Süleyman Karagülle
Kuran Seminerleri 545
AHZÂB SÛRESİ TEFSİRİ -58-62.AYETLER
23.01.2010
3677 Okunma, 1 Yorum

1967...1968...1969....AKEVLER 43 YILDIR ÇALIŞIYOR....2008...2009...2010

BİZLER ÇALIŞIYOR VE YENİ İSLÂM MEDENİYETİ’Nİ KURUYORUZ...

SİZLERİ DE ÇALIŞMALARIMIZA DÂVET EDİYORUZ; BUYURUN, BİRLİKTE ÇALIŞALIM...

ADİL DÜNYA DÜZENİ 545

“ADİL DÜNYA DÜZENİ, III. BİN YIL MEDENİYETİ PROJESİDİR.”

Haftalık Seminer Dergisi             23 Ocak 2010                      Fiyatı: www.akevler.org’a tıklamak!

BU DERGİYİ HER HAFTA OKUTABİLİR... ÇOĞALTABİLİR... DAĞITABİLİRSİNİZ...

 

*KUR’AN VE İLİM SEMİNERLERİ; 545. SEMİNER

“HİÇ BİLENLER İLE BİLMEYENLER BİR OLUR MU?” (KUR’AN; Zümer Sûresi, 39/9)

İ L İ M  TALEP ETMEK HER MÜSLÜMANIN ÜZERİNE FARZDIR.” (Hadis)

Adres: AKEVLER İSTANBUL KOOPERATİFLERİ MERKEZİZafer Mah. Coşarsu Sk. No: 29 YENİBOSNA/ İSTANBUL    Tel: (0212) 452 76 51

Bu dersin tamamı Yenibosna’da C.tesi günü 18.00-21.00 saatleri arasında okunacak ve tartışılacaktır...

Gayemiz ve Hedefimiz: Bu “SEMİNER NOTLARI”nın İstanbul, Türkiye ve bütün dünyada okunması, değerlendirilmesi, anlaşılması ve uygulanmasıdır.    Süleyman KARAGÜLLE, Reşat Nuri EROL

***

*“ADİL DÜZEN” DERSLERİ/YORUMLARI;

İŞÇİ, EMEKLİ, KREDİ VE …

AK PARTİ’NİN ÖMRÜ

***

*İŞLETME SEMİNERLERİ; 95. SEMİNER

Her Hafta PERŞEMBE akşamları; Adres: EMİNEVİMKısıklı Cad. No: 36  Altunizade - Üsküdar / İSTANBUL  Tel: (0216) 444 36 46

Genel Hizmet Kooperatifi Ana Sözleşme Çalışmaları-11

***

Neler oldu, neler olacak?

Mücadele devam ediyor…

ASKON’da bakan ile ekonomi sohbeti

Reşat Nuri EROL

***

AHZÂB SÛRESİ TEFSİRİ - 17

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

َِياأَيُّهَا النَّبِيُّ اتَّقِ اللَّهَ وَلَا تُطِعْ الْكَافِرِينَ وَالْمُنَافِقِينَ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلِيمًا حَكِيمًا(1) وَاتَّبِعْ مَا يُوحَى إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ إِنَّ اللَّهَ كَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرًا(2) وَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ وَكَفَى بِاللَّهِ وَكِيلًا(3) مَا جَعَلَ اللَّهُ لِرَجُلٍ مِنْ قَلْبَيْنِ فِي جَوْفِهِ وَمَا جَعَلَ أَزْوَاجَكُمْ اللَّائِي تُظَاهِرُونَ مِنْهُنَّ أُمَّهَاتِكُمْ وَمَا جَعَلَ أَدْعِيَاءَكُمْ أَبْنَاءَكُمْ ذَلِكُمْ قَوْلُكُمْ بِأَفْوَاهِكُمْ وَاللَّهُ يَقُولُ الْحَقَّ وَهُوَ يَهْدِي السَّبِيلَ(4) ادْعُوهُمْ لِآبَائِهِمْ هُوَ أَقْسَطُ عِنْدَ اللَّهِ فَإِنْ لَمْ تَعْلَمُوا آبَاءَهُمْ فَإِخْوَانُكُمْ فِي الدِّينِ وَمَوَالِيكُمْ وَلَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ فِيمَا أَخْطَأْتُمْ بِهِ وَلَكِنْ مَا تَعَمَّدَتْ قُلُوبُكُمْ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا(5) النَّبِيُّ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ وَأَزْوَاجُهُ أُمَّهَاتُهُمْ وَأُولُو الْأَرْحَامِ بَعْضُهُمْ أَوْلَى بِبَعْضٍ فِي كِتَابِ اللَّهِ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُهَاجِرِينَ إِلَّا أَنْ تَفْعَلُوا إِلَى أَوْلِيَائِكُمْ مَعْرُوفًا كَانَ ذَلِكَ فِي الْكِتَابِ مَسْطُورًا(6) وَإِذْ أَخَذْنَا مِنَ النَّبِيِّينَ مِيثَاقَهُمْ وَمِنْكَ وَمِنْ نُوحٍ وَإِبْرَاهِيمَ وَمُوسَى وَعِيسَى بْنِ مَرْيَمَ وَأَخَذْنَا مِنْهُمْ مِيثَاقًا غَلِيظًا(7) لِيَسْأَلَ الصَّادِقِينَ عَنْ صِدْقِهِمْ وَأَعَدَّ لِلْكَافِرِينَ عَذَابًا أَلِيمًا(8) يَاأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اذْكُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ جَاءَتْكُمْ جُنُودٌ فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِيحًا وَجُنُودًا لَمْ تَرَوْهَا وَكَانَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرًا (9) إِذْ جَاءُوكُمْ مِنْ فَوْقِكُمْ وَمِنْ أَسْفَلَ مِنْكُمْ وَإِذْ زَاغَتِ الْأَبْصَارُ وَبَلَغَتِ الْقُلُوبُ الْحَنَاجِرَ وَتَظُنُّونَ بِاللَّهِ الظُّنُونَا (10) هُنَالِكَ ابْتُلِيَ الْمُؤْمِنُونَ وَزُلْزِلُوا زِلْزَالًا شَدِيدًا (11) وَإِذْ يَقُولُ الْمُنَافِقُونَ وَالَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ مَا وَعَدَنَا اللَّهُ وَرَسُولُهُ إِلَّا غُرُورًا (12) وَإِذْ قَالَتْ طَائِفَةٌ مِنْهُمْ يَاأَهْلَ يَثْرِبَ لَا مُقَامَ لَكُمْ فَارْجِعُوا وَيَسْتَأْذِنُ فَرِيقٌ مِنْهُمْ النَّبِيَّ يَقُولُونَ إِنَّ بُيُوتَنَا عَوْرَةٌ وَمَا هِيَ بِعَوْرَةٍ إِنْ يُرِيدُونَ إِلَّا فِرَارًا(13) وَلَوْ دُخِلَتْ عَلَيْهِمْ مِنْ أَقْطَارِهَا ثُمَّ سُئِلُوا الْفِتْنَةَ لَآتَوْهَا وَمَا تَلَبَّثُوا بِهَا إِلَّا يَسِيرًا(14) وَلَقَدْ كَانُوا عَاهَدُوا اللَّهَ مِنْ قَبْلُ لَا يُوَلُّونَ الْأَدْبَارَ وَكَانَ عَهْدُ اللَّهِ مَسْئُولًا(15) قُلْ لَنْ يَنْفَعَكُمْ الْفِرَارُ إِنْ فَرَرْتُمْ مِنْ الْمَوْتِ أَوْ الْقَتْلِ وَإِذًا لَا تُمَتَّعُونَ إِلَّا قَلِيلًا(16) قُلْ مَنْ ذَا الَّذِي يَعْصِمُكُمْ مِنْ اللَّهِ إِنْ أَرَادَ بِكُمْ سُوءًا أَوْ أَرَادَ بِكُمْ رَحْمَةً وَلَا يَجِدُونَ لَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلِيًّا وَلَا نَصِيرًا(17) قَدْ يَعْلَمُ اللَّهُ الْمُعَوِّقِينَ مِنْكُمْ وَالْقَائِلِينَ لِإِخْوَانِهِمْ هَلُمَّ إِلَيْنَا وَلَا يَأْتُونَ الْبَأْسَ إِلَّا قَلِيلًا(18) أَشِحَّةً عَلَيْكُمْ فَإِذَا جَاءَ الْخَوْفُ رَأَيْتَهُمْ يَنْظُرُونَ إِلَيْكَ تَدُورُ أَعْيُنُهُمْ كَالَّذِي يُغْشَى عَلَيْهِ مِنَ الْمَوْتِ فَإِذَا ذَهَبَ الْخَوْفُ سَلَقُوكُمْ بِأَلْسِنَةٍ حِدَادٍ أَشِحَّةً عَلَى الْخَيْرِ أُولَئِكَ لَمْ يُؤْمِنُوا فَأَحْبَطَ اللَّهُ أَعْمَالَهُمْ وَكَانَ ذَلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرًا(19) يَحْسَبُونَ الْأَحْزَابَ لَمْ يَذْهَبُوا وَإِنْ يَأْتِ الْأَحْزَابُ يَوَدُّوا لَوْ أَنَّهُمْ بَادُونَ فِي الْأَعْرَابِ يَسْأَلُونَ عَنْ أَنْبَائِكُمْ وَلَوْ كَانُوا فِيكُمْ مَا قَاتَلُوا إِلَّا قَلِيلًا(20) لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ كَانَ يَرْجُو اللَّهَ وَالْيَوْمَ الْآخِرَ وَذَكَرَ اللَّهَ كَثِيرًا(21) وَلَمَّا رَأَى الْمُؤْمِنُونَ الْأَحْزَابَ قَالُوا هَذَا مَا وَعَدَنَا اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَصَدَقَ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَمَا زَادَهُمْ إِلَّا إِيمَانًا وَتَسْلِيمًا(22) مِنْ الْمُؤْمِنِينَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَيْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضَى نَحْبَهُ وَمِنْهُمْ مَنْ يَنْتَظِرُ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِيلًا(23) لِيَجْزِيَ اللَّهُ الصَّادِقِينَ بِصِدْقِهِمْ وَيُعَذِّبَ الْمُنَافِقِينَ إِنْ شَاءَ أَوْ يَتُوبَ عَلَيْهِمْ إِنَّ اللَّهَ كَانَ غَفُورًا رَحِيمًا(24) وَرَدَّ اللَّهُ الَّذِينَ كَفَرُوا بِغَيْظِهِمْ لَمْ يَنَالُوا خَيْرًا وَكَفَى اللَّهُ الْمُؤْمِنِينَ الْقِتَالَ وَكَانَ اللَّهُ قَوِيًّا عَزِيزًا(25) وَأَنْزَلَ الَّذِينَ ظَاهَرُوهُمْ مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ مِنْ صَيَاصِيهِمْ وَقَذَفَ فِي قُلُوبِهِمْ الرُّعْبَ فَرِيقًا تَقْتُلُونَ وَتَأْسِرُونَ فَرِيقًا(26) وَأَوْرَثَكُمْ أَرْضَهُمْ وَدِيَارَهُمْ وَأَمْوَالَهُمْ وَأَرْضًا لَمْ تَطَئُوهَا وَكَانَ اللَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرًا(27) يَاأَيُّهَا النَّبِيُّ قُلْ لِأَزْوَاجِكَ إِنْ كُنْتُنَّ تُرِدْنَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا وَزِينَتَهَا فَتَعَالَيْنَ أُمَتِّعْكُنَّ وَأُسَرِّحْكُنَّ سَرَاحًا جَمِيلًا(28) وَإِنْ كُنْتُنَّ تُرِدْنَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَالدَّارَ الْآخِرَةَ فَإِنَّ اللَّهَ أَعَدَّ لِلْمُحْسِنَاتِ مِنْكُنَّ أَجْرًا عَظِيمًا(29) يَانِسَاءَ النَّبِيِّ مَنْ يَأْتِ مِنْكُنَّ بِفَاحِشَةٍ مُبَيِّنَةٍ يُضَاعَفْ لَهَا الْعَذَابُ ضِعْفَيْنِ وَكَانَ ذَلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرًا(30) وَمَنْ يَقْنُتْ مِنْكُنَّ لِلَّهِ وَرَسُولِهِ وَتَعْمَلْ صَالِحًا نُؤْتِهَا أَجْرَهَا مَرَّتَيْنِ وَأَعْتَدْنَا لَهَا رِزْقًا كَرِيمًا(31) يَانِسَاءَ النَّبِيِّ لَسْتُنَّ كَأَحَدٍ مِنْ النِّسَاءِ إِنْ اتَّقَيْتُنَّ فَلَا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَيَطْمَعَ الَّذِي فِي قَلْبِهِ مَرَضٌ وَقُلْنَ قَوْلًا مَعْرُوفًا(32) وَقَرْنَ فِي بُيُوتِكُنَّ وَلَا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجَاهِلِيَّةِ الْأُولَى وَأَقِمْنَ الصَّلَاةَ وَآتِينَ الزَّكَاةَ وَأَطِعْنَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمْ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا(33) وَاذْكُرْنَ مَا يُتْلَى فِي بُيُوتِكُنَّ مِنْ آيَاتِ اللَّهِ وَالْحِكْمَةِ إِنَّ اللَّهَ كَانَ لَطِيفًا خَبِيرًا(34) إِنَّ الْمُسْلِمِينَ وَالْمُسْلِمَاتِ وَالْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَالْقَانِتِينَ وَالْقَانِتَاتِ وَالصَّادِقِينَ وَالصَّادِقَاتِ وَالصَّابِرِينَ وَالصَّابِرَاتِ  وَالْخَاشِعِينَ وَالْخَاشِعَاتِ وَالْمُتَصَدِّقِينَ وَالْمُتَصَدِّقَاتِ وَالصَّائِمِينَ وَالصَّائِمَاتِ وَالْحَافِظِينَ فُرُوجَهُمْ وَالْحَافِظَاتِ وَالذَّاكِرِينَ اللَّهَ كَثِيرًا وَالذَّاكِرَاتِ أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ مَغْفِرَةً وَأَجْرًا عَظِيمًا(35) وَمَا كَانَ لِمُؤْمِنٍ وَلَا مُؤْمِنَةٍ إِذَا قَضَى اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَمْرًا أَنْ يَكُونَ لَهُمْ الْخِيَرَةُ مِنْ أَمْرِهِمْ وَمَنْ يَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا مُبِينًا(36) وَإِذْ تَقُولُ لِلَّذِي أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِ وَأَنْعَمْتَ عَلَيْهِ أَمْسِكْ عَلَيْكَ زَوْجَكَ وَاتَّقِ اللَّهَ وَتُخْفِي فِي نَفْسِكَ مَا اللَّهُ مُبْدِيهِ وَتَخْشَى النَّاسَ وَاللَّهُ أَحَقُّ أَنْ تَخْشَاهُ فَلَمَّا قَضَى زَيْدٌ مِنْهَا وَطَرًا زَوَّجْنَاكَهَا لِكَيْ لَا يَكُونَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ حَرَجٌ فِي أَزْوَاجِ أَدْعِيَائِهِمْ إِذَا قَضَوْا مِنْهُنَّ وَطَرًا وَكَانَ أَمْرُ اللَّهِ مَفْعُولًا(37) مَا كَانَ عَلَى النَّبِيِّ مِنْ حَرَجٍ فِيمَا فَرَضَ اللَّهُ لَهُ سُنَّةَ اللَّهِ فِي الَّذِينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلُ وَكَانَ أَمْرُ اللَّهِ قَدَرًا مَقْدُورًا(38) الَّذِينَ يُبَلِّغُونَ رِسَالَاتِ اللَّهِ وَيَخْشَوْنَهُ وَلَا يَخْشَوْنَ أَحَدًا إِلَّا اللَّهَ وَكَفَى بِاللَّهِ حَسِيبًا(39) مَا كَانَ مُحَمَّدٌ أَبَا أَحَدٍ مِنْ رِجَالِكُمْ وَلَكِنْ رَسُولَ اللَّهِ وَخَاتَمَ النَّبِيِّينَ وَكَانَ اللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمًا(40) يَاأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اذْكُرُوا اللَّهَ ذِكْرًا كَثِيرًا(41) وَسَبِّحُوهُ بُكْرَةً وَأَصِيلًا(42) هُوَ الَّذِي يُصَلِّي عَلَيْكُمْ وَمَلَائِكَتُهُ لِيُخْرِجَكُمْ مِنْ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَكَانَ بِالْمُؤْمِنِينَ رَحِيمًا(43) تَحِيَّتُهُمْ يَوْمَ يَلْقَوْنَهُ سَلَامٌ وَأَعَدَّ لَهُمْ أَجْرًا كَرِيمًا(44) يَاأَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ شَاهِدًا وَمُبَشِّرًا وَنَذِيرًا(45) وَدَاعِيًا إِلَى اللَّهِ بِإِذْنِهِ وَسِرَاجًا مُنِيرًا(46) وَبَشِّرْ الْمُؤْمِنِينَ بِأَنَّ لَهُمْ مِنْ اللَّهِ فَضْلًا كَبِيرًا(47) وَلَا تُطِعْ الْكَافِرِينَ وَالْمُنَافِقِينَ وَدَعْ أَذَاهُمْ وَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ وَكَفَى بِاللَّهِ وَكِيلًا(48) يَاأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا نَكَحْتُمْ الْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ طَلَّقْتُمُوهُنَّ مِنْ قَبْلِ أَنْ تَمَسُّوهُنَّ فَمَا لَكُمْ عَلَيْهِنَّ مِنْ عِدَّةٍ تَعْتَدُّونَهَا فَمَتِّعُوهُنَّ وَسَرِّحُوهُنَّ سَرَاحًا جَمِيلًا(49) يَاأَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَحْلَلْنَا لَكَ أَزْوَاجَكَ اللَّاتِي آتَيْتَ أُجُورَهُنَّ وَمَا مَلَكَتْ يَمِينُكَ مِمَّا أَفَاءَ اللَّهُ عَلَيْكَ وَبَنَاتِ عَمِّكَ وَبَنَاتِ عَمَّاتِكَ وَبَنَاتِ خَالِكَ وَبَنَاتِ خَالَاتِكَ اللَّاتِي هَاجَرْنَ مَعَكَ وَامْرَأَةً مُؤْمِنَةً إِنْ وَهَبَتْ نَفْسَهَا لِلنَّبِيِّ إِنْ أَرَادَ النَّبِيُّ أَنْ يَسْتَنكِحَهَا خَالِصَةً لَكَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِينَ قَدْ عَلِمْنَا مَا فَرَضْنَا عَلَيْهِمْ فِي أَزْوَاجِهِمْ وَمَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ لِكَيْلَا يَكُونَ عَلَيْكَ حَرَجٌ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا(50) تُرْجِي مَنْ تَشَاءُ مِنْهُنَّ وَتُؤْوِي إِلَيْكَ مَنْ تَشَاءُ وَمَنْ ابْتَغَيْتَ مِمَّنْ عَزَلْتَ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْكَ ذَلِكَ أَدْنَى أَنْ تَقَرَّ أَعْيُنُهُنَّ وَلَا يَحْزَنَّ وَيَرْضَوْنَ بِمَا آتَيْتَهُنَّ كُلُّهُنَّ وَاللَّهُ يَعْلَمُ مَا فِي قُلُوبِكُمْ وَكَانَ اللَّهُ عَلِيمًا حَلِيمًا(51) لَا يَحِلُّ لَكَ النِّسَاءُ مِنْ بَعْدُ وَلَا أَنْ تَبَدَّلَ بِهِنَّ مِنْ أَزْوَاجٍ وَلَوْ أَعْجَبَكَ حُسْنُهُنَّ إِلَّا مَا مَلَكَتْ يَمِينُكَ وَكَانَ اللَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ رَقِيبًا(52) يَاأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَدْخُلُوا بُيُوتَ النَّبِيِّ إِلَّا أَنْ يُؤْذَنَ لَكُمْ إِلَى طَعَامٍ غَيْرَ نَاظِرِينَ إِنَاهُ وَلَكِنْ إِذَا دُعِيتُمْ فَادْخُلُوا فَإِذَا طَعِمْتُمْ فَانْتَشِرُوا وَلَا مُسْتَأْنِسِينَ لِحَدِيثٍ إِنَّ ذَلِكُمْ كَانَ يُؤْذِي النَّبِيَّ فَيَسْتَحْيِ مِنْكُمْ وَاللَّهُ لَا يَسْتَحْيِ مِنْ الْحَقِّ وَإِذَا سَأَلْتُمُوهُنَّ مَتَاعًا فَاسْأَلُوهُنَّ مِنْ وَرَاءِ حِجَابٍ ذَلِكُمْ أَطْهَرُ لِقُلُوبِكُمْ وَقُلُوبِهِنَّ وَمَا كَانَ لَكُمْ أَنْ تُؤْذُوا رَسُولَ اللَّهِ وَلَا أَنْ تَنْكِحُوا أَزْوَاجَهُ مِنْ بَعْدِهِ أَبَدًا إِنَّ ذَلِكُمْ كَانَ عِنْدَ اللَّهِ عَظِيمًا(53) إِنْ تُبْدُوا شَيْئًا أَوْ تُخْفُوهُ فَإِنَّ اللَّهَ كَانَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمًا(54) لَا جُنَاحَ عَلَيْهِنَّ فِي آبَائِهِنَّ وَلَا أَبْنَائِهِنَّ وَلَا إِخْوَانِهِنَّ وَلَا أَبْنَاءِ إِخْوَانِهِنَّ وَلَا أَبْنَاءِ أَخَوَاتِهِنَّ وَلَا نِسَائِهِنَّ وَلَا مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُنَّ وَاتَّقِينَ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ كَانَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدًا(55) إِنَّ اللَّهَ وَمَلَائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ يَاأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِيمًا(56) إِنَّ الَّذِينَ يُؤْذُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ لَعَنَهُمْ اللَّهُ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَأَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا مُهِينًا(57)

