Her mirasta olduğu gibi Namaz mirasında da ihtilaflarımız vardır. Bu ihtilaf ayrıntıda dır.

Namaz bir iletişimdir diyorsunuz doğrudur. Bunu bir internet gibi düşünürseniz. Sizin yaptığınız gibi birtek veye birkaç entegre devreyi bir araya getirerek internete girmeye çalışıyorsunuz . halbu ki Allah bunu Kuran ında anlatmış, ve melek cebrail bunu toplayıp organize etmiş mükemmel bir laptop halıne getirmiş ve resululaha hediye etmiştir. Bizde şimdi bu mükemmel laptop ile internete giriyoruz. Sizde bunu kullanın ki net bir iletişim sağlamış olun.

Allahı namaz ile anmak en büyük fazilettir.

Dear Mr. Fridin

Namazda yani SLT’da ihtilaf yoktur. İhtilaf algı/anlayıştadır. Alışkanlıklardadır.

Ayetleri incelemediğinizi düşünüyorum. Kur’an insanlığın anayasasıdır. Dileyen kabul eder dileyen etmez. Kabul etmeyenler de dolaylı olarak yine Kur'an a tabi olurlar. Çünkü kainatta başka düzen yoktur. Ancak topluluklar kanunlar yaparlar, tüzükler yönetmelikler vs. Toplumların yaptıkları kanunlar Anayasa’ya aykırı olamaz. Olursa geçerliliği olmaz. Yönetmelik ve tüzüklerinde kanunlara aykırılığı olamaz. Bu bir zincirdir. Sistem böyle çalışır.

Ben Cebrail kavramını sizin anladığınız şekilde anlamıyorum. Ancak şu aşamada bunun önemi yok. Ne var ki 40 yıldır sizin laptopunuzla internete bağlanmaya çalışıyorum, henüz bağlantı kuramadım. Günün birinde “patalojik olan ben miyim” diyerek Kur’an a baktım. Sizin de böyle yapmanızı öneririm. Kur’an a baktığınız zaman internetin çalıştığını görürsünüz.

Bu sitede yazdığımız süre içerisinde gelen eleştirilerin dayandığı temel nokta, ICMA ve SÜNNET olmuştur. Ayetlerden anladığımız şeyin “asli manaya delalet etmeyeceği” yönünde bir eleştiri almadım. Bunu anlamakta zorluk çekiyorum. Ayet varken Icma delil olmaz.

Eleştirilerinize gelince - “Beyin ölse bile beden yaşamaya devam edebilir” demiştik . Siz aslında bizi destekliyorsunuz. “Beyin ölümü gerçekleştikten sonra bedeni organ nakli için kullanırsınız” diyorsunuz. Herhalde organlar canlı olduğu içindir. Yani henüz ölmediği için. Bu da doğrudur ve zaten bizim anlatmak istediğimizi anlamak için yeterlidir. Önemli olan, organların yaşam fonksiyonlarını beyinden almıyor olmalarıdır. Kalbinize ister pompa takın, ister motor takın, kalp çalışmaya devam ettiği sürece de beden yaşam fonksiyonlarını kaybetmez. Ama kalp veya onun yerine ikame ettiğiniz şeyi çıkarırsanız, beyniniz mükemmel olsa bile yaşama şansı yoktur. Bu da ayetlerdedir “min hebl-el verid” ifadesinde anlatılan şey ile karşılaştırdığımız zaman deneyimler bize ışık tutar. Yani sinyalleri alan şey veya antenler damarların içindedir ve bu sinyaller organlara kan yoluyla iletilir. Beyin de buna dahildir. Beyin sadece aldığı sinyalleri yorumlar ve uygular. Meselenin özü budur, Ayet de bunu anlatmaktadır. - Henüz bir VARLIK OLARAK INSAN kavramına değinmedik. Sadece yüzeysel bir bilgi aktardık. Ruh konusu da bunlardan biridir. “Ve yes’elûneke anir rûhı, kulir rûhu min emri rabbî ve mâ ûtîtum minel ilmi illâ kalîlâ” (isra 85) Haklısınız, Allah’ın nefesi mi var ki üflesin? Ama ayet ne diyor? Ruh'un bilgisi Allah katındadır. Zaten Herşeyin bilgisi Allah katındadır. Bu durum bizim öğrenmemize veya anlamamıza nasıl engel teşkil eder? “Allah dilerse” diyeceksiniz. Haklısınız, Allah diledi ve sistemi yarattı. Bu sistem içerisindeki her şeyi de bilmemiz için delillendirdi. En ince ayrıntısına kadar. O halde Ruh kavramı da bir bilinmeyen değildir. - Haklısınız, Adem ve onun nesli muhakeme yeteneğine sahiptir. Bizim de zaten bunun dışında bir öngörümüz yok. Sadece şekil ve içerik konusunda anlaşamıyoruz o kadar. Zaten Adem neslinin bu özellikleri olmasaydı “SLT”a da ihtiyaç olmazdı (başka toplulukların da benzer özellikleri vardır) - Bahsettiğiniz şey, yani korteksin ön kısmı, secdede yere koyduğunuzu söylediğiniz şey. “Ve yahırrûne lil ezkâni yebkûne ve yezîduhum huşûâ” (isra 109) “Kul âminû bihî ev lâ tu’minû, innellezîne ûtul ilme min kablihî izâ yutlâ aleyhim yahırrûne lil ezkâni succedâ” (isra 107) Ayetler secdenin nasıl yapılacağını söyler. “ezkani” kelimesi kullanır. Bahsettiğiniz alnı yere koymanın delili yoktur. Atladığınız bir nokta var, darlandığınız zaman beyniniz sıkışmaz, göğsünüz sıkışır. Nefes alamazsınız. - Yine ayetleri ve bizim söylediklerimizi okumadığınızı söylemek zorundayım. “Rüku” ve “Secde” kavramları ile “SLT” kavramını birleştirmek için deliliniz var mı? Kur’an da yok. Bunlar ayrı ayrıdır. Biz ne Rüku ne de Secde konusunda bir itirazda bulunmadık. Bunlar da zaten Ayet ile tarif edilmiştir. Bizim bahsettiğimiz şey “SLT” dır. - Haklısınız Allah’ı anmak gerekir. “Fe izâ kadaytumus salâte fezkurûllâhe kıyâmen ve kuûden ve alâ cunûbikum, fe izatma’nentum fe ekîmus salât, innes salâte kânet alâl mu’minîne kitâben mevkûtâ” (nisa 103) Ayete baktığımız zaman nasıl olacağını da görürüz. Allah’ı zikretmek “SLT” ın içinde değil, sonrasındadır. Allah’a SLT etmezsiniz ki SLT ile Allah’ı zikretmiş/anmış olasınız?

“Allah’ı namaz ile anmak en büyük fazilettir” İşte problem tam olarak bu ve benzeri ifadelerden başlar. Bu ifadeniz, SLT kavramının ne hale geldiğini de açıklar. - Sizin Namaz dediğiniz şey, Kur’an ın tarif ettiği “SLT” kavramından çok uzaktır. Ayetleri incelerseniz bunu görürsünüz. “SLT ve BİLGİ” başlıklı yazımızı yeniden inceleyiniz ve lütfen araştırınız. - Resulullah’a öğretilen her şey Kitaptadır. Vahyin dışında bir bilginin varlığına dair bir delil de kitapta yoktur. (Resulullah açısından) Kur’an a göre bu iddianız tutarsızdır. Dayanağı delili yoktur. Rivayetlerden delil olmaz.

Dear Mr. Demirci

“Siz bu yaklaşım açınızla ehli sünnet değilsiniz ama ehli kuransınız. Kuranı sünnetle değil, akılla yorumluyorsunuz. “ diyorsunuz. Kur’an ın emri de bu değil midir?

“Ben ise sünnetle kuran çeliştiğinde eğer sünnet kuvvetli ise kurandaki ibareyi müşkil olarak alıyorum” Bu ifadeniz ürkütücüdür. Lütfen tarikat-tasavvuf/şeriat ayırımı yapmayınız. Kur’an bir bütündür ve önerdiği sistem de tektir. Siz matematikte uzmanlaşabilirsiniz veya biyolojide veya sosyolojide, ancak bu uzmanlığınız sistem içerisindedir. Sistemin geriye kalan kısımları sizin uzmanlığınız sebebiyle ortadan kalkmış olmaz. Veya “benim uzmanlığım budur, geriye kalan beni bağlamaz” diyemezsiniz. Kur’an ı bir bütün olarak ele almak ve anlamak zorundayız.

“Siz ise icmayı kurandan sizin anladığınız ile örtüştüğünde kullanıyor, bu anlayışınız örtüşmediğinde ise terkediyorsunuz.” Diyrsunuz. Aslında haksız da sayılmazsınız. Ancak şu ana kadar yapılan eleştirilerde, “ayetin bizim verdiğimiz manaya delalet etmeyeceği” yönünde bir itirazla karşılaşmadım. Yani mana yönünden anlaşıyoruz. Fakat iş uygulamaya geldiğinde, mana ne olursa olsun, İcma ve sünnet ortaya çıkıyor. Bizim “icma” ve “sünnet” anlayışımız, “her ikisinin de anayasaya aykırı veya çelişik olamayacağı” yönündedir. Eğer herhangi bir şekilde, bir çelişki veya bir farklılık var ise veya “icma” tam değil küçük de olsa ihtilaflar var ise biz o görüşü kabul etmeyiz. Aslolan Ayetin ortaya koyduğu şeydir. Bu manada reddetmiyoruz. Uygunluk arıyoruz.

Kaldı ki, tarım toplumunun anladığı şey ile, bilgi toplumunun anladığı şey çok farklıdır. Böyle de olmak zorundadır. “sümme inne aleyna beyanehu” ifadesinin gereği de budur. Günümüz açısından ise, tarım toplumunun algı ve uygulamalarını kullanmanın imkanı yoktur. Onlar kendileri açısından en iyi şekilde anlamışlardır. Sahip oldukları bilgi çerçevesinde. Biz bunu daha ileri taşımak zorundayız. Bunu yapamazsak gelişme de olmaz tekamül de olmaz.

