19.07.2014

Kendi topraklarında "Hukukun üstünlüğü"nü kutsayan ülkeler, uluslararası hukukun yerine "Orman kanunları düzeni"nin geçmesini umursamadan izlemekteler...
Gazze'yi büyük bir toplama kapına döndüren İsrail yönetiminin Filistinlilere Treblinka veya Dachau sakinleri gibi bakmasına, kadınların çocukların katledilmelerine kimsenin aldırdığı yok... Ukrayna'daki kargaşanın sonunda bir yolcu uçağının füzeyle düşürülmesine kadar dayanması da, olağan bir gelişmeymiş gibi izleniyor... Suriye'deki trajediye "Gelişmiş" denilen devletlerin bakış açısı da, Esad'a "Zehirli gazla öldürme de kendi halkına ne yaparsan yap" söylemi içinde gösterilen hoşgörü içinde özetlenmiyor mu?

Hukuk bir masal mı?
Mısır'daki darbeye "Darbe" diyemeyenler aynı zamanda Kopenhag Kriterleri'nin yazımcıları da değiller mi? Bunlar eski Yugoslavya topraklarındaki kırımları da, bugün Gazze'yi izledikleri gibi, tribünden seyretmemişler miydi?
Meğer bizlere Hukuk Fakültesi'nde "Devletler Hukuku" denilerek okutulan ders bir masal dünyasının sanal gerçeklerini öğretiyormuş.
Flaman düşünür Grotius taa 1625'te "Doğal hukuk devletlerin egemenliğinin üzerindedir" dememiş mi bu derslerde anlatıldığına göre? Mesela Aix-la-Chapelle antlaşması ile 1668'de ülkelerin ilişkilerine devletler hukukunun ilkelerinin egemen olması kabul edilmemiş mi? Cenevre ve Lahey Konvansiyonları ile savaşta bile hukuk kurallarına uyulacağını kabul etmişler mi imzacılar? Sonunda olay Birleşmiş Milletler Sözleşmesi'ne kadar gelmemiş mi?

Tamamı için http://www.sabah.com.tr/Yazarlar/barlas/2014/07/19/dunyada-bir-devletler-hukuku-varsa-gazze-uzaydaki-bir-toprak-mi

Yorum:

Hak Olanın Üstünlüğü

Son 10 yılda onlarca savaş, iç savaş, isyan ve katliam görmüş bir dünyada yaşıyorsak eğer, lütfen birileri çıkıp da hala “devletler hukuku” saçmalığından bahsetmesin.

Tüm ülkeler arasında barış ve güvenliği sağlaması, bir nevi hakem rolü oynaması beklenen Birleşmiş Milletler’in icraatları olay yerinde hasar tespiti ve anket seviyesinde olmaktan öteye geçememektedir. Mevcut siyasi dengeler para, diğer bir değişle güç üzerine kurulmuşken Sermaye’nin elinde olan bir kuruluşun adalet getirmesini beklemek gerçekten içler acısı bir durumdur.

Şimdiye kadar dünyanın neresinde “devletler hukuku” çerçevesinde barış ve istikrar sağlanmıştır, Birleşmiş Milletler ne zaman dişe dokunur bir iş yapmıştır, İnsan Hakları Mahkemeleri ne zaman adaleti sağlayabilmiştir? Kendimizi kandırmayalım.

Gelelim Müslümanların icraatlarına. Yaptıkları her türlü asker, silah, ilaç ve gıda yardımıyla savaşların ömrünü uzatan ve yüzlerce masum insanın ölmesine farkında olmadan vesile olan Müslümanların artık dünyadaki dengeleri iyi okumaları gerekiyor. Oturduğumuz yerden bu ölümleri izlemekten ve insan olmaktan utanmaktan yorulduk. Sokaklara dökülüp bağırınca, konsoloslukları basıp tehditler savurunca, boykotlar yapıp zorba devletlerin mallarını satın almayınca bir tek vicdanımızın sesini susturmuş oluyoruz. Onların ruhu bu boykotlardan hiç etkilenmiyor ve insanlar ölmeye devam ediyor. Asıl boykot ancak kendi ekonomimiz üzerinde söz sahibi olunca sağlanacaktır, gerisi teselli ve aldatmacadır. Savaş mağdurlarına kapılarımızı açıp ensar olabilirsek hayatta kalırlar ama savaşlar yine de bitmez.

Dünyaya Adil Düzen ne kadar çabuk hakim olursa savaşlar o kadar çabuk sona erecektir. Hak düzen gelmeyince batıl düzen kol gezer. Değişime, yenilenmesini ümit ettiğimiz Türkiye’mizden başlamalıyız.