26.04.2014
HAŞİM Kılıç dedi ki:
“Hukuk güvenliği, insanların güvercin ürkekliği içinde yaşamadığı korkusuz bir ortamın varlığı olarak tanımlanabilir.”
Soruyorum: Nesi yanlış bunun?
*
Haşim Kılıç dedi ki:
“Hukuk devletinin odağında esas itibariyle iktidar gücünün keyfi davranışlarının sınırlandırılması vardır. Bu nedenle kamu gücünü kullananlar da vatandaşlar gibi hukuksal ilkelerle kuşatılmıştır.”
Soruyorum: Nesi yanlış bunun?
*
Haşim Kılıç dedi ki:
“Son dönemde yargı “paralel devlet” ya da “çete” diye nitelendirilen vahim bir suçlamayla karşı karşıyadır. Bu suçlama üzerinde yapışık kaldığı sürece yargının ayakta kalması mümkün değildir. Herkes bu iddialarla ilgili bilgi, belge ve delilleri ortaya koymak zorundadır. Bu kişileri başka illere tayin edilerek sorun çözülmez.”
Soruyorum: Nesi yanlış bunun?
*
Haşim Kılıç dedi ki:
“Kamu gücüne sahip olanların topluma sunduğu hak ve özgürlükleri, lütuf ya da bağış düzleminde değerlendirmesi düşünülemez. Farklı olanların hak ve özgürlüklerine karşı kimse, ev sahibi edasıyla duruş da sergileyemez. Yetmiş altı milyonun her ferdi bu evin sahibidir.”
Soruyorum: Nesi yanlış bunun?
Yazının tamamı için http://www.hurriyet.com.tr/yazarlar/26296390.asp
Yorum:
İnsan aklı
İnsanlar sürekli konuşurlar. İnsan hakları derler, demokrasi derler, hukukun üstünlüğü derler. Bu güzel sözleri herkes söyler. Ama bir bakarsınız ki yetkileri ele alınca insan hakları olur kendi hakları, demokrasi olur kendine demokrasi, hukukun üstünlüğü olur kendi haklarının üstünlüğü.
Kimse demez ki ben kötüyüm, yanlışım. Zaten demesi fıtrata aykırıdır. Bu nedenle “akla nazar değmez” derler. Çünkü herkese göre kendisi en akıllıdır. Hatta o kadar ileridir ki bu durum insanda, Allah’tan akıllı zanneder kendisini (haşa).
Allah kitabını göndermiştir. Hukukun üstünlüğünün nasıl sağlanacağı, insan haklarının nasıl korunacağı gayet açık ve net yazılıdır kitapta.
Kitabı arkalarına atarlar, akıllarını ilah edinerek çözümler üreteceklerini zannederler.
Bu tartışmalar hiçbir zaman bitmez, insanlar kendi akıllarının Allah’ın yanında sıfır olduğunu kabul edene kadar.