 

وَالَّذِينَ يُؤْذُونَ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ بِغَيْرِ مَا اكْتَسَبُوا فَقَدِ احْتَمَلُوا بُهْتَانًا وَإِثْمًا مُبِينًا(58) يَاأَيُّهَا النَّبِيُّ قُلْ لِأَزْوَاجِكَ وَبَنَاتِكَ وَنِسَاءِ الْمُؤْمِنِينَ يُدْنِينَ عَلَيْهِنَّ مِنْ جَلَابِيبِهِنَّ ذَلِكَ أَدْنَى أَنْ يُعْرَفْنَ فَلَا يُؤْذَيْنَ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا(59) لَئِنْ لَمْ يَنْتَهِ الْمُنَافِقُونَ وَالَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ وَالْمُرْجِفُونَ فِي الْمَدِينَةِ لَنُغْرِيَنَّكَ بِهِمْ ثُمَّ لَا يُجَاوِرُونَكَ فِيهَا إِلَّا قَلِيلًا(60) مَلْعُونِينَ أَيْنَمَا ثُقِفُوا أُخِذُوا وَقُتِّلُوا تَقْتِيلًا(61) سُنَّةَ اللَّهِ فِي الَّذِينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلُ وَلَنْ تَجِدَ لِسُنَّةِ اللَّهِ تَبْدِيلًا(62)

 

وَالَّذِينَ يُؤْذُونَ

(Va elLaÜIyNa YuEUvNa)

“Eziyet eden kimseler.”

Yukarıda, Allah ve resulüne eziyet eden kimselerden bahsetmişti. Kurallı erkek cümle getirmişti. Grup oluşturup iftira ve dedikodu kampanyasını yürüten kimselerden söz etmişti.

Burada da mü’minlerle mü’minelerden bahsetmektedir. Eziyet edenler topluluk olduğu gibi eziyet edilenler de bir kurumdur. Yukarıda bahsedilen kurum yargı kurumu idi; hakemler ve soruşturmacılar, bir de başkan.

Burada anlatılan ise dayanışma ortaklıklarıdır. Kadın ve erkeğin katıldığı dayanışma ortaklığı veya erkeklerin dayanışma ortaklıkları ile kadınların dayanışma ortaklıklarıdır.

Eziyet etmek” demek, o müesseseleri yıpratmak demektir. Kamu içinde kurumları yıpratmak demek, kamuyu yıpratmak demektir. Topluluğu zayıf düşürmek ve topluluğu dağıtmak demektir.

Mü’min ve mü’mineler görevlerini ifa ederken halktan saygı görmelidirler. Halk onlara güvenmeli, onlardan şüphelenmemelidir. Bunu sağlamanın tek yolu vardır; tarafsız, bağımsız, etkin ve saygın yargı, hakemlerden oluşan yargı. Dokunulmazlıkların olmamasıdır. Görevliler aleyhine herkes dava açarsa görevliler görev yapamazlar. Ama dava açılmazsa o zaman da görevliler saygınlıklarını kaybetmiş olurlar. Bu sebepledir ki görevliler aleyhine ve meclis üyeleri aleyhine yalnız dayanışma sorumluları dava açabilirler. Onların da açabilecekleri dava sayısı sınırlıdır. Bir görevli hakkında kuşku duyan kimse bunu çevredeki insanlara anlatamaz. Aleyhinde dedikodu yapamaz. Söylentilerle kurumları yıpratamaz. Kendi dayanışma sorumlularına gider ve onların dava açmalarını ister. Eğer sorumlularını ikna edemezse sorumlusunu değiştirir. Ona dava açtırır. Dava açacak sorumluyu da bulamazsa, o zaman o bucağı terk eder. Kendisinin mağduriyeti varsa hakemlere başvurarak mağduriyetinin giderilmesini ister. Bunun dışında, doğru veya yanlış olsa bile, mü’minlerin dayanışması ve mü’minelerin dayanışması aleyhinde konuşmalar yapamaz.

الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ

(eLMuEMıNıYNa Va eLMuEMıNaTi)

“Mü’minlere ve mü’minelere eziyet eden kimseler.”

Mü’min erkekler topluluğu ile mü’min kadınlar topluluğuna eziyet edenler. Onları kötüleyenler, onları yıpratanlar anlamındadır.

Biz burada bu mânâyı verirken şimdi aklımıza geldiği için vermiyoruz. Genel kuralımız vardır. Erkek kurallı çoğullar tüzel kişilikleri olan toplulukları gözetirler. Tüzel kişi olmak demek, ticaret siciline kaydolmak demek değildir. Çok olmak da değildir.

Tüzel kişiliği olanlar:

-En az 5 kişi olmalıdır.

-Bir başkanları olmalıdır.

-Toplandıkları bir yer olmalıdır.

-Muhalefet edeni cezalandıracak mekanizmaları olmalıdır.

Bu dört özelliği taşıyanlara “topluluk” veya “aşiret” denmektedir.

“Mü’min topluluk” dendiği zaman anladığımız, güven sağlayın topluluk demek olur. Onlar da askerlerdir, ordudur.

O halde nöbetlileri yıpratmak burada yasaklanmış bulunmaktadır.

Kadınları ayrı zikretmiş olması; mü’min kadınlar askere gitmemektedirler ama askere giden erkeklerin evdeki işlerini nöbetleşe görmektedirler. Dolayısıyla onlar da bir topluluk oluşturmaktadırlar. Onlara da eziyet edilmemektedir. Onların kurumu da yıpratılmamalıdır.

Demek ki, burada zikredilenler nöbetli erkekler ile nöbetli kadınlardır.

Nöbetli kadınlar yalnız aşiretlerinde nöbet tutarlar. Nöbetli erkekler ise hem aşiretlerinde gece nöbetleri tutarlar, hem de bucaklarında koruma, illerinde güvenlik, ülkelerinde savunma nöbetleri tutarlar.