“Ehl-i Sünnette Kur’an esastır” diyorsunuz. Burda bir çelişki yok mu? Kur’an ın ortaya koyduğu şey ile uygulama arasında farklar ortaya çıktığında uygulamayı tercih etmek bir çelişki değil midir? Yani icma.

İnsanlığın ortak geleceğini inşa etmek zorundayız. En azından buna katkıda bulunmak zorundayız. Geçmişin bilgisi ile bunu yapamayız. Uçak varken deve sırtında seyahat edemeyiz. Yöntemi öğreten Kur’an dır.

Model’e gelince. “SLT” kavramı ile ortaya koyduğumuz şey, zaten modelin baştan sona yeniden yorumlanmasını gerektiren bir şey. Yani mevcut algının temeline dinamit koymaktan farksızdır bu. SLT kavramını Kur’an da öğretildiği şekilde gördüğümüz zaman, bütün sistemi yeniden düşünmek zorunda kalırsınız. Gerçekte olması gereken de budur. Her şey yeniden yorumlanmalıdır/asli manasıyla anlaşılmalıdır. On yıl önce satın aldığınız bilgisayarınız bugün sizin ihtiyaçlarınıza cevap veremez. Yenisini almak zorundasınız. Bu konuyu düşünmenizde yarar olabilir. Köprüyü ayakta tutan şeyin ne olduğunu görürseniz, ne demek istediğimizi de anlamış olursunuz.

Aslında hiçbir insan beyinden başka bir şey değildir. gelecekteki teknoloji ile beyin dışındaki bütün orgaları bütün organların yerine fonksiyon yapacak bir makina konduğunda da insan yaşıyor olacaktır. İnsanın bütün kişiliği sevgisi üzüntüsü yani bütün maneviyatı beyindedir. Beyin dışındaki bütün organlar beyni yaşatmak için vardır. Bir insanın beyni ölürse geri kalanların tümü sadece bir bitkidir. bu nedenle beyni ölen kişiye bitkisel hayata girdi denir. Göğsü sıkışan insan kalp kırizi geçirmiyorsa sebep pisikolojik yani beyinseldir. Başım daraldı deriz fakat baş daralmamıştır. Beyninde bir sıkıntı duygusu oluşmuştur. Diazem verince rahatlar. kalp sadece pompadır. yerine bir pompa koysak sizin maneviyatınızda bir değişiklik olmaz . Birine bir başka insandan kalp alsanız ve taksanız. Alanda hiçbir manevi değişiklik olmaz. Bir budistin kalbini bir yahudiye taksanız yahudi değişmez ve yine bir yahudi olarak kalır.

Yazınızı tekrar okudum.

Bilimsel gelişmeleri takip etmenizi öneririm.

Human genom projesinin sonuçlarına göre Hz. Adem günümüzden 60.bin yıl önce var olmuştur. Aynen Hz.İsa gibi yani bir bakireden babasız olarak doğmuştur bir toplumda. Bu günkü tüm insanların babası olan adem birtek kişidir. Bu bilimsel olarak ispatlanmıştır. Fakat bu günkü insanların anne tarafı en az 400 bin yıl öncesine dayanır. bu da bize ademin yeryüzünde modifiye edilerek üretildiğini gösterir. İnsanı diğer bütün canlılar bitkiler ve mikroorganizmalar dahil ortak bir genetik geçmişi vardır. yine bu da insanın ve ademin yeryüzünde üretildiğinin göstergesidir.

gelelim slt : bu kelimenin aslı adamak, taraftar olmak, dua etmektir. Namazda bunların hepsi zaten mevcuttur.

Ama sanırım sizin kast ettiğiniz Allahla hep bir bağlantı içinde olmak hep aklında ve gönlünde bulundurmak ise amenna . Ama bu namazın kazandırdığı bir özelliktir ve birçok insana nasip olmayabilir. namazı terkederseniz anladığınız anlamda da salatı gerçekleştirmeniz mümkün olmaz.

Namaz Allahın verdiği bir lapto dur. insan için en uygunudur. Üreten kullanma kılavuzunu da vermiştir.

modeli asla eskimez. adem oğlu olarak 60 bin yıldır yiyoruz ,içiyoruz,uyuyoruz ve birkısmımız namaz kılıyoruz.

Cebrail biir mesajcı ve öğretmendir. her bilenin üstünde bir bilen vardır. Kuran cebrailin getip okuduğu bir sözdür.

Allahın Kitabıdır. Ama cebrailin okuduğu sözdür. Bir çok şeyi resulullaha o öretmiştir. Namazı da

Dear Mr. Demirci

“İnne fî halkıs semâvâti vel ardı vahtilâfil leyli ven nehâri vel fulkilletî tecrî fîl bahri bimâ yenfeun nâse ve mâ enzelallâhu mines semâi min mâin fe ahyâ bihil arda ba’de mevtihâ ve besse fîhâ min kulli dâbbe(dâbbetin), ve tasrîfir riyâhı ves sehâbil musahhari beynes semâi vel ardı le âyâtin li kavmin ya’kılûn” (Bakara 164)

Yerlerde ve göklerde olup bitenler, suyun indirilmesi gemilerin yüzmesi, hayvanları/canlıların yeryüzünde yayılması, rüzgarların esmesi/bulutların hareket etmesi, yeryüzü ve gökyüzü arasında ve gökte olup biten her şey akledenler için değil midir?

“Ve izâ kîle lehumuttebiû mâ enzelallâhu kâlû bel nettebiu mâ elfeynâ aleyhi âbâenâ e ve lev kâne âbâuhum lâ ya’kılûne şey’en ve lâ yehtedûn” (bakara 170)

Bakara 170. Ayeti dikkatle inceleyiniz lütfen. Onlar akledememiş olsalar dahi tabi mi olacaksınız?

Kur’an da Akıl’a atıf yapan 62 ayet vardır. Bu ayetler iki gurupta temellendirilebilir. Birincisi gerçeklikle ilişki kurararak düşünmek; ikincisi ise, inanç/düşünce ve davranışlardaki çelişkileri fark etmekle ilgilidir.

“Ve mâ kâne li nefsin en tu’mine illâ bi iznillâh, ve yec’alur ricse alellezîne lâ ya’kılûn” (Yunus 100) Bu ayete göre ise, Iman, akletmenin bir sonraki adımıdır. Şu da söylenebilir: Akletmiyorsanız iman da edemezsiniz. Akletmek/düşünmek Farzdır, üstelik kesin bir farzdır çünkü vücubu da kesindir. Akletmeden hiçbir şey olmaz. Siz, “geçmişte Aklettiler, bizim akletmemize gerek yoktur” anlamına gelebilecek şeyler söylüyorsunuz. Size göre İcma ve Sünnet ile Fıkıh her konuda hüküm koymuştur. İçtihadını yapmış ve kararını vermiştir. Şu halde size neyi Akletmek düşer? Yeni bir vahiy mi var ki akletmek geresin? Geçmişte zaten akledilmiş ve hüküm oluşturulmuştur.

“Akletmek demek miyara göre akıl yürütmektir.” Hangi miyar? Kur’an da bunun delili yoktur. Kur’an özgür iradeyle akletmeyi emreder. Hiçbir şeyin etkisi altında kalmadan. Kur’an neye göre akledeceğinizin yolunu da gösteriyor. Bir miyar olmalıysa o da Kur’an dır.

“Kuran namazın esaslarını verir” diyorsunuz. Yani namazı tarif etmez mi? Biz Kur’an ın namazın esaslarını ortaya koyduğu gibi, içerik ve şekil olarak da tarif ettiğini Delilleriyle ortaya koyduk.

Resulullah’a atıfla namazı kompakt hale getirdiğini söylüyorsunuz. Hadislere bakınız. Namazı şeklen tarif eden (kısmi olarak) 1 tane hadis vardır. (Muslim Salat 45) Geriye kalanlar Cemaatin faziletleri, namazın faziletleri vs. üzerinedir.

Hz. Aişe’den rivayet edilen ve Peygamberin ellerini koltuk altında birleştirdiğini söyleyen hadis ile namazda resulullahın göğsünden tencere tokurtusuna benzer ses ile ağlamaya benzer ses geldiğini söyleyen hadislerin dışında (ibn-i Mace, Mukaddime 3) ciddi olarak namazı tarif edecek hadis yoktur.

Yine hadis kaynaklarında sizin anladığınız anlamda namaz hakkındaki hadislerin pek çoğu rüku ve secde ile ilgilidir. İçerik ile ilgili ciddi bir delil bulamazsınız.

Biz filozof değiliz, Yeni bir din kurmak peşinde de değiliz. Söylediklerimizi kabul edip etmemek herkesin kendi bileceği bir şeydir. Kimseye zorlamamız da yoktur. Ancak söylediğiniz her sözün karinesi/delili olmalıdır.

Siz yazdıklarımızı okumadınız zannediyorum. Dikkatlice bir kere daha okuyun lütfen. Bizim itirazımız SLt kavramının bir “borç ödeme” anlayışı içerisinde “ibadet” ritüeline dönüştürülmüş olmasıdır. SLT bir ibadet değildir, amacı ve anlamı da anlaşıldığı gibi değildir. Bunu anlamak için Kur’an yeterli delildir ve açıktır. Namazınızdan sonra Rükü etmenizin veya secde etmenizin hiçbir sakıncası yoktur. Buna itirazımız da yoktur. Lütfen Kur’an daki SLT ayetlerini inceleyiniz. Sonra Icma’ya bakarsınız. .

Namaz hakkında mezheplerin görüşlerini de ortaya koyduk. Pek çok konuda bir icma’dan sözetmek mümkün değil. Bize göre Icma ancak delili kur’an da varsa geçerlidir. Icma manadan ayrılmış ise bu da geçerli değildir. Siz Anayasaya aykırı bir kanun yapabilir misiniz?

