَزِلَّ قَدَمٌ بَعْدَ ثُبُوتِهَا وَتَذُوقُوا السُّوءَ بِمَا صَدَدْتُمْ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ وَلَكُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ (94) وَلَا تَشْتَرُوا بِعَهْدِ اللَّهِ ثَمَنًا قَلِيلًا إِنَّمَا عِنْدَ اللَّهِ هُوَ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ (95) مَا عِنْدَكُمْ يَنْفَدُ وَمَا عِنْدَ اللَّهِ بَاقٍ وَلَنَجْزِيَنَّ الَّذِينَ صَبَرُوا أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (96) مَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثَى وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَيَاةً طَيِّبَةً وَلَنَجْزِيَنَّهُمْ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (97) فَإِذَا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ (98) إِنَّهُ لَيْسَ لَهُ سُلْطَانٌ عَلَى الَّذِينَ آمَنُوا وَعَلَى رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ (99) إِنَّمَا سُلْطَانُهُ عَلَى الَّذِينَ يَتَوَلَّوْنَهُ وَالَّذِينَ هُمْ بِهِ مُشْرِكُونَ (100) وَإِذَا بَدَّلْنَا آيَةً مَكَانَ آيَةٍ وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا يُنَزِّلُ قَالُوا إِنَّمَا أَنْتَ مُفْتَرٍ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْلَمُونَ (101) قُلْ نَزَّلَهُ رُوحُ الْقُدُسِ مِنْ رَبِّكَ بِالْحَقِّ لِيُثَبِّتَ الَّذِينَ آمَنُوا وَهُدًى وَبُشْرَى لِلْمُسْلِمِينَ (102) وَلَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّهُمْ يَقُولُونَ إِنَّمَا يُعَلِّمُهُ بَشَرٌ لِسَانُ الَّذِي يُلْحِدُونَ إِلَيْهِ أَعْجَمِيٌّ وَهَذَا لِسَانٌ عَرَبِيٌّ مُبِينٌ (103) إِنَّ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِآيَاتِ اللَّهِ لَا يَهْدِيهِمُ اللَّهُ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (104) إِنَّمَا يَفْتَرِي الْكَذِبَ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِآيَاتِ اللَّهِ وَأُولَئِكَ هُمُ الْكَاذِبُونَ (105) مَنْ كَفَرَ بِاللَّهِ مِنْ بَعْدِ إِيمَانِهِ إِلَّا مَنْ أُكْرِهَ وَقَلْبُهُ مُطْمَئِنٌّ بِالْإِيمَانِ وَلَكِنْ مَنْ شَرَحَ بِالْكُفْرِ صَدْرًا فَعَلَيْهِمْ غَضَبٌ مِنَ اللَّهِ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ (106) ذَلِكَ بِأَنَّهُمُ اسْتَحَبُّوا الْحَيَاةَ الدُّنْيَا عَلَى الْآخِرَةِ وَأَنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ (107) أُولَئِكَ الَّذِينَ طَبَعَ اللَّهُ عَلَى قُلُوبِهِمْ وَسَمْعِهِمْ وَأَبْصَارِهِمْ وَأُولَئِكَ هُمُ الْغَافِلُونَ (108) لَا جَرَمَ أَنَّهُمْ فِي الْآخِرَةِ هُمُ الْخَاسِرُونَ (109) ثُمَّ إِنَّ رَبَّكَ لِلَّذِينَ هَاجَرُوا مِنْ بَعْدِ مَا فُتِنُوا ثُمَّ جَاهَدُوا وَصَبَرُوا إِنَّ رَبَّكَ مِنْ بَعْدِهَا لَغَفُورٌ رَحِيمٌ (110) يَوْمَ تَأْتِي كُلُّ نَفْسٍ تُجَادِلُ عَنْ نَفْسِهَا وَتُوَفَّى كُلُّ نَفْسٍ مَا عَمِلَتْ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ (111) وَضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا قَرْيَةً كَانَتْ آمِنَةً مُطْمَئِنَّةً يَأْتِيهَا رِزْقُهَا رَغَدًا مِنْ كُلِّ مَكَانٍ فَكَفَرَتْ بِأَنْعُمِ اللَّهِ فَأَذَاقَهَا اللَّهُ لِبَاسَ الْجُوعِ وَالْخَوْفِ بِمَا كَانُوا يَصْنَعُونَ (112) وَضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا قَرْيَةً كَانَتْ آمِنَةً مُطْمَئِنَّةً يَأْتِيهَا رِزْقُهَا رَغَدًا مِنْ كُلِّ مَكَانٍ فَكَفَرَتْ بِأَنْعُمِ اللَّهِ فَأَذَاقَهَا اللَّهُ لِبَاسَ الْجُوعِ وَالْخَوْفِ بِمَا كَانُوا يَصْنَعُونَ (112) وَلَقَدْ جَاءَهُمْ رَسُولٌ مِنْهُمْ فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمُ الْعَذَابُ وَهُمْ ظَالِمُونَ (113) فَكُلُوا مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ حَلَالًا طَيِّبًا وَاشْكُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ إِنْ كُنْتُمْ إِيَّاهُ تَعْبُدُونَ (114)

***

إِنَّمَا حَرَّمَ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةَ وَالدَّمَ وَلَحْمَ الْخِنْزِيرِ وَمَا أُهِلَّ لِغَيْرِ اللَّهِ بِهِ فَمَنِ اضْطُرَّ غَيْرَ بَاغٍ وَلَا عَادٍ فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ (115) وَلَا تَقُولُوا لِمَا تَصِفُ أَلْسِنَتُكُمُ الْكَذِبَ هَذَا حَلَالٌ وَهَذَا حَرَامٌ لِتَفْتَرُوا عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ إِنَّ الَّذِينَ يَفْتَرُونَ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ لَا يُفْلِحُونَ (116) مَتَاعٌ قَلِيلٌ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (117) وَعَلَى الَّذِينَ هَادُوا حَرَّمْنَا مَا قَصَصْنَا عَلَيْكَ مِنْ قَبْلُ وَمَا ظَلَمْنَاهُمْ وَلَكِنْ كَانُوا أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ (118)

***

إِنَّمَا حَرَّمَ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةَ وَالدَّمَ وَلَحْمَ الْخِنْزِيرِ وَمَا أُهِلَّ لِغَيْرِ اللَّهِ بِهِ فَمَنِ اضْطُرَّ غَيْرَ بَاغٍ وَلَا عَادٍ فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ (115)

EinNaMAv XarRaMa GaLaYKuMu eLMaYTaTa Va elDaMa Va LaXMa eLPıNZıyRı Va MAv EuHilLa LiĞaYRı elLAvHi BiHi FaMaN IwOurRa ĞaYRa BAvĞın Va LAv GAvDin FaEinNa elLAvHa ĞaFuRun RaXIyMun

“Size sadece meyte, dem, hınzırın lahmı, onunla Allah’ın ğayrına ihlal olunan tahrim etti. Bağin ve âdin gayri olarak ıddırar eden kimse ise Allah gafurdur rahimdir.”

Bakara Suresi’nde benzer ayet geçmektedir. Sadece “وَلَا عَادٍ”e “فَلَا إِثْمَ عَلَيْهِ” cümlesi eklenmekte, burada bu zikredilmemektedir. Kur’an’da hazflar vardır. Burada örneği verilmiştir. Mekke’de nazil olan bu surede “onda ism yoktur” kelimesi geçmemektedir.

