***

NAHL SÛRESİ - 11. Hafta

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

أَتَى أَمْرُ اللَّهِ فَلَا تَسْتَعْجِلُوهُ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَى عَمَّا يُشْرِكُونَ (1) يُنَزِّلُ الْمَلَائِكَةَ بِالرُّوحِ مِنْ أَمْرِهِ عَلَى مَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ أَنْ أَنْذِرُوا أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنَا فَاتَّقُونِ (2) خَلَقَ السَّمَوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ تَعَالَى عَمَّا يُشْرِكُونَ (3) خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ نُطْفَةٍ فَإِذَا هُوَ خَصِيمٌ مُبِينٌ (4) وَالْأَنْعَامَ خَلَقَهَا لَكُمْ فِيهَا دِفْءٌ وَمَنَافِعُ وَمِنْهَا تَأْكُلُونَ (5) وَلَكُمْ فِيهَا جَمَالٌ حِينَ تُرِيحُونَ وَحِينَ تَسْرَحُونَ (6) وَتَحْمِلُ أَثْقَالَكُمْ إِلَى بَلَدٍ لَمْ تَكُونُوا بَالِغِيهِ إِلَّا بِشِقِّ الْأَنْفُسِ إِنَّ رَبَّكُمْ لَرَءُوفٌ رَحِيمٌ (7) وَالْخَيْلَ وَالْبِغَالَ وَالْحَمِيرَ لِتَرْكَبُوهَا وَزِينَةً وَيَخْلُقُ مَا لَا تَعْلَمُونَ (8) وَعَلَى اللَّهِ قَصْدُ السَّبِيلِ وَمِنْهَا جَائِرٌ وَلَوْ شَاءَ لَهَدَاكُمْ أَجْمَعِينَ (9) هُوَ الَّذِي أَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً لَكُمْ مِنْهُ شَرَابٌ وَمِنْهُ شَجَرٌ فِيهِ تُسِيمُونَ (10) يُنْبِتُ لَكُمْ بِهِ الزَّرْعَ وَالزَّيْتُونَ وَالنَّخِيلَ وَالْأَعْنَابَ وَمِنْ كُلِّ الثَّمَرَاتِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ (11) وَسَخَّرَ لَكُمُ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ وَالنُّجُومُ مُسَخَّرَاتٌ بِأَمْرِهِ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يَعْقِلُونَ (12) وَمَا ذَرَأَ لَكُمْ فِي الْأَرْضِ مُخْتَلِفًا أَلْوَانُهُ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَةً لِقَوْمٍ يَذَّكَّرُونَ (13) وَهُوَ الَّذِي سَخَّرَ الْبَحْرَ لِتَأْكُلُوا مِنْهُ لَحْمًا طَرِيًّا وَتَسْتَخْرِجُوا مِنْهُ حِلْيَةً تَلْبَسُونَهَا وَتَرَى الْفُلْكَ مَوَاخِرَ فِيهِ وَلِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (14) وَأَلْقَى فِي الْأَرْضِ رَوَاسِيَ أَنْ تَمِيدَ بِكُمْ وَأَنْهَارًا وَسُبُلًا لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ (15) وَعَلَامَاتٍ وَبِالنَّجْمِ هُمْ يَهْتَدُونَ (16) أَفَمَنْ يَخْلُقُ كَمَنْ لَا يَخْلُقُ أَفَلَا تَذَكَّرُونَ (17) وَإِنْ تَعُدُّوا نِعْمَةَ اللَّهِ لَا تُحْصُوهَا إِنَّ اللَّهَ لَغَفُورٌ رَحِيمٌ (18) وَاللَّهُ يَعْلَمُ مَا تُسِرُّونَ وَمَا تُعْلِنُونَ (19) وَالَّذِينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ لَا يَخْلُقُونَ شَيْئًا وَهُمْ يُخْلَقُونَ (20) أَمْوَاتٌ غَيْرُ أَحْيَاءٍ وَمَا يَشْعُرُونَ أَيَّانَ يُبْعَثُونَ (21) إِلَهُكُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ فَالَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ قُلُوبُهُمْ مُنْكِرَةٌ وَهُمْ مُسْتَكْبِرُونَ (22) لَا جَرَمَ أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ مَا يُسِرُّونَ وَمَا يُعْلِنُونَ إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الْمُسْتَكْبِرِينَ (23) وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ مَاذَا أَنْزَلَ رَبُّكُمْ قَالُوا أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ (24) لِيَحْمِلُوا أَوْزَارَهُمْ كَامِلَةً يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَمِنْ أَوْزَارِ الَّذِينَ يُضِلُّونَهُمْ بِغَيْرِ عِلْمٍ أَلَا سَاءَ مَا يَزِرُونَ (25) قَدْ مَكَرَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَأَتَى اللَّهُ بُنْيَانَهُمْ مِنَ الْقَوَاعِدِ فَخَرَّ عَلَيْهِمُ السَّقْفُ مِنْ فَوْقِهِمْ وَأَتَاهُمُ الْعَذَابُ مِنْ حَيْثُ لَا يَشْعُرُونَ (26) ثُمَّ يَوْمَ الْقِيَامَةِ يُخْزِيهِمْ وَيَقُولُ أَيْنَ شُرَكَائِيَ الَّذِينَ كُنْتُمْ تُشَاقُّونَ فِيهِمْ قَالَ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ إِنَّ الْخِزْيَ الْيَوْمَ وَالسُّوءَ عَلَى الْكَافِرِينَ (27) الَّذِينَ تَتَوَفَّاهُمُ الْمَلَائِكَةُ ظَالِمِي أَنْفُسِهِمْ فَأَلْقَوُا السَّلَمَ مَا كُنَّا نَعْمَلُ مِنْ سُوءٍ بَلَى إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (28) فَادْخُلُوا أَبْوَابَ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا فَلَبِئْسَ مَثْوَى الْمُتَكَبِّرِينَ (29) وَقِيلَ لِلَّذِينَ اتَّقَوْا مَاذَا أَنْزَلَ رَبُّكُمْ قَالُوا خَيْرًا لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا فِي هَذِهِ الدُّنْيَا حَسَنَةٌ وَلَدَارُ الْآخِرَةِ خَيْرٌ وَلَنِعْمَ دَارُ الْمُتَّقِينَ (30) جَنَّاتُ عَدْنٍ يَدْخُلُونَهَا تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ لَهُمْ فِيهَا مَا يَشَاءُونَ كَذَلِكَ يَجْزِي اللَّهُ الْمُتَّقِينَ (31) الَّذِينَ تَتَوَفَّاهُمُ الْمَلَائِكَةُ طَيِّبِينَ يَقُولُونَ سَلَامٌ عَلَيْكُمُ ادْخُلُوا الْجَنَّةَ بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (32) هَلْ يَنْظُرُونَ إِلَّا أَنْ تَأْتِيَهُمُ الْمَلَائِكَةُ أَوْ يَأْتِيَ أَمْرُ رَبِّكَ كَذَلِكَ فَعَلَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَمَا ظَلَمَهُمُ اللَّهُ وَلَكِنْ كَانُوا أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ (33) فَأَصَابَهُمْ سَيِّئَاتُ مَا عَمِلُوا وَحَاقَ بِهِمْ مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (34) وَقَالَ الَّذِينَ أَشْرَكُوا لَوْ شَاءَ اللَّهُ مَا عَبَدْنَا مِنْ دُونِهِ مِنْ شَيْءٍ نَحْنُ وَلَا آبَاؤُنَا وَلَا حَرَّمْنَا مِنْ دُونِهِ مِنْ شَيْءٍ كَذَلِكَ فَعَلَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَهَلْ عَلَى الرُّسُلِ إِلَّا الْبَلَاغُ الْمُبِينُ (35) وَلَقَدْ بَعَثْنَا فِي كُلِّ أُمَّةٍ رَسُولًا أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ فَمِنْهُمْ مَنْ هَدَى اللَّهُ وَمِنْهُمْ مَنْ حَقَّتْ عَلَيْهِ الضَّلَالَةُ فَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَانْظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِينَ (36) إِنْ تَحْرِصْ عَلَى هُدَاهُمْ فَإِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي مَنْ يُضِلُّ وَمَا لَهُمْ مِنْ نَاصِرِينَ (37) وَأَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَيْمَانِهِمْ لَا يَبْعَثُ اللَّهُ مَنْ يَمُوتُ بَلَى وَعْدًا عَلَيْهِ حَقًّا وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ (38) لِيُبَيِّنَ لَهُمُ الَّذِي يَخْتَلِفُونَ فِيهِ وَلِيَعْلَمَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنَّهُمْ كَانُوا كَاذِبِينَ (39) إِنَّمَا قَوْلُنَا لِشَيْءٍ إِذَا أَرَدْنَاهُ أَنْ نَقُولَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ (40) وَالَّذِينَ هَاجَرُوا فِي اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مَا ظُلِمُوا لَنُبَوِّئَنَّهُمْ فِي الدُّنْيَا حَسَنَةً وَلَأَجْرُ الْآخِرَةِ أَكْبَرُ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ (41) الَّذِينَ صَبَرُوا وَعَلَى رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ (42) وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِكَ إِلَّا رِجَالًا نُوحِي إِلَيْهِمْ فَاسْأَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِنْ كُنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ (43) بِالْبَيِّنَاتِ وَالزُّبُرِ وَأَنْزَلْنَا إِلَيْكَ الذِّكْرَ لِتُبَيِّنَ لِلنَّاسِ مَا نُزِّلَ إِلَيْهِمْ وَلَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ (44)

