KUR’AN VE İLİM 714. Hafta Seminerinden-2

“İnsanlarda acelecilik vardır. Herkes bir an evvel büyüyeyim ve evleneyim der. Büyür, iş bulur, normal çalışırken emekli olmakla uğraşır. Oysa emekli olmak demek ölüme yaklaşmak demektir. İnsan; gündüz olur, ‘ne zaman akşam olacak’ der; akşam olur, ‘ne zaman sabah olacak’ der. Gece gündüz koşturup durur. Kıyamet olacağını duyunca, bu sefer de ‘kıyamet ne zaman’ der. Bunu iki amaçla sorar; ‘hani kıyamet olacaktı, ne oldu, kıyamet ne zaman’ der. İnkâr amacıyla bunu söyler; ‘neden gecikti, neden gelmiyor’ der. / Biz bile düşünürken kıyameti milyonlarca yıl beklemek istemeyiz, ‘o kadar uzun zaman yok olacağız’ der, bir an evvel gelmesini isteriz. İnsan kendisini daima kurtulmuş görür. Onun için cehennem korkusu yoktur ama cennet ümidi vardır, bu sebeple bir an önce gelmesini talep eder. Beklediğin bir insan gelmezse nasıl olacak da gelecektir. / Bundan önceki derste sizinle mekân kavramını paylaşmış ve üç, dört, beş boyutlu uzaylardan bahsetmiştik. İnsan aklı zor kavrar ama matematik onu kolayca ortaya koyar, fizik de onu açıklar. / Zamanda da acayip bir durum vardır. Güneş’te oluşan, ömürleri kısa parçalanan cisimler vardır. Bazılarının ömrü saniyelerden de azdır. Güneş’te var olan bir atomun yola çıktıktan sonra saniye geçmeden parçalanması gerekir. Oysa dünyaya gelinceye kadar yolculuğuna sekiz dakika devam etmiştir, çoktan parçalanıp yok olması gerekirdi. Hâlbuki yeryüzüne gelmekte, Güneş ışığının vurduğu yerde o maddeler elde edilmekte, onlar dünyada parçalanmaktadır. Bunun nasıl ölçüldüğünü da merak etmeniz gerekmektedir. Bu parçalanmada özel ışık yayınlanıyor. Biz o ışığı görünür hâle getiririz. Güneş ışığının çarptığı yerde diyelim ki radyumun parçalanmasından çıkan ışık çıkıyorsa, orada radyum parçalanmış demektir. Sekiz dakika beklemiştir. Yani o esnada zaman durmuştur. / Zamanın durduğunu gösteren başka denemeler de vardır. Cisim hızlanınca Newton kanunu çalışmaz, sanki kitle büyümüş olur...” (s.6)

“Kıyamet ne zaman olacak? / Kur’an nâzil olduğu zamanlarda insanlar kıyamete o kadar kilitlendiler ki âhiret hazırlığını yaparken gelmesini de gün içinde beklediler. Kur’an kıyametin ne zaman olacağını gayb haberlerinden saymıştır. Biri Hazreti Peygambere sorular sormuş, o da cevap vermiş; sonra kıyameti sorunca ona cevaben ‘sorulan sorandan fazla bir şey bilmiyor’ demiştir. / İnsanlar hâlâ bu hususta sorular sormaktadırlar. Bir insanın nominal ömrü 100 yıldır, bunu bilebilmekteyiz. İnsanların çoğu ömrünü doldurmaz, bazıları geçer. İşte onu bilmek zordur. Kâinatın nominal yaşı hesaplanabilmektedir. / a) Kâinat ışık hızıyla büyümektedir. Çapını ölçebiliyoruz. Yaşını buradan hesaplayabiliriz. / b) Kâinatta entropi büyümektedir yani soğumaktadır. Bugünkü ortalama sıcaklığı kâinatın yaşını verir. / c) Güneş ışığını yaymakta ve tüketmektedir. Şimdiye kadar yaktığı hidrojen miktarı ile Güneş’in ömrünü hesaplayabiliriz. / d) Yeryüzündeki taş parçalarının ömürlerini radyoaktifliği ile bilmekteyiz. O halde yeryüzünün ömrünü bilebiliriz. Bu yollarla ölçülmüş ve 13,7 milyar bulunmuştur. / Kalan ömrüm hesabını da bunlara göre bu verilere dayanarak yapabiliriz. / a) Galaksiler birbirinden uzaklaşmaktadır. Birbirinin ışığını almadıkları zaman iç basınç artacak ve yıldızlar kara deliğe düşeceklerdir. / b) Galaksideki sürtünme kuvvetleri yıldızları birbirine yaklaştırmaktadır. Belli miktarda yaklaşınca hız artacak, sürtünme artacak, yıldızlar döküleceklerdir. / c) Entropinin büyümesi etkisiz hâle geldiği zaman kıyamet zamanı hazır olmuştur. / d) Kâinatın çapı dört boyutlu küre yüzeyinde büyümektedir. Bir gün küçülmeye başlayacaktır. O zaman da başka bir âleme geçmiş olacağız. / Bu verilere dayanarak kıyametin olma zamanı hesaplanır ama bu nominal ömürdür. Çok önce kıyamet olabilir, hesapladığımız günlerden de ileri gidebilir...” (s.7)

“Müsbet ilimleri ve sosyal ilimleri ne kadar çok bilirsek Kur’an’ı o kadar daha kolay anlar hâle geliriz. Yapacağımız tek şey vardır, beşikten mezara kadar öğrenmek ve öğretmek, böylece uygarlaşmaya katkıda bulunmaktır. Âhirete gittiğimiz zaman yaptıklarımız kadar öğrendiklerimiz ve öğrettiklerimizle sorumlu olacağız...” (s.8)  

“Aslında her insan için kıyamet kendi ölümüdür. Ölüm zamanında herkes “eyne’l-mefer” diyecektir. Ölüm insan için en zor bir durumdur. İnsan doğduğu anda ağlamaya başlar ve ağlayarak ölür. Bu dünya öyle yaratılmıştır. Bu dünyanın düzeni böyle kurulmuştur. Bunları anlatırken, eğer âhiret yoksa o zaman bu kâinat bir zulüm ve sıkıntı olarak yaratılmış olur. Oysa kıyamet varsa, yeniden yaratılacaksak, o zaman burada çektiğimiz acıların hepsi bize nimet olacaktır. Dinlerin felsefesi budur. / İnsanlar hüsrandadır; ancak iman edip ameli salih yapanlar kurtulmuştur. İnsan ahseni takvimdedir. Bu dünya onları esfeli safiline götürür. Salih amel edenler kurtulur. Kur’an baştan başlar ve hep bunlar üzerinde durur, müstakim sıratta olanları ve olamayanları anlatır...” (s.12)