Mekke’de devlet kurulmamıştır. Henüz yargı yoktur. Bununla beraber devletle ilgili her türlü kavramlar Mekke surelerinde yer alır. Helal ve haramlar yer aldığı gibi emir ve nehiyler yer alır. “Adil Düzen” çalışmaları da böyledir. Kavramlar olarak üçüncü binyıl uygarlığı anlatılmaktadır. Henüz bir semt bile kurmuş değiliz ama “İnsanlık Anayasası” kavramı gelişmiştir. Bu ve diğer Mekke surelerini okuduğunuz zaman İslâm düzeninin bütün yapısı ortaya çıkmaktadır.

Burada “İnnemâ” ile başlamaktadır. Haramların sayılı olduğunu ifade etmektedir. Bugünün yasaklatıcı mevzuatını reddetmektedir. Bugün sağa baksan suç, sola baksan suç. Mesela, diyelim ki ormana gittiniz ve ağaç kestiniz; haydi karakola, haydi polise. Oysa Kur’an bunu çok sade ve açık bir şekilde ifade ediyor. Adalet sahibi iki kişi değerini takdir eder ve bedeli alınır. Ormandan ağaç kesmek serbesttir. Ancak kurallara göre kesilecektir. Ormana verilen zarar kadar tazminat ödenir. Bunu da iki adil bilirkişi belirler.

Trafik cezaları da böyledir. Trafiği ihlal edenin cezası keffaret cezasıdır. Bir zarar verirse tazmin edilir, diyet ödenir. Tehlikeli araba kullananın elinden ehliyet alınır ve trafiğe girmesi yasaklanır. Ama trafik polisi kişiyi durdurup aracı kontrol edemez. Yasaklar ve haramlar sayılıdır. İşte bu ayet bize bunların haram kılındığını değil, sadece bunların haram kılındığını ifade etmektedir.

“Adil Düzen”de hukuk çok basit ve sadedir.

1) Devletin hükümranlık haklarını ihlal edenlere karşı uygulanacak cezalar vardır. Gizli yapılanlar yasaklanmıştır. Cezalar teşri edilmiştir.

2) Açık işlenmiş fiillerde kısas hükümleri uygulanır. Bunun karşılığını kanunlar değil adil bilirkişiler belirlerler.

3) Hafifletici sebep varsa diyete dönüşür.

4) Keffaret suçları vardır, sevap işlenerek giderilir.

Bugün mevcut olan yasaklar ansiklopedileri Kur’an düzeninde yoktur. Bu ayetler bunun üzerinde durmaktadır.

Yine bu ayette anlatılan zaruretlerin yasakları helâl kılmasıdır. Fiil suç olmaktan çıkmaz ama ceza verilemez. Günahı da yoktur. Gafurdur rahimdir. Yani devlet gafurdur rahimdir. Burada başka bir hukuk kaidesi de uygulanabilir. O da bugün olduğu gibi düzenin bozuk olduğu zamanlarda işlenmiş suçları ıztırar suçları olarak kabul edip gafur ve rahim kuralları uygulanacaktır.

Yüz lojmanlı apartmanlar inşa edip PKK’lıları buralara yerleştireceğiz. Kısası diyete çevireceğiz. Ayrıca kendilerine işyeri ve mesken vereceğiz. Aileleri ile beraber oturacaklardır. İşte bu da rahmettir.

15 Temmuz Darbesi’ne katılanlardan ölüme sebebiyet verenler idam edilecek yahut diyete dönüştürülecektir. Bunun dışındakiler kamu görevlerinden uzaklaştırılacak, bunlar da yüz lojmanlı apartmanlarda yerleştirilecekler, buralarda kendilerine çalışma ve yaşama imkânı verilecektir. Generalliğe yükselmiş bu komutanları hapse atıp millî gücü heder etmenin manası yoktur. Etkisiz hâle getirirsiniz ama onların yüksek eğitim güçlerinden yararlanırsınız.

Ebu Hanife’nin Dedesi Zûta Afganistan civarlarında yaşamış, Arapların burayı fethetmeleriyle esir düşmüştür. Teym kabilesinin kölesi olduysa da daha sonra özgürlüğüne kavuşmuştur. Ebu Hanife kıyas ve istihsanı uygulayarak oluşturduğu fıkıhla bugün İslâm dünyasının ve Batı uygarlığının baş mimarı durumundadır.

Iztırar hâlinde işlenmiş fiillerde adalet gafur ve rahim olmalıdır.

Burada sayılan haramlar ölü, kan, domuz eti ve Allah’tan başkasına ihlal edilen hayvanlar olarak zikredilmiştir. Yapısı bozulmuş, dolayısıyla zehirli hâle gelmiş nesneleri, kan, yapısı itibariyle zararlı olan vücut parçaları, domuz eti, insan midesinin sindiremeyeceği maddeler ve Allah’ın dışında ihlal edilenler ile de kamuca kontrol edilmemiş besinleri temsil eder.

Sadece bunlar haram edilmiştir. Bunların dışında haramlar yoktur. Burada besin olarak haram edilenler sayılmıştır. Dört grupta toplanmıştır. Başka bir grup yoktur demektir. O halde yasaklamanın ancak bu dört illetten birine sahip olması gerekir.

Kur’an’da devlet yoktur diyen sefihler vardır. Sadece bu ayet bile bir devleti oluşturur. İnsanlar için temel madde gıdadır. Bunların haram olanları sayılmıştır. Dört grupta toplanmıştır. Zaruret hükmü getirilmiştir.

إِنَّمَا

EinNaMAv

“Sadece”

Sadece “Zeyd âlimdir” dediğimiz zaman belli kişiler arasında sadece “Zeyd âlimdir” demiş oluruz. “Fransa’da sadece Aleksander Martin yazardır” derseniz, onlardan bahsederken “Fransızlar” kelimesini kullanmadan sadece “Martin yazardır” dediğiniz zaman “Fransızlar içinde” anlarız. Burada da atıf harfi koymadan ve sadece bunlar haram edilmiştir diyerek besinler içinde haram edilenleri anlatmaktadır. Diğer haramlar kıyas yoluyla tespit edilebilir.

Canlıların temel özelliği beslenerek yaşamadır. Bir taş parçasını bir yere koyarsınız, o binlerce yıl orada durur. Ama en küçük canlıyı bir yere bırakır ve onu susuz, havasız, besinsiz bırakırsanız o ölür. Canlı aldığı besinlerle yaşayabilmekte, kendine benzer varlıkları bu yolla üretmektedir. İnsan da canlıdır. Besin onun temel ihtiyacıdır. İnsanın diğer canlılardan farkı birlikte üretip sonra bölüşerek ayrı ayrı tüketmesidir. Başlangıçta ise ailece ayrı ayrı üretip tüketmediler. Kur’an nazil olduğu zaman da Arabistan’da durum böyle idi. Tüm dünyada yüzde onlar civarında bir nüfus mübadele ekonomisini yaşıyordu. Kur’an, yirminci yüzyılda uygulanmaya başlanacak hükümleri Mekke ayetlerinde indirmiştir.

Birlikte ürettiğimizde ayrı tüketirken helal-haram ortaya çıkıyor. Üretilen mal kontrol edildikten sonra ambara girer ve ambardan dağıtım olur. Üretenler değil de başkaları o malı kullanır. Bu zaruri olarak malların eşit vasıflar taşımasını ve etiketlenmesini gerektirir. Kontrol edilerek ambara girmesini zorunlu kılar. Bu kontrolün yaşamayı ve üretmeyi zorlaştırmaması gerekir. Gelişigüzel yasaklamaları bu ayetler yasaklamaktadır. Tedbir alacağız diye gereksiz yasaklar koymak takiyyeyi zorunlu kılar.

