19 AĞUSTOS 2012
 

İSLÂMÎ değer, ölçü ve kriterlere göre kimler faziletli insandır?.. Bu konuda birkaç madde yazmama izin veriniz lütfen.

1. Hiçbir faziletli insan kendine faziletli demez. Ben faziletliyim diyen kimse faziletsizdir.

2. Nitekim hiçbir ihlaslı Müslüman kendine ihlaslı demez. Ben ihlaslıyım, ben çok ihlaslıyım deyip duranlar ihlassız kişilerdir. Bir kimsenin kendisine ihlaslı demesi, onun ihlassız olduğuna delil olarak yeter de artar.

3. Hakiki bir seyyid veya şerif ben seyyidim, ben şerifim diye reklam yapmaz, davul çalmaz.

4. Gerçek bir veli kerametini açıklamaz, söylemez, duyulursa sıkılır, üzülür, utanır.

5. Gerçek bir şeyh, muhiblerinin ve dervişlerinin kendisi hakkında keramet edebiyatı yapmalarından hoşlanmaz, onları böyle bir şeyden alıkoyar.

6. Beş vakit namaz kıldığı için övünenler, fahr edenler nâ-puhte insanlardır.

7. Farz namazlar âşikâre kılınır, nafile namazların gizlenmesi gerekir. Dün gece kalktım, Allah kabul etsin bir miktar teheccüd kıldım edebiyatı yapanlar münafıktır.

8. Bir Müslüman düşürülmüş bir cüzdan buldu. Beş parası yok, yemek bile yiyememiş... Yapacağı iş cüzdanının içindeki karttan sahibine ulaşmak, yitiği ona teslim etmek, bir ödül beklememek, verilirse kabul etmemektir. Bu yaptığını bir fazilet değil, normal bir şeydir.

9. Fazilet nedir?.. Bir örnek vereyim: Biri ona çok kötülük, zulüm, düşmanlık etti... O bunlara sabr etti. Sonra devran değişti, kötülük eden kişinin başına bir felaket geldi. Mazlum (zulme ve düşmanlığa uğrayan) kimse hemen koştu, aralarında hiçbir şey yokmuş gibi ona yardım etti, onu teselli etti, onu bağrına bastı...

10. Bir taksi şoförünün, müşterinin unuttuğu çantayı sahibine ulaştırması çok normal bir hadisedir. Bir ülkede böyle bir şoföre fazilet ödülü veriliyorsa o ülke batmış demektir.

11. Gıybet etmemek fazilet değildir, bir Müslümanın normal ve tabiî ahlakıdır. Gıybet edilen kimse gıybetçiye (beni gıybet ederek günahlarımı yüklendin, sevaplarını bana verdin niyetiyle) hediye verirse belki bu ameli küçük bir fazilet olabilir.

12. Lise sonda okuyan bir gencin Fuzulî divanını, manasını anlayarak okuması bir fazilet sayılmaz. Pek başarılı olmasa da, aruz vezniyle Fuzulî'ye nazire yazabilirse, bu devirde o genç edebiyat sahasında biraz faziletli sayılabilir. Bir lise çocuğu Su Kasidesini ezberlerse, (Eskiden fazilet sayılmazdı ama) bu devirde ufak bir fazilettir.

13. Suriyede Müslümanlar öldürülüyor diye biraz üzülmek fazilet değildir. Canlarına kıyılan, perişan olan Müslümanlar için hastalanmak, yemeden içmeden kesilmek, yataklara düşmek... işte bu, belki bir fazilettir.

14. Darülharbten Darülislama hicret bir fazilettir. Allah rızası için olursa...

15. Her gün en az bir kere aynaya tükürmek bir fazilet olabilir.

16. Ben namazımı kılıyor, orucumu tutuyorum, Cennetlik bir Müslümanım demek fazilet değil rezalettir.

15. Sultan Abdülhamid zamanında çarşaflı peçeli dolaşmak bir fazilet değildi. Bu devirde gerçek tesettür kıyafetine halis bir niyetle bürünmek bir fazilettir.

16. On beş yaşına gelmiş Müslüman bir gencin bin yıllık İslamî yazımızla okuma yazma bilmemesi büyük bir ayıp, noksanlık ve cahilliktir. Bu yazımı okuduktan sonra hemen öğrenmeye başlaması fazilete doğru atılmış bir adım olacaktır.

17. Gelelim bendenize: Faziletli, iyi, vasıflı bir Müslüman değilim. Bunu tevazudan dolayı söylemiyorum, gerçekten böyle olduğu için beyan ediyorum.

18. Erbab-ı fazl u kemalin ellerinden ve pây u dâmenlerinden hürmetle bûs ederim.

Yazının devamı için; http://www.milligazete.com.tr/makale/kim-faziletlidir-247675.htm

Yorum:

Çevreye Bırak

Fazilet fazla olandır. Bir kimsede olup başkalarında olmayan özellikler o kimsenin faziletleridir. Yani fazlalıklarıdır.

Bir insan yeni bir özellik kazanınca o özelliği fazilet zannedebilir. Ama bilinen bir şey vardır ki insanlar öğrendikçe ne kadar cahil olduklarını anlarlar. Cahiller ise kendilerini alim zannederler. Az bir özelliğini fazilet zanneder ve bununla çevresinde övünerek gezer. Alim ise öğrendikçe bilmediği şeylerin daha çok olduğunu anlar ve kazandığı fazileti açıklamaz.

Herhangi bir insan yaptıklarını çevresinden övgü almak için yapıyorsa o kişinin yaptıkları Allah katında ne kadar makbul olur, bilemem ama çevresi tarafından  zamanla anlaşılır ve çevresi tarafından pek sevilmez. Ona göre muamele görür.

Yapılan her şeyi kendisi değil de çevresinin övmesi normaldir. Bu kişiler çevresi tarafından zaten takdir görürler.

"Ben şöyleyim", "ben böyleyim", "benim gibisini bulamazlar" diyerek övünen narsistler ise çevre tarafından kendilerine değer verildiğini düşünürler. Oysa çevre o kişi için hiçte hoş duygular beslememektedir.

Kendini övmeden, yeri geldiği zaman faziletleri ortaya çıkan kimse ise çevreden gerekli saygıyı görür. O kimsenin bu doğal halidir. Bunun için özel bir çaba göstermez. Eflatun'un dediği gibi "Kimseye kendinizi sevdirmeye kalkmayın. Yapılması gereken tek şey, sadece kendinizi sevilmeye bırakmaktır."

İyi bayramlar...