Söyler misiniz, Icma ile upgrade edilen şey nedir? Tekamül eden nedir? Tarım toplumunun bilgisiyle anlamaya çalıştığı ve sadece şekle sıkıştırılmış namazı kılmaya devam ediyorsunuz. Niçin Kur’an a bakmak akledilmiyor? Tarikat / Şeriat ayrımının delilini göstermelisiniz. Kur’an da böyle bir ayırım yoktur. Tarikat namazı veya şeriat namazı diye bir şey yoktur. SLT tektir ve herkes içindir. Tarikat mescidi veya Şeriat mescidi diyebilirsiniz. Tarikat toplumu veya Şeriat toplumu oluşturabilirsiniz. Ama tarikat namazı veya şeriat namazı diyemezsiniz. Asıl tahrif budur.

“İki tercihten biri olacak: ya size inanacak ve mütevatir gelen namazı terkederek teslim olacağım ya da vahiy aldığına inandığım, kuranı indirenin bize mütevatir çelişkisiz olarak gelen uygulamalarına.” Niçin vahyin kendisine bakmıyorsunuz? “ İnnâ nahnu nezzelnez zikre ve innâ lehu le hâfizûn” (hicr 9)

“Bu ürkütücü değil, riski elimine eden bir yöntemdir.” Elinizdeki Kur’an başka bir Kur’an mıdır? Resulullah’ın getirdiğinden başka bir şey midir?

Bizim modelimizin sonuçlarını biz biliyoruz. Siz denerseniz siz de biliyor olacaksınız. “Bilmiyoruz” demek bir seçenek değildir. Biz deneyimlerimizi zaten aktarıyoruz. Kabul etmek değil ama üzerinde düşünmek sizin göreviniz.

“kuran bu sistemin genel adıdır. Anayasanın ruhuna aykırı bir kanun ve yönetmelik olmaz ama anayasada da herşey anlatılmaz sadece prensipler anlatılır ve o prensiplere göre kanunlar uyumlu çıkarılır.” Biz sizin modelinizin yeterli olmadığını ve Kur’an ile çeliştiğini söyledik. Bu gerekçe ile de SLT konusunda Icma’nın Ayet varken dikkate alınamayacağını ifade ettik. Siz ayetlerin yeterli olmadığını mı söylemek istiyorsunuz? Anlattığımız ve ortaya koyduğumuz şeyin, delillerin tasavvuf olmadığını söyledik. Neden ısrarla bunun bir tasavvuf olduğunu söylüyorsunuz? Kur’an ın aktardığı SLT kavramı, sistemin her alanına taalluk eden bir şey. Nasıl tasavvuf diyerek geçiştirebiliyorsunuz?

“Sünnet yol haline gelmiş standart, klasik, tasdik edilmiş uygulamalar sistematiğidir.” Kim uyduruyor bunu neye göre tasdik etti? Eğer bu kitaba uygun ise uyarız. Değilse kitabı esas alırız.

“Hz peygamberin icma ile gelen namazın sünnet halini biz size tarif ettik. Bu namaz teorik değil, genel prensiplerle uyumlu pratik bir uygulamadır. Siz ise önce kelimeleri seçtiniz ve bunlara usule uygun olmayan manalar verdiniz. Bu manalar tüm sünnetteki format ile ve icmadaki pratikler ile çelişti.” Eğer manaya itirazınız varsa lütfen bunu ortaya koyunuz. Hata ediyorsak düzeltiriz. Sizin pratiğinizle veya geleneklerinizle çelişiyor olması bizim hatalı oldğumuzu göstermez. Referansınız nedir? Biz ayetleri Icma ile değerlendiremez veya mana veremeyiz. Vahyeden kitabın nasıl anlaşılacağını bilerek vahyetti. Ona İcma’da delil aramak yanlıştır. İcma değişmez de değildir. Vahiy bilginin ışığında yeniden yorumlanır ve yeni icmalar oluşturulur. Siz bin yıllık icma ile geleceğinizi inşa edemezsiniz. Bu şekilde insanlığın ortak çıkarlarına hizmet edemezsiniz.

“Çünkü herkes kuranı yanlış anlamış da bir tek siz doğru anlamışsanız siz bir peygambersinizdir, tüm peygamberlerin mucizeleri vardır, sizin mucizeniz nedir ? “ Doğrusu bu ifadeniz tahilsiz ve şaşırtıcıdır. Bizim ne peygamberlik iddiamız vardır, ne de yeni bir din peşindeyiz. Bizim okuduğumuz Kitap, sizin elinizdeki kitaptır. Mana’da bir probleminiz varsa onu tartışırız. Ortaya koyduğumuz şey tamamen kitaptadır ve siz de okur ve anladığınızı söylersiniz. Veya “Allah’ı bırakıp kendinize başka rabler mi arıyorsunuz?” ifadesini düşünürsünüz. Bu kabil ithamlarla bir yere varılamaz. Siz bizi eleştirirken, Ayetin delaletini reddediyorsunuz.

Söylediklerimizi beğenmeyebilirsiniz, reddedebilirsiniz, kabul etmeyebilirsiniz. Veya hata yapıyorsak bunu kanıtlarsınız düzeltmemizi sağlarsınız. En ağır şekilde eleştirebilirsiniz, bilimsel olarak. Hiç bir şekilde itirazımız olmaz. Çünkü tartışmadan doğruya ulaşmanın mümkün olmayacağına inananlardanız. Ancak bütün bunları belli bir çerçeve içerisinde kalarak yaparsınız. Siz kendi usulunüze göre yorum yaparsınız biz kendimize göre. Sizin söyledikleriniz de bize göre Kur’an a uygun değildir. Biz yine de size Peygamber demiyoruz. Kur’an dan başka bir vahiy varsa söyleyin biz de bilelim. Daha iyiyse ona uyarız.

Biz sizin namazınızı eleştirdik. Icma’nın çelişkilerini de ortaya koyduk ve nihayetinde Kur’an a göre namazın nasıl olmasını gerektiğini de söyledik. Delilleriyle. Eleştirilerinizi bu çerçevede yapınız. Kaldı ki bilmediğiniz bir şeyi eleştiremezsiniz. Ancak manada probleminiz varsa onu ortaya koyarsınız. Kendinize uydurmaya çalışmak yerine ortaya koyduğumuz şeyi anlamayı deneyin

Saygılar sunuyorum.

Dear Mr. Fridin

“Aslında hiçbir insan beyinden başka bir şey değildir. gelecekteki teknoloji ile beyin dışındaki bütün orgaları bütün organların yerine fonksiyon yapacak bir makina konduğunda da insan yaşıyor olacaktır. İnsanın bütün kişiliği sevgisi üzüntüsü yani bütün maneviyatı beyindedir. Beyin dışındaki bütün organlar beyni yaşatmak için vardır. Bir insanın beyni ölürse geri kalanların tümü sadece bir bitkidir. bu nedenle beyni ölen kişiye bitkisel hayata girdi denir. Göğsü sıkışan insan kalp kırizi geçirmiyorsa sebep pisikolojik yani beyinseldir.”

Bu konuda size kısmen katılıyorum. Ancak ayrıldığımız noktalar var. Fakat bu husus şimdiki konumuz değil. Bu sebeple çokça üzerinde durmak istemiyorum. Sadece gelecekteki insan tasavvurunuza beynin yerine ikame edilecek mikrochipleri de koymanız iyi olur. Bizim Kur’an dan anladığımız, beyin de dahil olmak üzere organların kişiliği veya yaşamı temsil etmediğidir.

Bahsettiğiniz projeyi biliyorum. Oradaki bazı hususlar Kur’an ile örtüşüyor. Ancak bazı hususlar ise çelişiyor. Tıpkı evrim teorisinde olduğu gibi. Zamanla bilgi çoğaldıkça düzelecektir. Şimdilik bizi ilgilendiren kısım ADEM, yani bizim yaşadığımız dünyanın atası olan Adem’in modifiye edilerek üretildiği dir. Bu doğrudur.

SLT kelimesinin manası için kelimenin geçmişine bakınız. (etimoloji) (aslen Arapça bir kelime değildir)

“Ama sanırım sizin kast ettiğiniz Allahla hep bir bağlantı içinde olmak hep aklında ve gönlünde bulundurmak ise amenna .”

Hayır, bizim kastımız SLT ederek Allah ile bağlantı kurmazsınız. SLT ile başka toplumlarla veya ortak bilgi bankasıyla bağlantı kurarsınız. Deneyimlerinizi aktarır, başka toplumların deneyimlerini öğrenirsiniz. Problemlerinize çözüm üretmenin yollarını keşfedersiniz/öğrenirsiniz. Vb. Unutmayınız ki aynı networke Allah’da katılmaktadır veya müdahale etmektedir. Katılmak ifadesi lafza daha uygundur. Çünkü “innellahe ve melaiketehu yusallu” diyor.

“Namaz Allahın verdiği bir laptop dur. insan için en uygunudur. Üreten kullanma kılavuzunu da vermiştir.” Çok haklısınız. Eğer yaratıcının yöntemini /laptopunu kullanıyorsanız doğrudur. Kullanma kılavuzu da Kur’anda vardır. Ona göre kullanır ve sonuç alırsınız.

“Cebrail biir mesajcı ve öğretmendir. her bilenin üstünde bir bilen vardır. Kuran cebrailin getip okuduğu bir sözdür.” Hayır, tam olarak böyle olmamıştır. Bu konuyu daha sonra detaylı olarak yazacağız.

Kendinize şöyle bir soru sormalısınız: Resulullah’a vahyedilen kur’an dan başka bir vahiy var mı? Eğer yoksa kur’an a bakarız. Uygulamalardan esinlenebilirsiniz. Ancak bunun ölçüsü de yine Kur’an ın ortaya koyduğu içerik ve amaca bağlı kalmaktır.

Sayın Demirci

Kur’an ın ortaya koyduğu akletme ölçüsü bellidir. Varlığa bakarak, bilgiyle, teknolojiyle akledersiniz.

“Usul ve kıyas” neyin usulu ve kıyası? Kur’an bunları ortaya koymaz. Siz çıkarırsınız. Siz kendi çıkardığınız veya oluşturduğunuz kurallarla başkalarının bilgiyi yorumlamalarını mı bekliyorsunuz? İyi ki Nevtonun başına elma düşmüş ve yerçekimini keşfetmiş diyelim.

