***

NAHL SÛRESİ - 15. Hafta

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

أَتَى أَمْرُ اللَّهِ فَلَا تَسْتَعْجِلُوهُ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَى عَمَّا يُشْرِكُونَ (1) يُنَزِّلُ الْمَلَائِكَةَ بِالرُّوحِ مِنْ أَمْرِهِ عَلَى مَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ أَنْ أَنْذِرُوا أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنَا فَاتَّقُونِ (2) خَلَقَ السَّمَوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ تَعَالَى عَمَّا يُشْرِكُونَ (3) خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ نُطْفَةٍ فَإِذَا هُوَ خَصِيمٌ مُبِينٌ (4) وَالْأَنْعَامَ خَلَقَهَا لَكُمْ فِيهَا دِفْءٌ وَمَنَافِعُ وَمِنْهَا تَأْكُلُونَ (5) وَلَكُمْ فِيهَا جَمَالٌ حِينَ تُرِيحُونَ وَحِينَ تَسْرَحُونَ (6) وَتَحْمِلُ أَثْقَالَكُمْ إِلَى بَلَدٍ لَمْ تَكُونُوا بَالِغِيهِ إِلَّا بِشِقِّ الْأَنْفُسِ إِنَّ رَبَّكُمْ لَرَءُوفٌ رَحِيمٌ (7) وَالْخَيْلَ وَالْبِغَالَ وَالْحَمِيرَ لِتَرْكَبُوهَا وَزِينَةً وَيَخْلُقُ مَا لَا تَعْلَمُونَ (8) وَعَلَى اللَّهِ قَصْدُ السَّبِيلِ وَمِنْهَا جَائِرٌ وَلَوْ شَاءَ لَهَدَاكُمْ أَجْمَعِينَ (9) هُوَ الَّذِي أَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً لَكُمْ مِنْهُ شَرَابٌ وَمِنْهُ شَجَرٌ فِيهِ تُسِيمُونَ (10) يُنْبِتُ لَكُمْ بِهِ الزَّرْعَ وَالزَّيْتُونَ وَالنَّخِيلَ وَالْأَعْنَابَ وَمِنْ كُلِّ الثَّمَرَاتِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ (11) وَسَخَّرَ لَكُمُ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ وَالنُّجُومُ مُسَخَّرَاتٌ بِأَمْرِهِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يَعْقِلُونَ (12) وَمَا ذَرَأَ لَكُمْ فِي الْأَرْضِ مُخْتَلِفًا أَلْوَانُهُ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً لِقَوْمٍ يَذَّكَّرُونَ (13) وَهُوَ الَّذِي سَخَّرَ الْبَحْرَ لِتَأْكُلُوا مِنْهُ لَحْمًا طَرِيًّا وَتَسْتَخْرِجُوا مِنْهُ حِلْيَةً تَلْبَسُونَهَا وَتَرَى الْفُلْكَ مَوَاخِرَ فِيهِ وَلِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (14) وَأَلْقَى فِي الْأَرْضِ رَوَاسِيَ أَنْ تَمِيدَ بِكُمْ وَأَنْهَارًا وَسُبُلًا لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ (15) وَعَلَامَاتٍ وَبِالنَّجْمِ هُمْ يَهْتَدُونَ (16) أَفَمَنْ يَخْلُقُ كَمَنْ لَا يَخْلُقُ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ (17) وَإِنْ تَعُدُّوا نِعْمَةَ اللَّهِ لَا تُحْصُوهَا إِنَّ اللَّهَ لَغَفُورٌ رَحِيمٌ (18) وَاللَّهُ يَعْلَمُ مَا تُسِرُّونَ وَمَا تُعْلِنُونَ (19) وَالَّذِينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ لَا يَخْلُقُونَ شَيْئًا وَهُمْ يُخْلَقُونَ (20) أَمْوَاتٌ غَيْرُ أَحْيَاءٍ وَمَا يَشْعُرُونَ أَيَّانَ يُبْعَثُونَ (21) إِلَهُكُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ فَالَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ قُلُوبُهُمْ مُنْكِرَةٌ وَهُمْ مُسْتَكْبِرُونَ (22) لَا جَرَمَ أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ مَا يُسِرُّونَ وَمَا يُعْلِنُونَ إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الْمُسْتَكْبِرِينَ (23) وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ مَاذَا أَنْزَلَ رَبُّكُمْ قَالُوا أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ (24) لِيَحْمِلُوا أَوْزَارَهُمْ كَامِلَةً يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَمِنْ أَوْزَارِ الَّذِينَ يُضِلُّونَهُمْ بِغَيْرِ عِلْمٍ أَلَا سَاءَ مَا يَزِرُونَ (25) قَدْ مَكَرَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَأَتَى اللَّهُ بُنْيَانَهُمْ مِنَ الْقَوَاعِدِ فَخَرَّ عَلَيْهِمُ السَّقْفُ مِنْ فَوْقِهِمْ وَأَتَاهُمُ الْعَذَابُ مِنْ حَيْثُ لَا يَشْعُرُونَ (26) ثُمَّ يَوْمَ الْقِيَامَةِ يُخْزِيهِمْ وَيَقُولُ أَيْنَ شُرَكَائِيَ الَّذِينَ كُنْتُمْ تُشَاقُّونَ فِيهِمْ قَالَ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ إِنَّ الْخِزْيَ الْيَوْمَ وَالسُّوءَ عَلَى الْكَافِرِينَ (27) الَّذِينَ تَتَوَفَّاهُمُ الْمَلَائِكَةُ ظَالِمِي أَنْفُسِهِمْ فَأَلْقَوُا السَّلَمَ مَا كُنَّا نَعْمَلُ مِنْ سُوءٍ بَلَى إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (28) فَادْخُلُوا أَبْوَابَ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا فَلَبِئْسَ مَثْوَى الْمُتَكَبِّرِينَ (29) وَقِيلَ لِلَّذِينَ اتَّقَوْا مَاذَا أَنْزَلَ رَبُّكُمْ قَالُوا خَيْرًا لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا فِي هَذِهِ الدُّنْيَا حَسَنَةٌ وَلَدَارُ الْآخِرَةِ خَيْرٌ وَلَنِعْمَ دَارُ الْمُتَّقِينَ (30) جَنَّاتُ عَدْنٍ يَدْخُلُونَهَا تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ لَهُمْ فِيهَا مَا يَشَاءُونَ كَذَلِكَ يَجْزِي اللَّهُ الْمُتَّقِينَ (31) الَّذِينَ تَتَوَفَّاهُمُ الْمَلَائِكَةُ طَيِّبِينَ يَقُولُونَ سَلَامٌ عَلَيْكُمُ ادْخُلُوا الْجَنَّةَ بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (32) هَلْ يَنْظُرُونَ إِلَّا أَنْ تَأْتِيَهُمُ الْمَلَائِكَةُ أَوْ يَأْتِيَ أَمْرُ رَبِّكَ كَذَلِكَ فَعَلَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَمَا ظَلَمَهُمُ اللَّهُ وَلَكِنْ كَانُوا أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ (33) فَأَصَابَهُمْ سَيِّئَاتُ مَا عَمِلُوا وَحَاقَ بِهِمْ مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (34) وَقَالَ الَّذِينَ أَشْرَكُوا لَوْ شَاءَ اللَّهُ مَا عَبَدْنَا مِنْ دُونِهِ مِنْ شَيْءٍ نَحْنُ وَلَا آبَاؤُنَا وَلَا حَرَّمْنَا مِنْ دُونِهِ مِنْ شَيْءٍ كَذَلِكَ فَعَلَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَهَلْ عَلَى الرُّسُلِ إِلَّا الْبَلَاغُ الْمُبِينُ (35) وَلَقَدْ بَعَثْنَا فِي كُلِّ أُمَّةٍ رَسُولًا أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ فَمِنْهُمْ مَنْ هَدَى اللَّهُ وَمِنْهُمْ مَنْ حَقَّتْ عَلَيْهِ الضَّلَالَةُ فَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَانْظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِينَ (36) إِنْ تَحْرِصْ عَلَى هُدَاهُمْ فَإِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي مَنْ يُضِلُّ وَمَا لَهُمْ مِنْ نَاصِرِينَ (37) وَأَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَيْمَانِهِمْ لَا يَبْعَثُ اللَّهُ مَنْ يَمُوتُ بَلَى وَعْدًا عَلَيْهِ حَقًّا وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ (38) لِيُبَيِّنَ لَهُمُ الَّذِي يَخْتَلِفُونَ فِيهِ وَلِيَعْلَمَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنَّهُمْ كَانُوا كَاذِبِينَ (39) إِنَّمَا قَوْلُنَا لِشَيْءٍ إِذَا أَرَدْنَاهُ أَنْ نَقُولَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ (40) وَالَّذِينَ هَاجَرُوا فِي اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مَا ظُلِمُوا لَنُبَوِّئَنَّهُمْ فِي الدُّنْيَا حَسَنَةً وَلَأَجْرُ الْآخِرَةِ أَكْبَرُ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ (41) الَّذِينَ صَبَرُوا وَعَلَى رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ (42) وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِكَ إِلَّا رِجَالًا نُوحِي إِلَيْهِمْ فَاسْأَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِنْ كُنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ (43) بِالْبَيِّنَاتِ وَالزُّبُرِ وَأَنْزَلْنَا إِلَيْكَ الذِّكْرَ لِتُبَيِّنَ لِلنَّاسِ مَا نُزِّلَ إِلَيْهِمْ وَلَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ (44) أَفَأَمِنَ الَّذِينَ مَكَرُوا السَّيِّئَاتِ أَنْ يَخْسِفَ اللَّهُ بِهِمُ الْأَرْضَ أَوْ يَأْتِيَهُمُ الْعَذَابُ مِنْ حَيْثُ لَا يَشْعُرُونَ (45) أَوْ يَأْخُذَهُمْ فِي تَقَلُّبِهِمْ فَمَا هُمْ بِمُعْجِزِينَ (46) أَوْ يَأْخُذَهُمْ عَلَى تَخَوُّفٍ فَإِنَّ رَبَّكُمْ لَرَءُوفٌ رَحِيمٌ (47) أَوَلَمْ يَرَوْا إِلَى مَا خَلَقَ اللَّهُ مِنْ شَيْءٍ يَتَفَيَّأُ ظِلَالُهُ عَنِ الْيَمِينِ وَالشَّمَائِلِ سُجَّدًا لِلَّهِ وَهُمْ دَاخِرُونَ (48) وَلِلَّهِ يَسْجُدُ مَا فِي السَّمَوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ مِنْ دَابَّةٍ وَالْمَلَائِكَةُ وَهُمْ لَا يَسْتَكْبِرُونَ (49) يَخَافُونَ رَبَّهُمْ مِنْ فَوْقِهِمْ وَيَفْعَلُونَ مَا يُؤْمَرُونَ (50) وَقَالَ اللَّهُ لَا تَتَّخِذُوا إِلَهَيْنِ اثْنَيْنِ إِنَّمَا هُوَ إِلَهٌ وَاحِدٌ فَإِيَّايَ فَارْهَبُونِ (51) وَلَهُ مَا فِي السَّمَوَاتِ وَالْأَرْضِ وَلَهُ الدِّينُ وَاصِبًا أَفَغَيْرَ اللَّهِ تَتَّقُونَ (52) وَمَا بِكُمْ مِنْ نِعْمَةٍ فَمِنَ اللَّهِ ثُمَّ إِذَا مَسَّكُمُ الضُّرُّ فَإِلَيْهِ تَجْأَرُونَ (53) ثُمَّ إِذَا كَشَفَ الضُّرَّ عَنْكُمْ إِذَا فَرِيقٌ مِنْكُمْ بِرَبِّهِمْ يُشْرِكُونَ (54) لِيَكْفُرُوا بِمَا آتَيْنَاهُمْ فَتَمَتَّعُوا فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ (55) وَيَجْعَلُونَ لِمَا لَا يَعْلَمُونَ نَصِيبًا مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ تَاللَّهِ لَتُسْأَلُنَّ عَمَّا كُنْتُمْ تَفْتَرُونَ (56) وَيَجْعَلُونَ لِلَّهِ الْبَنَاتِ سُبْحَانَهُ وَلَهُمْ مَا يَشْتَهُونَ (57) وَإِذَا بُشِّرَ أَحَدُهُمْ بِالْأُنْثَى ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَدًّا وَهُوَ كَظِيمٌ (58) يَتَوَارَى مِنَ الْقَوْمِ مِنْ سُوءِ مَا بُشِّرَ بِهِ أَيُمْسِكُهُ عَلَى هُونٍ أَمْ يَدُسُّهُ فِي التُّرَابِ أَلَا سَاءَ مَا يَحْكُمُونَ (59) لِلَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ مَثَلُ السَّوْءِ وَلِلَّهِ الْمَثَلُ الْأَعْلَى وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (60) وَلَوْ يُؤَاخِذُ اللَّهُ النَّاسَ بِظُلْمِهِمْ مَا تَرَكَ عَلَيْهَا مِنْ دَابَّةٍ وَلَكِنْ يُؤَخِّرُهُمْ إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى فَإِذَا جَاءَ أَجَلُهُمْ لَا يَسْتَأْخِرُونَ سَاعَةً وَلَا يَسْتَقْدِمُونَ (61) وَيَجْعَلُونَ لِلَّهِ مَا يَكْرَهُونَ وَتَصِفُ أَلْسِنَتُهُمُ الْكَذِبَ أَنَّ لَهُمُ الْحُسْنَى لَا جَرَمَ أَنَّ لَهُمُ النَّارَ وَأَنَّهُمْ مُفْرَطُونَ (62) تَاللَّهِ لَقَدْ أَرْسَلْنَا إِلَى أُمَمٍ مِنْ قَبْلِكَ فَزَيَّنَ لَهُمُ الشَّيْطَانُ أَعْمَالَهُمْ فَهُوَ وَلِيُّهُمُ الْيَوْمَ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (63) وَمَا أَنْزَلْنَا عَلَيْكَ الْكِتَابَ إِلَّا لِتُبَيِّنَ لَهُمُ الَّذِي اخْتَلَفُوا فِيهِ وَهُدًى وَرَحْمَةً لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (64) وَاللَّهُ أَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَحْيَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً لِقَوْمٍ يَسْمَعُونَ (65) وَإِنَّ لَكُمْ فِي الْأَنْعَامِ لَعِبْرَةً نُسْقِيكُمْ مِمَّا فِي بُطُونِهِ مِنْ بَيْنِ فَرْثٍ وَدَمٍ لَبَنًا خَالِصًا سَائِغًا لِلشَّارِبِينَ (66) وَمِنْ ثَمَرَاتِ النَّخِيلِ وَالْأَعْنَابِ تَتَّخِذُونَ مِنْهُ سَكَرًا وَرِزْقًا حَسَنًا إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً لِقَوْمٍ يَعْقِلُونَ (67)