Dışarıdan gelen hemşireleri güya korumak için ona ödenecek asgari ücret beş bin TL kabul edildi. Bu hemşirelerin ücretlerini yükseltmedi. Hastaneler çıkarma tedbirinde bulundular ve kendilerine 2000 lira maaş vermeye devam ettiler. Sigorta ve vergi bedelini de çalışanlardan kestiler. Böylece yabancı hemşirelerin eline geçen karşılık 500 liraya indi.

Demek ki gereksiz bir haram daima düzeni alt üst eder. Haramlar sayılıdır. Onun dışında her şey helaldir. Asgari ücrete yönetim karışmaz.

حَرَّمَ عَلَيْكُمُ

XarRaMa GaLaYKuMu

“Size tahrim etti”

Burada fail zikredilmiyor. Yani Allah haram etmiştir anlamındadır. Âlemlerin Rabbi olan Allah sadece bunları haram etmiştir. Yani insanı öyle yaratmış ki bunlar ona haramdır.

Canlılarda besin zinciri vardır. Canlılar birbirlerini yiyerek yaşarlar. Böylece yaşlanmış canlılar ortadan kalkar, yerine daha dinç daha çok çoğalmış ve gelişmiş canlılar ortaya çıkar. Bir armut ağacı her sene belki on binlerce armut verir. Bunlar başka canlılara besin olur. Ayrıca tohumları da yeni ağaç olmaya çalışır. Yaşlanan ağaçlar ortadan kalkar, yenileri yarışa girerler, elenerek en başarılı olanlar yaşar ve nesilleri devam ettirirler. Hatta Darwin yeni türlerin bile böyle ortaya çıktığını savunmuştur. Bunun yanlış olduğu DNA’ların keşfi ile ortaya çıkmıştır. Ama yine de türler arası yarış devam etmekte, gereği olmayan türler ortadan kalkmaktadır.

“Aleyküm” kelimesi getirilmiştir. İnsanların örnek olarak yaprakları sindirememeleri sebebiyle onları sindiren sığırları insana hizmetçi yapmıştır. Dolayısıyla haramlık insanın aleyhinde bir şeydir.

“Haram” kelimesi tahrim şeklinde kullanılmıştır. Tef’îl bâbından dolayı haramlık zamanla yenilecek demektir. Böylece her bucak kendi topluluğu için gerekli yasaklamaları koyabilecektir. Bununla beraber muzari değil de mazi sigasını kullanmıştır. Böylece bucaklar veya mezhepler önce haramları belirlerler, sonra haramlık uygulanır. Onun için mazi sigası kullanılmıştır.

Âlemlerin Rabbi olan Allah haramların asıllarını zikretmiştir. Onları içtihat ve icmalarla ortaya çıkarmayı ise halifesi olan insana bırakmıştır. Mazi sigası bu haramlığın hilkatla halik tarafından yapıldığı tef’il babından gelmesi ise insanların bucaklar ve mezhepler olarak kıyamete kadar sürdürecekleri anlamına gelir.

الْمَيْتَةَ

eLMaYTaTa

“Meyte”

Meyte haram edilmiştir.

Besinlerin özelliği şudur. Bir canlı başka canlıya besin olurken önce ölür sonra besin olur. Yani canlı canlı olarak besin olmaz. Yüksek canlılarda besin olacak canlı kısa zamanda tüketilirse besin olur. Tüketilmezse yani ölen besin üzerinde uzun zaman geçerse artık o onu avlayan canlıya besin olmaz, zehir olur. Ondan sonra ise bakteriler ve virüsler için besin olmaya başlar.

Demek ki ilk haram edilen besin öldükten sonra yeterli vakit geçmiş maddeler olacaktır. Bunun zamanı besinden besine göre değiştiği gibi şartlarla da değişir. İnsanlar bu besin olma zamanını uzatmak için usuller geliştirmişlerdir. Bu meşrudur. Hazreti Yusuf Peygamberin kıssasında bunun teknolojisi öğretilmektedir.

“El-Meytetu” marife olarak geçmektedir. O halde belli bir bozulmaya uğramış ölüler demektir. Kesilmiş hayvanlar da meytedir ama haram değildir. Demek ki fıkıh haram kılınan meytelik sınırını belirler demektir. İnsanlar beşikten başlayarak mezara kadar fıkıh öğrenmek zorundadırlar. Çünkü uygarlaşan insanlık hep yeni besin çeşitlerini ortaya çıkaracaktı, bunlardan helal veya haram olanları da herkes öğrenmek zorundadır. Beş vakit namaz bunları öğrenelim diye farz kılınmıştır. Bugünkü son kullanma tarihleri uygulaması bu ilkeye dayanır. Dayanışma ortaklıkları o tarihe kadar onlara kefildir.

وَالدَّمَ

Va elDaMa

“Ve kan”

Vücut içinde öyle parçalar vardır ki onlar bize besin olamaz. Çünkü onlar bizim midemizde sindirilecek durumda değildir. Bunların başında bağırsaklardan çıkanlar, sidik olarak çıkanlar bize besin olamamaktadır.

Kur’an’da en az zararlı madde kandır. Kalbe dönen karbondioksitle kirlenen kandır. Bu ayete asıl olarak o alınmıştır, diğer yerler buna kıyas yapılacaktır. Başka yerde mefsuh olan kan denmektedir. Bu ayette mutlak ifade edilmişse de marife olduğu için demek ki belli kan demektir. Haram olan suların vasıflarını tesbit ederken kanı esas alırız. Koli basillerin sayısı kirli kan kadar zararlı olduğu zaman artık o su haram olur. İçilmediği gibi onunla abdest de alınmaz. Buradaki kan etleri yenen hayvanların kanıdır.

Nefes almadığımız zaman pis kan vücutta kalır ve insan ölür. 3-4 saniyede bir nefes almak zorundayız. Kanın zehirli olduğunu buradan biliyoruz. O halde kanın pis olması kadar doğal bir şey yoktur. Haram olan maddeleri kana kıyas ederek tespit ederiz.

Arsenik haramdır, çünkü zehirlidir. Alkol haramdır, çünkü zehirlidir. Bakınız, başka yerde alkol haram kılınmıştır, çünkü o sarhoş etmektedir.

Bu ayeti okuyup kavradığınız zaman fıkhın yarısını öğrenmiş olursunuz.

وَلَحْمَ الْخِنْزِيرِ

Va LaXMa elPiNZIyRı

“Ve hınzırın lahmı”

İnsanların esas yiyeceği meyvedir, et değildir. İnsanlar, maymunlar ve domuzlar gibi meyvecil canlılardır. Meyve yiyen hayvanların etleri haram kılınmıştır. Ayı meyve yer, leş de yer.  Burada verilen örnek sınır varlıktır. Domuz ve domuzdan yukarı etobur olan canlıların etleri haram kılınmıştır. Çünkü bizim midemiz onları sindirecek durumda değildir. Sınırda bir hayvandır. Haramların en hafifidir.

Kur’an’ın usulü budur. Sınırda olanı seçer, diğerlerini sen kıyasla denir. 

“Hınzır” burada marife getirilmiştir. Et ona muzaftır. Domuzun eti haram kılınmıştır. Postu veya kılları haram kılınmamıştır. Sütü de kıyas yoluyla haramdır.

Kur’an’da domuz eti haram, deve eti helal kılınmıştır. Deve geviş getiren hayvandır. Midesi otu sindirecek şekilde yaratılmıştır. At gibi arada bulunalar, yani ot yedikleri halde işkembeleri olmayan geviş getirmeyen hayvanların etleri için kavmin yiyeceği değil ilkesi getirilmiştir. Kur’an bu kuralı İsrail oğullarına haramları anlatılırken anmaktadır. Nefislerine haram ettiklerini haram ettik diyor.

وَمَا أُهِلَّ لِغَيْرِ اللَّهِ بِهِ

Va MAv EuHilLa LiĞaYRi elLAvHi BiHIy

“Ve onunla Allah’tan gayrısı için ihlal edilenler”

Bugün mübadele dönemine geçilmiştir.