“akıl ile icmalara ulaştılar.” Siz de akledin. Biz öyle yapıyoruz.

“Kuranda "herşey vardır, kuran yeter" ifadeleri çok genel ve benim itibar etmediğim ifadelerdir.” Bu ifadeler bize ait değildir. Bize göre Kur’an anahtardır. Varlığın muhteşem kapılarını açan bir anahtardır. Bilginin keşfedilmesini sağlayan bir hazinedir. Biz Kur’an ile yola çıkar ve keşfederiz. Ulaştığımız sonuçlar geçmişin de ulaştığı sonuçlar ise problem yok, aynı şekilde devam ederiz. Eğer bizim ulaştığımız sonuçlar geçmişin ortaya koyduğu şeyler ile çelişiyor ise biz Kur’an a itibar eder yine yolumuza devam ederiz.

Kur’an ı icma ile doğrulamaya kalkmayız. Icmayı Kur’an a bakarak doğrularız. Bu da yetmez, hayata bakarız, bilime bakarız, teknolojiye bakarız, bu da yetmez, başka toplumlara ulaşmaya çalışır onların deneyimlerinden faydalanmanın yollarını ararız.

“Kuranı da bir insan getirmiştir. Getirdiğine inanıyorsunuz da uyguladığından niye şüpheye düşüyorsunuz diyorum” Bizi şüpheye düştüğümüz hiçbir şey yok. Kitabın bize Resulullah aracılığıyla ulaştığı kesinlikle doğrudur ve Resulullah’tan herhangi bir şüphe duymuyoruz. Ancak vahyedenin iddiasını unutmayınız: “biz koruyacağız” Şu halde muteber olan kitabın kendisidir. Biz sünnetten esinleniriz, nasıl uygulandığına da bakarız. Ancak referansımız sadece Kur’an dır.

Namazda olması gereken şekil ve içerik ile ilgili düzeltmeleri belirttik. Belirttiklerimiz Kur’an ın ortaya koyduğu şeylerdir. Bunun ötesinde merakınız varsa uygulamayı denemeniz gerekir. Bilmediğiniz bir şeyi eleştiriyorsunuz.

Model konusu ayrı bir konudur. SLT sizin modelinizin çerçevesi olmadığı gibi parçası da değildir. SLT evrensel bir diyalogdur, ordan aldığınız bilgiyle modelinizi kurar ve geliştirirsiniz. Yönteminizi doğru belirlemelisiniz. Uygulamalarınızın hangi noktalarda çeliştiğini zaten yaptık,(SLT ile ilgili) madde madde. Bir kere daha okuyabilirsiniz.

Sayın Demirci

Bu şekilde tartışmak bizim yöntemimiz değildir. ANcak gelecekte tartışmanın çerçevesini çizebilmek adına düşüncelerimizi aktarmak isteriz.

Siz dinlemekten veya anlamaktan çok, kendi düşüncelerinizi veya inandığınız şeyleri ortaya koyuyorsunuz. Böyle yapmak sizin hakkınızdır. Ancak bununla bizi eleştiremezsiniz.

Ben ne SLT kavramını ortaya koyarken Namaz konusunda ne de başka bir yerde. Ehl-i sünnet uygulamalarını reddettiğimi söylemedim. Böyle bir ifadem olmadı. Sünnet ve hadisler konusunda ölçümüz vardır. Kur’an ile örtüştüğü sürece problem yok. Onları kabul ederiz ve uygularız. Ancak Kur’an ın ortaya koyduğu mana, içerik veya şekil bakımından herhangi bir çelişki varsa o zaman döner Kur’an ın öğrettiği ile hareket ederiz.

Israrla usul ve kıyas’tan sözediyorsunuz. Usulu siz çıkarırsınız. kendinize göre bir usul belirlersiniz. Kendinize göre belirlediğiniz usule bizim uymamızı nasıl beklersiniz? Niçin biz sizin usullerinize göre hareket edelim. Öyle olsaydı herhangi bir ihtilafımız da olmazdı. Sizin usullerinizle hareket edeceksek Vahyi nasıl anlayacağız? Size göre mi anlamamız gerekiyor?

SLT ile ilgili olarak bizim anladığımız şeyi uzun uzun ve detaylı olarak aktardık. Israrla şekil nedir, mevcut uygulama ile çelişen yerleri nedir diye soruyorsunuz? Yazımızda mevcut uygulamanın şart veya farz olarak ortaya koyduğu şeylerin kur’andaki karşılıklarını tablo halinde önünüze koyduk. Bununla da yetinmedik mezhepler arasındaki görüşbirliği olup olmadığına baktık. Onları da madde madde önünüze koyduk. Bununla da yetinmedik Kur’an ın anlattığı sistemi açıkladık. SLT kavramını anlayabilesiniz diye veya en azından düşünesiniz diye. Elbette kabul etmek zorunda değilsiniz.

Bu da yetmedi, Ayetleri önünüze koyduk. Kur’an ın SLT kavramını nasıl tarif ettiğini hiçbir yorumda bulunmaksızın aktardık. Bununla da yetinmedik, geçmiş uygarlıkların veya toplumların veya bugün var olan toplumların SLT uygulamalarından bahsettik.

Siz bunların hiç birine itibar etmediniz, bize dönüp “Hangi şekil, madde madde söyleyin tartışalım” şeklinde bir eleştiri getirdiniz. Mana üzerinde bir ihtilafımız varsa bunu tartışalım dedik. Siz bunu bir kenara bıraktınız ve icmaya uygun değil diyerek sadece kendi görüşlerinizi önümüze koydunuz. Biz sizin yöntemlerinizle veya görüşlerinizle veya usullerinizle mana oluşturuyor olsaydık gelir size sorardık. Bu çok daha kolay bir yoldur.

Biz abdestimizi temizlik için değil, SLT’ımız için alıyoruz. Temizliğimizi ayrıca yapıyoruz çünkü zaten varlık olarak temiz olmamız gerektiğine inanıyoruz. Biz SLT’ımızı ayakta yapıyoruz, biz SLT’ımızı mümkünse yüksekçe bir yerde yapıyoruz. Mümkün değilse yürürken yapıyoruz veya aracımızın içinde yapıyoruz. Biz SLT’ımızı büyük bir konsantrasyon içinde yapıyoruz. Biz SLT’ımızda taleplerimizi seslendiriyoruz ve cevap alıyoruz. Biz SLT’ımızda varlıkla konuşuyoruz. Belirlenmiş vakitlerde telsizimizi açıyor ve bilgi istiyoruz. Ama bu bizim yöntemimiz, siz bunu farklı şekilde yapabilirsiniz, sizin konsantrasyonunuz oturarak olabilir mesela. Kur’an bunu sınırlandırmıyor. Size ısrarla bunun şeklini kişinin kendisi belirler dedik. Çünkü Kur’an böyle söylüyor. Niçin ambalaj edilmiş halde önünüze konmasını bekliyorsunuz? Bunu sizden talep eden ambalaj edip önünüze koymuyorsa ısrarınız niye? Yaratıcı’nın bir eksiği var da onu mu tamamlamaya çalışıyorsunuz?

Bir konuda emin değil isek, o konuda fikir beyan etmeyiz. Söylediklerimizin doğruluğunu anlamak istiyorsanız, bunun yöntemi bizi itham etmek değildir. Gider Kur’an a bakarsınız. Ne anlıyorsanız doğru odur. Kur’an ın öğrettiği ve deneyimlerimizle ulaştığımız sonuçları sizlerle paylaştık. Kırk yıl sizin yöntemlerinizle varolmaya çalıştık. Olmadı, nihayetinde dönüp Kur’an a baktık ve önümüze açtığı yolda da yürümeye başladık. Denemediğiniz ve bilmediğiniz bir konuda başkalarını eleştirmek kolaydır. Bunu ithamlarla yaparsınız. Sizin yaptığınız gibi. Bu bilimsel olmaktan çok uzaktır. Sizinki doğruysa kanıtlayın, size uyalım. Biz onun karşılığını Kur’an da bulamıyoruz.

Şekil konusunda da ısrarla size ayetleri aktardık. Zekeriya’nın namazını örnek verdik. Eğer siz bunu aslından kontrol etmezseniz bizi eleştirmenizin kimseye bir yararı olmaz. Resulullah’ın yasaklamış olduğu bir yöntem ile eylem geliştirmemizi istiyorsunuz. Kur’an ı buna göre anlamamızı istiyorsunuz. Kaldı ki biz bunu da reddetmiyoruz. Güvenilirliğini Kaynağından kontrol ediyoruz. Uygunluk arıyoruz. Kur’an a uygun olduğu sürece hiçbir problemimiz yok diyoruz.

Ortaya koyduğumuz şey sırf sizin yöntemlerinize veya usullerinize uymuyor diye Kur’an ı bir kenara itebilir misiniz? Bu şekilde bizi nasıl eleştirebilirsiniz? Sizin yöntemlerinizin veya usullerinizin Vahyi ikinci plana attığı bir vakıadır. Ne söylerseniz söyleyin hakikat budur.

SLT sizin için mevcut model ise onu yapmaya devam ediniz. Biz bu modelin İslam dünyasına kazandırdığı hiçbir şey olmadığını görebiliyoruz. Veya en azından böyle düşünüyoruz. Kur’an a bakıyor ve orada bunun karşılığını bulamıyoruz. Siz bizden “tanım” isterken niçin kendi tanımınızı ve uygunluk kriterlerinizi ortaya koymuyorsunuz? Icma böyledir demek bir kanıt değildir. Icma yanlış da olabilir. Hatalı da olabilir. Biz delillerimizi ortaya koyduk.