***

وَأَوْحَى رَبُّكَ إِلَى النَّحْلِ أَنِ اتَّخِذِي مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا وَمِنَ الشَّجَرِ وَمِمَّا يَعْرِشُونَ (68) ثُمَّ كُلِي مِنْ كُلِّ الثَّمَرَاتِ فَاسْلُكِي سُبُلَ رَبِّكِ ذُلُلًا يَخْرُجُ مِنْ بُطُونِهَا شَرَابٌ مُخْتَلِفٌ أَلْوَانُهُ فِيهِ شِفَاءٌ لِلنَّاسِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ (69) وَاللَّهُ خَلَقَكُمْ ثُمَّ يَتَوَفَّاكُمْ وَمِنْكُمْ مَنْ يُرَدُّ إِلَى أَرْذَلِ الْعُمُرِ لِكَيْلَا يَعْلَمَ بَعْدَ عِلْمٍ شَيْئًا إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ قَدِيرٌ (70) وَاللَّهُ فَضَّلَ بَعْضَكُمْ عَلَى بَعْضٍ فِي الرِّزْقِ فَمَا الَّذِينَ فُضِّلُوا بِرَادِّي رِزْقِهِمْ عَلَى مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ فَهُمْ فِيهِ سَوَاءٌ أَفَبِنِعْمَةِ اللَّهِ يَجْحَدُونَ (71) وَاللَّهُ جَعَلَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَزْوَاجًا وَجَعَلَ لَكُمْ مِنْ أَزْوَاجِكُمْ بَنِينَ وَحَفَدَةً وَرَزَقَكُمْ مِنَ الطَّيِّبَاتِ أَفَبِالْبَاطِلِ يُؤْمِنُونَ وَبِنِعْمَةِ اللَّهِ هُمْ يَكْفُرُون (72)

***

وَأَوْحَى رَبُّكَ إِلَى النَّحْلِ أَنِ اتَّخِذِي مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتًا وَمِنَ الشَّجَرِ وَمِمَّا يَعْرِشُونَ (68)

Va EaVXAy RabBuKa EiLay elNaXLı EaNi itTaPiÜIy MıNa eLCiBAvLı BuYUvTan Va MıNa elŞaCaRı Va MımMAv YaGRuŞUvNa

“Ve Rabbin nahla vahyetti; cibalden, şecerden ve arş ettiklerinden beytler ittihaz et.”

Bundan önceki ayetlerde su döngüsünden ve canlılardan bahsetmiştir. Ondan bizim için hayvanlardan ve bitkilerden nasıl yaratıldığını anlatmıştı.

Şimdi üçüncü bir yararlanma şeklinden bahsetmekte, arılardan söz etmektedir.

Canlılar bitkiler ve hayvanlar olarak ayrılır. En gelişmiş bitkiler çiçekli bitkilerdir. Hayvanlardan da iki grup vardır. Biri omurgalı hayvanlardır ve bunlar en gelişmiş hayvanlardır. İnsan bunun tepesindedir. Buna karşılık böceklerden en çok gelişmiş olanı arılar ve karıncalardır. Memelilerde kan dolaşımı damarlarda olmaktadır. Böceklerde ise kan dolaşımı yerine hava dolaşımı vardır. Yani sistemleri tamamen farklıdır.

Seleksiyon ve rastlantı yollarıyla oluşmadığının en açık delili, arı ile çiçekli bitkiler ayrı ayrı evrimleştikleri halde, sonunda iki tür ortaya çıkıyor, biri diğeri olmadan varlığını sürdüremez. Aralarında bir dayanışma vardır.

Çiçekli bitkilerde tozlaşma olur. Erkek çiçek tozları çiçeklerdeki dişi organlara konar ve döllerler. Dıştan eşleşme olması için de aynı zamanda olgunlaşmazlar. Böylece her çiçek başka çiçeğin erkek tozlarını alır. Yani bitkilerde de evlenme vardır. Bunun için çiçek arıya ücret olarak balözü hazırlar. Balözü çiçeğin hiçbir işine yaramaz. Güzel güzel renkleri ile arılara haber verir, gel benden balözünü al diye. Arılar ona taraf uçarlar. Yaklaştıklarında çiçekleri diğer çiçeklerden ayırabilmeleri için de çiçekler özel koku neşrederler. Bu koku ile arılar balözü olan çiçeğe konarlar. O çiçekten balözü alırken çiçek tozlarını da alırlar. Başka çiçeklere kondukları zaman çiçek tozlarını taşımış olurlar. Böylece arılar ile çiçekler arasında yaratılıştan var olan bir sözleşme vardır. Ona göre düzen devam eder.

Bu sözleşme olmasa ne arılar ne de çiçekli bitkiler yaşarlar.

Sera teknolojisinde arılardan yararlanma zorunluluğu vardır.

Arıların yaşamaları için bizim meskene sahip olduğumuz gibi onların da özel evleri olacaktır. Açık havada yaşayamazlar. Bunun için ya dağlardaki mağaraları mesken hâline getirir veya ağaç kovuklarını mesken hâline getirirler. Dağlarda mağaraların olması, ağaçlarda da kovukların olması da rastlantı olarak var edilmemiş, Allah buraları arıların ve diğer canlıların barınağı yapmıştır. İnsanlar da binlerce yıl buralarda yaşadılar.

Asıl başka mucize tarafı, insanların bala ihtiyaçlarının olmasıdır. Yani çiçeklerin bal özüne ihtiyaçları vardır. Ama çiçeklerden bal alma güçleri yoktur. Onun için insanlar arılara ev yaparlar, onlar da kira karşılığı bal özlerini toplar, bala çevirir ve saklarlar.

Böylece canlılar milyon yıl önce bitki ve hayvanlarda omurgalı ve kitinli olarak ayrılırken insanın ihtiyaçları hesaplanmış ve arılar öyle yaratılmışlardır.

Kovanlar dağların tepelerine veya ağaçların üst dallarına konur, arılar buraları tercih ederler. Havanın temizliğinden yararlanırlar. Bir de geri dönerken kovanlarını kolay bulurlar.

وَأَوْحَى رَبُّكَ

Va EaVXAv RabBuKa

“Ve Rabbin vahyetti”

“Vahy” kelimesi insanlarda ve hayvanlarda öğretilmiş bilgilerdir. Peygamberlere vahyedildiği gibi diğer insanlara da vahyedilmektedir, arılara da vahyedilmektedir. Kur’an’ın tenzili vahiy değildir. Melek gelmiş, sözle duyurulmuş, sonra yazı ile yazılmıştır. Vahiy ise insanın içine doğan düşüncelerdir. Bir araştırıcının aklına gelen bir vahyin sonucudur. İnsanın alışkanlık olarak yaptığı vahiy değildir ama insanın bilinçli olarak öğrendiği şeyler bir vahiydir.

