Yollar tamamen parasızdır. Herkes ücretsiz olarak gelip geçer. Araçlar, insanlar, havaalanları, demiryolları, iskelelerden ücret alınmaz. Yurtiçi ve yurtdışı fark etmez. Yolu ve terminalleri kullananlar için ücretsizdir. Ulaştırma genel hizmeti tarafından finanse edilir.

Araçlar vakfı kurulur. İsteyenler araçlarını buraya satarlar, isteyenler cirodan kiraya verirler. Araçların bakımı vakfa aittir. Araçları kullanma ehliyeti de dayanışma hizmetleri tarafından verilir. Binme belgesi (bilet) senet olarak çıkarılır. Maliyetin iki misliyle satılır. Yarısı orada yaşayanlara bedava verilir. Senet piyasası kurulur. Az yolculuk yapanlar satarlar, çok yapanlar alırlar. Araçlara bugün olduğu gibi kartla binilir. Araçların hatları vardır. Hatlar satılır ve alınır. Hatları planlama genel hizmeti belirler. Önce ucuz satılır. Talep çoğalınca artırılır ve geliri gideri eşit olduğu zaman alış-satışlar eşitlenmiş olur. Dolayısıyla hatta çalışan arabalar arz ve talep kanunlarına göre yerleştirilmiş olur.

Bilet bedeli kilometre üzerinden hesaplanır. O hattaki araçların doluluğuna göre kilometre bedeli artırılır ve azaltılır. Hattaki ücret artınca hatta yeni araçlar katılır ve ücret bu şekilde tekrar düşer.

Zekâttan gelen genel hizmet payı yolun bakımını sağlar. Fazla yolculuk yapanlardan gelen bilet parası da diğer masrafları karşılar. İnşaat ise arsa karşılığı yapılan inşaatlardan alınan 1/5 ile karşılanır.

Katılanlar

Süleyman Karagülle

Tayibet Erzen

Uğur Tanış

Lütfi Hocaoğlu

Meryem Özket

Recep Erol

Zelihe Sarı