Biz Kur’an ı anlamak istiyoruz. Gayretimiz budur. Eksiğimiz olabilir, hatalarımız da olabilir. Bunları fark eder ve düzeltiriz. Ancak masanın üstüne ayet konduğu zaman “hayır icma böyledir” demeyiz. Gerçeği Vahiyde ararız. Yaratıcının ortaya koyduğu bir bilgiyi, ancak yaratıcının var ettiği deliller ile anlayabilirsiniz. Icma bu delillerden biri değildir. Trafik kuralları hakkında icma edebilirsiniz. Buna uyarız. Ancak insanlığa ait olmayan bir bilgiyi icma ile doğrulayamazsınız. Böyle yapmaya kalkarsanız onu kendinize uydurmuş olursunuz. O zaman bilgi değerli olmaktan çıkar.

Sonra “siz peygamber misiniz mucizeniz nerde” diye sorarsınız. Ben kur’an da henüz bir mucize’ye rastlamadım.

Nuseyrimisiniz?

Sizin namaz kılasınız yok. ne desek boş. Bilgi aktarabiliriz fakat hidayet edemeyiz.

selametle kalın.

Sayın Demirci Bu tartışmalardan çıkardığımız netice şudur: Mana’ya delalette problem yoktur. Problem uygulamanın şekli ile ilgilidir. Yani manaya delalette anlaşıyoruz, ancak uygulamanın ambalajı konusunda anlaşamıyoruz. Anlaşmak zorunda değiliz. Fakat sizin USUL’den anladığınız şeyden çok emin değilim. Sizin usulunuz, yani Usul’u Fıkıh’ı örnekleyerek özetleyecek olursak: A. Ramazan orucu farz mıdır? B. İslam'da Allah’ın yapılmasını emrettiği her eylem farzdır. C. İslam'da Allah Ramazan orucunu Bakara suresi 183. ayet ile emretmiştir. D. Ramazan orucu farzdır. Sizin temelde benimsediğiniz Usul bu değil midir? Bugün bilinen ilk fıkıh usûlü eseri hicri 2. asırda İmam Şafii tarafından kaleme alınmış er-Risale adlı eserdir. Doğru mu? Hüküm istinbat etme usulünü ve genel kaidelerle onların kontrol mekanizmasını belirleyen kişinin İmam-ı Şafii olduğu kabul edilir. Her ne kadar Şafii'den sonra gelen birçok kimseler fıkıh usulü ile ilgili eserler ve birçok detaylar ortaya koydularsa da, fıkıh usulü ilminin kurucusu İmam-ı Şafii'dir. Şafii'den önce gelen fakihler, istinbat için ellerinde sınırları tesbit edilmiş ve yazılmış bir şey olmadan ictihad ediyorlardı. Onlar, şer'i manaları anlamalarına ve bu manaların ortaya koyduğu hükümlerin gayelerin ve nassların işaret ettiği noktaların kavranılmasına dayanıyorlardı. Önemli bir ayrıntı olması açısından: Ebu Hanife, Şafii’nin doğduğu yıl vefat etmiştir. Dolayısıyla Hanefi’nin Usul esaslarına göre hareket etmiş olması mümkün değildir. İstinbat: Bir söz veya işten gizli bir mânâ çıkarma, tahminen anlama. “Nebt” kökünden gelen istinbât, lügatte yerden veya kuyudan su çıkarmak, kapalı ve gizli olan bir şeyi ortaya koymak anlamına gelir (İbn Manzûr, Lisânü”l-Arab, VII, 410-412; Zebîdî, Tâcu”l-Arûs V, 229-230). İstinbât istidlâlin benzeridir. Nisa suresinin 4/83. ayeti, hakkında açıkça nass bulunmayan olayların ortaya çıkması halinde kıyas ve rey ictihadının gerekliliğine delâlet etmektedir. Hakkında nass bulunan konularda ise istinbâta ihtiyaç yoktur. Hükümler, nasslar tarafından tayin edilmiş olabileceği gibi bazen de nassların içine yerleştirilmiştir ki bunların istidlâl ile ortaya konulmasına istinbât denir (Cassâs, Ahkâmü”l-Kur”an, Beyrut (t.y.), III, 183). Yani sizin bahsettiğiniz Usul’e göre, bir konu hakkında Kur’an da delil varsa o konuda başka herhangi bir delil aranmaz. Kur’an ın ortaya koyduğu bir hüküm üzerinde Icma veya Kıyas veya Sünnet aranmaz. Çünkü Kur’an da zaten vardır. Ancak zaman içinde durum biraz değişmiştir. Şer’i hükümleri oluşturmada karşılaşılan zorluklar, delillerin başka kaynaklarda aranmasına yönlenmeye neden olmuştur. Mesela bir hüküm Sünnette var ise, Kitab’a bakmaya gerek kalmamıştır. Bunun da dayanağı “Resulullah’a itaat” kuralı olmuştur. Bizim ayrıldığımız temel noktalardan birisi budur. Bize göre “Resulullah’a itaat Vahye itaattir.” Kur’an bunu açıkça ifade eder. “İttebi’ mâ uhıye ileyke min rabbik, lâ ilâhe illâ huve, ve a’rıd anil muşrikîn” (En’am 106) Rabbinden sana vahyedilene uy…. “Vettebi’ mâ yûhâ ileyke vasbir hattâ yahkumallâh, ve huve hayrul hâkimîn” (Yunus 109) Sana vahyolunan şeye tabi ol…. “Ve in kâdû le yeftinûneke anillezî evhaynâ ileyke li tefteriye aleynâ gayrehu ve izen lettehazûke halîlâ” (İsra 73) Az kalsın Sana vahyedilenden başkasını bize karşı uydurman için fitneye düşürüyorlardı…. “Kul innemâ unzirukum bil vahyi ve lâ yesmeus summud duâe izâ mâ yunzerûn” (Enbiya 45) Sizi sadece vahiyle uyarıyorum…… Ve nihayet Hakka suresi 38-48. Ayetlerde “Vahye Uy” emrinin kapsam ve niteliği de ortaya konur. Orada büyük bir tehdit vardır. Resulullah Rey de kullanmıştır. O da insanlardan bir insandı ve bir lider idi. Doğal olarak Rey de kullanmış olması kaçınılmazdır. Ancak bunun çerçevesini de yine Kur’an belirlemektedir. “Yâ eyyuhen nebiyyu lime tuharrimu mâ ehallallâhu lek, tebtegî merdâte ezvâcik(ezvâcike), vallâhu gafûrun rahîm” (Tahrim 1) Allah’ın sana helal kıldığı şeyi niçin haramlaştırıyorsun?.... (Bu konuda başka ayetler de vardır) Yani kullanılacak Rey için de temel esas, Naslarda delilinin bulunmaması veya açık olmamasıdır. Eğer bir konuda Ayet varsa, Ayet bir emir ortaya koyuyor ise, o konuda herhangi bir Rey veya başka bir yorum yapılamaz. Kur’an çok detaylı bir çerçeve ortaya koyar. Netice itibariyle, Peygambere itaat Allah’a itaattir. Peygamberin görevi de VAHYE UYMAKTIR. Ayetleri dikkate aldığımız zaman, Resulullah’ın Vahyin dışında bir bilgi aktarmış olması düşünülemez. Zaten Usul de bu temel prensibi esas almaktadır. Bu çerçevede biz sizin bahsettiğiniz USUL’un dışında değiliz. Eğer bir hüküm Kur’an da yok ise başka bir yerde bulunabilir mi? Veya bu hüküm İcma’da mı aranmalıdır (veya sünnette veya kıyasta)? “Ve kezâlike nurî ibrâhîme melekûtes semâvâti vel ardı ve li yekûne minel mûkınîn” (En’am 75) Niçin gösteriliyordu? Kesin olması için…. Yani bir hüküm çıkarmadan önce, hükme esas olabilecek delilleri bulmak için önce etrafınıza bakmalısınız.Kur’an ın sahibi aynı zamanda Varlığın sahibi, yerlerin ve göklerin ve bilginin de Sahibidir. Şu halde, Kainatta olup biten hiçbir şey bu sistemin veya çerçevenin dışında değildir. Sizin Usul dediğiniz şey bunu da içermektedir. Yani bilim, teknoloji, sosyoloji vs. de esas teşkil eder. Böyle ise, ICMA nerededir? Yani eğer Nas ile sabit olan bir hükümde başka bir delile gerek yok ise, o zaman ICMA nerede aranmalıdır? Anlaşamadığımız nokta buradadır. İtirazımız da şudur: İcma sosyolojik bir mekanizmadır. Bunu siz de söylüyorsunuz. Doğrudur.Kur’an ın gösterdiği noktalarda sonuç alamıyorsanız oturur kendi icmanızı yaparsınız. Bu dünya üzerinde yaşayan toplulukların her birinin ayrı ayrı katılımları ile bir sentez sonucu oluşur. Demokratik yöntemlerle oluşmalıdır ve çoğunluğun tercihlerini yansıtmalıdır. Yani siz icmanızda İbn-i Arabi’yi dikkate alıp Hawking’i göz ardı ederseniz o ICMA olmaz. ICMA nerede yapılır? Icma mescitte yapılır. Herkes mescide dahil olur, orada bir topluluk olursunuz.Rüku edenlerle rükü edersiniz, secde edersiniz. Orada kararlar alır, icma eder ve uygularsınız. Hawking’i de dikkate alarak kıyasınızı yaparsınız. Kırmızı ışıkta geçip geçmeyeceğinize karar verirsiniz. Ve Bu kararlara herkes uyar. Herkes çalışmasını yapar, bir sentez oluşur ve demokratik bir katılımla ICMA ortaya çıkar. Usul’un hedefi de budur. Sizin ortak dil dediğiniz bu değil midir? Bu çerçevede meselenin anlaşılmış olduğunu düşünüyorum. Bizimle ilgili problem nerdedir? Not: “Hadisleri yazın” ve “Hadisleri yazmayın” şeklinde ayrı ayrı bilgiden söz ediyorsanız bu çok daha vahim bir durumdur. Bunun sebebini Kur’an da bulabilirsiniz. Ebu-Hanife’nin usulu yoktu. O Reyci idi. Ama siz onu yine de kabul ettiğinizi söylüyorsunuz. Usul’u koyan Şafii’dir.

Fridin için Not:

Nusayri değiliz, en az sizin kadar Ehl-i Kur'an ız. Vesselam.