Allah Kur’an’ı lafızla inzal etmiştir. Cebrail okumuş, Hazreti Peygamber tekrar etmiş, arkadaşları yazmış ve bize kadar yazısı ve okunuşu gelmiştir. Ama Hazreti Peygamberin aklına bir şey gelmiş, onu söylemiş, Allah da onu uyarmayarak onaylamışsa, bu da vahiydir. İlham ile vahiyde aynı şey vardır ama ilhamda insan aramamakta, vahiyde ise insan aramaktadır ve aklına gelmektedir.

“Rabbin vahyetti” denmektedir. Yani arıya bunu vahyederken senin için vahyettik denmektedir. Allah kâinatı insan için yaratmıştır. Her şey insan içindir. Dolayısıyla balın üretimi de bu amaçla gerçekleşmiştir. Rabbin demesi bundandır. Buradaki “sen” insandır. İnsanın Rabbidir.

إِلَى النَّحْلِ

EiLay elNaXLı

“Nahla”

“Nahl” arı kovanının adıdır. Bir kovanı dolduran arıların sürü hâlindeki adı “nahl”dir.

Tek arı kastedeceksen “nahletün” dersin.

Arıların bir baş arıları vardır, milyonlara yaklaşan arı topluluğunun tek başkanıdır. Her anaç arının ayrı kokusu vardır. Böylece arılar yuvalarını onun kokusu ile tanırlar. Dışarıda bal özü toplayıp gelen arılar da bu koku ile tanınırlar. Kovanın giriş yerlerinde nöbetçi arılar vardır. Kokusu ile tanıdıkları kardeş arıları içeri sokarlar. Başka arı kovana girmeye kalkışırsa derhal öldürürler. Nasıl insan parmağı ayrı ayrı ise, geçmiş ve gelecek hiçbir insanın parmak izi birbirine benzemezse, arıların kokuları da böyledir. Hâlbuki aynı yumurtadan çıkan anaç arıların hiçbirisinin kokusu hiçbirisine benzemez.

Bunu sağlamak sandığınız kadar kolay değildir. Tesadüfî olayları bilgisayara girmek istediğiniz zaman buna ihtiyaç vardır. Bu çok zor başarılmaktadır. Bundan dolayıdır ki şifreler daima çözülmektedir. Arılar çoğalınca ikinci anaçın doğması için peteğin gözesini açarlar. Eski anaç arı işaret verir. Sonra kovan arıları ikiye ayrılır ve kovan bölünür.

أَنِ اتَّخِذِي

EaN EitTaPiÜIy

“İttihaz et diye”

Burada “ittihaz et” emrini dışarıya vermektedir.

Kovanda petek gözler bulunur. Petek gözlere konan yumurtalardan yeni arılar çıkar; üç türlü arı çıkar. Büyük gözlerde anaç arı oluşur. Döllenmiş yumurtalarda erkek arılar yetişir. Döllenmiş küçük gözlerde dişi arılar yetişir. Bunlar kısırdırlar, bunlar işçi arılardır. Bal üreten dişi işçi arıdır.

Burada bunu ifade ederek “ittehiz” denmemiş de “ittehizî” denmiştir. Buradaki “Y” dişi alametidir. İlkbahar olunca anaç arı döllenmemiş yumurtaları bırakır. Erkek arılar çıkar ve bunlar o kovandaki anaç arıyı değil de başka kovandaki anaç arıyı döllerler. Böylece arılarda da bitkilerde olduğu gibi dişide dıştan döllenme meydana gelmiş olur.

مِنَ الْجِبَالِ

MıNa eLCiBAvLı

“Cibalden”

Yani dağların bir yerinden...

“Cibal”in çoğul gelmesi, her dağdan değil de o dağların içinden hangi dağlarda uygun mağaralar varsa onlardan denmiş olur.

Buradaki “Lam” istiğrak içindir. Ama bazı dağlar dışarıda bırakılmıştır. Bunun için çoğul gelmiştir. Çoğulun istiğrakı, kapsamı tekilin kapsamından azdır.

بُيُوتًا

BuYUvTan

“Beytler”

“Beyt” yalnız mesken değildir. Bir ambar da beyttir. İçinde saklanacak her şey olan yer de beyttir. Dolayısıyla her petek gözesi bir beyttir. Bu sebeple “beytler” denmektedir. Gözler ittihaz et denmektedir.

Petekte iki mucize sanat vardır. Biri, en az mum kullanıldığı halde en büyük hacim elde edilecek şekilde inşa edilmiştir. Diğeri, arılar ayrı ayrı yerlerde petek yapmaya başladıkları halde tam tamına ölçüler aldıkları için bir tek arı bütün peteği imal etmiş olur.

Bunları tesadüflerle veya seleksiyonlarla açıklamak mümkün değildir. Çünkü ideal olmayan ölçülerde varlığını sürdürebilir. Nitekim insanlarda ideal olmayan ölçüler kullanıldığı halde uygarlık devam ediyor.

“Buyuten” çoğul sigasını getirerek peteğin yapılışına işaret etmektedir.

وَمِنَ الشَّجَرِ

Va MıNa elŞaCaRı

“Ve şecerden”

“Şecere” bir ağaçtır. Şecer ormandır.

“Dağlar” kelimesi gibi bu da lafzen çoğul olmamakla beraber mana itibarı ile çoğuldur. Ağaçlar yaşlandıkça kovuklar oluşur ve bu kovuklar hayvanların yuvası olur.

İnsanlar da toplayıcılık döneminde ağaç kovuklarında, avcılık dönemlerinde mağaralarda yaşadılar. Bugün de taştan ve ağaçtan evler yapmaktadırlar. Bizde de dinlenme evleri ağaçtan, yüz lojmanlı apartmanlar demir ve betondan inşa edilmektedir.

وَمِمَّا يَعْرِشُونَ (68)

Va MımMAy YaGRuŞUvNa

“Ve arş ettiklerinden.”

“Arş” yüksekte konan tahttır.

“Arşetme” demek yüksek yerlere koymak demektir.

Ağaçların ve tepelerin üstüne boş kovanlar koyarlar, arılar buralara taşınırlar. Anaç arı talimat verir ve yeni anaç arı peteğin gözesinden çıkar. Kendisi ve eski tecrübeli arıları alıp kovanın dışına çıkar. Bir dalın üzerinde toplanırlar. Araştırma yapan arılar bir yeri seçerler. Anaç arının talimatı ile arılar seçilen kovana yerleşirler. Arıların kovana gelip gidebilmesi için yüksek yerlerde yuva kurulur.

Şimdi fenni arıcılık dedikleri arıcılıkla Kur’an’ın arıcılığında farklar vardır.

Kur’an arıcılığında arıcılar kovanlar yaparlar ve yüksek yerlerde kurarlar. Arılar bölünmeye kendileri karar verirler ve duruma göre bölünürler. Çiçekler müsaitse, gerekiyorsa bölünürler. Çiçekler yoksa o zaman o sene yavru yapmazlar. Ayrıca arılar arasında da yarış vardır. Kabiliyetli arılar oğul yapar ve yaşarlar. Oysa suni arıcılıkta ilaçlama, yem verme, istendiği kadar çoğaltma vardır.

O halde bizim iktidarımızda suni arıcılık kalkacak, yavru üretme olmayacak, kimse kendi kovanından çıkan yavruyu toplamayacak. Özel petek konmayacak, doğa arıcılığı yapılacak. Bu aynı zamanda çiçek tozlarını taşımak için de yapılacaktır. Seraların tepelerine konan kovanlara arılar kendileri yavru yapacak, kendileri kovanlarını seçeceklerdir. Arılar sera içindeki çiçekler dışında sera dışındaki çiçeklerden de bal devşirecekler, çiçek tozu taşıyacaklar, seranın çiçek tozunu dışarı, dışarının çiçek tozunu içeri getireceklerdir. Böylece seradaki üretim daha iyi olacaktır.

İşte, Kur’an’ı böyle yorumlayacaksınız.

ثُمَّ كُلِي مِنْ كُلِّ الثَّمَرَاتِ فَاسْلُكِي سُبُلَ رَبِّكِ ذُلُلًا يَخْرُجُ مِنْ بُطُونِهَا شَرَابٌ مُخْتَلِفٌ أَلْوَانُهُ فِيهِ شِفَاءٌ لِلنَّاسِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ (69)

ÇümMa KüLİy MiM KülLi elÇaMaRAvTı Fa uSLuKİy SüBüLa RabBiKa ÜuLuLan YaPRuCu MiN BuOUvNiHAv ŞaRAvBun MuPTaLiFun EaLVaNuHu FIyHIv ŞiFAvEun LılNAvSı EinNa FIy ÜAvLiKa LaEAyYaTan LiQaVMıN YaTaFakKaRUvNa

“Sonra her semereden eklet,  Rabbinin sübülüne zülülen süluk et. Batınlarından elvanı muhtelif şarab çıkar. İçinde nâs için şifa vardır. Tefekkür eden bir kavim için bunda ayet vardır.”

“Sonra” diyor. Önce çiçeklerden balözü toplayacak. Sonra meyvelerin hepsinden birer parça yiyecek. Demek ki arılar çiçeklerden balözü topladıktan sonra diğer meyvelerden de parçalar ekl edeceklerdir. Harfi tarifli çoğuldan “Min” ile tebiz edilmiştir.

“Semerat” arının yediği meyveleri ifade eder. Her çeşit meyveyi değil de, arılar için oluşturulmuş meyvelerden yemesini istemektedir. Onlardan belli kısımların yenmesi gerekmektedir. Meyveler arıların ikinci besinleridir. Balözünden sonrası içindir. Çiçek mevsimi geçtikten sonra arılar şeftali, armut, üzüm gibi meyveleri de yerler. Bunları bal yapmaktan çok beslenmek için kullanırlar. Seraların içinde bu tür ağaçlar bulunursa kışın ve yazın çiçeklerin olmadığı mevsimlerde buralardan beslenirler.

Arılara takviye besin verme kıyasen meşru olmalıdır.

Batnından huruç eder diyor. Şarab huruç eder diyor. Arının kursağından çıkar diyor.

“Batn” sırtın ön tarafıdır.  İnsanın iç tarafıdır. Geviş getiren hayvanlarda, kuşlarda ve arılarda sindirimden önce depoladıkları ve özel işleme tabi tuttukları yer vardır. Arılar balı ağızlarından kusarlar, bala özel işlemlerle bala dönüşür.

Burada “asel” demeyip “şarab” demektedir. Çünkü arıların baldan başka da ürettikleri maddeler vardır. “Renkleri muhtelif” denmektedir. Yüksek yerlerin balları beyaz olduğu halde, ova balları kırmızıya çalar. Değişik renk demek sadece görünüşü değişik demek değildir. Yapıları da farklıdır. Farklı yerlerden topladıkları bal özü ile yapısı aynı görünüşü ve bazı özellikleri ile farklı bal üretilmektedir.

Besinlerimizde iki çeşit madde vardır.