Demek ki, sözü bugünkü hayata getirecek olursak; ordunun yıpratılmaması, ordunun üzülmemesi gerekir. Bu memleketi canları pahasına koruma görevini yüklenmiş bu kurum içinde birkaç yanlış veya bizim hoşumuza gitmeyen olay oldu diye orduya cephe almak, devlete cephe almaktır, millete cephe almaktır. Hele bu cephenin bir örgüt tarafından, bir parti tarafından veya bir sendika tarafından veya bir ırk tarafından alınması çok tehlikelidir ve korkunç şekilde uçuruma yuvarlanmamızdır. Devletin hiçbir kurumu yıpratılmamalıdır. Suç orada çalışanlarda değil de, düzenin bozukluğunda aranmalıdır. Oradaki görevlilerin saygınlığını yok etme değil, oradaki olayların “adil/adaletli” bir şekilde giderilmesi üzerinde durulmalıdır.

بِغَيْرِ مَا اكْتَسَبُوا

(Bi ĞaYRi Mav iKTaSaBUv)

“İktisab etmedikleri bir şeyler için onları üzen, yıpratan.”

Burada bir kimsenin yapmadığını yapmış gibi göstermekten bahsedilmektedir. Men edilen budur. Bir şeyi yapmışsa, bunu böyle yaptı demekten de üzülmüş ve yıpranmış olurlar ama bu da yapılmadığı zaman denge oluşmaz.

O halde, muhalefetin görevi iktidarın yaptıklarını ortaya koymaktır. Devlet içinde yapılanları halkın öğrenmesi kadar doğal bir şey olamaz. Ancak yapmadıklarını da yapmış göstermek şeklinde yapılırsa, bu sefer halk doğrulara da inanmaz. Böylece ortalık büsbütün karışır. O halde söylenenlerin yapılmış olup olmadığını denetleyen bir mekanizmanın getirilmesi gerekir. Burada hukukun genel kuralları devreye girer. Beraatı zimmet asıldır. ‘Ben bunu yapmadım’ dediği zaman, bizim buna inanmamız gerekir. Muhaliflerin ısrar etmeleri yanlıştır. ‘Erdoğan gizli anlaşma yaptı’ diyenler bunu ispat etmekle yükümlüdürler.

İktisab” yine çoğul sigasıyla getirilmiştir. Yalnız erkek çoğulu yapılmıştır ama kadınları da içerir. Yukarıda kadınları ayrı erkekleri ayrı zikretmiştir. Çünkü kadınların dayanışması ayrı, erkeklerin dayanışması ayrıdır. Ama kesb kesbdir, kadın olsun erkek olsun kesb edilenin farkı yoktur.

فَقَدِ احْتَمَلُوا

(FaQaD iXTaMaLUv)

“İhtimal etmiştir.”

“Ellezine”den sonra “Fa”lı cümle gelirse “ellezine”nin şart mânâsını taşıdığı mânâsı çıkar. Burada kastedilen topluluk değil de kişiler ayrı ayrı kastedilseydi, “Ellezîne”nin yerine “men” gelirdi.  Kastedilen bir kişi değildir. Kastedilen topluluktur, muhalefettir.

Burada iktidar ve muhalefetin de hukukunu ortaya koymaktadır.

İhtimal etmek” yüklenmek demektir. Bühtanı işlemişlerdir demiyor da, bühtanı yüklemişlerdir deniyor. Gerçek olup ispat edilememişse o da bühtandır. Yani toplulukta bu tür suç işlenmişse ve ispat edemiyorsan, söylemeyeceksin. Bir kimsenin zina ettiğini görsen, dört şahidin yoksa onu beyan edemezsin. Beyan edip ispat edemezsen suçlu olursun ve cezalanırsın. İşte iman etmiş olan kimselere yapmadıkları bir şeyi isnat eder de onları yıpratırsanız bühtanı ve ismi tahammül etmiş olursun.

Peki, nasıl ispatlanacaktır?

Soruşturmacılar ispat edecektir. Eğer sen bir yanlış hareketi gördüysen, dayanışma sorumlusuna gidiyorsun. O soruşturmacıları görevlendiriyor ve onlara tahsisat ayırıyor. Onlar yani soruşturmacılar soruşturma yaparlar.

Soruşturma nasıl yapılır?

1.      Soruşturmacı sanık ve görgü tanıklarına, bilirkişilere gider, şifahi sorular sorar, bunu kayıt cihazlarına alır. Buna “sözlü soruşturma” denir.

2.      Eğer soruşturmacının kanaati gelmişse, yazılı olarak kendilerine sorar. Onlar da yazılı olarak cevap verirler. Buna “yazılı soruşturma” denir.

3.      Cevap veren olmaz ama verilmesini de uygun bulursa, bucak başkanına başvurur ve “duruşmalı soruşturma”yı isteyebilir. Başkan kabul ederse duruşma salonuna gelir ve orada soruşturmacı sorar, o da cevap verir. Vermezse zorlanamaz.

4.      Çok zaruri ise hakemlerin kararı ile “karakol soruşturması” yapılır. Karakol soruşturmasında tanık veya sanığa eziyet yapılabilir. Zorla söyletilir. Yapılan eziyet kamu tarafından tazmin edilir. Söyledikleri doğru veya yanlış olsa da, eziyet tazmin edilir. Bir kişi başka bir kişiye o eziyeti yapmış olsa ne ceza verilecekse ona da o tazminat ödenir.

Soruşturmacılar soruşturmayı ayrı ayrı yaparlar. Dosyalar gizlidir. Sonunda dosya hakemlere verilir. Hakemler dosyayı inceler ve yeterli görürlerse tanıklığını kabul ettiklerini bildirirler. Buna “tezkiye” denir. Kabul etmezlerse onun tanıklığı geçersiz olur. Hukuk davalarında iki, ceza davalarında dört tezkiye edilmiş yani hakemlerce kabul edilmiş şahit bulunursa duruşma yapılır ve duruşmada soruşturmacılar sadece hükme götürecek cümleyi söylerler. Duruşmada konu tartışılmaz.

Hakemler de bunların iddia ettikleri fiilin işlendiğine karar verir.

İşte, böylece görevlilerin, askerlerin bu fiili işlemiş oldukları sabit olmuş olur. Ondan sonra buna dayanılarak gerekli haklar istenebilir. Yahut beyanda bulunulabilir.

بُهْتَانًا

(BuHTANan)

“Bühtanı.”

“Mehd” beşik demektir. “Behd” çocuklaşmış, çocuğa dönmüş mânâsında kullanılmış. “Beheten” şaşırtmak, aklını karıştırmak anlamlarında kullanılmaktadır.

Bühtan” ise üstünü kapatarak başka türlü göstermek anlamındadır.

Kılıç yarası demektir. Suçlama, kara çalma anlamını da kazanmıştır.

“Beht” “mehd” kelimesine akrabadır. Beht etmek, susmak ve konuşamamak demektir, cevap vermemek demektir. İspat edilmeyen şeyleri söylemek bühtandır. Yani söylenen söz söylenmemiş hükmündedir. Ona dayanarak bir şey yapılamaz demektir.

Bühtanı tahammül etmişledir.

Gerçek olsa bile, madem ispatlanamıyor, söylenmemelidir.

Askerlerin yaptıkları iddia zamanında açıklanamaz, ancak sabit olursa ispatlanabilir. İspat edilmemiş ihbarlar geçerli değildir. Bunları açıklayan basın suçludur, savcı suçludur.

İşte burada bühtan kelimesinin anlamı iyi kavranmalıdır. Kim olursa olsun, ispat edilmediği takdirde o açıklanmamalıdır. Açıklayan kim olursa olsun; ben ondan duydum, bundan duydum diyerek kendisini kurtaramaz. Duysa bile, kendisi söylemeyecektir.

وَإِثْمًا مُبِينًا(58)

(Va EiÇMan MuBıyNan) 

“Mübin ismi.”

İsm” suç anlamındadır. Suç işlemiş olur. İspat edemeyen cezalanır. Cezalanması için suçun işlenmediğini ispat etme zorunluluğu yoktur.

Mânâsı şudur: Bir kimse önce ispat etmelidir. Sonra beyan etmelidir. Beyan eden kimse ispata davet edilir. İspat edemezse mahkum olur.

Şöyle ifade edilir: Önce soruşturmacılar soruşturmayı yapmış olmalıdırlar. Dört şahit istenir. Kur’an’da; sonra dört şahit göstermezlerse diyor. “Sümme/sonra” kelimesini getiriyor. O halde ispat için zaman verilmelidir.

Bu zaman ne kadar olacaktır? Yani iftira edene ne kadar izin verilecektir? Şahitleri buluncaya kadar mı, yoksa şahitler soruşturmayı bitirinceye kadar mı izin verilecektir?

“Sümme” kelimesi mücmeldir. O ilin hukuku bu müddeti belirleyebilir. Hakemlerin zaman verme yetkileri olabilir. Burada “mübin” kelimesi kullanıldığından dolayı iftira ettiği andan itibaren iftira sabit olmuştur.

Böyle iftira edene ne ceza verilecektir?

Zina iftira edene seksen sopa veriliyor. Zinanın beşte dördüdür. O halde kıyas yoluyla iftira edilen fiilin faili o fiili işlemiş olsaydı cezası ne olacaksa, onun beşte dördünü vereceğiz.

Bazen isnad edilen fiilin cezası olmayabilir. O takdirde yapılacak iş, üzme olayı zina ile kıyas yapılır. Zina seviyesinde ise 80, daha azsa 40, daha azsa 20, daha azsa 10, daha azsa 5 sopa vurulur. Ondan az ceza verilemez.

Verilecek ispat mühleti için de başkan yetkili olabilir. Kazai icra görevi başkana aittir. Ne zaman uygulayacağına o karar verir. Ne var ki kişinin sopaya mahkum olması için yine soruşturmacılar soruşturacak ve dört şahitle söylediğinin ispat edilmesi gerekir. Yahut mahkemede iftirasını beyan etmesi gerekir. Karar verildikten sonra ispat edeceğini beyan ettiği zaman, başkan bir müddet verir ve o müddet içinde ispat ederse cezadan kurtulmuş olur. Başkan çok az mühlet vermişse, başkanın bu kararına da hakemler nezdinde itiraz edilebilir.

Görülüyor ki, İslâm düzeninde temel dayanak hakemlerdir. Kur’an dahil bütün deliller hakemlere yardımcıdır. Bu sebepledir ki İslâmiyet’te hakemleri bağlayan bir kanun yoktur. İcmalar bağlamaktadır.

***

يَاأَيُّهَا النَّبِيُّ

(YAv EayYuHav elNaBiyYu)

“Ey nebi!”

Burada başkana hitap etmektedir. Yani doğrudan eşlere hitap etmemektedir. Halbuki yukarıda “Ey nebinin eşleri” diye doğrudan onlara hitap etmişti. Bunu başkan aracılığı ile emretmesinin hikmeti, başkanın bu hususta yetkili olduğuna işarettir.

Bir aşiret içinde veya bir kabile içinde yaşayanlar o aşiretin ve o kabilenin koyduğu hükümlere riayet edeceklerdir. Uymayanları başkan aşiretten veya kabileden uzaklaştırır, sürer. Bu yetkinin verildiğini ifade etmesi için “Ey nebi, söyle” hitabıyla başlamıştır.

قُلْ لِأَزْوَاجِكَ

(QuL LiEaZVaCıKa)

“Zevcelerine söyle.”

Kadınların davranışlarından ve hareketlerinden kocalar ve veliler sorumludurlar.

Başka âyetlerde eğer kadının nüşuzundan korkarsan diyor, yani erkekler kadınlara sahip çıkmalıdırlar. Kadınlar kendilerine sahip çıkan erkeklerin olmasını isterler, böylece kendilerini güvende hissederler.

Burada aşiret reisine görev verilmiştir. Aşiret içindeki hanımların davranışları ve hareketleri takip edilecektir. Bu sebeple “Kul/söyle” kelimesi ile tebliğ edilmiştir.

Nikahlılar duhul yoksa zevc sayılmazlar.

Ezvac” “zevc”in cemidir, çoğuludur.

Zevc” eş anlamındadır, hem kadın hem erkek için söylenir, “zevce” diye söylenmez. 

وَبَنَاتِكَ

(Va BaNAvTiKa)

“Ve kızlarına söyle.”

Eşlerine ve kızlarına emretme yetkisine sahip olmaktadır.

Burada başkan bu emirleri tebliğ ederken koca olarak değil, baba olarak değil, aşiret ve kabile başkanı olarak söylemektedir. Böylece 15 yaşını dolduran kız ve erkekler artık anne babanın velayetinden çıkarlar, kendileri onlar seviyesine ulaşırlar.

Peki, bundan sonra çocuklarla kim meşgul olacaktır?

İşte bu âyet bunu ortaya koymaktadır. Ocak başkanı meşgul olacaktır. Bucak başkanı meşgul olacaktır. Bu durumda hemen aklımıza şu soru gelir:

-Hangi konularda ocak, hangi konularda bucak başkanı yetkili olacaktır?

Bu husus içtihat konusudur. Başka âyetlerin bu soruların cevaplarını verecek şekilde okunması gerekmektedir. Mâli desteklerde sorumlu olan bucak başkanıdır. Bedenî destek ise ocak başkanı tarafından yapılacaktır.

Şimdi, bu ilkeyi kabul ettikten sonra şu sorun ile karşılaşırız:

Bucak içinde giyilecek kıyafet hususunda kurallar koyma yetkisi bucak yönetimine aittir. Ancak bu kurallar merkez ocaklarla semt merkez ocaklarında geçerlidir. Taşra ocaklarının kıyafeti farklı olur. O ocak yönetimi tarafından konur. Bucak yönetimi taşra bucakların içindeki kıyafetlere karışmaz. Bu hususun dayandığı delil içtihat ve icma sistemidir. Her kişi kendi içtihadıyla amel ettiği gibi her ocak da kendi kararları ile yönetilir. Merkezin kişilerin veya ocakların kendi iç işlerine karışma yetkisi yoktur.

وَنِسَاءِ الْمُؤْمِنِينَ

(Va NiSAEi eLMuEMiNIyNa)

“Ve mü’minlerin nisasına emret.”