Dört Delil: 1- Kuran, bu gün elimizde bulunan Halife Osman zamanında yazılmış nüshalara uyan kitaptır. Bunun dışında her ne suretle iddia ve ispat edilsin o kuran değildir. Mütevatir olarak gelmeyen kıraatler Kuran olamadığı gibi hadis seviyesinde bile değildir. Amel edilemez. 2- Sünnet, resulün Kuranı uygulamalarıdır. Uygulamada hata ederdi. Ama cebrail gelir onu düzeltirdi. Zamanı ile ilgili uygulamaları ya Kurana dayanmamakta, ya da bize tevatürle gelmemiştir. Allah unutturmuştur. Kuranın tevatürle gelen uygulaması bizi Kuran derecesinde bizi bağlar. Kuranın dilini ve istilahlarını ancak öyle anlayabiliriz. Lügat dili anlaşmaya yetmez. Bu kitabi bana ver dediğiniz zaman o kitaba parmağınızla işaret etmezseniz o cümle bir şeyi anlatmaz. Muhammed Allahın parmağı olarak müşarın ileyhlerini bize göstermiştir. 3- İcma: Biz Kuran Arapçasını bilmiyoruz. Resulün uygulamalarını göremedik. Bize Bizden önceki müelliflerin kitapları öğretmiştir. Onlara da müçtehitlerin nesli öğretmiştir. Onlara sahabilerin nesli öğretmiştir. Biz bugün, Kuranı yenden anlıyoruz. Herkes Kuranı ayrı ayrı anlayacaktır. Hepimiz aynı anlayışa geldiğimizde o icma olacaktır. Artık o anlayış üzerinde kalacağız. İçtihadimiz değişse bile amelde içtihadımıza değil icmaa uyacağız. Bu bizim birliğimizi sağlayacaktır. İcma olmayan hususlarda her birimiz kendi içithadımıza göre amel edeceğiz ve ilzam olunacağız. İcmaımız, ancak icmamızla değişecektir. Bunun için içtihat serbesttir. Ama icmaa aykırı amel caiz değildir. İcmaı kabul etmeyenin muhalefeti icmaı bozmaz. Sahabelerin Kuranı uygulamadaki kavlı veya fi'li icmaları bizi bağlar. Ondan sonra gelenlerin icmaları bizi bağlamaz. İkinci nesil icmaları fiilen bağlar, üçüncü nesil icmalar ile amel caizdir. 4-Kıyas: Akıl yürütmedir. Kuranda sadece örnekler zikredilmiş, diğerlerinin hükümleri kıyasa bırakılmıştır. Kıyas kabul etmeyenler Kuranı fiilen rafa kaldırmış olurlar. Kıyas Kuran sünnet icma ve akılla sabittir. Laik hukukta da kıyas vardır. İçtihat farklılığı topluluğu bozmaz. Aksine kişilere hürriyet tanır ve topluluğun devamını sağlar. İhtilafımız, Kuranın bir düzen kitabı olup olmadığı üzerindedir. Kurandan daha iyi düzen getrin, biz Kuranı bırakıp ona uyalım. Adil Düzen Kuranın bu günkü sorunları çözüp çözmediği üzerinde duralım. Ondan sonra düzen kitabı olup olmadığına hüküm verelim. Selam başarılar.

Sayın Demirci

“Fıkhın konusu ameli uygulamalardır. Konu amelle ilgili ise manayı anlama şekliniz usul kaidelerinden gecer. Amelle ilgili değilse bizim icin kullanımı olmadığından mananın ne olduğuna pek bakmıyoruz. Verdiğiniz manalardan cok önerdiğiniz sisteme odaklandık. Sistemde sorun gördük. Manaları cok serbest bir yelpazede kullanmışsınız, öylede olur başka türlü de...O manalar yanlış demek yerine sistem bizim icin tutarsızlıklarla dolu diyorum. Anlaşmak zorunda değiliz sizi tanımış olduk, mantık örgünüzün işleyişini öğrendik memnun olduk “

Yani biz oturur “Islah” ederiz, bize uygun hale geldikten sonra kabul ederiz diyorsunuz. Sorun yok, sizin bileğiniz iş. Pek memnun olmuş gibi görünmüyorsunuz. Bize göre de sizi Usul dediğiniz şey tutarsız. Peki ne yapmamız gerekiyor? Sistemde sorun görüyorsanız bunu delillendirirsiniz ve önümüze koyarsınız. O zaman sizin ortaya koyacağınız delillere göre yeniden tartışırız. Bizim delillerimiz ayetlerdir. Şu halde siz de önümüze delil olarak AYET koymak zorundasınız. Mana’ya yanlış demeye cesaret edemiyorsunuz ama işinize de gelmiyor. Sanırım sorun Usul’de değil, sizin algı biçiminizde. Kendinizi gözden geçirin.

Sizin bu Usul dayatmanızı sonlandırabilmek ve bizim yaptığımız şeyi anlayabilmenizi sağlamak için, Bahsettiğiniz USUL’u özetleyerek, formulize ederek önünüze koyduk. Ve dedik ki: 1. Biz sizin usulunuzu zaten biliyoruz. 2. Sizin USUL dediğiniz şey çelişkilerle doludur ve Kur’an a göre kabul edilemez. 3. Kur’an ı Usul ile anlamaya çalışmak, onu kendinize uydurmak demektir. 4. İlahi kelamı formulize edemezsiniz. O sizi aşan bir şeydir. 5. Buna rağmen biz sistematiğimizi kurarken, sizin bahsettiğiniz çerçevenin çok da dışında değiliz.

Biraz daha açalım: Biz Kur’an ı anlamaya çalışırken onun bize öğrettiği şeyi anlıyoruz. Bu hukuk ile de ilgili olabilir, biyoloji ile de kimya ile de. Biz kapıyı açarız. Kimyager de oradan girer ve kendine göre sonuçlar üretir. Bizim işimiz kimya formülleri oluşturmak değildir. Bu sizin usul dediğniz şey ile mümkün değildir. Ona göre siz Kur’an ı parçalamakla uğraşırsınız. Biz bir bütün olarak ele alırız. Zaten söylediğimiz şeyler size uygun olsa idi, söylemeye de gerek yoktu. Zaten biliyor olurdunuz.

İlk usulü imam şafi yazdı. ilk kez fıhkı, usule göre ebu hanife tedvin ederek sistemli olarak kullanmayı öğretti. İctihatları yazıldı ama usulünü şafi yazdı.

İlk fakihler anasından anadilini öğrenen kişiler gibidir. Fıkıh yapmışlardır ve ictihat yapmışlardır, ebu hanife usulü ilk kez ilmileştirmiş ve sistematik hale getirmiştir. Bizlerde bu usule göre hüküm cıkarabiliyoruz. Şafi ise ilk kez abu hanifenin usulünü ve fıkhı oluşturma metotlarını tanımlamıştır ama kendisi bu usule tamamen bağlı kalmamış kısmen kullanmakla beraber kendine ait bir metedoloji de geliştirmiş fıkhını buna göre tedvin etmiştir.

Söylediklerinizle çelişiyorsunuz. Kaynaklarınız Hanefi’nin “USUL” kullanmadığını söylüyor. Sizin daha ciddi bir kaynağınız varsa bize söyleyin biz de bilelim. Kaldı ki, Hanefi’nin Usul öğrettiğine dair herhangi bir bilgi de yok elimizde. Ümmi bir Resulun Vahye muhatap olduğunu unutuyorsunuz.

Tarihi bilgileriniz Hanefi’nin Usul’cu olduğunu mu söylüyor? Hangi Tarih'e göre bu?

Tüm deliller kuranda vardır. Orada varsa başka yerde aranmaz eksik bir ifadedir. sünnet, icma, kıyas, istishan, istishab, ıstıslah, örf, seddi zerai vb tüm asli ve feri delil kaynakları kurandaki delillerin ortaya cıkarılmasını sağlayan ilmi aletlerdir.

İki seçeneğiniz vardır: 1. Ya Allah’ı RABB kabul eder onun Vahyine tabi olursunuz 2. Ya da “Ve mâ yu’minu ekseruhum billâhi illâ ve hum muşrikûn” ayetinde olduğu gibi Sünnet ve diğerlerini RABB kabul eder ona göre hareket edersiniz. (Bunun Resul’e itaat ile bir ilgisi yoktur. DÖRT DELIL yazımızı okuyun, orada delilleri vardır)

Seçim size aittir. Bu konu kur’an da son derece detaylıdır. İkinci yolu tercih ettiğinizde sizin USUL diye dayattığınız şey devreye girer ve her şeye hakim olur. Sonrası zaten malum.

A denk B ise, B denk C ise A denk Cdir

Böyle ise tartışacak bir şeyimiz yoktur. Her şey anlaşılmış, belirlenmiş ve hükümler de çıkarılmıştır. Yeni bir Vahiy olmadığına göre yeni bir ICMA da olamaz. Yeni bir İctihad da olamaz.

“Fe veylun lillezîne yektubûnel kitâbe bi eydîhim summe yekûlûne hâzâ min indillâhi li yeşterû bihî semenen kalîlâ, fe veylun lehum mimmâ ketebet eydîhim ve veylun lehum mimmâ yeksibûn” Yorumunuzu kendiniz yaparsınız.

Vahye itaat, Allahın rasülüne itaattir. Allahın rasulüne itaat ise vahye itaattir. Bu cümlenizden önce önünüze koyduğumuz ayetleri de değerlendirmiş olmalısınız. Şu halde bu cümlenize ilave olarak “sünnete usul ve icma ya da itaat” eklemenizde bir sakınca yoktur. Zaten dolaylı olarak siz de eklemiş durumdasınız.

Söylediklerinizle çelişki içerisindesiniz. Biz ayetlerdeki delilleri önünüze koyduk. Bunun karşılığında sizin ortaya koyduğunuz şey sadece sünnet ve usul. Buna rağmen, “Ayette delil bulamazsak sünnetten yararlanırız” diyorsunuz. Biz bunu anlamıyoruz. Siz ne anlatıyorsunuz?