Biri, enerji taşırlar; mekanik, kimyasal, ısı ve elektrik enerjilerine çevirip kullanırlar. Bunlar şekerli ve azotlu maddelerdir.

Ayrıca vücudumuzu oluşturan yapı maddeleri vardır; et, deri, kemik, saç gibi maddelerdir. Bunun dışında enzim ve vitamin dediğimiz maddeler vardır. Özel yapılardır. Bunlardan bir kısmını canlılar kendi bünyelerinde üretirler, bir kısmını da başka canlılardan alırlar. Çiçekler bal özünde bu maddeleri depolarlar. Arılar da bu maddelerden yenilerini üretirler. Böylece insan için gerekli maddeler çiçeklerde depolanır. Bunlar arı kursağında ve peteklerde değiştirilerek insanlara ve arılara yarayacak şekle sokulur.

Diğer besinlerde bulamadığımız birçok maddeleri toplu halde balda buluruz.

Üçüncü binyıl uygarlığı ileri tarım uygarlığı olacaktır.

Seralar, hayvanlar için çevrili geniş alanlar, sulamalar, balık seraları uygulama olarak üçüncü binyıl uygarlığının hamle yılları olacaktır.

“Şarab” nekredir ve müfrettir. Buradaki “Fihi” “Şarab”a masdar olarak değil de madde olarak işaret etmektedir ve nekredir, müfrettir. Yani bütün ballar bir şarab olacaktır. Renkleri muhtelif ve değişik arılardan üretilecek ama sonunda hepsi tek şarab olacaktır.

İnsanlar ürettikleri malları vasıflı mal hâline getirirler ve dünya piyasasına sürerler. Bunların vasıflarının bilinmesi gerekir. Hele tarım malları tamamen sipariş mallardır, vasıflarının çok çok daha iyi bilinmesi gerekir.

Tam aksine, tarım ürünlerinde istenen vasıf bulunmaz. İklime, yıllara ve hastalık gibi değişik etkilere bağlıdır. Bunun için sistemler geliştirilmelidir. Hadiste buğday, arpa, hurma ve tuzda vasıf farkı aranmaz, denmektedir. Ayrıca kurban etlerinin karıştırılması da uygulama örneğidir. Bunlara dayanarak buradaki “Minhü” zamirinin uygulamasını şöyle yapıyoruz.

Mevsimlik ballar toplanır, hepsi harman yapılır, o sene içindeki vasıflı bal odur. Sipariş edenlere bu ballardan verilir. Karıştırılmamış ballar da olabilir. Onlar da bey usulü yani görerek alınır ve verilir. Yani vasıflı bal senedi ile alınıp satılan yıllık karıştırılmış baldır. Diğerleri ise onun senedi ile ucuz veya daha pahalı satılabilirler.

Bu uygulama bütün toprak ürünleri için geçerli olacaktır; harmanlama. Bu harmanlama da ilçede, bölgede veya insanlıkta yapılır. Bu harmanlamanın şifa olma bakımından da önemi vardır, tüm ballardaki vitaminler her şişede bulunur.

“Şerabun” kelimesi nekre gelmektedir, çünkü her yılın balı farklı olacaktır.

“Tefekkür eden kavim için ayetler vardır” denmektedir.

“F” harfi tasnif etmeyi,

“K” harfi benzerlikleri ortaya koymayı,

“R” harfi ise sürekliliğin kurallar olarak uygulanmasını ifade eder.

“AKLETME” tümden gelme veya tüme varmayı;

“ZİKRETME” algıları kavram hâline getirip hafızaya yerleştirme, sonra hatırlama;

“FİKRETME” ise tasnif edip sınıflar arası yan etkileri bulma demektir, kıyas yapma demektir;

“FIKIH” ise bütün bunlardan gelecekte olacakları veya olması gerekenleri bilmedir.

ثُمَّ

ÇümMa

“Sonra”

Yani çiçeklerden bal özü topladıktan sonra...

Önemli iki husus vardır. Vitaminler çiçek özünde toplanmıştır. İkincisi de tozlaşma yapmaktadır. Dolayısıyla arının esas görevi çiçeklerden bal toplamadır. Kalan vakitlerini de boş geçirmemek için meyveleri de yemektir.  

Bizim sanayimiz de böyledir. Örnek olarak tarım semtlerinde halkın esas işi tarım yapmadır ama artan zamanlarında yüz lojmanlı apartmanların bodrum katlarında çalışırlar, üretim yaparlar, böylece artan zaman ve emeklerini değerlendirirler.

“Adil Düzen Anayasası” aslında fıkha yani sünnete göre gelişmiştir. Ama bakınız, orada yazdıklarımız Kur’an tarafından bir bir onaylanmaktadır. Resmi işler vardır, bir de ihtiyari işler vardır. Arılar için diğer meyvelerden ekletme ihtiyari işlerdendir, artan vakitlerin değerlendirilmesidir. Kuran’daki “ümmet” kelimesi bunları anlatmaktadır.

كُلِي

KüLİy

“Eklet”

Dişi arıya diyor, müfret kelime kullanıyor.

Canlılar dört grupta toplanırlar.

1. Birlikte üretir, birlikte tüketirler. Vücudun hücreleri böyledir.

2. Ayrı ayrı üretirler, ayrı ayrı tüketirler. Bir ormanın ağaçları böyledir.

3. Ayrı ayrı üretirler, birlikte tüketirler. Arılar böyledir.

4. İnsanlar ise birlikte üretir, sonra ailece ayrı ayrı tüketirler.

Arılar ayrı ayrı ürettikleri ve dişi arılar ürettiği için “Küliy” denmiştir, her semereden. Arılar ancak insanların da besini olan sulu meyveleri yerler. Cevizi yemedikleri gibi insanlara besin olmayan meyveler de yemezler. Yani arıların besini ile insanların besini eşleşmiştir.

Nerden nereye... Biri memelilerin tepesinde, diğeri kanatlıların tepesinde... Ama besinleri birleştirilmiş ve arıların besinleri insanların besini yapılmış ve insanların yaptıkları arı kovanları karşılığı aldıkları kira payları ile arının balından yararlanmaktadırlar.

مِنْ كُلِّ الثَّمَرَاتِ

MiM Külli elSaMaRAvTı

“Semerâtın hepsinden”

Buradaki “semerat” insanların meyvelerini yedikleri semerattır. Bunun için kurallı dişi çoğul gelmiştir. Yani insanların yedikleri meyvelerden demektir. Onun hepsini değil de onlardan bir kısmını.

Balı harmanladığımız zaman bütün insanlar bütün çiçeklerden ve meyvelerden yemiş olurlar. Böylece tüm insanlar tüm canlılardan kendilerine yararlı olanları almış olurlar.

İnsan farklı yaratılmıştır. İnsan beyninin en çok besin ve vitaminlere ihtiyacı vardır. Ayrıca bütün insanlar tek vücuttur. Tarım ürünleri tüm dünyaya pazarlanmalıdır. Başta bal pazarlanmalıdır. Önce ilçe balları birleştirilir, sonra bölgelerin balları birleştirilir. Sonra ülkelerin balları kıta merkezlerinde birleştirilir ve tüm dünyaya pazarlanır yahut bölgelerden tüm dünyaya pazarlanır. Halk değişik balları alarak tüm dünya ballarından yararlanmış olur.

فَاسْلُكِي

Fa uSLuKİy

“Sülûk et”

Sülük demektir. Boncuk ve benzeri şeylerin dizildiği iptir. Dizilmek ve girmek anlamlarında kullanılmaktadır.

Arılar Güneş ile hedeflerini bilirler. Gider balını toplar, sonra yine Güneş ile geri döner. Onun bir de Güneş saati vardır. Giderken yaptığı açıyı o saatte kaydeder. Döneceği zaman Güneş açısını hesaplar ve böylece kovanına döner. Günde belki bin kilometre yol yapar. Bugün uçaklar bu işi yapmaktadırlar. Ancak bunu havaalanlarından verilen sinyallerle başarmaktadırlar. Arı ise belki yüz milyar kat daha az ağırlığa sahiptir ama bütün bu hesapları yapacak bilgisayarı vardır.

سُبُلَ رَبِّكِ

SüBüLa RabBiKa

“Rabbinin yollarında”

“Rab” kelimesini getirmiştir. Yani Rabbinin sana öğrettiği yoldan deniyor.

Kuşlar aynı metotla kuzey kutbundan güney kutbuna giderler. Balıklar Avrupa’dan Amerika’ya göç ederler.

Bizim üniversitelerimizde ise hâlâ tanrısız bir dünya okutulmaktadır.

Kur’an’ın verdiği bu haberler bugün müsbet ilimce tek tek ispatlanmıştır. 

ذُلُلًا

ÜuLuLan

“Zülülen alçaklardan uçarak”

“Zeyletmek” demektir. “Y” “Lam”a dönüşmüş, aşağıdan uç anlamındadır. Arı uçtuğu yerlerin haritasını almakta, dönerken bu haritayı izlemektedir.

Bugün bizim ancak ulaşabildiğimiz teknolojiye arı milyon sene önce ulaşmış, bizim için çoğalmış, bitkileri yaşatmıştır. Bir taraftan geviş getiren hayvanlar bizim meyvelerini yediğimiz bitkilerin yapraklarını yiyorlar, sapları onlara yem oluyor. Diğer taraftan biz onların meyvelerini yiyoruz. Arılar da çiçeklerinden bal topluyorlar. Sonra biz de o balı yiyoruz.

Her şey uyumlu var edilmiştir. Kâfir insanlar ise bunları görmezlikten gelmekte ve hâlâ kendiliğinden oluş teorisini canlandırmakla uğraşmaktadırlar!

Batnından huruç eder.

Yemek borusuna aldığı bal özünü mideye indirmez, bağırsaklardan geçirmez, kovana döndüğü zaman boş peteklere boşaltır. Başka arılar onu yeniden yemek borularına alır, özel maddeler katarlar ve peteklere boşaltırlar. Orada olgunlaşır, bala dönüşür ve üstleri başka arılar tarafından mumlanır.

Kovanın içindeki arılar işbölümü yapmışlardır; girişi, bekleyen nöbetçi arılar, bal özü getiren arılar, bala dönüştüren arılar, temizlik yapan arılar, petek yapan arılar. Zülül dendiği zaman uyumlu anlamına gelir. İnsanlar için buna salihatı amel denmektedir.

Arılar toplulukta iş yapmaktadırlar, amir-memur yoktur. Her arı kendi yapacağı işini bilmekte ve yapmaktadır. İnsanlar henüz bu seviyeye ulaşmamışlardır. İnsanlar uygarlaştıkça arı kovanı gibi çalışacaklardır. Herkes özgürce kendi işini yapacak ama tüm insanlar, tüm insanlık bir fabrika imiş gibi çalışacaklardır. Fiyat, ücret, kira ve ortak paylar; bu işleri onlar düzenleyeceklerdir. Kur’an düzeni bu demektir. İnsanlar yeryüzünü tek arı kovanına bu sayede çevireceklerdir.