Yukarıda “eşlerine ve kızlarına söyle” diyor, burada sadece “mü’minlerin eşlerine söyle” demektedir. Mü’minlerin kızlarına söyle denmemektedir. Mü’minlerin kızları, mefhumu muhalefetle yorumlarsak, örtünme durumunda değildirler. Ama kıyas yoluyla yaparsak, mü’minlerin kızları da, başkanın kızları da örtünmek durumundadırlar.

Burada hikmetlere gitmek durumundayız.

İllet tanınmalarının esas olduğu aşağıdaki âyetlerde belirlenmiştir. Başkanın hanımları dışarıya çıktıkları zaman dış elbiselerini giymekle yükümlüdürler. Bu suretle başkanın eşleri oldukları bilinmelidir. Çünkü başkanların hanımları ona göre saygı görürler.

Bu dış elbisenin başka mânâları da olacaktır. Evli olup olmadığı bu elbise ile belirlenecektir. Bu sebeple mü’minlerin hanımları da dış elbiselerini giyeceklerdir. Polisin sokakta polis elbisesi ile dolaşması gibi; mü’minlerin eşleri de sokakta resmi kıyafetle dolaşacaklardır demektir. Bu kıyafet aynı zamanda mü’minlerin eşleri olduklarını da belirtmiş olmaktadır. Burada mü’minlerin resmi kıyafet giymeleri gerekir. Kadınların da giymeleri gerekir. Kocaları mü’min olmayan kadınlarda mü’min olabilir ve o zaman resmi kıyafeti giyer.

Burada yine önemli bir husus vardır. Yukarıda “ey nebinin nisaları” dendiği halde, bu âyette “nebinin ezvacı” denmiştir, “mü’minlerin ezvacı” denmemiştir, “mü’minât” da denmemiştir; “mü’minlerin nisası” denmiştir. Mü’minlerin velisi olduğu kadınlar anlamındadır. Buradan öğreniyoruz ki, mü’min olan kadınlar kendilerine bir siyasi veli seçerler. O seçtiği veli eğer müslim ise onlar da müslim olurlar, mü’min ise mümin olurlar. Mü’min eşi olup velisi mü’min olmayan mü’mine değildir. Eşi müslim ama velisi mü’minse, o zaman bu kadınlar mü’minedirler. Bunlar ayrı topluluk oluşturmaz, sadece velilerinin mü’min olup olmamasına göre kendileri mü’mine veya müslime olurlar. “Mü’minlerin nisası” deyince böyle ifade edilmiştir. Bu şekilde yorumladığınızda mü’min kızlar da bu kapsama girer.

Başkanın kızı olduğu halde mü’min olmak istemeyen o bucakta barınamaz. Mü’mine olamayan kadınlar da başkanın eşi olamazlar veya kalamazlar.

Fıkhın ne kadar önemli sorunları ortaya çıkmaktadır. Kur’an bunları teker teker çözmektedir. Buradan anlaşılan; dış elbise giyme yükümlülüğü mü’min kadınlara farzdır.

يُدْنِينَ عَلَيْهِنَّ مِنْ جَلَابِيبِهِنَّ

(YuDNIyNa GaLaYHinNa MiN CeLABiBiHinNa)  

“Üzerlerine cilbablarını idnan etsinler.”

Celb” kelimesi “celeb”den gelir; toparlanmış, birleştirilmiş anlamındadır. Köylere gelen hayvan alıcıları değişik kimselerden aldıkları hayvanları toplayıp bir sürü yaparlar. Bu sürünün adı celebdir. Bu işi yapanlara da celeb denir.

Cilbab” dış giysinin adıdır. Mekke ve Medinelilerin giydiği değildir. Arapçada tek tip giysiyi ifade etmez.

Kadınlar tanındıkları yerlere gittikleri zaman onu omuzlarına atarlar. Böylece kendilerinin evli olup olmadıklarını, İslâm nikâhı ile evlenmeyi isteyip istemediklerini, mü’mine olup olmadıklarını belirtirler. Kıyas yoluyla mü’minler de böyle yapmalıdırlar.

Yani; burada emredilen mü’min kadınların ve kıyasla mü’min erkeklerin üniformalarla gezmeleridir. Bu suretle halk onları tanır ve onlara o şekilde muamele eder.

Celabîb” “cilbab”ın cemidir, çoğuludur.

Burada, “kendi cilbablarını idnan etsinler” demek suretiyle, kendilerinin durumunu gösteren cilbabı giysinler demek olur. Bu da ocak ve bucağını gösteren cilbab demektir. Resmi elbise ile başka bucaklara, başka illere ve başka ülkelere gidilebilir ama o cilbab kişin ülkesini, ilini ve bucağını da göstermelidir.

ذَلِكَ أَدْنَى أَنْ يُعْرَفْنَ

(ÜAvLiKa EaDNAv EaN YuGRaFNa)  

“Bilinmeleri için bu edna olanıdır.”

Zâlike” burada müptedadır, “Ednâ” haberidir. Yani, bu tanınma şartı için ednası olmalıdır mânâsındadır; yani, cilbab öyle olmalıdır ki tanınmak için ednası olmalıdır.

Omuzlardaki apolet gibi işaretler taşınmalıdır. Ülkesini, ilini ve bucağını göstermelidir. Ayrıca medeni hâlini ve evlilik şeklini de belirtmelidir. İslâm nikahı ile mi, muta nikahı ile mi evli olduğunu yahut bunlardan hangisini istediğini göstermelidir. İslâm nikâhını kabul ettiğini belirleyen bir kadına sokakta söz atılamaz, ona kur yapılamaz. Yapılırsa, bu ona saldırı kabul edilerek cezalandırılır. Muta nikâhını kabul eden kadın ise kendisine söz atanları veya kur yapanları suçlayamaz.

Burada dış elbise giymenin hikmeti anlatılmaktadır. Tanınmaları için buna gerek vardır. Mü’minler tanınmalıdır. Giydikleri elbiseleri ile hangi bucaktan oldukları tanınmalıdır. Mü’min olduklarının tanınmaları gerekir. Kadınların da  mü’min olup olmadıklarının yanında; evli olup olmadıkları, evliliği İslâm nikâhı ile isteyip istemediklerini bilmeleri gerekir.

Örtünme ile ilgili âyetleri de okursak, orada “mü’minlere söyle” ve “kadınlara söyle” denmektedir. Buradan anlaşılıyor ki, örtünme ile ilgili hükümler bucaklara ve ocaklara göre değişmektedir. Her bucağın Cuma imamı örtünme ile ilgili hükümleri düzenleyecektir. Bunun yanında her ocak başkanı da kendi ocağı içindeki kıyafet kurallarını koyacaktır. Bunu meclisler ve şuralar koyacaktır. Başkanlar uygulanıp uygulanmadığına bakacaklardır.

Orada da bu âyette de “nisaya söyle” dememektedir, sadece mü’minlere söyle demektedir. Emredilen resmi elbisedir.

Diğerlerinin kıyafetlerine yönetim karışmaz mı?

Bu hususta karar alma yetkisi o bucağın yönetimine aittir.

Gerçek olan şudur ki, müslimlerin giysileri ile mü’minlerin giysileri farklıdır. Her bucağın kendi tesettürü vardır. Her ocağın kendi tesettürü vardır. Merkezden müdahale edilemez. Merkezler merkez bucaklarında söz sahibidirler. İl ve ilçe merkez bucakları il merkez bucağının yasalarına tabidir. Ülke ve bölge merkez bucakları ülke merkez bucağının yasalarına tâbidir.

فَلاَ يُؤْذَيْنَ

(Fa LAv YuEÜaYNa)

“Eziyete uğramasınlar.”

Tanınsınlar da eziyete uğramasınlar.

“En Yu’refne”yi “En La Yu’refne” şeklinde de mânâlandırabiliriz. O şekilde yorumladığımızda çarşaf ve peçe emredilmiş olur. “En” böyle zıt mânâlar da taşır. Ancak Hazreti Peygamber zamanında çarşaf ve peçeyi kimse takmamıştır. Bu âyeti öyle anlamak fiilî icmaya aykırıdır. Tanınacaklar ve eziyete uğramayacaklardır. Bir polisin, bir subayın tanınması ve saygı görmesinde olduğu gibi resmi kıyafetle dolaşacaklardır. Ayrıca hanımlar da evli olduklarını veya İslâm nikâhı ile nikahlanmak istediklerini ilân etmektedir.

Burada İslâm nikâhı ile evlenmenin ne mânâ taşıdığını bilmemiz gerekir. Kur’an’da belirlenen hükümlerle evlenenler İslâm nikâhı ile evlenirler. İslâm nikâhı ile evlenmeyenlerin nikâhları geçerlidir. Bunu “Tebbet Yedâ”daki “Vemraetuhu” âyeti ile bilmekteyiz.

Demek ki mü’min olmayanların da nikâhları geçerlidir. Yani Kur’an nikâhı ile nikâhlanmayanları da biz nikâhlı sayıyoruz.

Şimdi, Kur’an nikâhı, İslâm nikâhı nedir, onu anlatalım.

Kur’an nikâhında bir kadın birisiyle nikâh görüşmesinde iken, başka bir erkekle evlenme görüşmeleri yapamaz. Bir erkekle görüşmeyi bitirdikten sonra başkası ile görüşebilir. Hattâ boşanmış olsalar, kocaları ölmüş olsa bile; iddet içinde başka erkeklerle evlilik görüşmeleri yapamazlar. Bir erkekle nikahlı iken, evleviyetle evli iken, kadın başkası ile evlilik görüşmeleri yapamaz. Bu yasak mü’min kadınlar içindir. Bunlar başlarını örtmek zorundadırlar. Mü’min erkekleri de bu hüküm bağlar. Şöyle ki, kızkardeşlerden birisi ile evli iken diğer kızkardeşle evlilik görüşmeleri yapamaz. İddet dolmadan baldızına talip olamaz.

Bu husus müslim kadınlar için böyle değildir. Onlar bir erkekle evliyken bile başka erkekle evlilik görüşmelerini yapabilir. Boşanıp kendisi ile evlenecekleri hususunda anlaşmalar yapabilir. İşte muta nikahı budur. Muta nikahı ile nikahlananların başkaları ile evlenme görüşmeleri yapmaları için iddet beklemeleri gerekmez. Onlar için bu günah olmaz, suç da olmaz.

Mü’min kadınlara söz atmak, ‘ne güzelsin’ demek, ‘seninle evlenmek istiyorum’ demek suçtur, ırzına taaddidir. Kadının kendisi veya yakınlısı onu savunma hakkına sahiptir. Nefsi müdafaa sadedinde bir cinayet işlense kısas lazım gelmez. Ama başını örtmeyen, İslâm nikâhı ile evli olduğunu veya öyle evlenmek istediğini ilâm eden bir kadın, kendisine söz atan talip olana cevap verme yetkisine sahiptir. Ama savunma sadedinde ona bedeni mukabelede bulunamaz, rahatsız edildiği şeklinde şikayette bulunamaz. Onun kocası veya yakınları bu şekilde giyinmeyen bir kadını savunma hakkına sahip değildir.

İşte buradaki “tanınsınlar, eziyete uğramasınlar”ın mânâsı budur. İslâm nikâhı ile muta nikâhı arasındaki en büyük fark budur.

1-      İslâm nikâhında mihir şartı vardır. Mihirden bahsetmeseler bile, hattâ mihrin istenmeyeceğinden bahsetseler bile mihir tahakkuk eder. Ayrılma ve ölüm hallerinde mihir ödenmemişse ödenir. Muta nikahında mihir yoktur, ücret vardır.

2-      İslâm nikâhında ücret yoktur, nafaka vardır. Mutada ücret pazarlıkla tesbit edilir. Koca kadınlar arasında ücreti eşit tutmak zorunda değildir. Kendisi de daha refah içinde yaşayabilir. Oysa İslâm nikâhında ücret yoktur, yerine nafaka vardır. Kocanın kendi yediğini yedirmesi, kendi giydiğini giydirmesi gerekir. Bu artar veya eksilir.

3-      İslâm nikâhında miras vardır. Eşler birbirine vâris olurlar. Muta nikâhında ise birbirlerine vâris olmazlar.

Bunların dışında iki nikâh arasında şu hususlarda fark yoktur.

1-      Akrabalık hususunda herhangi bir fark yoktur. İslâm nikâhı ile muta nikâhı aynıdır. Baldızla evlenilemez.

2-      İddet bekleme hususunda aralarında bir fark yoktur. İster boşanma ister ölüm sebebiyle ayrılmalarda muta nikâhı ile İslâm nikâhı arasında fark yoktur.

3-      Gecelerin taksiminde de aralarında fark yoktur. Bedeni bakımdan aynı hükümlere tâbidirler.

4-      Nesebin sübutunda de eşitlik vardır. Yani bir kimsenin çocuklarına karşı olan yükümlülükte onların mirasında herhangi bir fark yoktur.

5-      Zina ve ceza hükümleri de eşitlik içindedir. İftira cezasında da eşitlik vardır.

Demek ki dış elbiseleri giyme kadınların bu hususta tanınmaları içindir. Aşiret içinde herkes birbirini bildiği için cilbab giymesine gerek yoktur. Hattâ semti içinde de cilbab giymeye gerek yoktur.

“Edna etme” yaklaştırma anlamındadır. Burada giyinme denmesi ile elbise olması gerekmez. Resmi işaretleri taşıma şartı ile bu başörtüsü veya eşarp şeklinde de olabilir. O halde bu hususta başörtüleri örtmeyip yakada bu mesajı içeren eşarp takmaları yeterli olur. Örtünme yani ziyneti göstermeme hususundaki örtünme ise başka âyette anlatılmıştır. O âyetin yorumuna başvurmak gerekir

وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِيمًا(59)

(Va KAvNa elLAHu GaFUvRan RAXIyMan)

“Allah gafur ve rahim bulunmaktadır.”

Bugün memur dokunulmazlığı vardır. Aksi sabit oluncaya kadar memurun söylediklerinin doğru kabul edilmesi vardır. Memurlara maaş verilmektedir.

