KUR’AN VE İLİM SEMİNERLERİ-636/ADİL DÜZEN DERSLERİ-466 12 Kasım 2011

ADİL DÜZEN-6

NECMETTİN ERBAKAN  -  SÜLEYMAN KARAGÜLLE

***

İKİNCİ BÖLÜM

(ADİL EKONOMİK DÜZEN)

ADİL DÜZEN’DE EKONOMİ

Not: Parantez içindeki ifadeler Necmettin Erbakan’ın ifadeleridir. Parantez dışındakiler Süleyman Karagülle’ye göre söylenmesi daha uygun olan ifadelerdir. Karşılaştırma siz okuyuculara düşer…

***

(Yukarıda Tablo 7’de yer alan temel esasların kısaca açıklamalarını yapalım.)

İşçi vardır, İşveren vardır, Genel Hizmetli vardır, Tüccar vardır. Kamu vardır.

Ekonomiyi bunlar yürütür.

Bunları açıklayalım.

A. Genel Esaslar

(Adil Ekonomik Düzen’in “Genel” esasları, bu düzende ekonomik faaliyetler açısından devletin ne yapacağını, şahısların neler yapacaklarını ana hatlarıyla tanzim eden esaslardır.)

Adil ekonomik düzende genel esaslar, ekonomik faaliyetlere katılanların neler yapacaklarımı ortaya koyan esaslardır.

(Tablo 7’nin birinci sütununda görüldüğü gibi Adil Ekonomik Düzen'de ekonomik faaliyetleri şahıslar yürütürler.)

Ekonomi üretimdir ve tüketimdir. Üretimde halk yapar, tüketimi de halk yapar. Diğer kuruluşlar üretime hizmet ederler.

(Devlet bunların bu faaliyetleri yürütmelerinde kendilerine yardımcı olur. Bu yardım ülkenin ve bölgelerin kalkınma planlarının hazırlanmasını teşvik suretiyle yapar.)

Kamu ocak, bucak, il ülke ve insanlık olarak ortaya çıkar. Ocak ortak tüketimi düzenler. Bucak ortak üretimi düzenler. İl iç güvenliği sağlar. Devlet dış savunmayı yapar. İnsanlık ise uygarlaşmak için ne gerekiyorsa onu yapar.

(Devlet ayrıca ekonomiyle ilgili genel hizmetleri yaptırır ve kontrol eder ve yine ayrıca ekonomiyle ilgili tanzim hizmetlerini yürütür ye kontrol eder.)

Tüm faaliyetler yargı denetimindedir.Yargı kararlarını yerine getirme iş de kamuya aittir.

(Bu yüzden Adil Ekonomik Düzen’in genel esasları 3 temel esasta toplanır. Bunlar şunlardır:)

Kamu görevi yapanlar aynı zamanda genel hizmet yaparlar. Kamuda kamunun yaptırma gücü sözkonusudur. Genel hizmette ise sadece hizmet verilir. Bunun dışında üretici halk ikiye ayrılmaktadır; işveren ve işçi. Bir de tüccarlar vardır, bunlara aracı olur, arz ve talep kanunlarını çalıştırırlar. Beş bölümde incelenir.

(KAMU

1- (Ekonomide Devletin Görevi) Kamunun Görevi)

(Adil Ekonomik Düzen'de devlet, ülke ve bölgelerin makro-planını yaptırır. Bunlarla ilgili yatırım projelerini hazırlatır. Böylece herkes ülkenin her yerinde tarım, sanayi ve hizmetler sektöründe gerek mevcut yatırımların verimliliğini artırmak yönünden ve gerekse yeni yatırımlar yönünden hangi projelerin teşvik edileceğini önceden bilir.)