يَخْرُجُ مِنْ بُطُونِهَا

YaPRuCu MiN BuOUvNiHAv

“Batınlarından huruç eder”

“Butun” çoğul, zamir ise tekildir. Çünkü kovanın batınları vardır. Ama tek birimin batnı imiş gibi çalışır, işbölümü içinde balı üretirler. Her arı ayrı ayrı balı sonuna kadar üretmez. Toplayan arılar başka arılara devrederler. Ayrıca tüm yeryüzündeki arılar bir tek arı kovanı için ürettikleri balları insanlara verirler.

İnsanlar onu tek bir bal haline getirip pazarlayacaklardır.

Üçüncü binyıl uygarlığında mevsimden mevsime veya kıtadan kıtaya değişen ballar üretilecek, birleştirilip tek tip bal olacaktır.

شَرَابٌ

ŞaRAvBun

“Bir şarab”

Sonunda tek içecek olacaktır. Birleştirilmiş, ambalajlanmış bal olacaktır ve dünya pazarlarına tek tip bal olarak çıkacaktır. Ballar karıştırılıp ambalajlanacak, böylece her bir madde dünyanın bütün çiçeklerinin ürettikleri maddeleri içerecektir.

Bu birleştirme tekniği hacda, kurban etlerinde, zemzem sularında, şeytan taşlamada atılan taşlarda ve pazarlarında satılan mallarda sağlanmaktadır.

Ne öğreniyoruz?

Yeryüzü bizim için var edilmiştir. “Halaka leküm ma fi’l-erdi cemian” ayetindeki “cemian” kelimesi bunu ifade eder. “Şerab” burada masdar olmaz. Çünkü masdar huruç etmez, duhul eder. Burada isimdir. Bal özü veren meyvenin karışımıdır. Arının onlarla ürettiği özel maddelerdir.

مُخْتَلِفٌ أَلْوَانُهُ

MuPTaLiFun EaLVaNuHu

“Renkleri muhteliftir”

Bir sudan sulandıkları halde değişik maddeler toplanmaktadır. Değişik çiçeklerden ve meyvelerden yapılmış oldukları için yapıları farklıdır. Biz onları karıştırıp ambalajlamakla tek şarab hâline getiriyoruz.

Hayvanları da kesip yenecek parçacıkları ayrı ayrı koyduktan sonra hep birden harmanlayıp yeryüzünün tüm kıymaları aynı özelliği taşımaya başlayabilir.

Sütler de böyledir.

Sular da böyledir.

Bugün uygulanmayan bu teknoloji gelecekte uygulanacaktır.

Tarım üreticileri malları semtlerde ürettiklerinde semt ambarlarına verirler, “vasıfsız mal belgeleri” verilir. İlçelerde vasıfları tesbit edilerek “vasıflı mal belgeleri” verilir. Vasıflı mallar bölgelerdeki fabrikalarda karıştırılmış “misliyattan mallar” hâline getirilir. Oradan dünyaya pazarlanır. Yapıları farklı mallar tek tip şaraba dönüştürülür.

فِيهِ

FIyHIyv

“Onun içinde”

Yani şarabın içinde tek tip bal hâline getirilmiş şarabın içinde.

Burada zamir tekil getirilerek şarabın içinde şifa olduğu belirtilmiş olmaktadır.

شِفَاءٌ

ŞiFAvEun

“Şifa vardır”

Türk olan bir Amerikan Kimyacısı bu yıl Nobel mükâfatı almıştır. Bu ödül kromozomlarda meydana gelen bozuklukların tedavisindeki keşiften ileri gelmiştir. Bozulan parçayı iki enzimle kesip çıkarmakta, sonra onun yerine sağlamını koymaktadır. Patlayan lastiği çıkarıp yenisini koymak demektir. İşte bu şifadır.

İlaçlar ise mikropları öldürmektedir. Bazı yerleri devre dışı bırakılarak hasta yaşatılmaktadır. Bugün ilaçlar yapılmaktadır. Bunların kaynağı bitkilerdir.

Bal değişik bitkilerden bal özü aldığı için de insanlar ve arılar için besin olarak var edildiklerinden balda bütün maddeler vardır. Gelecekteki eczacılıkta çalışmalar bunun üzerinde yapılacaktır. Vitamin ve enzimler veya şifa için kullanılan organik maddeler. Bunları üreten bitkiler. Bunlardan çiçeklerde depolananlar, arılar tarafından bala dönüştürülenler...

O halde herkes günde belli dozda bu şarab olmuş baldan alıp yiyecektir.

Bunun bütün insanlar için şarab olması için aracı ticareti kaldırılmalıdır. Bir “Bal Vakfı” kurulmalıdır. İlaç üretme serbest olmalı ama ticareti vakıf yapmalı, kârsız alıp satmalı. O takdirde aracı fiilen gerekmez. Çünkü onlara kimse satmaz, onlardan kimse almaz. Bu vakfın cari giderleri ilaç ve baldan değil de başka kaynaklardan sağlanmalıdır.

لِلنَّاسِ

LılNAvSı

“İnsanlar için”

Bu ifadeden anlıyoruz ki Bal Vakfı “şifa vakfı” olarak kurulmalıdır. Bal Vakfı balı pazarladığı gibi tüm ilaçlar da böyle olmalıdır. Doktora sağlığını tekeffül ettiği kimseler adedince “Bal Senedi” verilmeli. Bunlardan gereği kadarı ilaç olarak kullanılmalı, artan da bütün insanlara eşit şekilde bölüştürülen bal olmalı. Yani doktor kişilere bal veya ilaç olarak vermelidir. Halk ona göre doktorları seçmelidir. Eczaneler bal büfeleri olmalıdır.

Bunlar “Anayasa”da ve “Genel Hizmetlerde” anlatılmaktadır.

Burada da onlara delil bulunmuş olmaktadır.

إِنَّ فِي ذَلِكَ

EinNa FIy ÜAvLiKa

“Bunda”

Yani geviş getiren çift tırnaklı hayvanlar, çiçekli bitkiler, arılar ve insanlarda bu uyumda ayet var demektir.

Tek hücreden ayrı ayrı evrimle geldikleri, farklı genler ve kromozomlarla iş yaptıkları halde, hayati önemi haiz bir eş yönetimin bulunması insanlara ders olmalıdır.

İki bakımdan ders olmalıdır.

Bir taraftan Tanrı’yı tanıma bakımından ders olmalı.

Diğer taraftan üretim ve yaşamada örnek almak için ders olmalı.

لَآيَةً

LaEAyYaTan

“Bir ayet vardır”

“Ayet” nekre ve müfret gelmiştir. Değişik şeyler anlatıldığı halde onların uyumlu olmasına işaret ettiği için müfret gelmiştir. Bir şeye işaret etmektedir. O da uyum ayetidir.

لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ (69)

LiQaVMıN YaTaFakKaRUvNa

“Tefekkür eden kavim için”

“Fikretmek” demek benzerlikleri bulmak demektir. Yani kıyasla içtihat yapmaktır. “Kavm” de nekre getirilmiştir.

Uygarlık, kavimlerin yarışından çıkacaktır. Devletler olacak ve yarışacaklar, hakem kararlarına uymayan devletlerle savaşlar olacak. Onun için “Li Kavmin” denmekte ama “Li’n-Nâs”da beyan edilmektedir. Kavimler ayrı ayrı yarışacaklar ama insanlık için yarışacaklardır.

Savaş olacak ama barış için savaş olacak. Hangi taraf galip gelirse uygarlık ona taraf ilerleyecektir. Mağluplar galiplere uyacaklardır. Mağluplar yok edilmeyecek. Bu sebepledir ki çarpışırken insanlar birbirlerini öldürürler ama esir edildikten sonra artık kitle katliamı yoktur. Ancak hakem kararları ile gereken ceza verilir.

Diğerleri için Kur’an ayrı ayetlerde;

a) Esir edilmeleri,

b) Cizye alınarak vatanlarında bırakılmaları,

c) Harp tazminatı alarak serbest bırakılmaları,

d) Yahut affedilerek serbest bırakılmaları hususunu tedvin etmiştir.

وَاللَّهُ خَلَقَكُمْ ثُمَّ يَتَوَفَّاكُمْ وَمِنْكُمْ مَنْ يُرَدُّ إِلَى أَرْذَلِ الْعُمُرِ لِكَيْلَا يَعْلَمَ بَعْدَ عِلْمٍ شَيْئًا إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ قَدِيرٌ (70)

Va elLAHu PaLaQaKuM ÇümMa YaTaVafFAyKum VaMiNKuM Man YuRadDu EiLAy EaRÜaLı eLGuMuRı LiKaYLAy YaGLaMa BaGDa GiLMin ŞaYEan EinNa elkLAvHa GaLiYMun QaDIyRun

“Ve Allah sizi halk etti. Sonra sizi vefat ettirecektir. Sizden kimini ilimden sonra bir şeyi bilmemesi için ömrün erzeline reddeder. Allah her şeyi alimdir kadirdir.”

Kâinat canlılar için yaratılmıştır. Canlılar da insanlar için yaratılmıştır. Diğer canlılardan farkı, kişiliğini de koruyarak topluluğun üyesi olmasıdır. 

İnsan topluluk içinde doğar, büyür, yaşlanır ve ölür. Ömrünün yarısını topluluk içinde, diğer yarısını da aile içinde geçirir. Aile kişinin biyolojik yapısıdır. Bir canlı olarak aile içinde yaşar. Diğer canlılar da topluluk içinde veya belli yaşa kadar beraber yaşarlar. İnsanların hepsi hiç arıza vermeden yaşlansalardı, bu doğanın değişmez kanunu kabul edilirdi ve insanın Allah’a ve ahirete olan inancı delillendirilemezdi. İnsanların kimi sağlam kimi sakat doğmaktadır, kimi kör kimi akıl hastasıdır, kimi zengin kimi fakirdir. Allah insanlar arasında adaleti neden gözetmemiş? Allah dünyadaki adaleti ahirette dengeleyecektir. İnsanın bu dünyada uğradığı haksızlıklar öbür dünyada mükâfat olacaktır.

İnsan doğduğu zaman çok zayıf durumdadır. Yaşayıp yaşlanınca çocukluk durumuna döner. Demek ki normal yaşlardaki üstün kabiliyetler fıtri değildir, Allah’ın bir ihsanıdır. Onları gören insan çevresine bakmalı ve düşünmeli, kendisini öyle duruma düşürmeyen, ikram ve izazda bulunan Allah’a şükretmelidir.

Şükretmek demek ‘elhamdülillah’ demek değildir. Allah ‘elhamdülillah’ deyin dememiştir. Hamd edin demiş, tesbih edin demiş. Söyleyin dememiş, fiilen yapın demiştir.

Allah önceki ayetlerde insanın topluluk içindeki yerini anlatmış, kavimler arası ilişkileri dile getirmiştir.