***

أَفَأَمِنَ الَّذِينَ مَكَرُوا السَّيِّئَاتِ أَنْ يَخْسِفَ اللَّهُ بِهِمُ الْأَرْضَ أَوْ يَأْتِيَهُمُ الْعَذَابُ مِنْ حَيْثُ لَا يَشْعُرُونَ (45) أَوْ يَأْخُذَهُمْ فِي تَقَلُّبِهِمْ فَمَا هُمْ بِمُعْجِزِينَ (46) أَوْ يَأْخُذَهُمْ عَلَى تَخَوُّفٍ فَإِنَّ رَبَّكُمْ لَرَءُوفٌ رَحِيمٌ (47) أَوَلَمْ يَرَوْا إِلَى مَا خَلَقَ اللَّهُ مِنْ شَيْءٍ يَتَفَيَّأُ ظِلَالُهُ عَنِ الْيَمِينِ وَالشَّمَائِلِ سُجَّدًا لِلَّهِ وَهُمْ دَاخِرُونَ (48) وَلِلَّهِ يَسْجُدُ مَا فِي السَّمَوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ مِنْ دَابَّةٍ وَالْمَلَائِكَةُ وَهُمْ لَا يَسْتَكْبِرُونَ (49) يَخَافُونَ رَبَّهُمْ مِنْ فَوْقِهِمْ وَيَفْعَلُونَ مَا يُؤْمَرُونَ (50)

***

أَفَأَمِنَ الَّذِينَ مَكَرُوا السَّيِّئَاتِ أَنْ يَخْسِفَ اللَّهُ بِهِمُ الْأَرْضَ أَوْ يَأْتِيَهُمُ الْعَذَابُ مِنْ حَيْثُ لَا يَشْعُرُونَ (45)

EaFaEaMiNa elLaÜIyNa MaKaRuv elSayYiEAvTı EaNYaPSiFa elLAvHu BiHiMu eLEaRWa EaV EaNYaETıYaHuMu eLGaÜAvBu MiN XaYÇu LAv YaŞGuRUvNa

“Seyyiatı mekr edenler, Allah’ın onları arza hasf etmeyeceğinden veya onlara azabın şuurunda olmadıkları yerden gelmeyeceğinden emin midirler?”

Allah kimine hidayet etmiştir, kimi ise dalaleti hak etmiştir dedikten sonra…

Dalaleti hak edenler için seyyiatı mekr edenlerin yere gömülmeyeceğinden veya bilmedikleri azabın kendilerine gelmeyeceğinden emin midirler?

Günümüzde seyyiatı mekr edenler kimlerdir?

Dünyayı sömüren Sermaye’dir.

Mekkeliler ile Medineliler arasındaki savaşları o zamanki sermaye tezgâhladı. Ali ile Emeviler arasındaki savaşları o zamanki Sermaye düzenledi. İslâm âlemi ile Hıristiyanlar arasında bin yıldan fazla süren savaşları Sermaye düzenlerdi ama hiçbir zaman kendisi cephede olmazdı. Cepheleri oluşturdu ve savaşları çıkardı. İşi daima seyyiatı mekr oldu. Ülkeyi savaşın eşiğine atmak için çıkarcıları harekete geçirdi. Ateşe önce İslamcıları sürdü. Millî orduya onları ezdirecekti. Sonra çıkarcılara karşı millî orduyu harekete getirecekti.

İşte bu Sermaye’nin mekridir.

“Seyyiât” kötülüklerdir. Virüsleri ile tüm insanlığı hastalık dünyasına sürüklemekte, Asya gribi gibi silahlarla insanlığı seyyiât içinde boğmak istemektedir. İşi gücü tüm dünyayı çalıştırarak silah üretmek, silahı halka satıp savaş çıkarmak! Memleketi harabe hâline çevirmek, sonra da yıkılan ülkeyi yeniden diriltmek için onlara verilmek üzere “faizli kredi”ye alan bulmak.

Sermaye’nin dünyayı sömürmek için kullandığı seyyieler bir sistem hâlinde faaliyette... Gümrükler kurmuş, gelen geçenden haraç almakta... Ekseriyet demokrasisi denen sahte demokrasiyi icat etmiş... Bürokrasiyi kurmuş; işleri vatandaşa zorluk çıkarmak, dolayısıyla halkı sefil bırakarak kendisine işçi yapmak... Milletvekillerini halk seçer; işleri halkın bürokratik engelleri aşmak için harekettir!.. Böylece halk milletvekillerini sevmekte, çünkü engelleri onlar sayesinde aşmakta... Milletvekilleri memnun, çünkü halkın işini görmekte... Bürokratlar rahat, çünkü onları işini bilir hâle getirmiş...

Demokrat Partili bir yönetici; ‘halkım işini bilir, bürokrasiyi aşar’ diyordu!

Sermaye ilaç yapar, hastalığın birini tedavi eder, ilacın yan tesirleri ile diğer birkaç hastalığı üretir, böylece devamlı olarak ilaçlarını satar!

“Seyyiât” kelimesi işte bunun için marife gelmiş, bunun için dişi çoğul olarak gelmiştir.

“Mekr etmek” demek, bir plan kurup o planla sürekli karşı tarafı yanıltmak demektir.

“Keyd” geçici tedbirdir, taktik demektir.

“Mekr” ise sürekli olandır, strateji demektir.

Kur’an şimdi sürekli mekr eden Sermaye’ye açıkça bildirmekte, akıbetinin yere gömülme ile sonuçlanacağı hatırlatılmaktadır. Bugün Sermaye karşılıksız para ile yeryüzünü sömürmektedir. Reel ekonomi yerine değerler ekonomisi ile varlığını sürdürmektedir. Durmadan silah sanayini ve silahları var ederek dünyayı barut fıçısına çevirmektedir. Yarın kendisinin imal edip insanlar birbirlerini kırsın diye dağıttığı silahlar birden Sermaye avına yönelebilir, böylece kendileri yerin altına gömülebilirler.

Bu arada insanlık ne olacaktır?

Kur’an çok açık olarak beyan ediyor. Kurunun yanında yaş da yanacaktır. Ancak, eğer suçlu değilseler, ahirette kendilerine yapılan zulmün diyetini Allah ödeyecektir. Mekr edenler ise yerin altına girecek ve sonra çıkamayacaklar.

Bir de şuurunda olmadıkları şey beklenmedik yerden azabın gelmesidir. 15 Temmuz olayı bunun çok açık delilidir. Ak Parti bunu asla cemaatten beklemiyordu. Sermaye de Türkiye’nin bunu bu şekilde atlatacağını bilemiyordu. Olaylar hep böyle gelişir.

İstiklâl Savaşı’nda Türkiye’nin oluşmasına çalışanlar, Türkleri İslâm âlemine karşı ateist jandarması olarak kullanacaklardı ama Türkler şimdi İslâm’ın askeri oluyorlar…

أَفَأَمِنَ الَّذِينَ مَكَرُوا

EaFaEaMiNa elLaÜIyNa MaKaRuv

“Mekr eden kimseler emin midirler?”

İnsanlar topluluklara bölünmüşlerdir.

İnsanlık devletlere, devletler illere, iller bucaklara, bucaklar da ocaklara ayrılır.

Toplulukların iki sorunu vardır; dış savunma ve iç güvenlik.

Ayrıca halk ilmî, ahlâkî, meslekî ve siyasî gruplara ayrılır ve bunlar aralarında yarışırlar.

İşte burada iki durum vardır; savaş durumu ve barış durumu.

Savaş durumunda mekr meşrudur.

Barış durumunda ise mekr gayriinsanîdir. Barış durumunda açık anlaşmalarla yarışa devam edilir. Barış durumunda da mekr ile ilişkide bulunmak seyyieyi mekr etmek olur.

Bugün yeryüzüne Sermaye hâkimdir ve tüm insani ilişkiler hileye dayanmaktadır. Sermaye dine, ilme ve siyasete hâkimdir, ekonomiyi de “karşılıksız para” ile yürütmektedir. Bunların hepsi mekrdir. Mekr eden de Sermaye ve onun yandaşlarıdır. Rockefeller ve Rotschild’ler çağımızın firavunlarıdır. Masonluk teşkilatı onların yandaşlarıdırlar. Birçok halkı kandırma oyunları ile insanlığı idare etmektedirler. “Bunlar emin midirler?” diyerek, bu ayette onların başlarına gelecek olan iki şeyden bahsetmektedir.

Bundan sonraki ayetlerde bunlar için iki tehlikeyi daha haber vermektedir.

السَّيِّئَاتِ

elSayYiEAvTı

“Seyyieleri”

Seyyieleri, kötülükleri mekr etmektedirler.