İşte burada da mü’minler için topluluk içinde özel hükümler konmaktadır. Mü’min kadın ve mü’min erkekler kamu görevi gören polis ve jandarma yetkilerine ve sorumluluğuna sahiptirler. Bir yerde bir cinayet olursa ve faili bulunmazsa, bunu mü’min erkekler öderler. Kadın veya erkek silah taşır ve gerektiğinde müdahale ederler. Müdahale etmezlerse sorumlu olurlar, diyeti onların âkileleri öder. Diyet yalnız erkekler tarafından ödenir. Ama müdahale etme yetkisi ve görevi erkekler gibi kadınlarda da vardır.

Mü’minlerin görevleri sırasında yaptıkları hareketler, aksi sabit oluncaya kadar görevlinin dediğini doğru kabul etme ilkesi, Allah’ın yani topluluğun gafur olmasından ileri gelmektedir. Bunun böyle kabul edilmesi doğal değildir ama görevi doğru yapabilmesi için bu kuralın kabul edilmesi ve bundan dolayı görevlilerin mahkum edilmemesidir.

Rahim olma da mü’minlerin bütçeden pay almasıdır. Yahut bunları kısastan kurtaran beyanları diyetten kurtarmaz. Bir polisin bir adamı silahı ile öldürdüğünü farz edelim. Kendisine saldırdığını veya başkasına saldırdığını, bunun için yaraladığını ama kastın aşılarak öldüğünü beyan ediyor. Bu beyanı kabul edilir. Ama polisin âkilesi onun diyetini öder.

Gafur olması kısasın olmamasına, rahim olması da diyetin ödenmesi zorunluluğuna işaret eder. İslâmiyet’te maaşlı polis teşkilatı yoktur. Bütün nöbetliler polistir. Onların görev, yetki ve sorumluluklarına tâbidirler.

***

لَئِنْ لَمْ يَنْتَهِ

(LaEiN LaM YaNTaHi)

“Nihayete erdirmezlerse.”

Bir topluluk içinde topluluk aleyhine faaliyet gösteren kimseler vardır. Bunlar münafıklardır. Ayrılık istemektedirler. Nifak iki kapılılık demektir.

Türkiye’de yaşayıp başka devletin lehine, Türkiye aleyhine faaliyet gösterenler münafıktır. İkili oynamaktadırlar. Türkiye’de olup İsrail, Yunanistan, Ermenistan, Arabistan, İran devletleri lehine ve Türkiye aleyhinde faaliyet gösterenler münafıktır. Herkes kendi yaşadığı devletin lehine işler yapmalıdır. Başka devletlerle veya illerle veya bucaklarla iyi geçinmek, onlar için iyilik istemek meşrudur. Ama bu Türkiye aleyhinde olmamalıdır. Türkiye Batılılarla bir olup İranlılarla savaşa girişirse ben ne yaparım? Ya İran’la savaşırım yahut Türkiye’yi terk ederim. Bunun dışında hareket edenler münafıktır.

Kalblerinde hastalık olanları ise ayrılıkçılar olarak belirtiyoruz. Ayrılıp başka devlete katılmak isteyenler kalblerinde hastalık olanlardır. Bunların bu faaliyetlerine izin verilir ama böyle olan kimselerin ülke yönetiminde yetkileri yoktur. Bunlara itaat edilmeyeceği bundan önceki bir âyette geçmişti. Burada bunlara üçüncü kimseler ilave edilmekte, medinede ircaf edenler zikredilmektedir. Acaba bunlar kimlerdir? “Recf” kelimesinde anlatılanlar aslında kendileri ayrımcı değiller, başka ülkelerle de ilgileri yoktur. Ama belli belirsiz çıkar sebebiyle ülke aleyhine neşriyat yapanlar demektir.

İşte bunlar bu hareketlerinden vazgeçmezlerse deniyor. Yani devlet belli bir zamana kadar bunların bu hareketlerinden vazgeçeceklerini ümit eder ve bekler.

Bugün bir PKK kuruluşu vardır. Bugünkü Türkiye’de Türkiye aleyhinde, başka devletler lehinde oluşmuş kuruluşlar vardır. PKK ile otel odalarında iktidarları devirenler arasındaki fark, birinin güçlü olmasıdır. Otel odalarında toplanıp seçilmiş iktidarları deviren ile dağda eşkıyalık yapıp iktidarları deviremeyen arasındaki fark, devirememekten ibarettir.

Böyle yapanlara karşı Adil Düzen devleti ne yapar?

“Adil Düzen” geldikten sonra bunlara dokunmaz. Daha evvel işledikleri suçları asla sorgulamaz. Soruşturma devam eder ama ceza verilmez. Bu tür fiilleri düzenin bozukluğundan yaptıkları kabul edilir. Beklenir. Ama sonra dışarıdan aldığı talimatla otel odalarında iktidarı devirmeye kalkışırlarsa, işte o zaman neler yapılacağını bu âyet bize bildirmektedir. “Nihayet vermezlerse” tâbiri ile nihayet verdikleri takdirde eski yaptıklarından dolayı muahaza edilmeyecekleri de burada bildirilmiştir. Türkiye devleti içinde yaşadıkları halde müstevlilerin siyasi emelleri ile menfaatlerini tevhit edenler; işte onlara ne yapılacağı bu âyette belirtilecektir. Türkiye devletini beğenmeyenlerin Türkiye devletini düzeltmeye çalışmaları haklarıdır. Ama hiç kimse, ‘ben devletin yöneticilerini beğenmiyorum’ diye devleti yıkamaz, iktidarları indirmeye kalkışamaz.

الْمُنَافِقُونَ

(eLMuNaFıQUvNa)

“Münafıklar.”

Münafıklar” burada erkek çoğul olarak getirilmiştir. Bunların kim olduklarını biliyoruz ama ne yaptıklarını bilmiyoruz. Bunlar münafıklardır. Gizli toplantılar yapıp devletimiz aleyhinde planlar kuranlar münafıklardır. Devletin en üst kademelerinde görev aldıkları halde, millî iradeye karşı tertiplerde bulunanlar münafıklardır. Kamu alanları diye uydurup ne olduğunu kendilerinin dahi bilmediklerii kavramlarla milleti ezenler münafıklardır. Çünkü söyledikleri ile yaptıklarından bekledikleri başka başka şeylerdir.

وَالَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ

(Va elLaZIyNe FIy QuLUvBiHiM MaRaWun)  

“Kalplerinde maraz olanlar.”

Buradaki “Ellezîne” ile bunlar tarif edilmiştir. Bunların hem kim oldukları hem de ne yaptıkları belli olan kimselerdir. Aleni ayırımcılardır. Münafıklar ise aleni ayırımcılar değildir. Başka gerekçe göstererek başka hedefleri olan kimselerdir.

On beş yaşından küçük olanların Kur’an okumaları çocukların zihnî melekelerini bozuyormuş, bu sebeple bunların Kur’an kursuna gitmeleri yasaklanacakmış. Bizim çocukların zihnî melekelerinin bozulacağından sana ne; her türlü hakarete müstahak olan ABD otel odasında karar alan ey münafık! Kaldı ki, sen bunu nerden biliyorsun? Hangi ilmî araştırma bu konuyu kabul etmiş de bu sonuca varmış? Hayır, onun maksadı başkadır. Türkiye devletinin İslâmî iktidarını devirmek. O da yeterli değil. Türkiye devletini yıkmak.

İşte bunlar münafıktır.

Ama DTP’lilerin gayesi ayırımcılıktır, bölünmedir. Bunlar Türkiye devletine karşı kalplerinde hastalık olanlardır. Yani kendileri bellidir. Ne istedikleri de bellidir.

Bunlar eğer Türkiye’den göçüp gitseler, bir devlete sığınsalar, oradan kendi haklarını talep etseler; o zaman buradaki mal varlıklarının karşılığını bizim vermemiz gerekir.

Bunlar öyle yapmıyorlar. Devletimizi parçalayıp zayıflatmak istiyorlar. Türkiye’yi yıkıp başka devletlerin yemi yapmaya çalışıyorlar.

وَالْمُرْجِفُونَ فِي الْمَدِينَةِ

(Va el MuRCiFUvNa FIy eLMaDIyNaTi)   

“Medine’de ircaf edenler.”

Recfe” sarsıntı demektir. Bir dişin kökünden oynamasından dolayı sallanmasına “recfe” denir. Bir ağaç rüzgardan dolayı köklerinden oynarsa buna da “recfe” denir.

İrcaf etmek” demek, bir topluluğun köklerini kurutup onu sarsmak anlamındadır.

Medinede bunu yaparlar” deniyor.

Bunlar büyük kentlerde yerleşmiş kimselerdir. Dışa bağımlı bir basındır.

1950’den bu yana Türkiye’deki basın yabancı sermayenin bağımlısıdır. Türkiye’nin merkezinde yerleşmiş, bilhassa İstanbul’da yerleşmişlerdir. Ülkenin köküne kibrit suyu ekmektedirler. Galip Erdem anlatmıştı, ona da Muzaffer Özdağ anlatmış, şimdi ikisi de merhum; Allah rahmet etsin: 1950’lerde basının yaptığı fesadı çok iyi biliyorduk. Bunlardan nasıl kurtuluruz diye düşünürken, aklımıza bir çözüm geldi. Bunları bir gemide toplayalım ve Akdeniz’in açıklarında bombalayıp gemiyi batıralım!

Oysa burada suçlu olan yazarlar ve gazeteciler değildi.

Kimin ekmeğini yiyorlarsa onun türküsünü çağırmaktadırlar.

Bu durum bugün de aynen böyledir.

“Adil Düzen” geldiği zaman basın organlarını ancak basın yayın kooperatifleri işletecektir. Yazarlara ve sunuculara devlet maaş verecek, onlar istedikleri basın organında yazacaklar; istediklerini yazacaklardır. Hakemlerden oluşan yargı denetiminde olacaklardır. Bundan sonra Türkiye aleyhine kışkırtıcı ve yalan haberler yayarlarsa, o zaman yine yargıyı karşılarında bulacaklar ve onlara acınmayacaktır.

28 Şubat dönemindeki bir Müslim Gündüz olayını düşünün, genel olarak 28 Şubat’ı düşünün… Danıştay olayını düşünün; bunların suçluları hâlâ aranıyor!.. Bunların suçluları o günkü medyadır... Türkiye’de basının yaygara koparmadığı hangi olay olmuştur?..

Kur’an burada, “Adil Düzen” geldiği zaman bunların bu tür hareketlerden vazgeçmelerini istemektedir.

لَنُغْرِيَنَّكَ بِهِمْ

(La NuĞRiYanNaKa BiHiM)  

“Seni onlara ığra ederiz.”

Ğara etmek” demek, takip etmek demektir, kovalamak demektir. Aslında yapışmak demektir. Yapışırız. Yani onlar takip edilir, her hareketleri gözetlenir. Bunun için bunlar hakkında karar alınması gerekmektedir. Mahkeme karar almalıdır. Bu şekilde hareket ettikleri hususunda soruşturma açılacaktır. Böyle yaptıkları hakemlerin kararı ile sabit olduktan sonra onları takip etmemiz gerekir.

İşte bu âyet PKK’yla, otel odalarıyla, dışa bağımlı basınla nasıl mücadele edileceğini anlatmaktadır. Önce soruşturmacılar görevlendirilmeli, bunların ülkemiz aleyhinde örgütlenerek faaliyet gösterdikleri tesbit edilmelidir. Yönetim tarafından bunların etkisiz hâle getirilmelerine izin verilecektir. Mahkeme karar verecektir. Soruşturmacıların şehadeti ile bunlar isim isim belirtilecektir. Bunlar takip edilecektir.

Mesela, telefonları dinlenecektir. Bunun gizli olması gerekmez. Nasıl kişiler göz hapsine alınıyorsa, kişi her gün gidip karakolda ‘ben buradayım’ diyorsa, bu bir cezanın infazı ise, burada da işte bu yapılmaktadır. Mahkeme kararı ile kişiler ığraya mahkum ediliyor. Mahkeme kararı ile ığra edildiğine “nuğriyanna”daki “na” harfi delâlet eder.

ثُمَّ

(ÇumMa) 

“Sonra”

Geceleri eve gelip gündüzleri dağlarda eşkıyalık yapan kimseler hakemler tarafından ığraya mahkum edilir. Artık sürekli olarak takip edilmektedir. Bedenine bir yayıcı konur. Nerde olduğu uzaktan takip edilebilir. Bir yazar ığraya mahkum oldu mu onun yazıları takip edilir ve dosyalanır. Sonra yeniden hakemlerin huzuruna çıkarılır. Hakemler onun suç işlemeye devam ettiğini tesbit ederlerse onun bucakta, işte ve ülkede yaşamasına izin verilmez. Ülkeyi terk etmesine, ili terk etmesine veya bucağı terk etmesine karar verilir. İşte buradaki “Sümme” bu ikinci kararı belirtmektedir.

لاَ يُجَاوِرُونَكَ فِيهَا

(LAv YuCAViRUvNaKa FIyHAv)

“Sonra sana orada mücavir olmazlar.”

İşte burada “Medine” kelimesi getirilmiştir. Başkanların kişileri kendi bucaklarından sürme yetkileri vardır. Bunun için mahkeme kararı gerekmez. Bucağında fesat çıkaran kimseler bucaktan sürülür. İlden sürülmemiş olur, ancak ilçesinden sürülmüş olur. Çünkü aynı hakemlerde muhakeme edilmektedir. O hakemlerin yetkisi ancak kendi ilçelerindedir. Ancak eğer bu kişi mahkeme kararı ile sürülecekse o zaman bölge dışına sürülecektir. Merkezi yönetim olmadığı için kişinin başka bölgede aynı fesadı sürdüreceği iddia edilemez. Orada da aynı fesada devam edilirse oradan da hakemler kararı ile sürülür. Böylece eğer bütün medinelerden ve bölgelerden sürülmüşse artık onun Türkiye’de barınması sözkonusu değildir.

إِلاَّ قَلِيلاً(60)

(EilLAv QaLIyLan)  

“Ancak biraz daha komşuluk ederler.”

Buradaki istisna mahkeme kararından veya bucak için bucak başkanının kararından sonra kişiye bölgeyi veya ilçeyi terk edip gidebilmesi için bir müddet verilir. Başka yerde “hattâ me’meneye baliğ oluncaya kadar” denmektedir.