Herkes ürettiğini satar ve kendisi başkasının ürettiğini alır.

“Adil Düzen”de bu şöyle gerçekleşir. Halk semtlerde üretir, vasıfsız mal olarak semt ambarlarına verilir. Sonra ilçelerdeki laboratuvarlarda kontrol edilir ve vasıflı mallar olarak ambarlara verilir. Sonra bu mallar bölgelere gider, fabrikalarda ambalajlanır, etiketlenir ve misli mallara dönüştürülür. Bu, şu demektir; artık birçok mallar birbirinin mislidir. Borçlu ve alacaklı aynısını değil mislini vermekle borcunu eda etmiş olur. Böylece misliyata dönüşmüş mallar bölgelerden bölgelere taşınır, tüm insanlık bölgelerine taşınır. Yüz kadar devlet vardır. Her devlette on kadar bölge vardır. Demek ki yeryüzünde bin bölge vardır. Mallar bin bölge arasında mübadele edilir. Bölgelerdeki Toptancılar ilçelerdeki perakendecilere satar. Onlar da bakkallara dağıtırlar. Halk bakkallardan tüketecekleri malları satın alır.

İnsanlık ancak yirminci yüzyılın sonunda mübadele dönemine geçmiştir.

Malların standart hâle getirilmesi ve etiketlenmesi, kontrol edilmesi ve sigortalanmaları şarttır. Bunlar Allah yani topluluk adına yapılır. Bu malların alınıp satılması gerekir.  Bucaklarda pazarlar kurulur. Halk tarafından tanıdığı kimselerden ve bildiği bahçelerin malları alınır ve satılır. İlçelerde de ilçe tüccarları o ilde yetişmiş olan mallar ambarların kontrolünden geçtikten ve vasıfları belirlendikten sonra alınıp satılır. İlçe pazarlarında vasıfları belirtilmemiş mallar alınıp satılmaz. Bölge pazarlarında ise misliyattan mallar alınıp satılır. Bunun dışında kalanlar Allah’tan başkası için ihlal edilenlerdir ve haramdır.

“İhlal etmek” demek hileli yapmak demektir.

Bucaklarda, illerde ve ülkelerde mallar alınıp satılır. Fiyatlar serbesttir, arz ve talep kanunlarına tabidir. Ancak standartlar ve etiketler devlet garantisindedir. Bugün nakit bankaları vardır. Yarın emtia bankaları olacaktır, ortak ambarlar olacaktır.

Bu sistemin dışındaki malların kullanılması haram kılınmıştır.

Buradaki “ğayr” topluluğun resmi kuruluşu dışındaki mallardır. Adil düzen işletmelerini kurmak demek bu demektir. Kooperatifler kurulacak ve bu kooperatifler malları üretecek, kontrol edecek, damgalayacak ve ambarlara verecektir. Ambarlar bunların “meyte” hâline gelmemesi için gerekli tedbirleri alacaklardır. Son kullanma tarihleri buna dayanılarak konmaktadır.

فَمَنِ اضْطُرَّ

FaMaN IwOurRa

“Iztırar içinde olan kimse”

Burada “Fe” harfi getirilerek genel olarak arızalar bahsi anlatılmaktadır. Önce insanlar doğru dürüst kabul edilir. Batılılar buna “hüsnüniyet kuralı” diyorlar.

Sistem iyi insanlara göre kurulur, normal şartlara göre kurulur, sonra normal şartlar dışına ait hükümler konur. Bugün bu bakımdan da büyük sıkıntılar vardır. Kanunlar yapılırken kanundışı davranacaklar için maddeler sıralanır. Sistem ona göre kurulmaktadır. Bu suç işlemeyenleri sıkıntıya sokmakta, onlara ceza verilmektedir. Bunu şöyle izah edeyim.

Normal insan arabayı sürmeyi bilmiyorsa araba süremez. O halde araba sürmek için ehliyet şartı getirilmez. Önce araba sürme kuralları konur, herkes bu kurallara göre hareket eder kabul edilir. Hiçbir şart konmaz. Arabayı anormal şartlarda kullanır ve kaza yaparsa ona ceza verilir. Yani ceza caydırıcılık içindir, insanları eziyete sokmak için değildir. Hele suçsuzları da cezalandırmak hiç değildir.

Kur’an’da ve fıkıhta hükümler ona riayet edecek kimseler için konur. Kurallara uymayanlara ayrı hükümler getirilir. Usulde arızalar vardır.

Altı grupta 25 çeşit araz vardır.

1- Doğumdan önce, ergin olmadan önce, yaşlılık ve ölümden sonra.

2- Delilik, baygınlık, yanılma ve zorlanma.

3- Cins, kölelik, başka dayanışma ve yabancılık.

4- Hata, hayız, bilgisizlik, acizlik.

5- Unutma, hastalık, bunaklık, zaruret.

6- Hezl, sarhoşluk, sefihlik, iflas.

Kur’an bütün bunları ıztırar içinde toplamıştır.

“Iztırar” iftial babındandır. Kendi nefsinde meydana gelen zaruretler demektir. İnsan iradesi ile yaptıklarından sorumludur. Bir de insan gücü kadar sorumludur. Bunların yok olması ile sorumluluk kalkar. Kural budur.

غَيْرَ بَاغٍ

ĞaYRa BAvĞın

“Baği olmamak üzere”

“Bağy” kelimesi boğa kelimesinin köküdür. Yani ilaç olarak içtiği şarap ona olan tutkunluktan gelmemelidir. Sadece zarureti gidermek için olmalıdır.

Nasılsa zulüm düzeninde faiz helaldir diye faiz işletmesini kuramazsınız. Sadece zaruret miktarınca faiz alır ve verirsiniz.

Zekât da böyledir. Vergi zekâttır. Ayrıca zekât vermemiz gerekmez. Ama vergi kaçırmanız caiz değildir. Eğer zulüm düzeninde vergi kaçırmak zorunda iseniz zekât vermeniz farz olur yani Adil Düzen işletmelerini kuracaksınız.

وَلَا عَادٍ

Va LAv GAvDin 

“Ve Âd da olmak üzere”

“Âdv” demek başkasının hakkını çiğnemek demektir. İçtihatta hata zarurettir. Ama bu başkalarının haklarını heder etmez. Bu sebepledir ki bütün içtihat ve icmalar hakemlerden oluşmuş yargı denetimindedir. Yaptığınız içtihatta hata yaparsanız, o içtihadınız eğer bir başkasına zarar vermişse, onu tazmin etmek zorunda olursunuz.

فَإِنَّ اللَّهَ

FaİnNa elLAvHa

“Allah”

“Allah” burada topluluktur. Gafur ve Rahim kelimelerinin nekre gelmesinden anlıyoruz bunu. Suç işleyen kimse zaruret sonucu işlemişse, mesela hata yaparak adam öldürmüşse, ona ceza verilmez. Kefaretini ifa eder. Mağdur olanlar diyetini kendisi değil, âkilesi öder. Kur’an düzeni bu ilkelere dayanılarak kurulmuştur. Yani bu ayetlerin izahıdır.

“Fa” harfi getirerek bütün zaruretlerde bu hükümlerin uygulanacağını bildirmektedir.

غَفُورٌ

ĞaFuvRun

“Ğafurdur”

Yani cezası yoktur. Sadece verilen zararlar tazmin olunur. Af vardır, mağfiret vardır. Afta fiiller yok sayılır. Mağfirette ise cezalar verilmez.

Demek ıztırar hâlinde işlenenler muhasebede yer alacak fakat cezalar tahakkuk etmeyecektir. Hataların tekerrürü hâlinde gerekli tedbirler alınacaktır. Örnek olarak silah kullanma ehliyeti elinden alınır. 