Sermaye sahiplerinin seyyieleri nelerdir?

Önce karşılıksız faizli para ile ekonomide büyük sıkıntılar oluşturmaktadırlar.

Gümrükler, vizeler ve kotalarla ekonomik sıkıntı oluşturmaktadırlar.

Oluşturdukları bürokratik yöntemlerle insanların anasını ağlatmaktadırlar.

Çıkarttıkları akıl almaz çokluktaki yasalarla çağımız dünyasını yeniden ilkel döneme yani şeriatsız/kanunsuz döneme çevirmektedirler.

Sanatı dinsizlik ve ahlâksızlık için kullanmaktadırlar.

Terör olayları ile fitne çıkarmaktadırlar.

Oysa fitne savaştan daha kötüdür.

أَنْ يَخْسِفَ اللَّهُ

EaN YaPSiFa elLAvHu

“Allah’ın hasf etmesinden”

Kamer’in hasf edilmesi Ay tutulmasıdır. Kur’an Allah’ın kötü insanları arzda hasf ettiğini söylemektedir. Hasf gömme değildir. Ay gömülmez. Görünmez olur. “Bi” ile taaddi etmiştir. Kur’an’da “küsf” kelimesi de kullanılmaktadır. Bulutların kümeleşmesi  “küsf” ile ifade edilmektedir. Birbirinden uzakta ama bir arada bulunan toplu varlıklara “küsf” denmektedir. Meteorlar birer küsftürler.

Onlarla yeri hasf edecektir.

Karun için onu ve serveti arza hasfetti yahut onlar arzı hasfetti. Kirletti, karıştırdı demektir. Yani kişi ölmüş toprak olmuş, serveti de dağılıp toprak olmalıdır.

Buradaki hasf da helâk olup toprağa karışmalarıdır.

Değişik yollarla bu durum gerçekleşir.

Evet, mekr yapan Sermaye sahiplerinin kendileri yok olacaklar, tarih olacaklardır. Bu şekilde giderlerse servetleri kalmayacaktır. İflas edeceklerdir. Kendileri de sülale olarak etkinliklerini kaybedeceklerdir. İsrail oğulları kıyamete kadar varlıklarını sürdüreceklerdir. Sermaye sahipleri aynen zalim sultanlar ve çarlar gibi husf olup gideceklerdir.

بِهِمُ الْأَرْضَ

BiHiMu eLEaRWa

“Onları arza”

Malların ve bedenlerin dağılıp toprak içine karışması şeklinde anladığımız zaman Ay’ın husfunu nasıl anlatacağız?

Ay’ın husfu Ay tutulması değil, Ay’ın parçalanıp toz hâline gelmesi demek olur.

Kıyamet gününde gezegenler arasında denge bozulmuş, yeryüzü yaşanır yer olmaktan çıkmış olacaktır.

أَوْ يَأْتِيَهُمُ الْعَذَابُ

EaV YaETıYaHuMu eLGaÜAvBu

“Yahut onlara azap gelir”

Yerin içine karıştırma Allah’a isnat edilmiştir. Azabın gelmesi ise azaba isnat edilmiştir. Azap, ölmeden, helâk olmadan duyulan azaptır.

Sağ kalacaklar ama mağlup olmuş şekilde sağ kalacaklar. 

“Azab” burada marife gelmiştir. Bu da iktidardan düşme şeklinde ifade edilebilir. Birinci azap bedenlere isabet edecek azaptır, bu azap ise bedenlere değil yaşama hayatlarına, sosyal varlıklarına isabet eden azaptır.

Sermaye sermayesini kaybedecektir. Siyasiler de iktidarlarını kaybedeceklerdir. Nitekim derebeylerinden sonra krallar, krallardan sonra imparatorlar, imparatorlardan sonra diktatörler peş peşe iktidarlarını kaybetmişlerdir.

مِنْ حَيْثُ لَا يَشْعُرُونَ(45)

MiN XaYÇu LAv YaŞGuRUvNa

“Şuurunda olmadıkları yerden...”

“Ev/veya” kelimesini kullanmaktadır. Ya o olur ya da bu olur. Ya büyük helâk ortaya çıkar ve “sosyal tufan”la yok olurlar yahut da iktidarlarını kaybederler ve sefalet içinde varlıklarını sürdürürler. Azab bellidir ama nereden geleceği belli değildir. Azab iktidardan düşmedir, serveti kaybetmedir. Ama bunun nereden ve nasıl geleceği meçhuldür. 15 Temmuz bunun açık örneğidir. Karşılıksız paranın yerine karşılıklı para çıkarıldığı takdirde Sermaye bir gün içinde yıkılıp gider.

Bediüzzaman sürgünlerde ve hapishanelerde Risaleleri yazdı.

F. Gülen de sıkıntılar içinde çok büyük bir başarıya ulaştı, yeryüzünde okullar inşa etti; Demirel, Özal ve Erdoğan büyük katkılarda bulundu. Gülen bu çalışmalara devam etseydi, dünyada başarılı eğitim yapıyordu, İslâmiyet’i dünyaya tebliğ ediyordu.

Ak Parti ve Cemaat el ele vermiş, “Adil Düzen”i engellemede ittifak etmişlerdi...

İşte, beklemedik olaylar cereyan etmeye başladı. Balyoz ve Ergenekon’la AK Parti bindiği dalı kesiyordu. Bu yetmemiş gibi Ak Parti Cemaat’in okullarını kapatmaya, dershaneleri tatil etmeye, yurtlarına müdahale etmeye başladı.

Sonunda beklenmedik 17 ve 25 Aralık (2013) olayları oldu. Ergenekon ve Balyoz’dan dönüldü. Ama sorunlar çözülmedi. Ve sonunda hiç beklenmedik 15 Temmuz geldi.

İşte bunlar şuursuzca gelenlerdir. Görünürde Sermaye zafer kazanıyor ve hedefine doğru ilerliyordu. Ama Allah böylece Sermaye’yi beklemediği cihetten vuruyordu.

Türkiye’deki 15 Temmuz, İran inkılâbı kadar önemlidir. Halk iktidara doğrudan el koymuştur. Daha beklemediğimiz ve bilmediğimiz nice olaylar cereyan edecektir.

أَوْ يَأْخُذَهُمْ فِي تَقَلُّبِهِمْ فَمَا هُمْ بِمُعْجِزِينَ (46)

EaV YaEPuÜaHuM FIy TaQalLuBiHiM FaMAv HuM Bi MuGCiZIyNa

“Yahut onları takallublarında ahz eder ve onlar icaz etmezler.”

Takallublarında onları ahz eder denmektedir. Takallubları içinde onları ahz eder.

“Takallub” bir kalıptan diğer kalıba girme demektir, bir sistemden diğer sisteme girme demektir.

Sermaye faizsiz ekonomi sisteminden faizli ekonomiye geçmiştir. Tarım döneminden sanayi dönemine geçilirken tarım sektörü sanayi sektörüne inkılâp etmiştir. Sermaye terakümünü sağlamak için faiz ve karşılıksız para meşru kılınmıştır. Böylede köyden kente taşınan halka faizli sistemde iş bulunmuştur. Yeryüzünün tamamı sanayileştikten sonra artık yeni yatırımlara gerek kalmamıştır. Yeni yatırımlara emek bulunamadığı için faizli sistemde ekonomi krizleri oluşmuştur.

Birinci ve İkinci Cihan Savaşları ile krizler aşılmıştır. Yeryüzü bombalanıp harabeye çevrilmiş ve faizli sistem yeniden nefes almıştır.

Bugün de aynı tıkanıklık vardır. Sermaye’ye yatırım yapacağı alan bulunamıyor. Dünya savaşı da çıkarılamıyor. “ADİL DÜZEN” söylemi bunu engellemiştir. Artık bu tıkanıklığa çare bulamamaktadırlar. Onlar icaz edemeyecekler, yarışı kazanamayacaklar, faizsiz “Adil Düzen”e karşı galip gelemeyeceklerdir. Onlar kendi düzenleri içinde boğulup gideceklerdir. Ekonomik krizler onları bitirecektir. Demek ki “sosyal tufan” ile helâk olabilir, iktidarlarını beklenmedik şekilde kaybedebilirler yahut ekonomik kriz onları iflas ettirebilir.

أَوْ يَأْخُذَهُمْ

EAV YaEPuÜaHuM

“Yahut onları ahzeder”

“Ahzetmek” yakalamak, tutuklamak demektir, hareketsiz hâle getirmek demektir.

Üçüncü binyıl uygarlığı KUR’AN DÜZENİ olarak gelecektir.

Bu gelişme karşılığı olan para ile oluşacaktır.

Önce halk kooperatifleri kurulacak, “SEMT SENETLERİ” oluşacak ve böylece üretim ile tüketim arasında takas sistemi gelecektir. Halk karşılıksız parayı kullanmayacaktır.

Sonra makroda dolar yerine kuyumcuların çıkardığı “ALTIN BONOLAR” kullanılmaya başlanacaktır.

Devletler artık emeğe dayanan “TOPRAK PARASINI” çıkaracaklardır.

