Ekonomik ve sosyal açıdan anayasa

Bize göre “ekonomik ve sosyal sorunların ana sebebi” belli; “ zalim düzen”. Bu sorunlar insanların kötü olmasından değil, “düzen”in “bozuk” yani “adil” değil de “zalim” olmasından ileri gelmektedir. Çözüme ana mihverden yani “anayasa”dan başlamak gerek diyoruz ama “gören ve duyan”, duyduklarını “konuşan” yok; kör-sağır-dilsiz olmaya devam!..

Kırk yıldır bu gerçekleri hatırlatıyoruz... Yetmişli yılların başında “Millî Görüş Açısından Anayasa Çalışmaları” haftalık seminerleri ile başladık… Sonunda “Adil Düzene Göre İNSANLIK ANAYASASI” çalışmamız/önerimiz hazır ama “kör-sağır-dilsiz” olanlara nasıl ulaşmalı?!. Evet, bu ilgisizlikten muzdarip ve dertliyiz… Sadece biz mi?.. Hayır!..

İki örnek verelim. Birincisi Ali Bulaç; özetle dedikleri şöyle: “Yeni ve sivil bir anayasanın kollaması gereken önemli konulardan biri “ekonomi” olmalıdır. / “Ekonomi”den kastım, bir noktadan sonra fizik kuralları gereği patlaması mukadder sürekli şişirilmekte olan balon benzeri “büyüme” değil, gelir adaletsizliğinin ve kitlesel yoksulluğun yol açtığı büyük sorunların önüne geçmek için gerekli yasal tedbirlerin alınmasıdır. / “Adalet mülkün temelidir.” / Ve biliyoruz ki, adaletin hiç göz önüne alınmadığı alanlardan biri ekonomidir. Türkiye gelir adaletsizliğinin en bozuk olduğu birkaç ülkeden biri. / Her ülkeyi eninde sonunda ya büyük krize veya büyük toplumsal patlamalara sürükleyecek adaletsiz düzendir.”

İkincisi Ali Ünal; bugünkü (26.12.11) “Anayasa” başlıklı yazısının sonunda diyor ki: “Şahsen, mevcut durumda Türkiye’de yeni ve kalıcı bir anayasa yapılabileceğine ve bu konuda samimî niyet taşındığına inanamıyorum.” Ali Ünal’ın kanaatine aynen katılıyoruz...

Ama biz yine de “Anayasa Çalışmamızdan” öneriler aktaralım ve tarihe not düşelim…

Madde 3- Anayasaya aşağıdaki ek maddeler eklenmiştir:

Ek Madde 1- Borçlar Sorunu: Devlet iç ve dış borç edinebilir. Borçlanma faizsiz kredileşme ilkesi içinde olmalıdır. Borç altına kota edilmiş TL üzerinden alınır. Borç verilene de o ülkenin parası ile borç işlemi yapılır. Devlet bütün borç ve alacaklarını altına kota eder ve faizlerini sıfırlar. Faizli dış borçlarını iç borca, faizli borcu kredileşme borcuna çevirerek para borcunu maaş borcuna, borcu iştirake çevirerek kapatır.

Ek Madde 2- İşsizlik Sorunu: Herkesin resmî ücreti vardır. Üretimde resmî ücreti kadar kredi alma hakkı vardır. Bu ücret işçiye ödenip işveren borçlandırılır. İşçileri çalıştıracak kadar hammaddenin bedelini de devlet kredi olarak öder. Kredi reel faizsizdir. Mamul değerlenince kredi borcu itfa edilir. Halka nüfus başına ön ödemeli sipariş kredisi verilir. Siparişlere göre üretim kredilendirilerek planlama yapılmış olur.

Ek Madde 3- Köylerin Boşalması Sorunu: Tarımda çalışanların tarımdan artırdıkları zamanlarını değerlendirecek şekilde küçük sanayi işletmeleri kurulur. Bunlar kar amaçlı işletmeler değildir. Mamul mallarını KİT’ler satın alır ve pazarlar.

Ek Madde 4- Yapılaşma Sorunu: İhtiyaca göre proje yapılır. Projeye göre arsa üretilir. Arsaya göre planlama yapılır. Devlet tarafından üretilen projeleri uygulayacaklara parasız verilir. Arsa bedeli de müteahhitlerden değil müşterilerden tahsil edilir. İnşaatta çalışan işçilere resmi ücret ödenir.

Ek Madde 5- Kayıt Dışı Sorunu: 500 civarında nüfusu olan köylerde Tarım Kooperatifleri, kentlerde Sanayi Kooperatifleri kurulur. Semt içinde tüm ödemeler semt senetleri ile yapılır. Senetler semt kasalarında arz ve talep kanunlarına göre alınır ve satılır. Nüfusu 5000 civarında olan yerlerde Bucak İşletmeleri Kooperatifleri. Nüfusu 500 bin civarında olan yerlerde İl Hizmet Kooperatifleri, ülkede Çalışma Kooperatifi, İstanbul’da Kredileşme Kooperatifi kurulur. Bucak Kooperatifleri kendi çıkardıkları Buğday Bonolarını, İl Hizmet Kooperatifleri kendi çıkardıkları Demir Bonolarını, Ülke Kooperatifi kendi çıkardığı İmar Bonosunu ve İstanbul Kooperatifi kendi çıkardığı Altın Bonosunu ödeme aracı olarak kullanır. Kooperatiflerin ilçelerde kurdukları borsalarda Bono Senetleri TL ile arz ve talep dengesiyle alınır ve satılır. İlçelerde orta işletmelerin, bölgelerde büyük işletmelerin çıkardıkları İşletme Bonoları kendi kasalarında kooperatif bono senetleri ile alınıp satılır. Tüm kayıtlar kooperatiflerin genel hizmetleri tarafından yapılır. (Devamı “sosyal” maddeler yarın…)