Demek ki böyle hareket edenler “Adil Düzen” geldikten sonra affedilirler. Cezalandırılmazlar. Ama bu tür olaylara devam ederlerse mahkeme kararı ile bölgelerinden sürülürler. O illerin içine de giremezler. Buna mahkeme karar verir.

Hakemlerden oluşan mahkeme sürülmelerine karar verdiği zaman gidebilmesi için belli bir müddet tanır. Mekke müşriklerine dört ay müddet tanınmıştır. Ondan sonra artık onların oralarda yaşama hakları yoktur.

***

مَلْعُونِينَ

(MaLGUvNIyNa)

“Lanet edilerek.”

Biraz kalacaklar ama artık “mel’un” olarak kalacaklar, dışlanmış olarak kalacaklar. Onunla borç ve alacak dışında, satış ve alış dışında bir ilişkide bulunulmayacaktır.

Geçmişte cezaların en büyüğü dışlanmak idi. Topluluktan dışarı atılırdı. Bu onun ölümü demekti. Bugün öyle değildir. Dışarıya giden yaşayacak yer bulabilir.  Mel’unların yaşadığı siteler kurulur, kişiler oraya giderler, orada askeri düzen vardır. İsterse başka yere gider. Yani dışlama müessesesi hâlâ devam etmekte ama hafiflemiş şekilde devam etmektedir.

Lanet” kelimesini iyi kavrayabilmemiz için geçmişte kabile hayatında dışlamanın ne olduğunu öğrenmemiz gerekmektedir. Nasıl damardan çıkan kan hücreleri hemen ölürlerse, dışlanan kimseler de böyledir.

Buradan ne öğreniyoruz?

Kur’an’da belirtilen ceza dışında ceza verilemez. Kişi bucağını, hele bölgesini terk ettikten sonra, ondan diyetten ve tazminattan başka bir şey istenmez.

أَيْنَمَا ثُقِفُوا

(EeYNaMa ÇuQiFu)

“Nerde yakalanırsa.”

Kaçak veya savaşçı nerede yakalanırsa, nerede hakim olunursa orada öldürülür. Savaşçı veya kaçak yakalandığı yerde öldürüldüğü takdirde teslim olmadığı için kanı hederdir. Savaşta karşı cepheden olmak yeterlidir. Mahkeme kararına gerek yoktur. Yurt içinde savaş dışında ise kişi aleyhine alınmış karar olmalıdır. Bunu “Eğreyna” kelimesinden öğreniyoruz. İf’al babı ve Allah kendisine izafe etmiştir.

İşte kanı hederdir hükmü verilen kimse bulunduğu yerde öldürülebilir. Teslim alınır ve başka yere nakledilirse artık muhakemesiz öldürülemez. Savaşta başkanın kararı ile öldürülür. Eğer hakemlere gidilmemişse diyeti ödenir. Muhakeme edilmişse o zaman sonradan diyeti istenemez. Çatışma esnasında öldürülenin ise muhakemesine gerek yoktur. Sivil yönetimde daha önce onun hakkında karar alınmış olması gerekir.

أُخِذُوا

(EuPiÜU)

“Ahz olunurlar.”

Yakalanırlar ve katlolunurlar. Yani savaşta yakalama yoktur. Teslim olmadığı için bulunduğu yerde öldürülür. Ama teslim olmuşsa silahı alınır. Kolları açılır. Kaçarsa vurulur. Kaçmazsa esir alınmıştır, öldürülmez. Ama böyle sürgüne mahkum olan ise yakalanır. Sonra başka yerde de öldürülebilir. Çünkü ona yasak konmuştur.

وَقُتِّلُوا تَقْتِيلاً(61)

(Va QutTiLUv TaQTiLan)

“Taktilen katlediniz.”

Burada “Ve” harfi getirilmiştir. O halde hemen öldürülebildiği gibi sonra da öldürülebilir. Başka yere de götürülebilir. Sonra bunlar değişik zamanlarda ve değişik yerlerde öldürülebilir.

Burada şu soru sorulabilir.

Böyle mahkum olan kimse affedilebilir mi affedilmez mi?

Affedilmez ama kaçarsa, arkadan vuramazsak, kaçmış olur, ülke dışında takip etmeyiz.

***

سُنَّةَ اللَّهِ فِي الَّذِينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلُ

(SunNata elLAHi Fİy elLaZiYNa PaLAV MiN QaBLu)

“Daha öncekilerdeki Allah’ın sünneti olarak böyle yapın.”

Yukarıda eskiden kabilelerde dışlama vardı demiştik. Burada ona işaret etmektedir. Savaşın kuralları vardır. Bunlar hukuk kuralları ile düzenlenemez. Kur’an şeriat getirmiştir. Barış zamanında herkes Kur’an’ın kurallarına uyar. Ama savaşın kuraları böyledir. Kur’an’ın orada koyduğu kurallar tavsiye mahiyetindedir. Savaşta teslim olan esirleri muhakemesiz öldürme yoktur. Oysa lanetlenmiş kimselerin gitmeleri veya geri gelmeleri hâlinde teslim olanlar da öldürülür. Savaşın kuralıdır. İlâhi kuraldır.

وَلَنْ تَجِدَ لِسُنَّةِ اللَّهِ تَبْدِيلاً(62)

(Va LaN TaCiDa Li SünNati elLAHı TeBDiyLan)

“Allah’ın sünnetinde tebdil bulamazsın.”

Burada sünnetullah tekrar edilmiştir. “Leha” veya “Li Sünnetihi” olabilirdi. Birinci sünnet sosyal sünnettir, insanın fıtratı ile uyguladığıdır. İkinci sünnet ise doğanın kanunlarıdır. Bu sebeple tekrar etmiştir. Biz doğa kanunlarından yararlanır ve iş yaparız. Doğa kanunlarını değiştirmezsiniz. Ve burada vavı beyaniyye veya vavı haliyye olur.

 

SÜLEYMAN KARAGÜLLE

Yay. Haz.: REŞAT NURİ EROL

www.akevler.org      (0532) 246 68 92

 

 

 

KUR’AN VE İLİM SEMİNERLERİ-544/ADİL DÜZEN DERSLERİ-374   16 Ocak 2010

 

İŞÇİ, EMEKLİ, KREDİ VE …

Ülkemizde herkes memur veya işçi olmaktadır. Hayal veya hedef nedir? Haftada kırk saat tembel tembel çalışsın, ay başında maaşını alsın, yaşasın gitsin. Bu arada her gün açlık şikayetinde bulunsun! İster kapitalizmin ister sosyalizmin işçiliği olsun, durum budur.

İslâmiyet “sabit ücret sistemi”ni “faiz” kabul eder ve yasaklar. Bunun yerine çalışana yaptığı işe göre iş verme ilkesi getirilmiştir.

İster işçiye ister emekliye zam yaptığınızda üretim artmamışsa “enflasyon” olur. Yani fiyatlar ona göre artar. Yapılan zam erir gider.

“Adil Düzen”de işçiye “üretimden pay” verilir. Çok çalışır ve çok üretirse payı da büyük olur. Haftada 40 saat yerine 50 saat, 60 saat, 70 saat çalışabilir. Tembel tembel, isteksiz isteksiz, yavaş yavaş çalışacağına; istekli, canlı ve verimli çalışır.

İşçinin payını artırmak için işçiyi patronu ile pazarlık yapacak hâle getirmek gerekir. Bunun gerçekleşmesi için; 

a)      İşçi sigortalıdır, “prim ödemeden herkes sigortalı”dır. İşçi işe gitmediği zaman işsizlik sigortasından para alır ve kıt kanaat olsa da geçinir. Bu uygulama işçiyi işverenin karşısında güçlü yapar.

b)      İşçinin işveren karşısında güçlü olması için ikinci araç “faizsiz çalışma kredisi”dir. Her işçiye kendi emeği kadar ve ham maddesi kadar bir “faizsiz çalışma kredisi tanınır ve istediği işverenin yanında çalışır. Parayı alır, işveren borçlanır. Böylece işçi işverenin yanına geldiği zaman “faizsiz çalışma kredisi”ni getirmiş olur. İşveren sadece bilgisi dolayısıyla işverendir. İşçi çalıştırırsa kredisi faizsiz olarak kendiliğinden gelmektedir. Bu işçiyi patronunun karşısında güçlü kılmaktadır.

c)      Vergi kişilerden ve kazançtan değil, işletmelerden alınır. Kişi işyerinde aldığı miktardan vergi ödemez. Vergi işletmenin cirosundan ödenir. Böylece vergi mükellefiyetinden azad olan işçi işveren karşısında daha güçlüdür. İşveren işçiye muhtaç hâle getirilmiştir.

d)     Nihayet, işçi iş yapsın yapmasın çalışma kredisini korur, artırdığı kadar artırır. Oysa işveren iş yapmadığı zaman, kredisini erken kapatmadığı zaman kredisi azalır, işverenlik ehliyetinde düşüklük meydana gelir. Yani işçi çalışmadığı zaman zararda değildir. Oysa işveren çalışmadığı zaman zarardadır. Dolayısıyla işveren işçiye muhtaç durumdadır. Böylece işçiler serbest pazarlıkla ücretlerini artırabilecekler ve refah içinde yaşayacaklardır. Kimse ‘bana zam’ diyemeyecektir.

İşçilerin durumunu böylece devlet sadece hukuk yoluyla düzeltecektir.

İşverenler de verimli çalışma yarışı içine gireceklerdir.

Sermaye değil, işi bilme yarışta ileri götürecektir. İşletmeler işçi bulma derdine düşecekler, sermaye bulma derdinde olmayacaklardır.

Emekliler nasıl refaha kavuşturulacak?

1-      Çalışan işçilere ödenmiş ücretin bir katsayı ile çarpımı emekli sandığına aktarılacaktır. Çalışanlar çok olur, ücretleri yüksek olursa, emekli olanların aylıkları da yükselmiş olacaktır. Çalışanların getirileri azsa onların getirileri de az olacaktır.

2-      Emekliler isterlerse kredi alıp çalışacaklardır. İşverenler işçideki kredinin hatırı için işçi çalıştıracaklardır. İsterlerse krediden vazgeçip emekli maaşlarını alacaklardır. Böylece emekli aylığına razı değilse kredisini alıp çalışacaktır. Bu da onun refahı olacaktır.

3-      Emeklilere düşen pay büyükse emekliler çalışmamayı tercih edecekler, azsa o zaman çalışmayı tercih edeceklerdir. Çalışanlar çoğalınca emekliler azalacak, onların payları daha fazla olacaktır. Böylece emeklilere refah ve denge sağlanmış olacaktır.

4-      Üretim artınca fiyatlar düşecektir. Dolayısıyla emeklilerin satın alma güçleri artacaktır. O halde bütün sorun memlekette mevcut olan emeği sonuna kadar değerlendirmedir.

Bunun dışında eğer dışarıdan daha ucuz işçi geliyorsa devlet teşvik etmelidir. Bizde ucuz üretim olur. Ucuzluk olur. Bundan emekliler ve işçiler yararlanır. Ayrıca ihracat imkanı sağlanır. Millî servet artar.

Almanya bu zenginliği dışarıdan işçi kabul etmekle sağladı.

Asya ülkelerinde işçilerin yevmiyeleri 50 dolarla 100 dolardır. Dışarıdan ülkemize işçi gelmesine izin vermeliyiz. Teşvik etmeliyiz. O zaman hem işçilerimizin hem de emeklilerimizin refahı artar.

 

SÜLEYMAN KARAGÜLLE

Yay. Haz.: REŞAT NURİ EROL

www.akevler.org      (0532) 246 68 92

 

 

KUR’AN VE İLİM SEMİNERLERİ-545/ADİL DÜZEN DERSLERİ-375   23 Ocak 2010

 

AK PARTİ’NİN ÖMRÜ

AK Parti 2002 yılında iktidar olduğunda, AK Parti’nin ömrü iki senedir diye yazmıştım. Gerekçeyi de şöyle izah etmiştim. Sermaye altı ay bekler. Altı ay ilim adamlarına proje hazırlatır. Bir sene içinde de uygular. Benim dediklerimin hepsi oldu ama sonuç olmadı.

Bunun sebepleri nelerdir?

a) AK Parti’ye ordu sahip çıktı, ABD’deki plan yürümedi.

b) Tezkere (1 Mart 2003) Meclis’ten geçmedi Allah korudu.

c) ABD’de sermaye gücünü yitirmeye başladı, dolayısıyla oyunları başarılı olmadı.

d)Türk ulusu seçimlerde AK Parti’ye sahip çıktı.

Bunu şimdi neden anlatıyorum?

AK Parti iktidarını artık Amerika yıkmaz; yıkamaz da. Çünkü sermaye şimdi Obama ile meşguldür. Obama’nın ömrü iki yıldır. İki yıl içinde sermaye bir şey yapmazsa ona teslim olur. Yeni planlar ve teoriler geliştirir.

Demek ki 1950’den beri Batı tekel sermayesinin Türkiye’de oynadığı oyunlar artık geçerliliğini kaybetmiştir. Dıştan gelecek oyunlarla AK Parti’yi devirmek mümkün değildir.

Türk milleti bir asırdır bir şey yapıyor, iktidarları hep değiştiriyor. Abdülhamit’ten sonra Meşrutiyetçiler, sonra Mustafa Kemal devri, sonra İsmet İnönü devri, sonra Adnan Menderes devri, sonra Süleyman Demirel devri, sonra Turgut Özal devri; şimdi de Tayyip Erdoğan devri geldi. Abdülhamit’ten sonra Türkiye daima daha çok İslâmiyet’e yakın iktidarlara doğru kaymıştır. 28 Şubat devri sonrasındaki gibi devirler millî hükümetler devri olmadığı için onları hesaba katmıyorum. O halde AK Parti’den sonra ya bir ara 28 Şubatçılar gelebilir, yahut AK Parti’den daha çok İslâm’a yakın bir parti gelebilir.

Özel hayatlarında AK Partililer yaşanabilecek en ideal İslâmî hayatı yaşıyorlar. Dolayısıyla AK Parti’den daha Müslüman bir parti düşünemeyiz. Ancak “Adil Düzen”i benimseyen bir parti AK Parti’yi geçebilir.