İller ise “DEMİR PARASINI” çıkaracaklar.

Bucaklar “BUĞDAY PARASINI” çıkaracaklardır.

فِي تَقَلُّبِهِمْ

FIy TaQalLuBiHiM

“Kendi takallubları içinde”

Yani onları yine kendi inkılâpları bitirecektir. Faizli karşılıksız para ile bu gücü elde ettiler, yine bununla yıkılacaklardır. İnsanlar oynanan oyunu öğrenecekler ve Sermaye (bir daha) üçüncü cihan savaşı çıkarsa bile, ondan sonra artık böyle bir savaş çıkaramayacaktır.

Sovyetler kendi halkına zulmetti. Çin kendi halkına zulmetti. Türkiye, Almanya/Hitler, İtalya/Mussolini kendi halkına zulmetti. Sonunda ne oldu? Sermaye’nin bu mekri kendi aleyhine bitti. Sovyetler Sermaye’yi kovdu. Çin Sermaye’nin dolarlarına yani para gücüne sahip oldu. Dünyada ulusal devletler oluştu.

Çalkantı devam ediyor ama hep sömürenler ahzolunuyor.

Burada “Fî” harfi kullanılmıştır. Takallubları içinde onları ahzetmiştir.

فَمَا هُمْ بِمُعْجِزِينَ (46)

FaMAv HuM BiMuGCiZIyNa

“İcaz edemeyecekler.”

Acz makatla sırtın birleştiği yerdir. Yarışta kimin aczi önce geçerse o kazanmış olur. “İ’caz etmek” demek yarışı kazanmak demektir.

Evet, faizli karşılıksız para, Allah’ın semenini, Allah’ın altın ve gümüşünü yenemeyecektir, insanlık yeniden altın paraya dönecektir.

Ekonomide bir taraftan üretim ve tüketim yapılır, döngü devam eder. Bu döngünün sürebilmesi için ters istikamette altın ve gümüş veya senetleri dolaşır. Fiyatlarla çarpılınca mal döngüsü para döngüsüne eşit olur. Altın ve gümüş sınırlı olduğu için para döngü hızı ile üretimi ve tüketimi aynıdır.

Faizli sistemde karşılıksız para ile döngü sürdürülür.

Faizsiz sistemde paranın hızı ile denge sürdürülür.

Faizsiz sistem faizli sistemi yenecek, yarışı faizsiz sistem kazanacaktır.

Türkiye veya Rusya faizsiz sisteme geçmedikçe pek çok 15 Temmuz’la karşı karşıya kalırlar ve olaylar Rusya’ya, Çin’e, Avrupa’ya, dünyaya sıçrar.

Türkiye’de Sermaye’nin mekri devam ediyor... Akevler’in ortaya koyduğu “Adil Düzen”in faizsiz sistemini uygulamak yerine, faizli sistemin kılığına girilmekte, katılım bankaları sahtekârlığı yapılmaktadır. Başaramayacaksınız.

أَوْ يَأْخُذَهُمْ عَلَى تَخَوُّفٍ فَإِنَّ رَبَّكُمْ لَرَءُوفٌ رَحِيمٌ (47)

EaV YaEPuÜaHuM GaLay TaPavVuFın FaEinNa RabBaKuM La RaEUvFun RaXIyMun

“Yahut onları tahavvuf üzerine ahz eder. Rabbiniz rauftur rahimdir.”

Takallubda ahzetmek ve havfda ahzetmek yalnız burada geçmektedir.

Olaylardan korkup başta tedbir alırsanız, onun içinde batarsınız. Hastalıktan korkup aşırı sağlık tedbirleri alırsanız, enerji üretimi durur, beslenme azalır ve daha çok hastalık olur. İnsanlar boşanacaklardır diye boşanma yasağı getirirseniz, boşanmalar çoğalır, evlenmeler durur. Ordunuzu da gereğinden çok büyütürseniz, üretim yavaşlar, ordu zafiyete uğrar. Hiçbir şeyde aşırı korku içinde olmamalısınız. Ordu ihtilal yapacak deyip zayıflatırsanız, ülkenizi düşman işgal eder.

Korkuya dayanan düzen olmaz.

Sorunlar önce iyi niyet ilkeleri içinde çözülür. Herkes doğru hareket eder kabul edip sorunları öyle çözeceksiniz. Düzen kurulurken arıza olursa deyip ona göre düzenin kurallarını koymayacaksınız. Önce düzeni havf etmeden yani korkmadan kuracaksınız, ondan sonra da çıkacak arızalara karşı tedbirler alacaksınız.

Bugün insanlık tahavvuf/korku üzerinde oturmuştur.

Evlenecek kız veya erkek tahavvuf/korku içindedir. Ya evlendiğim zaman istemediğim eşle evlenmiş olursam ne olur. Bu sebeple evlenmiyor! Kızlarımızın çoğu ve erkeklerden hemen o kadarı evlilik dışı ilişkilerde bulunmadan evlenmiyor.

Herkes korkuyor; ya işsiz kalırsam...

Demek ki dört afetten birisi gelecektir.

Büyük savaş başlayacak ve yeryüzü atom, biyolojik ve kimyasal silahlarla, tahrip edici silahlarla tüm yapılar yerle bir olacak, insanlar da toprak olacak.

Yahut ekonomik krizle işsizlik ve açlık olan şekle girecek, kentler boşalacak. Ancak köylerde hayat devam edebilecektir. İnkılâpların sonunda inkılâp yapanlar inkılâbın altında kalacaklardır.

Tahavvuf yani korku sebebiyle insanlar normal hayat yaşayamayacak, aile kuramayacak, anlaşmalar yapamayacak.

İşte, Allah bundan sonra “Fa” harfi getirerek, tahavvufa gerek yok, çünkü Allah rauftur rahimdir demektedir.

أَوْ يَأْخُذَهُمْ

EaV YaEPuÜaHuM

“Veya onları ahz eder”

“Ye’huzehum” kelimesi de iki defa ve burada geçmektedir.

Onlar inkılâp havasına girer, hep değişmeyi ister ve sonuç olarak kendi inkılâpları içinde boğulurlar.

İsmet İnönü inkılâpları oturtmaya çalışmamıştır. İnkılâplar devam etmemelidir. İnkılâplar yapıldıktan sonra, o inkılâplar oturuncaya kadar yeni inkılâp yapılmaz. Anayasa bile böyledir. Anayasa maddelerini sık sık değiştirirseniz o anayasa hiçbir işe yaramaz.

Tutuculuk ne kadar yanlışsa, durmadan değiştirmek de o kadar yanlıştır. Kanunlar çıkarılır, daha uygulanmadan yenileri çıkarılır! Kanunlar kurallardır.

Sık sık değişen kanunlar kural değil de karar şekline dönüşür.

Kural benzer bütün olaylara uygulanır.

Karar ise sadece bir olaya uygulanır.

عَلَى تَخَوُّفٍ

GaLay TaPavVuFın

“Tahavvuf üzerine”

“Takallub” “Fî” ile getirilmiş, “Tahavvuf” ise “Alâ” ile getirilmiştir. “Fî”de zarfiyet var, “Alâ”da sebebiyet vardır.

Tahavvufda azap verilmektedir. Bizzat tahavvuf azap olmaktadır. Tahavvuf tafaul babıdır.

Kendi kendine korkmak yani korkulacak bir şey olmadığı halde korkman tahavvuftur.

Takallub da kendi kendine inkılâp yapmak demektir. İnkılâba gerek olmadığı halde inkılâp yapmak. Bir şey ne durumda ise o durumda devam eder, değişmesi için sebebin olması gerekmektedir.

Durmadan kanun değiştirerek işleri düzeltmeye çalışırlar.

Yahut hep korku içinde aşırı tedbirler almak tahavvuftur.

فَإِنَّ رَبَّكُمْ

FaEinNa RabBaKuM

“Oysa rabbiniz”

Buradaki “Fa” harfi mahzuf bir cümlenin izahıdır. Korkmalarına gerek yoktur. Çünkü rabbiniz rauftur rahimdir. “Rabbiniz denmektedir. “Küm” ile tüm insanlığa hitap etmiştir. Bir yapı sağlam bir yapı ile yapılırsa, ondan sonra gelen arızaları Allah kendi kuralları içinde def eder.

Korkmayacaksınız, evleneceksiniz.

Korkmayacaksınız, anlaşacaksınız.

Korkmayacaksınız, işler yapacaksınız.

Korkmayacaksınız, içtihatlar yapacaksınız.

Çünkü rabbiniz vardır, sizi yetiştirmek ve korumak için var etti.

Tehlikeli işleri yapmazsanız eğitilmiş olmazsınız.

لَرَءُوفٌ رَحِيمٌ (47)

La RaEUvFun RaXIyMun

“Rauftur, rahimdir.”

“Rafet” bir babanın çocuğuna duyduğu duygulardır.

“Rahmet” ise bir annenin çocuğuna duymuş olduğu duygulardır.

Allah tarihte anne ile temsil edilmiştir. Ama Hıristiyanlar baba olarak adlandırmışlardır. O halde Allah’ın size verdiği imkânlar ve şartlar sizin lehinizedir. Korkmadan ameli salihe doğru adımlar atacaksınız. Korkak olmayacaksınız.

