20.04.2012

-  BİR: “Benim dedem de müftüydü” ya da “benim anneannem de başını örterdi” demekten vazgeçin. Karşı tarafla bu sahada yarışmanız mümkün değil.

-  İKİ: “Ama benim kalbim temiz” tezine de pek bel bağlamayın. Dini tartışmalarda kalp temizliğinin bir argüman olarak ileri sürülmesi sadece alay konusu yapılır.

-  ÜÇ: İslami terminolojiyi kullanma çabası içine girmeyin. Çünkü bu alanda vereceğiniz en küçük falso, karşı taraf tarafından “öğren de gel” muamelesine tabi tutulacaktır.

-  DÖRT: Parti yönetimine “mızraklı” ya da “mızraksız” mutlaka “ilmihal” kitabı okumayı zorunlu hale getiriniz.

-  BEŞ: Temel dini bilgiler konusunda birbirinize küçük sınavlar yapın: Mesela ayet ile hadis arasındaki farkı, mesela farz ile sünnet arasındaki farkı birbirinize sorun.

-  ALTI: Bilmediğiniz dini konularda kulaktan duyma bilgilerle bir şeyler yapmaya çalışmak yerine “Blöfçünün Rehberi Din” kitabında anlatılan taktikleri uygulayın.

-  YEDİ: Yaşar Nuri Öztürk, Zekeriya Beyaz gibi aykırı ilahiyatçılardan uzak durun. Çünkü onlar yüzünden yaklaşmak istediğiniz topluluktan daha da uzaklaşmış olursunuz.

-  SEKİZ: “Selamünaleyküm” ve “aleykümselam” demekten kaçınmayın... Bir şey kaybetmezsiniz.

-  DOKUZ: “Ben dine çok saygılıyımdır” demek yerine “Ben dinsel özgürlüklerin sonuna kadar kullanılmasından yanayım” deyin.  

-  ON: Dinde var olan değerleri benimseyerek dile getirmek için sabah akşam ibadet etmek gerekmez. Dini değerlerin vurgulanmasından kaçınmayın.

Yazının tamamı için http://www.hurriyet.com.tr/yazarlar/20382481.asp

Yorum:

Çaresiz CHP

CHP 4+4+4’e karşı çıkıyor. Sebebini soruyorlar, söyleyemiyor. Çünkü söylerse din düşmanı konumunda olacağını biliyor. Sonra dindarlık edebiyatı yapmaya başlıyor. Ama o kadar uzak ki bu konulardan saçmaladıkça saçmalıyor. Öyle ki dua ile sure arasındaki farkı bilmiyorlar.

Halkın inançlarından habersiz fildişi kulesinde yaşayanların mantığı şu şekilde özetlenebilir:

- Halk için iyi olanı biz biliriz. Çünkü onlar cahildir, iyiyi bilemezler, biz onları bizim iyimize yönlendirmeliyiz hatta zorlamalıyız.

- İnanç gericiliktir.

- Eğer illa da bir şeye inanacaklarsa bizim istediğimiz sınırlar içinde inanmalıdırlar.

- Batının güzel ahlaklı (!) yaşam biçimi en güzel, en çağdaş yaşam biçimidir. Halkı bu çağdaş yaşam biçimine çekmeliyiz. Onun için küçük yaşta kızların evlendirilmesi çok tehlikelidir ama bu küçük yaştaki kızlar kendi istekleriyle cinsel özgürlüklerini de yaşamalıdırlar.

- Küçük çocuklara Kuran öğretilmesi son derece tehlikelidir. 1500 yıl önceki Arap kitabıyla mı ilgileneceğiz? Onun yerine Mozart öğretilmeli, bale kursları açılmalı, çağdaş eğitimin gerekleri yerine getirilmelidir.

- Arap Peygamberinin peşine mi takılacağız. Halk cahil. Halâ Arap Peygamberinin izinden gidiyorlar. Başta aile yaşamı olmak üzere Arap Peygamberinin yaptıkları bu çağda olur mu?

- Halkın Kuran’ı duvarında asılı bir biçimde bulundurmasında ve ona saygı göstermesinde bir sakınca yok. Ama içeriği çok tehlikeli. Bu çağda hala el kesme cezası olur mu? Kısas olur mu? Zina edenlere ceza verilir mi? Cinsel özgürlük diye bir şey var. Hangi çağda yaşıyoruz? O ilkelliklerden uzak durulmalı. Hatta bunun için bazı ilahiyatçılar nemalandırılmalı ve Kuran günümüzün güzel, modern, çağdaş batı hukukuna uygun bir şekilde tevil ettirilmelidir. Bu ilahiyatçılara da yüksek akademik unvanlar verilmeli, sürekli TV’lerde boy göstermelidirler. Böylece halk batı hukukunun, batı aile yaşamının hatta faizin bile Kuran’la çelişmediğini düşünmelidir.