Adil Düzen Fıkhını oluşturmanız gerekir.

Üçüncü binyıl uygarlığı bundan sonraki uygarlıklara örnek olacaktır. Çünkü peygambersiz ilk uygarlıktır. Kur’an’daki hükümlerin ıztırarsız uygulandığı ilk uygarlık olacaktır. Birinci Kur’an uygarlığı ıztırar içinde oluşmuştur.

رَحِيمٌ (115)

RaXIyMun

“Rahimdir.”

Evet, zaruret hâlinde olanlara yardımda bulunulur.

Bir kimse hasta olduğu için söz verdiği yere gelmezse mazurdur, ona bir yaptırım uygulanmaz. Ayrıca ona yardım edilmesi gerekir. İşte, dayanışma ortaklığı bu ilkeye dayanılarak kurulur.

Adil Düzen Anayasası oluştuktan sonra ayetlerin manaları çok kolay ve sade olarak anlaşılmaktadır.

وَلَا تَقُولُوا لِمَا تَصِفُ أَلْسِنَتُكُمُ الْكَذِبَ هَذَا حَلَالٌ وَهَذَا حَرَامٌ لِتَفْتَرُوا عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ إِنَّ الَّذِينَ يَفْتَرُونَ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ لَا يُفْلِحُونَ (116)

Va LAv TaQUvLUv LiMAv TaÖıFu EaLSiNaTuKuM elKaZiBa HAvÜAv XaLAvLun Va HAvÜAv XaRavMun LiTaFTaRuv GALay elLAvHı elKaÜiBa EinNA elLAÜIyNa YaFTaRUvNa GaLay elLAVHı eLKaÜiBa LAv YuFLıXUvNa

“Ve Allah’a kezibi iftira etmek üzere lisanlarınız kezibi vasf ederek bu helaldir bu haramdır demeyin. Allah’a kezib iftira edenler iflah olmazlar.”

Bundan önceki ayette “innema” kelimesini anlatırken anlattıklarımızı Kur’an burada açık olarak anlatıyor. Biz kendi aklımızla ve kafamızla bu helaldir bu haramdır demeyeceğiz. Avrupa’da zina helaldir, o halde bizde de helal olsun; Avrupa’da çok evlenme haramdır, o halde biz de haram yapalım demeyeceğiz. Kanunlarımızı Fransa’da bu var, Tanzanya’da bu var, İtalyanlarda bu var deyip yapmayacağız. Meclisimiz hep bununla meşgul!

O halde ne yapmalıyız?

Önce Devlet Planlama Teşkilatı’nı (DPT) Türkiye Büyük Millet Meclisi’nin hizmetine vermeliyiz. Tüm üniversiteleri de bunların planlamasına göre çalışmaya yönlendirmeliyiz. Okullarımızdaki ve üniversitelerimizdeki öğrencileri Sermaye bizi nasıl sömürsün diye okutmayacağız. İşte, Meclisimiz Allah’ın ne dediğini tespit edecektir.

Kimin desteği ile?

Devlet Planlama Teşkilatı’nın desteği ile.

Allah’ın ne dediğini nasıl öğreneceğiz?

Çok basit ve sade bir şekilde Kur’an’ı ilimlere göre tafsil edeceğiz. Yani ilim ne söylüyorsa Allah onu diyor. Kur’an ilmin anlaşılması için araçtır. Kur’an’sız bulabiliyorsanız sorun yok ama bulamazsınız.

Başka nasıl bileceğiz?

Bucaklarda bucak halkının kararları ile bileceğiz. Bir konuda başkan istişare eder, herkesin görüşünü alır ve orada o mecliste kimseye sormadan ve danışmadan kararını verir. Başkan ortak vekil olduğu için karar ittifakla alınmış olur. Hata etme ihtimali olduğu için de yargı denetimindedir. Karara muhalif olanlar hakemlere giderler ve kararı değiştirebilirler. Yargı üstünlüğü vardır. O halde “başkanlık sistemi” budur. Ama bunlar bucak başkanlarının işidir. Devlet başkanı da merkez bucağının yani sarayın başkanıdır. Buna da “yerinden yönetim” denir.

Enam Suresi’nde,  وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ كَذِبًا أَوْ كَذَّبَ بِآيَاتِهِ إِنَّهُ لَا يُفْلِحُ الظَّالِمُونَ (21)  “Allah’a kezibi iftira eden veya O’nun ayetlerini tekzib edenden zalim kim vardır.” ayeti geçmektedir. En’am Suresi’ni yorumladığımızı zannetmiştim. Atlamışız; şimdi yorumluyoruz. Aynı ayetler aynı güne rastladı. Demek ki acil sorun, ilk sorun Meclis çalışmalarını düzenlemektir. Kendi aramızda Kur’an’dan istidlal etmediğimiz hiçbir şeyi helal veya haram yapmayacağız.

Kur’an’da “Yahudiler Allah’tan başka rabler edindiler” ayeti nazil olmuş, “Biz böyle bir şey yapmadık” demişlerdir. Hazreti Muhammed de onlara, “Hahamlarınızın helal ettiklerini helal, haram ettiklerini haram yapmadınız mı? İşte bu onları tanrı edinmedir.” demiştir.

O halde bugünkü uygulamada iki şirk vardır.

Birincisi; Meclis’in kanunları yaparken müsbet ilme değil de, orada burada yapılan kanunlara dayanmasıdır.

İkinci şirk ise; kanunları yöneticilerin yapmasıdır. Bakanlardan gelen kanunlar kanunlaşabilmektedir. Anayasa’da ilk değiştirilecek madde budur.

Allah’a kezib iftira etmek demek, yasalarda olmadığı halde yasalar böyledir demektir.

Akevler uygulamasında hep bunlarla karşı karşıya kaldık, görevliler kanunla değil gelenekle hareket ederler. Biz kanunları okuduk ve görevlilere değil yasalara uyduk. Ancak %90 haklı olmadığımız yerde görevlileri dinledik. Sadece %90 doğru olduğumuzda direndik.

Çatışma başladı. Çok haklı olduğumuz halde yine mahkemede davayı kaybettik. Yargılama harçlarını ödedik. Ama devlet kurumu savunmada zorluk çekti ve siz böyle nasıl hata yaparsınız diye görevlileri de uyardı. Bundan sonra Akevler’in işlerine kimse bakmak istemedi. Görevliler arasında kenara itilmiş ama inanmış kimseler yani bizim gibi düşünenler vardı. Akevler’in dosyalarını onlara havale ettiler ve böylece artık biz kanunlara uyabildik.

Kanunların, keyfi yorumlanması olmayan kanunların kanun gibi kabul edilmesi, bakanlık genelgelerinin kanun hükmüne geçmesi ve daha neler neler hep Allah’a, topluluğun iradesine kezibdir. Bu şekilde hareket eden topluluk iflah olmaz. Allah bunu bize bildirmektedir.

وَلَا تَقُولُوا

Va LAv TaQUvLUv

“Ve kavl etmeyiniz”

‘Bu helaldir bu haramdır demeyiniz’ diyor Kur’an.

İçtihat yaparsınız ve size göre Kur’an’ın saydığı dört asıl besine (ölü, domuz eti, kan, Allah’tan başkasına ihlal edilen) kıyas ederseniz, helal veya haram ortaya çıkar. Kafanızdan şeriat icat edemezsiniz. Meclislerde kanun yapma yetkisi yoktur. Çünkü topluluk geçmişten geliyor, geleceğe gidiyor. Sizin ne geçmişlerin yaptığını iptal yetkiniz vardır ne de geleceklere emretme yetkiniz vardır.