Siz yapmayacaksınız, Allah yapacaktır.

O rauftur rahimdir.

Biz projeler yapacağız, biz muhasebelerini kuracağız. Cesaretle yapılacak işleri yapmaya yöneleceğiz. Tahavvuf içinde olmayacaksınız.

Rablik rauf ve rahim olmayı gerektirdiğinden burada nekre geldiğinden bu böyledir. Yani öyle bir düzen kurmalıyız ki insanlar tahavvuf içinde olmamalıdırlar. Bugünkü tahavvufu kaldırma yolunu tutturmalıyız.

Bizim lojmanlı işyerleri önerimiz bu tahavvufu çözecektir. Onbeş yaşına gelmiş kız ve erkek evlendikten sonra eşlerini buldukları gibi işlerini de aşlarını da bulmuş olacaklardır, meskenlerini de bulmuş olacaklardır. Çalışmayanlara tanınan yeryüzü kira payı ile de güven içinde olacaklardır. 

Burada şu yorumu yapabiliriz.

Rafet iş bulma demektir.

Rahmet de mesken bulma demektir.

Toplulukta üretim erkeğe, tüketim kadına aittir. Üretim işyerlerinde, tüketim evlerde olmaktadır. Arada “Ve” harfi getirilmediğine göre işyerleri ile lojmanlar aynı apartmanda olacaktır demektir.

أَوَلَمْ يَرَوْا إِلَى مَا خَلَقَ اللَّهُ مِنْ شَيْءٍ يَتَفَيَّأُ ظِلَالُهُ عَنِ الْيَمِينِ وَالشَّمَائِلِ سُجَّدًا لِلَّهِ وَهُمْ دَاخِرُونَ (48)

EaVaLaM YaRaV EiLAy MAv PaLaQa elLAHu MıN ŞaYEin YaTaFayYaEu JıLAvLuHu GaNı eLYaMIyNı Va elŞaMAvEiLi SucCaDan LilLAvHi Va HuM DAvPiRUvNa

“Onlar dahir iken Allah’ın yarattığı her şeyin yemin ve şemailden zılalinin secde ederek tefeyyü’ ettiklerini re’y etmediler mi?”

Bir cümleye hakiki mana verilemiyorsa mecaziye gidilir.

1- “Re’y” kelimesine bakalım. “Görmediler mi” denmektedir. Oysa biz böyle bir secdeyi görmüyoruz. O halde burada görmenin mecazi bir manası olmalıdır.

2- Şeylerden neyi halk etmişse, yani bütün mahlûkat. Bütün mahlûkatın gölgesi tefeyyü’ ediyor ve gölgeleri vardır. Gölge güneşin yeryüzünde görünmediği yerlerde vardır. Bütün mahlûkatın böyle tefeyyü’ ettiği zevalden geçmesi söz konusu değildir.

3- Buradaki secdenin bizim yaptığımız secde ile açıklanması mümkün değildir.

4- Eşyadan “Mâ” ile bahsederken “onlar” diyerek akıl sahiplerine yahut insanlara geçmektedir.

Bunlara dikkat edildiğinde ayete hakiki mana vermek mümkün değildir. Bunlar mani karinelerdir. Bunu ilk müfessirler görmüşler, mecazi mana vermeye çalışmışlardır. Biz de bu ayeti hakiki manası ile değil de mecazi manası ile yorumlamaya çalışacağız.

“Re’y etmek” kelimesi sadece gözle görme değildir. Üzerinde düşünüp kavramak da re’y etmektir. “İlâ” ile getirildiği zaman bunu ifade eder.

O halde burada “re’y etmediler mi” sözü ile üzerinde düşünüp kavramadılar mı anlamındadır. Rey etmediniz mi (تَرَوْا) kıraati de bulunmakla beraber, cumhurun kıraati ye iledir (يَرَوْا).

Böylece burada “görmediler mi” sözü ile kastedilen bugünkü Batı’dır, sömürü sermayesidir, müstemlekeci siyasettir.

Yirminci yüzyılın müsbet ilmi şu gerçekleri ortaya koymuştur.

1- Kâinat bütün olarak bir yapıdır. İçimizdeki her şeyin o bütün içinde yeri vardır ve görevini görmektedir. Ne parçalar ne de parçalarının hızlarından oluşan enerji artıp eksilmektedir. Sadece enerji düzgünlükten dağınıklığa giderken canlılar ve insanlar, meleklerle cinler ve ruhlar bundan yararlanarak evrim yapmaktadırlar. Kâinatta enerjinin entropisi büyümekte ve bundan yararlanan şuurlu varlıklar ve onların yaptığı makineler (canlılar) evrim yapmakta, maddenin entropisini düşürmektedirler.

2- Kâinat tek bir bütündür. Birbirine zıt parçalar vardır. Ama bunlar somun-cıvata gibidir. Genelde bütünü teşkil ederler ve kâinatta her şeyin bir görevi vardır, genel dengede yerini alır.

3- Kâinat dengededir. Denge demek sarkaçtaki gibi gider-gelir ama merkezden atılmaz, bir sağa gider, bir sola gider, sonunda merkezde toplanır. Kâinatta galaksilerden yıldızlara ve yere kadar her şey dengededir. Dalgalanır ama bozulmaz. Hepsi aynı secdeye ulaşırlar.

4- Mekân, zaman, madde ve enerjiden ibaret olan kâinatta her şey gereği kadar vardır ve hepsi denge içinde görevini layıkıyla gerçekleştirir. Bu arada insanlar, melekler, cinler ve ruhlar da bunlardan yararlanarak kendi görevlerini yaparlar.

Bu hususu yirminci yüzyılın ilmi ortaya koymuştur. Bu ilmi de Batı’nın Sermaye’si ve siyasileri ortaya koymuşlardır. Bunun için “Evelem Yerav” denmektedir.

Kâinat atomlardan oluşmaktadır. Atomların iki özelliği vardır. Her biri bir yer işgal eder ve bu yerini başka atomla paylaşmaz. Her parçacığın başka bir özelliği daha vardır, o da dışarıya etki eder, başka parçacıkları kendine çeker veya iter. Onlara hız kazandırır. Uzakta iken kendine çeker. Ama çok yaklaşınca da yerini onunla paylaşması için iter. Birbirini çeken iki top düşünün, önce birbirlerine yaklaşırlar ama sonra birbirlerine değince de iterler ve uzaklaşırlar. İşte, her parçacığın veya parçacıkların birleşmesi ile ortaya çıkan her cismin dışarıdaki parçacıkları ve cisimleri çekme veya itme özelliği vardır. Bu özelliğine Kur’an “zıl” demekte yani gölge demektedir.

Bir elektron merkezdeki çekirdek etrafında dönmektedir. Bir taraftan merkeze doğru çekilmekte, diğer taraftan merkez kuvveti ile merkezden itilmektedir. Kur’an’da çekme “yemin” ile, itme de “şimal” ile ifade edilmiştir. Çekme daima bir merkezdedir, dolayısıyla tektir. Oysa itme tüm uzayın her istikametindedir, dolayısıyla çoktur. Onun için “yemin” müfrettir, “şimal” cemidir.

Denge çekme ve itme ile birlikte olur ve denge onun üzerinde kurulur. Bu sebeple “Ev/veya” değil de “Ve” denmiş oluyor.

“Fey’” demek dengede olma, ortalama yörüngeyi koruma demektir. “Fey’” aslında dönme anlamınadır. Döner şekilde ifade edilmiş olur. Bu da mecazi olmuş olur. Burada “Hüm” zamiri “şey”e değil, “yerev”deki “vav”a gitmektedir. Yani Sermaye’ye ve siyasilere gitmektedir.

Bundan çıkaracağımız çok dersler vardır. Başta denge denklemidir. Sağlık ile hastalık savaş hâlindedir. Bu savaş bitmeyecek. Canlılar var oldukça sağlık da devam edecektir. Ama canlılarda gelişme olsun diye ölüm de vardır. Ölen canlılar toprağı humuslu toprak hâline getirirler, böylece daha çok canlının yaşamasına sebep olurlar. Toprağı humuslu hâle kendi bedenleriyle getirirler. Topluluklarda benzer savaş devam etmektedir, edecektir de hiçbir zaman yapıcılar son zaferi kazanıp yıkıcıları ortadan kaldıramayacaklar, yıkıcılar da yapıcıları yok edemeyeceklerdir.

أَوَلَمْ يَرَوْا إِلَى

EaVaLaM YaRaV EiLAy 

“Re’y etmediler mi?”

“R” harfi tekrarı ifade eder. “E” soru harfidir. “إِي” ise evet manasındadır. İngilizce “Yes” olarak ifade edildiği gibi Türkçedeki “Evet” de “إِي”nın değişmesi ile oluşmuştur. O halde “re’yetmek” demek, döngü içinde soru ve cevap vermek demektir, düşünmek demektir. “İlâ” ile teaddi edince de bir konu üzerinde düşünmektir. Gözle görmek ise defalarca bakıp bir görüntüyü değil de değişik görüntüleri bir arada görmek demektir.