Burada da aile içindeki durum anlatılmış, özel hayat söz konusu olmuştur.

وَاللَّهُ خَلَقَكُمْ

Va elLAHu PaLaQaKuM

“Ve Allah sizi halk etti”

Buradaki “Ve” “Vellahu enzele mine’s-semai maen”e atıftır.

Allah suyu inzal etti, canlıları yarattı ve sizi yarattı diyor.

İnsan da dâhil tüm canlılar tek canlı imiş gibi var edilmişlerdir. İnsanlık da uygarlaşarak tek topluluk hâline gelmektedir. Ne var ki insan kişiliğini korumaktadır. Aile müessesesi de yaşamaya devam etmektedir.

Sizi halk etti. Kişi olarak sizi halk ediyor ve vefat ettiriyor. Kişiler doğup ölüyorlar ama topluluk yaşamaya devam ediyor.

ثُمَّ يَتَوَفَّاكُمْ

ÇümMa YaTaVafFAyKum

“Sonra sizi vefat ettirir”

“Sonra sizi vefat ettirir” deniyor.

“Vefat” yalnız insanlar için kullanılır.

Ruhla bedenin bağlantısının kesilmesi vefattır. Uykuda da mevtte de vefat vardır.

Bu durumda hayvanlar vefat etmediklerine göre onların ruhu geri gelmeyecektir. Hayvanların da ruhları vardır ama geri gelecek ruhları yoktur. Hayvanlar da rüya gördüklerine göre onların ruhları bu dünyada vefat etmektedir. Ahirette de gelebilirler ama eski DNA’lar, eski elektrikî devreler üzerlerinde olamayacak, bu dünyadaki hayatı hatırlamayacaklar ama orada da ağaçlar olduğu gibi inekler de olacak, arılar da ipek böcekleri de, dut yaprakları da...

وَمِنْكُمْ

VaMiNKuM

“Ve sizden”

Burada “ve” harfi mahzuf bir kelimeye atfetmektedir Sizden bazıları “Sümme”nin dışında kalır, bu dünyanın sorumluluğunu yüklenmeden erkence ölürler. Bir kısmınız ise bu sefer yaşlanarak ölürsünüz. “Ve” harfi ile onlara atıf yapılmaktadır. Kendiniz kıyas yoluyla tamamlayacaksınız. İnsanların bir kısmı yeryüzünde sorumluluk çağlarını yaşamadan veya sorumluluk çağını geçirerek ölürler.

Şimdi şu soruyu sorabiliriz: Kişi günahlar işledi ve tövbe etmeden aklını kaybetti. Akıllı iken yaptıklarından sorulacak mıdır?

Savunmada; yaşasaydım tövbe edecektim diyebilir. Bu bakımdan bir savunma kapısı ortaya çıkmaktadır. Kaza ile erken ölenin durumu da budur. Erken ölen çok günah işlemeden kurtulduğu gibi yaşasaydım iyi işler yapacaktım iddiaları değerlendirilecektir. Allah kısa ömür verirse hamd edilir, uzun ömür verirse şükredilir.

مَنْ يُرَدُّ إِلَى أَرْذَلِ الْعُمُرِ

MaN YuRadDu EiLAy EaRÜaLı eLGuMuRı

“Ömrün erzeline reddolunurlar”

“Rezl” meyvenin döküntüsü, adisi demektir. Elden ayaktan kesilmiş yaşlı kimsedir. Böyle yaşlı olanlar gibi beceriksiz olanlara da rezil denmiştir.

Yaşlandıkça insanın hafızası zayıflamaya başlar ve bu unutkanlık sebebiyle normal düşünemez olur, oğlunu torununu tanıyamaz hâle gelir. Normal konuşur. Buna bunaklık denmektedir. İnsan yaşlanınca kısmen bedeni gücünü kaybeder. Bunama kısmı çöküntü değildir. Birden ortaya çıkar. İlim yapan kimseler devamlı olarak zihinlerini çalıştırdıkları için bunama daha az görülebilir. Yaşlılar kendilerini kontrol etmeli ve kabullenmelidirler.

‘Beni tanıdın mı’ diyorlar. Tanıyamıyorum. ‘Ben filanım’ dediklerinde hatırlıyorum. Bazılarını ise hiç hatırlamıyorum.

Gençler de yaşlılarda görülen bu eksiklikleri hoş karşılamalı, söylediklerini ona göre değerlendirmelidirler.

Bu sebeple diyorum ki ben sadece söylüyorum. Siz benim söylediklerim üzerinde kendiniz düşüneceksiniz kararı siz vereceksiniz. Ben söyledim diye bir sözü kabul ederseniz büyük günaha girersiniz. Siz söyleyene değil söylenen söze kulak vereceksiniz.

لِكَيْلَا

LiKaYLAy

“Olmaması için”

Arapçada “Li” var, “Lealle” var, “Key” var ve “Hattâ” var. Bunlar gayeyi bildirirler. Burada “Li” ile “Key” birlikte getirilmiştir.

Kur’an’da “Key” 10 defa geçmektedir. 4’ü “Key”, 6’sı “Likeyla” olarak zikredilmiştir. “Keyla” bir defa geçmektedir. Diğer üçü “Key” diye geçmektedir.

“Li” burada harficer değildir. Çünkü “Key” isim değil harftir. Harficer isme dâhil olur, fiile ve harfe dâhil olmaz. “Li” “Le” anlamında tekit lamıdır. Matematikte 5 sayısını yazdığınızda +5 anlamındadır. Karşıtı -5 dir. 5 mutlak değer olarak da ifade edebiliriz. Arapçada - karşılığı “La”dır. “La 5” dediğiniz zaman -5 anlaşılır. +5 yerine de “Le Hamse” dersin yani “Le” + artı anlamındadır. Tekit için gelmiş olur. O halde “LiKeyLa” “KeyLa” anlamındadır.

“Key” için anlamındadır. “Ke” benzeri demektir. “Key” de sebebi demektir. “Key” “En” manasına da gelebilir. O halde bilmesin diye erzeli ömüre götürülür.

Burada gaye kişinin bilmemesidir. Allah bunu iki sebeple yapmaktadır. Biri, eski günahlarını affetsin diye yapmış oluyor. Diğeri de, insanlara ibret olsun ve bilgilerin ilahi ikram olduğunu görsünler diye yapmaktadır.

Allah bu insanı yaratmıştır. Kâinatı insan için yaratmıştır. İnsanı kendisine muhatap yapmış ve bir de hasım yapmıştır. İnsan isterse Allah’ın karşısına dikilip O’nunla savaşabilmektedir. Buna ilaveten O’nun yanında yer alanlara da yol göstermek içindir.

Gerek Ak Parti, gerekse Gülen cemaati yarım asırdır hata içindedirler. Uygarlaşmaya öyle hizmet ettiler. Şimdi oradaki takiyye görevleri bitti. Artık ya piyasadan çekilecekler ya da takiyyeye son verip İslâm düzenini benimsemek zorundadırlar.

Herkes bilir ki Ak Parti de Gülen cemaati de “Adil Düzen”i bıraktılar, Sermaye ile bir oldular. O gün öyle yapmalarına izin verdi. Şimdi ise günü geldi, artık doğru yolu seçmelidirler.

Bu ayet bize mevcut ilmin ve imkânların Allah tarafından verildiğini hatırlatmaktadır. Cemaatin de partinin de ona göre davranması gerektiğini hatırlatmaktadır.

Akevler Adil Düzen çalışanları da bilmelidirler ki bugün sahip oldukları ilim Allah’ın onlara verdiği lütuftur, ona göre şükredip çalışmalıdırlar.

يَعْلَمَ

YaGLaMa

“İlm eder”

İlm etmek, ilm etmemek, ilm edememek vardır.

“Cahillik” demek, bilebilme gücüne sahip olduğu halde öğrenmemek, dinlememek demektir.

“İlm edememek” demek, gücü yetmediği için bilememek demektir.

İnsanlar yaşlanınca bunarlar. Kur’an şunu beyan etmektedir. İnsanın ölümü ayakkabının yıpranmasına benzemez. Ayakkabının yıpranması entropinin büyümesidir.  Termodinamiğin ikinci kanununa göre yıpranmasıdır.

Oysa ömür DNA’lara kodlanmıştır. Onun dışında eceli kaza vardır. Ölüm bir plan içinde gerçekleşmektedir. Bilmeme de böyledir. Yaşlı olan kimse DNA’lardaki kodlara göre bunar. Nitekim birçok kimse o yaşlara erdiği halde bunamaz.

بَعْدَ عِلْمٍ شَيْئًا

BaGDa GıLMın ŞaYEan

“İlimden sonra bir şeyi”

Bir ilimden sonra ilmi öğrenmesin diye DNA’lar çalışmaya başlar. Beyin hücreleri çalışmaya başlar. Bunak kimseler aslında eski bilgiye sahip olurlar, yeni bilgileri edinemezler.

Ben çocukken yaşı yüzü geçen bir kadın vardı. Bana rastlayınca ‘koyunlarımı gördün mü’ diye sormuştur. Kişiyi tanıyamaz. Size sorar. Adını söylediğiniz zaman onu hatırlar. Yani eski bilgisini unutmamıştır.

Burada “şey’en” kelimesi tekrar zikredilmiştir. İlmen anlamındadır. Nekredir. Yeni şeyleri bilmez olur.

إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ

EinNa elLAvHa GaLiyMun

“Allah alimdir”

Allah ne yaptığını bilmektedir. Bunlar kendiliğinden olmamaktadır. “Alim” nekre gelmiştir. Topluluğun da bunları bilmesi gerekir.

Kişilerin bunaması hâlinde onlara vâsi tayin edilir. En yakın akrabası vâsidir. Bu vasinin 15 yaşından büyük ve 65 yaşından küçük olması gerekmektedir. Çünkü kendilerinde de buna benzer bir durumun olması ihtimali vardır. Velayet müessesesi bunun için vardır.

İnsanın bu yaşlardaki yakınlarının talebiyle hakemlerin kararı ile bunadığı belirlenir. Bunadığını herhangi bir yakını talep edebilir. Bunamadığını kendisi savunabilir, kendisine hakem seçebilir. Seçememesi hâlinde kısas hakkına sahip yakınlısı seçer. O yeteri kadar savunmazsa diğer yakınları müdahil olurlar.

قَدِيرٌ (70)

QaDIyRun

“Kadirdir.”

Yani insanı bunak yapmaya kadirdir demektir.

Âlemlerin Rabbi Allah kadir olduğu gibi hakemlerden oluşmuş yargı da bunaklığı takdir etmeye kadirdir. Bunaklığına karar verilen kimse her zaman hakem seçebilir. Hakemi kabul etmek şartı ile dava açılabilir. Velisi bunaklığın devam ettiğini iddia eder. Hakem kararı ile bunaklık kalkabilir.

Sefihlik devam edebilir. Sefihin sadece eski malları üzerindeki tasarruf hakları kısıtlanır, yeni kazandıkları üzerindeki tasarruf hakları devam eder. Atih yani bunak ise yeniden kazanma ehliyetine de sahip değildir. Yaşlandığında küçük çocuk gibidir.

