Evet, gerisi bizden; kooperatifleşerek büyümek
Üç hafta önce, “Yeni bir yazar, Yakup Gündüz ve yazdığı yazılar” başlıklı yazımda, adı geçen ve aramıza yeni katılan arkadaşımızdan söz etmiştim. Yakup Gündüz ilk yazısında ne diyordu? “Kıymetli ve derin bir tecrübeye sahip olan Akevler’i bir ay önce duydum; araştırmadığıma mı, görmediğime mi üzüleyim, bana ulaşmayan bilgiye mi; hayıflandım doğrusu. Katıldığım toplantı ve ziyaretlerde iyi niyet ve samimiyetin yanı sıra bu ülke ve insanlarını gelen tehlike ve sıkıntılardan kurtarma gayretini gördüm.” Kendisiyle ilgili yazdığım yazımı şu bitirmiştim: ‘Yeni yazarımızın yazdıkları üzerinde devam edebiliriz…’
Bugün bunu yapalım ve onun “Kooperatifle büyümek” yazısı üzerinde duralım.
Bu konuyu hatırlayıp yazmama vesile olan Necati Özgenç’i de bu vesileyle anmalıyım. Bundan önceki “Devlet ve Diyanet’ten bu kadar! Gerisi bizden-3” başlıklı yazımın en sonunda kendisinin dedikleri ve bendenizin cevabı var, merak eden oraya bakabilir.
Oradaki cevabımı genelleştirerek şunu diyebilirim: Devlet ve Diyanet ancak yapabileceği kadarını yapıyor veya yapabiliyor. Biz de Akevler Kooperatifleri olarak bugüne kadar ancak yapabileceklerimizi yaptık ama hâlen de yapmaya devam ediyoruz… Bu çalışmalarımızı Erbakan Hocamız sayesinde ‘Adil Düzen ve Adil Ekonomik Düzen’ olarak bütün Millî Görüşçüler, bütün Türkiye ve dünya biliyor… Geriye ne kaldı? Bu çalışmaları daha da geliştirmek, genelleştirmek, yaygınlaştırmak ve büyümek; kooperatifle büyümek…
Bu son iki kelime Yakup Gündüz’ün yazılarından birinin başlığı yani yazı konusuydu.
Kooperatifle büyümek
40 yıldır kahvaltımızın vazgeçilmezidir, ben onunla büyüdüm, şimdi küçük kızım da severek tüketiyor, marketten alırken en güvendiğim markaların başında geliyor; Marmara Birlik. Bir markadan ziyade bir güvenden bahsetmek istiyorum.
Latincede güven anlamına gelen ‘crede’, kooperatiflerin en önemli özelliğidir. Günümüzde, ‘kardeşine bile güvenmeyeceksin’ sözü herkesin dilinde dolaşırken, kooperatiften bahsetmek abes gelebilir. Ama belki de geldiğimiz bu noktada birbirimizin merhametine değil de güveni tesis edecek kooperatif disiplinlerine ve gücüne ihtiyacımız bulunmaktadır.
55 bine varan işletme sayısı, 8 milyona yaklaşan üyesi ile kooperatifler, ülkemize katkı sağlamakta ancak bu katkı yeterli olmamaktadır. 110 milyona varan üye sayısı ile ABD, belki de en verimli kooperatifçiliği yapmakta. AB ülkeleri de 250 bini bulan kooperatifler sayesinde 6 milyon kişiye istihdam sağlamaktadır. Hem ABD’ de hem de AB’de her üç kişiden biri kooperatif üyesi durumunda olup tarım ve hayvancılık ürünleri ihracatı ile şöhret bulan Hollanda’da tarım faaliyetlerinde kooperatiflerin payı % 80’leri geçmiş vaziyettedir.
İki kooperatifin kuruluşunda, bazılarının da içerisinde bulunmuş biri olarak, ülkemizde Ege Bölgesi’ni hariç tutarsak, bu çoklu ortaklık pek de anlaşılmış görünmemekte. Olumsuz söylemleri burada zikretmeyeyim ama bu işi iyi anlayıp ya da anlaşılır şekilde izah edip yeni kooperatiflere ortam hazırlamalıyız.
Daha önceki yazılarımda da bahsettim, ha gayret dedim, birlikte yol almalıyız dedim. Çünkü birlikten doğacak güce ve berekete ihtiyacımız var. Sadece köylerde ve kırsalda yaşayanların değil, beyaz yakalıların da bu birlikteliğe ihtiyacı var. Kırsaldaki sorunlar çözülmeden şehirlerdeki sorunlar da çözülmeyecektir.
Dün akşam, AKEVLER bünyesinde kurdukları kooperatif sayesinde bal üretmeye başlayan bir arkadaşımın mutluluğunu görmeliydiniz. 10 gün önce analize verdikleri bal, yüksek kalitede çıkmış, bu da ortaklar arasında memnuniyet oluşturmuş, adeta kapışılmış, aldıkları birkaç kavanoz bal değer katmış hayatlarına.
Türkiye tarımla, tarım da kooperatifle kalkınır. Kırsal kalkınmanın anahtarı kooperatifçiliktir. Kooperatifler sayesinde paranın hükmü de azaltmış olur.
Lütfen duyarlılık gösterelim, enflasyonun ve faizli paranın ezici yükünü el birliğiyle kaldıralım, güveni oluşturup refahı yayalım, kooperatiflerle sorunlarımızı çözüp büyüyelim.