“Basar” değişik şeyleri bir arada görmektir.

“Re’y” ise bir şeyi değişik zamanlarda görmek demektir.

“Nazar” ise ikisini birden yapmaktır.

Buradaki zamir baştan beri anlatılan günümüzün Firavunu olan Sermaye ve onunla bir olan siyasilerdir. Kendilerinin yirminci yüzyılda ulaştıkları ilmî sonuçları hatırlatarak düşünmeye davet etmektedir.

مَا خَلَقَ اللَّهُ مِنْ شَيْءٍ

MAv PaLaQa elLAHu Hlk MıN ŞaYEin

“Allah’ın halk ettiği her şey”

“Mâ” burada tamim içindir, Hepsi demektir.

“Mim” ise tebyini cins içindir, yani şeyden O’nun yarattığı her şey.

Beş boyutlu uzayda her şey vardır ama bizim üç boyutlu uzayımıza onlardan bazıları gelmektedir. Onlara “mahlûk” diyoruz. Beş boyutlu uzayda olanlar üç boyutlu uzayımızdan geçtikten sonra dört boyutlu uzayda depolanmaktadır.

يَتَفَيَّأُ ظِلَالُهُ

YaTaFayYaEu JıKAvKUHUv

“Zılali tefeyyu’ eder”

“Fey” karşılıktır, bir borcun ifa edilmesidir. “Eda” var, “kaza” var; “vefa” ve “fey” kelimeleri ile ifade edilmektedir. “Fey” vakti gelmek demektir. Güneş’in en yüksek yeri demektir. Sarkacın en aşağı olduğu yer demektir.

“Tefeyyü’ etmek” denge etrafında hareket etmek demektir, dalgalanmak demektir.

“Zilali” gölgelerinin tefeyyü etmesi denge yerinde gelip gitme anlamındadır. Zilal itme ve çekme kuvvetidir, titreşir ve dalgalanır demektir.

عَنِ الْيَمِينِ وَالشَّمَائِلِ

GaNı eLYaMIyNı Va elŞaMAvEiLi

“Yeminden ve şemailden”

Çekirdek etrafında dolanan elektronun merkez tarafı sağ, dışarı tarafı soldur. Merkez tarafı daima tektir, dışarı tarafı ise sonsuzdur. Bundan dolayı şemail çoğul getirilmiştir.

Topluluklarda sağ vardır, sol vardır. Sağ iktidar tarafı olan gruptur. Sol ise iktidara karşı olan gruptur. Kur’an’da “sağ ashabı, sol ashabı” diye adlandırılmıştır. Fransız ihtilalinde devrimciler solda oturdular, muhafazakârlar sağda oturdular. Böylece Kur’an’ın tabiri insanlık tarafından benimsendi. ABD’de güneydekiler muhafazakârlardı, kuzeydekiler devrimcilerdi. Dolayısıyla şimal halkı kuzey halkını yani solu temsil etti.

Demek ki biz bu ayete bu manayı verirken Kur’an’ın diğer bütün ayetlerine uyum içinde mana veriyoruz. Doğru birdir. Yanlış ise çoktur. Doğru ile yanlış arasında denge varsa, bir ile çok arasında da denge vardır. Kur’an’ın başka yerinde “ani’l-yemini ve ani’ş-şimali” denmektedir. Sadece burada böyle getirilmiştir. Demek ki bire çok dengesinin yanında bire birde de denge vardır.

سُجَّدًا لِلَّهِ

SucCaDan LilLAvHı

“Allah’a secde ederek”

“Secde” yere kapanma anlamındadır. Sonuçta denge ile varlık kurulur, hayat devam eder. Her zerre denge kanunlarına tabidir. Bu denge ile büyük dengeler oluşur, sonunda hepsi Allah’ın takdirini icra ederler. Bir araba çalışır, her taraf bir görür ama sonunda araba bir yerden diğer yere giderek eşyayı götürür. Kâinatta her parçacığın bir görevi vardır. Sonunda bütün bunlar Allah’ın verdiği bir görevi yerine getirir ve sonunda kâinat kendi yolculuğuna devam eder. Gaye cennete ulaşmaktır. Cennete layık olmayanlar da yolda ayıklanır.

“Allah’a secde ederek” demek, büyük yolculuğa katkıda bulunarak demektir.

Büyük yolculuk nedir?

Beş boyutlu uzaydaki varlıklardan uygun olanları üç boyutlu uzaya taşımak, bunlarla dört boyutlu uzayı inşa etmek, arş içinde kürsüyü oluşturmak. Oluşacak olan olgun dört boyutlu uzay bizim uzayımızın devamı şeklinde olacaktır. Secde etmek demek, bu oluşta, bu inşaatta herkesin görevini yapması demektir.

Çalışanlar sürekli değişmektedir ama kâinatın inşası projeye göre devam etmektedir.

Nasıl yumurtada oluşan civciv bir gün kabuğunu kırarak dünyaya gelirse, nasıl anne karnındaki bebek bir gün doğarsa, kâinatta gelişen dört boyutlu uzay cennete doğacak, orada büyümeye ve gelişmeye devam edecektir.

وَهُمْ دَاخِرُونَ (48)

Va HuM DAvPiRUvNa

“Ve onlar duhur etmekte olacaklar.”

“Zahire” ambara doldurulmuş tahıl, “zal” “dal”a dönüşerek yükü ambara boşaltmak anlamında mastar olmuştur.

Kur’an’da dört defa geçmektedir. Biri burada, diğer üçü ise ahirette olacak doldurmadan bahsetmektedir. Cehenneme de doldurulacaklardır.

Burada sosyalist, kapitalist ve karmacılara hitap edilerek dalgalanma meydana gelmektedir. Bu uygarlık dalgalanmalarında herkesin yeri olacaktır. Siz de gelecek uygarlıklarda yer alacaksınız ama hâkim değil hukukun kuralları içinde duhur etmiş olarak yani teslim olmuş olarak. Ahirette insanlar artık ilahi kanunlara uymuş hâle gelmiş olacaklar. Kendiliklerinden uyanlar tav’an, diğerleri de kerhen itaat edeceklerdir.

Bugünkü Sermaye’nin ve bürokrasinin durumu da bu olacaktır. Varlıklarını kaybetmeyecekler ama eski sömürü güçleri olamayacaktır.

وَلِلَّهِ يَسْجُدُ مَا فِي السَّمَوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ مِنْ دَابَّةٍ وَالْمَلَائِكَةُ وَهُمْ لَا يَسْتَكْبِرُونَ (49)

Va LilLAHı YaSCuDu MAv Fıy elSaMAvVAvTı Va MAv FIy eLEaRWı MıN DabBaTin Va eLMaLAEiKaTü Va HuM LAv YaSTaKBiRUvNa

“Ve meleklerden ve dabbeden semavatta olanlar ve arzda olanlar istikbar etmeksizin Allah’a secde ederler.”

Bundan önce secdeye verdiğimiz manayı hatırlarsak bu ayetin manası artık çok kolay anlaşılmaktadır. Allah arş içinde bir cennet var etmiş, o cennetin içine insanları koymuştur. Ne var ki bu insanların orada yaşayabilmeleri için eğitim görmeleri gerekmektedir. O eğitim yeri olarak da bu dünya seçilmiştir. Bu dünya bir okuldur, bir askeri kışladır. İnsanlar burada eğitilecek ve mezun olanlar cennete gönderileceklerdir.

İşte bu okulda her zerre ve her canlı hücresi ve bütün melekler görevlidirler. İşleri bu insanların eğitimlerini sağlamak için gerekli yer ve imkânları hazır bulundurmaktır. Bütün bu yaratılanlar bu ana gayeye hizmet etmekte, o görevi yerine getirmektedirler.

Semavatta olan her şey, her atom ve her cisim bu işi yapmak için vardır. Hiçbiri boş yere yaratılmamıştır ve hiçbiri de serseriyane işsiz güçsüz veya bozucu olarak dolaşmamaktadır.

Yerde olanlar da böyledir. Yerde özellikle canlılar, dabbeden olanlar böyledir. Canlılar bu dünyayı Âdemoğullarının eğitilmeleri için hazırlamışlardır ve ona göre onu yaşatmaktadırlar.

“Min Dabbetin” “Yer”den sonra gelmiştir. Cansızlar semavatta olanların içindedirler. Yeryüzünde ayrıca canlılar var edilmiştir. Bunlardan yani hayvanlardan bahsetmektedir. Bitkiler ise kıyasla aynı sınıfa girmektedirler.

Yahut ilk hücre hareketli olduğu için bitki hücreleri de hayvan hücrelerinden oluştuğu için dabbe ikisini de içermektedir.

Melekler gökte olanlardan sayılmışlardır. Melekler yerdeki canlılardan sayılmamışlardır. Çünkü melekler şimdi bu zahirî kâinatın varlıkları değildirler, batınî âlemin varlıklarıdırlar. Cinler ise bu âlemin varlıklarıdır. Güneşler de bizim için semadadırlar ama onlar da birer arzdır. Dolayısıyla cinler de insanlarla buradadırlar.