Peki, siz ne yaparsınız?

Geçmiş sözleşmeleri yenileyebilir, yeni sözleşmeler yapabilirsiniz. Onlar da devam eder. Sizden sonra gelecekler de isterlerse yeniler, isterlerse kabul eder. İçtihat yaptığınızda delilleri ortaya koymak zorundasınız. O zaman o topluluk o içtihatlarınızı güvence altına alır.

“Kavl etme” “kelam etme”den farklıdır.

“Kavl etmek” mukavele yapmak, sözleşme yapmak demektir.

Katılım Bankalarını İslâmî olmadığı halde İslâmî imiş gibi takdim ettiler, murabaha kavldir. Ben de delilsiz söylesem benim için de aynıdır. Kur’an’da “tedayentüm” var, “tebayetum” var, “ticareten hadıra” var.  “Ribh” kelimesi var ama “terabahtum” yoktur. “Rıbh” ortak değil kişilere aittir. Hatamız olabilir. Tartışabiliriz...

لِمَا تَصِفُ أَلْسِنَتُكُمُ

LiMAv TaÖıFu EaLSiNaTuKuM

“Lisanlarınızın vasf ettiği”

Kur’an’da kullanılan tanımlar vardır. “Lisanın tavsif ettiği” tabiri Araplarda da var mıdır, bilemiyorum. Çok derin mana içerir.

İnsanlarda bilinçli hareketler var, bir de alışkanlık hareketleri vardır. Kalemi alıp da yazı yazarken artık düşünmeden kaleminizi oynatırsınız. Beyninizden ne gelmişse onu parmaklar bilinçsiz yazar.

Konuşmalardan bir kısmı aklidir, düşünmedir, sözlerimizin birçoğu ise alışkanlık şeklinde cümlelerdir. ‘Adın ne’ dendiği zaman düşünmeden söylersiniz. Bu kelimelerin çağrıştırılması sonunda ortaya çıkan mekanik bir olaydır. Yani sizin ruhunuz söylemiyor, beyindeki dil mekanizması söylüyor. Birçok uygulamalar vardır ki bunlar bilinçsiz, herkes yaptığı için veya alışkın olduğunuzdan dolayı yaparsınız. Lisanların vasfettikleri bu oluyor.

الْكَذِبَ

elKaZiBa

“Kezibi”

Birçok düşünceler insanın beynine böyle sokulur. Bir fiili sana isnat ediyorlar. Karşı taraf bunu ‘sen mi yaptın’ diye sormaz da ‘niye yaptın’ diye sorar; sen de kendi yaptığını kabul eder ve savunmaya geçersin, böylece yanlışını savunursun.

AK Parti, ‘Gelin oturalım, ne doğru ise onu yapalım’ diyor. Akevler demiyor tabii. ‘Biz başkanlığı istiyoruz ama şartımız yok’ diyor. Karşı taraf onu şart koşuyormuş gibi tartışmaya girişiyor, böylece başkanlığın savunucusu oluyor.

Oysa başkanlık sistemini Sermaye istiyor ama kendisi söylese kabul ettiremez. Kendisi güya karşı çıkıyor, AK Parti’ye söyletiyor. İşte bu lisanların söyledikleridir.

AK Parti oturup enine boyuna düşünmüş müdür?

Asla! Bir tek partili çıkıp da benimle tartışmaz. Dikkat ederseniz AK Parti de başkanlık sistemini savunmuyor. ‘Yeni Anayasa gerekli, o halde başkanlığı getirelim’ diyor. Karşı taraf da başkanlık sistemini istemiyorum demiyor, sen başkan olmak istiyorsun ondan, diyor.

İşte bunlar lisanların vasfettiği şeylerdir, yanlış savunmalardır.

هَذَا حَلَالٌ

HaÜAv XaLAvLun

“Bu helaldir”

“Helal” hulul etmek, çözülmek demektir. Şeker suda çözülürse mahlûl olur. İnsanın aldığı besinler midede ve bağırsaklarda suda çözülmüş hâle gelir, ondan sonra damarlarda yol alır. Helal olan budur. Sonra hücre içine girer.

O halde biz kendimiz bu helaldir bu haramdır demeyeceğiz.

Kur’an’da illetlerin ilimdeki hikmetlerini bulup yanlış bir şey söylemeyeceğiz.

وَهَذَا حَرَامٌ

Va HaÜAv XaRAMun

“Ve bu haramdır”

“Harem” keçe demektir. İlk evler bunlarla yapılmıştır.

“Harem” başkalarının girmediği yer demektir. Sonra her türlü helal olmayanlar “haram” olmuştur. Fıkıh demek helaller ile haramları ayırmadır. Ama yanlışlık iki tarafta aynı derecede geçerlidir. Hiç yemek yememek ile zehirli yemek yemek, ikisi de aynı yere götürür.

Müsbet ilme ve Kur’an’a dayanarak bu haramdır, bu helaldir diyeceksiniz.

الْكَذِبَ

elKaÜiBa

“Kezibi”

“Kezib” kelimesi tekrar edilmiştir. Allah’a şuurlu yalanı isnat etmek başkadır. Şuursuz olarak diline geleni söylemek başka türlü yalandır. Biri bilerek yalan söylemektir. Diğeri de içtihat ettikten sonra kezibdir.

Demek ki içtihat etmemek suretiyle yapılan hareketler ayrı kezibdir. Bu bilinçsiz yalandır veya yanlıştır. Diğeri ise bile bile yalan söylemedir. Siyasiler bilinçli yalan söylemektedirler. Görevliler ise bilinçsiz olarak düşünmeden yanlış yapıyorlar.

“Adil Düzen” üzerinde çalışmak demek, bilinçli ve bilinçsiz yalanları ortadan kaldırmak demektir. Bilinçli yalanların kalkması için içtihadın dayandığı delilleri sıralamadır. Kanunda yazılıdır, o halde doğrudur denemez. Kanunlar ilme uygun yorumlanmalıdır. Anayasaya da uygun olmalıdır. Hakim sadece kanunun maddesini zikretmekle yetinmelidir. Verilen kararın da makul olması gerekir.

Müçtehit de sadece illetlere dayanarak hükme varmaz. Hikmetlere de aykırı olmamalıdır.

لِتَفْتَرُوا عَلَى اللَّهِ

LiTaFTaRUv GALay elLAvHı

“Allah’a iftira etmeniz için”

Bir şeyi tartışıyoruz, herkes kanun meselesi diyor. Oysa biz kanuna değil hakka uymakla yükümlüyüz. Önce ilmin söylediklerine göre sözleşmemizi yaparız. Kanuna aykırılığını sonra araştırırız.

Örnek olarak biz mezarı iki metre, bir metre ve derinliği bir metre düşündük. Sonra kanunlara baktık, iki metre doğru imiş, bir metre de doğru imiş. Gerçi seksen santim diyor ama ayak basmak için de iki mezar arasında bir aralık bırakma diyor. Ama derinliği de birbuçuk metre imiş, biz de ona göre düzelttik.

Hikmetler arzuları belirler, illetler ise imkânları belirler. İkisi birden düşünülmelidir. Hikmetlerle ne yapılması gerektiğini tespit edeceğiz. İlletlerle ise nasıl yapılacağını tespit edeceğiz. Buradaki “Li” harfi kavle raci olamaz. Çünkü ona söylenmiyor. Öyle ise nereye taalluk eder. “Lima Tasıfu Elsinetüküm”ün bedeli olarak düşünülebilir. Yani dile geleni şuursuzca söylemek, Allah’a iftirayı kastetmek, Allah’ın şeriatını hafife almak demektir.