Demek ki bu ayet aile içi hukuku düzenlemektedir.

وَاللَّهُ فَضَّلَ بَعْضَكُمْ عَلَى بَعْضٍ فِي الرِّزْقِ فَمَا الَّذِينَ فُضِّلُوا بِرَادِّي رِزْقِهِمْ عَلَى مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ فَهُمْ فِيهِ سَوَاءٌ أَفَبِنِعْمَةِ اللَّهِ يَجْحَدُونَ (71)

Va elLAvHu FawWaLa BaGWaKuM GaLAy BaGWın FIy elRıZQı FaMay elLaÜıyNa FuwWıLUv Bi RAadDIy RıÜQiHiM GaLAy MAy MaLaKaT EaYMAvNuHuM FaHuM FIyHi SaVAEun E Fa Bı NıGMaTiı elLAHı YaCXaDUvNa

“Ve Allah bazınızı bazınıza rızıkta tafdil etti. Tafdil olunan kimseler rızıklarının yeminlerini mülkü üzerine reddetmezler. Oysa onlar onda eşittirler. Allah’ın nimetini mi cahd ediyorsunuz?”

İnsanlar topluluk içinde çalışmaktadırlar. Serbest arz ve talep kanunları içinde çalışmakta, emeklerinin paylarını almaktadırlar. Buradaki paylaşma eşit şekilde değildir. Kimileri çok pay almakta, kimileri az pay almaktadır. Katkıları fazla ise fazla pay almaktadırlar. Katkıları azsa ona göre pay almaktadırlar. Böylece üretim azami olmaktadır.

İnsan bu çalışmayı yapacak şekilde yaratılmıştır. İnsanlar çalışmada yarışma olsun diye yaratılmışlardır. Çalıştıklarında aldıkları pay belgesi ile mağazaya gidip istedikleri mallardan paylarını almaktadırlar. Burada serbest fiyat sayesinde dengeli bölüşme olmaktadır. Mallar öyle bölüşülür ki en çok insan alsın.

Bugünkü ekonomistlerin bilmediği veya bilmek istemediği kavramı getiriyoruz: Gün/Saat. Bir saat çalışırsanız onunla kaç gün yaşarsınız? Maliyet fiyatıyla üreten kimse bir saat çalışır bir gün geçinirse, bu kendi ürettiğini kendisi tüketiyor demektir. Ama ürettiğini satıp başka malları alırsa, bu takdirde bu 10 gün/saat olur. Böylece mübadele ile gün/saat en az 10 misli artar. Aradaki onda dokuz kazanç üretici ile tüketici arasında bölüşülür. Bunun belki bir saati veya iki saati aracıya gider. Devlete vergi verilir. Genel Hizmet ve kamu görevleri bu vergi gelirleri ile sağlanır. Aracıya kâr verilir, zarar-kâr dengesi sağlanır. Tüccara verilen kâr yapacağı zarar kadardır.

Yani dengeye gelmiş bir İslâm ekonomisinde bütün tüccarların kazançları bütün tüccarların zararlarına eşittir. “Adil Düzen, Adil Ekonomik Düzen”de bu böyledir.

Kapitalistlerde kâr zarardan fazladır ve bu kâr yani faiz sermayenindir.

Sosyalistlerde artık gün, devlete aittir.

İslâmiyet’te ise üretici ile tüketici arasında bölüşülmektedir. Kamuya beşte bir verilmekte, kamuda çalışanların sayısı da beşte bir olmaktadır.

İşte, üretimin dengeli olması için ücretlerin farklı ve serbest olması gerekir. Tüketimin de dengede olması için fiyatların serbest olması gerekir. Aracılardan kamu payı hizmet karşılığı beşte bir olmalı, tüccarların toplamları onların toplam zararlarına eşit olmalıdır.

Bunun dışında diğer canlılarda sayıların dengesi türler arasındaki savaşlarla sağlanır. Güçlü olanlar olmayanları avlarlar veya otlarlar, sonunda her iki tarafın sayısı dengede kalır.

İnsanlar çok güçlü olduklarından onlarla baş edecek bir canlı türü yoktur. İnsanlar da kendi içlerinde çatışma ve savaşla dengelenir. Diğer canlılarda bir tür içinde evrim yoktur. İnsanlar ise sosyal evrim yapmaktadırlar. Bunun için uygarlaşmak isteyenler ile tutucular arasında sürekli olarak çatışma vardır, bu sayede uygarlaşma mümkün olmaktadır. Savaş bu sebeple sadece meşru değil aynı zamanda yararlıdır, uygarlaşmak için gereklidir.

Savaş meşru olunca mağlup olanların asimile edilmesi için kölelik müessesesi getirilmiştir. Savaşsız insanlık olmaz. Savaşın olduğu bir düzende kölelik kaldırılamaz. Ayrıca ekonomide kölelik hürlerin yapmayacağı işleri yapmak için de gereklidir. Bugün işçilik sistemi ile yapılmaktadır. Bediüzzaman, esirlik kalktı ama yerine ecirlik/işçilik geldi diyor.

“Cehd” sert topraktır. “Cehd” sert toprağı işlemeye denir. “Cihad” iyilik için söz ve bedenle gayret göstermek demektir. “He” “Ha”ya dönüşerek “Cehd” ise düşünceleri ve fikirleri karıştırmak için sarf edilen gayrettir.

“Ce’d” buruşuk deri demektir. Zorlanan kimsenin yüzünde meydana gelen buruşma sebebiyle “cehd” yapan, zorlayan anlamı kazanmıştır.

İki kişi görüşlerini ortaya koyarlar, karşılıklı tartışırlar. İkisi de hakkı aramaktadır. Hak ortaya çıkınca taraflar hakkı teslim ederler. “Cidal” ise taraf tutup fikirleri değil de kişileri veya cepheleri tartışmadır. “Cahd” ise ayetleri tahrip etmedir. “Ayet” yol gösteren taşlardır. Taşları çıkarmak ve böylece yolu işaretsiz bırakmak cahddır.

Burada Allah’ın nimetlerinin cahdından bahsediliyor.

Bir kimse Allah’tan topluluktan daha fazla kazanmasını isteyebilir; istemelidir. Ama başkasına verdiği nimeti ona niye verdin de bana vermedin diyemez. Derse, bu hased olur. Sana fazla nimet verilmesi onun nimetinin azalması demek olur.

İşte, faiz ile kâr arasında bu fark vardır.

Faiz, başkasından eksilenin sana geçmesidir.

Kâr, Allah’ın verdiği nimetlerin bölüşülmesidir.

Hepsine veriyorsunuz ama birine fazla veriyorsunuz, kimsenin nimeti eksilmiyor.

Bir toplulukta ne kadar satılık mal varsa o toplulukta o kadar da onu satın alacak para vardır. Faiz, mal artmadan paranın artmasıdır. Bunun anlamı, başkasının mallarından mal çalmadır. Kâr ise artan malın girdiler arasında serbest anlaşmalarla bölüşülmesidir.

Burada Allah’ın nimetini cahd etme anlatılıyor. Farklı şekilde rızıklanma birisini aç bırakma demek değildir. Ekonominin çalışması için mirasın tanınması ve kârın tanınmasıdır.

وَاللَّهُ فَضَّلَ بَعْضَكُمْ عَلَى بَعْضٍ فِي الرِّزْقِ

Va elLAvHu FawWaLa BaGWaKuM GaLAy BaGWın FIy elRıZQı

“Ve Allah rızıkta bazınızı bazınıza tafdil etti.”

Bir ağaç düşünün. Dünyanın en güzel ağacıdır. Allah onu öyle var etti. İnsanlar onu hayran hayran seyreder, Allah’ı tanımak istemeyenler ise sadece bakar geçerler.

Bir ressam ağaç tablosunu seyreder ve resimden çok ressama hayran olur, onun hangi çizgileri ne amaçla çizdiğini düşünür.

Allah insanı yaratmış, güzel bir varlık olsun demiş ama onu ben güzel yapmayım, o kendi kendisini güzel yapsın demiş, kısmen de olsa kendi kendisini var eden bir varlık olsun demiş. Bu dünyayı bunun için var etmiş, bunu sağlamak için ona imkânlar vermiş, takımlar kurmuştur. Oyun oynamaktadır insan. Böylece kendi kendisini kısmen de olsa var etmektedir. Bunun için üretimde insanlara farklı paylar verilmiştir.

فَمَا الَّذِينَ فُضِّلُوا بِرَادِّي رِزْقِهِمْ عَلَى مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ

FaMay elLaÜıyNa FuwWıLUv Bi RAadDIy RıÜQiHiM GaLAy MAy MaLaKaT EaYMAvNuHuM

“Tafdil olunan kimseler rızıklarını yeminlerinin malik olduğuna reddedenler değildir.”

Patronlar servetlerini işçilere dağıtmazlar. Kendilerine az verildiğinden şikâyetçi olanlar kendilerinden az verilenleri görmezler. İnsanlar insan olarak eşittirler. İnsan olma bakımından kimse köle değildir. Bu sebepledir ki “men meleket eymanuhum” denmiyor, “mâ meleket eymenuhum” deniyor. Kölelerin kendilerine malik olunmaz, mallarına malik olunur. Savaşmışlar ve savaşı kaybetmişlerdir. Cezaları, ellerinden mülklerinin alınmasıdır. Aç kalmasınlar diye mülklerine malik olanlar onları kendileri gibi rızıklandırmak durumundadır. Hür olabilmeleri için de çeşitli azatlık kurumları geliştirilmiştir.

فَهُمْ فِيهِ سَوَاءٌ

FaHuM FIyHIy SaVAEun

“Onlar onda sevadırlar”

Aslında köleler de hürler kadar yaşama hakkına sahiptirler. Bu sebepledir ki aile içinde aile fertleri arasında bölüşme ihtiyaca göredir, katkıya göre değildir. Sadece çalışıp pay almakta farklıdırlar. Yani köle de sahibi de çalışır ve elde ettiklerinin bir kısmını yeni üretime yönlendirirler. Burada hür ile köle arasında fark vardır. Bir kısmını ise aileye yönlendirirler. Orada ihtiyaca göre eşitlik içinde tüketirler.

Köleler de insandır, hürler gibi yaşama hakkına sahiptirler. “Fa” harfinden sonra onlar onda sevadırların manası budur. “LiEnYekûne fihi seva” manasının verilmesi bence yanlıştır. Üretimde köleler hürler gibi değildirler. Söz sahibi olanlar hürlerdir. Köleler onların emrinde çalışırlar. Tüketimde ise eşittirler.

Kıyam mülkiyeti ve meta mülkiyeti de budur. İşletme malikleri işletirler, ama bölüşürken yararlanma malikleri bölüşürler. Batı daha bu kavramları kavrayamamıştır.

