Ümitsiz görünen bir sıkışıklığın içinde bir ümit kıvılcımı var gibi gözüküyor.

Bu kıvılcıma hep birlikte üflersek, belki hepimizi ısıtacak bir barış ateşi yakabiliriz.

Savaş yangınını körüklemeye meraklı bunca insan varken neden barış kıvılcımını canlandırmamız gerektiğini anlamak için önce durumu bir görmeliyiz herhalde.

Hükümet, “yeni strateji” diye bir şey açıkladı.

Sadece çatışma ve savaş çıkar bu stratejiden.

Nasıl bir savaş olacak peki bu?

Benim görebildiğim kadarıyla şöyle bir savaş olacak.

PKK ne zaman bir hamle yapsa ve polis ya da asker öldürse, devlet güçleri daha fazla PKK’lı öldürecek.

Savaş, insanları insafsızlaştırıyor, “karşı taraftan” daha fazla adam öldüğü sürece kimse ölenlere aldırmıyor.

İki taraf için de geçerli bu barbar matematik.

Peki, böyle bir savaşın iktidara ne faydası var?

PKK’lıları öldürdükçe “milliyetçi” oyları arkasında topluyor, muhalefetin savaşı sorgulamasına engel oluyor ve “ne yapayım ortada savaş varken ben Kürt meselesini çözemem ki” diyerek hiçbir çözüm adımı atmıyor.

Silah, iktidarın her türlü antidemokratik girişimini de “perdeliyor”, insanların hapse atılmasını, gazetelerin kapatılmasını en azından Türk tarafı dert etmiyor.

Bu uygulamaları eleştiren “yabancılara” da “PKK yüzünden böyle yapmak zorundayız” deniyor.

Cumhurbaşkanlığı seçimlerine kadar “işi idare etmek” imkânına kavuşuyor iktidar.

PKK ise hep bir gün “psikolojik üstünlüğü” ele geçirip, iktidarı kendi istediği türden bir anlaşmaya zorlayabileceği umuduyla iktidarın bu oyununu engellemiyor.

Safları sıklaştırıp kendi liderlik konumunu koruyor.

Böyle baktığımızda iki tarafın da savaştan cayması için bir neden bulunmuyor.

Ama bir de “işin” öbür tarafı var.

Yorum:

Barış, Ak Parti ve BDP

Ak Parti'nin Kürt sorununu çözemeyişinin nedenleri arasında Amerika ve İsrail gibi dış güçlerin olduğu ihtimalini yazıp komplo teorisyenliği yapmayacağım. Benim daha çok önemsediğim bu çözümün BDP ile olup olmayacağıdır.

Yazar, kuliste bazı güzel tabloların oluştuğundan bahsetti. Güzel tablolar bunlar. Ben de Sayın Demirtaş'ı dinledim televizyonda. Yaklaşımları gayet olumlu görünüyor. Sayın Başbakanımız da olumsuz değil. İşte benim anlamadığım nokta burası. Kimse bir tek insanın ölmesini istemezken neden bitmiyor? Herkes barıştan yana iken savaşı çıkaran kim?