1- Çao wen, müziği seviyor, müzik yapmayı öğrenmiş, üstün müzik yapmanın peşine düşmüş.

2- Ve müzikler yapar; iilerler, ustalaşır. olgunluk döneminde en iyi müziği çalmaya yaklaşır; “kendisinin en iyisi”.

3- En iyisini belki çıkarır, belki çıkarmasına az kalır. O şunu biliyor: hep daha iyisi var, olacak.

4- Fakat madem işin içinde girdik; sevdik, çalıştık, öğrendik, icra ettik; en iyisi için çabalıyoruz.

Bu baştaki sav , sonuna kadar yakasından düşmedi, düşmeyecek.

5- Ondan önce ve sonra da öyle oldu, olacak; iyi, daha iyi, çok iyi, mükemmel; harika, olağan üstü…

6- Bitti mi; bitmez, bitmeyecek; çünkü bu sevgi, liyakat, sav , arayış devam edecek, ediyor.

7- Çao wen hep enerjik kalsaydı, ölmeseydi bitecek mi daha iyisi veya en iyisinin icrası; hayır.

Çünkü

iyisi , daha iyisi koşullarla , dinleyenin, icra edenin edindiği veri ile sınırlı.

8- Koşulların, verinin hatta dinleyenin, icracının kaynağı bitimsiz.

Nasıl bitsin ?!

9- İcra edilmeye başladığında , olası- potansiyel daha iyisi, hep icra edilmeyen, gizli(!) olarak kaynakta kalacak.

1O-Ve bunu bilen bilecek; bilmeyen icra edecek, dinleyip, yorumlayacak-konuşacak; çoğunlukla bu “eksik” harika(!) dinletiden mest olacak.

11- Mevlana şunu demiş: “Kılıcın tahtadan ise bırak kınında kalsın.”

Yani “daha iyilerin kaynağı halâ potansiyel olarak var ise

o enstrümanı bırak çalma! “diyor

12- Böylece, o sonsuz mükemmelin Bütün’den ,kaynaktan sızıp kullanılmamasını ; fakat hep orada durduğunu bileceğiz; böylelikle çalınmadan mutlu eden müzik ile mest olacağız.