أَفَبِنِعْمَةِ اللَّهِ يَجْحَدُونَ (71)

E Fa Bı NıGMaTı elLAHı YaCXaDUvNa

“Allah’ın nimeti üzerinde mi cahd ediyorsunuz?”

Kölelik müessesesi ile üretim artmaktadır. Dolayısıyla nimet çoğalmaktadır. Öyle işler vardır ki onu işçilikle yaptıramazsınız. Ancak bütün insanları aç bırakırsanız herkesi köleleştirirsiniz. Kölelik kalkmamıştır.

İşçilik sistemi ile tüm insanlar köleleştirilmiştirler.

Allah’ın düzeninde savaş çıkaran mağlupların köleleştirilmesi ile tüm insanlık özgürleştirilmiş, kölelere de hürler seviyesinde yaşama imkânları sağlanmıştır.

وَاللَّهُ جَعَلَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَزْوَاجًا وَجَعَلَ لَكُمْ مِنْ أَزْوَاجِكُمْ بَنِينَ وَحَفَدَةً وَرَزَقَكُمْ مِنَ الطَّيِّبَاتِ أَفَبِالْبَاطِلِ يُؤْمِنُونَ وَبِنِعْمَةِ اللَّهِ هُمْ يَكْفُرُون (72)

Va elLAHu CaGaLa MiN EaNFuSiKuM EaZVAvCan Va CaGaLa LaKuM MiN EzVaCıKum BaNıYNa Va XaFaDaTan Va RaZaQaKuM MıNa elOayYıBAvTı EaFa Bi eLBaOıLı YuEMıNuVNa Va Bı NıGMaTi elLAvHı HuM KaFiRUvNa

“Ve Allah nefislerinizden zevcler ca’letti ve zevclerinizden ibnler ve hafada verdi ve tayyibatdan rızklandırdı. Bâtıla mı iman ediyor ve Allah’ın nimetine küfrediyorsunuz.”

Aile müessesesi birlikte yaşama ortaklığıdır. İnsan topluluk içinde özgür olarak yaşar. Günün yarısını topluluk içinde geçirir, yarısını da evlerde aile ile birlikte geçirir. İşletmelerde üretim yapılır. Emek mala dönüşür. Evlerde tüketim yapılır, mal emeğe dönüşür.

Allah erkeği dışarıda çalışıp yaşayacak şekilde yaratmış, kadını evdeki işleri yapacak şekilde yaratmıştır. Çocuğu yalnız kadın doğurmakta, sıra ile doğurmamaktadırlar. Çocuğu yalnız kadın emzirmektedir. Erkeklerin süt veren memeleri yoktur. Evde yemek pişirmek ve temizlik yapmak da kadınlara verilmiştir.

Yazıhanemizde ders yapıyoruz. Kadın ve erkekler olarak eşitlik içinde çalışıyoruz. Ama bulaşıkları kadınlar yıkıyor. Erkekler bulaşıkları yıkadıklarında kadınlar beğenmiyorlar.

Demek ki aile çocuk yetiştirme ortaklığıdır. Aynı zamanda birlikte yaşamada işbölümü yapmadır.

Sermaye kadınları da çalıştırmak için aile müessesesini perişan etmiştir. Buna inanan kadınlar da modaya uyarak ya evlenmiyorlar, ya da evlendikten sonra çocuk yapmayıp erkeklerin işlerini yapmaya özeniyorlar!

Bir ağacın kökleri var, topraktadır. Gövdesi yere yakındır. Dalları biraz daha yukarıdadır. Yaprakları dalların üst tarafındadır. En üstte çiçekler vardır. Çiçeklerde tohumlar yetişir ve o tohumlar yeni ağaçlar olurlar. Yapraklar da dâhil tüm ağaç çiçeklere hizmet verir, onların hizmetçisidirler. Erkekler yapraklardır, dikenlerdir. Aile çiçeklerin bulunduğu yerdir.

Bütün bunlar Allah’ın nimetleridir.

Kadınlar bu nimetleri bilip yuvalarına dönmeli, evlenmeli, çocuk yapmalıdırlar.

Erkekler de kadınlara kayyum olsunlar, onların işlerini yapsınlar diye yaratılmışlardır. Bunu bilmeleri gerekmektedir. Onlar da görevlerini yapmalı, evlenmeli, üretim yapmalı, savunma yapmalı ve ailenin ihtiyaçlarını temin etmelidirler.

Bunları yapmayan erkekler ve kadınlar kendilerini batıl düzen içinde güya emniyete alıyorlar. Çalışayım, sigortalı olayım diye uğraşmaktadır erkek ve kadın. Oysa asıl sigorta aile müessesesidir. Çocuklar erginler tarafından yetiştirilirler. Çocuklar erginlere borçlanırlar ve kendileri ergin hâle gelince evlenip çocuk yaparlar. Sonra anne babalarına bakarlar. Yaşlandıkları zaman da kendi çocukları onlara bakarlar. İslâm düzeninde sigorta aile müessesesi, akrabalık müessesesi ve zekâttaki haklar ile sağlanmıştır. İnsanlar bunları bırakmışlar, sigorta ile kendilerini güvene alıyorlar; Allah’ın nimetine küfran içindedirler. 

وَاللَّهُ جَعَلَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَزْوَاجًا

Va elLAHu CaGaLa MiN EaNFuSiKuM EaZVAvCan

“Ve Allah nefislerinizden ezvac ca’letti”

“Nefis” kelimesi dişi kelimedir, manası kişi demektir. Türkçedeki kelimeler gibidir, erkeği de kadını da içerir. Kişilikte kadın ile erkek eşittir.

“Zevc” de eş demektir. Kelime erkektir ama manası erkek veya kadın eş demektir. Allah kendi kendinize sizi eşler yaptı anlamınadır. Kadın ve erkeğin eşitliğini belirlemektedir.

وَجَعَلَ لَكُمْ مِنْ أَزْوَاجِكُمْ

Va CaGaLa LaKuM MiN EzVaCIKuM

“Ve eşlerinizden kılmıştır”

İnsan eşiyle çiftleşmeden çocuk doğuramamaktadır. Kadın da erkek de çocuklarının olabilmesi için mutlaka bir karşı eş ile çiftleşme durumundadır. Böylece birlikte aile müessesesini oluşturmuşlardır. Eğer erkek veya kadın tek başlarına çocuk yapsalardı aile müesseseleri doğmaz, işbölümü olmaz ve istenen düzen oluşmazdı.

بَنِينَ وَحَفَدَةً

BaNıYNa Va XaFADaTan

“İbnler ve hafidler”

“Hafada” kelimesi Kur’an’da yalnız burada geçmektedir. “X” harfi hareketi, “F” harfi ayrılmayı, “D” harfi dârı, duvarı, sınırı, kapalı kapıyı, geçidi ifade eder.

“Benin” kelimesi ise açılıp kapanan kapıyı ve “Nun” da çokluğu ifade eder.

Fıkıhta muttasıl soy vardır. Bunlar erkeklerin erkekten akrabalarıdır. Bunlara sahih neseb diyorlar. Bir de kadından kadın akrabalar vardır. Bunlara da sahih neseb denmektedir. Birde karışık neseb vardır, muhtelif neseb diyoruz. Fıkıhçılar fasit neseb diyorlar.

Annenin görevleri sahih kadınlara intikal eder. Babanın görevleri ise sahih erkeklere intikal eder. Muhtelif olanlar onlar yokken intikal eder.

Bu ayet bu müesseseleri açıkça ifade etmektedir.

Fıkıhçılar hadislere dayanarak Kur’an’ı yorumladılar. Şimdi biz onların yanlışlarını Kur’an’la tesbit ediyoruz. Çok az yanlış yapmışlar, çoğu da Hazreti Ömer’in uygulamalarındaki hatalardan gelmektedir. Bunlar Ehli Sünnet mezhebinin hak mezhep olduğunu da kanıtlamaktadır. Ben Şiileri de Ehli Sünnetten sayıyorum.

وَرَزَقَكُمْ مِنَ الطَّيِّبَاتِ

Va RaZaQaKuM MıNa elOayYıBAvTı

“Ve tayyibattan rızıklandırdı”

Erkekler işletmelere gider, çalışır, alın terinin kazandıkları ile eve gelirler. Tayyibat rızık olur. İslâm işletmelerinde habis olanlar mal sayılmadığı için İslâm düzeninde piyasada zararlı mallar yani haramlar bulunmaz. Böylece aile müessesesi aynı zamanda temizi pisten ayıran bir müessesedir. İslâm düzeninde kişi bakkala gittiği zaman temizleri seçer alır. Bu da pazarda müşterilere seçme hakkı tanınacaktır demektir.

Biz bunu şöyle sağlıyoruz. İlk alanlar seçerek alırlar ama pahalı alırlar. Sonra fiyatlar düşmeye başlar. Böylece temiz mallar pahalı satılmış olur. Piyasaya müdahale etmeyiz.

Uygulamamızın ayetlere ne derece uyduğunu görüyorsunuz.

Buradaki “verazekaküm mine’t-tayyibati”den, pazarda satın alınan malın seçilebileceğini istidlal ediyoruz. Başka türlü burada uygun mana bulamayız.

أَفَبِالْبَاطِلِ يُؤْمِنُونَ

EaFa Bi eLBaOıLı YuEMıNuVNa

“Batıl ile mi kendinizi emniyete alıyorsunuz?”

Evet, bugünkü primli sigorta müessesesi Kur’an’a göre batıldır. O sigorta ile kendilerini güven altına alanlar butlan ile almış olurlar. İslâm düzeninde o sigortanın yerini aile müessesesi tutmaktadır. Ayrıca dayanışma ortaklıkları aileyi yaşatmaktadırlar.

وَبِنِعْمَةِ اللَّهِ هُمْ يَكْفُرُونَ

Va Bı NıGMaTi elLAvHı HuM KaFiRUvNa

“Ve Allah’ın nimetine onlar küfrediyorlar.”

Aile müessesesini yıkmak için oluşturulan primli sigorta müessesesi, emeklilik müessesesi küfranı nimettir.

Esirleri öldürmeyip köle yapmak hem köle yapanlara hem de kölelere nimettir. Böylece ölümden ve açlıktan kurtulmaktadırlar. Bir de topluluk arası döllenme de meydana gelmiş olur. Örnek olarak bugünkü Medinelilerde yalnız Araplar değil, asimile edilmiş İsrail oğulları vardır. Türkiye de böyle asimile edilmiş kavimler birliğidir. Bin senelik tarih içinde DNA’ları karışmış, kültürleri karışmış ve tek ulus hâline gelmişlerdir. İstiklâl Savaşı’nda ve 15 Temmuz’da (2016) bu birlik görülmüştür.

Aile müessesesinin gereğini yapmamak küfranı nimettir.

Kur’an nazil olduğu zaman bu sorunlar yoktu.

SÜLEYMAN KARAGÜLLE

Yay. Haz.: REŞAT NURİ EROL

www.akevler.org      (0532) 246 68 92