Demek ki Türkiye’nin geleceği iki şeye bağlıdır:

-Ya Adil Düzen Partisi kurulacak, o AK Parti’yi sollayacak ve böylece AK Parti iktidarı sona erecektir.

-Ya da 28 Şubat benzeri bir müdahale ile Ecevit benzeri hükümetler gelecek, başaramadığı için yerini Adil Düzen Partisi’ne bırakacaktır.

Bu iki seçenek dışında, mevcut partilerin seçimle AK Parti’yi geçip iktidar olması bir asırlık tarihimizde olmamıştır.

Cumhuriyet Halk Partisi AK Parti’ye alternatif olamaz. Çünkü ondan daha dindar değildir. Eski partidir. 60 yıldır tüm desteklere rağmen hiçbir zaman iktidar olamamıştır. Değişik kılıklara girmiş ama din düşmanlığı huyundan vazgeçmediği için halkın oyunu alamamıştır.

AK Parti’ye en çok rakip olan parti Milliyetçi Hareket Partisi’dir. Parti olarak İslâmiyet’ten uzak değildir. İstese “Adil Düzen”i AK Parti’den daha çok benimseyebilir. İslâmî hayata da intibak edebilir. AK Parti’yi geçmiş olabilir. Ne var ki bu parti de AK Parti’den sonra en çok eski olan partidir. Başkanının İslâmiyet’le fazla yakınlığı yoktur. Dolayısıyla  AK Parti’yi seçimde devirmesi ihtimali yok gibi bir şeydir.

ANAP ile DYP yola gelirse diyecektim ki; bunlar Cindoruk’u başkan yapmakla dine karşıdaki cephede yerlerini aldılar. Zaten böyle fikir partisi olmayanlara halk artık itibar göstermiyor.

Bunun dışındaki partilerin ne seçmeni vardır, ne de İslâmiyet’e yönelik tutumları vardır. 

Başka küçük partiler vardır. Bunların içinde Saadet Partisi’nden bir hareket beklenebilir. Ne var ki Numan Kurtulmuş, Recai Kutan’tan daha çok “Adil Düzen”e biganedir. AK Parti’ye benzeyerek AK Parti’nin yerini alacağını zannediyor. Hiç taklit edenler taklit edilenleri geçebilirler mi?

O halde, AK Parti’nin alternatifi olmadığı için askerler onu desteklemeye devam edeceklerdir. Halk da başka çaresi olmadığı için yine oylarını çoğaltarak ona verecektir.

Bunun bir alternatifi vardır. Artık eriyip yok olmaya doğru giden İslâm karşıtları ülkede öyle olaylar çıkarabilirler ki, ordu müdahale etmek zorunda kalabilir. AK Parti’nin iktidarına son verebilir. Bunu da kolay kolay yapmayacaklardır. Çünkü ordu müdahale etmeden de bu hareketleri bastırma gücüne sahiptir.

Hâsılı, bundan sonra daha beş-on sene AK Parti’yi iktidarda göreceğiz demektir.

Adil Düzen Çalışanları on sene sonrası için hazırlanmalıdırlar. Allah’a inanmış (Türk, Hıristiyan, Yahudi, Sünni, Alevi olsun) herkes; dini, tarikatı ve mezhebi ne olursa olsun herkes, on sene sonra “Adil Düzen”e ulaşabilmemiz için Akevler’deki çalışmalarımıza katılmalıdır. On sene sonra bu söylediklerimi sağ olanlar tartışacaklardır.

 

SÜLEYMAN KARAGÜLLE

Yay. Haz.: REŞAT NURİ EROL

www.akevler.org      (0532) 246 68 92

 

 

 

Neler oldu, neler olacak?

Reşat Nuri EROL

Neler olacak, neler!

İçinde yaşamakta olduğumuz bu çetin dönemde çok önemli şeyler olacak. Gelişmeler bunun habercisi. Dünya var olduğundan beri değişmeyen tek şey ‘değişim’dir. Her şey, çok şey değişecek ve bu değişime ayak uyduranlar var olmaya devam ederken; değişime karşı direnenler veya en azından ayak sürüyenler telef olacak.

‘Neler olacağını nerden biliyorsun?’ diye soranlara cevabım: Geçmişten biliyorum!

On yıl, yüz yıl, bin yıl, beş bin yıl öncesinde olanlara baktığımda; bugün, yarın ve gelecekte neler olabilecekleri görebiliyorum. Nitekim, bu köşedeki yazılarımın müdavimleri, zaman zaman bu tür yazılarımla karşılaştıklarını hatırlayacaklardır. En azından şöyle: Bir meseleyi tesbit ve teşhis yönleriyle ele aldıktan sonra; çözüm ve tedavi reçetesi olarak olması gerekenleri ve elbete gelecekte olacakları da hep hatırlattığımı, hatırlayacaklardır.

Bugün de öyle bir şey yapalım ve düşünelim bakalım.

Neler oldu; neler oluyor ve daha neler olacak?

***

Avrupa’da beş asır önce neler oldu? Avrupa “toprak kapitalizmi”nden kent yaşamına geçmeye başlamış, böylece “kent kapitalizmi”ne giden yolda ilk adımlar atılmıştı. Haçlı Seferleri sonrasında ve sayesinde deniz kıyılarında ticaretle zenginleşen kasabalar kurulmuştu. Hep ticaretin içinde olan Yahudiler bu dönemden itibaren zenginleşmeye başladılar. Avrupa onlara karşı en ağır baskıları uygulamaya başlayınca, İspanya Yahudileri Osmanlı topraklarına yani Türkiye’ye göç etmek zorunda kaldılar...

Bu arada sermaye terakümü/birikimi gerçekleşti, zamanla sermaye iyice güçlendi ve beş asır içinde tüm dünyaya hakim olurken; o sermayeye de Yahudiler hakim oldu!

İşte o Yahudiler bugün bütün dünyayı yönetme hakkının kendilerinde olduğuna inanıyor ve bunu gerçekleştirmeye çalışıyorlar. Sahip oldukları “karşılıksız kâğıt para” ile “dünya tek devleti”ni kuracaklarını zannediyorlar. Bu hayallerine engel olarak da, başta İslâmiyet olmak üzere diğer dinleri görüyor ve öyle olunca da onları yok etmeye çalışıyorlar.

Düşündüklerini gerçekleştirmeleri mümkün olabilir mi?

Allah ve O’nun yeryüzündeki halifesi halk olmasa, mümkün olabilirdi.

Ama Allah var, halk var; bundan dolayı bu hayalin gerçekleşmesi mümkün değildir.

***

Millî Görüş gömleğini çıkarmış olsalar da; bugünkü Türkiye’de o ekolden gelenler iktidardadır ve son dışişleri krizlerinde yaşananda görüldüğü üzere, bugünkü İsrail ile onlar mücadele ediyorlar... Papa ve kilise, yani dindarlık Avrupa’da etkin hâle gelmiştir... ABD’de bir Müslüman zencinin oğlu Hüseyin Barack Obama başkan olmuştur... Dünyanın hemen her yerde Yahudi emperyalizmine karşı direnme vardır; başarıya doğru gidiliyor…

Bu gelişmelere rağmen; şimdilik bütün dünyanın finans ekonomisi tamamen Yahudilerin ellerindedir. Türkiye’de sayıları binde birler civarındadır, ama Türk ekonomisinin yüzde sekseni onların yönetimindedir. Dünyada da Türkiye’dekine benzer aynı finans güçleri vardır. Kolay kolay teslim olacağa benzemiyorlar. Görünürde mağlup da edilemezler. Cengiz Çandar gibiler Yahudilerin bu gücünü yakinen bildikleri için bu mücadelede birbuçuk milyarlık İslâm âleminin soykırıma uğrayacağı kanaatindedirler.

Savaşın kolay kazanılacağı saflıktır. Sancısız ve kansız doğum olamaz. Sömürü sermayesi ile halk sermayesi ve işletmeleri arasında çetin savaşlar olacaktır.

Tekel sömürü sermayesi şimdilik belirli hedeflere yönelmiştir, onları bertaraf etmeye çalışmaktadır. Ama başarılı olamayacak ve en sonunda mağlup olacaktır. ‘Mağlup olacağını nereden biliyorsun?’ diye soranlara ne demiştik:

Allah, O’nun halifesi halk var ve bugüne kadar bu gücü yenebilen çıkmadı.

Bugünlük bu kadar ama neler olacağına dair bu yazının devamı olabilir; olacak...

 

 

Mücadele devam ediyor…

Reşat Nuri EROL

Sömürü sermayesi ile halk sermayesi arasındaki mücadelenin pek çetin geçeceğini, bundan önceki yazımızda hatırlatmıştık. Evet, çatışma çetin geçecek; nitekim öyle de oluyor.

Ekonomik krizlerin tamamına yakını, biraz da bu iki güç arasındaki çatışmadan ve denge arayışlarından kaynaklanmıyor mu? Kimilerinin, sömürü sermayesine karşı mücadelenin veya savaşın kolay kazanılacağı düşüncesi, ‘enayilik’ anlamında saflıktır. Tekel sömürü sermayesi gözüne kestirdiği ve kendisine karşı engel gibi gördüğü halkın lehine olan bütün gelişmelere karşı elinden geleni esirgemeyecektir. Ülkemizde ve dünyada halkın yararına gibi görünen her şeye karşı çıkacak ve binbir entrika ile engellemeye çalışacaktır. Ülkemizdeki halk işletmeleri ve halk holdingleri hep sermayenin hedef tahtasında oldu. AK Parti iktidarının halkın yararına olan bütün çalışmalarını hep engellemeye çalıştığı gibi; hükümeti bugünlerde tekrar IMF bataklığına sürükleme mücadelesi vermektedir…

Dünyadaki, Çin’deki, Avrupa’daki, Amerika’daki ve ülkemizdeki bütün gelişmeleri takip ederken; daima tekel sömürü sermayesi penceresinden bakıyormuşçasına değerlendirmeler yaparsanız daha gerçekçi ve sağlıklı sonuçlara ulaşırsınız. Mesela, ABD Başkanı Obama’nın başkan olmadan önce, başkan olduktan sonraki ilk dönemi ve bugünkü söylemlerini ve yaptıklarını şöyle bir düşünürseniz, ne demek istediğim daha iyi ve daha kolay anlaşılır. Bunu anladıysanız; o zaman ülkemizdeki iktidarın özellikle IMF baskıları karşısındaki yalpalamalarını da anlarsınız. ‘IMF’ye ümüğümüzü sıktırmayız’ söylemlerinin ardından, yeniden ve yeni baştan ‘yeni IMF anlaşmaları’ yapacak hâle geldiysek; bu ne perhiz, bu ne lahana turşusu! IMF ile anlaşıyorsanız, Davos’a gitmeyişiniz ne ki?!.

***

Mücadele, çatışma, savaş sürüyor… Başka istiklâller gibi ekonomik istiklâl ve istikrar de kolay elde edilemiyor… Her şeyin bir bedeli var ve halkımız bunun bedelini ağır, hem de maalesef çok ağır bir şekilde ödüyor…

Tekel sömürü sermayesi şimdilik kimlerle mücadele ediyorsa, elbete ilk hedefi onlardır ve onların sermaye karşısında galip gelecekleri söylenemez.

Türkiye’deki halk kuruluşları şimdilik sinmiş durumdadırlar...

AK Parti bir sele kapılmış, gidiyor; neler olduğundan bile haberi yok... 

Papalık gerçekleri görmüştür ama bu çıkmaza karşı çıkar yolu hâlâ bulamamış...

Obama ise daha kendine gelmiş değil; hangi oyunlarla karşılaşacağından habersiz…

Öcalan’ın tesliminden günümüze kadar yaşananlar… Açılımdan sonra 7 şehit... DTP’nin PKK’lıları davul zurna ile karşılaması… Bunlar, bu gelişmeler ve benzerleri hep tekel sömürü sermayesinin tertipleridir. Herkes şuursuzca yazılan senaryoya göre oyununu oynuyor. Millî olmayan medyanın dolduruşu ile kinlenen halk kılıçları çekmek üzere beklerken; cahil ve gafil yöneticiler olaylara/yangına benzinle gidip söndürmeye çalışıyorlar!

***

Hâsılı, tekel sömürü sermayesi gücünü göstermekte, gücünü sınamakta, teslim olmamakta ve sonuna kadar mücadelesini vermekte... Ülkemizdeki diğer oyunlar ve çatışmalar yetmiyormuşçasına, şimdi de iktidar ile asker karşı karşıya getirmeye çalışılmakta… Sermaye tarafından senaryolar yazdırılmakta, yazılanlar sahnelemekte…

Ne zamana kadar?

Ne zamana kadarın cevabını şöyle verelim.

Bütün bu olanlara üzüldüğümüz kadar, şu gerçeği de apaçık anlıyoruz: İlmî çalışmalarımızın bize sunduğu sonuçlar tesbit ve teşhislerimizin doğruluğunu kanıtlarken, aynı zamanda tedavi ve çözüm reçetelerimizin doğruluğunu da ispatlıyor. Gelişmelerdeki tek sevindirici şey budur ve bunda dolayı da önümüzü aydınlık olarak görüyoruz…

Velhâsıl, sürüp giden ve devam eden bu mücadelenin sonunda “Adil Düzen ve Adil Ekonomik Düzen” mutlaka gelecek, sermaye feci bir darbe ile ortadan kalkacaktır.

 

 

ASKON’da bakan ile ekonomi sohbeti

Reşat Nuri EROL

Bu yazının başlığı “ASKON’da Sanayi ve Ticaret Bakanı ile sabah kahvaltısı ve ekonomi sohbeti” olmalıydı ama, uzun bir başlık olacağı için yukarıdaki başlığı tercih ettim. ASKON (Anadolu Aslanları İşadamları Derneği) Genel Başkanı Mustafa Koca söyledi; ASKON kurulduğundan beri ilk defa sabah kahvaltısı vaktinde böyle bir toplantı organize etmişler. İstanbul trafiği düşünüldüğünde; iyi ki bu vakitte düzenlemişler, çünkü sabahın o erken vaktinde varmamız gereken ASKON genel merkezine kolayca ulaştık...