Dolayısıyla sizin bize söylediklerinizi de bu usulde değerlendirmiyoruz, bu usulle değerlendiriyoruz. Usul sizi doğrulamıyor. Kuranda sorun yok sorun sizin onu anlamanızda.

Yani, biz Kur’an ı anlayamayız öyle mi? Itirazınız bu mu? Yani size göre Niçin? Usul dediğiniz bir şey üretiyorsunuz diye mi? Allah size göre Kitabı vahyetmedi. Ama Problem yok. “lekum dinukum velyedin” Biz Kur’an ı anlamaya devam ediyoruz. Bunun için kimseden izin almamız gerekmiyor.

Netice itibariyle biz söylediklerimizin ve Kur’an dan anladıklarımızın ne anlama geldiğini gayet iyi biliyoruz. Bu sizin sisteminizin temeline dinamit koymaktan farksızdır. Asıl itiraz ettiğiniz şey de budur.Ama bu bizi ilgilendirmez. Biz Kur’an ın ortaya koyduğu deliller ile ve yine Kur’an ın işaret ettiği yöntemlerle onu anlamaya çalışırız. Mana’ya itirazınız varsa onu tartışırız. Yanlışımız varsa düzeltiriz. Bunun ötesinde bizim anladığımız şeyi kendi usullerinizle değerlendirirsiniz. Bu da bizi ilgilendirmez, sizin bileceğiniz iştir. Bizim mü’min olup olmadığımıza, veya yolumuzun Islam olup olmadığına siz karar veremezsiniz.

Anlattığınız yöntemler denendi ve işe yaramadıkları anlaşıldı. Kendinize yeni bir şey bulun veya Kur’an ı anlamaya gayret edin. Biz geçmişin bilgisine zaten sahibiz. Onların yöntem ve sonuçlarını biliyoruz. Ama biz fazlasını da biliyoruz. Çünkü biz geçmişte yaşamıyoruz.

Boşa zamanınızı harcayıp, geçmişin uygulamalarının başarılarından söz etmeyin. Bugün dünyaya bakarsanız, bu uygulamaların ne kadar başarılı olduğunu rahatlıkla görebilirsiniz. Bir ara “Sistemdeki tutarsızlıklarımızı ve Anlamadaki sorunlarımızı” açıklarsanız mutlu oluruz.

Saygılar

Not: SLT konusunda sünnette bulmayı umduğunuz Kat’i deliller ile ilgili mütevatir hadisleri de incelemenizde yarar vardır. Elinizde yoksa biz size gönderelim. Biz o hadislerde ayetin delaletinden daha KAT’I bir şey bulamadık. Siz buluyorsanız bize de öğretirsiniz. Kaldı ki biz de zaten kendi usullerimize göre hareket ediyoruz.

-------------------------------------------------------------------------------- Salât Kelimesinin Lügat Anlamları 1. Sırtın ortası “الصلا وسط الظهر منا و من كل ذى اربع ”1 Salâ, sırtın ortasıdır. Asâ veznindedir, İnsanın ve her dört ayağı olanın sırtının ortasına salâ denir.2 2. Kuyruk sokumu bölgesi “ما انحدرمن الوركين او الفرجة بين الجاعرة والذ نب او ما عن يمين الذ نب و شماله و هما صلوان”3 Her dört ayağı olanın uyluklarının bitiştikleri yere denir ki yancak tabir olunur yahut dübür ile kuyruğu aralığına denir yahut kuyruğun sağ ve sol taraflarının her birine denilir, iki tarafına salevân (صلوان) denir ki tesniye’dir (ikili), cem’i salevât (صلوات) ve fetha ile aslâu (ا صلاء) gelir.4 3. Duâ “الدعاء : Kelimenin mânâlarının aslı budur. Cevherî (v.400/1009) bunu özellikle belirtmiştir.5 “و صل عليهم ”6 âyeti bu mânâda olup; ‘onlara duâ et’ anlamındadır. Birisine duâ edilince “صلى على فلان ” denilir. A’şâ’nın7 beytinde de: “صلى على د نها وارتسم” yani, “küpüne ekşimesin, bozulmasın diye duâ etti”8 şeklinde kullanılmıştır. Hadis-i şerîf’te de “و ان كان صائما فليصل ”9 şeklinde buyurulur; “hayır ve bereketi için duâ etmek” mânâsındadır. Her duâ eden “musallî” dir.”10 “هو الذي يصلي عليكم”11 âyetinde olduğu gibi, salât’ın, Allah (c.c.)’tan olunca “rahmet” mânâsına geldiği12, Kullardan olunca, “duâ” anlamında olduğu, Allah (c.c.)’tan olursa, “mağfiret”, meleklerden olursa “istiğfâr” anlamında kullanıldığı söylenmiştir.13 Âyetteki Allah (cc.c.)’ın kullarına salât’ı hakkında, müfessirler beş görüş öne sürmektedirler: 1.Rahmeti [رحمته],14 2.Mağfireti [مغفرته], 3.Senâsı [ثناؤه], 4.Kerâmeti/İkrâmı [كرامته], 5.Bereketi olduğudur [بركته]. Meleklerin salâtı hakkında ise, iki görüş nakledilmektedir: 1.Duâları [دعاؤهم], 2.İstiğfârları olduğudur [استغفارهم].15 “Salât Allah azze ve celle’nin Rasûl’ü (s.a.v.) üzerine “hüsn-ü senâsı” dır denilmiştir. “اؤلائك عليهم صلوات من ربهم و رحمة ”16 ayetinde bu anlamdadır.”17 Salât, duâ anlamına geldiği gibi Kur’ân-ı kerîm’de “dua etme” fiilinin salât anlamına kullanıldığı da söylenmiştir. Örneğin, “ الذين يدعون ربهم بالغداة والعشي” âyetinin18 tefsîrinde Mücâhid (d.21-v.103), “قال يعني صلاة المكتوبة ”der.19 Yine “ولا تطرد الذين يدعون ربهم بالغداة والعشي ” âyet-i celîlesi20 ile ilgili olarak “ يعني المصلين ” der.21 En’âm sûresinde yer alan bu âyeti celîle ile ilgili olarak Kurtubî (v.671/1272), yine Mücâhid’e atfen “burada duâ’dan maksad, farz namazları cemaatle kılmaya özen göstermektir” demektedir.22 4. Lüzum/Bağlanma “Saliye’r-raculu -رضي gibi- “لزم ”23 mânâsınadır. Zeccâc (v.311/923)’ın dediğine göre, “salât’ta asıl olan mânâ budur.”24 Namaz bu şekilde (salât diye) isimlendirilmiştir, çünkü namazda, Allah’ın farz kıldığına bağlanma vardır. Aynı zamanda namaz, kendisine bağlanılması emredilen farzların en büyüklerindendir.”25 5. Yarışta ikinci gelen “Hz. Ali (r.a.)’ye nisbet edilen bir sözde26 şöyle geçmektedir; “سبق رسول الله و صلي ابو بكر و ثلث عمر و حبطنا الفتنة فما شاء الله” Yani, “Rasûlullah (s.a.v.) birinci oldu, Ebû Bekir birincinin ardından ikinci oldu, Ömer üçüncü oldu. Fitneler bizi oyaladı, bu da Allah’ın bir dilemesi...’”27 “Bu ifâdenin aslı, at yarışından alınmadır; “اذا تلا السا بق صلي الفرس تصلية ”28 Koşu atlarının birincisinin hemen ardından gelen at, bu şekilde ifâde edilir. Birinci atın hemen ardından gelen ata “ مصلي/“musallî” denir, zira onun başı birincinin “salâ / صلا ” 29 kısmının hizâsındadır.” 30 6. Nebiye tabi olma Râğıb el-İsfehânî (v.425/1034), “ لم نك من المصلين”31 âyeti için, “ أي: من اتباع النبيين” yani, “Nebî’lere tâbi olanlardan değildik” mânâsındadır, der.32 7. Yardım Ebu’l-Bekâ (v.1094/1683), İbn-i Abbâs (v.68/687)’ın33 talebelerinden olan Tabiîn müfessirlerinden, Mücâhid’den şu nakli verir: “قال مجاهد: الصلاة من الله التوفيق والعصمة ومن الملائكة العون والنصرة ومن الأمة الإتباع ” Salât, “Allah’tan tevfîk ve ismet, Melekler’den inâyet ve yardım, ümmet’ten ise ittibâ’dır.”34 8. İn’itaf/Eğilmek Ebu’l-Bekâ, Külliyât’ında şöyle der: “Hakikatte salât kelimesinin mânâsı konusunda şüphe edilse de tamamen bir asla rücû eder, müşterek lafız olduğunu da zannetmiyoruz. İstiâre de değildir. Salât’ın mânâsı ma’kûlen ve mahsûsen “ عطف / atf”tır.35 Gerçekten de salât, aslında cismânî olarak in’itâf’tır, çünkü onda salaveyn’in hareketi söz konusudur. Daha sonraları rahmet ve duâ için kullanılmaya başlanmıştır ki ikisinde atf-ı manevi vardır.”36 9. Salât Mekanı “Salevât Yahûdîlerin Havra’larıdır.37 Bunun İbn-i Abbas’ın açıklaması olduğunu İbn-i Cinnî (v.392/1002) bildirmiştir. İbâdetlerinin mekânı olduğu için böyle isimlendirilmiştir. Salevât Kur’ân-ı Kerîm’de şu âyette geçer, “...yokolur giderdi savâmi’, biye’, salevât, mesâcid”38 “İbrânice aslının ‘salûta’/ صلوتا olduğu söylenmiştir. Bu kelime çeşitli şekillerde okunmuştur.39 Bu kıraatlerin en kuvvetlisi, çoğunluğun okuduğu şekil olup o da Salevâttır, sonra onu, sılevat, sulevat, suluvat40 şeklinde okuyuşlar takip eder. Diğer okuyuşlar tahriftir. Süryâni ve Yahûdi lügatine bağlama vardır.41 Kelbî’nin dediğine göre, salevât Yahûdîlerin mescidleridir, Cahderî’ye42 göre ‘salus’ (صلوث ) Hristiyanların mescidleridir, Kutrub’a43 göre ‘salus’ (صلوث ) bazı Hristiyan beytleridir.”44 10. İbâdet-i Mahsûsa Râğıb el-İsfehânî şöyle der: “Salât rüku’lu secde’li bir ibâdettir.45 Şeriatlerdeki uygulanış şekli değişse de Şeriat’in kendisinden vazgeçmediği bir ibâdettir; bundan dolayı Cenâb-ı Allah “ ان “الصلاة كانت علي المؤمنين كتابا موقوتا. buyurmuştur.”46 Zebîdî, hocasının salât kelimesine dâir Râğıb’ın bu yorumu için yaptığı açıklamayı verir. Bu açıklama, kelimenin Arap dilinde kullanılışı ile Şeriatin terbiyesinden geçmiş bir zihnin kelimeye yüklediği anlam arasındaki farkı vurgulaması açısından önemlidir; “Şeyhimiz dedi ki; “Bu şer’i bir hakikat’tir, Arabın kelâmında buna delâlet yoktur, ancak duâyı kapsadığından dolayı böyle denmiştir ki, asıl mânâsı budur.” Zebîdi, bu ibâdetin neden salât olarak isimlendirildiğine dâir nakilleri verir ve şu bilgileri aktarır: “İbnu’l Esir, “bazı cüzlerinden dolayı böyle isimlendirilmiştir ki onun kapsadığı cüzlerden birisi de duâ’dır” demiştir.47 Misbâh’ta, “duâ’yı iştimâlinden dolayıdır” şeklinde geçer.48 Râğıb, “bu ibâdet, kapsadıklarıyla isimlendirilen şeyler gibi isimlendirilmiştir” demiştir.49 Denildiğine göre salât, lügatte duâ, ta’zim, rahmet ve bereket için kullanılan müşterek bir kelimedir.”50 11. Ateşle İlgili Anlamları a. Ateşte Doğrultma, Ateş ile Doğrultma “ صلي عصاه علي النار تصلية و تصليها لوح.”51 “Baston ve benzeri şeyleri ateşe tutma, ateşte fırınlama/eskitme bu şekilde ifade edilir. Sıhâh’ta belirtildiğine göre “leyyenehâ ve gavvemehâ” denir, yani “yumuşatma ve kıvama getirmek için ateşe tutma” bu şekilde ifâde edilir. Kays b. Zuheyr52 şöyle demiştir: فلا تعجل بامرك وا ستدمه فما صلي عصاك كمستديم 53 “İşinde acele etme ve devam et... bir işe devam eden gibi asanı doğrultan olmaz.” b. Ateşe atma “صلاه: القاه في النار للاحراق كاصلاه و صلاه / تصلية / ادخله اياها واثواه فيها .”54 Salâ, “yakmak için ateşe atmak demektir, ateşe sokma ve oraya yerleştirme demektir.” c. Kebab yapma, Kızartma, Güneşte Pişirme “صلي اللحم و غيره با لنا ر ” Et ve benzeri şeyleri ateşte pişirme, eti kebab yapma anlamına gelir. Güneşte pişirilmiş et için ‘ مصلية /maslıyye’ dendiğine dair Zemahşeri’nin (v.538/1143)55 bildirdiği bir söz vardır.” 56 d. Ateş Tutuşturma, Ateş Yakma, Ateşle Isınma “الصلاء ”, ‘وقود .’ Yani ‘yakacak’ demektir. Kendisiyle ateş yakılan şeylere denir. اصطلي : إ ستدفأmânâsındadır. İstedfee: ‘ateşle ısındı’ demektir, yine aynı şekilde,اصطلي با لنار , ateşle ısındı demektir. “ لعلكم تصطلون” âyetinde57 bu şekildedir.”58 e. Ateşten Kurtulma Râğıb el-İsfehânî şöyle der: “Sallâ’r-racülü ifâdesinin anlamı kişinin kendisini bu ibâdet ile tutuşturulmuş ateşten koruması demektir. Bu fiilin binâsı ‘ مرض’ fiilinin binâsı59 gibidir. “Merraza” fiili hastalığın izâlesi anlamına geldiği gibi ‘sallâ’da böyledir.”60 f. Ateşin Hararetine Tahammül, İşin Şiddetini İfade Etme صلي باالنار : “ قاسا حرها ” şeklinde anlamlandırılmıştır. “Ateşin hararetine katlanmak, tahammül etmek” demektir. “Bir işin şiddetine ve zahmetine katlanmayı, tahammül etmeyi ifâde etmek için “ صلي بالامر” denir.”61 12. Yüz “Salâye صلاية /veya hemze ile salâe صلائة / , lügatte cephe/öntaraf mânâsındadır.62 “نظرت الي مصطلاه ” ifâdesi “yüzüne baktım” anlamındadır. Buradaki “mustalâhu” kelimesi “ وجهه و اطرافه ” yani, “yüzü ve etrâfı mânâsınadır”, bu bilgiyi Zemâhşerî63 nakletmiştir.”64 13. Vurmak, Hile, Tuzak “Mecâzî olarak birisine dalavere yapmak, aldatmak, kandırmak, tuzak kurmak mânâsındadır.65 صليت أوصليت لفلان denir, sülâsi ve rübâi olarak kullanılır. Sıhâh’ta ve Tehzîb’de “birisine zarar vermek, birisini helak etmeye çalışmak” mânâsına geldiği söylenmiştir.”66 الصلو / es-Salvu, Sâd’ın fetha ile okunuşuyla bir kişinin yada dört ayağı olanların “صلا / salâ” denilen yerlerine vurmak demektir.67 “Mıslât مصلا ة / , mim’in kesra ile okunmasıyla “ شرك ينصب للصيد” av için kurulan tuzak demektir. Tehzîb’de “kuşlar için”68 hazırlanan tuzak şeklinde geçer. Cemisi ( مصالي)’dir.”69 14. Eşeğin Dişisini Yola Sokması “ صلي الحمارأ تنه تصلية طردها و قحمها الطريق ”70 Erkek eşeğin dişilerini yola sokması bu şekilde ifade edilmektedir. “صلي الحمار أ تنه ”, “Erkek eşek dişilerini yola soktu” demektir.71 15. Bir tür bitki “ صليان, “Devenin ekmeği” diye isimlendirilen bir tür bitkidir. مصلاة , mîm’in fethiyle, “sıllıyân / الصليا ن denilen bitkinin çok olduğu yere” denir.”72 16. Bir Tür Taş صلاية, attarların kullandıkları ve koku ezdikleri, somaki dedikleri bir taştır.73 “Salâye: ‘ مدق الطيب’, yani, ‘kokunun ezildiği bir tür taş veya havandır.’ Sıhâh’ta74 fihr75 olarak açıklanmıştır. İmru’l-Kays şöyle der: مداك عروس او صلاية حنظل ”76 İmru’l-Kays bu beytinde atının sırtını salâye’ye benzetmiştir. Salâye ise; “Ebû Cehil karpuzlarının kurudukları zaman çekirdeklerinin ezildiği düz ve geniş taşa denir.” “Salâye, شريحة خشنة غليظة من القف .”77 Salâye; “kuruluktan dolayı sert ve sağlam olan ince uzun deri şeritlere denmektedir.” kaynak kuranda salat kavramı adlı yüksek lisans tezinden bir bölümdür... tezin sahibi yaşar doğru...