Bu saydıklarımın içine insanlar ve cinler dâhil değildirler. Çünkü bunlardan bir kısmı secde etmekte, bir kısmı ise secde etmemektedir. Ruhlar da melekler âlemi içinde olduğu için onlar zikredilmemektedir.

Bu ayete göre kâinat okul olarak yaratılmış, öğrencileri insanlar ve cinlerdir. Okulun öğretmenleri ve personeli ise melekler ve canlılardır. Buradaki öğrencilere çalışıp derslerini yapma konularında özgürlük verilmiştir. Okulun yapısını bozmazlar. Eğitimi aksatmazlar. Herkes bunu bilmelidir. Sermaye bilmelidir. Siyaset bilmelidir. Karmacılar bilmelidirler. Onlar isyan etmezler yani karşı çıkıp görev yapmaktan kaçınmazlar. ‘Biz şerir insana mı hizmet edeceğiz’ demezler. Kendilerine verilen görevleri eksiksiz yerine getirirler.

Bu gerçekleri burada öğrendikten sonra, bundan önce olmuş olayları buna göre tahlil etmek gerekmektedir, bundan sonra olacakları buna göre tahmin etmek gerekmektedir.

Biz Akevler olarak hep Kur’an’a göre ileriyi gördük ve ona göre görevimizi yaptık. Gülenciler ve Erbakancılar ise başka türlü gördüler. Bugüne kadar bizim görüşümüz hep zafere ulaştı. Gelecekte de öyle olacaktır. “ADİL DÜZEN”e karşı, KUR’AN DÜZENİNE karşı direnenler mağlup olacaklar ve cehennemde haşr olacaklar, kâinatta da her şey Allah’a secde etmeye devam edecektir.

وَلِلَّهِ يَسْجُدُ

Va LilLAHı YaSCuDu

“Ve Allah’a secde eder”

Bundan önceki ayette anlatılanlar, Allah’ın melekleri yaratmadan önce, arşa istiva etmeden önce yaptığı işlerdir. Genel kanunlardır. Sünnetullahtır. Bundan sonra değişmeyecek kanunlardır. Bundan sonra ise işte bu yaratılmış kâinatın sakinlerini ve içinde bulunanları anlatmaktadır. Orada atom anlatılmıştır. Zaman ve mekân anlatılmıştır. Madde ve enerji anlatılmıştır. Burada ise yaratıldıktan ve Allah arşa istiva ettikten sonraki durumu anlatmaktadır. Bunun için “Ve” harfi getirilmiştir. Bunun için Allah kelimesi izhar edilmiştir. Oradaki secde ile buradaki secde farklıdır. Oradaki secde doğa kanunu olarak zorunlu secdedir. Her zerrenin doğa kanunlarına göre hareket etmesidir. Buradaki secde ise verilen emri yerine getirme şeklindedir.

Arabayı sürerek iki şeyle karşılaşırsınız; ya doğa kanunları ile karşılaşırsınız yahut karşıdaki arabalarla ve onların şoförlerinin davranışları ile karşılaşırsınız. Doğa kanunlarına uymak zorundasınız ve hatanızın günahını bir başkası ile tartışamazsınız. Ama karşı tarafın bir hatası veya sizin hatanız dolayısıyla kaza olmuşsa, işte o zaman onunla hesaplaşırsınız.

Kâinatı da Allah yaratmıştır ama hukuk düzeni içinde yaratmıştır ve ihtimaliyat ilkeleri içinde hareket edilir. Meraya salınan hayvan merada ot nerede fazla ise o tarafa meyleder. Oysa taşı bıraktığınız zaman belli istikamette düşmek zorundadır. Taşı da hareket ettiren dışarıdaki güçtür. Oysa hayvanı yeşilliğe yönlendiren içteki güdüdür.

Melekler ve canlılar bu emirleri kendi kararları ve seçenekleri ile yerine getirirler. Rablerinin emrine uyarlar. İnsanların ve cinlerin bir kısmı rablerini dinlemezler, bir kısmı dinlerler. Böylece eğitim sağlanmaktadır. Böylece dinleyenler dinlemeyenlerden ayıklanıp atılmakta, sınıf geçilmekte veya sınıfta kalınmaktadır.

مَا فِي السَّمَوَاتِ

MAv Fıy elSaMAvVAvTı

“Semavatta olanlar”

Zerreler birleşir ve cisimleri oluştururlar. Cisimler birbirlerine etki ederek hareketleri oluştururlar. Sonunda entropi büyümeye devam eder, ışık ısıya dönüşür.

Bunların hepsi semavatta olanlardır. Güneşimiz ve arzımız da semavat içinde olduğu için onların atomları buna tabidirler.

“Semavat” kurallı çoğul gelmiştir. Lamı tariflidir. Bizim üç boyutlu uzayımız kastedilmektedir. 13,7 milyar ışık yılı çapındadır. Büyümeye devam etmektedir.

وَمَا فِي الْأَرْضِ

Va MAv FIy eLEaRWı

“Ve yerde olanlar”

Sema tüm kâinatı kaplayan uzaydır. Orada madde var, orada bunların hareketi vardır. Isı ve ışık vardır.

Oysa arz maddeden oluşmaktadır. Her birinin kendi yeri vardır. Bu da arzdır. Bu manasıyla Güneş’in atomları da arzdır. Saldığı ışık semadadır. Yani Güneş’in atomları arzdır ama Güneş’in uzaya yaydığı ışık ve onun dönüşmüş şekli olan ısı semadadır. Kitlesi arzında, çekimi ve ışığı semadadır.

O halde “yerde olanlar” deyince, gezegenlerde ve Güneş’in merkezinde olanlar demektir.

Sema deyince, kitlenin dışında olanlar, uzayda olanlar, boşlukta olanlar demektir. Bunlar da ışık ve ısıdır yahut parçacıklardır, hidrojen veya helyum atomlarının bulunduğu alandır.

مِنْ دَابَّةٍ

MıN DabBaTin

“Dabbeden”

“Dabbe” hareket eden demektir. Ama dışarıdan gelen tesirle hareket eden değil, kendi içindeki organları ve erki ile istediği yere doğru hareket eden demektir. Canlılık budur. Etraftan aldığı bilgilerle kendisinin karar vererek hareket etmesi demektir.

Başlangıçta hareket eden bir tek hücre canlı yaratıldı. Sonra bitki ve hayvan hücreleri oluştu. Bakteriler oluştu. Sonra da virüsler oluştu. Zamanla hayvan hücresi evrimleşerek hayvanlar âlemini, bitki hücreleri evrimleşerek bitkiler âlemini oluşturdu.

Bunların hepsinin içeriği bu “dabbe” kelimesidir.

Biz bugün canlılar-cansızlar diye ikiye ayırıyoruz.

وَالْمَلَائِكَةُ

Va eLMaLAEiKaTü

“Ve melekler”

Canlılar, cansızlar ve melekler. Bunların hepsi bu kâinatı oluşturmakla görevlidir. Kâinat okulunun müstahdemleridir. Burada eğitilenler insanlar ve cinlerdir. Sınıfı bunlar geçmekte ve bunlar sınıfta kalmaktadırlar.

Meleklerin dabbelerden farkı, meleklerde de insanlarda olduğu gibi kalıcı hafıza vardır. Her meleğin beyninde kâinatın haritası vardır, ona bakarak karar verir ve çevreye öyle etki eder. Yani melekler insanlar gibidir. Akıllı varlıklardır. Düşünerek karar verirler, tartışırlar ama emir gerçekleşince de itirazsız ve reddetmeden yerine getirirler.

İnsanlar ve cinler ise böyle değildir. Aldıkları emirleri yerine getirme veya getirmeme iradesine sahiptirler ve isterlerse aksatırlar. İşte bu aksatabilme özgürlüğü onları meleklerin fevkine de çıkarır, esfele de indirir.

وَهُمْ لَا يَسْتَكْبِرُونَ (49)

Va HuM LAv YaSTaKBiRUvNa

“Ve onlar istikbar etmezler.”

Allah Âdem’i yarattığı zaman insana secde edilmesini emretti.

Melekler yaratılmasına itiraz ettiler ama secde etmekten kaçınmadılar.

Şeytan ise istikbar etti, secde etmedi; ‘beni ateşten yarattın, onu topraktan’ dedi.

Kâinat oluşurken önce yıldızlar oluştu, güneş oluştu. Henüz gezegenler yoktu, yeryüzünde canlılar yoktu. Sonra gezegenler oluştu, canlılar meydana geldi ve insan en sonunda yaratıldı. Bugün Güneş’te cinler, Yer’de de insanlar imtihan içindedirler. Ahirette insanlar da cinler de cennette ve cehennemde olacaklardır. Bu dünyada ise canlılar ve melekler eksiksiz kâinatın düzenini sağlamaktadırlar. Bu söylediklerim hayali bir şey değildir. Biz cinleri ve melekleri görmüyoruz, o halde yoklar demek ilmen çok saçmadır.