Sanayi ve Ticaret Bakanı Nihat Ergün ile geçen ay ortasında üç gün, iki Balkan ülkesi (Arnavutluk ve Karadağ) ziyaretinde birlikteydik. Sayın Cumhurbaşkanı Abdullah Gül başkanlığında gerçekleştirilen bu geziye üç bakan katıldı. Gezi esnasında cumhurbaşkanı ve diğer iki bakanla özel olarak görüşebildiğim halde; Sanayi Ve Ticaret Bakanı Nihat Ergün ile özel olarak görüşememiş, her seferinde sadece selamlaşmıştım. Pazar günkü kahvaltılı sohbette de önce selamlaştım, sonra uzun uzun kendisini dinledik... 

Uzunca bir konuşma…

Ardından sorular ve cevaplar…

Sonda yazacağımı, başta, burada yazayım: Sorulan 10-12 önemli soruya cevap veren Sanayi ve Ticaret Bakanı, sıra benim kısacık yazılı soruma gelince; cevap vermek yerine, soruyu “adalet” kelimesi etrafında biraz dolandırarak geçiştiriverdi ve bu geçiştirme salonda uğultulu gülüşmelere sebebiyet verdi. Bakan cevap sadedinde birkaç kelime söylerken, benimle aynı masayı paylaşan dostum dayanamayıp mırıldandı: Bakan bey başka şeyleri değil ama siyaseti iyi öğrenmiş!

Sorumu siz de merak etmişsinizdir, şöyle:

-“Adil Ekonomik Düzen”den yararlanmayı düşünüyor musunuz? 

Partisinin adı “Adalet ve Kalkınma Partisi” olan yedi yıllık iktidarın Sanayi ve Ticaret Bakanı’nın kısacık cevabı da şöyle:

-Bu sorunun cevabı uzun sürer!?.

Bu kadar! Böyle dedi, kısa kesti; yani kestirip attı!

***

Bir İstanbul sabahında…

ASKON merkezinin salonunda…

Sanayi ve Ticaret Bakanı’nı dinliyoruz…

Adalet ve Kalkınma Partisi yedi-sekiz yıldır iktidarda…

Adalet, anayasa, hukuk ve genel yönetim nerelerde, hangi seviyelerde?!.

Kalkınma, sanayi, ticaret, ekonomi, işsizlik, borçlar, IMF politikaları vs nerede?!.

***

Aslında Sayın Bakan konuştukça, sorulara cevap verdikçe; ‘yorumlayarak’ sizinle de paylaşmayı düşündüğüm pek çok notlar almıştım. Konuşulanları kısmen medyadan, özellikle de Millî Gazete’nin dünkü ekonomi sayfasından takip etmişsinizdir. Bazı farklı detayları da tuttuğum notlara yorum katarak yazmayı planlıyordum ki; sabah sohbetinin sonuna doğru sıra benim sorumun cevabını almaya gelince, şok oldum! Millî Görüş gömleklerini çıkarmış olsalar da; sonuç itibariyle ASKON’daydık, biz bizeydik, aramızda yabancı yoktu! Daha samimi, daha sıcak, daha doyurucu ve ümit vadeden bir cevap bekliyordum…

Olmadı!

Şunu anladım: “Adalet”in, “Kalkınma”nın, “Adil Düzen”in, “Adil Ekonomik Düzen”in vakti henüz gelmemiş… Demek ki umutlar başka bir baharda, başka bir iktidarda… Bunun üzerine ASKON’un hazırladığı “ABD Krizine Türkiye’de Direnmek” kitapçığına sarıldım. Kitabın sonunda şöyle bir özel tavsiye var: Krizi hafife almayın, gereğinden fazla da büyütmeyin. Bakanı iki saat dinledikten sonra, şöyle bir sonuca vardım: Hükümeti/iktidarı hafife almayın, gereğinden fazla da büyütmeyin. Mesajım herkese…

 

 






Çok Yorumlanan Seminerler
Süleyman Karagülle
Kuran Seminerleri 834
Hûd Sûresi Tefsiri 74-78. Âyetler
17.10.2015 12178 Okunma
11 Yorum 15.11.2015 22:07
Süleyman Karagülle
Kuran Seminerleri 1076
Şuara Suresi Tefsiri 203-212. Ayetler
8.08.2020 3915 Okunma
6 Yorum 09.08.2020 19:55
Süleyman Karagülle
Kuran Seminerleri 884
Nahl Suresi Tefsiri 73-77. Ayetler
15.10.2016 5946 Okunma
5 Yorum 18.10.2016 13:55
Süleyman Karagülle
Kuran Seminerleri 1057
Furkan Suresi Tefsiri 53-59. Ayetler
28.03.2020 4544 Okunma
5 Yorum 19.05.2020 16:27
Süleyman Karagülle
Kuran Seminerleri 1075
Şuara Suresi Tefsiri 192-202. Ayetler
1.08.2020 3974 Okunma
5 Yorum 06.08.2020 19:32
Süleyman Karagülle
Kuran Seminerleri 1083
Neml Suresi Tefsiri 20-26. Ayetler
26.09.2020 6076 Okunma
5 Yorum 03.10.2020 19:37
Süleyman Karagülle
Kuran Seminerleri 850
İbrahim Sûresi Tefsiri 23-26. Âyetler
6.02.2016 8205 Okunma
4 Yorum 07.02.2016 19:39
Süleyman Karagülle
Kuran Seminerleri 967
Taha Suresi Tefsiri 37-41. Ayetler
2.06.2018 4984 Okunma
4 Yorum 03.06.2018 01:37
Süleyman Karagülle
Kuran Seminerleri 993
Enbiya Suresi Tefsiri 76-82. Ayetler
22.12.2018 3801 Okunma
4 Yorum 28.12.2018 17:19
Süleyman Karagülle
Kuran Seminerleri 1069
Şuara Suresi Tefsiri 92-104. Ayetler
20.06.2020 4441 Okunma
4 Yorum 21.06.2020 19:07
Süleyman Karagülle
Kuran Seminerleri 1077
Şuara Suresi Tefsiri 213-223. Ayetler
15.08.2020 3567 Okunma
4 Yorum 16.08.2020 18:26
Süleyman Karagülle
Kuran Seminerleri 1100
Kasas Suresi Tefsiri 26-28. Ayetler
23.01.2021 4522 Okunma
4 Yorum 28.02.2021 11:05
Süleyman Karagülle
Kuran Seminerleri 817
Hûd Sûresi Tefsiri 9-12. Âyetler
6.06.2015 7010 Okunma
3 Yorum 25.06.2015 04:16
Süleyman Karagülle
Kuran Seminerleri 822
Hûd Sûresi Tefsiri 28-31. Ayetler
11.07.2015 5576 Okunma
3 Yorum 13.07.2015 01:16
Süleyman Karagülle
Kuran Seminerleri 838
Hûd Sûresi Tefsiri 90-95. Âyetler
14.11.2015 8562 Okunma
3 Yorum 21.11.2015 15:31
Süleyman Karagülle
Kuran Seminerleri 885
Nahl Suresi Tefsiri 78-82. Ayetler
22.10.2016 5389 Okunma
3 Yorum 23.10.2016 08:37
Süleyman Karagülle
Kuran Seminerleri 913
İsra Suresi Tefsiri 88-92. Ayetler
6.05.2017 5235 Okunma
3 Yorum 10.05.2017 12:21
Süleyman Karagülle
Kuran Seminerleri 996
Enbiya Suresi Tefsiri 95-100. Ayetler
12.01.2019 3989 Okunma
3 Yorum 20.01.2019 14:05
Süleyman Karagülle
Kuran Seminerleri 1004
Hac Suresi Tefsiri 23-26. Ayetler
9.03.2019 4970 Okunma
3 Yorum 10.03.2019 14:32
Süleyman Karagülle
Kuran Seminerleri 1052
Furkan Suresi Tefsiri 21-29. Ayetler
22.02.2020 4572 Okunma
3 Yorum 24.05.2020 16:54
Süleyman Karagülle
Kuran Seminerleri 1059
Furkan Suresi Tefsiri 68-72. Ayetler
11.04.2020 4616 Okunma
3 Yorum 16.05.2020 16:02
Süleyman Karagülle
Kuran Seminerleri 1065
Şuara Suresi Tefsiri 45-52. Ayetler
23.05.2020 4229 Okunma
3 Yorum 29.05.2020 18:08
Süleyman Karagülle
Kuran Seminerleri 1066
Şuara Suresi Tefsiri 53-68. Ayetler
30.05.2020 4257 Okunma
3 Yorum 31.05.2020 16:53
Süleyman Karagülle
Kuran Seminerleri 1067
Şuara Suresi Tefsiri 69-82. Ayetler
6.06.2020 4465 Okunma
3 Yorum 08.06.2020 14:48
Süleyman Karagülle
Kuran Seminerleri 1071
Şuara Suresi Tefsiri 123-140. Ayetler
4.07.2020 3700 Okunma
3 Yorum 11.07.2020 03:35
Süleyman Karagülle
Kuran Seminerleri 1073
Şuara Suresi Tefsiri 160-175. Ayetler
18.07.2020 3835 Okunma
3 Yorum 20.07.2020 11:09
Süleyman Karagülle
Kuran Seminerleri 1074
Şuara Suresi Tefsiri 176-191. Ayetler
25.07.2020 4006 Okunma
3 Yorum 26.07.2020 16:16
Süleyman Karagülle
Kuran Seminerleri 1078
Şuara Suresi Tefsiri 224-227. Ayetler
22.08.2020 4025 Okunma
3 Yorum 23.08.2020 21:17
Süleyman Karagülle
Kuran Seminerleri 1082
Neml Suresi Tefsiri 15-19. Ayetler
19.09.2020 4571 Okunma
3 Yorum 03.10.2020 18:51
Süleyman Karagülle
Kuran Seminerleri 537
AHZÂB SÛRESİ TEFSİRİ -35.AYETLER
21.11.2009 4382 Okunma
2 Yorum 02.12.2009 12:32
Süleyman Karagülle
Kuran Seminerleri 818
Hûd Sûresi Tefsiri 13-16. Âyetler
13.06.2015 5671 Okunma
2 Yorum 25.06.2015 04:19
Süleyman Karagülle
Kuran Seminerleri 825
Hûd Sûresi Tefsiri 41-44. Âyetler
8.08.2015 8305 Okunma
2 Yorum 11.08.2015 17:51
Süleyman Karagülle
Kuran Seminerleri 837
Hûd Sûresi Tefsiri 87-89. Âyetler
7.11.2015 7426 Okunma
2 Yorum 08.11.2015 18:47
Süleyman Karagülle
Kuran Seminerleri 842
Hûd Sûresi Tefsiri 114-116. Âyetler
12.12.2015 8882 Okunma
2 Yorum 20.12.2015 12:52
Süleyman Karagülle
Kuran Seminerleri 844
Hûd Sûresi Tefsiri 120-123. Âyetler
26.12.2015 7251 Okunma
2 Yorum 27.12.2015 13:32
Süleyman Karagülle
Kuran Seminerleri 857
Hicr Sûresi Tefsiri 9. Âyetler
26.03.2016 5942 Okunma
2 Yorum 27.03.2016 10:09
Süleyman Karagülle
Kuran Seminerleri 858
Hicr Sûresi Tefsiri 10-15. Âyetler
2.04.2016 9113 Okunma
2 Yorum 03.04.2016 10:18
Süleyman Karagülle
Kuran Seminerleri 864
Hicr Suresi Tefsiri 57-66. Ayetler
14.05.2016 9190 Okunma
2 Yorum 15.05.2016 08:48
Süleyman Karagülle
Kuran Seminerleri 877
Nahl Suresi Tefsiri 36-39. Ayetler
20.08.2016 5108 Okunma
2 Yorum 21.08.2016 18:09
Süleyman Karagülle
Kuran Seminerleri 887
Nahl Suresi Tefsiri 89-92. Ayetler
5.11.2016 5816 Okunma
2 Yorum 07.11.2016 09:00
Süleyman Karagülle
Kuran Seminerleri 889
Nahl Suresi Tefsiri 98-105. Ayetler
19.11.2016 5728 Okunma
2 Yorum 20.11.2016 09:05
Süleyman Karagülle
Kuran Seminerleri 912
İsra Suresi Tefsiri 81-87. Ayetler
29.04.2017 4986 Okunma
2 Yorum 30.04.2017 10:06
Süleyman Karagülle
Kuran Seminerleri 965
Taha Suresi Tefsiri 17-24. Ayetler
19.05.2018 4202 Okunma
2 Yorum 24.05.2018 06:16
Süleyman Karagülle
Kuran Seminerleri 989
Enbiya Suresi Tefsiri 44-50. Ayetler
24.11.2018 3882 Okunma
2 Yorum 30.11.2018 12:01
Süleyman Karagülle
Kuran Seminerleri 999
Hac Suresi Tefsiri 1-4. Ayetler
2.02.2019 5892 Okunma
2 Yorum 03.02.2019 09:54
Süleyman Karagülle
Kuran Seminerleri 1005
Hac Suresi Tefsiri 27-30. Ayetler
16.03.2019 4749 Okunma
2 Yorum 17.03.2019 11:00
Süleyman Karagülle
Kuran Seminerleri 1033
Nur Suresi Tefsiri 6-11. Ayetler
12.10.2019 5133 Okunma
2 Yorum 16.10.2019 14:52
Süleyman Karagülle
Kuran Seminerleri 1040
Nur Suresi Tefsiri 35-38. Ayetler
30.11.2019 8401 Okunma
2 Yorum 03.12.2019 13:53
Süleyman Karagülle
Kuran Seminerleri 1041
Nur Suresi Tefsiri 39-42. Ayetler
7.12.2019 4895 Okunma
2 Yorum 09.02.2020 00:42
Süleyman Karagülle
Kuran Seminerleri 1050
Furkan Suresi Tefsiri 10-16. Ayetler
8.02.2020 4453 Okunma
2 Yorum 09.02.2020 11:38