İslâm’ın fıkhını eleştirip onu düzeltmek yerine Batılıların dilleriyle uydurdukları, anlamadıkları ve ilmen araştırmadıkları kanunları Türkçeye aktarmışlardır. Bu uygulama Cumhuriyet’ten önce başlamış, Cumhuriyet’te tamamlanmıştır. Onların yaptıkları bizi ilgilendirmez ama bizim bugün yaptıklarımız bizi ilgilendirir. Avrupa’nın sokak söylentileri bize hukuk olamaz. Hukuk müsbet ilme dayanmalıdır. Müsbet ilmi de insanlığa Kur’an öğretmiştir, hala da öğretmektedir.

إِنَّ الَّذِينَ يَفْتَرُونَ

EinNA elLaÜIyNa YaFTaRUvNa

“İftira edenler”

“İftira” “ferye” kökündendir. “F” ayrılığı, “R” de görüşü, düşünceyi ifade eder.

“İftira etmek” demek olmayanı olmuş göstermek, “ifk” ise olanı olduğundan başka göstermektir. Düşünmeden ağıza geleni söylemek de iftiradır.

Babam bir zattan bahsederdi; Saatçioğlu diye biri. Benim ağzımda kilit vardır, onu anahtarla açmadıkça onu söyleyemediğini söylerdi.

İşte bu ifade insanın iftirasını söylemektir. İçtihat yapmadan konuşmak iftiradır. İcma olmayan yerlerde de bu benim görüşümdür diyeceksiniz, doğrudur demeyeceksiniz. İcma olmayan yerlerde başkalarının görüşlerine de saygılı olacaksınız.

عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ

GaLay elLAvHı eLKaÜiBa

“Allah üzerine kezib”

Harfi atıf getirmeden kezibi iftira edenler denmiştir.

Birincisinde Allah’a iftira edenler denmiş ve kezib kelimesini getirmemiştir.

İkincisinde ise kezib kelimesini getirerek zikretmiş, Allah kelimesini iade etmiştir.

Biri âlemlerin Rabbi olan Allah, biri O’nun halifesi olan topluluktur.

Âlemlerin Rabbi olan Allah’a iftira etmek demek, doğa kanunlarını uydurmadır, sihirdir, esatirdir.

لَا يُفْلِحُونَ

LAv YuFLıXUvNa

“İflah olmazlar”

“F” harfi ayrılığı, “L” harfi ilişkiyi, “H” harfi de hareketi ifade eder.

İşbölümünü tarif etmektedir.

Farklı iş yapıldığı için “F” harfi, işbölümü içinde uygun işler yapıldığı için “L” harfi, iş yapıldığı, hareket yapıldığı için de “H” harfi yerini almıştır.

“F” işbölümünü, “L” projeyi, “H” de üretimi ifade eder.

Kurallara uymayanlar, şeriatta olmayanları şeriatta imiş gibi gösterenler, kurallara göre değil söylentilere göre hareket edenler arasında işbölümü doğar.

“Felah” “refah” kelimesi ile de akrabadır. Refaha ermezler demektir.

مَتَاعٌ قَلِيلٌ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ

MeTAGun QaLIyLun Va LaHuM GaÜAvBun EaLIyMun

“Kalil meta ve onlar için elim azab vardır”

Kuralsız, plansız, projesiz hareket eden topluluk geçici yararlar sağlar. Ancak günlük üretim yaparlar. Gelecekte kazanacaklarını hesaplayamazlar. Örnek olarak enflasyon böyle bir iftiradır. Geçici yarar vardır. O anda üretim yapmaya yardımcı olmaktadır. Ama planlama yapıp ilerde yapılacaklar hakkında karar verilememektedir. Fiyatlar, ücretler, kiralar ve vergiler belli değildir. Dolayısıyla gelirler sağlanmaktadır. İnsanlar elde ettikleri gelirleri depolayamamakta, hemen tüketmek zorunda kalmakta ve onlar için elim azap olmaktadır. Herkes her gün yarın ne iş yapayım diye korku içindedir ve her iş adamı senetleri nasıl ödeyeceğini düşünmektedir. İşsiz kalmakta, iflas etmektedir. Anayasalarda kanunsuz vergi olmaz ilkeleri getirilmiş, oysa enflasyonla merkez bankaları, dolayısıyla Sermaye karşılıksız parayı sömürü aracı yapmıştır.

Sonuç olarak diyebiliriz ki biz hepimiz bataklık içindeyiz.

Orada kaldığımız müddetçe o bataklığı kurutmamız mümkün değildir.

Yapacağımız iş önce bataklıktan çıkmadır. Teker teker çırpına çırpına bataklıktan çıkmalıyız. Sonra dışarıya çıkanlar bataklığı kurutabilirler.

İşte, Semt Kooperatifleri bu bataklıktan çıkanların buluştukları yerlerdir. Yeni kooperatifler kurarak bataklıkta olanları oradan çıkarmalıyız. Sonra da o bataklığı kurutmalıyız.

مَتَاعٌ قَلِيلٌ

MeTAvGun QaLIyLun

“Kalil metadır”

“Mut’a” üzerine ev eşyasını konduğu yüksekçe yer; sonra buraya konan eşyaya “meta” denmiştir. Bir şeyden yararlanmaya “temettu’” denir, “nfa” de yararlanılan şeydir.

“Nef”de yararlanılan şey yararlanınca tüketilmiş olur.

“Meta”da ise yararlanma sürekli olur.

Bir de “müstakar” vardır, o da mekândır.

“Kalil yararlanma” demek, kısa zamanda yararlı olur, uzun zamanda işe yaramaz demektir. Bu sanayide de şöyle ifade edilir. Yararlanılma oranı diyoruz. Bir ev yapıyorsunuz. İki usta var, biri keser kullanırken öbürü testere kullanıyor. Böylece testerenin ve keserin doluluk müddeti diyelim ki %80’ler civarındadır. İkisi de aynı işleri yapıyorsa, testere ve keserin doluluk yüzdesi %40’lara düşer. Eğer bu üç kişi arasında ise doluluk oranı daha da yükselir ayrı ayrı oran daha da düşer.

O halde kalil meta veya temettu vardır. Kurallara uymayanlarda işbölümü olmaz, başka yararların dışında araçlarda doluluk oranı düşer. Ayrıca araba kullanan kimse ne kadar çok araba kullanırsa o kadar verimli kullanır. İşbölümü eşyada tasarruf gibi emekte de büyük verim sağlar. Kur’an’da geçen her tabir büyük gerçekleri ifade eder.

وَلَهُمْ

Va LaHuM

“Ve onlar için”

“Metaun Kalilun”da mübteda hazfedilmiştir. Kuralsız hareketleri denmektedir.

“Ve” harfi ile atfederek mahzuf olan “Lehum”a işaret etmiştir. O zaman “Metaun Kalilun” nahivcilere göre haber olmaz, mübteda olur.

Her iki şekliyle ayet yorumlanabilir.

عَذَابٌ أَلِيمٌ

GaÜAvBun EaLIyMun

“Elim azab vardır”

“Elim azab” demek, azab görenin üzerinde iz bırakmaz, iyileşir demektir.

Her gün işten atılacağım korkusu, her gün ya senedi ödeyemezsem korkusu yahut her gün olağanüstü hal beni içeri alırsa korkusu elim azabdır.

Bizim eskiden beri savunduğumuz bir şey vardır. Büyük firmalar değil küçük esnaf, büyük cemaatler yerine küçük beş vakit cemaatleri, en çok cuma cemaatleri oluşmalıdır. Kapalı toplantılar yapılmamalıdır. Kimse bilmediği ve tanımadığı kimselere hizmet diye bir destekte bulunmamalıdır. Devlet cemaatleri değil, yüz ortaklı kooperatifleri desteklemelidir.