Ekonomik ve sosyal faaliyetler planlamaya dayanır. Yeryüzü kıtalara ayrılmaktadır. Avrupa Birliği’ne benzer kuruluş. Denizler ve uluslararası yollar ve yerler dışında kalan topraklar ülkelere temlik edilir. Bunların planlamasını insanlık yapar. Ülkelerde dağlar ve savunma toprakları dışında kalan yerler illere temlik edilir. Ülkeye kalan toprakların planlarını devlet yapar. İl ilçelere ayrılır. Ormanlarla il yolları dışında kalan topraklar bucaklara temlik edilir. İlin planını da il yapar. Bucaklar tarım ve sanayi semtlerine ayrılır. İşyerleri dışında kalan yerler ocaklara temlik edilir. Her ocak kendi ocağının planını kendisi yapar. Bu plan sadece mekanda planlamadır. Kamuya aittir. Zamanda planlamayı halk yapar ve icra eder.

 (Şahıslar ya tek başına, ya şirketler veya vakıflar halinde bu projelerden istediklerini seçerler ve bunları yürütürler. Devlet, bu projeleri her bakımdan destekler ve çeşitli teşviklerle bunların en faydalı ve verimlilerinin öncelikle gerçekleşmesini yönlendirir.)

Plana göre inşaatın yapılması ise halka aittir. Hangi inşaatın önce yapılması gerektiğine inşaat mühendisi karar verir. Resmi ücretle işçi bulursa o inşaatı yapar. Yaptığı inşaat satılırsa müteahhidin kredisi açılır. Böylece bilen kendi çıkarı için karar verir. Çalışanı bulursa yapacaktır. Sonra satılırsa devam edecektir. Arz-talep kanunları çalışır. Ayrıca üretim işletmelerinin de işverenleri vardır. İşçiler gidip bunların yanında çalışırlar. Bunlar ücretlerini alırlar. İşveren borçlandırılır. İşveren ham maddeyi alır, onu da faizsiz kredi olarak devlet öder. Mamul mallar ne zaman satılırsa kredi borcu o zaman kapatılır. İcra takibi yapılmaz.

2- (Devletin Ekonomi İle İlgili Faaliyetleri)

(Adil Ekonomik Düzen'de devlet ekonomik faaliyetlere iki türlü hizmet yaparak katılır Bunlar;)

Devletin kamu görevini yapan kimseler aynı zamanda işletmelerin genel hizmetlerini yaparlar.

(“Genel Hizmetler” ve “Tanzim Hizmetleri”dir).

(GENEL HİZMETLER)

3- (Devletin Sunduğu Genel Hizmetler)

(Güvenlik, yönetim, yargı, enerji temini, su, yol, altyapı hizmetleri, sağlık, öğretim hizmetleri, ulaşım, iletişim hizmetleri vs. gibi hizmetlerdir. Devlet, ayrıca tıpkı noterler, yeminli muhasipler ve yeminli mimari bürolar gibi muhasebe ve ambar vs. gibi hizmetlerinin yürütülmesini de temin eder. Bu hizmetler gruplar halinde tasnif edilirse, bunları takriben 24 çeşit hizmet grubunda toplamak mümkündür.)

Genel Hizmetler altı çeşittir. Her biri dörder hizmeti içerir.

1) Evrak (nüfus), zimmet (muhasebe), envanter (mal muhasebesi) ve demirbaş (tapu) kayıtları.

2) İlmî (okullar), ahlâkî (diyanet işleri), meslekî (odalar, sendikalar), siyasî (ordu, polis) eğitimi.

3) Takip, araştırma (istatistik, TUBİTAK), ambar (devlet ofisleri), kasa ( bankalar).

4) Basın, yayın, ulaştırma, haberleşme.

5) Planlama, sağlık, bakım, güvenlik.

6) Noterlik, kontrol, soruşturma (savcılık), hakemlik (yargı).

Bu hizmetler işletmelerden alınan kamu payı ile ortak edilerek karşılanır. Yarısı kadar ortak fonda toplanmış kamu bütçesinden karşılanır. Halka hizmet bedava yapılır.

