Çalışanlar, çalışmayanlar, destekleyenler ve üretenler
Ele aldığım konuları farklı şekilde anlattığım yani “Adil Ekonomik Düzen” kavram ve kriterlerine göre anlattığımın farkındasınız. Belki biraz sıkıcı gelebilir ama başka çaremiz yok, arada sırada bunu yapmak zorundayız; anlattıklarımızın daha iyi anlaşılması için zaman zaman “Adil Ekonomik Düzen Dersleri” yapmak zorundayız. Bugün de öyle yapalım.
Önce insan ve aile üzerinde duralım: 1) İnsan, birlikte çalışıp ayrı ayrı tüketen varlıktır. 2) İnsanlar aile içinde doğar, büyür, yaşar ve ölürler. 3) Aile içinde yaşayanların bir kısmı çalışır, hepsi birden yaşarlar. 4) Ekonomide aile çalışanları üreten yerdir.
Çalışmayanlar ve özellikleri: 1) Ailede geçinen anne-baba, karı-koca ve çocuklardır. 2) Aileleri olmayanlar da ailelere katılırlar. 3) Çalışmadığı halde katılanlar kendi paylarını da yanında bulundukları aileye katarlar. 4) Çalışmayanlar da dört gruptur. Bunlar çalışmadan yeryüzündeki kira paylarını alırlar.
Çalışmayanları, çalışmak istemeyenler: Çalışmayanlar “çalışma kredisi” almazlar. Çalışmayanların aldıkları pay önce dörde ayrılır, sonra kendi aralarında kurallar içinde bölüşürler. a) Yetimler babaları ölen kimselerdir. Yeryüzü kira paylarını alırlar ve aileleri içinde yaşarlar. Anneleri olmayan başka ailelere katılırlar. Doğuştan sakat olanlar da yetimler arasındadırlar. b) Çalışmaya gücü yetmeyen yaşlılar ile sonradan hasta olanlar, çalışma kredisini almazlar ve yeryüzü kirasından paylarını alırlar. c) İş bulamadıkları için iş yapmayanlar, işyerine gelirler ve para ile satılmayan işleri yaparlar ve yeryüzü kira payından pay alırlar. Bunlar da çalışma kredisini almazlar. d) İş buldukları halde çalışmak istemeyen, evde oturan kimselere de yeryüzü kira payı verilir. Bunlar da çalışma kredisini almazlar. Çalışma işyerine de gelmezler.
Çalışanlar: Çalışanlar iki gruba ayrılırlar. Bunlar üretim yaparlar. Yeryüzü kira payını verdikten sonra kalanı kendileri alır, ailelerine götürüp harcarlar. Çalışanlar “üretenler” ve “destekleyenler” olmak üzere ikiye ayrılırlar.
Önce “destekleyenler” üzerinde duralım: Bunlar üretim için gerekli işleri yaparlar. Ne var ki bunlarla üretim olmaz. Bunlar üretimin şartlarını yerine getirirler. Bunlar yaptıkları işlere göre değil, sorumluluklarına göre pay alırlar. Destekleyenler dört çeşittir: a) Kamu Görevi: Bunlar genel güvenliği sağlarlar, silahlı güç oluştururlar. Kamu yetkilerini kullanırlar. Halk bunların kararlarına uymak zorundadır. Uymayanlar zorla uydurulurlar. b) Genel Hizmet: Bunlar ortak işlerdir. Bu hizmetler işletmelere ve kişilere yapılır. Burada hizmet verenler hizmet alanların emrindedir. Son söz hizmet alanındır. c) Bakım. Tesis ve makinelerin ayarlanması, tamiri, bakımı ve yenilenmesi bunlar tarafından yapılır. Tesis veya makinelerin yaptığı üretimden pay alırlar. d) Özel Hizmet: Berberlik gibi üretim dışı insanlara verilen hizmetlerdir.
Şimdi de asıl “üretenler” üzerinde duralım: Bunlar yani “üretenler” verdikleri emek kadar ürün alan kimselerdir. Üretimin illeti yani genel anlamda sebebidirler. Bunlar paylarını emekleri ile orantılı alırlar. Bunlar da dört gruptur: a) Tarım İşletmelerinde Çalışanlar: Burada ana araç topraktır. Üretimin ayağına gidilir. Hizmet verilir, canlı kendisi üretir. Ürün verilen emekle orantılı değildir. Her tarlanın üretim şekli farklıdır. Küçük işletmelerle işletilebilir. Bunlar halka verilen sipariş kredileriyle aldıkları siparişleri yaparlar. Fiyatlar siparişteki pazarlamalarla belirlenir. “Buğday Parası” kullanılır Bucaklarda organize edilir. b) Sanayi İşletmelerinde Çalışanlar: Burada ana araç tesislerdir. İmalathanedir. Üretim merkezde yapılır, kolay üretilir. Ürün verilen emekle orantılıdır. Orta işletmelerle işletilir. Stoklardaki ambarlara verilen mal kredisi ile işletir, Stoklara göre fiyatlandırılır. “Demir Parası” kullanılır. İllerde organize edilir. c) İnşaat İşletmelerinde Çalışanlar: Artık emek değerlendirilir. Ücret ve fiyatlar sabittir. İmar yaparlar. İmar, bir kimsenin bir saatte yapabildiği üretimi artırmak için yapılanlardır. Çalışma kredisiyle düzenlenir. Ülkenin “Toprak Parası” ile düzenlenir. d) Ticari İşletmelerde Çalışırlar: Halkın ihtiyaçlarını tespit ederler, işletmelerin yapacakları işleri belirlerler. Bunu fiyat ve ücret mekanizması ile sağlarlar. Bucak, il, ülke ve insanlık tüccarları vardır. Bucakta üretilenler alınır ve tüketilenler satılır. İlde ürünlerin vasıfları tespit edilerek etiketlenir. Bölgede mallar tasnif edilerek diğer bölgelere sevk edilir. Bölgelerde toptan, ilçelerde perakende mağazaları vardır. Semtlerde bakkal vardır. İnsanlıkta elektronik marketler bulunur.