Adil Düzen Ekonomisi ve rejimler-4

İslâmiyet’in bu pompaları nasıl yerleştirdiğini anlatamazsak iddiamız havada kalır.

ÇALIŞMA KREDİSİ

Çalışan herkesin resmi ücreti vardır. Herkesin resmî ücreti kadar faizsiz kredi alma hakkı vardır. Kredisini iki yerde kullanır. a) Ya inşaata gider ve müteahhidin yanında çalışır. Resmi ücretini alır ve kredisini kapatır. İnşaat borçlanmış olur. İnşaat müteahhidine çalıştırdığı işçi ile orantılı malzeme kredisi verilir, müteahhit (yüklenici) malzeme alır. Arsayı devlet yüzde 40 iştirakle koymuştur. İnşaat yapılır. İnşaat satılınca devlet kredisini tahsil etmiş olur. b) Kredi alan işçi isterse inşaata değil de üretime gider. Orada iş yerleri vardır. Kredi resmi ücret kadardır ama orada ücret serbesttir. İşverenle pazarlıkla tespit edilir. Arz ve talep kanunları çalışır. İşçi emek ve sermayesi ile gelmiştir. İşçi güçlüdür. İşçi yalnız emek getirmiştir. Aynı zamanda hammadde kredisini de faizsiz getirmiştir. İşveren işçinin sermayesi ile hammadde alır. Kamu da genel hizmetle iştirak eder. Tesisler ciro üzerinden kiralıktır. Girişimci sadece bilgiye muhtaçtır. Girişimci çoktur. İşçi zaten çoktur. Ücret arz ve talep kanunları ile oluşur. İşçi pazarlıkla elde ettiği kısmıyla işveren borçlu olur. Resmî ücretini bankaya satınca öder. Fazlasını da sonra işçiye öder. Mal üretilmiş olur.

PİYASA

Yapılan inşaat veya üretilen mal kamu ambarına teslim edilir. Müteahhit veya işveren görevini tamamlamış olur. Girdilere de pay bedeli verilir. Ambara giren malların pay belgeleri verilir. Arz edilmiş mal var. Herkesin elinde de o maldaki payı var. Taşınmazlar hisse senetleri ile paylaştırılır. Pay sahipleri iki yoldan birini takip ederler. a) İsterse pay belgesini tüccara satar, onun yerine tüccardan para alır, sonra gider başka tüccardan başka mal satın alır. Böylece ücretini mala çevirmiş olur. Buna “satın alma” diyoruz. b) İsterse bankaya gider ve mal belgesini bankada rehin bırakır. Ona karışık kredisini alır, gider ihtiyaçlarını temin eder. Böylece banka ambarda bulunan mal karşılığı para çıkarmış olur. Böylece piyasaya para ambardaki stok miktarı kadar çıkar. Faizsiz olduğu için borçlanma da olmaz.

YAŞAMA KREDİSİ

Yaşayan herkese yaşama kredisi verilir. Bu kişi başına sabit bir kredidir. Birimi bir insanın bir günlük yiyeceğidir. Çalışma kredisi de bununla ölçülür. Bir insanın bir günde ürettiği miktardır. Ortalamaları alınır. İşletme kredisi nüfus başına verilir. Herkese verilmez. Bakmakla mükellef olan kimseye verilir.

Halk bu kredi ile bucak tüccarlarına sipariş verir. Sipariş veren peşin para ödediği için güçlüdür. Sipariş alan da sermayesiz ticaret yaptığı için kârlıdır. Bucak tüccarları il tüccarlarına sipariş verir. Onlar da sermayeleri ile gidecekleri için ucuz sipariş verirler. İl tüccarları ülke tüccarlarına sipariş verirler. Ülke tüccarları işyerlerine sipariş verir. Böylece devre başında herkes ihtiyaçlarını sipariş vermiş ve işletmeler de üretecekleri malların siparişini almışlardır. Fiyatlar devre başında oluşmuştur. Arz ve talep kanunları çalışmıştır. Enflasyon piyasaya etki etmeyecektir. Artan emek de devre başında belli olmuştur.

Tüccar ülke içinde üretilmeyen mallar karşılığı ülke içine satacağı malları sipariş verir. Üretici satar, karşılığında sipariş aldığı malları alır. Ülke içine getirir ve siparişlerini kapatır. Ticaret yine sermayesiz yapılabilmektedir. Tüccarlar çoğalmakta, serbest rekabet sağlanmaktadır. Ayrıca ithalat ve ihracat dengesi kurulmakta, tüm yeryüzü tek piyasa hâline gelmektedir. Çünkü gümrükler ve vizeler yoktur.

SON HATIRLATMA

Faiz stoklardaki malların fiyatlarını zamanla artırmaktadır. Eski mallar pahalanmaktadır. Zaten satılmadığı için bekleyen mallar hiç satılmamaktadır. Bu da stoklamayı engellediği için üretimi engellemektedir. Krizler doğmaktadır. Faizli sistemde faiz karşılıksız para üretmekte, ayrıca stoklara da mâni olduğu için ekonomi çalışmamaktadır. Kuran’ın önerdiği arz ve talep dengesini karşılaştırarak kavrayabilmemiz için ekonominin temel kurallarını bilmemiz gerekmektedir.