DEVLET BAŞKANI

Başkanlığını ilan etmedi, yapılması gerekenleri düşündü, konaklayacağı küçük bir hane ve yanında görüşmelerin yapılacağı, toplantıların gerçekleştirileceği genişçe bir alanı planladı.

Sordu, baktı ve bir yere karar verdi, almak istedi. Hediye edelim, bağışlayalım diye ısrar etmelerine nazikçe teşekkür edip, bedelini ödedi.

İki küçük oda ve toplanma alanının inşasında ter döktü, yanlarında oldu, el ele verdi. Huzur almak için huzurlarında olmak gerekiyordu, öyle de yaptı.

Sade bir şekilde giyindi, misafirlerini karşıladı,mütevaziliğiyle gönülleri fethetti,gayri müslimleri bile mescidde ağırladı,yadırgayanlara "yeryüzü hiç bir şeyden kirlenmez, onları Kur'an dinleyebilecekleri bir yerde misafir edeceğim" dedi.

Önemli prensiplerinden birisi de danışma idi, yakın ve ehil arkadaşlarına danışır, dinler, birlikte karar verirlerdi.

Barış ilişkileri kurmak ve barışı korumak için yumuşak ve cömert davranırdı.

Küçük odadan, değil yanındaki alana, Dünya’ya hitap etti, mesaj verdi. 

Aslında O’nu hepimiz tanırız, severiz, onun gibi olmak ister, onu örnek alır hayranlık duyarız.

O yerin adı Mescidi Nebi, O devlet başkanı da Hz. Muhammed’dir.