Dear Mr.Fridin

Tez çalışması ile ortaya koyduğunuz mana için teşekkür ederim. Dikkat ederseniz SLT kelimesine verilen DUA anlamı "yakıştırma" gibi duruyor.

Kelime İbranca/İbranice ve Süryanca/Süryanice ' צ ל ו ת א saluta,tsaluta, tsaluta' kelimesinden gelmedir, Arapça değildir. Fransızcada “Salut” yüksek anlamına da gelir. Kadim Sanskritçede de benzer kelimeler vardır.

Namaz kılmak , Selçuklularca Hintçeden Farsçaya geçmiş bir sözcük olarak İran'daki ateşe tapanların "ateş önünde eğilmek" anlamına gelen نماز Namaz kelimesi Salat kelimesi yerine kondu. Nitekim Namaz kelimesi Farsçada eylem olup eğilmek suretiyle saygı sunmaktır. Bu durum aslında tertipten kaynaklanıyor. Rüku kavramının eğilmek olduğundan yola çıkarak bu kelime tercih edilmiştir. Çünkü Rüku ile SLT aynı şey zannedilmiştir.

Sizin örneklediğiniz tez çalışmasında da SLT kelimesine verilen anlam oldukça zorlamadır. Daha çok Istılahi bir manadır. Ragıb el-Isfehani’nin açıklaması doğrudur : ““Şeyhimiz dedi ki; “Bu şer’i bir hakikat’tir, Arabın kelâmında buna delâlet yoktur, ancak duâyı kapsadığından dolayı böyle denmiştir ki, asıl mânâsı budur.”

Bununla birlikte, yine tez çalışmanızda da görüldüğü gibi, farklı anlamları olduğu da ortadadır. Ancak kelimenin geçmişi Arapça'da değildir.

SLT kelimesinin anlamını değerlendirirken iki şeye dikkat etmek lazım.

Birincisi Kevser suresindeki "Fesalli lirabbike" ifadesidir. Rabb her zaman Allah değildir. Böyle olduğunu Ahzab 56. ayetten anlıyoruz. "İnnallâhe ve melâiketehu yusallûne alen nebiyyi, yâ eyyuhellezîne âmenû sallû aleyhi ve sellimû teslîmâ" Allah ve melekleri de Nebi de bağlantı kuruyorlar. Demek ki Rabb dolaylı bir şeydir. Iman edenleri de bu eyleme katılmaya çağırırken "Aleyhi" atfının "nebi"ye olduğunu da atlamamak gerekir.

Kaldı ki, DUA anlamı içeriyor olsa idi دعاء kelimesi zaten arapçadır. Veya dua ifadesini karşılayacak başka kelimeler de vardır. niçin ayrıca SLT kullanılmış olsun. Üstelik bu kelimenin arapçada geçmişi yokken.

Saygılar