(TÜCCAR

4- (Devletin Tanzim Hizmetleri)

Fiyatların ve ücretlerin dengeli oluşmasını sağlamak da devletin görevidir. Bunu müdahale ile değil mevzuatla sağlar. Öyle vergi ve kredi sistemi getirilir ki arz-talep kanunları tam çalışır.

(Adil Ekonomik Düzen'de devlet ayrıca temel ekonomik malların tanzim hizmetlerini yürütür. Mesela Adil Ekonomik Düzen'de bugünkü Toprak Mahsulleri Ofisi'nin yerini bir Buğday Vakfı alacaktır. Bu kuruluşun vakıf olarak adlandırılması, hiçbir kâr gayesi gütmeyip sırf vatandaşa hizmet için kurulmuş olmasındandır. Bu vakıf bütün ülke sathında belde seviyesine kadar teşkilatlanmıştır.)

Devlet bazı malların merkez ambarlarını kurar. Bu ambar o malı satmak isteyen herkesin malını alır, almak isteyene de belli fark koyarak satar. Fark aracıların kârını karşılayacak kadar olur. Yüzde 5 civarında tesbit edilir. Fiyat öyle değiştirilir ki ambar tüm arz ve talebi karşılasın. Kâr değiştirilemez. Ambara çok az mal girer ve çıkar ama dışarıdaki fiyatları dengede tutar.

(Buğdayı olup satmak isteyen buğdayını bu vakfa verecek, o günkü fiyat üzerinden parasını alacaktır. Veya buğday satın almak isteyen kimse o esnadaki fiyat üzerinden parasını verip dilediği kadar buğdayı alacaktır.)

Ayrıca bütün malların ambarları vardır. Herkes ürettiği malı bu ambarlara koyar, karşılığında belge alır. Ambar ve nakliye masraflarını baştan bir defa verir. Masraf ambarda kaldığı zamanla artamaz. Nakliye de gittiği mesafeye göre artmaz. Üretici malı değil belgeleri satar. Tüketici belgeyi nakliyeye vererek malı teslim alır. Bu durum üreticinin işlerini kolaylaştırır. Malların muhafazası ucuz ve kolay temin edilir. Tüccarları çoğaltır. Bu sayede serbest rekabet sağlanır.

(Vakfın vazifesi bu muameleleri yapmak ve depolarındaki buğdayı iyi bir şekilde muhafaza etmektir. Bu hizmetleri sırf bir hizmet olarak yapacaktır. Ayrıca bu hizmetlerden dolayı kâr gayesi gütmeyecektir.)

Ambarların aldığı muhafaza ve nakliye paylarında kâr gözetilmez. Alınan yüzde fazla gelirse düşürülür, eksik gelirse artırılır.

(Şahıs

3- (Ekonomik Faaliyetleri Şahıslar Yürütürler)

Üretimi ve Tüketimi Halk Yapar )

(Adil Ekonomik Düzen'de bütün ekonomik faaliyetleri şahıslar yürütürken bunlar bu faaliyetleri, ya şahıs olarak, ya şirket olarak veya vakıflar olarak yürütürler.)

Halka “Ön Ödemeli Sipariş Kredisi” verilir. Halk yıllık ihtiyaçlarını mağazalara sipariş verir. Mağazalar tüccarlara sipariş verir. Tüccarlar işyerlerine sipariş verir. İşyerleri işçileri çalıştırır. Siparişleri yerine getirir. Çalışanlar işyerlerinden aldıkları kredileri kapatırlar. Halka verirken kredi aracılar ve işverenlere de verilmiş olur. Herkes sermayesiz iş yapar ama halkı sömüremez. Çünkü para halkın elindedir. Çalışamayanlara da üretimden pay ayrılır.

SÜLEYMAN KARAGÜLLE

Yay. Haz.: REŞAT NURİ EROL

www.akevler.org      (0532) 246 68 92