Biz bugün 13,7 milyar yıl önce olanı biliyoruz, onları şimdi görmemiz mümkün değildir. Biz atomları ve manyetik alanını, yerçekimi kuvvetini görmüyoruz ama onların varlığını kabul ediyoruz. Formüller koyuyor ve işler yapıyoruz. Madem hareket ediyoruz, o halde üç boyutlu uzay vardır. Madem irademiz var ve istediğimiz gibi hareket ediyoruz, o halde beş boyutlu uzayımız vardır. Madem canlılar var, madem DNA’lar var, madem hayvanların beyinlerinde bilgisayarlar oluşturulmuş, bunları dizen ve bunların oluşmasını sağlayan birileri vardır. Biz bunlara “melekler” diyoruz.

Madem içimizi kötülüğe dürten ve beklenmedik kötü hareketler yaptıranlar vardır. Biz adına “cin” diyoruz, “şeytan” diyoruz.

Basit, lise okumamış, vasat zekâya sahip Fethullah Gülen’i Allah almış ve o yüksek mertebelere çıkarmış; şükredeceğine, -teşbihte hata olmaz- elinin hamuru ile erkek/asker işine karışmaya başlamış!

Bunu hangi akılla izah edebilirsiniz?

Allah hiçbir zaman içte isyana/ihtilâla izin vermemiştir.

Hazreti Peygamber Mekke’yi bırakıp gitmiştir, Medine’de savunma yapmıştır.

Gülen eğer bu savaşı Pensilvanya’da verseydi onu alkışlardık. Ama ülke düşmanları ile bir olarak kendi ülkesine saldırmıştır! Bunun İslâmiyet ile bir ilgisi yoktur.

يَخَافُونَ رَبَّهُمْ مِنْ فَوْقِهِمْ وَيَفْعَلُونَ مَا يُؤْمَرُونَ (50)

YaPAvFUvNa RabBaHuM MiN FaVQıHıM Va YaFGaLUvNa MAv YuEMaRUvNa

“Fevklerindeki Rablerinden havf ederler ve emrolunduklanı fi’l ederler.

Meleklerin hallerinden bahsetmektedir. “Yehâfûne” demekle de meleklerin Allah’a itaatleri cebri değildir, iradidir. Yani onlar da isterlerse isyan edebilirler. Buna kendileri karar verirler ve gereğini yaparlar. Onların rabbidir. Onlar da evrim içindedirler, görevlerini yaparak daha yüksek derecelere yükseleceklerdir. Nasıl cennet halkı cennette derecelerini yükseltmekte iseler, melekler de devamlı olarak derecelerini yükseltmektedirler. Allah cennetlikler için de melekler için de daha yüksek dereceler hazırlamıştır.

Onlar günah işlemezler ama sevabı iradeleri ile işlerler ve sevaplarına göre derece alırlar. Cennettekiler için de durum budur. Hayırda yarışırlar. Cennettekiler günahtan sakınma sorunlarını çözmüşlerdir.

Ayette Rablerinin fevklerinde olduğunu beyan etmektedir. Başka ayette de meleklere o gün fevklerinde Rabbinin arşını haml ederler, diyor. Buradaki fevkleri zarfı rabbe de gider, arşa da gider.

Rableri başkomutandır. Melekler O’nun ordusudur, görevlileridir.

Rablerinin komutasında iş yaparlar ve O’ndan havf ederler denmektedir.

Ne emrolunmuşlarsa onu yaparlar.

Burada astların üstlere itaat ilkesi getirilmiştir. Hepsi birden başkomutana itaat edeceklerdir. Komuta ve emir kademe kademe verilir. Herkes üst olanından emir alır ve ast olanına emir verir. Astlar üstlerine itaat ederler. Emirleri yerine getirirler. Üstlerin astları cezalandırma yetkileri vardır. Ondan havf ederlerin manası budur.

Biz istihsanla, itaat etmeyen astı üst öldürürse kısas yapılmaz diyorduk. Buradaki bu ayet bunu teyit ediyor. Mademki korkma durumu var, o halde cezalandırma durumu da vardır. O halde öldürme ceza yetkisinin kullanılması demektir. “Katl”ı diyete çevirir.

Hukuk düzeninde kurallara uyma esası vardır.

Askerlikte ise emir-komutaya uyma esası vardır.

يَخَافُونَ

YaPAvFUvNa

“Havf ederler”

“Hafe” maskedir. Arılar sokmasınlar diye arıcıların yüzlerine takılır. İnsanın kendisine gelecek kötülüklerden korkarak tedbir alması havftır. Melekler görevlerini yaparken yapmazlarsa cezalanacaklarını bilirler ve suç işlemezler, gerekli tedbirleri her zaman alırlar.

Devlet yönetiminde de görevliler başkandan ve onun elçisi olan kendi üstlerinden korkarlar.

Ordu ast-üst ilişkisi ile oluşur.

Onlu sistem vardır. Bir ordu yüzbinlerce askerden oluşur. Bir devlet on veya oniki orduya sahip olur. Başkanı vardır, askerdir, başkomutandır. Yahut başkan asker değildir. Başkomutanı başkan atar. Başkomutan kendisine on kadar ordu komutanı seçer. Ayrıca üç kadar da yardımcı seçer. Yardımcılar karargâhı oluştururlar. Onların atama yetkileri yoktur. Bugünkü kara, deniz ve hava kuvvetleri komutanları bunlardan oluşur.

On tane ordu komutanını doğrudan başkomutan atar. Bunlar birbirinin rakibi oldukları için başkana karşı ittifak edemezler ve darbe olmaz. İşlerin yürümesi için de kendisine yardımcı komutanlarını atar. Ordular doğrudan başkana bağlıdırlar. Bunlar 10’dan aşağı olunca başkana karşı birleşir, 20’den çok olunca başkomutan kumanda edemez.

Ordu komutanları tümen komutanlarını seçer, sayıları 10 kadardır. Yardımcı olarak üç veya dört kolordu komutanını seçer, bunların seçme yetkisi yoktur. Ordu komutanına yardımcıdırlar. Tümen komutanları alay komutanlarını seçer, üç veya dört tuğgeneral yardımcısıdır. Alay komutanları 10’a yakın bölük komutanı seçer. Ayrıca üç yarbay yardımcısıdır. Bölük komutanları manga komutanlarını seçer. Ayrıca üç üsteğmen veya asteğmen yardımcıdır. Manga ise 10-12 kişiden oluşur. Böylece hepsi üstler aracılığıyla başkomutana bağlıdırlar. Ordu böyle oluşur.

Allah’ın meleklerle kurduğu ordu da böyledir.

رَبَّهُمْ

RabBaHuM

“Rableri”

Ordular savunma birlikleri oldukları kadar da eğitim merkezleridir. Askeri eğitimlerinin dışında iş eğitimini de alırlar, ilmi eğitimi de alırlar ve ahlaki eğitim de alırlar.

İslâmiyet’te tüm ülke askeri disiplin içinde organize olmuştur. Özgürlük birlik içinde değildir. Özgürlük beğenmediğin birliği değiştirmededir.

Sermaye halkı kendisine biat ettirmek için özgürlüğü sessizlik olarak tanımlamış ve bugüne kadar bu uygulama sürüp gelmektedir.

مِنْ فَوْقِهِمْ

MiN FaVQıHıM

“Fevklerinde”

Rableri Allah bir başkomutan olarak başlarındadır ve kâinatı yani insanlık okulunu yönetmektedir. Buradaki cinler ve insanlar eğitilmektedir. Buradan mezun olanlar cennetin sakinleri olacaklardır. Kur’an kâinatı böyle açıklamaktadır.

Bugünkü müsbet ilimler de bundan başka bir kâinatla karşılaşmış değildir. Müsbet ilmin tespit ettiği kâinatın felsefesini Kur’an böyle yapmaktadır.

Başka bir tespit yapan varsa, buyursun dinleyelim.

Ben izah edemiyorum ama sizinki yanlıştır deme hakkı kimsede yoktur.

Daha iyi bir izah gelmedikçe mevcut izahlarımızın kabul edilmesi zorunludur.

وَيَفْعَلُونَ

Va YaFGaLUvNa

“Ve fiil ederler”

Ordular nöbetlilerden oluşur. Yani paralı askerlerden değil, halkın nöbetlilerinden oluşur. Nöbet tutmak istemeyenler yani askere gitmek istemeyenler bedel verirler. Onların parası ile de ordular ikmal yaparlar. Nöbetliler nöbet tuttukları zaman ücretlerini alırlar. Üst rütbeliler devamlı nöbet tutarlar ve ücretleri sürekli olur ama onlar da başka işler yapabilirler, izinli olurlar. İzinli oldukları zaman ücret almazlar.

مَا يُؤْمَرُونَ (50)

MAv YuEMaRUvNa

“Emrolunduklarını”

Evet, ast üstün emrini yerine getirir. Görüşünü beyan eder. Üst ısrar ederse ona itaat eder yahut birliğini terk edip ayrılabilir. Savaş esnasında bu terk de caiz değildir.

Bu ayetler Mekke’de nazil olmuştur ama devletin tüm hükümleri rab ve melekler olarak anlatılmıştır.

SÜLEYMAN KARAGÜLLE

Yay. Haz.: REŞAT NURİ EROL

www.akevler.org      (0532) 246 68 92