Akevler’le rekabet olsun diye önce kooperatifler desteklendi, ülke mamur hâle geldi.

Sonra TOKİ tekeli ortaya çıktı, yarın devletin başına bela olacaktır.

وَعَلَى الَّذِينَ هَادُوا حَرَّمْنَا مَا قَصَصْنَا عَلَيْكَ مِنْ قَبْلُ وَمَا ظَلَمْنَاهُمْ وَلَكِنْ كَانُوا أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ (118)

Va GaLay elLaÜIyNa HAvDUv XarRaMNAv MAv QaÖaÖNAv GaLaYKa Min QaBLu. Va MAv JaLaMNAvHuM Va LAvKiN KAvNUv EaNFuSaHuM YaJLiMUvNa

“Ve hud eden kimselere sana daha önce kıssa ettiklerimizi haram ettik ve biz onlara zulmetmedik, onlar kendi nefislerine zulmettiler.”

Kur’an’da Yahudilerden bahsederken Beni İsrail diye anar, Yahudi olarak anar, Hud olarak anar ve burada da “Hâdû” diye anmaktadır. İsrail’in de iki adı vardır; Yakup ve İsrail.

“Hud” deve hörgücünün yumuşak yeridir. Fiil olarak yumuşamak demektir. Türkçede kullanılan sert kimsenin yumuşaması anlamındadır.

Yahudilerin özelliğidir. Yenemeyeceklerini anladıkları zaman yumuşar ve onların yanında olurlar. Erdoğan’ı yenemeyince ABD’de görüşme masasına oturdular. Gülen Cemaati’ni yenemeyince şimdi ona sahip çıkıyorlar. Bu yumuşamaları sayesinde tarih boyunca varlıklarını sürdürüyorlar.

İslâmiyet’i ortadan kaldıracaklardı. Bunu yapamayınca önce ılımlısını, şimdi de gerçeğini kabul etme durumundadırlar. Kur’an ehline “iman edenler” denmektedir. Tevrat ehlini de “hud etmiş olanlar” diye zikretmektedir. Hud Peygamber’den bahsettiği gibi bir yerde de “hudna ileyke” denmektedir, sana yöneldik demektir.

Daha önceki kıssa şudur. İsrail’in kendisine haram ettiğini haram ettik diye kısas etmiştir. Bununla kavmin yiyeceğine işaret etmektedir. Örnekte bize de aynı hususu teşri ettiğini hatırlatmaktadır. Bugün Yahudiler de birçok yasakları ortaya koymaktadırlar. Baştan sonuna kadar engeller üretmektedirler.

“Biz zulmetmedik, onlar nefislerine zulmettiler” denmektedir.

“Size haram edilen” dendikten sonra ve bu nedenlerle de sana daha önceleri anlattığımız denerek Tevrat ehliyle Kur’an ehliyle haram edilenler aynıdır.

Çoğu dinlerde şeriat olmadığı için bir şey söylenmiyor. Bu işaretle onlara haram olanlar hakkında hükümlerdendir. Onlara neyin haram neyin helal olduğu üzerinde de durulması gerekir.

وَعَلَى الَّذِينَ هَادُوا

Va GaLay elLaÜIyNa HAvDUv

“Ve hud edenler ise”

Kur’an ehline olduğu gibi Tevrat ehline de haram ettik diyor.

Size haram olduğu gibi onlara da haramdır.

Canlılarda bir özellik daha vardır. Eğer bir uzvu kullanmazsanız o yeteneğini kaybeder. Gezmeyen kimseler sonra uzun yolculuk yapamazlar. İnsanların mideleri ve bağırsakları da hangi besinlerle beslenirlerse o besinlere uyum sağlamaya başlar. DNA’lar ona göre değişir ve ırsen intikal etmeye başlar. Kromozomlarda parça değişimi vardır, böylece yeni tür kromozomlar doğar. Böylece değişik toplulukların gen yapısı farklı olur. Besinler ile genler arasında böyle uyum oluşmaktadır. Allah da her topluluğa farklı haramlar yapmaktadır.

O halde Çinlilerin genetik yapısı bizim genetik yapımıza benzemediği için onlara haram olanlar bize helal veya tersi olabilir. Bu hususta tam bilgiye sahip olabilmemiz için orada yaşamak gerekir. Başka bir deyişle, oranın âlimleri içtihat edeceklerdir. 

حَرَّمْنَا

XarRaMNAv

“Tahrim ettik”

Haram sürekli olduğu için tef’îl babından getirilmiştir.

Allah’ın haramı iki şekilde olur.

Biri; insanın midesi hazmetmez, dokunur.

Diğeri de; kitaplarda hüküm olarak haram edilir.

Burada kitaptaki haramdan bahsetmektedir. Bunun delili, bundan sonra gelen “sana kıssa ettiğimiz” ifadesidir.

مَا قَصَصْنَا عَلَيْكَ

MAv QaÖaÖNAv GaLaYKa

“Sana kıssa ettiğimiz”

Buradaki “Ke” harfi Hazreti Muhammed’e raci ise Kur’an’da anlatılan kıssadır. O da İsrail oğullarına yapılan haramlardır. Bu da; bir topluluk kendine bir şeyi haram ederse, o onlara haram olmuş olur ilkesidir. Kıyafetlerde de buna benzer kurallar vardır.

مِنْ قَبْلُ

Min QaBLu

“Min kabl”

Yani bu ayet nazil olmadan önce demek olur.

Bu sure Mekke suresidir. Dolayısıyla o manayı vermemiz mümkün değildir. O halde manası; sana daha önce kıssa ettiklerimizi İsrail oğullarına da haram ettik demektir. Burada işaret edilen, daha önce bu surede geçen “hurrimet aleyküm”deki kıssadır.

Bundan sonra Medine’de nazil olan surelerde ise başka hükümler olabilir.

وَمَا ظَلَمْنَاهُمْ

Va MAv JaLaMNAvHuM

“Ve biz onlara zulmetmedik”

Burada bir hazf vardır. Yani onlar helali haram, haramı helal yaptılar; böylece kendilerine zulmettiler, Allah onlara zulmetmedi.

İki türlü ceza vardır.

Biri; topluluk azar, Allah tufan gibi zelzele gibi cezalarla onları helak eder. Orada, zulmettiklerinden dolayı Allah onlara zulmetmiştir.

Diğeri ise; Allah başka bir azab vermez, sigara içen kendi nefsine zulmetmiş olur.

Topluluklar da eğer kurallara göre hareket etmezlerse, kendi ekonomik işleri bozulur ve böylece kendi kendilerine zulmetmiş olurlar.

وَلَكِنْ كَانُوا أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ (118)

Va LAvKiN KAvNUv EaNFuSaHuM YaJLiMUvNa

“Velâkin nefislerine zulmettiler.”

Evet, kurallar ortadan kalktığında, karşılıksız para devreye girerse, rüşvet faaliyet gösterirse, vergiler kaçırılırsa enflasyon olur. Sonuç olarak fiyat, ücret, kira ve vergi belirsizliği doğar. Devlet bütçe yapamaz olur. Halk anlaşmalar yapamaz olur. İşletmeler çalışamaz olur. Siparişler olmamış olur. Böylece bunu yapanlar kendilerine zulmetmiş olurlar.

Sermaye taahhüdünü bozarak doları altınla değiştirmedi ve metaı kalil oldu. Ama şimdi piyasa karşılıksız dolarla doldu. Sermaye sıkıntıda, dünya sıkıntıda.

Bir gecede Sermaye iflas edebilir.

Fitne ve fesatla kurulan dünya düzeni sonunda kendisine döner...

SÜLEYMAN KARAGÜLLE

Yay. Haz.: REŞAT NURİ EROL

www.akevler.org      (0532) 246 68 92