Tarım kesiminde artan üretim burada tüketilmez, çünkü oradaki halk zaten tarımsal ürüne doymuştur ve başlangıçta artan gelirini borcunu ödemekte kullanır. Daha sonra tarım ürünlerinin fiyatları düşer ve şehirlere gönderilen tarım ürünleri hızla artar.

Gelirin artışı tarım ürünleri tüketimini artırmaz. Artan gelir borçların ödenmesinde kullanılır, enflasyon da yapmaz. Bu teşhis tamamen yerindedir. Gelir artışı sanayi ürünlerinin tüketimini kamçılar. Önemli bir nokta; tarıma verilen kredi dolayısıyla sanayiye de verilmiş olur. Burası da doğru teşhistir ve yararlıdır ama tarım ürünlerinin gereğinden fazla üretilmesi fiyatları çok düşürür, Tarım sektörünü zora sokar. Tarım alanında çalışanları gelecek yıllarda yapılacak tarım üretiminden caydırır. Burası zararlıdır.

İşte burada da sorunun çözümü için "Adil Düzen"e ihtiyaç vardır. "Adil Ekonomik Düzen"de "selem senedi" ile tarım üretimi ihtiyaca göre sınırlı tutulur, köylerde artan emek küçük sanayi işletmelerinde değerlendirilir.

Tarım ürünleri insan ihtiyaçlarında en ön sırada yer alır ve bu ihtiyaç giderilmedikçe diğer mallar talep edilmez. Yazar Mahir Kaynak mesele üzerinde durmuş, diyor ki: Yıllar önce yaptığım bir çalışmada insan ihtiyaçlarının üst üste konulmuş küpler gibi olduğunu, en alttaki çekilirse hepsinin kırılacağını yazmıştım. En altta gıda ve barınma geldiğinden, bunlar sağlanmadan diğer mallara talep olmaz. Ancak bazı insanların bu temel ihtiyaçları karşılanmasa bile diğerleri daha önemsiz malları talep edebilir. Bu durum bir yandan "açlık ve işsizliğin olduğu", diğer yandan "lüks tüketimin arttığı" halk açısından hiç de istenmeyen bir "ekonomi modeli" oluşturur.

Bu istenmeyen durumun olmaması için "insan emeği" önce "tarım" kesiminde harcanıp değerlendirilir.  Üretilen tarım ürünleriyle gıda ihtiyacımızı gideririz ve yaşarız.  Artan emek tarımda değerlendirilemez, sanayide değerlendirilir ve kullanılır.

Daha konforlu hayatımızı ve üretim teknolojimizi bu artan emek sağlamış olur. Ancak, sanayi  ürünlerinin tüketimi de sınırlıdır.

Ayrıca inşaata ve kültüre de emek ayırmamız gerekir.  Bütün bunların "makroda planlanması" gerekmektedir.  "Adil Ekonomik Düzen"de bu dengeler para çeşitliliği ile sağlanır.

Bu vesileyle "Adil Düzen"de yatırımların "toprak", sanayi üretiminin "demir", tarım üretiminin "buğday" ve ticaretin "altın parası" ile yapılacağını tekrar hatırlatıyorum.

Kültüre ve sanata ayrılacak emeğin dengelenmesi ise "işsizlik payı" ile gerçekleşir. İşsizlere yani kültür ve sanat faaliyetleri çalışanlarına ayrılacak pay ile dengelenir. Pay büyükse insanlar işe gitmez, kültür ve sanat yaparlar; pay küçükse kültür ve sanat faaliyetlerini yapanlar azalır. Böylece "denge" gerçekleştirilmiş olur.

"Adil Düzen" ve "Adil Ekonomik Düzen"de her şey dengededir.